Απαντώντας στον Γιάννη

Φίλε Γιάννη,

διαβάζοντας την ανάρτηση σου, η πρώτη έκφραση που ήρθε στο στόμα μου, είναι το «μάτια ερμητικά κλειστά». Κι ο πιο σίγουρος τρόπος για να «διαβάζεις» το μέλλον ΛΑΘΟΣ, είναι να χαζεύεις την Ιστορία θεωρώντας της γραμμική.

Η «Πλατεία Συντάγματος» κατασυκοφαντήθηκε από κάποιους ως happening και αποθεώθηκε απο άλλους ως εξέγερση με το ίδιο ακριβώς σκεπτικό: είτε ότι η Ιστορία είναι είναι στέρφα, είτε ότι η Ιστορία μόλις γέννησε και τώρα είναι λεχώνα. Μόνο που η Ιστορία είναι απλά γκαστρωμένη. Ποιος ...γονιμοποιεί την Ιστορία; Μόνο ο κόσμος και οι ...εποχές. Κι αυτό λειτουργεί σχεδόν αξιωματικά μέσα στους αιώνες.

Ας καταθέσω λοιπόν η δική μου, την αυστηρά προσωπική μου άποψη. Η «Πλατεία Συντάγματος» θα καταγραφεί ιστορικά ως κάτι εξαιρετικά μεγάλο και σε μεγάλο βαθμό ως "αυτεξούσιο γεγονός". Η «Πλατεία» θα είναι η εικόνα, η φωτογραφία εκείνου ιστορικού σημείου, εκείνου του breaking point της ριζοσπαστικοποίησης της κοινωνίας.

Στη «Πλατεία» πολλοι πληθυσμοί έγιναν Λαός. Και θα υποστηριζω πάντα ότι ειτε οι ...πάνω, ειτε οι ...κάτω, έλεγαν με διαφορετικό τροπο, με άλλες λέξεις, ακριβώς το ίδιο πραγμα. Ότι αυτη η «Δημοκρατία» τους αποκλειει. Δεν τους χωράει. Τους περιθωριοποιεί. Τους βιάζει.

Η δημοκρατία είναι διαδραστικό σύστημα, ειναι εργαλείο, είναι ένα μαχαίρι που κόβει κι μοιράζει μια πίτα. Τίποτα περισσότερο, αλλά και τίποτα λιγότερο. Η δημοκρατία αφορά ΠΑΝΤΑ, μόνο όσους εμπεριέχει. Η δημοκρατία πριν και πάνω απο όλα εχει έννοια ΜΟΝΟΝ όταν εχει επιλογή. Όχι επιλογή προσωπων, επιλογή κατανομής πλουτου. Η Πολιτική δεν ειναι ...τέχνη. Τέχνη ειναι η ΕΠΙ-κοινωνία. Και πολύ περισσότερο ΔΕΝ είναι η «τέχνη» του ...εφικτου. Αυτο ειναι ο ορισμός της χουντας, που σμιλευει στα μέτρα της το ...εφικτό. Η Πολιτική ήταν, ειναι και θα είναι πάντα η επιλογή των Αποφάσεων.

Στην «Πλατεία» με όποιες λέξεις, σημαίες, συνθήματα κι αν εκφράστηκε, αυτό που αποτυπώθηκε-όχι μόνο απο τους παριστάμενους, αλλά ΚΑΙ από τους μη παριστάμενους που κάνει τεραστιο ΛΑΘΟΣ όποιος τους θεωρει ...αποντες- η ΟΥΣΙΑ της ήταν το άγγιγμα ...της χαμένης έννοιας του Πολίτη. Η «Πλατεία» είναι η εικόνα της Πολιτείας, κοντρα στο Κρατος (τους). Η «Πλατεία» δεν είναι αυτό που είδαμε, είτε με τα μάτια μας, είτε στην οθόνη της tv ή του pc μας. Η «Πλατεία» είναι το πρελουδιο αυτού που ...δεν χουμε δει ακόμα.

Η «Πλατεία» δεν ήταν η όποια απόφαση, η όποια πρόταση, η όποια πολιτική ντιρεκτιβα, ή ...ότι. Κανείς δεν ειναι τόσο αφελής, τόσο εγκληματικά ανοητος, τόσο αδιανοητα αυτιστικός για να ...περιμένει καλό φύλλο στο τραπεζι του χαρτοκλεφτη οικοδεσποτη. Κανείς δεν κάνει καθαρή ...επιχειρηση στο τοπο που οριζει η Μαφία. Κανείς δεν πάει να κάνει ...ακομα μια ...φαμιλια. Ο Λαός δεν είναι Κομμα. Ο Λαός ειναι Στρατος.

Αυτό που κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν οι μαφιόζοι κοτζαμπάσηδες πολιτικοί μας και διαλαλούν οι τηλε-ευαγγελιστές τους, το φωνάζει ο Μπαφετ, το λέει η Μπετανκουρ. Δώσε κάτι τις υπάλληλε μου πολιτικό σύστημα , πούλα το και με ένα φιόγκο, γιατι έτσι θα χάσουμε πολυ λιγοτερα. Όλοι αυτοι, αλλά και πολλοί άλλοι ευφυείς, τις στροφές της Ιστορίας τις διαβάζουν...

