Σάββατο 29 Ιανουαρίου 2011

Οι ιδέες της κ. Τρέμη χρειάζονται Άσυλο;

Τι σχέση έχει το Πανεπιστημιακό Άσυλο με τις αλληλεγγύη της αγαθοεργίας της κας Μουμπάρακ; Αν και φαινεται ότι η μόνη σχεση που έχουν είναι η κ. Τρέμη, προσωπικά πιστευω ότι είναι άρρηκτα συνδεδεμένα. Είναι ότι ...πρέπει και ότι δεν ...πρέπει.

Η αδέξια και σαχλή Δεξιά του Σαμαρά, διαγκωνίζεται στο γυαλί και τρέχει να προλάβει την ακροδεξιά του κουστουμαρισμένου πια Βορίδη -της ΕΠΕΝ με το σφυρί-, για το ποια από τις δύο Δεξιές, είναι πιο δραστήρια στα μάτια του target group «νοικοκυραίος».
Αυτού του «νοικοκυραίου», που το μόνο που του απόμεινε είναι η εθνική τεστοστερόνη με γονιδιακό ISO “Mega-Alexandros”, αυτού που φωνάζει για Τάξη και απαιτεί αίμα. Αυτός δεν θυμάται που πήρε το μάτι του το «όπου ακούς Τάξη, ανθρώπινο κρέας μυρίζει»,και πιστεύει ακράδαντα ότι το κρέας ...δεν θα είναι το δικό του.
Αυτός που αγνοεί βέβαια, ότι το αίμα που επιθυμεί, τελικά, θα είναι το αίμα το δικό του και των παιδιών του. Τσιμπάει στο παιχνιδάκι ποιανου τα παιδιά θα πεινάσουν πρωτα. Του ξένου ή του Ελληνα τα παιδιά; Αυτών όμως των παιδιών, που τους παραχωρεί το δικαίωμα να διαφωνούν για τις ...ιδέες..

Ποιες ιδέες;
Τις ιδέες που διαπραγματεύεται η κ. Τρέμη, ο κ.Πρετεντέρης, ο κ. Χατζηνικολάου, ο κ. Παπαχελάς, ο κ. Τέλογλου, ο κ. Κουρής, και γενικώς οι πάσης φύσεως και λογής λογής υπάλληλοι των εθνικών και πολυεθνικών εργολάβων. Αυτές οι ...ιδέες χρειαζονται όσο Άσυλο χρειάζονται και τα έργα και οι ...ιδέες της κας Μουμπάρακ;

Μα χρειάζεται Άσυλο για να πάρει απόφαση η ΔΑΠ ή η ΠΑΣΠ, αν η εκδρομή θα γίνει στην Μύκονο ή στην Σαντορίνη, στην Αράχοβα ή στον Άγιο Αθανάσιο;

Απο την άλλη, η πονηρή Δεξιά του ΠΑΣΟΚ και των πρόθυμων «πασόκων με πολιτικά» βρίσκεται πάντα στην πρωτοπορία της λαμογιάς. Σιγά που θα πάνε να χτυπηθούν στα ίσα με τα ...παιδιά. Αυτά τα κάνουν οι χαζοί. Αντίθετα αυτοί ...θα υποστηριξουν το Ασυλο των Ιδεών της Τρέμη.
Αυτοί θα αλλάξουν με ...Νόμο (Αχ! αυτοί οι Νόμοι) την διοίκηση των Πανεπιστημίων.
Θα βάλουν τους δικούς τους Άνθρωπους στη διοίκηση. Αυτούς που θα αποφασίζουν πότε ...θα αίρεται το Άσυλο για να κάνει ντου η Αστυνομία.
Η πονηρή Δεξιά, στο όνομα της ...κοινωνικής λογοδοσίας-ήμαρτον Κύριε! Τι ακουμε!-, θα βάλει τον κ. Μίχαλο του ΕΒΕΑ και τον κ. Δασκαλόπουλο του ΣΕΒ, να διαχειρίζονται το Άσυλο.
Και ποιος το γαμεί το ...Άσυλο; Εδώ μιλάμε για Business, με τα λεφτά του Πανεπιστημίου. Τέρμα, δεν θα κάνει ο κάθε καθηγητάκος με βύσμα τον Βουλευτή και 2 παρατρεχάμενους την ...μικροδουλιτσα του! Τέρμα πια με τα ψιλικοκο, εδώ μιλάμε για χοντρές δουλειές!

Και η Αριστερά! Χοχοχοχο! Merry Christmas! H Αριστερά οφείλει να μιλήσει για τις ιδέες αλλά και τους ανθρώπους που χρειάζονται το Άσυλο!
Η Αριστερά οφείλει πρώτον να κατανοήσει, μετά να εξηγήσει και τρίτον και σημαντικότερο να πείσει, ότι ...όταν έχουν χοντρές δουλειές, όταν η ολιγαρχία βαφτίζεται δημοκρατία, τότε βολικές «κοινωνίες των πολιτών» θα δημιουργούν Μαριάννες του MEGA, κυρίες Μουμπαρακ, ΜΚΟ, Atenistas, και κάθε άλλο λογιώ «δίκτυα πρωτοβουλιών», «δίκτυα αλληλεγγύης», «δίκτυα οικολογίας», «δίκτυα διάσωσης πουα καλαμαριών», και προπαντός «δίκτυα διάσωσης της αέναης μαλακίας» με ενδυματολογικά γούστα από Chanel μέχρι σταράκια, και με τα ψίχουλα που θα πέφτουν από το τραπέζι του μεγάλου φαγοποτιού του Κράτους ΤΟΥΣ, θα ανακουφίζουν ...τα πλήθη.

Αυτή η Αριστερά, που δεν εξαντλείται ακιζόμενη στις ισορροπίες τρόμου στα γυαλιά και στα κανάλια, αυτή που δεν καυλώνει σαν νιόβγαλτο πουλάρι μπροστά στις κάμερες, αυτή που οι επαγγελματίες του είδους, δεν της επιτρέπουν να εμφανιστεί, να μεγαλώσει και να ενηλικιωθεί, οφείλει να πει, ότι ο Αιγύπτιος εργάτης,ο συμπατριώτης της φιλάνθρωπου κας Μουμπαρακ, που έκανε ...επαναστατική γυμναστική καθαρίζοντας τα τζάμια του Υπουργείου Εργασίας, δεν είναι ένα τυχαίο περιστατικό. Η κ. Κούυνεβα, δεν είναι ένας τυχαίος βιτριολισμός. Το Αφγανάκι που σκοτώθηκε πηγαίνοντας να πιάσει την κούκλα από τα σκουπίδια για την αδελφή του, δεν είναι ένα τυχαίο περιστατικό. Ο πυροβολισμός του 16χρονου Αλέξανδρου, δεν είναι ένα τυχαίο περιστατικό. Ουτε αυτοί οι ΤρεμοΧατζηνικολοΠρετεντερηδες, οι υπάλληλοι του Κράτους ΤΟΥΣ και της Πατρίδας ΤΟΥΣ, που κατακερματίζουν διαχειριζόμενοι την πληροφορία, είναι ένα τυχαίο περιστατικό.
Η Ιστορία δεν είναι ένα τυχαίο περιστατικό.

Όλα αυτά συνδέονται ΑΡΡΗΚΤΑ.
Το Κράτος ΜΑΣ, το δημόσιο αγαθό ΜΑΣ, εκποιείται μπιρ παρά στους εθνικούς και πολυεθνικούς εργολάβους ΤΟΥΣ.
Τα εργολαβικά και τα μεσιτικά για τα συνεργεία καθαρισμού του δημόσιου χώρου, για τους δρόμους, για τις τηλεπικοινωνίες, για την ενέργεια, για το νερό, για τις συγκοινωνίες, για την εκπαίδευση αλλά και την Παιδεία, για την υγεία, κοστίζουν πανάκριβα στο Κράτος ΜΑΣ.
Το Κρατος ΤΟΥΣ, οι εργολάβοι ΤΟΥΣ, απαιτουν φτηνό ανασφαλιστο, εργατικό δυναμικό, μη συνδικαλισμένους ανθρωπινους ...πορους για τις δουλειες ΤΟΥΣ. Χθες Αιγυπτιους, Τυνησιους, Αφγανούς, Ιρακινούς, σήμερα, αυριο, εσένα και τα παιδιά σου...νοικοκυραίο.

Όσοι δεν καταλαβαίνουν ότι η «δημοκρατία» ΤΟΥΣ, δεν χωράει τους άνεργους, τους άστεγους, τους απόκληρους, τα πρεζόνια της ευαισθησίας, για όλα αυτά, όσοι δεν καταλαβαίνουν ότι ο δρόμος μεταξύ των ...αγαθοεργιών της κ. Μουμπαρακ, των ιδεών που έχουν φερεφωνο την κάθε κ. Τρέμη και της τρομοκρατικής βόμβας είναι απειροελάχιστος, η Αριστερά έχει τον Ιστορικό ρόλο και χρέος να τους το εξηγήσει.
Όχι όμως χοροπηδώντας στα ...κανάλια τους και στους δρόμους της πολιτικής ορθότητας που έγινε πια το δικό τους ευαγγέλιο.

