Δευτέρα 23 Απριλίου 2012

Plan B: Του Φτωχού η Offshore


Όταν η Wall Street σταυροκοπιέται και  ανακράζει  «ο Μαρξ μας …σώζει» έχεις δυο τρόπους να αντιδράσεις.
Ο ένας είναι αυτός ο χριστανο-ελιτιστικος που κουνάει το δάχτυλο αυτάρεσκα-σε ποιους άραγε;- αλλά εθελοτυφλεί στην θρησκευτική γοητεία που ασκεί ο καπιταλισμός στα …πλήθη. Δρώντας διαβρωτικά  μετατρέπει το Θεώρημα σε Αξίωμα:  Όλα είναι εμπόρευμα που ως εκ τούτου έχει τιμή. Εμπορευματοποιημένα τα πράγματα, οι υπηρεσίες, η γνώση, οι άνθρωποι, τα έμβια, η Ζωή. Πόσο πάει; Μετά η πρέζα του ορθο-Λογιστή, σου δίνει την νοθευμένη δόση σου, με διάφορα «πολιτικά ορθά» του στυλ,  αχ, ελατε να … «συναινέσουμε», να «συνεννοηθούμε» να «συζητήσουμε», να «διαλογιστούμε»,  να «……», να «τα βρούμε»  στη …τιμή.  

Ο δεύτερος τρόπος είναι ο χυδαίος –τα ξέρω τα σχόλια καλέ, και εγώ καλός άνθρωπος είμαι- που λέει σας πολεμάμε με τα όπλα σας, όπως εσείς μας πολεμάτε με τα δικά μας. Οπλίζουμε και σας πυροβολούμε με τα βόλια σας, αντί να τα κουβαλάμε σαν σταυρούς και ματαιωμένες σημαίες στο μέτωπο που εσείς θα μας ορίζετε πάντα.

Μπορεί η εύπεπτη μιντιακή μυθολογία να απειλούσε ότι  οι Κομμουνιστές θα μας πάρουν  τη γίδα αλλά είναι βέβαιο ότι οι  Καπιταλιστές θα μας πάρουν τα σπίτια.
Χαράτσια, φόρος ιδιοκατοίκησης, ΕΤΑΚ, φόροι κληρονομιάς, φόροι αγοραπωλησίας, φόροι μεταβίβασης και κάθε …κερατιάτικος φόρος-υπέρ ποίου;- που μπορεί να διανοηθεί ο ευρηματικός ΣαμαροΒενιζέλος ώστε να σου πάρει τα σώβρακα, την ώρα που εσύ θα … «διαπραγματεύεσαι» ημι-άστεγος και εξαθλιωμένος μισό ψίχουλο στην κάθοδο των …επενδυτών στο Ελντοράντο.

Ok Τζάμπα Μάγκες! Όταν εσείς στριφογυρίζετε τα Κεφάλαια σας- γιατί το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα, γιατί …έτσι είναι τα πράγματα  και άλλα τέτοια ηθικοπλαστικά- εμείς θα πάμε τα σπίτια, τα πατρικά στο χωριό, τα εξ αδιαίρετου χωραφάκια στην Κάτω Ποταμιά, τα αγροτεμάχια στην Περα Παναγιά,  λίγο …εξωτικότερα.  Όταν η Torcasso, η «vazw_rodes_sth_pezoula», η «mou_zalissate_ton_erwta» και η «aei_gamissou_Venizelo», θα κατέχουν τα αεικiνητα  ακίνητα μας, τις …πεζούλες μας, οι γιαγιάδες θα βάζουν τις μετοχές των offshore στα εικονίσματα, πληρώνοντας …ενοίκιο 100 ευρω ετησίως και μεταβιβαζοντας αφορολογητα τις …μετοχές στον …όποιον γουσταρουν.

Και για να είμαστε και συνεπείς στην …τακτική μας, για τις …εξωχωριες με τον κωδικό όνομα «Του Φτωχού η Offshore» δεν θα χρησιμοποιήσουμε τα μεγάλα δικηγορικά γραφεία τύπου Παμπουκη, θα φτιάξουμε συν-εταιρισμό* ημι-ανέργων δικηγόρων που θα μας βάλουν …καρούλια στις μικρο-ιδιοκτησίες μας κατά Cayman μεριά. Project στηριγμένο στο γνωστό ανέκδοτο του τύπου, που όταν οι κανίβαλοι ανθρωποφάγοι που με το δέρματα των θυμάτων τους φτιάχνουν πιρόγες, του δίνουν το δικαίωμα της …τελευταίας χάρης, αυτός ζητάει ένα πιρούνι και όπως τρυπιέται παντού φωνάζει …. «και τώρα μαλάκες κάντε πιρόγες»

Και επειδή γνωρίζω και τις οικολογικές ευαισθησίες του κινήματος μια  μικρή περιήγηση στο google earth θα σας πείσει ότι  μπορούμε να τους πυροβολήσουμε ξεπαρθενεύοντας  το Κίνημα εις τας Παρθένας Νήσους.


*Ενιοτε ο Καπιταλισμός δημιουργεί και θέσεις …εργασίας.

Υ.Γ. Προτείνω ως τόπο της Πρώτης  Εθνοσυνέλευσης του  κινούμενου… Έθνους να γίνει στο Κρανίδι. Τιμής ένεκεν...


Πέμπτη 12 Απριλίου 2012

Αρχίσαμε...