Αν με ρωτάς Γιάννη, αν ειμαι ...αισιοδοξη βραχυπροθεσμα, θα σου απαντησω ...ΟΧΙ. Το λέω εδω και πολύ καιρό, όταν με έλεγαν γραφική. Δεν φοβηθηκα ποτε, ουτε για το ...ευρω, ουτε για την ΟΝΕ, ουτε για την Ευρωπη, ουτε καν για την φτωχοποιηση, ουτε καν την υποτέλεια. Τον μεγάλο ΦΑΣΙΣΜΟ που ερχεται, τρεμω. Κι ελαχιστα με απασχολεί αν αυτος θα γινει με αυρες, με τανκς, με μπατσους, με καταδρομείς ή με τηλεοράσεις. Αυτοι θα ειναι το όποιο βολικό μέσο χρησιμοποιηθεί. Και προσωπικά για μένα μικρή σημασία εχει...το μέσον.

Η «αντιπροσωπευτική δημοκρατία» όπως την ξερουμε, αυτό το τεραστιο μαφιοζικο χταποδι συναλλαγής, αναμεσα στην τραπεζοκρατία, στην εταιριοκρατία, στον κορπορατισμό, στον πουλημένο συνδικαλισμό, και στην «πολιτική», ειναι ήδη προπεθαμένη. Με κάθε μέσο, με κάθε τροπο, με κάθε πιθανό ή απιθανο φονικό διχτυ, θα κάνει τα τελευταία σπαρταριστα βηματα του επιθανατιου ρογχου της. Αν ένα, μόνο ένα... "κάτι", θα αξιολογουσα ως σημαντικό σε όλο αυτο τον πυρηνικό βομβαρδισμό των ανθρωπων με...αριθμους θα ήταν η παραγωγικοτητα του κεφαλαιου σε θέσεις εργασίας. Δεν παραγει πια Γιάννη. Τα υπολοιπα ...τα φανταζομαστε όλοι. Τα υπολοιπα τα ξερουμε ΟΛΟΙ.

Η κάθε «Πλατεία» εδω, εκει, παρα περα, δεν θα κάνει αυτη τη χρονική στιγμη ...Κομματα που θα διεκδικουν την ψηφο των ανθρωπων στη ...Βουλή. Αυτο θα ήταν ιστορικά αυτοκτονικό.

Η κάθε «Πλατεία» κάνει Πολιτες. Όχι μόνο αυτους που ήταν, ειναι ή θα ειναι εκει. Οι «Πλατείες» και οι «Δρόμοι» εχουν ένα τεραστιο πολλαπλασιαστικό αποτελεσμα για όσους...δεν ήταν, ειναι ή θα ειναι εκει. Οι «Πλατείες» ειναι η χειροβομβιδα στο νου. Η επιστροφή στα κλασικά. Ο νους των ανθρωπων ξαναπροσδιοριζει με ιστορικά ΡΙΖΟΣΠΣΤΙΚΟ τροπο, τι σημαινει Νομος, τι σημαινει Δημοκρατία, τι σημαινει Εργασία, τι σημαινει Εξουσία. Ακομα και τι σημαινει Ηθική. Κι η ...Ηθική δεν ειναι ...θεοσταλτη. Η Ηθική, ειναι πάντα χρηστική, ειναι μια ισορροπια τρομου που κάθε χρονική στιγμη επιδιώκει να μειωσει το ...κοστος. Σε πλουτο, σε εξουσία, σε αιμα.

Υ.Γ. Ο Σαμαρας- δεν λέω η ΝΔ., η ΝΔ, όπως και όλα αυτα τα μορφωματα των «αστικών κομματων» της μεταπολιτευσης, ειναι ήδη όχι απλως νεκρα, σαπισμένα και άταφα-μιλάει για τους κρυφους άσσους που εχει στο μανικι του για την ...επαναδιαπραγματευση. Κι ο άθλιος Μαυροκορδάτος γελάει τριβωντας τα χερια του στο συνεφακι του. Άλλωστε αυτος θυμάται ότι όλοι αυτοι που ανεμιζουν σημαιες και πατριδες θέλουν να λησμονησουν. Ότι ΚΑΙ ο Κολοκοτρωνης έβαλε το όνομα του, την υπογραφή του, κάτω το «χαρτι της υποτελειας». Ο τόπος αυτός, όπως και ο κάθε τόπος, εχει γεωγραφικές και γεωπολιτικές συντεταγμένες. Πρωτα κοιτας το γεωγραφικό χάρτη και μετα τα ιστορικά γεγονότα. Κάποιοι ..ναυπηγουσαν Καρτεριες. Κάποιοι ...χαριζουν μετα χειρισμένα Abrams. Πάντα ...ισχυρά τα Φιλλεληνικά Κομιτατα.

Υ.Γ.2. Ότι πιο ουσιαστικό άκουσα όλο αυτον τον καιρό απο στομα πολιτικου αρχηγου - εστω και ...περι διαγραμματου μιας που η «δημοκρατία» τους, το πιο ισχυρό όπλο που διαθετει ειναι το κουφάρι των λέξεων σε συσκευασία polliticaly correct-, ειναι τα λόγια του Τσιπρα για την ...Βαρκιζα. Για αυτό τον φρικιαστικό λεκε, την χαινουσα πληγή στο κορμί αυτου του τόπου. Και θα τον χειροκροτουσα, μεχρι να χερια μου κατακοκινα να μην αισθανονται πια το ένα το άλλο, αν έλεγε δύο ακομα φρασεις. Ότι η συνθηκη της Βαρκιζας εγινε μετα την Γιάλτα. Κι ότι στη Συνθηκη της Βαρκιζας ο Σιαντος το μόνο που «διαπραγματευτηκε» ήταν η πολιτική αμνηστευση της κομματικής νομενκλατουρας. Οι συμμοριες των γερμανοτσολιάδων εγιναν οι πατριωτες και οι αγωνιστες της αντιστασης έγιναν οι απατριδες εθνοπροδότες.