Οφείλει να εξηγήσει ότι εμείς και οι νταβατζήδες μας, μιλάμε για διαφορετικές πατρίδες. Οφείλει να τους δείξει τον πραγματικό εχθρό και όχι τον κατασκευασμένο από αυτούς.
Αυτοί θα κάνουν Νόμους για τη κάθε Siemens και τους εργολάβους που παίρνουν τα μεσιτικά και για εμάς το μόνο που επιτρέπεται, είναι να παρακολουθούμε στο γυαλί τους, το σπάσιμο της πληροφορίας σε μικρά, βολικά, διαχειρισιμα κομματάκια. Ευκολα για κάθε ειδους λουμπα.

Όταν ακούω την λέξη ...πολυπολιτισμικότητα, μου γυρνάνε και τα μάτια και τα άντερα.
Τι θα πει μωρέ...πολυπολιτισμικοτητα; Τι θα πει μου αρεσει ή ...δεν μου αρεσει η πολυπολιτισμικοτητα; Την πολυπολιτισμικοτητα των κεφαλαίων,των εμπορευμάτων ή των ανθρώπων;
Και τι είναι οι άνθρωποι; Χαλιά; Να σου αρέσουν ...αισθητικώς και τα Περσικά, να θες και Αφγανικά, να θες και τα Αραβικά να γουστάρεις και τα ελληνικά κιλίμια;
Τι θα πει μωρέ...αλληλεγγύη; Θα πει ΜΑΖΙ με τον κατασκευασμένο εχθρό, ΑΠΕΝΑΝΤΙ στον πραγματικό εχθρό!
Ενδιαφέρεται κανείς για την “αλληλεγγύη” της Πρέσβειρας του MEGA και της Αιγύπτιας φιλενάδας της;

Όσο η Αριστερά θα διαφωνεί για το φύλλο των αγγέλων και θα μονομαχεί στα ψευτικά,στα εικονικά αλώνια για το Filioque, οι εχθροί, θα φτιαχνουν την Αστυνομία τους που θα επιβλέπει τους Νόμους τους. Αυτήν την καθ’ εικονα και ομοιωση της αντίστοιχης Αιγιαπτιακής Ασυνομίας.
Αυτά τα βλαμμένα ρόμποκομπ, που τα πειθουν, τοςυ πιπιλάνε το μυαλό ότι δεν πειράζει που δέρνουν 10 ώρες τη μέρα για 800 ευρω το μήνα, το γκλομπ και το όπλο τους είναι η προέκταση του πουλιού και της ..εξουσίας τους.
Ε, θα κάτσει και καμιά «στραβή» με κανένα 16αρικο παλληκαράκι που πήγε βόλτα στα Εξάρχεια. Μετά θα επιδείξουμε την θλίψη μας δημοσίως και τηλεοπτικώς, και θα τιμωρήσουμε τον ...ένοχο παραδειγματικά, κλείνοντας το μάτι στους άλλους!

Όποιος αποδεχτεί ότι ο ρόλος του Πανεπιστημίου δεν είναι να κατασκευάζει τους «ανθρώπινους πόρους» και τα εξαρτήματα της δεσποτείας και της ολιγαρχίας τους, αλλά Ανθρώπους που καλλιεργούν και αποκτούν την νοητική ικανότητα να συνδέσουν το επιμέρους με το όλον, το δέντρο με το δάσος, τη σκιά με το φως, να συνδέσουν το γιατί και το διότι, τότε καταλαβαίνει ότι ...αυτοί είναι εξωφρενικά επικίνδυνοι για το σύστημα. Ε, αυτών οι Ιδέες, ...χρειάζονται Άσυλο.

Αλλά ...αν είναι να διαφωνήσουμε για τις αγαθοεργίες της κ. Μουμπαρακ, για τον λογαριασμό που μαζεύονται χρήματα για να ξεπλύνουμε τον βιτριολισμό την κ. Κουνεβα, για τους Atenistas ή για τη εκδρομή της ΠΑΣΠ στην Αράχοβα... άστο να πάει στο διάολο το Άσυλο.
Ας το καταργήσει η αδέξια σαχλοδεξιά του Σαμαρά και του Καρατζαφέρη ή πονηρή Δεξιά των ΠασοκοΚουβελαίων. Η Ντόρα, συμφωνεί και με τους δύο. Το «κορίτσι» ψάχνει κοινό και στα δυο «στρατόπεδα». Who really cares;

Μόνο να θυμόμαστε, ότι ταυτόχρονα με τον αγώνα για τη διαφύλαξη του Ασύλου, ΑΠΑΙΤΟΥΝΤΑΙ κατεπειγόντως ΙΔΕΕΣ που να χρειάζονται το ΑΣΥΛΟ. Μετά… όλα θα πάρουν τον δρόμο τους.


Υ.Γ. Χθες άκουσα το ραδιοφωνικό σποτάκι του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, που μας επικοινωνούσε ότι το 2011, είναι το έτος κατά της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού, και να δείξουμε ...αλληλεγγύη. Πρέπει να έχεις πολλά κιλά θράσος για τέτοιου είδους ...επικοινωνιακά σποτάκια...

Παρασκευή 28 Ιανουαρίου 2011

Πέστα εσύ ρε Μαρία



Τις κρύες γυναίκες που με χαϊδεύουν,
τους ψευτοφίλους που με κολακεύουν,
που απ’ τους άλλους θεν παλικαριά
κι οι ίδιοι όλο λερώνουν τα βρακιά,
σ’ αυτήν την πόλη που στα δυο έχει σκιστεί,
τους έχω βαρεθεί.

Και πέστε μου αξίζει μια πεντάρα,
των γραφειοκρατών η φάρα,
στήνει με ζήλο περισσό,
στο σβέρκο του λαού χορό,
της ιστορίας τον χοντρό το κινητή,
την έχω βαρεθεί.


Και τι θα χάναμε χωρίς αυτούς όλους,
τους Ευρωπαίους, τους προφεσόρους,
που καλύτερα θα ξέρανε πολλά,
αν δεν γεμίζαν ολοένα την κοιλιά,
υπαλληλίσκοι φοβητσιάρηδες, δούλοι παχιοί,
τους έχω βαρεθεί.


Κι οι δάσκαλοι της νεολαίας νταντάδες,
κόβουν στα μέτρα τους τους μαθητάδες,
κάθε σημαίας πλαισιώνουν τους ιστούς,
με ιδεώδεις υποτακτικούς,
που είναι στο μυαλό νωθροί,
μα υπακοή έχουν περισσή,
τους έχω βαρεθεί.


Κι ο παροιμιώδης μέσος ανθρωπάκος,
κέρδος ποτέ μα από παθήματα χορτάτος,
που συνηθίζει στην κάθε βρωμιά,
αρκεί να έχει γεμάτο τον ντορβά
κι επαναστάσεις στ’ όνειρά του αναζητεί,
τον έχω βαρεθεί.

Κι οι ποιητές με χέρι υγρό,
υμνούνε της πατρίδας τον χαμό,
κάνουν με θέρμη τα στοιχειά στιχάκια,
με τους σοφούς του κράτους τα ‘χουνε πλακάκια,
σαν χέλια γλοιώδικα έχουν πουληθεί,
τους έχω σιχαθεί.

Τετάρτη 26 Ιανουαρίου 2011

α μικρό και Α Κεφαλαίο

Ηλιόλουστο το πρωινό.
Σόλωνος και Ασκληπιού δυο με στολή και τρεις με πολιτικά κάνουν έναν βαριεστημένο χαβαλέ καπνίζοντας. Άραγε θα κληθούν να …δράσουν;

Στο πεζόδρομο της Μασσαλίας απλωμένα δεκάδες καλώδια από κάμερες, και κάτω από την τέντα σε καρέκλες παραταγμένες στη σειρά, πρόσωπα σκούρα, πρόσωπα γωνιώδη, πρόσωπα ανδρικά, που εναλλάσσονται κατά ομάδες στον ήλιο. Ξαφνικά όλες αυτές οι φιγούρες των μέχρι τώρα ανύπαρκτων… λαθραίων ανθρώπων, νοιώθουν τα φλας να αστράφτουν στο πρόσωπο τους. Όχι ούτε χυμό. Τσάι και νερό μόνο.

