Τρίτη 4 Δεκεμβρίου 2012

Ο συνάδελφοι της κ. Κούνεβα


Η κ. Κούνεβα ήταν μια …εργολαβική υπάλληλος.
Το Κράτος πληρώνει -αδρά-από τα χρήματα του φορολογούμενου  τον …Εργολάβο, στον οποίον έχει ταυτόχρονα  εξασφαλίσει Νόμιμες συνθήκες εργασιακού μεσαίωνα. Εξευτελιστικό μεροκάματο, εργοδοτική ασυδοσία,  κοτζαμπάσικο κέρδος και απόλυτη Εξουσία. Πάντα δε, με το …αζημίωτο!
Το μοντέλο «Κούνεβα», το μοντέλο «εργολαβικοί υπάλληλοι»  στην μιντιακή γλώσσα λέγεται «επιχειρηματικότητα», «μεταρρύθμιση», «διαρθρωτική αλλαγή»  και «εκσυγχρονισμός». Ωφελουμενοι οι Κρατικοι Μεσαζοντες και οι Κρατικοδιαιτοι…Επιχειρηματιες

Το επόμενο μοντέλο είναι αυτό του Δημοσίου Υπαλλήλου. Σταθερή εργασία, ασφάλεια, αξιοπρεπές μεροκάματο. Έννοιες και λέξεις που …εργολάβοι της πολιτικής σκέψης καταριούνται σαν μανιάτισσες μοιρολογίστρες.

 Υπάρχει όμως και ένα τρίτο μοντέλο. Αυτό της Κοοπερατίβας. Οι Εργαζόμενοι μέσα από αυτοδιαχειριζόμενες δομές,  δημιουργούν το δικό τους εταιρικό σχήμα και αναλαμβάνουν το Έργο πετώντας …Εργολάβους και Μεσάζοντες στα …σκουπίδια.
Κι επειδή το σχήμα της κοοπερατίβας έχει ιδιαίτερη σημειολογία το να στηριχθεί από το Πανεπιστήμιο- αυτό που οφείλει να είναι το Πανεπιστήμιο,  …ιδού πεδίον δόξης λαμπρό.  

Υ.Γ. Τα μεγάλα χτίζονται τούβλο τούβλο από τα Μικρά.
Υ.Γ.2. Πάνε 4 χρόνια από το βράδυ που έριξαν βιτριόλι στην κ. Κούνεβα γιατί επιχείρησε να διεκδικήσει ανθρώπινες συνθήκες εργασίας, να στήσει ένα συνδικαλιστικό δίκτυο, να φτιάξει σωματειο. Ασφαλώς θα ήταν ...ιδιαζοντως αφελές να πιστεψει κανείς ότι η Αστυνομία θα ...εβρισκε ποτέ, τους φυσικούς αυτουργούς του εγκλήματος. Τους εργολάβους όμως, του εγκλήματος τους ξέρουμε …όλοι.

Κυριακή 2 Δεκεμβρίου 2012

Σπονδές στους θεούς των Ρινόκερων


Ρινόκεροι! Ποιος κοστολογεί τη Ζωή?
Ποιος αποφασίζει ότι κάποιος δεν μπορεί να χειρουργηθεί, να πάρει τα φάρμακα του, να περιμένει την επόμενη μέρα?
Ποιος είναι τόσο χαμερπής που αποφασίζει ότι ένα παιδί δεν θα μπει στην περιπλάνηση της γνώσης?
Ποιος αποφασίζει ότι κάποιος θα ζήσει στο σκοτάδι κοιτώντας έναν λαμπτήρα που δεν ανάβει?
Ποιος βάζει το ταμπελάκι που λέει κοστίζει τόσο, κι εσύ δεν έχεις.
Ποιο είναι αυτό το αυτονόητο, που λέει ότι Άνθρωποι μπορούν να κοιμούνται στο δρόμο, να γίνονται χελώνες σερνάμενοι με καβούκι ένα τρύπιο πάπλωμα? 
Πόσο θα συνηθίσουμε το Τέρας? Ποια είναι αυτή η «κοινή λογική» που θυσιάζει ψυχές, ζωές, ελπίδες, όνειρα στον βωμό ποιου ...θεού? Με ποιο ούριο άνεμο, σε ποιο καράβι θα ταξιδέψουν, ποιοι επιβάτες, σε ποιον προορισμό? Πόσα πτώματα θα πετάξετε σε τρικυμισμένες άγνωστες θάλασσες?
Και με νοιάζει να  είμαι μαζί σας?

ΌΧΙ! Δεν σας επιλέγω, ρινόκεροι μου! Δεν θέλω να επιβιώσω μαζί σας, κατσαρίδες μου.  Όπως δεν θα με αφορούσε να «ζήσω» την επόμενη μέρα ενός πυρηνικού ολέθρου μαζί σας.

Και για να σας το πω όπως ακριβώς το ένοιωσα βλέποντας έναν Άνθρωπο-Χελώνα  σε έναν σκουπιδοντενεκέ, που κατέβασε το βλέμμα  όταν συναντήθηκαν τα μάτια μας: Ρινόκεροι μου, για δικό σας τον θεό, εγώ κρατάω καραμπίνα.
Ο δικός ο Θεός είναι Άνθρωπος. Φωνάζει! Ουρλιάζει! Ζει! Κι όταν ηττηθεί, κι όταν γονατίσει κάτω, μόνο το δικό μου χέρι μπορεί να τον σηκώσει. Χρέος μου είναι! Κι είναι το μόνο Χρέος που αναγνωρίζω. Την απόλυτη, την εξωφρενική μοναδικότητα του. Το ύψιστο, ανεπανάληπτο στους αιώνες των αιώνων έργο Τέχνης.

Και μέσα από την καρδιά μου σας ευχαριστώ θερμά! Εγώ, με αγάπη, στοργή και τρυφεράδα μεγάλωσα. Ουδέποτε μπορούσα να φανταστώ  ότι το ΜΙΣΟΣ   είναι τόσο ζωογόνο. Μου το μάθατε. Με διδάξατε να σας μισώ θανάσιμα ρινοκεράκια μου. Κι αυτό ναι, είναι ΚΑΙ αυτό ΖΩΗ! Δεν σας παραχωρώ καμιά συναίνεση... Ρινόκεροι. Το θεό σας, ΕΓΩ, θα τον πυροβολήσω. Κι αυτό μου το Χρέος, ΔΕΝ αναδιαρθρώνεται. 

Κυριακή 25 Νοεμβρίου 2012

Υπόθεση "Τατσοπουλος"


H Υπόθεση (sic!) Τατσόπουλου ανέδειξε μια κοινωνική παθογένεια. Όχι τη ρήση, του Βουλευτή, Συγγραφέα,  Άντρα Τατσόπουλου! Αλλά τις απαντήσεις σε αυτήν.

Ο Τατσόπουλος είπε δημόσια, αυτό, που λογιω λογιω υστερικοί της αγαμίας ή υστερικοί της σαβουρογαμίας, λένε σε ιδιωτικούς χώρους όταν υπάρχει κοινό να τους ακούσει, πριν πέσει η καζούρα! Με αφήνει παγερά αδιάφορη αν ο Τατσόπουλος είναι ομοφυλόφιλος, ομοφοβικός , κλειστοφοβικός, αγοραφοβικός ή ...ότι –φίλο- ή -φοβικός. Αυτό θα το ...λύσει με την οικογένεια, τους φίλους ή τον γιατρό του.

Πόσο μας αφορά όλους εμάς? Όσο η κάθε χυδαιότητα των διαφόρων ναρκισσιστικών τηλε-περσόνων, που υγιώς υπόκεινται σε σάτιρα, σε χαβαλέ ή ...κοινωνική κριτική.

Αλλά πόσο αφορά κομματικούς ή πολιτικούς χώρους? Διόλου!  
Ή τουλάχιστον τη πολύχρωμη Αριστερά, την Ανθρωποκεντρική Αριστερά...διόλου!

Πέρασαν πολλά χρόνια από το  68. Μια χρόνια που από την Πράγα μέχρι το Μπερκλευ, οι φωνές έγιναν κραυγή και συντάραξαν κόσμους! Με το πολιτικό και κοινωνικό ζητούμενο της κάθε μιας χώρας, πολιτικού ζητήματος αλλά και κοινωνικού υπόβαθρου. Αλλά ο Παρισινός  Μάης του 68, ήταν αυτός, που  με  εναρκτήριο λάκτισμα την ανάγκη αλλαγής του άρρωστου κ καταρρέοντος μικροαστισμού των κοινωνικών δομών, έδωσε  όλη τη συγκλονιστική κινηματική κοινωνική έκρηξη. Κι αν ένα μήνα μετά ο ΝτεΓκωλ πήρε ...πανηγυρικά τις εκλογές, η κοινωνική κατάκτηση  ήταν εκκωφαντική. Κι  με αυτό το κεκτημένο πορεύτηκε ο Δυτικός κόσμος.

Κι έτσι, μισό αιώνα μετά, θα περίμενα από κάθε πολιτικό χώρο να δώσει μια απάντηση σε κάθε kinky δημοσιογραφικό ερώτημα: «Αν ο Τατσόπουλος  σχολιάζει Δημοσίως το κρεβάτι του, εμείς θεσμικά εξακολουθούμε να πιστεύουμε ότι είναι αυστηρά είναι Ιδιωτικό»
Θα περίμενα από τους φίλους του, να του πουν «Φιλάρα, το Αντριλίκι-ανεξαρτήτως φύλου κ γένους - στη Συγνώμη φαίνεται»
Όσο για τη ...μισή Αθήνα, ε,  υποθέτω ότι είχε καταλάβει με την ...πρώτη, ότι ο Τατσόπουλος είναι τόσο   μαλάκας, όσο ακριβώς φαίνεται.

Σάββατο 24 Νοεμβρίου 2012

Πολίτευμα: Έρωτας


Μια Τελετή ο Έρωτας. Η Μυσταγωγία της Λατρείας! Σωματέμποροι εγωισμοί να καψαλίζονται ηδονικά σε θυσιαστήρια κορμιών που σπαράζουν.
Θρησκεία ο Έρωτας. Δόγμα που στήνει θεωρήματα με μόνο Αξίωμα το «σε θέλω».
Το Χάος και η Γη χορεύουν  ταγκό!

