Παρασκευή 19 Δεκεμβρίου 2008

Ένα ελαφάκι για τον Κωστάκη

Περίεργα Χριστούγεννα αυτά.
Βαρύθυμα, αμήχανα...
Με κατακλύζει η αίσθηση του εγκλωβισμού μας, σε θέσεις, σε απόψεις, σε διαπιστώσεις, σε αδιέξοδα.
Νοιώθω σαν να αναμασάμε τις πληροφορίες των Μέσων, να αναμασάμε την επαγγελματική οργή τους, την επαγγελματική ευαισθησία τους, τον επαγγελματικό ορθολογισμό τους, την επαγγελματική καταστροφολαγνεία τους, το επαγγελματικό βάλτωμα τους... Αλλά, Ερασιτέχνες εμείς....

Νοιώθω θεατής σε ένα χιλιοπαιγμένο έργο, που ξέρω το story, που ξέρω το τέλος, που ξέρω τους πρωταγωνιστές, καθισμένη σε μια καρέκλα, βιδωμένη στην ίδια θέση, κουνώντας τα χέρια και τα πόδια, αλλά απόλυτα αδύναμη να μετακινηθώ από το σημείο που βρίσκομαι. Από το σημείο που βρισκόμαστε.

Συγνώμη αν είμαι μίζερη, δεν είμαι και στα καλύτερα μου, μια κυκλοθυμία που αρνείται πεισματικά να με εγκαταλείψει, τόσα χρόνια μετά, την εφηβική υπερλειτουργία των ορμονών μου που κάποιες φορές...καλή ώρα, είναι στα κόκκινα.

Επηρεάστηκα πολύ από το κλίμα των ημερών, από την μια ένοιωθα ...μεγάλη, για να συμμεριστώ την οργή που γίνεται εξέγερση(?) και από την άλλη ένοιωθα ότι οι ματιές στον δρόμο, ακόμα και σε αυτό το δρόμο, που στο τέλος του ...κουτουλάς με την μεγάλη πινακίδα «αδιέξοδο», έχουν αυτήν την γλύκα της πρόσκαιρης νάρκωσης, της αναβολής, αυτού του καταιγιστικού ερωτήματος για το πως αλλάζει το σημείο που στέκεσαι. Για το πως μετακινείσαι από αυτό. Με την πολυθρόνα σου ή χωρίς...


Κι όταν τα υπαρξιακά μου...φουντώνουν, και όταν η ακινησία με πνίγει, και όταν η επανάληψη μου με εγκλωβίζει, έχω δύο τρόπους ...μικροαντίδρασης, μικροδιαχείρισης της στιγμής.
Ο πρώτος, να μείνω ακίνητη, να το καταπιώ όλο, να περιμένω να περάσει... Γιατί, ισχυρές οι άμυνες, τελικά περνάει...
Ο άλλος, να αρχίσω πάλι να κουνάω τα χέρια και τα πόδια, κλείνοντας ταυτόχρονα τα μάτια στο γεγονός ότι ...το τοπίο παραμένει στατικό, αναλλοίωτο, δεν αλλάζει.

Ας κάνω σήμερα το δεύτερο. Αύριο ...βλέπουμε.
Ζητώ την κατανοηση σας για το σουρεαλιστικό ...έναυσμα του σημερινού μου post, και αυτό είναι η Χριστουγεννιάτικη διαφήμιση της Cosmote.

Αυτή η διαφήμιση με τον ξεπερασμένο απο τις νέες προσδοκίες των παιδιών, Άγιο Βασίλη, όπου ο Αγιος, διαβάζει κάτι περιέργα, κάτι ακαταλαβίστικα στο γράμμα με τις παραγγελίες, κάτι «ναβιγκατόρε», αναρωτιέται για λίγο, το ξεπερνάει όμως γρήγορα και λέει με μία εκπληκτικά αφοπλιστική σιγουριά: «ένα ελαφάκι για τον Κωστάκη».

Κοινώς πάρε τώρα ένα ελαφάκι...και αν δεν το γουστάρεις, αν δεν το χρειάζεσαι ...πέτα το... Σημασία έχει να σου δώσω ένα δώρο, να μην σπάσω την παράδοση.

Κάποτε η ψήφιση του προϋπολογισμού, ήταν πολιτικό γεγονός. Σήμερα, είναι απλά επετειακό.
Κάτι σαν την 28η Οκτωβρίου, κάτι σαν την νέα γκόμενα που οφείλει λόγω των ημερών να έχει ο Παρις Κασσιδόκωστας, κάτι σαν τις δίαιτες μετά τα Χριστούγεννα.
Κανέναν δεν αγγίζει, κανείς δεν συζητά επί της ουσίας για αυτόν. Όλοι τον περιμένουν, όλοι βλέπουν ένα θέατρο παραλόγου, όλοι ξέρουν ότι δεν θα εκτελεστεί άσε δε, που δεν έχει και έννοια να εκτελεστεί σε μια εποχή σαν αυτήν που ζούμε.
Σε μια εποχή που ναι μεν, ευτυχώς δεν προβλέπεται από την Ευρωπαϊκή Συνθήκη, να μας ξωπετάξουν από την ζώνη του Ευρώ, αλλά που βέβαια με το spread των δεκαετών ομολόγων να έχει ξεπεράσει τις 200 μονάδες, είμαστε ουσιαστικά έξω από την Ευρωζώνη.
Κανείς δεν αναλαμβάνει την ευθύνη να εξορθολογίσει στοιχειωδώς την κατάσταση, να μιλήσει για τις νέες απαιτήσεις των καιρών και των...παιδιών που ζητάνε αυτό το...ακαταλαβίστικο «ναβιγκατόρε».
Όλοι μένουμε στο «τι είναι η Πατρίδα μας...μην είναι οι κάμποι...μην είναι τα άπαρτα ψηλά βουνά...» όλοι μένουμε στο «ένα ελαφάκι για τον Κωστάκη...»

Πετροβολιόμαστε με κλισέ...
Η πιο επικίνδυνη πέτρα; Το κλισέ.. Ξέρεις ότι την τρως στο κεφάλι, αλλά ντυμένη με αφρολέξ, δεν πονάει, δεν τραυματίζει, απλά εξουθενώνει, απλά αφοπλίζει.

Νομίζω ότι αν κάποια πέτρα έχω δεχτεί περισσότερο από οποιεσδήποτε άλλες, αν κάποια έκφραση έχω ακούσει περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη, είναι αυτό το καταπληκτικό κλισέ της «φιλολαϊκής πολιτικής». Και το απίστευτο είναι ότι οι περισσότεροι σήμερα την θεωρούν ακριβώς με τον ίδια έννοια, ακριβώς με τον ίδιο τρόπο, ανεξάρτητα από το ιδεολογικό πλαίσιο μέσα στο οποίο "κινούνται".