Υ.Γ.3. Ο Ζιν λέει ότι η Ιστορία γραφεται απο τους νικητές. Κι ειναι τόσο μα τόσο παραδοξο, κριβώς όσο και αυτονοητο, ότι η Ελληνική Αριστερα, αυτη η μεγάλη ηττημένη, η φρικτα και ανοσια ξεπουλημένη, τελικά ειναι αυτή που κατορθωσε να γραψει την Ιστορία σε αυτο το τόπο. Για αυτο άλλωστε δεν διαμαρτυρεται σημερα απο τηλεοράσεων ο κ. Λοβερδος, αυτός ο Σκαλουμπακας του Μακρονησιου του 21^ου αιώνα;

Ο κορπορατισμός θα σου πάρει την κατσίκα

Η χρεοκοπία των πάντων ξεκινάει από τις την χρεοκοπία των λέξεων.Πατρίδα. Πόλεμος. Δημοκρατία. 3 λέξεις σκουπίδια που ρίχνονται σαν βόμβες ναπάλμ πάνω στο αιώνιο στόχο τους. Το νου..

Ακόμα και αυτή η εξωνημένη «δημοκρατία», όπως την εννοούν όλα αυτά τα όρνεα, έχει ήδη ΚΑΤΑΣΤΑΛΕΙ. Δημοσίως ρητορεύουν ότι η «αντιπροσωπευτικότητα» δεν μπορεί να ..τηρηθεί, η «λαϊκή βούληση» απαγορεύεται να εκφραστεί, οι εκλογές είναι αδιέξοδες, «δεν υπάρχει δημοκρατική λύση στο πρόβλημα» μας ανακοίνωσε ο Πρωθυπουργεύων. Γιατί;

Μα γιατί έχουμε Πόλεμο. Πόλεμο απέναντι σε ποιον; Ο εχθρός είναι ο κακός μας εαυτός, απαντάει ο Ηγεμών και χειροκροτούν οι κηπουροί της Αυλής του. Αλλά το σύνδρομο του να κοιτάζεσαι στον καθρέφτη και να θεωρείς εχθρό σου τον εαυτό σου, η επιστήμη το έχει ονοματίσει …προ καιρού: Σχιζοφρένεια.

Η Πατρίδα στα ρητά και στις γραφές τους ετεροπροσδιοριζεται χωρίς το Λαό της. Πατρίδα είναι η Eurobank, η Πειραιώς-αλήθεια ποιος λογοδοτεί για την διαχείριση των καταθέσεων των καταθετών σε αυτό το αδηφάγο τραπεζοκρατικό «κράτος»;-η ΜΕΤΚΑ, οι επιχειρήσεις του Αλαφούζου, και ο το άκρον άωτον της παράνοιας. Πατρίδα είναι ο άεργος ‘βιομήχανος’ πρόεδρος του ΣΕΒ, του οποίου τα κεφαλαία επενδύονται σε …καταθέσεις.Αλλά κι αυτοι αμφιβολο αν θα διασωθουν στο ...Ελντοράντο.

Πάμε πάλι από την Αρχή…Ένα τσιγάρο ιστορικό χρόνο πριν, οι ντελάληδες φώναζαν ότι οι κομουνιστές θα σου πάρουν το σπίτι, την γυναίκα και στο τέλος θα σου πάρουν και την κατσίκα.

Σήμερα ο κορπορατισμός της εταιριοκρατίας θα σου πάρει το σπίτι και την κατσίκα… Τη γυναίκα μπορεί και να στην αφήσει, μιας και μπορεί να μην την χρειαστεί. Άλλωστε αρκεί να δούμε το πόσο φτήνυνε η πορνεία εκεί από όπου έκανε επέλαση το μοντέλο. Την …κατσίκα θα στην πάρει, ώστε να σου απαγορεύσει έστω και την ελάχιστη …αυτοδυναμία του να πιεις ένα ποτήρι γάλα χωρίς να του το πληρώσεις. Όπως ακριβώς απαγορεύτηκαν πρόσφατα τα ιδιωτικά μποστάνια στις ΗΠΑ

Η εποχή που η κατανάλωση κινούσε την …"ανάπτυξη' ήταν η εποχή του ευφορικού χαπιού. Γιατί … «μας παράειδε και ο Θεός*» που λένε κι οι νεόπιστοι του Θεού της Αγοράς κατ’ αντιστοιχία των εκκλησιαζομενων γριών. Να μην εχεις 5 ζευγαρια παπουτσια, να μην εχεις εξοχικό, να μην εχεις gourmet μπισκότα, να μην εχεις τετραλιτρο γοτθικό ναό, να μην πάς να γευτείς τη νέα εθνική φασολάδα που την λένε σταμναγκάθι, δεν μας χρειάζονται πια όλα αυτά. Το βλέμμα του Θεού* έπεσε πάνω σου αμαρτωλέ, φωναζουν οι τηλε-ευαγγελιστες.

Αλλά, ηλεκτρικό, νερό, νοσοκομείο, σχολείο, φαρμακείο, σκουπίδια, συγκοινωνίες, μεταφορικό έργο, τα στοιχειώδη της διατροφής του παιδιού σου θα τα πάρεις. Από πού; Από τα μονοπώλια και τα καρτέλ των …παρόχων…. Όλα ελεγχόμενα. Ο …κεντρικός σχεδιασμός αντεστραμμένο είδωλο. Ο Τσαουσέσκου χωρίς Τσαουσέσκου….

