Δικαίωμα δεν είναι κάτι το οποίο σου δίνει κάποιος, αλλά κάτι το οποίο δεν θα επιτρέψεις σε κανέναν να σου ...πάρει
Τρίτη 4 Δεκεμβρίου 2012
Ο συνάδελφοι της κ. Κούνεβα
Κυριακή 2 Δεκεμβρίου 2012
Σπονδές στους θεούς των Ρινόκερων
Κυριακή 25 Νοεμβρίου 2012
Υπόθεση "Τατσοπουλος"
Σάββατο 24 Νοεμβρίου 2012
Πολίτευμα: Έρωτας
Τετάρτη 17 Οκτωβρίου 2012
Άριστοι και Ιθαγενείς
Τετάρτη 10 Οκτωβρίου 2012
Κονιάκ με ίζημα ζάχαρης
Πέμπτη 20 Σεπτεμβρίου 2012
H Ρένα Δούρου απαντά για/στα SM
Τρίτη 18 Σεπτεμβρίου 2012
Ο Εγγλέζος, ο Κανίβαλος και η Benetton
Πέμπτη 13 Σεπτεμβρίου 2012
Απαντώντας στη Ρένα Δούρου
Κυριακή 2 Σεπτεμβρίου 2012
Σεπτέμβρης
Κυριακή 1 Ιουλίου 2012
Ο Καρίμ και ο Κάρολος
Σάββατο 19 Μαΐου 2012
Present Perfect Continuous
Σάββατο 5 Μαΐου 2012
Και εγώ!
Παρασκευή 4 Μαΐου 2012
Δεν υπάρχουν …κοινωνικά καταφύγια
Δευτέρα 23 Απριλίου 2012
Plan B: Του Φτωχού η Offshore
Πέμπτη 12 Απριλίου 2012
Αρχίσαμε...

Στον αυτισμό του πολιτικού συστήματος που επιχειρεί να μας πείσει ότι ο Ακης Τσοχατζόπουλος ...αυτενεργουσε, οι εποχές απαντουν με χλευη.
Οι Φαμίλιες, Πολιτικές, Δικαστικές, Μιντιακές, που ξωπετάνε έναν «αξιωματικό», απο τις μαφιοζικες τάξεις τους, ένα πολιτικό ψοφίμι , κάτι λίγο απο τη σαβουρα του πλοιου τους, ανοιξαν τον δρόμο για ακρωτηριασμούς.
Ο Ακης Τσοχατζόπουλος δεν ήταν παρα ένας Υπουργός των Κυβερνησεων τους. Στις ηθικολογικές εποχές του σκοταδισμου που ζουμε οι Προυχοντες του Συστηματος μετρουν τον ίσκιο τους στο σουρουπο και τον βρισκουν μεγάλο. Την ώρα που ο Τσοχατζόπουλος πηγαινει στη ΓΑΔΑ ο Παπαντωνίου δινει συνεντευξεις στον αμαρτωλό ΔΟΛ, ο Σημιτης χαριεντιζεται αναμεσα στο Βενιζέλο κι τον Κουβελη, κι ο GAP σωζει τον σοσιαλισμό στις εσχατιες του πλανητη.
Ο Ακης Τσοχατζοπουλος θα πάρει μαζί του την Γ’ Ελληνική Δημοκρατία. Όχι γιατι θα μιλήσει. Κανείς δεν ειναι τοσο αφελής ωστε να πιστεψει ότι πριν την εκδοση των ...ενταλματων και την ...θεαματική συλληψη δεν υπηρχε DEAL μαζί του. Κάτι λίγο να κάνουμε ...εκλογές....
Κι ο Ακης Τσοχατζοπουλος θα πάρει μαζι τους την Γ’ Ελληνική Δημοκρατία γιατι πια είναι πολύ χοντρη, λιπαρή κι δυσκινητη για να κρυφτεί πίσω απο έναν ...Άκη. Αρχίσαμε...

Κονιάκ με ιζημα ζάχαρης

Τι απίθανο κοντράστ αυτό το ζεστό κόκκινο της πορφύρας απο εκείνο το παγωμένο ατσάλινο γκρι της λάμας του μαχαιριού. Πόσο καιρό ατένιζε τη λάμα να σέρνεται πάνω της απειλητικά. Πόσο καιρό κρυβόταν στη γωνία, έβαζε πλαστικούς φράχτες και τείχη για να μην πέφτει το βλέμμα της στο είδωλο της που αντανακλούσε η λάμα του. Πόσο του κρύφτηκε...