Θεωρητικά κανείς δεν θα έπρεπε να σχεδιάζει οικονομικά μέτρα στο κενό, αλλά με βάση μια συγκεκριμένη εικόνα για την κοινωνική δομή, στην οποία είναι εμπεδωμένο το οικονομικό σύστημα.
Πέρα από τις μελέτες που είναι στα συρτάρια των ...δεξαμενών σκέψης των φορέων (περισσότερο μου φέρνουν σαν ...στέρνες λιμνάζουσας σκέψης), πέρα από τις μελέτες που είναι δημοσιευμένες και προσβάσιμες στον οποιονδήποτε πολίτη που θα επιζητούσε να τεκμηριώσει αυτό που βλέπει και μόνος του, νομίζω ότι όλοι ξέρουμε, έστω και διαισθητικά ότι οι εισοδηματικές διαφορές μέσα στους ίδιους κλάδους, είναι μεγαλύτερες από ότι μεταξύ διαφορετικών.


Κλασσικό παράδειγμα, οι διαφορές μέσα στον κλάδο των μισθωτών ή μεταξύ των ελεύθερων επαγγελματιών είναι πολύ μεγαλύτερες απ' ό,τι οι διαφορές ανάμεσα στους μισθωτούς από τη μια και στους ελεύθερους επαγγελματίες από την άλλη.
Δεν χρειαζόμαστε καν μελέτες (τουλάχιστον για τα ποιοτικά χαρακτηριστικά, παρα μόνο για τα ποσοτικά) για να κλείνουμε τα μάτια, στο ότι οι μισθωτοί, συχνά αλλά όχι πάντα, έχουν και δεύτερη και τρίτη δουλειά, μετέχοντας σε περισσότερες απο μία αγορές εργασίας.


Ποιος δεν ξέρει ότι οι καθ’ όλα άδικοι έμμεσοι φόροι, εξισορροπούν σε κάποιο βαθμό το γεγονός ότι αν αυτοί δεν υπήρχαν, οι αυτοαπασχολούμενοι, που στην Ελλάδα καλύπτουν μεγάλο ποσοστό απασχόλησης, δεν θα συνεισέφεραν ουτε ένα ευρώ στα φορολογικά έσοδα.


Ποιος δεν ξέρει για τις περιφερειακές ανισότητες, και ότι αν εξαιρέσουμε κάποιες βιομηχανικές και κάποιες τουριστικές περιοχές- ο πληθυσμός ή γερνάει ή φεύγει. Σε λίγο την ύπαιθρο δεν θα υπάρχουν καν αποδέκτες της «φιλολαϊκής πολιτικής» για όσους έχουν, έστω και την λεκτική διάθεση, να την ασκήσουν.

Αλλά και το πιο σημαντικό, ...τουλάχιστον για μένα. Υπάρχει κανείς που δεν ξέρει ότι τα πραγματικά λαϊκά στρώματα αποτελούνται ως επί το πλείστον από οικονομικούς μετανάστες, οι οποίοι αγνοούνται πανηγυρικά στις συζητήσεις για τη «φιλολαϊκή πολιτική».


Πως είναι δυνατόν να προσπαθείς να λύσεις μια εξίσωση, αγνοώντας παντελώς τα δεδομένα της;
Πως είναι δυνατόν να προσπαθείς να κάνεις «φιλολαϊκή πολιτική», χωρίς να λαμβάνεις υπόψη σου τα δεδομένα της κατάστασης του ...λαού σου.
Πως είναι δυνατόν σήμερα, που η «κρατική παρέμβαση» έγινε τόσο trendy, εδώ στην χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας, να έχει γίνει ακόμα πιο κλισεδιαρικη και από την «φιλολαϊκή πολιτική», να αντιμετωπίζεται από τους μισούς σαν τον Άγιο Βασίλη και από τους άλλους μισούς σαν τον ...μύθο του Άγιου Βασίλη.

Ποιο είναι το μοντέλο που ακολουθείς; Ποιος είναι ο στόχος...πέρα από αυτόν που συνοψίζεται στο Σαββοπουλικό «τούτο τον χειμώνα άμα τον πηδήξαμε...», άσε που ...πηδώντας τον, έχεις μεγάλη πιθανότητα να βρεθείς στην στοργική αγκαλιά του ΔΝΤ.

Αν με κάτι θα ταύτιζα την σημερινή αντίληψη για την «φιλολαϊκή πολιτική», θα ήταν αυτή την πολύ καλή διαφήμιση της COSMOTE.
Με διασκεδάζει ο Άγιος Βασίλης ...Κράτος. Με ανησυχεί το ελαφάκι ...φιλολαϊκή πολιτική...
Μήπως αυτό το «ναβιγκατόρε» που για κάποια ελάχιστα δευτερόλεπτα απασχολεί τον Αη Βασίλη, πρέπει να ερμηνευτεί σαν μια «ρεαλιστική πολιτική»;
Το ξέρω δεν ακούγεται τόσο καλά. Το ξέρω ότι όποια λέξη έχει σαν συνθετικό το «λαός», χτυπάει ευχάριστα στα αυτιά, αλλά από την άλλη, όταν ...προσφέρεις με μια απίστευτη τζάμπα μαγκιά... ελαφάκια, όταν δεν διαβάζεις, δεν κατανοείς τις παραγγελίες των καιρών και των....παιδιών, κινδυνεύεις πολύ σύντομα...μην σου πω και τον Φλεβάρη ακόμα, να μην έχεις τίποτα να βάλεις στο σακούλι...ούτε καν αυτο το άχρηστο ...ελαφάκι.
Θα μου πεις μέχρι τον Φλεβάρη, ο Αη Βασίλης δεν θα είναι πια επίκαιρος, θα πηγαίνουμε για ...Απόκριες και μετά για ...Σταυρωση.
Ανάσταση... δεν βλέπω...αλλά πάλι, που ξέρεις στην Ελλάδα ζούμε....

23 σχόλια:

Unknown είπε...