Στην Ελλάδα οι Μικρομεσαίες Επιχειρήσεις αποτελούν πάνω από το 99% των επιχειρήσεων και οι εργαζόμενοί τους αντιστοιχούν στο 75% των μισθωτών του ιδιωτικού τομέα. Και αυτές τελειώνουν. …Ότι απομεινει απο τα κουφάρια τους θα παρθει μπιρ παρα, σε έναν...πάροχο.

Έγραφα κάποτε ότι η κ. Κούνεβα δεν είναι ένα τυχαίο θύμα. Η κ. Κούνεβα είναι η εικόνα του μέλλοντος μας.

Μα να έχουν οι καθαρίστριες του δημοσίου 14 μισθούς, μα να έχουν ρεπό, μα να έχουν ωράριο, μα να έχουν εργασιακά δικαιώματα; Η συμμορία Σημιτη, κατήργησε τις δημόσιες υπάλληλους καθαρίστριες, δίνοντας όλη την καθαριότητα δημόσιων χώρων σε ιδιωτικές …εταιρίες καθαρισμού.

Μειώθηκε το κόστος για τον κρατικό κορβανά; Ασφαλώς όχι, το ακριβώς το αντίθετο. Πολλαπλασιάστηκε υπέρμετρα το κόστος. Αλλά … αυτό που μειώθηκε ήταν το μεροκάματο, το εργασιακό δικαίωμα, το ασφαλιστικό δικαίωμα του εργαζόμενου απο αυτούς τους νταβάδες. Σήμερα η κοινωνική δικαιοσύνη τους, ρητορεύει για την εξίσωση των μισθωτών στο επίπεδο της κ. Κούνεβα. Μα δεν λυπάστε την κ. Κουνεβα; Γιατί να μην έχουν όλοι τις ίδιες συνθήκες κροάζουν τα βαμπιρ. Οι πραγματικοι βιτριολιστές της.Και…

Και…Και… στον επόμενο τόνο, όλες αυτές οι μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις που εμπορεύονται τις υπηρεσίες εξαθλιωμένων και ανασφάλιστων καθαριστριών, πουλώντας την προστασίας της μίζας σε υπουργούς, γενικούς γραμματείς, βουλευτές, διοικητές νοσοκομείων, διοικητές ΔΕΚΟ, αυτή η περίφημη κρατικοδίαιτη πελατειακή επιχειρηματικότητα, θα σβήσουν ΚΑΙ αυτές.

Στον επόμενο τόνο, ο Χ με τον Ζ και τον Ψ "επενδυτη" θα πάρουν ΟΛΗ τη …δουλειά. Ο κρατικός προϋπολογισμός θα πληρώνει ακόμα πιο εξωφρενικά ποσά και το καρτέλ του ΧΨΖ, θα λέει δεν πληρώνω ασφαλιστικές εισφορές, δεν πληρώνω κανένα φόρο, ούτε καν τον ελάχιστο που "νομοθετείς"-τρομαρα σου-και …χάρη κάνω, «ανάπτυξη» προσφέρω, θα μειώσω κι άλλο το φτωχοκάματο, θα απολύσω, θα βιτριολίσω. Το Κράτος είναι δικό μου. L'État, c'est moi. Ιδιωτες εφοριακούς είχε ο Λουδοβίκος, όπως άλλωστε και οι Οθωμανοι επι τουρκοκρατίας. Παλιά η …συνταγή και διόλου …καινοτομική

Το ίδιο θα συμβεί με κάθε αγαθό. Από την ενέργεια, το νερό, τα σκουπίδια, τις συγκοινωνίες, τις μεταφορές, τους δρόμοι, τα αεροδρόμια, τα λιμάνια, τα taxi, τα super markets, τα τρόφιμα, τα πάντα. Θα ορίζεται η τιμή της κιλοβατώρας με υπουργική απόφαση ή θα καθορίζεται από κέρδη του καρτελ; Και τελικά τι στο διάβολο χρησιμότητα έχουν οι πολιτικοί όταν ΔΕΝ διαθέτουν εργαλεία άσκησης πολιτικής;

Όσοι μιλούν για το φάντασμα του υπαρκτού …σοσιαλισμού της αλήστου μνήμης κομματικής νομενκλατούρας , τώρα ήρθε η ώρα να δουν στα μάτια το απείρως πιο συφοριασμένο φάντασμα. Το φάντασμα του υπαρκτού κορπορατισμού. Όσο για την μόνη διεξοδο της μικρομεσαίας επιχειρηματικότητας στον κορπορατισμό, αυτη εχει παραδοσιακά έναν και μόνο τομέα για να ανθήσει. Τον τομέα της μαύρης αγοράς.

Και ο Τσαουσέσκου και ο Μοσιαλέσκου, είναι οι δυο όψεις του ίδιου ακριβώς νομίσματος.

* Επιτέλους για τους νεόπιστους ο Θεός απέκτησε και…πρόσωπο. Κάποιοι Άλλοι βέβαια έχουν …πεζοναύτες, ακριβώς για να ανεβοκατεβάζουν… Θεούς.

Οι εθνικοί στόχοι κάνουν καλό στην υγεία

Σπάνια* ξένος Ηγέτης τιμήθηκε με τόσα πολλά παράσημα και βραβεία από τους δανειστές της χώρας του. Να διαγκωνίζονται Βασίλισσες και Πρόεδροι, Άγγλοι, Γάλλοι, Δανοί, Ολλανδοί να του κοτσάρουν κι από ένα μεγαλοπαράσημο στο πέτο. Οι Αμερικάνοι δε, μιας που όσο να πεις μια ευαισθησία για τις ...οικογενειακές αξίες την διαθέτουν, πρόσφεραν κάτι πιο ...συγκινητικό, πιο ...elegant, στην ...οικογένεια Τσαουσέσκου. Η Έλενα εξελέγη μέλος της Αμερικανικής Ακαδημίας Επιστήμων.