Έχει ...Δημοκρατία ο έρωτας? Όχι! Ένα πολίτευμα που το πληρώνεις με το πιο σκληρό νόμισμα, ακριβώς για να ξεσκίσεις κάθε δίχτυ ασφαλείας.
Έχει ...Ελευθερία ο έρωτας? Όχι! Η πιο σκληρή Τυραννία, με  νόμους άγραφους και σύνταγμα ζωσμένο σε λευκά σεντόνια.
Έχει ... Ισονομία ο Έρωτας? Όχι! Ο μόνος ...Νόμος η έλλειψη Του.
Έχει... Αξιοπρέπεια ο Έρωτας? Όχι!  Πυρηνικό ολοκαύτωμα του κάθε... «πρέπει» με σχάσιμο υλικό το ραδιενεργό «Θέλω»
Έχει...Σύνορα ο Έρωτας? Όχι! Το Πάθος  είναι ο μόνος χάρτης.
Έχει ...Δίκαιο ο Έρωτας? Όχι! Έχει τα ...δίκια της απόλυτης αδυναμίας
Έχει...Ισηγορία ο Έρωτας? Όχι! Αγρός νταμάρι να σπέρνεις παθιασμένες  υποταγές  
Έχει ...Παρρησία ο Έρωτας? Όχι! Απόρρητη ιαχή  το βλέμμα
Έχει...Λογική ο Έρωτας? Όχι! Μόνο σε δέομαι
Έχει...Πόλεμο ο Έρωτας? Ναι! Νικητής? Ο Αιχμάλωτος.

Αν παρανάλωμα στις φλόγες του προστρέξατε, η επΑνάσταση έχει ήδη γίνει! Την Επανάσταση μπροστά της ...την λες και Καθεστώς!
Venceremos  

Υ.Γ.. Γιατί και τα Σάββατα, οι Κυριακές Μου είσαι

Φωτο: Je comprends ici ce qu’on apelle GLOIRE. Le droit d’aimer sans mesure (Camus, «Noces a Tipaza»)

Τετάρτη 17 Οκτωβρίου 2012

Άριστοι και Ιθαγενείς


Πόσο γρήγορα ξεφτίζουν τα  τσιτάτα. Οι Τεχνοκρατες. Η Αριστεία. Με πόσες παράταιρες ιστορικά αθλιότητες έχουμε βομβαρδιστεί από τους ιεροκήρυκες?
Και τι καταλάβαμε  από τα συμπεράσματα της κοινής συνεδρίας Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου-Παγκόσμιας Τράπεζας, στο Τόκιο?
Ότι η παγκοσμιοποίηση θρυμματίζει την αλαζονεία της Δύσης. Ξαφνικά οι οικονομίες χρειάζονται ένα σύστημα διακυβέρνησης. Μαθαίνουμε δια στόματος Λαγκαρντ ότι δεν υπάρχει οικονομία χωρίς πολιτική.
Μαθαίνουμε ότι όταν οι οικονομικές εξουσίες εγκαταλείπουν πληθυσμούς σε συνθήκες επισφαλείας τίποτα δεν μπορεί να είναι ...φυσιολογικό. Οι εγκαταλελειμμένοι συγκροτούν ένα «Εμείς» που καμιά ...τεχνοκρατική  λύση δεν μπορεί να το αποτρέψει από το να συγκρουστεί με κατασκευασμένα  ή αυθεντικά «Εσείς».
Κανενός είδους δημοκρατία δεν μπορεί να σταθεί χωρίς την κοινωνική δημοκρατία της αλληλεξάρτησης των πολιτών. Οι Μηδοι διαβαίνουν γιατί κανείς πια δεν έχει να υπερασπιστεί τίποτα.  Σκλάβοι που μικρή σημασία έχει το που και πως θα πεθάνουν

Και πάνω που οι ...Άριστοι των Τεχνοκρατών, περιφέρονται ως εικόνα του «Άξιον Εστί»,  μας ανακοινώνουν το ...λάθος! Ένας πολλαπλασιαστής ρε αδερφέ! Κοίτα να δεις που τελικά ότι κόβεις από το κρατικό έλλειμμα ουσιαστικά το κόβεις από το ΑΕΠ. Έγινε παρεξήγηση κι εξήγηση ...δε δόθηκε. Ποιος θα την ζητήσει ακόμη  κι αυτήν την...εξήγηση? Οι άστεγοι πιθανότατα δεν θα μάθουν ποτέ το «λάθος». Αυτοί θα πιστεύουν ότι το λάθος ήταν ...η ύπαρξη τους. Αν δε, διέθετα και 10.000 ευρω, θα ανέθετα σε έναν δημοσκόπο να μου ...επιβεβαιώσει τεχνοκρατικά αυτό που γνωρίζω: οι άστεγοι δεν ψηφίζουν

Δεν υπάρχει κανενός είδους ...δημοκρατίας στην φτώχεια και  στην εξαθλίωση. Θα γελούσα-αν δεν έκλαιγα-  με τα ανθρωπάκια της ρητορευουσας Ευρώπης που τους φρικάρει η ΧΑ. Αν η ΧΑ επενδύει στο ότι οι ...ξένοι είναι κατώτεροι, οι ίδιοι,  επενδύουν στο  ότι οι άστεγοι απλά, δεν ήταν ...Άριστοι. Τι σημασία έχει το κριτήριο, όταν στην Αξία, βάλεις τιμή?

Τα τείχη της Πόλης θα είναι πάντα οι Πολίτες της. Κανένα σιδερόφρακτο τείχος, πάσης φύσεως μπάτσων, δεν προστάτευσε ποτέ καμία Πόλη. Το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να την ισοπεδώσει. Και σε αυτά τα χαλάσματα μικρή σημασία θα έχει ποιοι θα επιβιώσουν.  Οι ...Άριστοι ή οι ...Ιθαγενείς...

Τετάρτη 10 Οκτωβρίου 2012

Κονιάκ με ίζημα ζάχαρης


Νύχτες στέπες. Με εκείνο το κάψιμο του πάγου. Απέραντες άσπρες νύχτες. Να αναζητάς χρώμα να  κρυφτείς. Να αναζητάς οινόπνευμα να ναρκωθείς
Η ανακούφιση του ζεστού αίματος. Σχεδόν χαυνωτική.  Σχεδόν μεθυστική. Θύμιζε εκείνη τη στιφάδα του κονιάκ σβησμένη από το ίζημα της ζάχαρης που χρύσιζε κοκκινωπά στον πάτο του ποτηριού.
Τι απίθανο κοντράστ αυτό το ζεστό κόκκινο της πορφύρας με εκείνο το παγωμένο ατσάλινο γκρι της λάμας του μαχαιριού. Πόσο καιρό ατένιζε τη λάμα να σέρνεται πάνω της απειλητικά. Πόσο καιρό κρυβόταν στη γωνία, έβαζε πλαστικούς φράχτες και  τείχη για να μην πέφτει το βλέμμα της  στο είδωλο της που αντανακλούσε η λάμα του.  Πόσο του κρύφτηκε...

Τι είναι η ...στιγμή; Η αιωνιότητα. Διαβαίνεις την τρίχα του που είναι όριο. Ένα ...σύνορο. Ένα απόλυτα φυλασσόμενο  σύνορο. Πόσοι μπάτσοι μυαλού το φυλάνε;  Πόση φαύλη γραφειοκρατία ίσα για να σε αποτρέπει να το διαβείς;  «Πόσο»,  «πως», «που», «γιατί», «αν», «ίσως» που ...συμπληρώνεις με το μελάνι το αόρατο. Να ...γράφεις κι να σβήνονται..... Να συμπληρώνεις κι να χάνονται. Κι είναι η στιγμή που λες κι οι φύλακες πήγαν άλλου,  άλλοι προς νερού τους, άλλοι για τσιγάρο κι άλλοι αποκοιμήθηκαν. Εκεί που  ...το διαβαίνεις. Το αφύλαχτο όριο. Κι η λάμα γίνεται αδελφή.

Δεν έχει ...μετά. Δεν έχει καν πριν. Έχει στιγμή. Έχει κόκκινο. Ζεστό, αλμυρό κόκκινο. Κονιάκ με ίζημα ζάχαρης.

Γυρνάνε οι φύλακες, ξυπνάνε, φωνάζουν, σε μαλώνουν, σε βρίζουν. Κι ύστερα αρχίζει η γραφειοκρατία της ...γιατρειάς. Ο πόνος μεγάλος στις παγωμένες τις πληγές. Τ σημάδια από τα ράμματα μαύρες ραφές  που θα άσβηστες θα κουβαλάς. Το αίμα καφέ πια, κηλίδες ανεξίτηλες απο πεθαμένο.

Τι έκανες θα σε ρωτάει η Στέλλα χαιδευντας σε .
Προσπάθησα. Ειλικρινά προσπάθησα. Σε έβλεπα στη λάμα Στέλλα. Και  φοβήθηκα. Εγώ δεν είμαι Στέλλα  Εγώ είμαι η  Μπλάνς.  Θυμάσαι;  

Ξημερώνει...

Πέμπτη 20 Σεπτεμβρίου 2012

H Ρένα Δούρου απαντά για/στα SM


Κατερίνα,

Ανέμενα αντιδράσεις για τους «140 χαρακτήρες», ωστόσο δεν θα κρύψω ότι με εξέπληξε η βιαιότητα κάποιων από αυτές στο τουίτερ, πολλώ δε μάλλον όταν ήταν φανερό ότι ορισμένοι από τους επικριτές μου, δεν είχαν καν μπει στον κόπο να διαβάσουν το κομμάτι. Ο στόχος μου πάντως ήταν να θέσω μερικά ερωτήματα σχετικά με τα social media, που τα γνωρίζω «εκ των έσω» και θεωρώ ότι σήμερα απομειώνεται ο αρχικός τους, επικοινωνιακός, συχνά ανατρεπτικός, χαρακτήρας. Και τούτο όχι για νομοτελειακούς λόγους αλλά ακριβώς λόγω της χρήσης που τους γίνεται από πολίτες και πολιτικούς.