Κατερίνα, δεν "ζητείται" τίποτε άλλο από εθνικό αστικό ορθολογισμό. Ούτε επανάσταση "ζητείται", ούτε "αντιδυτική" αποχώρηση από το σχήμα. Είμαστε η λιγότερο "δυτική" χώρα της ΕΕ, τουλάχιστον της παλιάς. Αλήθεια, η Ρουμανία έζησε μια "επανάσταση" και τώρα είναι στην ΕΕ-27. Για ρώτα έναν κοινό πολίτη της κατά πόσο νιώθει ότι τον άγγιξε το "Ευρωπαϊκό κεκτημένο". Κοιλάδα των δακρύων για μια αμφίβολη ανάβαση, αυτό ζούνε. Και για να σου τελειώσω την πιθανότητα να είναι τα φετινά (μας) Χριστούγεννα ξένοιαστα, σου παραθέτω τον Economist της 11ης Δεκεμβρίου:

Inadequate policing has allowed anarchists to flourish in Exarchia, which has become a haven for drug-dealers and racketeers. The anarchists have also exploited a constitutional loophole that bans police from university campuses. As a result, demonstrators can regroup behind barricades at the Athens Polytechnic and pick up fresh supplies of petrol bombs before heading back onto the streets.

Mr Karamanlis’s attempt to scrap this “university asylum” two years ago failed because he could not win enough cross-party support to change the constitution. Another set of university reforms collapsed when a majority of professors refused to make any commitment to higher teaching standards and submit themselves to peer review. The street violence may fade but Greece’s frustrated students are unlikely to stop protesting for long.

In health, schooling and other public services, bad state provision fuels a huge under-the-counter market—creating in turn vested interests opposed to any change. Life is tough for youngsters with energy and talent but no cash or connections. To get anywhere, they spend all day in rotten state classrooms, then trek off to private night schools where the same teachers do a slightly better job in return for money. Anybody who negotiates those hurdles must then face a dismal job market—either a dreary, dysfunctional public sector or a private sector crimped by crooked tax inspectors and crazed regulators. Of course, none of this excuses the riots. Indeed, many of the policies (such as reinforcing the ban on private education) that are advocated by self-appointed representatives of Greece’s angry young people would make their problems worse.

Παρόλα αυτά...το ελατήριο μέσα από την σύνθλιψή του προετοιμάζει το ξεδίπλωμά του, το θετικό...Σε φιλώ, γειά σου.

cynical είπε...

Κατερίνα,
πολύ καλός ο παραλληλισμός με το ..ελαφάκι και τα βουλωμένα αυτιά.

Καλό , καλό!!

katerina είπε...

Mano a mano, το ίδιο πράγμα λέμε... αλλά το ξαναείπα εγώ εχω προβλημα συντακτικού.
Με τον όρο «Φιλολαϊκή πολιτική» στην Ελλάδα εννοούμε είτε
1. ότι το Κράτος θα πρέπει να περιορισθεί στην τόνωση της αγοράς και στην τωρινή συγκυρία, του χρηματοπιστωτικού συστήματος, δηλαδή φοροαπαλλαγές και ιδιωτικοποιήσεις, προκειμένου να γίνουν ιδιωτικές επενδύσεις.
Αλλά κανείς βέβαια δεν λέει ότι ΔΕΝ θα γίνουν ποτέ ΑΜΕΣΕΣ επενδύσεις, όσο αυτό το τοπίο στραγγαλίζει την οποιαδήποτε επιχειρηματική δραστηριότητα, εκτός από την αυστηρά πελατειακή, αυτήν που σφιχταγκαλιάζεται, με κομματικές ...δραστηριότητες, ΄που μπορεί να επιβιώσει μόνο μέσα απο καρτελοποιήσεις. Ποιος τρελός θα έρθει να επενδύσει, έχοντας να αντιμετωπίσει ένα τεράστιο γραφειοκρατικό διοικητικό κόστος, ένα τεράστιο μη μισθολογικό κόστος, ένα φορολογικό καρμανιόλα, ένα πρόγραμμα Δημόσιων Επενδύσεων που ταΐζει παρωχημένες δομές, που πρέπει να τελειώνουμε με αυτές;

2. να γίνει αναδιανομή του εισοδήματος. Το κράτος να επανεθνικοποιήσει όσες επιχειρήσεις έχουν περάσει σε ιδιωτικά χέρια, να φορολογήσει πολύ περισσότερο το κεφάλαιο, για να μοιράσει(πως;;; άλλο ερώτημα αυτό) τα φορολογικά έσοδα στον ...λαό. Δηλαδή σε μια ΗΔΗ κλειστή ελληνική οικονομία θα πρέπει να περιορίσει ακόμα περισσότερο τις επιρροές που δέχεται από το διεθνές οικονομικό περιβάλλον.Είναι προφανές ότι αυτή η πολιτική δεν είναι φιλολαϊκή αλλά λαϊκίστικη. Οδηγεί μαθηματικά σε χαμηλούς ρυθμούς ανάπτυξης και συνήθως πληθωρισμό και ελλειμματικό ισοζύγιο πληρωμών. Δηλαδή τι κάνεις;; Κάνεις τους μικρομεσαίους ...προλετάριους.

Ε, σε αυτές τις φοβερές «φιλολαϊκές πολιτικές», νομίζω ότι πρέπει να δούμε πια μια ρεαλιστική πολιτική. Μια πραγματικά αναπτυξιακή πολιτική και εξ ίσου σημαντικό να επανεξετάσουμε αν τα δεδομένα που έχουμε στο μυαλό μας για τα λαϊκά στρώματα, ανταποκρίνονται στην αλήθεια.

Όσο για το άρθρο του Economist...σσσσ μην τα λες αυτά δυαντά, σσσσ μην μιλάς, μην γελάς ...κινδυνευει η Ελλάς. Αυτή η ....εικονική Ελλάς, που μας αρέσει να εχουμε στο μυαλό μας.

katerina είπε...

Cynical, ποιος θα έχει αλήθεια τα κότσια να πει κάποτε στους ...υπηκόους του
"Santa doesn't exist. Your parents tell lies and....have sex";;;

Δήμητρα είπε...

Φέτος αντί για κλίμα γιορτών υπάρχει διάχυτο αυτό ακριβώς το κλίμα που περιέργαψες πάλι ακριβέστατα....
Αυτό πάντως θετικό το βλέπω...
Καλησπέρα είπα;;

apos είπε...