Είναι η γνωστή Έλενα, χημικός κατά δήλωση της, καθηγήτρια Πανεπιστημίου κατά διαταγή του συζύγου της, με hobby την ...διαιτολογία, η οποία «προέτρεπε» τον ρουμανικό λαό, σε μια « δίαιτα» πείνας, σε βαθμό λιμοκτονίας. Η πείνα έκανε καλό στους υπηκόους με ένα εξαιρετικά πραγματικά ευφάνταστο επιστημονικά σύνθημα «οι εθνικοί στόχοι κάνουν καλό στην υγεία»

Ο ...Εθνικός στόχος των Τσαουσέσκου ήταν η αποπληρωμή των 9 δις δολαρίων που η Δύση είχε προσφέρει στον ...αντισοβιετικό Τσαουσέσκου και που έπρεπε να αποπληρωθούν σε χρόνο ρεκόρ. Δυστυχώς για τον κ. Μόσιαλο και το ...πλεόνασμα του –ευτυχώς για την Ιστορία-, ο Τσαουσέσκου με την χαριτωμένη ...διαιτολόγο Έλενα από εκεί που ...βρίσκονται, δεν μπορούν πλέον να τον ενημερώσουν για την πιστή όσο και αποτελεσματική εφαρμογή των μεγαλόπνοων εθνικών τους στόχων. Πάντως μιας που η εποχή τιμά κροαζοντας φρικιαστικά τους ...αποτελεσματικούς, ο Νικολάι κατόρθωσε να πάει το έλλειμμα από 5,3% το 1980, σε εντυπωσιακότατο πλεόνασμα 6,5% το 1989.

Η Έλενα με τον σύζυγο της περνοδιάβαιναν σε σούπερ μαρκετ γεμάτα τρόφιμα και οι σκηνές αυτές ...κοσμούσαν τους ρουμανικούς τηλεοπτικούς δέκτες. Το σκηνικό ήταν απλά πλαστικό. Από τα χωριά Ποτεμκιν, στο σαλάμι Τσαουσέσκου, απο τον Γκαιμπελς στον Μπους, απο την "Αλλαγή", στο "μαζι τα φαγαμε".

Τον παγωμένο Δεκέμβρη του 1989, οι ...κομψοί πλέον, πολίτες του εθνικού διαιτολογίου της Έλενας που έσωζε και εκείνη την Πατρίδα, ξεκίνησαν εξέγερση από την Τιμισοάρα, που μέσα σε ελάχιστο χρόνο εξαπλώθηκε παντού. Προπαραμονή Χριστουγέννων ο Νικολάι και η Έλενα Τσαουσέσκου συνελήφθησαν και ανήμερα του χριστουγεννιάτικου τραπεζιού τους, οι ρουμάνοι πολίτες, έβλεπαν σχεδόν live την εκτέλεση των ...σωτήρων της ...Πατρίδας. Άντε βρε...και στα δικά μας οι ...ανύπαντροι...

Αξιότιμε κ. Μόσιαλε, σε απάντηση της απόφασης της λαοπρόβλητης Κυβέρνησης σας για πρωτογενές πλεόνασμα το 2012, απόφαση που ...επικοινωνήσατε σε εμάς τους άθλιους υπηκόους και εις μνήμην της αξιομακάριστης Έλενας Τσαουσέσκου, παρακαλώ όπως αναθέσετε την ευθύνη το εθνικού μας διαιτολογίου στον Αντιπρόεδρο κ. Πάγκαλο. Ευελπιστούμε δε, και σε κάποια εθνική διάκριση,γιατί όλο και κάποια ...Ακαδημία Επιστημών μπορεί να τον κάνει κι αυτόν μέλος της.

*Πάντως το σωστό να λέγεται και το άδικο να στιγματίζεται. Εκείνον το Γιωργάκη μόνο με το κωλοβραβείο του μεγάλου διανοητή τον ξεπετάξατε;

Key players recall Romania's revolution

Δημοσθένης ζω

Τον προσπέρασα πολλές φορές μέσα στη Πόλη μας.Γύρισα το βλέμμα από την άλλη. Εκβίασα το βήμα μου υστερικά, να μην προλάβουν τα μάτια μου να στείλουν την εικόνα στην αποθήκη της μνήμης. Να μην προλάβει η τωρινή εικόνα να αντιδράσει, να ομογενοποιηθεί, να καβαλήσει, να ...γονιμοποιήσει, εκείνη την Μία, εκείνη που φυλαχτό μυθικής παρθενιάς σφίγγω χρόνια τώρα, στις χούφτες του νου μου.

Κι άλλωστε πολλές «πολυτέλειες» ήρθαν, παρήλθαν, προσπεράστηκαν και αντικαταστάθηκαν... Καμιά δεν αποδείχτηκε αναντικατάστατη παρεκτός εκτός από Μιά. Αυτό το παντεσπάνι που όρισα αξιωματικά σαν το ψωμί της Ζωής. Το Μύθο.

Νικόλα μου... Μου...

Έχουν δίκιο οι Κοεμτζήδες να γράφει μέσα στη ...παρένθεση η Γώγου.

Σφαχτάρι το Δίκαιο. Να σφαδάζει στα χέρια των ισχυρών, πάνω σε χειρουργικά τραπέζια, με λάμπες από αυτό το μπλε φως, που ξορκίζει μαθές το κόκκινο αποκρυπτοντας το.