Τι είναι η ...στιγμή; Η αιωνιότητα. Διαβαίνεις την τρίχα του που είναι όριο. Ένα ...σύνορο. Ένα απόλυτα φυλασσόμενο σύνορο. Πόσοι μπάτσοι μυαλού το φυλάνε; Πόση φαύλη γραφειοκρατία ίσα για να σε αποτρέπει να το διαβείς; «Πόσο», «πως», «που», «γιατί», «αν», «ίσως» που ...συμπληρώνεις με το μελάνι το αόρατο. Να ...γράφεις κι να σβήνονται..... Να συμπληρώνεις κι να χάνονται. Κι είναι η στιγμή που λες κι οι φύλακες πήγαν άλλου, άλλοι προς νερού τους, άλλοι για τσιγάρο κι άλλοι αποκοιμήθηκαν. Εκεί που ...το διαβαίνεις. Το αφύλαχτο οριο. Κι η λάμα γίνεται αδελφή.
Δεν έχει ...μετα. Δεν εχει καν πριν. Εχει στιγμή. Έχει κόκκινο. Ζεστό, αλμυρό κοκκινο. Κονιάκ με ιζημα ζάχαρης.
Γυρνανε οι φυλακες, ξυπνανε, φωνάζουν, σε μαλώνουν, σε βριζουν. Κι υστερα αρχιζει η γραφειοκρατία της ...γιατρειας. Ο πόνος μεγαλος στις παγωμενες τις πληγες. Τ σημάδια απο τα ράμματα μαύρες ραφες που θα άσβηστες θα κουβαλάς. Το αίμα καφε πια, κηλιδες ανεξιτηλες απο πεθζμένο.
Τι έκανες θα σε ρωτάει η Στ. χαιδευντας σε .
Προσπάθησα. Ειλικρινά προσπαθησα. Σε έβλεπα στη λάμα Στ.... Και φοβήθηκα. Εγώ δεν είμαι Στ.. Εγώ είμαι η Μπ. Θυμάσαι;
Πέμπτη 5 Απριλίου 2012
Μιά τόση δα φρασούλα για Εμάς

«…η ηλικία μου δεν μου δίνει την ατομική δυνατότητα δυναμικής αντίδρασης…»
Είναι τόσο γλυκά διακριτική η μομφή του για όλους Εμάς.
Ξέρουμε.... Γνώριζε.... Δεν χαρίζονται τα πραγματα.... Διεκδικούνται....
Με συνθλίβει αυτη η μικρή του προταση. Τοσο προσεκτικά διατυπωμένη. Όπως αυτές τις γονικές συγκαλυμμένες …παρατηρήσεις που ξεφτίζει θαρρείς η μομφή τους γιατί ξεστομίζονται τόσο τρυφερά, τόσο αγαπησιάρικα, τόσο πατρικά… Μια τόση δα φρασούλα για εμάς.
Παρασκευή 23 Μαρτίου 2012
Δημόσια Αποκεντρωμένη Επιχειρηματικότητα

Η σπέκουλα και ο γκαιμπελισμός είναι οι μόνες προβλέψεις για τον… καιρό στα χρόνια της χολέρας. Και η σκουληκοποίιηση συνειδήσεων, οπτικών, ηθικής, με όπλο τις ηθικολογίες του τρόμου, είναι η μόνη επαγγελματική δεξιότητα εδώ και χρόνια όλων των μαφιόζων της δημόσιας ζωής.
Η Δημοκρατία δεν είναι φυσικό φαινόμενο. Η Δημοκρατία αντίθετα είναι ένα απολύτως διαδραστικό πολίτευμα. Όσους προστατεύει θα την προστατέψουν. Όσους περιθωριοποιεί και αποκλείει θα τους έχει εχθρούς.
Η Δημοκρατία προστατεύει όσους έχουν εργασία, υγεία, παιδεία, κοινωνική πρόνοια. Το …‘ξεχάστε το κοινωνικό κράτος’ του κ. Ντράγκι δεν αφορά τους πολίτες ενός δημοκρατικού πολιτεύματος. Αφορά τους ολιγάρχες που με καταστολή σε επίπεδο αστυνόμευσης ή/και επικοινωνίας θα επιχειρούν να συγκρατήσουν τα εξαθλιωμένα πλήθη από τα χρυσοποίκιλτα σεραγια τους.
Σήμερα ακούω από τους διαφόρους αυτιστικούς της ολιγαρχίας να χλευάζουν τη επι Κυβέρνησης Καραμανλή, ρήση Τσιπρα - για πρόσληψη 100.000 δημοσίων υπάλληλων. Προσωπικά διαφωνώ στην λέξη …πρόσληψη και διαφωνώ στον ..αριθμό που απαιτεί την επικαιροποιηση του, στο πολλαπλάσιο.