Στην Ελλάδα ζούμε, Κατερίνα μου, όπου τα θαύματα κρατάνε λίγες μέρες:
Δες την απόφαση για τη ζαρντινιέρα: με 5 ευρώ τη μέρα βαράς όποιον θέλεις και δεν δείχνεις καν στοιχειωδώς μεταμέλεια.
Δες τον παχυδερμισμό στην υπόθεση του Βατοπαιδίου, όπου ο πρωθυπουργός μας είπε 'τι να σας πω παιδιά, από την τηλεόραση το έμαθα'.
Δες την καταδικαστική απόφαση του Εφετείου για τον Κεφαλογιάννη, ο οποίος με λίγα λόγια μας είπε ότι για όλα φταίνε οι εχθροί του και η Δικαιοσύνη μπορεί να πάει και να κουρεύεται.
Δεν τον Αβραμόπουλο, ο οποίος έχει το απύθμενο θράσος να σου λέει ότι 'ολοκλήρωσε το έργο του στο Υγείας και πρέπει να αλλάξει υπουργείο'
Βλέπεις να μαθαίνει κανείς τίποτα;
Εμείς ζούμε στην Ελλάδα. Αυτοί όμως;

PN είπε...

Πωπω απαισιοδοξία!! Να μου πεις αν έχεις και τον Apos από κάτω να σου λέει και τους λόγους που πρέπει να είσαι απαισιόδοξος έναν-έναν....την έκατσες!!! Χαχαχαχα!! (το ότι έχει βέβαια και δίκιο...το παραβλέπω. Είναι τα αντίποινα που κάνει καζούρα στη Wilma!!!).

Kατερινάκι, θα σε πιάσω από το αυτί και θα σε απαναφέρω στην τάξη!! Aς ελπίσουμε ότι όλο αυτό θα φέρει κάτι γόνιμο. Αν με ρωτάς πάντως, δεν έχω και πολλές ελπίδες για διάφορους λόγους.

Nikos Lioliopoulos είπε...

Η Κατερίκαι και ο ...κόσμος.

Διαβάζω το κείμενο (πόστ) της Κατερινας, γράφω ένα σχόλιο και μετα...Delete.
Ξανα διαβάζω και ξαναδιαβάζω το κείμενο ξαναγράφω το σχόλιο...και μετά ξανα- delete.
Απόπειρες σχολιασμού, κατά σειρά :
Μανο a mano,cynical,apos ,V.K., Lioliopoulos, περισσότερο ή λιγότερο αποτυχημένες.
Πόσες φορές θα πρέπει να διαβάσει κανείς το κείμενο για να νιώσει την Κατερίνα;
Πόσες φορές θα πρέπει να προσπαθήσει κανείς για να καταλάβει την Κατερίνα ...;

Ανώνυμος είπε...

Με μπερδεύεις Κατερίνα.

Λέω να μη μπω στα σοβαρά του Προϋπολογισμού, δεν φτάνουν δεκάδες σελίδες. Άλλωστε τα έχουν πει όλα οι άλλοι. Ας πούμε μερικά όμως που κατά καιρούς ακούγονται.

Τι είναι ρεαλιστική και φιλολαϊκή πολιτική; Και ποιος είναι εκείνος που δεν υποστηρίζει ότι η δική του πολιτική είναι ρεαλιστική και φιλολαϊκή; Έχεις άποψη ως εκκίνηση;

Δεν ξεχωρίζω τη φιλολαϊκή από τη ρεαλιστική πολιτική γιατί δεν θεωρώ ότι υπάρχει διαφορά και μη λέτε ότι διαφέρει στο στυλ του επιθυμητού και εφικτού γιατί θα μπερδευτείτε στο τέλος αφού όλοι θα υποστηρίζουν ότι το ρεαλιστικό είναι… το πραγματικά φιλολαϊκό (άρα το επιθυμητό είναι επικίνδυνο και αντιλαϊκό) όπως το νόμιμο είναι… ηθικό!.

Έχω ακούσει ότι η μείωση του μισθού και η αύξηση του μισθού είναι εξίσου ρεαλιστική και φιλολαϊκή πολιτική γιατί η πρώτη μας κάνει ανταγωνιστικούς λόγω μικρότερου κόστους άρα διατηρεί ή αυξάνει τις θέσεις εργασίας και η δεύτερη γιατί ανεβάζει τη ποιότητα της εργασίας και των προϊόντων που μας κάνουν πιο ανταγωνιστικούς...

Ρεαλιστική πολιτική είναι αυτή που θέλει ο καθένας για να μη δώσει τίποτα. Φιλολαϊκή είναι αυτή που γεμίζει τη τσέπη μου για να έχω να δώσω στους άλλους δουλειά… τι ηθικός σκοπός! Να μια εφαρμογή. Τα κέρδη της ΕΤΕ ξεπέρασαν το ένα δσιεκ. €. Αν οι διαδοχικές κυβερνήσεις δεν μείωναν τους φορολογικούς συντελεστές θα πλήρωνε πάνω από 450 εκατ. φόρο. Τώρα θα πληρώσει 250 εκ. και όταν ο φορολογικός νόμος εφαρμοστεί πλήρως θα αναλογούν 200 εκατ φόροι. Τις διαφορές θα τις πληρώσουν οι άλλοι, ιδίως δια των έμμεσων φόρων. Η ΕΤΕ έτσι επεκτάθηκε σε Βαλκάνια, Τουρκία… μεγαλώνοντας την Ελλάδα... Άρα αν εμείς πληρώνουμε τους φόρους της ΕΤΕ είναι ρεαλιστικό, για το καλό μας! Στο μεταξύ το ποσοστό φόρων επί του ΑΕΠ παραμένει περίπου ίδιο, 23,5% χωρίς τις ασφαλιστικές εισφορές.

Να και οι θεωρίες των φόρων. Όσο μικρότεροι φόροι τόσο μεγαλύτερες ιδιωτικές επενδύσεις και αυξημένο ΑΕΠ και όσο μεγαλύτεροι φόροι τόσο μεγαλύτερες δημόσιες επενδύσεις σε υποδομές παιδεία, υγεία άρα και ανάπτυξης δλδ ΑΕΠ! Χαμός!

Έχω πολλές φορές εκθέσει και την αντιφατική θεωρία ότι «όσο χειρότερα για τους εργαζόμενους τόσο καλύτερα για τις επιχειρήσεις άρα και για τους… εργαζόμενους αφού θα έχουν δουλειά!» και όσο καλύτερα για τους εργαζόμενους τόσο καλύτερα για τις επιχειρήσεις αφού θα έχουν και καλύτερους εργαζόμενους και καλούς πελάτες των προϊόντων που παράγουν κλπ

Εδώ παρεμβαίνουν οι «έξυπνοι» της αταραξίας του συστήματος και αρχίζουν τις χημικές θεωρίες του μείγματος της μιας πολιτικής με την άλλη σαν συνταγή για γλυκόπικρο κέικ! Τεχνικό δηλαδή είναι το πρόβλημα, όχι πολιτικό!!! Και μετά «δεν ξέρουν» γιατί έχουμε και εξεγέρσεις, το ψάχνουν στις συνταγές και τα μείγματα!