Μαχαιροβγάλτης το δίκιο. Κόκκινο. Αίμα.

Σε πρωταντίκρισα πάνω στο...άσπρο. Στο άσπρο μιας οθόνης. Χωμένη, βουτηγμένη θαρρείς, μέσα στο βελούδο κινηματογραφικής πολυθρόνας. Άκαπνη, άβγαλτη στη Βία του Βίου ήμουν τότε, κι ακόμα πίστευα ότι οι λέξεις και οι έννοιες τους είναι το ίδιο πράγμα. Μετά, πολύ ...μετά, δυο ώρες ...μετά, ψυχανεμίστηκα ότι οι λέξεις είναι οι σφαίρες αλλά οι έννοιες είναι το όπλο. Φανταράκι ήμουν τότε που «συναντηθήκαμε» οι δυο μας Νικόλα μου, ένα φανταράκι ...τακτικού στρατού, που κρατάει στην τσέπη ένα απόκομμα από ιλλουστατιόν περιοδικό και παραμυθιάζεται ότι η γκομενάρα που ...εικονίζεται στη φωτογραφία ...υπάρχει. Ο Μύθος μου τότε ήταν Δίκαιος. Δυο ώρες ...μετά, μου τον είχες κάνει ...παραμυθάκι.

Βούτηξες τις ...Βεργούλες σου, όρμησες με τη φαλτσέτα σου και ματοκύλισες το νου μου. Βούτηξα το όπλο της έννοιας, γέμισα σφαίρες τις λέξεις, και εκεί έξω στο πεζοδρόμιο του κινηματογράφου πυροβολήθηκα.

Υπήρχες; Ήσουν εσύ; Ήταν έτσι; Ήταν αλλιώς; Ήταν η Αλήθεια ...πραγματικότητα; Αρνήθηκα να εκτελέσω την Αλήθεια ...αναζητώντας την όποια πραγματικότητα. Αυτά είναι για τους ...κριτικούς της ζωής. Αυτοί ας ...εκτελέσουν ότι προαιρούνται.

Εγώ, Δημοσθένης ζω. Κι αυτό το χαμένο βλέμμα του -ζωσμένου από κάθε ...λογής μπάτσους, ασφαλίτες, θεούς και δαίμονες- Δημοσθένη, πάνω στη φωτισμένη πίστα που σε αναζητά στη σκοτεινή πλατεία, χαραγμένο ανεξίτηλα στην οθόνη του νου μου. Κι να ονειρεύομαι πάντα, ότι στη πίστα της Ζωής μου, θα ορμήσεις με τη φαλτσέτα σου να φωνάξεις....Παραγγελιά ρε!!!!!

Κι έτσι Νικόλα μου, αρνήθηκα να δω εσένα, Άνθρωπο με σάρκα και οστά.Πέτρος εγώ ...σ’ αρνήθηκα. Κιότεψα Νικόλα μου, μπας κι η πραγματικότητα σου θολώσει το Μύθο σου της Αλήθειας μου. Σφάλισα τα μάτια και σε προσπέρασα. Η συγνώμη, λένε οι ...γνωρίζοντες, είναι το πλυντήριο της κάθε απάτης. Δεν θα στην πω. Κρατώ την...όποια «οφθαλμαπάτη» μου στα Ιερά μου. Από εμένα, μόνο ...Ευχαριστώ.

Τώρα που στα λέω Νικόλα μου, μόλις μου ‘παν, ότι να, τώρα δα λέει, περνάς την Αχερουσία. Οβολό λένε ότι δεν κράτησες κι ίσως ο φοβερός Κέρβερος να ζυγιάζει στα τεφτέρια του αυτή τη στιγμή, πόσο ο πόνος αγιάζει. Στο δικαστήριο του Άδη, δεν ξέρω αν θα είναι στοιχείο κατηγόριας ή υπεράσπισης, ότι ο δικός σου Μύθος ματοκύλισε τους πιο αυταρχικούς μπάτσους, τους πιο τυραννικούς ασφαλίτες. Τους μπάτσους, τους ασφαλίτες του νου μας.

Γεια σου Νικόλα. Άφησε ήσυχα στα μούτρα μας, τις μπογιές, τις μύξες και τα κλάματα να τρέξουνε....

Το savoir faire των νεοπίστων

Κοστούμι off black, πουκάμισο off white, αυθεντικό ή imitation Brooks Brothers. Άφυλος. Στολή. "Λειτουργεί" …δημόσια με στεντόρεια φωνή, για τα …ασφάλιστρα κίνδυνου. Hands free. Ελεύθερα Χέρια. Το χρυσοπλήρωσε το παραμύθι του λευκού κολάρου που του έταξε ότι …τα χέρια θα είναι ελεύθερα αν είναι μανικιουρισμένα. Βλέμμα βιαστικό, αυτό που προσπερνάει τους ανθρώπους και διεκδικεί την γοητεία αντικειμένων. Αυτή τη μέση γοητεία των πραγμάτων που αναδεικνύει η …ζήτηση τους, από τους …Άλλους.

Παπάς, ρασοφόρος, άφυλος, με το παγκάρι λιανισμένο και το βλέμμα λαίμαργο, με ταρίφα στην ανθρώπινη χαρά ή πόνο, ενός γάμου ή μιας κηδείας.

Ιερατεία.

Ο πρώτος ιερέας του νέου Θεού.

Ο δεύτερος ιερέας του παλιού Θεού.

Μια ηλικιωμένη κυρία παραχωρεί ευλαβικά τη θέση της στον ρασοφόρο …ιερέα, ηλικιακά, σαφώς νεότερο από αυτήν.