Ζητούν, …απειλούν, …εκβιάζουν, χρησιμοποιώντας το μόνο μέσο που διαθέτουν. Την απόφαση τους. Για Ζωή. Ή για Θάνατο. Η πιο μεγάλη απειλή. Να πεθάνει κάποιος από απεργία πείνας, εκεί. Μπροστά στη μόστρα της πόλης. Εκεί στο Πανεπιστήμιο. Εκεί στην Νομική. Εκεί …που εκπαιδεύονται στον Νόμο. Στην λογική, στο πνεύμα, στο γράμμα, στην εφαρμογή, στην ουσία του …Νόμου.

Αποφασισμένοι να πεθάνουν στην αγκαλιά του Νόμου. Ούτως ή άλλως οι θάνατοι των μεταναστών είναι πάντα …Νόμιμοι.

Πρόεδροι, Πρωθυπουργοί, Υπουργοί, Πρυτάνεις, Κοσμήτορες, Αρχηγοί Κομμάτων, Κατσαπλιάδες και Τσατσόνια σπουδαστικών οργανώσεων που τους έκαναν μπουυυυ οι Κομματικοι Μπαμπάδες τους και τρέξαν αν κρυφτούν, Καναλάρχες, Εκδότες, οι μπράβοι τους οι δημοσιογράφοι. «Να βρεθεί μια λύση». Απειλή… της πολιτειακής ηγεσίας. Να εφαρμοστεί ο ...Νόμος!Χασέδες και καλσόν σκιζονται στα παρακειμενα του Μεγάρου Μαξίμου και της Βουλής, οικοδομικά τετραγωνα.

Κι όμως, αυτοί οι σκούροι Άντρες, αυτοί με τα γωνιώδη πρόσωπα, για να εφαρμοστούν οι Νόμοι, απειλούν με τη ζωή τους.
Την εφαρμογή της Οικουμενικής Διακήρυξης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, το Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της ΕΕ διεκδικούν.

Θα μου πεις συχωριανέ, αυτοί οι …Νόμοι, δεν είναι το fast track για τα φρουτάκια και τους κουλοχέρηδες, δεν είναι αμαρτωλές συμβάσεις, δεν έχουν μίζες, δεν έχουν φράγκα, δεν έχουν ισχύ, εξουσία, συναλλαγή. Τι δύναμη να έχουν τέτοιοι Νόμοι; Τι λογιώ Νόμοι είναι δαύτοι;

Οι άλλοι κλέβουν τις ζωές μας με νόμους, με γραφές, με διαδικασίες, με εξεταστικές, με δίκες, με δικαστές, με προμήθειες, με μνημόνια . Ο στρατιώτης το όπλο του και ο δικαστής το νόμο. Κι αυτοί; Ποιοι είναι μωρέ αυτοί που μας χαλούν την νομιμότητα;

Γιατί εσείς οι σκούροι, με τα ξενικά πρόσωπα, μας …απειλείτε, γιατί μας εκβιάζετε;
Εμείς μωρε, δεν σας αφήνουμε να πεθάνετε με την ησυχία σας;
Να πριν λίγες μέρες ο όμοιος σας, δεν …πήδηξε από το παράθυρο που καθάριζε Κυριακή βράδυ στο Υπουργείο μας, στο Υπουργείο μας της …Εργασίας; Του είπε κανείς τίποτα; Τον ενόχλησε κανείς; Λίγοι γραφικοί μαζεύτηκαν την άλλη μέρα κάτω από εκείνο το παράθυρο, 10 μπάτσοι βαριεστημένοι παραδίπλα…μπας και, και μετά… Να ούτε μια κάμερα δεν στείλαμε. Ανάξιος λόγου ο Νόμιμος θάνατος του μετανάστη.

Να πάτε αλλού. Να πεθάνετε αλλού. Όχι στο Πανεπιστήμιο μας. Όχι στη Νομική μας. Όχι μπροστά στα μάτια μας. Και πάνω από όλα, όχι μπροστά στις κάμερες μας.

Ξεφωνίζουν οι εργολάβοι των τανκς μυαλού. Και κοίτα πλάκα, πριν αρχίσουν την παρόλα τους στα κανάλια, στα ραδιόφωνα, στις εφημερίδες, στο διαδικτυο, ξεκινούν με την βαρύγδουπη δήλωση τους:«Μακρυά από εμενα η ρετσινιά του ρατσιστή» και συνεχίζουν την παρόλα… «οι καημένοι οι μετανάστες», …«οι φουκαράδες οι λαθρομετανάστες», …οι ταλαίπωροι «άνθρωποι».
Κι εκεί… εκεί έχουν προβοκάρει όλο τον βαρύγδουπο συλλογισμό τους. Οι «άνθρωποι». Αυτοί το εννοούν με …εισαγωγικά. Αυτοι το εννοούν με α μικρό. Κάποιοι άλλοι το λένε και το εννοούν με Α κεφαλαίο. Κι ίσως να είναι αυτή η μεγάλη μας η διαφορά.

Αυτοί που όσο είναι κρυμμένοι, άγνωστοι, ανασφάλιστοι, των 12 ευρώ εργάτες … είναι ένα «πρόβλημα» και μόλις πουν …υπάρχουμε ρε, ναμαστε στη μόστρα σας, και θέλουμε, απαιτούμε, διεκδικούμε …μια Ζωή, ένα όνομα, μια γωνιά να σταθούμε, ζητάμε να μην είμαστε σκλάβοι εργάτες χωρίς ένα δικαίωμα στην ύπαρξη, ζητάμε να μην είμαστε κυνηγημένα ζώα. Δηλώνουμε ότι είμαστε Άνθρωποι ρε. Κι αν δεν το καταλαβαίνετε…εμείς θα πεθάνουμε. Εκεί ρε στη Νομική σας. Εκεί ρε μπροστά στα μάτια σας. Εκεί ρε μπροστά στις κάμερες σας.

Χαμένες οι …εξουσίες, παραντουρανε. Χαμένοι οι …αρμόδιοι.
Αψηφώντας όλους τους φοβισμένους ιθαγενείς που βλέπουν να τους κλέβουν τη ζωή, τα δικαιώματα, την ανάσα, το μυαλό, οι …αρμόδιοι, κάποιοι άντρες απο ...αλλού, με σκούρα χρώματα και γωνιώδη πρόσωπα, είπαν «εμείς… αποφασίσαμε ότι αν δεν μπορούμε να Ζήσουμε, θα Πεθάνουμε». Στη Νομική σας. Μπροστά στα μάτια σας. Και τι φρικτό! Μπροστά στις κάμερες σας.

Μήπως είναι αυτό που δεν αντεχουμε; Μήπως την αψηφισιά, το κουράγιο και το αντριλίκι τους που μας ξεφτιλίζει, είναι ότι αυτό που δεν χωράει το …μυαλό μας; Μήπως δεν αντεχουμε ότι κάποιοι τολμούν αυτό το α το μικρό να το κάνουν Α Κεφαλαίο!!!!!
Το άσυλο της Νομικής, 300 …μετανάστες.
Το άσυλο της Βουλής, 300… Βουλευτές.
Πριν …καμιά 40αριά χρόνια, διηγούνται κάποιοι παλιοί, ότι κάποιοι …άλλοι, έλεγαν ότι το Πολυτεχνείο είχαν καταλάβει …300 προβοκάτορες.
Δόξα τω Θεώ, Δόξα και στην Τρίτη ελληνική Δημοκρατία, πολλοί από αυτούς τους …προβοκάτορες, πρόκοψαν στην ζωή τους. Φτιάχνουν Νόμους. Κάποιοι άλλοι ...δικάζουν με αυτούς τους Νόμους. Και οι …καλύτεροι από αυτούς, τους …εκτελούν κιόλας.
Κι οι μπράβοι τους, οι εργολάβοι της ...αλήθειας τους, με επαγγελματική άδεια …μικροπωλητή και ντελάλη, διαλαλούν στο γυαλί της ζωής μας, την πραμάτεια των ανωτέρω…αρμοδίων.

Υ.Γ. Θυμήθηκα μία σκηνή απο μία παλιά γαλλική πολιτική ταινία, που λες και αναφερεται προφητικά στην ...εμπλοκή "αρμοδιοτήτων", για την διαταγή του πυροβολισμού...

Κυριακή 23 Ιανουαρίου 2011

Oh! Mr Sallotso, Ι think you are a very serious man

Η Janice Fedarcyk είναι η επικεφαλής του FBI,στην Ν. Υόρκη.

Σε είχα δει πριν δέκα μέρες, μετά τα «χαθήκαμε», τις αγκαλιές και τα φιλιά, μου είπες «μια χαρά, όλα καλά».

Η Janice Fedarcyk, περιφέρεται σε εφημερίδες και τηλεοπτικά δίκτυα και μιλάει για την επιτυχία του FBI να εξαρθρώσει τις φαμίλιες των Bonanno, των Colombo, των Gambino, των Genovese και των Luchese. Κοντά στους 100 νοματαίους.