Δυστυχώς, πέραν της εκτόξευσης συνοπτικών (140 χαρακτήρες γαρ) καταγγελιών εναντίον μου που με… κατακεραύνωναν, δεν διατυπώθηκε τίποτε που να συνιστά αφετηρία για να πάμε τη σκέψη μας λίγο παραπέρα. «Τίποτε»; Όχι ακριβώς. Η ανάρτησή σου δείχνει ότι τελικά το κομμάτι μου δεν έπεσε στη θάλασσα σαν άδειο μπουκάλι.

Καταρχήν, η λογική Αποστολέα (Πομπού) – Παραλήπτη (Δέκτη) στην οποία αναφέρεσαι, αποτελεί πράγματι στέρεο μέσο ανάλυσης που αφορά ΚΑΙ στα social media και μάλιστα με επαναστατικό τρόπο καθώς ο παθητικός Δέκτης (πολίτης, καταναλωτής, κ.α.) μετατρέπεται πλέον σε ενεργό Πομπό, αντιστρέφοντας τη μονόδρομη σχέση που είχαν επιβάλλει τα παραδοσιακά ΜΜΕ (Τύπος, ραδιοτηλεοπτικά ΜΜΕ). Ωστόσο αμφιβάλλω αν αυτή η εξέλιξη έλαβε χώρα ενώ «χανόταν ο κοινός κώδικας επικοινωνίας» της «τηλεοπτικής παντοκρατορίας», απλά γιατί θεωρώ ότι μάλλον δεν υπήρξε ποτέ – «τρελή του σπιτιού» ονόμασαν την τηλεόραση στις δημοκρατικές κοινωνίες, οι γάλλοι κοινωνιολόγοι Ντομινίκ Βολτόν και Ζαν Λουί Μισικά (στο βιβλίο τους «La folle du logis», όπου εξετάζουν τη θέση της στο δημόσιο χώρο και τους νέους κανόνες που εισαγάγει στο πολιτικό παιχνίδι). Και τούτη είναι μια συζήτηση που δεν πρόκειται να κλείσει εύκολα.

Όπως άλλωστε και η συζήτηση για τη λειτουργία και τη σημασία των social media. Επεσήμανα ήδη την τάση απομείωσης της λειτουργίας τους, που σε άλλες κοινωνίες παραμένει επαναστατική, όπως π.χ. στις περιπτώσεις αυταρχικών καθεστώτων της Μέσης Ανατολής, όπου τα sm λειτουργούν ως μέσα χειραφέτησης έναντι των «κλειδωμένων» ΜΜΕ. Μία λογική ανάθεσης φαίνεται ότι κυριαρχεί και σε αυτά: κριτική ή (και) «κράξιμο» των πολιτικών (και όχι μόνο) καθώς και αξιολόγηση των πολιτικών πριν από την κάλπη. Δηλαδή στα καθ’ ημάς, οι χρήστες των sm, πολιτικοί και πολίτες, τείνουν σε μια ναρκισσιστική χρήση, με ορισμένους από τους μεν να τα χρησιμοποιούν σε αντικατάσταση πιο παραδοσιακών βημάτων έκφρασης γνώμης (π.χ. Βουλή), και κάποιους από τους δε, να συγχέουν δημόσια και ιδιωτική σφαίρα, στο όνομα μιας ενημέρωσης που την εκλαμβάνουν με πολύ προσωπικό τρόπο. Και τούτη η εξέλιξη με προβληματίζει, τόσο λόγω του περιεχομένου όσο και του σύντομου χρόνου μέσα στον οποίο φαίνεται ότι συντελείται.

Τέλος, σε ό,τι αφορά στην ανωνυμία. Δεν προέβην σε κανενός είδους αξιολογική κρίση – υπέρ ή κατά. Απλά διαπίστωσα ότι αποτελεί ένα από τα χαρακτηριστικά των sm, μαζί με τη δυνατότητα που έχουν μικρές ομάδες να έχουν, αντιστρόφως ανάλογη του μεγέθους τους, παρουσία σε αυτά για δημιουργία εντυπώσεων. Έχω απόλυτη συνείδηση ότι το θέμα συνιστά «ναρκοθετημένο πεδία» με όχι εύκολες απαντήσεις.

Αλλά είπαμε. Η συζήτηση για τα sm τώρα ξεκινά. Και αξίζει, νομίζω, να συνεχιστεί από όλους όσοι τα γνωρίζουμε, τα χρησιμοποιούμε και δεν επιθυμούμε να τα δούμε να καταλήγουν απλοί ιμάντες μεταβίβασης συνθημάτων ή πεδία επανάληψης πολιτικών αντιπαραθέσεων…
Με εκτίμηση,
Ρένα Δούρου
Η απάντηση της Ρένας Δούρου  σε αυτήν μου την ανάρτηση
Η επιλογή της φωτογραφίας αποκλειστικά δική μου

Τρίτη 18 Σεπτεμβρίου 2012

Ο Εγγλέζος, ο Κανίβαλος και η Benetton


Γνωστό το  ανέκδοτο με τον Φύλαρχο χωριού Κανιβάλων που… δεξιώνεται τον Εγγλέζο Ταγματάρχη,  με μενού, το κρέας των νεκρών πολεμιστών της αντίπαλης φυλής. Κι όταν ο Ταγματάρχης που επαίρεται για τους πολέμους και τις μάχες που έχει συμμετάσχει, αυτές με τους χιλιάδες νεκρούς, αρνείται ως… πολιτισμένος να φάει ανθρώπινο κρέας, ο Φύλαρχος έκπληκτος τον ρωτάει «κι αφού δεν τους τρώτε γιατί σκοτώνετε τόσους πολλούς

Δεν ξέρουμε τη συνέχεια αυτής της εποικοδομητικής …συζήτησης μιας που όλα τα καλά παραμύθια τελειώνουν χωρίς ποτέ να εξηγήσουν γιατί τα Πριγκιπόπουλα παντρεύονται Σταχτοπούτες , ή γιατί στα τηλεοπτικά σηριαλ, ο πλούσιος δεν παντρεύεται τελικά την όμορφη, κακιά, πλούσια αλλά την πτωχή πλην τιμία, που κι ασκημούτσικη θα την πεις.

Δεν ξέρουμε αν ο Άγγλος εξήγησε στον Φύλαρχο ότι στο καπιταλισμό η παραγωγή δεν είναι θέμα ικανοποίησης της ζήτησης αλλά θέμα ΑΝΑζήτησης της υπεραξίας.

Και με τι …θεό να εξηγήσει ο Εγγλέζος στον Κανίβαλο την Εκμετάλλευση?
Με ποιον ιεροκήρυκα, να του μιλήσει άλλοτε για την κατανάλωση και το lifestyle, κι άλλοτε για την στέρηση και τον εξαγνισμό  από την προηγούμενη …αμαρτία. Κι όλα αυτά να αγιοποιούνται από τον ίδιο ρήτορα, και να εξαγιάζονται μέσα από τις ίδιες λέξεις.
Κι ο Φύλαρχος, αν δεν είχε προλάβει να μολυνθεί  από παπάδες  και φιλελευθευρίζοντες (sic!) τηλε-ευαγγελιστές του φεουδαλισμού, θα του έδειχνε τη φυλή του, και θα του έλεγε ότι η άκρατη εμπιστοσύνη στο άτομο, εκεί, δεν πουλιέται σαν ένδειξη αυτοπεποίθησης, αλλά σαν ιδεολόγημα για ένα απλουστευμένο σύμπαν. Πιο απλοϊκό  και από του Κανιβάλου.
Γιατί και στη τελευταία Κοινότητα,  του πιο απομακρυσμένου σημείου του πλανήτη, δεν είναι δυνατόν να αγνοήσεις την κοινωνική πολυπλοκότητα.

Ναι, ο Εκμεταλλευτής* θα τσακίζει διαρκώς το κοινωνικό σώμα.  με ηθικολογικές νόρμες, νόμους, και τεχνοκρατισμούς που ακόμη κι όταν φαίνονται ανίσχυροι  κι ειρηνικοί, θα είναι εξόχως επιβλητικοί.
Κι οι κώδικες θα είναι πάντα ίδιοι με τους θρησκευτικούς. Αυτούς που δουλεύουν οι κάθε λογής «παπάδες» για να διαχειριστούν το υπαρξιακό άγος των ανθρώπων  και λέγονται θρησκείες.
 Κι σήμερα στον …ανεπτυγμένο κόσμος  μας, ο μόνος  …υγιής  ανταγωνισμός που υφίσταται είναι αυτός είναι μεταξύ ….φιλελευθέρων και …παπάδων. Με το ίδιο ακριβώς ηθικολογικό υπόβαθρο, με την ρητορεία και για τους ίδιους πελάτες.
Αμάρτησες που μπήκες στον πειρασμό. Εξαθλιώσου να εξαγνιστείς. Φτώχυνε για να αποδείξεις ότι περνάς από την τρύπα της βελόνας μας. Πίστευε-στους ειδικούς- και μη έρευνα.

Μόνο που καλοί κ αγαθοί μου ρήτορες, παπάδες του οικονομικού φιλελευθερισμού, θα έπρεπε να γνωρίζετε αυτό που ο Φύλαρχος …ξέρει. Εκεί που συγκροτείται η εξουσία, ΕΚΕΙ, ακριβώς  στο ίδιο σημείο χτιζονται οι όροι της αμφισβήτησης της.

Είδα…αυτό! Και στο …χριστιανικό “unhate” με την ηθικολογική του νότα,  για τον μόνο που ΔΕΝ ένοιωσα τρόμο ήταν ο Κανίβαλος.

*πολυκεντήσαμε τη λέξη Καπιταλιστής, κι όπως όλα τα πολυχρησιμοποιημένα καταντάμε  στρογγυλές ευνουχισμένες ορολογίες, κι ίσως πια λησμονήσαμε  ότι το ιερό σώμα του καπιταλισμού είναι η εκμετάλλευση.  