Κοιτάζω στο βαγόνι να δω μήπως κάποιος διαβάζει καμία Καθημερινή, κανενα Lifo, κανενα Βημα. Το βλέμμα μου πιανει ένα από τους …πιστους του νέου Θεου. Τον πλησιάζω. Του δείχνω τον κουστουμαρισμένο …ιερέα.

-Δεν θα του προσφέρετε την θέση σας; τον ρωτάω

Πόσο εύκολα οι άνθρωποι «υπακούουν» χωρίς δεύτερη σκέψη σε όποιον έχει το θράσος να επιτιμήσει την …πολιτική τους ορθότητα; Χωρίς καν ένα «γιατί», χωρίς δεύτερη σκέψη, ημιανασηκώνεται από το κάθισμα του, και κοιτάει μια εμένα και μια τον νεόκοπο …Ιερέα της νέας Θρησκείας με το ρασο Brooks Brothers.

-Δεν αρκεί να διαβάζουμε μόνο τα… ιερά κείμενα, του λέω χαμογελώντας και δείχνοντας του με τα μάτια την Καθημερινή, πρέπει να επιδεικνύουμε και τον προσήκοντα σεβασμό στους Ιερείς της Θρησκείας μας. Κοιτάξτε την κυρία…

Αποστρέφει το βλέμμα του από την …τρελή. Αλλά ο διάβολος ..μέσα της. Ετοιμάζομαι να πλησιάσω, να σκύψω να φιλήσω το χέρι του νέου Ιερέα, να ακουμπήσω το επιχρυσο μανικετόκουμπο του με τα χείλη μου, να υποκλιθώ στο smartphone του και να ζητήσω την …ευχή του. Να δώσω το σωστό παράδειγμα ευλάβειας στον αγενή νεόπιστο. Την ώρα που μαζεύω τα κουράγια μου για το …show, ο …ιερέας με το Brooks Brothers και την αυτιστική έπαρση να τρέχει από τα μπατζάκια του, διακρίνει στο μάτι μου, την τρελή λάμψη που γαργαλάει το νου μου και …με προσπερνάει βιαστικά πηγαίνοντας στην πόρτα του συρμού, προκειμένου να αποφυγει το δειγμα της ...ευσεβείας μου στη ...Θρησκεια που εκπροσωπει.

Ο ρασοφόρος παπάς κουβεντιάζει καθιστός με την ηλικιωμένη όρθια …παλαιόπιστη… Τον παρατηρώ χαμογελώντας. Ο παλιός είναι αλλιώς. Αυτός …ξέρει. Άλλωστε, αυτός έχει πολύ καλύτερο εμπόρευμα να πουλήσει. Πιο μεγάλο φόβο από την … «πτώχευση». Αυτός εχει να …διαχειριστεί το χαρτοφυλάκιο του υπαρξιακού άγους των ανθρώπων. Το …μετά. Κι ο παπάς έχει κορυφαίο και …αιωνιως σταθερό επιτοκιο, την ελπίδα απεναντι στο θάνατο. Κι αν οι θυσίες δεν …δικαιώνονται τώρα, ε, αυτός σου πουλάει τα CDS, τα ασφάλιστρα κίνδυνου για την …επόμενη ζωή.

Τελικά οι ιερείς της νέας θρησκείας με τα ράσα Brooks Brothers, μια νοητική χαψιά ανθρωπάκια είναι. «Είσαι θύμα του Νόμου και της Τάξης, δεν ξέρεις καν το λόγο για να με υποτάξεις», θα τους γιουχάιζε ο μακαρίτης ο Νικόλας. Ούτε στους νεόπιστους δεν μπορούν να επιβάλλουν τον σεβασμό που δημιουργεί η ευλάβεια στη νέα Θρησκεία.

Ενώ το παλιό, καλό, ευφυές Ιερατείο. Μεγάλο μαγαζί. Μαγαζί γωνία. Και προσωπικό με πραγματική εκπαίδευση στο savoir faire και εμπειρία αιώνων. Δεν μπορεί, θα είδαν ότι το trend «πολιτική θεολογία» έχει …κοινό. Οι νεόπιστοι του νεοφιλελευθερισμού και του laissez faire χωρις να γνωριζουν τις γραφές τις προσκυνούν. Η μικρονοική επικοινωνιακή «λογική», σαν ναπάλμ διαλύει το κοινωνικό ένστικτο επιβίωσης τους. Κι αυτοί είναι …αγορά. Πελάτες. Αυριο θα είναι τα πρωτα θυματα. Ανακυκλωσιμες ζωές. Ζωές κομματια. Αλλά ακομα ένα κεράκι …έχουν να το αναψουν.

Και στο κάτω κάτω της γραφής, αφου οι Εκκλησίες διαθετουν όλα τα …comfort και την ...τεχνογνωσία, γιατι να μην αναδείξουν μια νέα Αγία, την Αγία Αγορά, και να λιτανεύουν για πάρτη της; Νεόπιστοι …στη χάρη της, σωρός… Ας πάρουν και τους τυπους, αυτους τους νέους ιερεις, σαν νεοκωρους. Ας τους ...καταρτισουν στο savoir faireτης ευσεβειας στη νέα Θρησκεια του κανιβαλισμου, με κανένα ευρωπαικο κονδυλι...

Πάμε να κοιμηθούμε Μπερανζέ

Παλιός μου ...φίλος ο Μπερανζέ. Γνωριστήκαμε εκεί γύρω στα 15 μου, σε εκείνη τη θεία ηλικία που επείγεσαι να ....μοιάσεις, ή να ...αρνηθείς. Εκεί που ζητάς να ....ενταχθείς ή να ...διαφοροποιηθείς. Κι αν είσαι τόσο μα τόσο τυχερός και συνάμα τόσο μα τόσο Άτυχος, να ...αφομοιωθείς.