Πόσα χρόνια γνωριζόμαστε; Οι γονείς μας έχουν να θυμούνται εκείνο το καλοκαίρι, εσύ γύρω στα 3 και εγώ περίπου ενός, να μου κρατάς το χέρι ίσα για να με μάθεις –μεγάλος εσύ μαθές-να περπατάω.

Η Janice Fedarcyk, αποδίδει την επιτυχία του FBI, στο ...ότι η περίφημη ομερτά της Cosa Nostra, έσπασε. Πήγαιναν λέει μέλη από κάθε φαμίλια και κάρφωναν κάποιον δικό τους, προτιμώντας μια επικερδή συμφωνία με τι Αρχές, παρά την ...«τιμή» του όρκου σιωπής, που έδωσαν κάποτε.

Το ήξερα. Άλλωστε οι μαμάδες μας εξακολουθούν να είναι ...φλύαρες. . Έμαθα ότι δεν το ξέρει καν ο πατέρας σου. Δεν θέλεις να τον στενοχωρήσεις. Αλλά σε εμένα, γιατί δεν το είπες;

Η Janice Fedarcyk,προσωπο των ημέρων, εξιστορεί στα αμερικάνικά δίκτυα και για το πως εξάρθρωσαν και τη φαμίλια των Decavalcante αλλά και Capo di Capi, τον 83χρονο Luigi Manocchio, που έκαναν …μπιζνες λίγο πιο δίπλα, στο New Jersey.

Σκέφτηκα πολύ να σου μιλήσω. Ίσως δεν ήταν και ο τόπος κατάλληλος. Αυτός ο καφές του μνημόσυνου, αυτό το κονιάκ δηλητήριο πρωινιάτικα, λίγο πιο κει οι πατεράδες μας, να ...μην κλάψουν, να μην δακρύσουν ξεπροβοδίζοντας τον φίλο τους. Ναι, δεν κλαίνε οι άντρες της γενιάς τους. Τουλάχιστον δημόσια.
Αλλά εσύ κλαις. Η δικιά μας η γενιά ..κλαίει και δημόσια. Ψάχνεις δικαιολογία για το ξέσπασμα δακρύων σου, εκει έξω στο προαύλιο της εκκλησίας. Μου λες ότι ...θυμάσαι πόσο πολύ μας αγάπαγε, πόσο κατεύναζε τους γονείς μας όταν κάναμε μικροί σκανταλιές και μεγαλύτεροι μαλακίες, πόσο μας χαρτζιλίκωνε πάντα, πόσο μας καμάρωνε, πόσο... Και κλαις, κλαις, κλαις!!!! Και εγώ θέλω να σου πω...ξέρω, ξέρω γιατί κλαις. Ξέρω τι σε διαλύει, ξέρω γιατί ξεσπάς. Μην μου λες δικαιολογίες. Και εγώ να θέλω να σου ανταποδώσω ...εκείνο το κράτημα, τότε που λέγανε ότι μαθές με μάθαινες να περπατάω.

Ο Robert Mueller, ο διευθυντής του FBI, δίνει συνέντευξη τύπου και τονίζει κάποιοι αρέσκονται να πιστεύουν ότι οι Μαφία, οι φαμίλιες, οι business τους , έχουν ατονήσει, αλλά αυτό είναι μύθος, η Μαφία είναι ισχυρότερη παρά ποτέ. Το FBI στηρίχθηκε στο ότι έσπασε η ομερτά.

Θέλω να σου πω ...μην το κάνεις αυτό στον εαυτό σου. Μην το κρατάς μέσα σου. Μην ρίχνεις το βάρος σε εσένα. Μην ντρέπεσαι ηλίθιε, γιατί έγινες και εσύ άνεργος.

Και ...ντρέπομαι. Καταλαβαίνω ότι έχεις ανάγκη να πιστεύεις ...ότι κανείς δεν το ξέρει. Αν δεν το ξέρουν οι άλλοι, η οικογένεια σου, ο αδελφός σου, η πρωην γυναικα σου, οι φίλοι σου, μπορείς για λίγο, σε ένα καφενείο, σε ένα μνημόσυνο, να καμωθείς ότι δεν το ξέρεις και εσύ.
Και σωπαίνω. Και σε αγκαλιάζω. Και ...καμώνομαι και εγώ ότι κλαις για τον γείτονα, τον φίλο, τον ...σαν πατέρα, που ...έφυγε.

Ο Eric Holder, Υπουργός Δικαιοσύνης, ενημερώνει τον δημοσιογράφο ότι συνελήφθησαν εξαιρετικά επικίνδυνοι εγκληματίες, ακόμα και αν οι ίδιοι δεν βάφουν τα δικά τους χέρια με αίμα.

Η παρέα μεγαλώνει στο προαύλιο. Οι καπνιστές. Κουβέντες, συζητήσεις. Η στιγμή πέρασε. Η παρέα που πια ξαναβρίσκεται ...σε «κοινωνικά», συνήθως έξω από εκκλησίες, δημαρχεία και νεκροταφεία, για βαφτίσια, γάμους, κηδείες και μνημόσυνα, συζητάει περί ανέμων και υδάτων. Η παρέα κάνει πλάκα για την υπόθεση της Siemens. Γιατί τι άλλο μπορείς να κάνεις πια, εκτός από πλάκα για την «υποθεση» της Siemens και το αλισβερίσι με τις ....φαμίλιες;.

Η παρέα των καπνιστών στο προαύλιο, παλιά γειτονόπουλα, πάνω κάτω μεγαλώσαμε, βλέποντας και ξαναβλέποντας τους Νονούς. Απλά τότε πιστεύαμε ότι ο Mario Puzzo, είναι ένας υπέροχος παραμυθάς και ο Coppola ένας υπέροχος ταξιδευτής. Ενώ την ίδια στιγμή ...την ζωή μας, το μέλλον, τον τόπο μας κυβερνούσαν οι ...φαμίλιες της μεταπολίτευσης.

Αλλά κ. Fedarcyk, κ. Mueller, κ. Holder, αυτές οι φαμίλιες, αυτές οι μαφίες που συλλάβατε, που εξαρθρώσατε, είναι πολύ πιο ανώδυνες από αυτές που δεν σας επιτρέπεται, δεν διανοείστε καν να ...ακουμπήσετε, και προστατεύετε με κάθε μέσο... Το ποινικό έγκλημα, πληρώνει την Αστυνομία, τους πολιτικούς, τους δικαστές, τους δημοσιογράφους για να κάνουν τα στραβά μάτια. Το πολιτικό έγκλημα ...πληρώνεται τα μεσιτικά και ΝΟΜΟΘΕΤΕΙ για την δική του και για την μεγαλυτερη απο την δική του μαφία.

Εδώ πάλι, σε τούτα εδώ τα χώματα, για τις δικές μας τις μαφιόζικες ...φαμίλιες, ελπίδα δεν έχουμε. Οι δικές μας οι...φαμίλιες, νομοθετούν την ...προστασία που παρέχουν στις ..μεγαλύτερες μαφίες, και όλο το κόλπο είναι καλά φτιαγμένο. Πιασμένο από παντού. Νόμοι, Εκτελεστική, Δικαιοσύνη, ΜΜΕ, Επιχειρηματίες, Εφορίες, ΣΔΟΕ, Προμήθειες, Ανύπαρκτες Ανάγκες, Ανύπαρκτα παραδοτέα, Προγραμματικές συμβάσεις, εξοπλισμοί, χρηματιστήρια, ομόλογα, ξεπλύματα, ξεπουλήματα.... Μαφίες, Μαφιόζοι, ...Φαμίλιες.
Να σπάσει η ..ομερτά τους; Κι αν σπάσει; Αφού όλα είναι ...νόμιμα. Ποιος να μιλήσει; Και γιατί; Κυβερνήσεις μεσίτες. Κόμματα brokers. Δον που σώζουν πατριδες.

-Τα λέμε
- Ναι, δεν χανόμαστε
Σκύβεις να φιληθούμε
- Ξέρεις, δεν στο είπα, με σουτάρανε μεσ’ τα Χριστούγεννα, από την εταιρία.

Δεν μου πάει να κάνω την ...ανήξερη. Δεν λέω τίποτα, απλά σφίγγω λίγο παραπάνω την αγκαλιά.
- Πριν καν περάσουν οι Νόμοι, είχαν καταστρωθεί τα σχέδια. Δεν μπορούσα να απολύσω και να πετσοκόψω ανθρώπους. Εγώ εκεί τους είχα βρει. Μας γάμησαν όλους οι μαφιόζοι.
Δεν ξέρω πια, δεν καταλαβαίνω σε ποιον από τους μαφιόζικους ομόκεντρους και τεμνόμενους κύκλους, αναφέρεσαι. Και δεν έχει και καμία σημασία.
Νοιώθω τον λυγμό, καταλαβαίνω ότι τα μάτια σου ξαναγίνονται λίμνες. Σε νοιώθω εκτεθειμένο στα βλέμματα όλων και ...κόβω την κουβέντα.