Τα επιχειρήματα είναι ατελείωτα και σχεδόν τα έχω ακούσει όλα. Σε ένα σύστημα που είναι εξαντλημένο από καιρό είναι αφύσικο να μην έχει ξεκατινιασθεί από επιχειρήματα. Απλά ανασύρονται κατά καιρούς αυτά που εξυπηρετούν συγκυριακά άρα δε σημαίνουν τίποτα.

Δεν υπάρχουν εναλλακτικές προτάσεις, πραγματικά ρεαλιστικές και φιλολαϊκές; Μα φυσικά υπάρχουν. Μόνο που αν σας πω τη δική μου θα είναι σαν όλες τις άλλες.

Όταν κάποια λύση και διέξοδος από τα αδιέξοδα τοη συστήματος επιβληθεί με όλα εκείνα τα μέσα που η ιστορία δίδαξε ότι γίνονται τα άλματα της κοινωνίας προς τα μπρος και δικαιωθεί ιστορικά, τότε θα πούμε: Να αυτή είναι! Ως τότε θα παλεύουμε και θα αγωνιζόμαστε, ενίοτε και σε αντίπαλα στρατόπεδα, υποστηρίζοντας ο καθένας τη δική του σωστή λύση.

Δυστυχώς ο Αϊ Βασίλης, τα ελαφάκια και άσχετοι με τους χριστιανούς τάρανδοι καμιά εναλλακτική λύση δεν προσφέρουν ούτε καν στον Κωστάκη. Και το 2009 κληρονομεί κάτι πολύ βαρύ από το 2008. Να βγάλει τον κόσμο από το τέλμα που τον έριξαν τα προηγούμενα 15-20 χρόνια. Θα τα καταφέρει; Οι αισιόδοξοι ας κρατούν μικρό καλάθι.

Καλά Χριστούγεννα…

Υ.Γ.Διαβάζοντας το σχόλιο του apos σκέφθηκα: είναι δυνατόν να τα παραβλέπουμε αυτά και να μιλάμε για πολιτκές ως να μη ζούμε στη χώρα που συμβαίνουν; Όχι βέβαια!

alex_m είπε...

Το κλίμα των εορτών ή το κλάμα των εορτών ;
Αυτό είναι το ερώτημα .
Και κλαίω , ναι κλαίω , γιατί τα παιδιά μου με ξεπέρασαν . Εγώ ακολουθώντας βλακωδώς το συνδικάτο μου , την ώρα που αυτά χτυπιούνται στο δρόμο μπερδεμένα , συνεχίζω να δουλεύω κανονικά και να παρακολουθώ τα γεγονότα ως απλώς θεατής .

Left Liberal Synthesis είπε...

Katerina
Σίγουρα το κρατος Αη Βασίλης και το ελαφακι φιλολαική πολιτική,είνια για φόβο.
Μήπως επείδή δεν είναι δικα μας.
Για σκέψου όμως με το παραδοσιακό καράβι που ήταν το σύμβολό των γιορτών παραδοσιακά.
Αν το κουβαλήσουμε όλοι ,από γειτονιά σε γειτονία,το φροντίσουμε ,και το τραγουδήσουμε μήπως φύγουν τελικά οι καλικάντζαροι;

katerina είπε...

Δήμητρα είναι μια παρηγοριά να λες...ας πιάσουμε πάτο ..να σηκωθούμε, αλλά προσωπικά πιστεύω ότι έχουμε ακόμα πολύ δρόμο για τον πάτο, και επιπλέον δεν πιστεύω στις ...ανατάσεις και στις αναστάσεις.

Άλλωστε το «σηκώνομαι» έχει τόσες πολλές ερμηνείες πια.
Το χειρότερο για μενα, είναι ότι η κοινωνία δεν έχει ούτε στόχο, ούτε άμυνες, ούτε προοπτική. Ηθικολογεί ασυστολα, παντελώς υποκριτικά, καμία πρόταση δεν ακούω από πουθενά, και η μόνη εικόνα που εχω ΓΙΑ ΜΑΣ, όχι για τους άλλους Δήμητρα, αλλά για όλους εμάς, είναι να έχουμε βγει στα σκαλοπάτια των σπιτιών μας, να σχολιάζουμε απαθώς τα τεκταινόμενα, να χαιδευουμε τα αυτιά μας, και να επαναλαμβανόμαστε σε βαθμό ΚΑΚΟΥΡΓΗΜΑΤΟΣ.

katerina είπε...

Apos, βλέπω ... Αλλά από την άλλη μεριά του ...ουρανού να σου πω τι βλέπω;;; Τίποτα, Apos. Τίποτα. Μια κοινωνία που είναι παραδομένη σε αναλύσεις... ελαφριές ή βαρύγδουπες, αναμασήματα, ωιμέ...κλαυθμούς και οδυρμούς, απαθείς θεατές που συμφωνούν για το αδιέξοδο.
Η συνοδός στο tango, δένει απολυτα τα βηματα της και τα σκέρτσα της, με αυτόν που ΤΗΝ ΚΑΘΟΔΗΓΕΙ.
Ποιος πίστεψε ποτέ, ότι υπάρχει το καλό, έντιμο και αγαθό έξω από εμάς;; Ποιος πίστεψε ότι τα πάντα δεν είναι θέμα ισορροπίας.
Ποιος πίστεψε ότι οι πολιτικοί, τα ΜΜΕ ή όποιος δεν χρειάζονται σαν αντιπαλο δέος τον πολίτη.
Γαμώτο, ποιος μιλάει σήμερα;; Ποιος προτείνει σήμερα;;; Που είναι οι φωνές των πνευματικών ανθρώπων;;;
Τίποτα Apos. Απολύτως τίποτα.

katerina είπε...

VK μου, θα ήθελα πολύ να είμαι στοιχειωδώς αισιόδοξη.
Είμαι αφόρητα απαισιόδοξη. ΠΝΙΓΟΜΑΙ απο την μιζέρια αυτού του σκηνικού. Θέλω έναν, έναν ΓΑΜΩΤΟ να κάνει επιθετικό παιχνίδι. Να ανοίξει αυτόν τον φαυλο κύκλο. Να δείξει κάπου. Τι βλέπω;;; Βλέπω ότι ο καθένας έχει κάτσει μπροστά στα δίχτυα του, σε ένα γήπεδο στο ΠΟΥΘΕΝΑ, και παλεύει να μην φάει γκολ. Μόνο που δεν υπάρχει μπαλα πια.

katerina είπε...