Πέμπτη 13 Σεπτεμβρίου 2012

Απαντώντας στη Ρένα Δούρου


Όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλο τα ίδια μένουν…
Ποια ήταν άραγε η καινοτομία του twitter?
Μα οι 140 χαρακτήρες.
Αυτοί οι 140 χαρακτήρες που κάνουν το επιχείρημα ατάκα και την ατάκα επιχείρημα. Με όλη την γοητεία, την ταχυτητα και την ευκολία  της ατακας.  Όταν ο ...προφήτης(?) McLuhan ισχυριζόταν ότι η μορφή του μέσου καθορίζει τα μηνύματα που το μέσο μεταδίδει, μιλούσε για την σχέση μέσου-μηνύματος και τα προσδιόριζε  ως  αλληλένδετα.

Μεγάλα τα ερωτήματα της ανάρτησης. Και αν σε γλώσσα τηλεοπτική ή blog θα έγραφα «εκτιμώ που τα θέτεις», σε γλώσσα …twitter γράφω «γουστάρω που τα βάζεις». Και γουστάρω, όχι γιατί συμφωνώ ή διαφωνώ με την καταγραφή που κάνεις, αλλά γιατί εκτιμώ πάντα τους ανθρώπους που δεν διστάζουν να τσαλακώσουν την ΕΙΚΟΝΑ τους  αντιδρώντας στην εκάστοτε …πολιτική ορθότητα όπως αυτή επιβάλλεται, μιντιακά, πολιτικά, κοινωνικά ή …SMιντιακά.

 Η τεχνολογία έδωσε στον …καθένα(?)-όχι και αυτό είναι ένα πολύ σοβαρό θέμα- ένα χωνί, ένα μεγάφωνο, ένα λογαριασμό να μιλήσει και να ακουστεί ως  Αποστολέας ενός Μηνύματος. Ο Παραλήπτης του …τηλεοπτικού μηνύματος έχει πλέον την δυνατότητα να γίνει Αποστολέας.

Που βρισκεται η μεγάλη καμπή  της τηλεοπτικής παντοκρατορίας σε μεγάλες πια μερίδες …κοινού-πιθανότατα και πλειοψηφικές? Όταν χάθηκε ο κοινός κώδικας επικοινωνίας Αποστολέα-Παραλήπτη. Όταν οι τηλεοπτικοί πολιτικοί πρωταγωνιστές  έπαψαν να  κοινωνούν πλέον με τους θεατές πολίτες. Όλοι? Όχι, αλλά η απλοϊκότητα είναι ίδιον κοινωνιών που αποσυντίθενται δημιουργώντας  εύκολους εχθρούς και δύσκολους συμμάχους. Και αλλοίμονο στα SM που δεν θα ήταν μια μικρογραφία της κοινωνίας. Αυτό πιθανα θα σήμαινε ότι  χειραγωγούνται.

Ο Έκο ισχυρίζεται ότι μόνο σε πολύ καθυστερημένες χώρες, φασίστες στρατηγοί κάνουν πραξικοπήματα με τανκς όταν με ελάχιστο συγκριτικά «κόστος»  ελέγχεται η Επικοινωνία.
Η Γώγου το λέει ποιητικότερα  «στο μυαλό είναι ο στόχος»

Ναι, λοιπόν τα μέσα είναι παντοδύναμα. Όλα τα ΜΕΣΑ. Και τα SM.
Και τα SM θα απαξιωθούν όταν θα γίνουν τηλεόραση. Όταν ο Αποστολέας και ο Παραλήπτης δεν θα έχουν πλέον Κοινό Κώδικα Επικοινωνίας. Κι αυτό δεν γίνεται μόνο με τα 5-10 συμφέροντα που μπορεί να εξυπηρετούν 5-10... κανάλια. Προσωπικά ποτέ δεν πίστεψα ότι οι καθεστωτικοί δημοσιογράφοι πληρώνονται από …διάφορες μυστήριες  πηγές  για να επικοινωνήσουν  ότι …λένε. Ξέρουν όμως τι …οφείλουν να επικοινωνήσουν  για να διατηρήσουν ένα ή περισσότερους μισθούς. Έτσι ΑΚΡΙΒΩΣ κι οι χρήστες των SM εύκολα μπορούμε να ενδυθούμε ρόλο γνωρίζοντας δημοφιλία.  Δεν είναι απαραίτητα κακό. Κοινωνικό δεδομένο είναι. Τα SM πίσω τους έχουν όλους εμάς και τον καθένα ξεχωριστά που …εκπαιδευτήκαμε και…τηλεοπτικά.
Και όταν αυτό θα …ωριμάσει ακόμη περισσότερο, θα σαπίσει και θα τελειώσει απαξιωμένο. Και τότε κάτι άλλο θα το αντικαταστήσει. Μέσα σε ένα αέναο κύκλο φθοράς. Ανθρώπινο.

Όσον αφορά στην ανωνυμία και στην επωνυμία η Κοινωνία ας μην επιστρέψει σε Πουριτανισμούς και Καλβινισμούς που έχουν πια ξεπεραστεί ιστορικά. Κι ο Lavoisier φοροεισπράκτορας του Λουδοβίκου ήταν, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι ο «πρώτος νόμος της Χημείας» δεν είναι θεμελιακή αρχή για την Επιστήμη. Πιθανότατα δε, σήμερα, ο Cromwell να φορούσε blue jeans

Προσωπικά δεν με ενοχλεί  διόλου η φθορά των SM όπως ακριβώς δεν με απασχολεί η φθορά του Τύπου και της Τηλεόρασης.  Με προβληματίζει όμως περισσότερο μήπως τα SM γίνουν ένα μικρό αυτιστικό χωριό, ένα ελιτίστικο χωριό που ζει στη καρακοσμάρα του- δεδομένου σε ένα πλήθος 8.000.000 Πολιτών, 200.000(?) λογαριασμοί …επικοινωνούν μεταξύ τους και δίνουν τον τόνο. Και τότε θα πεθάνουν πολύ γρηγορότερα από το …αναμενόμενο. Θα... πεθανουν για το επομενο. Γιατί και για την Επικοινωνία… όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλο τα ίδια μένουν…


Κυριακή 2 Σεπτεμβρίου 2012

Σεπτέμβρης


Είναι όμορφο το τέλος. Ο Σεπτέμβρης θαρρείς  μαζεύει όλη τη χαύνωση  ενός επίφοβου καλοκαιριού κι την δροσίζει, την εξατμίζει. Οι αναβολές, οι διαχειρίσεις, οι  επιστροφές, ξεβάφουν  τις πορφύρες τους, κι ξεμένουν από λόγο ύπαρξης.  Η μεταβατικότητα σώνεται, λειώνει σαν ξεχασμένο παγωτό σε χλιαρό πάγκο. 
Τούτο   το Σεπτέμβρη με γυροφέρνει εκείνη η μαγική φράση του Μπαρνς: "Δεν πιστεύω στο Θεό αλλά μου λείπει"   

Κυριακή 1 Ιουλίου 2012

Ο Καρίμ και ο Κάρολος


«Ανάμεσα στη δικαιοσύνη και στη  μάνα μου, θα διαλέξω να υπερασπιστώ τη μάνα μου»   Απο παιδί με είχε στοιχειώσει αυτή  η ...Απόφαση του Γαλλο-Αλγερινού Καμύ.

Και κάθε φορά να αναζητάς να ...ορίσεις ποια είναι  η ...δικαιοσύνη και ποια η μάνα σου. Μακάριοι ηλίθιοι αυτοί που πάντα ξέρουν .


Με τον Καρίμ βρεθήκαμε γιατί ...θα  βρισκόμαστε. Οι εικονολάτρες, οι φιλάνθρωποι της εξωτικής φτώχειας,  επικοινωνούν μαζικά τα  περί ένταξης, αφομοίωσης,  και εξομοίωσης. Αντίθετα, μειονοτική, υποστήριζα ότι για να χτίσεις μέλλον πρέπει να γνωρίζεις τις ρίζες σου, το παρελθόν. Να μην φωτογραφίζεις εθελόδουλα στο μυαλό σου κουλτούρες. Να ξέρεις ποιος είσαι, για να μπορείς να το υπερασπιστείς. Να ξέρεις τη γλώσσα της μάνας σου για να μπορείς να ορίζεις τη ...δικαιοσύνη. Ο Καρίμ και εγώ μισούσαμε με τον ίδιο φανατισμό τους ...αντικειμενικούς. Πιστεύαμε ακράδαντα στον υποκειμενισμό της ταυτότητας. Σίσυφοι στην εποχή του Καλιγούλα.

Πάνε 5-6 χρόνια που στήθηκε λοιπόν η μάζωξη, ένα Κυριακάτικο απομεσήμερο καύσωνα σε ένα ...τριάρι -το πολύ 50 τετραγωνικών- στην Κύπρου στη Κυψέλη. Αιρετική η προς συζήτηση πρόταση. Πολλοί την βλαστημούσαν και ως εκκεντρική. Οι πολιτικά ορθοί την έλεγαν ελιτιστική, και οι λάτρεις του Μέσου Όρου ακόμη κι...εθνικιστική: Τα παιδιά κι οι έφηβοι να διδάσκονται  με αυτοργανωση την μητρική  τους γλώσσα. Γραφή κι ανάγνωση. Να ξέρουν ποιοι είναι. Να γίνουν περήφανοι για ότι είναι κι όχι να σέρνονται να φορέσουν μια ...ταυτότητα τσουρούτικο κουστούμι. Όχι στρατοί. Όχι μισθοφόροι. Μαχητές. Το πιο κοφτερό σπαθί  είναι η Αξιοπρέπεια. Τα «ανθρωπιστικά» δεν τα λογαριάζω σαν συνώνυμα    των Ανθρώπινων . Είχα ήδη κάνει λάθος αλλού, και «εμπειρία είναι το όνομα που δίνεις στα λάθη σου».
Ίσα για να τα ...ξανακάνεις. Αλλά ...έμπειρα.