- Άστο, όλοι μας, ακόμα και οι αγέννητοι, της Cosa Nostra, του «δικού τους κόσμου» θύματα είμαστε.

Συνέρχεσαι, ξανά...αυτοκυρίαρχος. Αγριεύεις...
- Τι λες ρε Κατερίνα, η Μαφία μπροστά τους, είναι έφηβη παρθένα. Η Μαφία έχει στοιχειώδεις αρχές, κανόνες, έχει άγραφους ηθικούς νόμους, έχει συναίσθημα, έχει στόχο, έχει περηφάνια, έχει τιμωρία, αυτοί δεν έχουν τίποτα. Τίποτα. Αυτοί έχουν κάνει το μαφιόζικο έγκλημα, Νόμο. Εδώ έχουμε μαφιόζικη δημοκρατία

Ξεπαρκάρωντας, σκέφτομαι την Janice Fedarcyk και την μαφία που ..εξάρθρωσε. Τι ανόητη Μαφία! Χαμογελάω γιατί στο μυαλό μου στριφογυρίζει η φράση του Marlon Brando από το Νονό Ι. «Oh! Mr Sallotso, Ι think you are a very serious man».
Κι είναι ίσως η μόνη φράση που περικλείει ότι έχω να πω για την ΚΑΘΕ “υπόθεση” Siemens.

κ. Janice μου, η δικιά μας μαφία, οι δικές μας φαμίλιες, οι Κυβερνήσεις μεσίτες, οι Κομματα brokers, οι Κυβερνήσεις που πουλάνε προστασία, οι Capi, ο Δον, είναι απείρως ευφυέστερες από τους κάθε λογής Bonanno, Colombo, Gambino, Genovese, Luchese, Decavalcante. Κι είμαι σίγουρη ότι ο μόνος που θα υποκλινόταν με σεβασμό μπροστά τους, θα ήταν ο Capo di Capi, Luigi Manocchio.
Εκτός κι αν Puzzo και Coppola περιέγραφαν αλήθειες. Γιατί τότε, ακόμα και ο Capo di Capi, θα τους έφτυνε και αυτός με αηδία. Όπως άλλωστε και όλοι οι πολίτες της μαφιόζικης δημοκρατίας τους.

Ασε που υποθέτω ότι ο Capo di Capi, θα πέθαινε απο ντροπή, να τον φτύνουν δημόσια ακομα κι οι μπράβοι του. Οι δικές μας όμως οι... φαμίλιες, αντεχουν το φτυσιμο ακόμα και των δημοσιογραφων, των δικών τους μπράβων.

Σάββατο 15 Ιανουαρίου 2011

Η ηθικολογία, έσχατο καταφύγιο των Ανήθικων

Είμαι καπνίστρια και παρακαλώ θερμά να αποφύγετε τις συμβουλές για τα πάθη μου και τα λάθη μου. Ούτως ή άλλως έχω πολύ σοβαρότερα ...πάθη από το κάπνισμα. Και επίσης, αντιθέτως από τα ...θρυλούμενα, προσωπικά το κάθε λογής Πάθος μόνο λάθος δεν το θεωρώ. Το ΚΑΘΕ Πάθος έχει τιμή και ...αξία. Πληρώνω την τιμή, απολαμβάνω όμως μέχρις εσχάτως την ...αξία. Στην πράξη είναι η αξία της ΖΩΗΣ.

Ξεκινώ λοιπόν από τη λογική ότι στο Κράτος ...δίκιου που ζούμε, το κάπνισμα ΔΕΝ είναι ποινικό αδίκημα, αντιθέτως φορολογείται και μάλιστα αγρίως. .

Επίσης ξεκαθαρίζω ότι προσωπικά, με αφήνει απολύτως αδιάφορη και ο πιο σκληρός αντικαπνιστικός Νόμος, τον όποιον δεν έχω και καμία διάθεση να παραβώ.

Επίσης το κάπνισμα έχει απαγορευτεί και ΟΡΘΟΤΑΤΑ σε όλους του δημόσιους χώρους στους οποίους οι πολίτες επισκέπτονται «υποχρεωτικώς». Μέσα μαζικής μεταφοράς, δημόσιες υπηρεσίες, δικαστήρια, νοσοκομεία, τράπεζες, κλπ.

Η κουβέντα λοιπόν γίνεται για τους δημόσιους χώρους διασκέδασης. Και εδώ βλέπω τα κροκοδείλια δάκρυα των απανταχού νομολατρών, ηθικολόγων, Φαρισαίων και Υποκριτών που λοιδωρουν την Κυβέρνηση που ενδίδει και δεν εφαρμοζει τον όποιο «σκληρό», «ημισκληρο» ή «μαλακό» Νόμο για το κάπνισμα. Τον Νόμους που άλλωστε αυτή η Κυβερνηση τους εμφανίζει με την ίδια ακριβώς μαλακοσκληροτητα ...άλλων οργάνων του ανθρώπινου σώματος.

Όλοι αυτοί, οι περιέργως ηθικολογουντες βέβαια, αγνοούν ότι αυτή η ίδια η Κυβέρνηση, παραχώρησε στην ...Αγορά, τον εξευτελισμό της τιμής και της αξίας της εργασίας, και κάτω από τις επιταγές ...της Αγοράς, ξεπουλάει τον εθνικό πλούτο και τα εθνικά κυριαρχικά δικαιώματα, ξεπουλάει ανθρώπινα δικαιώματα και δικαιώματα πολιτών στην υγεία, στην παιδεία, στην συγκοινωνία, στις μεταφορές, και γενικώς ότι πετάει και ότι κολυμπάει. Οι ίδιοι που θεωρησαν ...ορθολογικό το 5ευρω στα επιεγοντα, τους φαινεται ανορθολογικό το να καπνιζεις όπου γουστάρεις πληρώνοντας

Εγώ πάλι, η καπνίστρια πολιτης, αποφάσισα να υπερασπιστώ τον αντικαπνιστικό Νόμο τους, και επέλεξα ΠΟΛΥ ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ, να μην πάω σε πάσης φύσεως καταστήματα στα όποια ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ το κάπνισμα, ακόμα κι αν οι καταστηματάρχες το επέτρεπαν. Νόμος; Νόμος!

Σε φιλελεύθερες κοινωνίες ζούμε, φαντάζομαι ότι θα υπερασπιστείτε με νύχια και με δόντια την ελευθερία μου, να μην πληρώνω ΤΙΠΟΤΑ, σε ότι δεν ικανοποιεί τις δικές μου προδιαγραφές στην διασκέδαση.

Και επειδή ...πολλοί το αποφασίσαμε, τα μαγαζιά... γονάτισαν.
Και ο Νόμος ...αλλάζει.

Αν ελάχιστα αξιώματα έχω βαθιά στο κεφάλι μου, ένα από αυτά είναι ότι, η ηθικολογία ειναι το τελευταιο καταφυγιο της ανηθικοτητας. Το αξιωμα αυτό, δεν διαψευστηκε ΠΟΤΕ.

Αγαπημένοι μου ...ηθικολόγοι ανήθικοι, Υποκριτές και Φαρισαίοι, Νομολάτρες των ...Νόμων ΤΟΥΣ, όλοι εσείς που δεν θεωρήσατε χρέος και καθήκον σας να υπερασπιστείτε το δικαίωμα των συμπολιτών και των συνανθρώπων σας στην εργασία, στην υγεία, στην κοινωνική ασφάλιση, στην παιδεία, στην υγεία, στο ΔΗΜΟΣΙΟ αγαθό, όσοι δεν υπερασπιστήκατε το ιερό δικαίωμα της απεργία και κάνατε μόκο για τις επιστρατεύσεις εργαζομένων, όσοι ...φιλελεύθεροι στα κεραμίδια, ανακαλύψατε την ...χαρά του τείχους αν τον λένε φράχτη, τώρα θα υποστείτε τις συνέπειες της Κυβερνητικής Νομοθεσίας που θα εξυπηρετούν την δική μου(και μερικών εκατομμυρίων άλλων) Ελεύθερη και Ασύδοτη Αγορά.
Το να καπνίζουμε ...όπου γουστάρουμε, κάνοντας ...Νόμους, στα μέτρα μας.
Στην ...a la carte ηθικολογική κοινωνική σας αλληλεγγύη, θα αρκεστώ να βγάλω τη γλώσσα!

Και αγαπημένοι μου ανήθικοι ηθικολόγοι, αν αυτή η ...Ελεύθερη Αγορά, θελήσει να σας κάνει κι άλλη πλάκα, μπορούμε να αγοράζουμε καπνό και τσιγάρα, μέσω άλλων ευρωπαϊκών αγορών και να μην πληρώνουμε και τον φόρο στην Ελλάδα.
Και τότε ...σας πάω όποιο στοίχημα θέλετε, ότι θα μας φέρνει στο σπίτι ο οδηγός του Υπουργού τα τσιγάρα μας. Ούτως ή άλλως ...σε κάποιους με περισσότερο χρήμα, εξουσία μεσιτικών και κονέ, φαντάζομαι ότι τα πάει αυτοπροσώπως στο ...σπίτι τους.