Στέργιε την άποψη μου την έχω πει πολλές φορές.
Είναι γελοίο να μιλάς για κοινωνικό μοντέλο, αν δεν έχεις προτάξει ένα αναπτυξιακό μοντέλο. Αν οι κύριοι στόχοι σου δεν είναι να μειώσεις το έλλειμμα ανταγωνιστικότητας, αν δεν επενδύσεις ΕΠΙΘΕΤΙΚΑ σε νέες δομές, σε νέες πρωτοβουλίες, σε καινοτόμες επιχειρηματικές πρακτικές, αν τρέχεις να σώσεις επιχειρηματικά μοντέλα που έχουν ξοφλήσει, που δεν έχουν εκσυγχρονιστεί, που μοιραία έχουν τελειωσει, το να εξαγγέλεις επιδοματική πολιτική για να χαιδεψεις αυτιά, είναι μια ασπιρινούλα όταν ο ασθενής σου είναι στην εντατική με πολλαπλές θρομβώσεις και σηψαιμία ταυτοχρόνως.

Αλλωστε έχουμε διαφωνήσει πολλάκις. Εγώ δεν ξέρω κανέναν άλλον τρόπο να αυξήσεις την πίττα, για να εχεις να μοιράσεις εκτός απο την επιχειρηματικότητα.
Αυτήν που όλοι πετροβολάνε, αυτήν που το Κράτος θεωρητικά την επιδιώκει και πρακτικά την στραγγαλίζει.
Αρα μια ρεαλιστική πολιτική θα πρέπει να συνδυάζει στοιχεία καθολικότητας (π.χ., την εισαγωγή ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος για όλους, εξαιρετική δουλειά του Ματσαγγάνη) με στοιχεία στοχευμένων μέτρων που όμως θα λαμβάνουν υπόψη τους ΠΟΛΥ ΣΟΒΑΡΑ το ποια πραγματικά είναι τα λαϊκά στρώματα.
Και πάνω απο όλα.... ΚΑΘΑΡΟ ΤΟΠΙΟ ΓΙΑ ΑΜΕΣΕΣ(ξένες ή εγχώριες) ΕΠΕΝΔΥΣΕΙΣ ΣΕ ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΚΑ ΠΡΟΙΟΝΤΑ ΚΑΙ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ.

katerina είπε...

Νίκο Λιολιοπουλε,
Ήμουν πάντα της σχολής «έκαστος στο είδος του και ο Λουμίδης στους καφέδες». Σήμερα περισσότερο παρά ποτέ...

Σε διαβεβαιώ, ότι αν σε κάτι πιστεύω ακόμα, και είναι ελάχιστα αυτά που ΑΚΟΜΑ πιστεύω, είναι η επιστήμη. Αν χρειαζόμουν ψυχαναλυτή, θα απευθυνόμουν σε ειδικό τεχνοκράτη. Δεν αναζητώ να ψυχαναλυθώ από ερασιτέχνες, χωρίς βέβαια να έχω την δυνατότητα να στερήσω σε κανέναν το hobby αυτό, αν τον ευχαριστεί και δεν έχει κάτι καλύτερο να κάνει.

katerina είπε...

Κάκο, ξέρεις ότι διαφωνώ ΚΑΘΕΤΑ. Όχι γιατί το συνδικάτο, το όποιο συνδικάτο, ακολουθεί την ενδεδειγμένα αποτελεσματική πρακτική. Όσο επιτρέπουμε ΟΛΟΙ μας στα συνδικάτα να λειτουργούν έτσι όπως λειτουργούν, δεν ακολουθούν καμμία πολιτική, πέραν αυτής που προσκαιρα ανακουφίζει το Κόμμα απο το οποίο προέρχεται ο Πρόεδρος του εκαστοτε συνδικάτου.

Αλλά απο την άλλη, αυτό που κάνουν σημερα τα .....παιδιά, και όσοι νομίζουν ότι είναι παιδιά (στην Ελλάδα, όλοι οι κάτω των 90, πιστευουν ότι είναι νέοι), μία εικόνα μου βγάζει. Αυτό της υστερικής συζυγου, που κάποτε της λέγανε ότι θα γίνει κάτι σαν την Καρολίνα του Μονακό, και σήμερα, μίζερη, διαπλεκόμενη, τεμπέλα, προστατευμένη απο το μονο κεφάλαιο που ακόμα λειτουργεί, το οικογενειακό κοινωνικό κεφάλαιο (ο καπιταλισμός των μαμάδων), φωνάζει, σκούζει και ωρυεται γιατί παρέμεινε, φτωχή, μη ανταγωνιστική και μη αποτελεσματική.
Στατικός διαδρομος...είναι η «εξεγερση» Κάκο. Όλη η ενεργεια που θα μπορούσε να παραχθεί, εξανεμίζεται σε θερμότητα.

katerina είπε...

Lls, δεν νομίζω ότι χρειάζεται να ανακαλύψουμε την πυρίτιδα.

Κατα την ταπεινή μου γνώμη, σε αυτήν την φάση, η έλλειψη παραγωγικής βάσης της Ελληνικής οικονομίας, θα μπορούσε να είναι το ανταγωνιστικό της πλεονέκτημα.

Είναι πολύ πιο ευκολο να ΑΝΤΙΓΡΑΨΕΙΣ, ναι να αντιγράψεις δομές, να επενδύσεις σε δομές που θα έχουν ένα αναπτυξιακό ορίζοντα δεκαετίας, γιατί τόσο πια αντέχει η καινοτομία, παρά να γκρεμίσεις, για να ξαναχτίσεις.

Αλλά τι να πεις για μια πολιτική ηγεσία, που δίνει έναν τενεκέ λάδι στον Κινέζο Πρόεδρο;;; Καλό το λάδι, αλλά σε αυτή την φάση, σε αυτόν που έχει αγοράσει το μισό Αμερικάνικο ρίσκο, αν κάτι παλευεις να του πουλήσεις είναι ΟΜΟΛΟΓΑ. Να μπορέσεις λίγο να ανακουφιστείς, να ανασάνεις, να αποφύγεις το ΔΝΤ, να έχεις μια ανάσα για να επενδύσεις σε παραγωγικές δομές που θα σου αποδώσουν ανταγωνιστικό προιόν όπως το λάδι ή ότι. Αλλά με στοχευμένη ποιοτική παραγωγή, με επεξεργασία, με τυποποίηση του όποιου προιόντος σου, με αλλαγή παραγωγικής διαδικασία.
Ο Πρωθυπουργός, μακάριος....και εθνικά υπερήφανος...τι κάνει... «ένα ελαφάκι... για τον Κωστάκη»

Ανώνυμος είπε...