Η συναισθηματική γλώσσα ΔΕΝ μεταφράζεται. Κι αυτό το γνώριζα. Κι αυτό το λάθος το έκανα. Το «σας έχω ανάγκη, δεν με χρειάζεστε», δεν κοινωνήθηκε έμεινε κάπου μετέωρο, σαν σκονισμένος κιτς πολυέλαιος στο φουσκωμένο απο την υγρασία ταβάνι.
Ο ιδρώτας της απογοήτευσης βρωμάει πολύ χειρότερα, από τον ιδρώτα του καύσωνα. Κι εγώ ένοιωθα την αποφορά μου, απόκληρη της γοητευτικής ανθρωπίλας τους. Αντουανέτα. Ποιος ονειρεύεται παντεσπάνι όταν δεν έχει ψωμί? Να μοιάσουν λαχταρούσαν

Με τα χρόνια, βρίσκεις μεθόδους αποτελεσματικής άμυνας. Να σπρώξεις  τον χρόνο μέχρι να στρογγυλέψουν λίγο οι γωνίες  της στενοχώριας, της πίκρας, του πόνου. Να τον σπρώξεις μέχρι να  τον αντέχεις. Μέχρι να μπορείς να τον βάλεις απέναντι και να τον κάνεις ότι γουστάρεις. Να τον «διαχειριστείς» που λένε κι οι...εμπειρογνώμονες. Να τον κρύψεις, να τον καταχωνιάσεις , από τα ...μάτια σου που λένε κι οι Αληθινοί. Στην ήττα πρόσφερε στον εαυτό σου τις πολυτελείς σταγόνες πικρής νίκης.  Το πιο... ακριβοπληρωμένο μου PhD. Την ώρα που πονάς ...Θύμωσε. Το πιο ισχυρό μου παυσίπονο ο Θυμός. Τα πρόχειρα κολλημένα φτερά για να απομακρυνθείς  από τον χωροχρόνο  των Βατερλώ. Ε, και είχα την αφορμή. Το κινητό μου ...χαμένο.

Είμαστε ότι θυμόμαστε λέει ο Μπόρχες. Κι εγώ ,σε εκείνη την επιστροφή από το αυτοκίνητο «μου» στο ...τριάρι «τους»-άτιμα κτητικά, χειροβομβίδες κρότου λάμψης του Εμείς-  δεν θυμάμαι παρά ότι έφτασα σε χρόνο dt, βρήκα τον Καρίμ μέσα στο ...πλήθος που λίγο πιο πριν ...ορκιζόμουν ρητορεύοντας ότι πρέπει ο καθένας τους να μετριέται για  Ξεχωριστός και του εξιστόρησα την απώλεια, ως κλοπή. Εγώ που καμιά φύση δεν με συγκίνησε ποτέ,  παρά μόνο η Ανθρώπινη Φύση, με λογάριαζα για θύμα της. Με απομάκρυνε ο Καριμ , με πήγε στο αυτοκίνητο και με έβαλε μέσα. Να περιμένω εκεί.

Είχα όλη την...καλή διάθεση να βάλω μπροστά κι να φύγω. Να τα παρατήσω όλα, να απομακρυνθώ. Μη ζυγίζεις. Μη μετράς. Πόσο σιχαίνομαι το μέτρημα. Αυτή η γάγγραινα, η γνώση ότι πάντα η ζυγαριά είναι χαλασμένη. Πόσο γοητευτικό μου φαινόταν να κάνω εκείνο το κλικ στη μίζα. Δεν πρόλαβα. Ένα αγόρι είχε έρθει τρέχοντας φωνάζοντας “stay, stay”. Δεν βγήκα απο το αυτοκίνητο, δεν μπήκε μέσα. Μόνο με...φρουρούσε. Με «φρουρούσε» απο ...Εμένα. Τον ειχε στείλει ο Καρίμ.

Το κινητό μου κατέφθασε  σε κανένα 20’ στα χέρια του Καριμ. Μου το έδωσε χαμογελώντας, χωρίς καμία εξήγηση, χωρίς καμία δικαιολογία, χωρίς καμία νύξη για το ...συμβάν. Ένα «forgive US” κι αυτό το φευγαλέο χτύπημα στον ώμο. Μετά τα κλασικά για το πότε θα τα πούμε.

Όσο κι αν ρώτησα  καιρό μετά, όσο κι αν κάποιες φορές τον τσίγκλησα στα σοβαρά ή στα αστεία να μου πει τι έγινε, δεν έμαθα ποτέ. Δεν μίλησε ποτέ. Ήταν οι άνθρωποι του. Κι στα καλά κι στα κακά, και στα εύκολα και στα δύσκολα. Δεν θα τους ξεχώριζε. Δεν θα ενοχοποιούσε ποτέ τον ένοχο.  Ήταν η Κοινωνία του. Ήταν ο Συνήγορος τους, ΔΕΝ ήταν ούτε ο γιατρός τους, ΔΕΝ ήταν ούτε ο δικαστής τους.

Θυμήθηκα τον Καρίμ, βλέποντας τον Κάρολο Παπούλια.  Ακούγοντας τον ...Γιουνκέρ να ρητορεύει γι την ανθρωπιστική κρίση που δημιούργησαν στην Ελλάδα κι τον γεράκο Κάρολο Παπούλια ζωσμένο με τις ορδές των παρατρεχάμενων κι σουλατσαδόρων της εξουσίας κι της ...ενημέρωσης, να χαριεντίζεται ...γραμματοκομμιζοντας...θεσμικά.

Έκλεισα τα μάτια στην πραγματικότητα κι ακούμπησα στην Αλήθεια του Ηγέτη.  Ηγέτης ειναι αυτός που θα υπερασπιστεί τους Δικούς. Σε Όλα.

Υ.Γ. Αν ήξερα που μπορώ πια να βρω τον Καρίμ, θα του έλεγα, πόσο ...σοφός Ηγέτης υπήρξε εκεινο το καυτό Κυριακάτικο απομεσήμερο, κάπου στην Κυψέλη. Με γνώριζε χωρίς να με ξέρει, και τόσο σοφά με  προστάτεψε από τον εαυτό μου. Με προστάτεψε απο το να  γίνω ένας συρφετός. Μια...Γιουνκέρ.

Σάββατο 19 Μαΐου 2012

Present Perfect Continuous


Σε ...Παρακείμενους Διαρκείας με παρέπεμψαν τα σχόλια περί ...Αγγλικών. Ένα σύστημα που είναι ηθελημένα Παρακείμενο, ένας αθέλητος βλαχο-ελιτισμός Διάρκειας.

Για το Παρακείμενο-όσο και Παρακοιμώμενο – Σύστημα, τα όποια σχόλια περιττεύουν. Οι Παρακοιμώμενοι  έχουν γίνει πλέον τόσο γελοία αυτιστικοί  που δεν θα νοιώσω έκπληξη αν μάθω  ότι αναζητούν ασμένως μια καθηγήτρια του... Στρατηγάκη να.... «επιβεβαιώσει» ότι την ώρα του μαθήματος ο 15χρονος Τσίπρας έπαιζε ναυμαχία με τον διπλανό του.  

Το βλαχο-ελιτισμό  ....Διάρκειας, μετά τον Ψαθα με τις "απρε-μιντι προμεναντ εις τας πρεσβείας" τον περιέγραψε  ο Κων. Τζούμας με την πιο χαρακτηριστική λέξη που μπορεί να περιγράψει τον κακοχωνεμένο αστισμό των φρικαρισμένων μικροαστών. Κασμιρο-λινάτσες.

Αν κάτι «κράτησα» από την συνέντευξη Τσιπρα στην Αμανπούρ ήταν η προβοκάτσια της, στην ερώτηση που αφορούσε στην …μισες Μερκελ. Η Αμανπουρ  δεν ρώτησε τι θα κάνουν τα όργανα της ΕΕ,  της Ευρωζωνης ή τα Κρατη-Μέλη. Η Αμανπουρ  δεν ειναι τυχαία η ...Αμανπουρ. Η Αμανπουρ ειναι η... Αμανπουρ γιατι τολμάει να γράφει στα παλαιότερα των υποδημάτων της,  τις ...αμερικανιες του political correctness* .

Κι αν σας διώξει απο το ευρω η ...μισες Μερκελ? Κοινώς λέει η Αμανπουρ, τι Θεσμοί, τι Όργανα, τι Συνθήκες, τι Ευρώπες, τι Βλακειες μου λέτε τώρα. Εδω μιλάμε  για Πολιτική. Ο Γερμανικός Ιμπεριαλισμός  τι θα κάνει με την περίπτωση σας? Εσεις τι θα κάνετε με τη περιπτωση του?

Κι είναι η μόνη απάντηση του Τσιπρα που με ενδιέφερε να ακούσω. Σε όποια ...σύνταξη. Σήκωσε το, το γάντι Αλέξη... Η Αμανπουρ στο χαρίζει, κάντο ...Future Continuous

Υ.Γ. Η Μαντάμ Μερκελ είναι εκνευρισμένη και κάνει λάθη. Το τηλεφωνημα στον Παπουλια ήταν ένα απο αυτά. Αν δεν ήταν...λάθος, αλλά ένας γερμανικός τακτικισμός, υποθέτω ότι το περιεχόμενο περι ...δημοψηφισματος δεν θα διαψευδόταν τόσο κατηγορηματικά απο την Καγκελαρία.

* Εκείνος ο Σκωτσεζος ο ΜακΝτοναλντ, που ηρθε σε ρηξη με το Εκκλησιαστικό Συμβουλιο έλεγε : The two pillars of political correctness are: willful ignorance and a steadfast refusal to face the truth.

Σάββατο 5 Μαΐου 2012

Και εγώ!


Τις αυταπατες περι ...αντιπροσωπευσης τις εχω χάσει κάπου εκει μαζί με τα σπυράκια της εφηβειας. Τις αυταπτες περι ...δημοκρατίας, ίσως μαζί με εκεινα τα δοντια που άλλαξα στο νηπιαγωγείο. Την αυταπάτη της ...ελευθερίας, νομιζω ότι την εχασα αργοτερα απο τις άλλες, κι ίσως τοσο επωδυνα,  που φαινεται ότι θα  το εχω απωθησει.
Αλλά αρνουμαι κατηγορηματικά να απολέσω την αυταπατη της Αυτονομίας. Ξοδεψα χρονο, λεφτα, ζωή για να την κατακτησω αυτην την ...Αυταπάτη. Και την κρατάω λάβαρο. Και με αυτήν την πολυτιμη, την πανακριβη  Αυταπατη,περασμένη σαν φυσεκλικι,  πάω αυριο να ΨΗΦΙΣΩ.