Η φωτογραφία του Άκη Τσοχατζόπουλου εν μέσω ασφαλιτών, δεν είναι αυτή που θα μπαλώσει την Γ’ Ελληνική Δημοκρατία.
Στον αυτισμό του πολιτικού συστήματος που επιχειρεί να μας πείσει ότι ο Ακης Τσοχατζόπουλος ...αυτενεργουσε, οι εποχές απαντουν με χλευη.
Οι Φαμίλιες, Πολιτικές, Δικαστικές, Μιντιακές, που ξωπετάνε έναν «αξιωματικό», απο τις μαφιοζικες τάξεις τους, ένα πολιτικό ψοφίμι , κάτι λίγο απο τη σαβουρα του πλοιου τους, ανοιξαν τον δρόμο για ακρωτηριασμούς.

Ο Ακης Τσοχατζόπουλος δεν ήταν παρα ένας Υπουργός των Κυβερνησεων τους. Στις ηθικολογικές εποχές του σκοταδισμου που ζουμε οι Προυχοντες του Συστηματος μετρουν τον ίσκιο τους στο σουρουπο και τον βρισκουν μεγάλο. Την ώρα που ο Τσοχατζόπουλος πηγαινει στη ΓΑΔΑ ο Παπαντωνίου δινει συνεντευξεις στον αμαρτωλό ΔΟΛ, ο Σημιτης χαριεντιζεται αναμεσα στο Βενιζέλο κι τον Κουβελη, κι ο GAP σωζει τον σοσιαλισμό στις εσχατιες του πλανητη.

Ο Ακης Τσοχατζοπουλος θα πάρει μαζί του την Γ’ Ελληνική Δημοκρατία. Όχι γιατι θα μιλήσει. Κανείς δεν ειναι τοσο αφελής ωστε να πιστεψει ότι πριν την εκδοση των ...ενταλματων και την ...θεαματική συλληψη δεν υπηρχε DEAL μαζί του. Κάτι λίγο να κάνουμε ...εκλογές....


Το συστημα αρχισε τους ακρωτηριασμους του...
Κι ο Ακης Τσοχατζοπουλος θα πάρει μαζι τους την Γ’ Ελληνική Δημοκρατία γιατι πια είναι πολύ χοντρη, λιπαρή κι δυσκινητη για να κρυφτεί πίσω απο έναν ...Άκη. Αρχίσαμε...








Κονιάκ με ιζημα ζάχαρης

Η ανακούφιση του ζεστού αίματος. Σχεδόν χαυνωτική. Σχεδόν μεθυστική. Θύμιζε εκείνη τη στιφάδα του κονιάκ σβησμένη από το ίζημα της ζάχαρης που χρύσιζε κοκκινωπά στον πάτο του ποτηριού.
Τι απίθανο κοντράστ αυτό το ζεστό κόκκινο της πορφύρας απο εκείνο το παγωμένο ατσάλινο γκρι της λάμας του μαχαιριού. Πόσο καιρό ατένιζε τη λάμα να σέρνεται πάνω της απειλητικά. Πόσο καιρό κρυβόταν στη γωνία, έβαζε πλαστικούς φράχτες και τείχη για να μην πέφτει το βλέμμα της στο είδωλο της που αντανακλούσε η λάμα του. Πόσο του κρύφτηκε...

Τι είναι η ...στιγμή; Η αιωνιότητα. Διαβαίνεις την τρίχα του που είναι όριο. Ένα ...σύνορο. Ένα απόλυτα φυλασσόμενο σύνορο. Πόσοι μπάτσοι μυαλού το φυλάνε; Πόση φαύλη γραφειοκρατία ίσα για να σε αποτρέπει να το διαβείς; «Πόσο», «πως», «που», «γιατί», «αν», «ίσως» που ...συμπληρώνεις με το μελάνι το αόρατο. Να ...γράφεις κι να σβήνονται..... Να συμπληρώνεις κι να χάνονται. Κι είναι η στιγμή που λες κι οι φύλακες πήγαν άλλου, άλλοι προς νερού τους, άλλοι για τσιγάρο κι άλλοι αποκοιμήθηκαν. Εκεί που ...το διαβαίνεις. Το αφύλαχτο οριο. Κι η λάμα γίνεται αδελφή.

Δεν έχει ...μετα. Δεν εχει καν πριν. Εχει στιγμή. Έχει κόκκινο. Ζεστό, αλμυρό κοκκινο. Κονιάκ με ιζημα ζάχαρης.

Γυρνανε οι φυλακες, ξυπνανε, φωνάζουν, σε μαλώνουν, σε βριζουν. Κι υστερα αρχιζει η γραφειοκρατία της ...γιατρειας. Ο πόνος μεγαλος στις παγωμενες τις πληγες. Τ σημάδια απο τα ράμματα μαύρες ραφες που θα άσβηστες θα κουβαλάς. Το αίμα καφε πια, κηλιδες ανεξιτηλες απο πεθζμένο.

Τι έκανες θα σε ρωτάει η Στ. χαιδευντας σε .
Προσπάθησα. Ειλικρινά προσπαθησα. Σε έβλεπα στη λάμα Στ.... Και φοβήθηκα. Εγώ δεν είμαι Στ.. Εγώ είμαι η Μπ. Θυμάσαι;

Πέμπτη 5 Απριλίου 2012

Μιά τόση δα φρασούλα για Εμάς

«…η ηλικία μου δεν μου δίνει την ατομική δυνατότητα δυναμικής αντίδρασης…»

Είναι τόσο γλυκά διακριτική η μομφή του για όλους Εμάς.

Ξέρουμε.... Γνώριζε.... Δεν χαρίζονται τα πραγματα.... Διεκδικούνται....

Με συνθλίβει αυτη η μικρή του προταση. Τοσο προσεκτικά διατυπωμένη. Όπως αυτές τις γονικές συγκαλυμμένες …παρατηρήσεις που ξεφτίζει θαρρείς η μομφή τους γιατί ξεστομίζονται τόσο τρυφερά, τόσο αγαπησιάρικα, τόσο πατρικά… Μια τόση δα φρασούλα για εμάς.