Υ.Γ. Εν καπνώ αδελφοί μου, τους κάναμε την πλάκα μας, εμεις όμως ξέρουμε πολύ καλυτερα, ότι η κοινωνική αλληλεγγύη στους μη καπνιστές, όπως και σε ΟΛΟΥΣ τους άλλους, δικούς και ξένους, είναι πολύ μεγάλη ιστορία, πολυ μεγάλο ΠΑΘΟΣ. Και αυτή, είναι η πιο ΠΑΘΙΑΣΜΕΝΗ ιστορία.





Τετάρτη 12 Ιανουαρίου 2011

Τα δώρα της γκομενάρας που ξεκαρδίζεται στα γέλια

Η εικόνα του Απόστολου Γκλέτσου να γκρεμίζει με την μπουλντόζα τα …διόδια, είναι ένα από τα πολλά που επιβεβαιώνουν ότι η Ιστορία είναι πολύ μεγάλη και πολύ large γκόμενα.

Όταν κατέρρεε εκκωφαντικά το τείχος του Βερολίνου και μαζί του ο …ανύπαρκτος σοσιαλισμός του Χόνεκερ, πολλοί σπρωχνόντουσαν να μπουν στην χορωδία του Φουκουγιάμα, για να ψάλλουν το Τέλος της Ιστορίας. Και ακόμα περισσότεροι βιάστηκαν να την θάψουν. Αλλά Αυτή, όπως όλες οι μεγάλες γκόμενες, χαμογέλαγε…

Όταν λίγα χρόνια μετά κατέρρευσε εξίσου εκκωφαντικά το τείχος του αποτρόπαιου καπιταλισμού, η Liehman, οι ηθικολόγοι ψάλτες είχαν βρει τη λύση για το δράμα. Μα έφταιγαν το golden boys. H Ιστορία … ξαναγέλασε.

Όταν οι διαφόρων ειδών αυτιστικές αριστερές με στυλ Μαρίας Αντουανέτας, έχτιζαν το μαγαζάκι τους σε οικόπεδο γωνία, πουλώντας αντί για θυμιάματος, το δάκρυα, τον πόνο, το αίμα, τον ηρωισμό που ξεπερνούσε τα ανθρώπινα όρια των Αριστερών, η Ιστορία …άρχισε να τα παίρνει στο κρανίο.

Στην Ελληνική Αριστερά που παρίστανε τον Πάπα, ζητώντας υπογραφές σε «δηλώσεις μετανοίας» για να σε …βαφτίσει και να απαλλαγείς από το προπατορικό αμάρτημα της μη ιδεολογικής καθαρότητας, έκανε δώρο κάποιους σαν τον Μεντρέκα και τον Κουτσούμπα.

Σε αυτή την ανεκδιήγητη Ελληνική Αριστερά του κάθε λογής Κύρκου, που επιτέλους οι απόγονοι του ομολόγησαν και δημοσίως, ότι εμείς ρε παιδιά , πασόκοι με πολιτικά είμασταν πάντα, έκανε δώρο τους Ονούρ των καναλιών, τον Χατζησωκράτη και τον Μαργαρίτη.

Στην Αριστερά της μουσικής καρέκλας, του σήκω εσύ να κάτσω εγώ, του πρώτα θα βρούμε τις θέσεις να κάθήσουμε και μετά τις πολιτικές μας θέσεις, έκανε δώρο τον Αλαβάνο να τους ζαλίζει τον …έρωτα.

Στην πραγματική Αριστερά, στην κινηματική Αριστερά, σε αυτήν την Αριστερά που σιχαινεται τις ...πυραμιδες ιεραρχίας, σε αυτήν την Αριστερά του απο κάτω προς τα πάνω, αυτή που –ακόμα και αν δεν το ξέρει- αμφισβητεί την ουσία των …Νόμων ΤΟΥΣ, αυτών των Νόμων που φτιάχτηκαν από τις κάθε λογής πολυεθνικές, από τις κάθε λογής …Siemens, από τους κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες, από τις Τρόικες και το υπαλληλικό πολιτικό προσωπικό όλων αυτών, που ζούσε και ζει από τα μεσιτικά, έκανε δώρο τον …θεογκόμενο καβαλα στην μπουλντόζα.
Αν ήταν ακόμα πιο γενναιοδωρη η Ιστορία, η …ιστορία, θα γινόταν καλοκαίρι έτσι ώστε να μπορεί να είναι ο Γκλέτσος με λευκό t-shirt πάνω στην μπουλντόζα. Αλλά …μην τα θέλουμε όλα δικά μας.

Η Ιστορία είναι και πάλι έγκυος και για να γεννοβολήσει…δώρα, ΑΠΑΙΤΕΙ να κάνει έρωτα, με το δικό μας το κορμί, το μυαλό, το κουράγιο, την υπέρβαση, την γνώση, τη δύναμη και πάνω από όλα το ΘΥΜΟ.

Η κόρη της Ιστορίας, ουρλιάζει κόντρα τα ηθικοπλαστικά των μονόδρομων, τους …Νόμους, τις …Γραφές, και τα ...Κιτάπια τους, ότι αυτή που λέγεται Πολιτική, ήταν, είναι, και θα είναι στον αιώνα τον άπαντα, ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ. Σύγκρουση κοινωνικών ομάδων και κοινωνικών συμφερόντων.

Το τι θα τραγουδάνε οι …ψάλτες των Μονόδρομων, σαν απάντηση στην Σύγκρουση;
Μα τον λόγο της κάθε ...Φρειδερίκης.
Είμαστε αμαρτωλοί, ο Θεός τιμωρεί και για να εξιλεωθούμε οφείλουμε να χαρίσουμε στους … «γιατρούς» μας -έχει και …ιστορικό χιούμορ η …Ιστορία-, τα δικαιώματα, την αξία και την τιμή της εργασίας.
Συμπληρωματικά για την …εξιλέωση μας, μπορούμε επίσης να ασχοληθούμε, είτε με την ελεήμονα φιλανθρωπία της …πρέσβειρας καλής θελήσεως της Αυτής Μεγαλειότητας, Μαριάννας του MEGA, είτε - για τους πιο …ακτιβιστές ρε αδερφέ που δεν γουστάρουν και τα Channel-με την …φιλοκαλία των ATENISTAS.

Ευχαριστώ θερμά την πιο μεγάλη γκόμενα, την Ιστορία, για τα δώρα της, που τα βάζει στην εξαιρετική –γκομενικώς- συσκευασία Γκλέτσου, και την εκλιπαρώ για τον πολλαπλασιασμό τους. Με όλο το σεβασμό στη …Θεά, τα επόμενα, ας τα βάλει σε συσκευασία ένα κλικ πιο κάτω από το περιτύλιγμα στυλ «Αθανάσιος Διάκος».

Υ.Γ. Περιττό να διευκρινίσω ότι η Ιστορία τιμωρεί κιόλας. Σε …οοοοοοοολους τους άλλους, όλους αυτούς τους εραστές της ηθικολογικής σαπίλας, η Ιστορια όντας πάντα δίκαια, κάνει …δώρο τον Θόδωρο Πάγκαλο. Με τις υγείες τους!

Κυριακή 9 Ιανουαρίου 2011

Είναι...Θεός!

"Καλωσόρισµα µε γαλλική σαµπάνια και ποταµίσιες καραβίδες,
Χαβιάρι και τερίν φουαγκρά µε κρασί Porto για πρώτο ορεκτικό,
Κρέµα παρµαντιέ µε ψητές γαρίδες και βασιλικά χτένια.
Αστακός µε µανιτάρια ζιρόλ και ντοµάτα, φύλλα ρόκας µε βινεγκρέτ από το κοράλι του.
Καλκάνι µπρεζέ µε ριζότο µιλανέζ και µαύρη τρούφα.


Κυρίως γεύµα:τουρνεντό από φιλέτο µόσχου Black Angus µε φουαγκρά και πράσινα σπαράγγια.

Επιδόρπιο χρυσό δάκρυ σοκολάτας Manjari µε κοµπότ βατόµουρο και διάφανα ζελέ lemongrass, καθώς και βασιλόπιτα."

Φτου,φτου,σκόρδα στα μάτια μου! Γερός να είναι ο άνθρωπος!
Και μόνο ότι μετά από όλο ...αυτό, ο κ. Πάγκαλος δεν ...νταμπλαδιάστηκε, δυο είναι τα πιθανά σενάρια. Ή η εφημερίδα ψεύδεται (δεν θα με παραξένευε) ή ο κ. Αντιπρόεδρος είναι ΟΝΤΩΣ ...υπεράνω πάσης κριτικής. Ο άνθρωπος είναι...Θεός!