Ξεκινησα να γράψω για όσους κρεμαστηκαν στο ψευτοδίλημμα Ευρω- Δραχμή, Ευρωπαϊκή Ένωση- Ελλάδα, Ανατολή-Δύση ή ότι άλλο συρθηκε στον επικοινωνιακό αυτισμό της εποχής. Ξεκινησα να γραψω με...πολλές λέξεις για όσους  ακόμη  πιστευουν στο πλαστικο και ΑΝΑΛΟΙΩΤΟ ευρω-ακομη κι η Βουγιουκλακη πεθανε αδελφια- για όσους  δεν αντιλαμβανονται τον πολυπαραμετρικό ιστορικό χαρακτηρα του καρκινικου πλέον νομισματος,που ή θα αλλαξει ή θα πεθάνει, αλλά το αντιμετωπιζουν μεταφυσικά. Ή –ξερω εγω- κάτι σαν την δυναμη της βαρυτητας!
Ξεκινησα να ρωτησω αυτούς, του Ευρω-εικονισματος πως ειναι δυνατόν να ψηφισουν ΝΔ-ΠΑΣΟΚ; Ειναι ποτε δυνατόν να μην αντιλαμβανονται ότι το ακριβό...Νομισμα τους, ΟΠΟΤΕΔΗΠΟΤΕ χρειαστει,  στο βωμό των όποιων ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΏΝ και ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΏΝ αντικρουομενων συμφεροντων, οι Σαμαρο-Βενιζελοι κλπ συγγενείς, είναι Αυτοι που θα υπάκουαν ...φτηνα, και θα το απεμπολουσαν;
Ηθελα να γραψω ρε ευρωλατρη, αντε εγω να μπω στο δικό σου σενάριο... εργασίας, αλλά ...απαντησε σε Εσένα, στρατευεσαι ποτε σε όποιον σκοπο ΕΣΥ θεωρεις ... «ιερό» σου, όταν ΞΕΡΕΙΣ, ότι οι Στρατηγοι ειναι πουλημενοι;

Αλλά ξερω μικρομετοχε της ...εταιρικής «δημοκρατιας» μας, ότι και ο κομματικός πατριωτισμός  ειναι σημαντικό τμημα της κουλτουρα του καθενός μας, κι ας μην κοροιδευομαστε οι κουλτουρες των λαών και των πληθυσμών ειναι ...πρωτογενείς θεσμοί. Κι έτσι όλα αυτά είναι απλά ανευ νοηματος. Κι έτσι αντι να γράψω σε εσένα, παρασυρομαι να  γράψω σε εμένα.

Εγω λοιπόν,  θα ψηφισω ΣΥΡΙΖΑ.
Θα μπορουσα να γράψω τους 10 λόγους, ως ειθισται, αλλά ίσως και να μην συνεννοηθούμε μιας που προσωπικά, αυτές τις εκλογές, εγω τις θεωρώ  «προβα με κουστουμια». Απολυτως αμηχανες Ευρωπαϊκές νομενκλατουρες,  που ανιχνευουν την επομενη ημέρα των Γαλλικών εκλογών, ένα απολυτως αμηχανο ελληνικό πολιτικό συστημα που σερνεται σε εκλογές προκειμενου να μαζέψει ότι απομειναρι του μπορει να διασωθεί για να αντεπιτεθεί αργοτερα-με αυτά ή παρομοια βολικά ερμφροδιτα σχηματα- , ένα Ευρω που κανείς απο τους ΠΑΙΚΤΕΣ δεν εχει ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ αποφασισει αν τον συμφερει ή όχι να διαλυσει. Αλλώστε καμμία ισορική αφελεια δεν επιτρεπει να αναρωτιομαστε ποιος... Γαβριηλ Πριντσιπ θα πυροβολήσει κάποιον... Φερδινάνδο... γι να ξεκινησει ο Α’ Παγκοσμιος Πολεμος

Δεν ΜΕΤΡΩ λοιπόν «ευρω», «δραχμές», «χρεος», «ελλειμα», «αναπτυξη» και όλες αυτές τις ανευ αντικρυσματος λέξεις, που ζυγισαμε όλο αυτόν τον καιρό,που και μόνο αυτές θα με οδηγουσαν ντουγρου στο ΣΥΡΙΖΑ. Και δεν τις μετρω, για ένα λόγο.  Γιατί τα ...νουμερα ειναι ηδη καλπικα, ξεπερασμένα, διαφοροποιημενα σε προβολή ταχυτατου ιστορικου χρονου. Σημερα καυχιωνται οι αυτιστικοι  για την «αναδιαρθρωση χρεους» που μόλις  3-4-5 χρονια πριν ήταν μια λέξη αδιανοητη και ...εξωτική.

Δεν ΜΕΤΡΩ δημοσκοπισεις, τάσεις, ρευματα, ποσοστα, γιατι ΚΑΙ αυτά είναι προσκαιρα ποσοτικά στοιχεία. Αποροια μιας ποιοτικής  ριζοσπαστικοποιησης του κόσμου που μοιραία θα εφερνε η κριση. Και σε αυτό το τοπίο αυτο που σημερα μετριεται...  πεθαμενο σαν πολιτική ταση,  μπορει αυριο με άλλο πολιτικάντικο κι στελεχιακό φιογκο, να είναι  trend.  

Αν στις επομενες ...εκλογές, ...Κάποιος απειλησει ότι θα πουλήσει το διακρατικό μας πλέον χρεος, σε κάποιον γειτονα που θα το αγοραζε ως premium αγοραστής, θα δουμε όχι Ελυτες και Αγιες Σοφιες αλλά το Χριστό Φανταρο στα σαλονατα τανκς που κατ’ευφημισμό λέγονται τηλεοράσεις.

Ο Κυριος Λογος λοιπόν, Αυτός ο Καθοριστικός που θα ψηφισω ΣΥΡΙΖΑ, με το μυαλό και με τη καρδιά, με λογισμό κι με ονειρο, ειναι  ΕΝΑΣ!  Γιατι μες σε αυτη την μαυριλα, την κατατονία, την καταθλιψη, τον αυτισμό, τον ναρκισισμό, σε αυτο το Καφκικό τοπιο της Δικης, όπου ο καθενας μας γινεται ένα Γιοζεφ Κ. που μονολογει «σαν το σκυλί», ο ΣΥΡΙΖΑ πηρε πάνω του το ...παιχνιδι, και για μια φορα μετα απο 50 χρονια η Αριστερα, γινεται ΛΑΙΚΗ, η Αριστερα γινεται κοινωνιοκεντρική, η Αριστερα  σηκώνει το κεφάλι και ΕΠΙΤΙΘΕΤΑΙ.
Κι σε  αυτην την Επιθεση, ακόμη κι αν ειχα τις οποιες ενστάσεις για τα όποια λάθη, θέλω να ριξω κι εγω το δικό μου βόλι.  

Παρασκευή 4 Μαΐου 2012

Δεν υπάρχουν …κοινωνικά καταφύγια


Μετά από την 11η Σεπτεμβρίου και την πυροδότηση της τρομολαγνείας –που προανήγγειλε τα επόμενα …βήματα της Αμερικανικής σκηνής-είχε ξεκινήσει  στο Αμερικανικό Τυπο, η μόδα των …πυρηνικών καταφυγίων. Μια …φούσκα που θα σε προστάτευε ίσως από το ωστικό και το  θερμικό κύμα αλλά βέβαια δεν θα σε προστάτευε από το ραδιενεργό νέφος. Κι αυτό δεν χρειαζόταν κάποιες εξειδικευμένες γνώσεις, αλλά απαιτούσε μια στοιχειώδη λογική.

Τότε με είχε …σοκάρει η απλοϊκότητα των ανθρώπων να επιδιώκουν να επιβιώσουν λίγο ως …νεκροζώντανοι.

Σήμερα ζούμε τον κοινωνικό όλεθρο κι με …σοκάρουν   οι απλοϊκοί που  αναζητούν …πυρηνικά καταφύγια.  Ε, δεν υπάρχουν …κοινωνικά καταφύγια λαϊκιστές μου! Κι αν ακόμη με οποιοδήποτε τρόπο γλυτώσετε το …ωστικό κύμα, θα σας σκοτωσει το …νέφος. Και αν ακόμη κι ραδιενέργεια μπορεί να ανεχθεί κάποια ειδή …έμβιων, ο κοινωνικός όλεθρος σκοτώνει ακόμη και τις «ανθρωποειδείς» κατσαρίδες.

Οι Άνθρωποι που σήμερα είναι άστεγοι, άνεργοι, στα συσσίτια, δεν αντιμετωπίζονται με ζωόφιλες «φιλανθρωπίες» που επικοινωνούν οι κατσαρίδες του ΣΚΑΙ, ακριβώς όπως δεν αντιμετωπίζεις  το ραδιενεργό νέφος με …πυρηνικά καταφύγια..

Οι Άνθρωποι αυτοί είναι τα πρώτα θύματα του κοινωνικού ολέθρου. Οι πρώτοι ηττημένοι. Ακολουθούμε ΟΛΟΙ…
Όσο και να σκύψεις να κρυφτείς πίσω από το κεφάλι αυτού που σου δείχνουν  «βολικότερο» από εσένα, ο Δήμιος θα σε δείξει με το δάχτυλο. Ξεσκεπάζεις το πρόσωπο του Δήμιου και τον Αφοπλίζεις. Κι αυτό ναι, ΑΥΤΟ είναι Μονόδρομος…


Δευτέρα 23 Απριλίου 2012

Plan B: Του Φτωχού η Offshore


Όταν η Wall Street σταυροκοπιέται και  ανακράζει  «ο Μαρξ μας …σώζει» έχεις δυο τρόπους να αντιδράσεις.
Ο ένας είναι αυτός ο χριστανο-ελιτιστικος που κουνάει το δάχτυλο αυτάρεσκα-σε ποιους άραγε;- αλλά εθελοτυφλεί στην θρησκευτική γοητεία που ασκεί ο καπιταλισμός στα …πλήθη. Δρώντας διαβρωτικά  μετατρέπει το Θεώρημα σε Αξίωμα:  Όλα είναι εμπόρευμα που ως εκ τούτου έχει τιμή. Εμπορευματοποιημένα τα πράγματα, οι υπηρεσίες, η γνώση, οι άνθρωποι, τα έμβια, η Ζωή. Πόσο πάει; Μετά η πρέζα του ορθο-Λογιστή, σου δίνει την νοθευμένη δόση σου, με διάφορα «πολιτικά ορθά» του στυλ,  αχ, ελατε να … «συναινέσουμε», να «συνεννοηθούμε» να «συζητήσουμε», να «διαλογιστούμε»,  να «……», να «τα βρούμε»  στη …τιμή.  