Όχι λοιπόν …πρόσληψη αλλά δημιουργία πλούτου μέσω Δημόσιας επιχειρηματικότητας.
Είναι αδιανόητο αφου διέλυσαν τα αποθεματικά των Ταμείων οι κάθε λογής κομπιναδόροι, εγκάθετοι, κολλητοί και ταμίες μαφιόζων, σήμερα να μιλούν για ελεημοσύνη σύνταξης. Τα χρήματα των Ταμείων έπρεπε να δημιουργήσουν πλούτο, υποδομές, θέσεις εργασίας, και κατ’ επέκταση έσοδα στα ταμεία.
Γιατί η Αττική οδός δόθηκε στον κρατικοδίαιτο Μπόμπολα και δεν επενδυθήκαν στο συγκεκριμένο εργο χρηματα των Ταμείων αλλά τζογαρονταν μοχλεύοντας τις μετοχές του κάθε Μπόμπολα;
Γιατί το Αιγαίο παραχωρείται σε …εφοπλιστές με επιδοτήσεις και χαριστικές φοροαπαλλαγές και δεν χρηματοδοτούνται μέσα από το ΕΣΠΑ εταιρίες λαϊκής βάσης στα νησιά;
Γιατί η Αττικό Μετρό πρέπει να έχει την …εποπτεία των λογής λογής λαμογοεργολάβων και όχι την κατασκευή του μετρό;
Γιατί οι …διαφημιστικές εταιρίες λυμαίνονται όλη την κρατική διαφήμιση δίνοντας τα …λύτρα στα κομματικά ταμεία, ή στην ενδο-ομιλική διαφθορά των καναλαρχών και εταιριών τους; Γιατί τμήματα marketing και διαφήμισης δεν κάνουν προγραμματικές συμβάσεις με όλους τους φορεις του Δημοσίου;
Γιατί τα αντισταθμιστικά οφέλη των τερατωδών αγορών όπλων για έρευνα και τεχνολογία δεν θα πρέπει να χρηματοδοτησουν αμυντική βιομηχανία με εξωστρεφεια; Ποιος εταιρίες με γραφεία ένα δυάρακι στο Κολωνάκι «απορρόφησαν» τα τεράστια κονδύλια των αντισταθμιστικών και σήμερα πριμοδοτούν την πολιτική καριέρα των …εκλεκτών συνεταίρων τους;
Να μιλήσουμε για τα φωτοβολταικά, για τα σκουπιδια, για τους αυτοκινητοδρομους, για ότι πετάει και ότι κολυμπάει;
Ας ζητηθούν επίσημα και απολογιστικά πόσο ήταν το κόστος των υπάλληλων καθαριότητας και πόσο κοστίζει το καθεστώς των …συνεργείων καθαρισμού με υπάλληλους Κουνεβες ανασφάλιστες αλλά τις μίζες ανάθεσης μεταξύ πολιτικών, του ταμία τους και του κάθε λογής «επιχειρηματία»;
Ας μας που πόσο κοστίζουν τα catering των νοσοκομείων, οι μίζες από τις χρυσές αναθέσεις, και πόσο οι υπάλληλοι; Ως υπάλληλοι των νοσοκομείων και ως ανασφάλιστοι …ευαλφαλεις υπάλληλοι του κάθε λαμογιου. Ποιος καρπώνεται την εφιαλτική διαφορά του πολλαπλάσιου κόστους και ποιος …την διαχέει στους κοτζαμπάσηδες του Κρατους τους;
Δημόσια επιχειρηματικότητα στην δημόσια περιουσία με εξωστρέφεια και πώληση υπηρεσιών ΚΑΙ σε ιδιώτες, εντός και εκτός Ελλάδας. Προγραμματικές συμβάσεις με τα Ελληνικά Πανεπιστήμια και τα ερευνητικά Ιδρύματα. Ο πλούτος μας είναι οι άνθρωποι μας. Επενδυση στη γνωση, όχι στη δεξιότητα. Ο φοιτητής του Δημοσιου Πανεπιστημίου* κοστιζει στον φορολογουμενο, εδώ θα δημιουργησει πλουτο, υπάλληλος της ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ και όχι στην Αυστραλία, στην Γερμανία ή στον Παναμα.
"Μα το Κράτος δεν είναι …αξιόπιστος επιχειρηματίας". Όταν το Κράτος ταυτίζεται με τα 1000 χαμόγια που έκαναν μπιζνες πετώντας ένα ψίχουλο πελατειακού κράτους στους 10,000 κομματάρχες των ψηφοφόρων τους, ε, τότε και ο Άνθιμος είναι ο Θεός και η Μαφία ο ηθικός Μονοδρομος.