Για να πω την αλήθεια νοιώθω βαθιά προσβεβλημένος. Δεν το χωράει ο νους μου ότι εγώ μπορεί να σου έδωσα την εντύπωση ότι θέλω να μοιράσουμε 5 καρύδια σε 10 ανθρώπους από 1 καρύδι!!! Ότι χωρίς παραγωγή μπορούμε να μοιράσουμε τίποτα. Ότι χωρίς αύξηση της παραγωγικότητας μπορούμε ποτέ να έχουμε ανάπτυξη. Ότι η επιχειρηματικότητα είναι κάτι που υπάρχει μόνο στον καπιταλισμό και με την κατάργησή του καταργείται και αυτή μαζί. Ότι χωρίς άυλες και υλικές επενδύσεις σε όλους του τομείς της παραγωγής και της κοινωνίας μπορεί να έχουμε ανάπτυξη εξέλιξη και αύξηση της παραγωγικότητας. Ότι χωρίς εμπορευματοχρηματικές σχέσεις στη βάση του νόμου της αξίας μπορεί στο σημερινό επίπεδο παραγωγικών δυνάμεων να κατανεμηθεί ορθά η κοινωνική εργασία.

Όλα τα παραπάνω είναι αυτονόητα και γι αυτό δεν διανοούμαι ότι κάποιος, θα τα αμφισβητήσει. Γιατί να πω κάτι αυτονόητο; Αυτά είναι του νηπιαγωγείου της πολιτικής οικονομίας όπου το πρώτο που διδάσκεσαι είναι η ανάγκη ανάπτυξης και αύξησης της παραγωγής και το πρόβλημα της δεν είναι να διατυπώσει αυτό το αυτονόητο αλλά το πώς και με ποιες παραγωγικές σχέσεις θα πραγματωθεί. Αυτό είναι το ζήτημα για το οποίο γίνεται μάχη όχι αν πρέπει να αυξηθεί πρώτα η παραγωγή που είναι αυτονόητο. Αν ήταν δυνατόν να συζητούνται τέτοια πράματα.

Αυτό που κατάλαβες από μένα είναι το θαύμα του γάμου της Κανά; Εγώ έλεγα και λέω το ακριβώς ανατίθετο. Με τη πολιτική και τις παραγωγικές σχέσεις που εφαρμόζονται ποδηγετείται η ανάπτυξη λόγω της άδικης κατανομής με συνέπεια να έχουμε μικρότερο προϊόν για διανομή, άρα μικρότερη ανάπτυξη. Αυτό είναι το δικό μου πρόβλημα, ότι η ανάπτυξη εμποδίζεται από τις καπιταλιστικές σχέσεις. Η διαφωνία μας είναι στο σύστημα που θα αναπτύξει καλύτερα τη παραγωγή και τη παραγωγικότητα όχι στα αυτονόητα. Μπορείς να απορρίψεις ότι ο σοσιαλισμός αναπτύσσει τη παραγωγή και τη παραγωγικότητα, δικαίωμά σου, αλλά που άκουσες να μη βάζει αυτά σαν πρώτο στόχο κάθε κοινωνικής και αναπτυξιακής πολιτικής; Που το άκουσες; Στον Μαρξ, στον Λένιν, στον Κάστρο; Που;;; Μα όλη η θεωρία και η πρακτική τους αυτό το στόχο είχε. Πες ότι απέτυχαν ή θα αποτύχουν αλλά όχι ότι δεν το έθεταν σε πρώτη προτεραιότητα. Άλλο το ένα άλλο το άλλο. Να κάνουμε καθαρές εξηγήσεις.

Η διαφωνία μας δεν είναι αν πρέπει να αναπτυχθεί η παραγωγικότητα και η επιχειρηματικότητα. Τις αντιλήψεις μου για την επιχειρηματικότητα αδυνατείς να τις καταλάβεις γιατί αυτή την κατανοείς μόνο με το σημερινό της μοντέλο ως η κοινωνία να μη μπορεί να παράξει άλλο, ανώτερο. Μου θυμίζεις εκείνους που έλεγαν κάποτε ότι μια χώρα χωρίς βασιλιά είναι αδύνατο να κυβερνηθεί αποτελεσματικά και ότι η δημοκρατία είναι κυριαρχία των ξυπόλητων που είναι ανίκανοι να κυβερνήσουν. Το λέω αυτό γιατί αδυνατείς π.χ. να καταλάβεις ότι μπορεί να υπάρχει και συλλογική επιχειρηματικότητα στο σοσιαλισμό που διαχειρίζονται τα ίδια που διαχειρίζεται κάθε ατομικός επιχειρηματίας αλλά με δημοκρατία. Και το προϊόν και το κέρδος δεν ανήκει σε έναν αλλά σε όλους με τις διάφορες διαβαθμίσεις κατανομής. Αυτά τα λεγόμενα ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια εδώ, όταν οι επιχειρήσεις είναι κοινωνική ιδιοκτησία ονομάζονται κανόνες ιδιοσυντήρησης και περιέχουν αξία προϊόντων, κέρδος, φόρο, επένδυση, έρευνες, μισθούς, τιμές…. Τι στο καλό, αν δεν το ξέρεις σημαίνει ότι δεν υπάρχει και πρέπει να νομίζεις ότι δεν το ξέρουμε και εμείς;;;;;

Και γιατί το μέλλον της ανθρωπότητας να είναι η ατομική και όχι η συλλογική και κοινωνική επιχειρηματικότητα παρακαλώ; Ποιος σοφός αποφάσισε ότι εδώ τελείωσε η εξέλιξη του κόσμου; Μήπως αυτοί που φόρεσαν τα γυαλιά της ακινησίας του κόσμου; Ποιο μοντέλο είναι αυτό που ξεφτίζει και έφαγε τα ψωμιά του η ιδιωτική -καπιταλιστική επιχειρηματικότητα ή η συλλογική κοινωνική που ακόμη δυστυχώς δεν έχει δοκιμαστεί πραγματικά πέρα από κάποια κακέκτυπα στις π. σοσιαλιστικές χώρες; Μήπως θα μου πεις εναντίον της συλλογικής επιχειρηματικότητας τα επιχειρήματα που έλεγαν κάποτε για τη δημοκρατία;;; Μήπως η πρώτη αποτυχία του κακέκτυπου της συλλογικής επιχειρηματικότητας όπως η αποτυχία της 1ης γαλλικής δημοκρατίας προσδιορίζει παντοτινή αποτυχία της συλλογικής επιχειρηματικότητας;Ε, όχι βέβαια!