Ο δεύτερος τρόπος είναι ο χυδαίος –τα ξέρω τα σχόλια καλέ, και εγώ καλός άνθρωπος είμαι- που λέει σας πολεμάμε με τα όπλα σας, όπως εσείς μας πολεμάτε με τα δικά μας. Οπλίζουμε και σας πυροβολούμε με τα βόλια σας, αντί να τα κουβαλάμε σαν σταυρούς και ματαιωμένες σημαίες στο μέτωπο που εσείς θα μας ορίζετε πάντα.

Μπορεί η εύπεπτη μιντιακή μυθολογία να απειλούσε ότι  οι Κομμουνιστές θα μας πάρουν  τη γίδα αλλά είναι βέβαιο ότι οι  Καπιταλιστές θα μας πάρουν τα σπίτια.
Χαράτσια, φόρος ιδιοκατοίκησης, ΕΤΑΚ, φόροι κληρονομιάς, φόροι αγοραπωλησίας, φόροι μεταβίβασης και κάθε …κερατιάτικος φόρος-υπέρ ποίου;- που μπορεί να διανοηθεί ο ευρηματικός ΣαμαροΒενιζέλος ώστε να σου πάρει τα σώβρακα, την ώρα που εσύ θα … «διαπραγματεύεσαι» ημι-άστεγος και εξαθλιωμένος μισό ψίχουλο στην κάθοδο των …επενδυτών στο Ελντοράντο.

Ok Τζάμπα Μάγκες! Όταν εσείς στριφογυρίζετε τα Κεφάλαια σας- γιατί το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα, γιατί …έτσι είναι τα πράγματα  και άλλα τέτοια ηθικοπλαστικά- εμείς θα πάμε τα σπίτια, τα πατρικά στο χωριό, τα εξ αδιαίρετου χωραφάκια στην Κάτω Ποταμιά, τα αγροτεμάχια στην Περα Παναγιά,  λίγο …εξωτικότερα.  Όταν η Torcasso, η «vazw_rodes_sth_pezoula», η «mou_zalissate_ton_erwta» και η «aei_gamissou_Venizelo», θα κατέχουν τα αεικiνητα  ακίνητα μας, τις …πεζούλες μας, οι γιαγιάδες θα βάζουν τις μετοχές των offshore στα εικονίσματα, πληρώνοντας …ενοίκιο 100 ευρω ετησίως και μεταβιβαζοντας αφορολογητα τις …μετοχές στον …όποιον γουσταρουν.

Και για να είμαστε και συνεπείς στην …τακτική μας, για τις …εξωχωριες με τον κωδικό όνομα «Του Φτωχού η Offshore» δεν θα χρησιμοποιήσουμε τα μεγάλα δικηγορικά γραφεία τύπου Παμπουκη, θα φτιάξουμε συν-εταιρισμό* ημι-ανέργων δικηγόρων που θα μας βάλουν …καρούλια στις μικρο-ιδιοκτησίες μας κατά Cayman μεριά. Project στηριγμένο στο γνωστό ανέκδοτο του τύπου, που όταν οι κανίβαλοι ανθρωποφάγοι που με το δέρματα των θυμάτων τους φτιάχνουν πιρόγες, του δίνουν το δικαίωμα της …τελευταίας χάρης, αυτός ζητάει ένα πιρούνι και όπως τρυπιέται παντού φωνάζει …. «και τώρα μαλάκες κάντε πιρόγες»

Και επειδή γνωρίζω και τις οικολογικές ευαισθησίες του κινήματος μια  μικρή περιήγηση στο google earth θα σας πείσει ότι  μπορούμε να τους πυροβολήσουμε ξεπαρθενεύοντας  το Κίνημα εις τας Παρθένας Νήσους.


*Ενιοτε ο Καπιταλισμός δημιουργεί και θέσεις …εργασίας.

Υ.Γ. Προτείνω ως τόπο της Πρώτης  Εθνοσυνέλευσης του  κινούμενου… Έθνους να γίνει στο Κρανίδι. Τιμής ένεκεν...


Πέμπτη 12 Απριλίου 2012

Αρχίσαμε...








Η φωτογραφία του Άκη Τσοχατζόπουλου εν μέσω ασφαλιτών, δεν είναι αυτή που θα μπαλώσει την Γ’ Ελληνική Δημοκρατία.
Στον αυτισμό του πολιτικού συστήματος που επιχειρεί να μας πείσει ότι ο Ακης Τσοχατζόπουλος ...αυτενεργουσε, οι εποχές απαντουν με χλευη.
Οι Φαμίλιες, Πολιτικές, Δικαστικές, Μιντιακές, που ξωπετάνε έναν «αξιωματικό», απο τις μαφιοζικες τάξεις τους, ένα πολιτικό ψοφίμι , κάτι λίγο απο τη σαβουρα του πλοιου τους, ανοιξαν τον δρόμο για ακρωτηριασμούς.

Ο Ακης Τσοχατζόπουλος δεν ήταν παρα ένας Υπουργός των Κυβερνησεων τους. Στις ηθικολογικές εποχές του σκοταδισμου που ζουμε οι Προυχοντες του Συστηματος μετρουν τον ίσκιο τους στο σουρουπο και τον βρισκουν μεγάλο. Την ώρα που ο Τσοχατζόπουλος πηγαινει στη ΓΑΔΑ ο Παπαντωνίου δινει συνεντευξεις στον αμαρτωλό ΔΟΛ, ο Σημιτης χαριεντιζεται αναμεσα στο Βενιζέλο κι τον Κουβελη, κι ο GAP σωζει τον σοσιαλισμό στις εσχατιες του πλανητη.

Ο Ακης Τσοχατζοπουλος θα πάρει μαζί του την Γ’ Ελληνική Δημοκρατία. Όχι γιατι θα μιλήσει. Κανείς δεν ειναι τοσο αφελής ωστε να πιστεψει ότι πριν την εκδοση των ...ενταλματων και την ...θεαματική συλληψη δεν υπηρχε DEAL μαζί του. Κάτι λίγο να κάνουμε ...εκλογές....


Το συστημα αρχισε τους ακρωτηριασμους του...
Κι ο Ακης Τσοχατζοπουλος θα πάρει μαζι τους την Γ’ Ελληνική Δημοκρατία γιατι πια είναι πολύ χοντρη, λιπαρή κι δυσκινητη για να κρυφτεί πίσω απο έναν ...Άκη. Αρχίσαμε...








Κονιάκ με ιζημα ζάχαρης

Η ανακούφιση του ζεστού αίματος. Σχεδόν χαυνωτική. Σχεδόν μεθυστική. Θύμιζε εκείνη τη στιφάδα του κονιάκ σβησμένη από το ίζημα της ζάχαρης που χρύσιζε κοκκινωπά στον πάτο του ποτηριού.
Τι απίθανο κοντράστ αυτό το ζεστό κόκκινο της πορφύρας απο εκείνο το παγωμένο ατσάλινο γκρι της λάμας του μαχαιριού. Πόσο καιρό ατένιζε τη λάμα να σέρνεται πάνω της απειλητικά. Πόσο καιρό κρυβόταν στη γωνία, έβαζε πλαστικούς φράχτες και τείχη για να μην πέφτει το βλέμμα της στο είδωλο της που αντανακλούσε η λάμα του. Πόσο του κρύφτηκε...

Τι είναι η ...στιγμή; Η αιωνιότητα. Διαβαίνεις την τρίχα του που είναι όριο. Ένα ...σύνορο. Ένα απόλυτα φυλασσόμενο σύνορο. Πόσοι μπάτσοι μυαλού το φυλάνε; Πόση φαύλη γραφειοκρατία ίσα για να σε αποτρέπει να το διαβείς; «Πόσο», «πως», «που», «γιατί», «αν», «ίσως» που ...συμπληρώνεις με το μελάνι το αόρατο. Να ...γράφεις κι να σβήνονται..... Να συμπληρώνεις κι να χάνονται. Κι είναι η στιγμή που λες κι οι φύλακες πήγαν άλλου, άλλοι προς νερού τους, άλλοι για τσιγάρο κι άλλοι αποκοιμήθηκαν. Εκεί που ...το διαβαίνεις. Το αφύλαχτο οριο. Κι η λάμα γίνεται αδελφή.

Δεν έχει ...μετα. Δεν εχει καν πριν. Εχει στιγμή. Έχει κόκκινο. Ζεστό, αλμυρό κοκκινο. Κονιάκ με ιζημα ζάχαρης.

Γυρνανε οι φυλακες, ξυπνανε, φωνάζουν, σε μαλώνουν, σε βριζουν. Κι υστερα αρχιζει η γραφειοκρατία της ...γιατρειας. Ο πόνος μεγαλος στις παγωμενες τις πληγες. Τ σημάδια απο τα ράμματα μαύρες ραφες που θα άσβηστες θα κουβαλάς. Το αίμα καφε πια, κηλιδες ανεξιτηλες απο πεθζμένο.

Τι έκανες θα σε ρωτάει η Στ. χαιδευντας σε .
Προσπάθησα. Ειλικρινά προσπαθησα. Σε έβλεπα στη λάμα Στ.... Και φοβήθηκα. Εγώ δεν είμαι Στ.. Εγώ είμαι η Μπ. Θυμάσαι;

Πέμπτη 5 Απριλίου 2012

Μιά τόση δα φρασούλα για Εμάς

«…η ηλικία μου δεν μου δίνει την ατομική δυνατότητα δυναμικής αντίδρασης…»

Είναι τόσο γλυκά διακριτική η μομφή του για όλους Εμάς.