Σ’ αυτή τη χώρα, εμφανιζεται ένα ακόμη πιθανό σενάριο: το να πεθάνουμε ή απο το έντερο του Αντιπροεδρου ή από το γέλιο. Επιτέλους, κάτω η πολιτική ορθότητα!!!!!

Τετάρτη 5 Ιανουαρίου 2011

Is There Anybody Out There?

Με το «μου» και με το «μας», ένα ζόρι, το τράβαγα πάντα.
Ήθελα να ξέρω ρε αδερφέ, πως διάβολο τα απέκτησα, πως τα κληρονόμησα, πως τα κατέχω, πως τα διαφεντεύω και πάνω από όλα το πως με διαφεντεύουνε. Τι είναι η Πατρίδα ΜΟΥ, αλλά και τι είναι η Πατρίδα ΜΑΣ.


Κι αυτό που «ΜΟΥ» ανήκει, δεν είναι ο τόπος, το οικόπεδο, το χτίσμα, και το χώμα.

Είναι ότι εδώ που έλαχε να γεννηθείς, εδώ που έλαχε να ζήσεις τα μικράτα σου, εδώ που έλαχες να γνωρισεις την εφηβεια σου, εδώ που επέλεξες να ζήσεις το τώρα σου, αυτό το «εδώ» που το κουβάλησες μαζί σου όπου κι αν βρέθηκες, που σε κυνήγησε και το κυνήγησες.


Είναι χρώματα, αρώματα, μυρωδιές, φεγγάρια, φαγητά, μνήμες, μύθοι, ιστορίες και παραμύθια, άνθρωποι και ποιητές, που σε κάνουνε ότι είσαι.

Και όλα και αυτά τα αποδέχτηκες, και τα πολέμησες, και κάποια στιγμή συμφιλιώθηκες μαζί τους. Όχι γιατί είναι καλά ή κακά, όχι γιατί είναι καλύτερα ή χειρότερα από τα …άλλα, τα δίπλα, τα απέναντι και τα πέρα. Αλλά γιατί το να εχθρεύεσαι την φτιαξιά σου, είναι σπατάλη. Το να την αγαπάς, είναι κέρδος.


Πατρίδα μου δεν είναι η γλώσσα που γράφω, μιλάω και διαβάζω. Εκεί ο καθένας μας μπορεί να έχει όσες Πατρίδες ορέγεται. Πατρίδα μου είναι η γλώσσα που κλαίω, η γλώσσα που πονάω, η γλώσσα που γελάω, η γλώσσα που μόνο αυτή λειτουργεί να γράψει τι αισθάνομαι. Και δόξα να έχει ο Γιαραμπής, σε αυτή την Πατρίδα ΜΟΥ, καμιά ξεφωνημένη τσατσά, φράχτη δεν μπορεί να βάλει. Το δικό μου, το «ΜΟΥ», το μοιράζομαι, το πουλάω, το χαρίζω, σε όποιον γουστάρω.

Και το «ΜΑΣ»;

Είναι άραγε, το «ΜΑΣ» το άθροισμα από τα εκατομμύρια «μου», αυτά που κληρονομήσαμε, αυτά που διατηρούμε, αυτά που θα παραδώσουμε ή είναι ένα περίκλειστο οικόπεδο, που πουλάμε σε όσους έχουν φράγκα να το αγοράσουν;

Το «ΜΑΣ», αλήθεια, από ποιον πραγματικά κινδυνεύει;
Πάρε Σεΐχη θάλασσα, σιχτίρισε Αφγανέ το γάλα της μάνας σου.
Άνοιξε διάπλατα τα πόδια στον Ατλαντικό φίλο και συν-εταιρο, μαστίγωσε την Σομαλή των 12 ευρω στην Πατησίων.
Ντύσε τα κοριτσάκια Φρειδερικοπουλα Μάγια να μοιράζεις μαρμελάδες στις προβλήτες , γάμησε τον ναυτεργάτη γιατί τουρίστες θέλουν να φωτογραφίσουν τη Μύκονο.
Πάρε τα τραίνα, πάρε τις τηλεπικοινωνίες, πάρε τα λιμάνια, πάρε δρόμους, πάρε Πανεπιστήμια, πάρε Νοσοκομεία, πάρε βουνά, πάρε πεδιάδες, πάρε θάλασσες. πάρε …κόσμε.

Πάρε εσύ, δώσε τα μεσιτικά σε εμένα. Κι εγώ αναλαμβάνω να βάλω τους διεφθαρμένους, τους αγράμματους, τους κοπρίτες να βλογάνε τα αρχίδια σας που ήρθαν να τους σώσουν.
Χτίσε φράχτες, τοίχους, τείχη, να προστατευτούνε. Από ποιους; Από τι; Ποιο «ΜΑΣ» γαμώτο μου, προστατεύουνε οι φραχτες;


Σήμερα η επικοινωνία των νταβατζήδων ΜΑΣ, παίζει τα ρέστα της στο δίπτυχο «λεφτάς επενδύτης-ανέστιος μετανάστης». Οι φράχτες –πέρα από τα μεσιτικά τους- δεν είναι τίποτα περισσότερο παρά ένας αντιπερισπασμός του θύτη- αυτού που γλύφοντας, έρποντας και ξεπουλώντας για να κάνει καριερα, υπέγραψε το Δουβλίνο ΙΙ.

Αυτού που φέρει ακέραια την ευθύνη. Του τ. Υπουργού Εξωτερικών Παπανδρέου. Του νυν Πρωθυπουργού Παπανδρέου, που πια το μόνο ακροατήριο που του απέμεινε, είναι αυτό που αγοράζει το μόνο εμπόρευμα του. Τον φόβο.


Και αυτό το κοινό ικανοποιεί. Μ’ ότι τσιράκι του απέμεινε και μ’ ότι τσιράκι μπορεί να αγοράσει. Κι αν αύριο τα πράγματα ζορίσουν κι άλλο, μπορούμε να τα κάνουμε και ηλεκτροφόρα τα σύρματα του…φράχτη. Να σκοτώνονται χωρίς καν μια σφαίρα. Κι ύστερα να τους κάνουμε λίπασμα. Πράσινη ναναι…η ανάπτυξη.


Ο φράχτης; Η μόνη πρακτική αξία είναι νθα αυξήσει την μίζα του λαθρέμπορου.
Όπως ΑΚΡΙΒΩΣ ο φράχτης του Μπους αύξησε το τζίρο των επιτήδειων.
Γιατί …η παγκόσμια Ιστορία με μεταναστεύσεις γράφεται.
«Πίσω» για αυτόν που περπάτησε μια ήπειρο, δεν υπάρχει.


Και η μόνη λύση είναι να σεβαστείς ότι μέσα σε αιώνες καταχτήθηκε. Τα ανθρώπινα δικαιώματα. Η μόνη λύση είναι να διαπραγματευτείς την επονείδιστη Συνθήκη που εσύ υπέγραψες. Να δώσεις άσυλο και ταξιδιωτικά έγγραφα να πάει ο Άνθρωπος εκεί που θέλει.
Ο τ. Υπουργός Εξωτερικών Παπανδρέου, υπέγραψε το να γίνει η «χώρα των διεφθαρμένων» ένα αποθετήριο, ένα κολαστήριο ψυχών. Ο νυν Πρωθυπουργός Παπανδρέου, υπέγραψε να γίνει ο τόπος σφαγείο. Για …ιθαγενείς και ξένους. Και σήμερα; Χτίζει…φράχτες;
Με τον …φράχτη, δεν θα αρκεί η αγοραπωλησία του ενός νεφρού του …«λαθρομετανάστη», θα θέλει και κάτι τις παραπάνω.
Ε, και; Η Κυβέρνηση …μοχθεί. Η Κυβέρνηση …τολμά. Η Κυβέρνηση …δίνει λύσεις. Η Κυβέρνηση θέλει λίγο επικοινωνιακό χρόνο. Να προλάβει η Κυβέρνηση. Να εξανδραποδίσει, να σφαγιάσει, να ξεπουλήσει. Μετά στο κρανίου τόπο θα …έρθει ο επόμενος σωτήρας. Ο Επενδυτής…

Σιχαινόμουν πάντα κάθε είδους τείχη, τοίχους ή …φράχτες… Και πολύ περισσότερο ΦΟΒΟΜΟΥΝ, αυτούς τους φράχτες, που με αφήνουν να βρισκομαι από την ίδια μεριά, με τον πραγματικό Εχθρό ΜΟΥ.