Από πότε η συλλογική σκέψη και δουλειά είναι κατώτερη της ατομικής; Η δημοκρατία στην κοινωνία και η δημοκρατία στην οικονομία είναι ισότιμες αξίες αλλά δυστυχώς εδώ αναγνωρίζεται μόνο η πρώτη. Η δεύτερη ούτε να ακουστεί θέλουν γιατί προϋποθέτει ότι ο ιδιοκτήτης δεν είναι ο ένας αλλά η κοινωνία… Όταν όμως έχουμε δημοκρατία στη κοινωνία και δικτατορία του ιδιώτη επιχειρηματία, μετόχου, μάνατζερ κλπ στην οικονομία και τη παραγωγή τότε η δημοκρατία είναι μισή δημοκρατία. Ναι, μισή δημοκρατία. Αυτές μάλλον είναι οι διαφορές μας που δεν τις διατυπώνεις σαφώς και τρέχεις να μου πεις ότι θέλω να μοιράζω πλούτο ανύπαρκτο. Απορώ πως το διανοήθηκες!!!

Πάντα με αγάπη αλλά ασυμβίβαστος στην ιδεολογία μου.

Σ

Ανώνυμος είπε...

Κατερίνα, νομίζω ότι ξεκάθαρα, ο Ο/Η Στέργιος την έχει σαφώς μακρύτερη την αριστεροσύνη. Εξ' άλλου, είναι προφανές από τα τόσα παραδείγματα του παρελθόντος, ότι η παραγωγικότητα των μέσων των οποίων ιδιοκτητης είναι η κοινωνία έχουν κάνει θάυματα! Τι να πρωτοθυμηθώ: Το θαύμα της ΕΣΣΔ, της Ανατολικής Γερμανίας που έχτισε τείχος από το 1960 γιά να κρατήσει τους χαρούμενους και ευτυχισμένους πολίτες της, την ευημερία της Τσεχοσλοβακίας, της Ρουμανίας, αλήθεια τι;

Αναρωτιέμαι μερικές φορές μέχρι που φτάνει η ιδεολογική τύφλωση;

Μάτια ερμητικά κλειστά, κοιτούν το σημερα και το ερμηνεύουν.

katerina είπε...

Γενικώς νοιωθω αναπηρως αριστερή ή αριστερως αναπηρη.
Αλλά κολοκύθια, δεν ανησυχώ, στην Ελλδα έίσαι ότι δηλώσεις...
Πως σε αυτή τη χωρα που είμαστε όλοι αριστεροί, βγαίνει η Δεξια;; Απορίας άξιον.
Και μάλιστα το θεωρούν και υβριστικό. Διότι στους δεξιούς, πες τους ότι γουστάρεις, κλέφτες, απατεώνες, δολοφόνους, δεξιούς να μην τους πεις, εκει τους πιάνει το φιλότιμο. Εκει τους πατάς τον κάλο.
Πάντως δεν ξέρω ποσο αριστερό είναι αυτό που θα εξομολογηθώ, αλλά προτιμώ να είμαι στην ....καπιταλιστική Ευρώπη, έστω και σε καταστασης οικονομικής κρίσης, παρά χαρουμενη σε τέως σοσιαλιστικούς παραδείσους. Δεν μου πανε οι παραδεισοι ρε παιδί μου, δεν μου πάνε....
Ζήτημα ιδιοσυγκρασίας.

marios είπε...

Στεργιε μου δυστυχως η ιστορια της συλλογικης-κοινωνικης -με την μορφη της κρατικιστικης- επιχειρηματικοτητας ειναι μια καταγεγραμμενη ιστορια φθινουσας παραγωγικοτητας.

Ανώνυμος είπε...

Άντε βρε Ανώνυμε,
τίποτα δεν κατάλαβες από αυτά που λέω ούτε για τη 1η γαλλική δημοκρατία ούτε για το κακέκτυπο επιχειρήσεων του σοσιαλισμού της ΕΣΣΔ. Στη ΕΣΣΔ η ιδιοκτησία δεν ήταν πραγματικά κοινωνική και δεν διευθύνονταν πραγματικά δημοκρατικά. Ήταν κρατική και διευθύνονταν κομματικο-κρατικά. Τα έχω ξαναπεί αλλά δεν είσαι υποχρεωμένος να τα έχεις διαβάσει. Ποιος είναι τυφλός εγώ που το είδα ή εσύ που δεν είδες τι λέω; Με τέτοιους όρους κάνεις διάλογο; Δυστυχώς για να με απορρίψεις καταφεύγεις στο παρελθόν σαν να είναι αυτό το μέλλον. Γιατί;

Και συ Μάριε,
με το παρελθόν θέλεις να ερμηνεύσεις το μέλλον; Έτσι θα έκανες αν σε ρωτούσαν για τη δημοκρατία όταν σου τη παρομοίαζαν με τη δημοκρατία της γκιλοτίνας ή θα έλεγες πως την ονειρεύεσαι εσύ τη δημοκρατία;;;; θα απεμπολούσες το ιδανικό της δημοκρατίας επειδή η 1η είχε γκιλοτίνες και εγκλήματα; αν ο κόσμος ακλουθούσε τη δική σου λογική δημοκρατία δεν θα έρχονταν ποτέ γιατί θα εξομοιώνονταν με γκιλοτίνα και ο κόσμος δε θα τολμούσε ποτέ τίποτα. Ευτυχώς γι΄ αυτόν αποτόλμησε και την 2η,3η,4η,5η… δημοκρατία και συνεχίζει… ε, κάποτε αυτό θα γράφεται και για την οικονομική δημοκρατία. Ή μήπως ανακαλύφθηκε ότι στην οικονομία δεν μπορεί να λειτουργήσει δημοκρατία όπως κάποτε ανακαλύφθηκε αυτό για τη κοινωνία;;;;

Κατερίνα,
κανένας δεν σου λέει να μη ζήσεις στη καπιταλιστική δύση. Αν και εγώ νομίζω ότι ακριβώς αυτή θα είναι που πρώτη θα ανατρέψει τον καπιταλισμό εγκαθιδρύοντας το σοσιαλισμό όπως βέβαια τον εννοούν αυτοί οι άνθρωποι με τα δικά τους δημοκρατικά κεκτημένα κάτι το οποίο ίσως δεν αντιλαμβάνεσαι γιατί ο σοσιαλισμός για σένα είναι μόνο αυτός της ΕΣΣΔ. Τι να γίνει έτσι στατικά αντιλαμβάνεσαι τον κόσμο.