Ε, λοιπόν το Κράτος δεν είναι ούτε ο Λοβερδος, ουτε ο Ψυχάρης, ουτε ο Τσουκάτος, ουτε ο Βαρθολομαίος, ουτε ο Σπυρόπουλος, ουτε ο Δασκαλοπουλος, ουτε ο Παγκαλος, ουτε ο Προβοπουλος, ουτε ο Σημιτης. Το Κράτος ΔΕΝ είναι οι ταμίες τους. Το Κράτος δεν είναι ούτε οι πελάτες τους. Το Κράτος είμαστε ΕΜΕΙΣ.
Πατριωτισμός δεν είναι η παραχώρηση σε μονοπώλια ή καρτελ. Το πολίτευμα δεν μπορεί να είναι διαπλεκομενη εταιριοκρατία που θα σε υποχρεώνουν να αγοράζεις τον λιγνιτη , τον ηλιο σου, το νερό σου, όλα αυτά που χρυσοπλήρωσες –βάζοντας και όλες τις μίζες των …πολιτικών αξιωματούχων ως υποδομές, σε απαγορευτικές τιμές. Πατριωτισμός δεν είναι η φιλανθρωπίες ως φιλοζωίες και τα συσσίτιο της νεοΦρειδερικης.
Πατριωτισμός είναι το να έχει ο διπλανός σου, γείτονας σου, ο συμπολίτης σου, υγεία, παιδεία, δουλειά, ασφάλεια, κοινωνικό κράτος, αξιοπρέπεια. Πατριωτισμός είναι η ΔΗΜΟΣΙΑ επιχειρηματικότητα. Μικρή αλλά δικτυωμένη σε clusters, αποκεντρωμένη αλλά ελεγχόμενη, εξωστρεφής αλλά με απόλυτο σεβασμό στον δικαίωμα της εργασίας και στο εργασιακό δικαίωμα.. Πατριωτισμός είναι η αξιοποίηση του πλούτου από το ΔΗΜΟΣΙΟ προς όφελος των πολιτών του.
Οι υπόλοιπες …βιώσιμες λύσεις είναι βιώσιμες ΜΟΝΟ για τον κάθε τοκιστή και σουλατσαδόρο επιπέδου Δασκαλοπουλου.
Τολμήστε και πείτε το: όχι …προσληψη Δημοσίων Υπαλλήλων αλλά Δημόσια Αποκεντρωμένη Επιχειρηματικότητα.
Τετάρτη 29 Φεβρουαρίου 2012
Τσίιπουρο με γλυκανισο
Δεν αγαπώ τις σημαίες. Και δεν τις αγαπώ, γιατί λατρεύω παράφορα τους Ανθρώπους. Δεν αγαπώ τα ...μεγάλα. Και δεν τα αγαπώ, γιατί λατρεύω τα Μικρά. Δεν αγαπώ τα έπη. Και δεν τα αγαπώ, γιατί λατρεύω τα Λυρικά. Δεν αγαπώ τη «κοινή» λογική. Και δεν την αγαπώ γιατί λατρεύω τις τρελές πουτάνες που καινε στη φωτιά τις πόρνες... φτηνιάρικες λογικές.
Είναι αντικειμενική έννοια η Πατρίδα; Ή μήπως είναι αυστηρά προσωπική; Είναι μια στατική έννοια η Πατρίδα; Ή μήπως ειναι μια απόλυτα δυναμική έννοια.
Περπατάς στο χειμερινό κυριακάτικο Παρίσι. Απο κάπου ξεφεύγει η μυρωδιά κανέλας και γαρυφάλου! Σε γονατίζει η ....Έλλειψη! Κι εσυ βαριόσουν αφόρητα το οικογενειακό κοκκινιστό της Κυριακής. Ξένη ανάμεσα σε Ξένους αναζητάς στο σωρό των εφημερίδων την Ελευθεροτυπία. Είδωλο στο καθρεφτη σου το χαμόγελο που κρεμιεται στα χείλη των άλλων κι ....ξέρεις ότι όλοι εσείς οι ξένοι γίνατε Δικοί ακουμπώντας ο καθένας ένα κομματάκι Πατρίδας. Κάποτε κάποτε, μπορεί και κάποιος να ακουμπήσει τον ώμο σου λέγοντας «Καλησπέρα». Πατρίδες!