Ξέρουμε.... Γνώριζε.... Δεν χαρίζονται τα πραγματα.... Διεκδικούνται....

Με συνθλίβει αυτη η μικρή του προταση. Τοσο προσεκτικά διατυπωμένη. Όπως αυτές τις γονικές συγκαλυμμένες …παρατηρήσεις που ξεφτίζει θαρρείς η μομφή τους γιατί ξεστομίζονται τόσο τρυφερά, τόσο αγαπησιάρικα, τόσο πατρικά… Μια τόση δα φρασούλα για εμάς.


Παρασκευή 23 Μαρτίου 2012

Δημόσια Αποκεντρωμένη Επιχειρηματικότητα

Η σπέκουλα και ο γκαιμπελισμός είναι οι μόνες προβλέψεις για τον… καιρό στα χρόνια της χολέρας. Και η σκουληκοποίιηση συνειδήσεων, οπτικών, ηθικής, με όπλο τις ηθικολογίες του τρόμου, είναι η μόνη επαγγελματική δεξιότητα εδώ και χρόνια όλων των μαφιόζων της δημόσιας ζωής.

Η Δημοκρατία δεν είναι φυσικό φαινόμενο. Η Δημοκρατία αντίθετα είναι ένα απολύτως διαδραστικό πολίτευμα. Όσους προστατεύει θα την προστατέψουν. Όσους περιθωριοποιεί και αποκλείει θα τους έχει εχθρούς.

Η Δημοκρατία προστατεύει όσους έχουν εργασία, υγεία, παιδεία, κοινωνική πρόνοια. Το …‘ξεχάστε το κοινωνικό κράτος’ του κ. Ντράγκι δεν αφορά τους πολίτες ενός δημοκρατικού πολιτεύματος. Αφορά τους ολιγάρχες που με καταστολή σε επίπεδο αστυνόμευσης ή/και επικοινωνίας θα επιχειρούν να συγκρατήσουν τα εξαθλιωμένα πλήθη από τα χρυσοποίκιλτα σεραγια τους.

Σήμερα ακούω από τους διαφόρους αυτιστικούς της ολιγαρχίας να χλευάζουν τη επι Κυβέρνησης Καραμανλή, ρήση Τσιπρα - για πρόσληψη 100.000 δημοσίων υπάλληλων. Προσωπικά διαφωνώ στην λέξη …πρόσληψη και διαφωνώ στον ..αριθμό που απαιτεί την επικαιροποιηση του, στο πολλαπλάσιο.

Όχι λοιπόν …πρόσληψη αλλά δημιουργία πλούτου μέσω Δημόσιας επιχειρηματικότητας.

Είναι αδιανόητο αφου διέλυσαν τα αποθεματικά των Ταμείων οι κάθε λογής κομπιναδόροι, εγκάθετοι, κολλητοί και ταμίες μαφιόζων, σήμερα να μιλούν για ελεημοσύνη σύνταξης. Τα χρήματα των Ταμείων έπρεπε να δημιουργήσουν πλούτο, υποδομές, θέσεις εργασίας, και κατ’ επέκταση έσοδα στα ταμεία.

Γιατί η Αττική οδός δόθηκε στον κρατικοδίαιτο Μπόμπολα και δεν επενδυθήκαν στο συγκεκριμένο εργο χρηματα των Ταμείων αλλά τζογαρονταν μοχλεύοντας τις μετοχές του κάθε Μπόμπολα;

Γιατί το Αιγαίο παραχωρείται σε …εφοπλιστές με επιδοτήσεις και χαριστικές φοροαπαλλαγές και δεν χρηματοδοτούνται μέσα από το ΕΣΠΑ εταιρίες λαϊκής βάσης στα νησιά;

Γιατί η ηλεκτρονική διακυβερνηση δεν υλοποιειται με προγραμματικές συμβάσεις των Δημοσιων Οργανισμών με Δημόσια Πανεπιστημια και Ε.Ι. αλλά σε χορούς πεταμενουν εκατομυρίων σε ...εταιριες πληροφορικής ...συν-εταιρων; Σε ποιες και ...ποιών εταιρίες εκπονουνται οι ...μελετες "αναδιαρθρωσης" του Κρατους τους;

Γιατί η Αττικό Μετρό πρέπει να έχει την …εποπτεία των λογής λογής λαμογοεργολάβων και όχι την κατασκευή του μετρό;

Γιατί οι …διαφημιστικές εταιρίες λυμαίνονται όλη την κρατική διαφήμιση δίνοντας τα …λύτρα στα κομματικά ταμεία, ή στην ενδο-ομιλική διαφθορά των καναλαρχών και εταιριών τους; Γιατί τμήματα marketing και διαφήμισης δεν κάνουν προγραμματικές συμβάσεις με όλους τους φορεις του Δημοσίου;

Γιατί τα αντισταθμιστικά οφέλη των τερατωδών αγορών όπλων για έρευνα και τεχνολογία δεν θα πρέπει να χρηματοδοτησουν αμυντική βιομηχανία με εξωστρεφεια; Ποιος εταιρίες με γραφεία ένα δυάρακι στο Κολωνάκι «απορρόφησαν» τα τεράστια κονδύλια των αντισταθμιστικών και σήμερα πριμοδοτούν την πολιτική καριέρα των …εκλεκτών συνεταίρων τους;

Να μιλήσουμε για τα φωτοβολταικά, για τα σκουπιδια, για τους αυτοκινητοδρομους, για ότι πετάει και ότι κολυμπάει;

Ας ζητηθούν επίσημα και απολογιστικά πόσο ήταν το κόστος των υπάλληλων καθαριότητας και πόσο κοστίζει το καθεστώς των …συνεργείων καθαρισμού με υπάλληλους Κουνεβες ανασφάλιστες αλλά τις μίζες ανάθεσης μεταξύ πολιτικών, του ταμία τους και του κάθε λογής «επιχειρηματία»;

Ας μας που πόσο κοστίζουν τα catering των νοσοκομείων, οι μίζες από τις χρυσές αναθέσεις, και πόσο οι υπάλληλοι; Ως υπάλληλοι των νοσοκομείων και ως ανασφάλιστοι …ευαλφαλεις υπάλληλοι του κάθε λαμογιου. Ποιος καρπώνεται την εφιαλτική διαφορά του πολλαπλάσιου κόστους και ποιος …την διαχέει στους κοτζαμπάσηδες του Κρατους τους;

Δημόσια επιχειρηματικότητα στην δημόσια περιουσία με εξωστρέφεια και πώληση υπηρεσιών ΚΑΙ σε ιδιώτες, εντός και εκτός Ελλάδας. Προγραμματικές συμβάσεις με τα Ελληνικά Πανεπιστήμια και τα ερευνητικά Ιδρύματα. Ο πλούτος μας είναι οι άνθρωποι μας. Επενδυση στη γνωση, όχι στη δεξιότητα. Ο φοιτητής του Δημοσιου Πανεπιστημίου* κοστιζει στον φορολογουμενο, εδώ θα δημιουργησει πλουτο, υπάλληλος της ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ και όχι στην Αυστραλία, στην Γερμανία ή στον Παναμα.

"Μα το Κράτος δεν είναι …αξιόπιστος επιχειρηματίας". Όταν το Κράτος ταυτίζεται με τα 1000 χαμόγια που έκαναν μπιζνες πετώντας ένα ψίχουλο πελατειακού κράτους στους 10,000 κομματάρχες των ψηφοφόρων τους, ε, τότε και ο Άνθιμος είναι ο Θεός και η Μαφία ο ηθικός Μονοδρομος.

Ε, λοιπόν το Κράτος δεν είναι ούτε ο Λοβερδος, ουτε ο Ψυχάρης, ουτε ο Τσουκάτος, ουτε ο Βαρθολομαίος, ουτε ο Σπυρόπουλος, ουτε ο Δασκαλοπουλος, ουτε ο Παγκαλος, ουτε ο Προβοπουλος, ουτε ο Σημιτης. Το Κράτος ΔΕΝ είναι οι ταμίες τους. Το Κράτος δεν είναι ούτε οι πελάτες τους. Το Κράτος είμαστε ΕΜΕΙΣ.

Πατριωτισμός δεν είναι η παραχώρηση σε μονοπώλια ή καρτελ. Το πολίτευμα δεν μπορεί να είναι διαπλεκομενη εταιριοκρατία που θα σε υποχρεώνουν να αγοράζεις τον λιγνιτη , τον ηλιο σου, το νερό σου, όλα αυτά που χρυσοπλήρωσες –βάζοντας και όλες τις μίζες των …πολιτικών αξιωματούχων ως υποδομές, σε απαγορευτικές τιμές. Πατριωτισμός δεν είναι η φιλανθρωπίες ως φιλοζωίες και τα συσσίτιο της νεοΦρειδερικης.

Πατριωτισμός είναι το να έχει ο διπλανός σου, γείτονας σου, ο συμπολίτης σου, υγεία, παιδεία, δουλειά, ασφάλεια, κοινωνικό κράτος, αξιοπρέπεια. Πατριωτισμός είναι η ΔΗΜΟΣΙΑ επιχειρηματικότητα. Μικρή αλλά δικτυωμένη σε clusters, αποκεντρωμένη αλλά ελεγχόμενη, εξωστρεφής αλλά με απόλυτο σεβασμό στον δικαίωμα της εργασίας και στο εργασιακό δικαίωμα.. Πατριωτισμός είναι η αξιοποίηση του πλούτου από το ΔΗΜΟΣΙΟ προς όφελος των πολιτών του.

Οι υπόλοιπες …βιώσιμες λύσεις είναι βιώσιμες ΜΟΝΟ για τον κάθε τοκιστή και σουλατσαδόρο επιπέδου Δασκαλοπουλου.

Τολμήστε και πείτε το: όχι …προσληψη Δημοσίων Υπαλλήλων αλλά Δημόσια Αποκεντρωμένη Επιχειρηματικότητα.

Υ.Γ. Αλήθεια ποιος …Επιχειρηματίας δανείζεται τον επιχειρηματικά ανύπαρκτο Δασκαλόπουλο ως Προέδρο του ΣΕΒ;