Υ.Γ. Δεν θέλω να μιλήσω τώρα για το 7 χρονο κοριτσάκι που σκοτώθηκε. Αυτή τη στιγμή δεν θέλω να μπω στην κουβέντα γυφτάκι- μπάτσος. Θ’ αδικήσει τη μνήμη ενός 7χρονου παιδιού που ακόμα το κορμάκι του είναι ζεστό. Αλλωστε σ’ αυτό το τόπο πια μόνο θύματα θα θρηνούμε. Για όσο τουλάχιστον οι αυθεντικοί θύτες, είναι μαζί ΜΑΣ, από την ίδια μεριά του …φράχτη.

Κυριακή 2 Ιανουαρίου 2011

Έλα να ερωτευτούμε

Την αγάπη δεν την είχα ποτέ μου σε μεγάλη υπόληψη.
Ίσως γιατί ήταν επιβεβλημένη μέσα από την πολιτική ορθότητα. Να αγαπάς τους γονείς, τα αδέλφια, τους συμμαθητές σου, τους δασκάλους, τον τόπο, το σπίτι, τους γείτονες, τους συνεργάτες, τα παιδιά, τους γέρους.
Να αγαπάς. Στρογγυλά, κατευναστικά, ηρεμιστικά και ψυχοτρόπα.
.
Κι ένα βράδυ, κατάλαβα την αλήθεια.
Και ήρθε η αλήθεια, όπως συνήθως έρχονται οι αλήθειες.
Σαν ακινητοποιημένα θαρρείς τάνκς, που κάποιος μικρός και τρελός, θέλει να παίξει μαζί τους και λύνει ξάφνου το χειρόφρενο.
Η αλήθεια ήρθε από το μωρό τότε παιδί μου. «Μ’ αγαπάς;» την ρώτησα, την ώρα που τα βλέφαρα της βασίλευαν στο ροζ ζαχαρωμένο δωμάτιο της.
«Μα γιατί να μην σε αγαπάω μαμά, έκανες κάτι κακό;» μου απάντησε με μισοκοιμισμένη αδιαφορία.
...Και γιατί να μην σε αγαπάω;.....
«Είσαι ερωτευμένη μαζί μου;» ήθελα να τη ρωτήσω.
Κολοκύθια, δεν είμαι τόσο θαρραλέα, κι άλλωστε βολεύτηκα στην παραδοχή, πως ...και τι να ξέρει ένα μωρό από έρωτα; Μόνο που ...όλοι ξέρουν από έρωτα.
Η αγάπη είναι ηρεμιστικό. Ο έρωτας είναι διεγερτικό.
Η αγάπη είναι άγγιγμα στον ώμο. Ο έρωτας είναι όπλο στα μάτια.
Η αγάπη ειναι βημα σημειωτόν. Ο έρωτας είναι χορός κυκλωτικός.
Η αγάπη είναι επιβιωση. Ο έρωτας είναι γέννα.


Κυριακή σήμερα, η δεύτερη μέρα ενός χρόνου, που αν και νιογέννητο, φέρνει στο μωρό της Ρόζμαρι. Βρέχει και εγώ βλέπω τα ξύλα να ...καίγονται. Καίγομαι, μαγνητίζομαι από την φωτιά τους και συνάμα φοβάμαι τις στάχτες. Θα γίνει η φωτιά, πυρκαγιά;

Οι εντολές από τον Θεό της Κυβέρνησης, από τους ευαγγελιστές της τηλεόρασης, των ραδιοφώνων, όπως και των εργολάβων Αγίων των διάφορων λαιφσταλίστικων εντύπων, sites και blogs, σαφείς. Ελάτε να αγαπηθούμε. Λιώστε στις στάχτες σας.

Όσο πιο φτωχοί τόσο πιο αγαπημένοι. Ελάτε να ταπεινωθούμε, ελάτε να μετανοήσουμε, ελάτε να προσευχηθούμε.
Τιμωρησε μας ...Θεέ του γυαλιού, πάρε το ψυγείο-καταψύκτη αλλά με την προσευχή, μπορεί να σώσουμε και την τοστιέρα.
Η κοινωνία-γενικώς και αορίστως- ήταν τα Σόδομα. Μην ψάχνεις, μην σκαλίζεις, μην γυρίζεις. Θυμάσαι την γυναίκα του Λωτ;
Έλα καλέ μου, όλοι μαζί, χέρι χέρι, ...αδελφωμένοι να βαδίσουμε αντάμα στον γκρεμό.
Θ’ αγαπηθούμε στην χαράδρα. Ναι, αγάπα τις αλυσίδες σου, αγάπα τον γκρεμό σου.
Να γίνουμε πιο ...άνθρωποι κραυγάζουν οι ευαγγελιστές. Δώσε ρε μαλάκα παρτάκια, το δεύτερο εξάρτημα του μιξερ στον διπλανό σου. Γίνε φιλάνθρωπος ρε κερατά. Αγαπάτε αλλήλους.

Κι από την άλλη... ο έρωτας.
Εκεί που η συν-κοινωνία κατατροπώνει την επι-κοινωνία.
Εκεί που η μοναξιά γίνεται επικίνδυνη θανατίλα κι ο έρωτας για την ζωή, σκηνοθέτης.
Εκεί που η φωτιά γίνεται ΠΥΡΚΑΓΙΑ.
Εκεί που ο φόβος γίνεται αποκοτιά. Fight or flight response? Fight ρε πουστηδες. Fight!!!!
Θυμός, οργή, έργο, δρόμος, πάθος. Εκεί που τα βλέμματα δεν επι-κοινωνούν. Εκεί που συν-κοινωνούν. Εκεί που ενώνονται.
Πρόσωπο με πρόσωπο, να κοιταζόμαστε στα μάτια, στους δρόμους τους ανυπόφορους, να μπορέσουμε να γνωριστούμε και ενδεχομένως να αναγνωριστούμε.
Όχι γιατί είμαστε το ίδιο και μοιάζουμε, αλλά γιατί είμαστε τόσο ανόμοιοι που θα μπορέσουμε να κάνουμε πράγματα μαζί.
Να διαλαλουν οι κοτζαμπάσηδες και οι τελάληδες ευαγγελιστές τους. Σώζουμε την Πατρίδα. Κι εγώ να ξέρω ότι ΕΣΥ είσαι η Πατρίδα μου.
Εσύ, ο δίπλα, ο παραδίπλα, ο απέναντι, ο γνωστός κι ο άγνωστος. Εσύ γαμωτο, είσαι η δική μου η Πατρίδα.

Δεν μας κλέβουν τα δικαιώματα, τον μισθό, τη δουλειά, τη σύνταξη, τον τόπο. Αυτά είναι μικρά. Μας κλέβουν την ζωή. Ποια είναι η τιμή της αξίας ρεεεεεεεεεε;

Εσένα τον ΕΝΑΝ, που δεν σε ξέρω, που δεν σε είδα, που δεν θα με αφήσουν να σε μάθω ποτέ, δεν αντέχω τον λυγμό σου. Δεν θέλω να σε πάρω αγκαλιά. Δεν θέλω να σου χαϊδέψω το κεφάλι. Δεν θέλω να σε ακουμπήσω στον ώμο. Δεν θέλω να αγαπήσω τη μιζέρια σου. Δεν θέλω να την αποδεχτώ, δεν θέλω να την κάνω δική μου. Δεν θέλω να ανακατεψω τις στάχτες σου.

Εσένα τον ΕΝΑΝ, αυτόν που μου κρύβουνε, που μου τον τυλίγουν σε νούμερα, σε μέσους όρους, σε στατιστικές, σε εσένα τον ΕΝΑΝ, φωνάζω, ανταριάζομαι, τραβάω από το μανίκι, και φωνάζω, είμαι εδώ. Εγώ για εσένα. Σε εσένα και φωνάζω, μην με αφήσεις μόνη μου.

Δεν θα ξανα-υπάρξουμε έρωτα μου.
Μοναδικές είναι οι ζωές μας.
Κι οι βάρβαροι να τις ορέγονται και να τις πυρπολούν.
Οι επιλογές μας είμαστε.
Έλα στην φωτιά που άναψαν αστόχαστα, λαμπάδες να καούμε. Έλα Πυρκαγιά να την κάνουμε.
Δεν θα ξοδέψουμε την μια μας τη ζωή, για μια τοστιέρα, μια τηλεόραση και έναν καναπέ.
Θα κάψουμε μια ζωή για ένα βλέμμα που θα συν-κοινωνήσουμε.
Στη στρογγυλή τη μίζερη αγάπη τους, ΕΜΕΙΣ σπονδές θα κάνουμε στον αιχμηρό μας έρωτα.
Φόβος είναι ο έρωτας. Αλλά ο δικός ΜΑΣ ο φόβος. Όχι ο δικός τους.

Άξια η ζωή μας. Γυάλινος ο Πύργος τους. Έλα να ερωτευθούμε τη ζωή μας, κοινωνία μου!

«Είσαι ερωτευμένη μαζί μου
«Είσαι τρελή, μαμά;»
«Ναι».