Πατρίδα ειναι το συν-ανηκειν. Όχι ως γένος, όχι ως ράτσα, όχι ως έδαφος, ακόμη κι ουτε σαν κουλτούρα. Πατρίδα είναι το παγκόσμιο παραμύθι της ...Σταχτοπούτας που εσύ το κρατησες με τις εικόνες που ειχες ...εύκαιρες σαν παιδί. Πατρίδα ειναι το χρώμα του ουρανού, το φως και η βροχή που σου ανακαλεί μνήμες ...δικές. Πατρίδα ειναι η γλώσσα που αισθάνεσαι, κι όχι η γλωσσα που σκέφτεσαι.
Πατρίδα ειναι οι μυρωδιές! Πατρίδα είναι οι μουσικές. Να αλυχτάει η Μπέλλου και να σε σέρνει ο ρυθμός που λες και υπήρχε μεσα σου κάπου βαθια κρυμμένος να χορέψεις. Πατρίδα ειναι να λυγάς σε εκείνο τον Καζαντζιδικό λυγμό του Σέρβου την ώρα που χάνει τα μπάσα στο ακορντεόν του. Πατρίδα είναι η Έλλειψη της.
Σούνιο. Φουσκωτό. Λίγα λεπτά δρόμος γι την άλλη ...μερια της ακτής. Απέναντι απο το δωμάτιο των καλοκαιρινών διακοπών το Μακρονησι να κόβει το γαλάζιο. Ξεναγείς στο Νησί σου φίλους απο άλλη …πατριδα, σε μια αγριάδα που στεγασε την δική σου ελευθερία, τα γέλια σου, τους έρωτες της εφηβείας σου, παίζοντας θαρρείς χρόνια μετά με την απογνωση, την φρίκη, τα μακελεματα, των ...Παρθενώνων. Ανάμεσα σε ξερολιθιές παλεύει να σηκώσει κεφάλι το κατακόκκινο της παπαρούνας. Πατρίδα ειναι όσοι συν-πονάνε το ...αίμα, όταν η αμνησία γίνεται μόδα.
Με κουράζουν τα λεξιλόγια που καταντούν να φτύνουν σήματα μορς. Οι ...πατρίδες, δεν ειναι περίκλειστα οικοπεδα. Οι πατρίδες ειναι μοιρασιά. Να ...συν-εννοηθούμε απαντά το επιχειρημα. Να ...συν-εννοηθούμε κοινωνώντας, όχι ΕΠΙ-κοινωνώντας . Νοιώθω ζωντανή όσο θα με φρικάρει Η «Επανάσταση»(sic!) στη καρτοκινητή τηλεφωνία σε γιγαντοφίσα στην Κηφισίας.
Νοιώθω ζωντανή όσο θα με φρικάρουν τα τείχη. Νοιωθω ζωντανή όσο θα με φρικάρουν τα ηθικολαγνικά δηθεν. Νοιώθω ζωντανή όσο θα με φρικάρουν οι από καθεδρας ελιτισμοι. Νοιωθω ζωντανή όσο οι τοποι δεν θα είναι παρα τρυφερές μνήμες . Νοιώθω ζωντανή όσο το Άνθρωπος ειναι το κυρίαρχο ουσιαστικό και όχι το ...επιθετο.
Αφουγκράζομαι τρυφερά τους ανθρωπους που αναζητούν πατρίδα. Δική τους, άλλη, τι σημασία έχει; Μόνο αυτοί που συν-πόνεσαν τις πατριδες του καθενός μπορούν να νοιώσουν πατρίδα δική τους.
Είμαστε όλοι Ελληνες;
Είμαστε σε όλο τον κόσμο Κάποιοι, Κάποιοι Πολλοί, που πονάμε τον πόνο, το αίμα, τον αγώνα, το άδικο, των Άλλων. Είναι αυτό ...Έλληνες; Όχι. Ειναι Τσιγγάνοι, είναι οι Εβραίοι στο Ναζισμό, είναι οι Παλαιστίνιοι στη Γαζας, είναι οι Αρμενιοι στην Γενοκτονία, είναι Ουκρανοί στο Χολοντομορ, ειναι Ιρακινοί, είναι Σέρβοι είναι Κούρδοι, ειναι Αφγανοι, ειναι Λίβυοι, ειναι Συριοι, ειναι Έλληνες.
Όσοι έσκυψαν να χαϊδέψουν πληγές απο πατρίδες Ανθρωπων θα καταλάβουν. Όσοι αφουγκράστηκαν όχι απο καθέδρας αλλά ενωνοντας την ανάσα τους στο δωματιο των 15 ....απατριδων, στο καφενείο, Σαβατοβραδο στη Πέτρου Ράλλη, στο δρόμο, θα καταλάβουν. Οι ...άλλοι δεν θα καταλάβουν ποτέ....