Έτσι όπως αυτό το ... «συνάμα», προσδιορίζει την ευκολία της χαράς που γίνεται το ακριβώς αντίθετο της δυσκολίας της ευτυχίας. Έτσι όπως η μοναχικότητα είναι το ακριβώς αντώνυμο της μοναξιάς. Έτσι όπως σου λένε ...κοίτα το πυροτέχνημα στον ουρανό και εσύ γυρνάς το βλέμμα να αναζητήσεις της φωτεινή πολύχρωμη τροχιά του όταν αυτή πια έχει χαθεί. Πόσα πυροτεχνήματα ψάξαμε εμείς οι δυο Μπερανζέ...μετά το τέλος της γιορτής... Θυμάσαι;

*ΜΠΕΡΑΝΖΕ: Όπου και να γυρίσεις να κοιτάξεις ξεπηδάνε μπροστά σου σαν Φάντης μπαστούνι! Τώρα πήρανε με το μέρος τους και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης! Κανένας! Βλέπεις, δεν απόμεινε ούτε ένας... ούτε ένας! (Νέα μουγγανητά, ποδοβολητά, τρεχαλητά και σύννεφα σκόνης)Δεν αντέχω να τους ακούω. Θα βουλώσω τ' αφτιά μου με μπαμπάκι. (Βάζει μπαμπάκι στ' αφτιά του και μιλάει στον εαυτό του στον καθρέφτη) Δεν υπάρχει άλλη δυνατή λύση, θα πρέπει να τους πείσω.

Να τους πείσω, για ποιο πράγμα; Κι ύστερα, μπορούν άραγε να ξαναμεταμορφωθούν, να ξαναγίνουν άνθρωποι; Μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο;

Αυτό θα ήταν ηράκλειος άθλος, ξεπερνάει κατά πολύ τις δικές μου δυνάμεις. Και πριν απ' όλα, για να τους πείσω, θα πρέπει να τους μιλήσω. Και για να τους μιλήσω, θα πρέπει να μάθω τη γλώσσα τους. Ή μήπως, θα 'πρεπε να μάθουν αυτοί τη δική μου γλώσσα; Αλλά, ποια γλώσσα μιλάω εγώ; Ποια είναι η γλώσσα μου; Η γλώσσα των μαύρων, των κιτρίνων, των λευκών; Μιλάω μια από τις γλώσσες των λευκών; Έτσι φαίνεται, αυτή τη γλώσσα μιλάω. Αλλά, τι
θα πει μια από τις γλώσσες των λευκών; Μπορώ, μια χαρά, να πω ότι μιλάω μια γλώσσα λευκών, αφού δεν υπάρχει κανένας να με αντικρούσει! Απόμεινα ο μόνος που μιλάει αυτή τη γλώσσα. Αλλά, τι κάθομαι και λέω, τώρα.
Καταλαβαίνω αυτά που λέω, καταλαβαίνω τον εαυτό μου; (Προχωρεί προς το κέντρο του δωματίου) Κι αν, όπως μου είπε η Νταίζη, αυτοί έχουνε δίκιο; (Ξαναγυρίζει στον καθρέφτη) Κι όμως, ο άνθρωπος δεν είναι κάτι άσχημο, δεν είναι κάτι αποκρουστικό! (Κοιτάζεται ψηλαφίζοντας το πρόσωπό του) Είναι πολύ αστείο! Αναρωτιέμαι, με τι πλάσμα να μοιάζω... με ποιον; (Τρέχει σ' ένα ντουλάπι, βγάζει από μέσα φωτογραφίες που τις κοιτάζει) Φωτογραφίες, μάλιστα φωτογραφίες! Άραγε ποιοι να είναι όλοι αυτοί οι άνθρωποι; Ο κύριος Παπιγιόν ή τάχατες η Νταίζη; Μάλλον η Νταίζη. Κι αυτός εδώ είναι ο Βοδάρ, ο Ντιντάρ ή ο Ζαν; Αλλά μπορεί να είμαι κι εγώ. (ανατρέχει στο ντουλάπι από όπου βγάζει δύο τρεις πίνακες)Ναι, τώρα αναγνωρίζω τον εαυτό μου, είμαι εγώ, αυτός είμαι εγώ. (Κρεμάει τους πίνακες στον τοίχο του βάθους, δίπλα στα κεφάλια των ρινόκερων) Αυτός είμαι εγώ, εγώ, εγώ! (Μόλις κρεμάσει τους πίνακες, ξεχωρίζουμε ότι απεικονίζουν ένα γέρο, μια χοντρή γυναίκα κι έναν άλλο άντρα. Τα πορτρέτα είναι τόσο άσχημα, που έρχονται σε αντίθεση με τα κεφάλια των ρινόκερων που τώρα έχουν γίνει πάρα πολύ όμορφα. Ο Μπερανζέ κάνει λίγο πίσω για να τα δει καλύτερα). Δεν είμαι όμορφος.

Πάντα το 'ξερα, δεν είμαι, δα, και κανένας κούκλος (Ξεκρεμάει τους πίνακες, τους πετάει με λύσσα στο πάτωμα και ξαναγυρίζει στον καθρέφτη) Αυτοί είναι πιο όμορφοι από μένα. Οι ρινόκεροι είναι πιο όμορφοι! Είχα άδικο λοιπόν! Ω, πόσο θα 'θελα να ήμουν σαν κι αυτούς! Κοίτα χάλια! Κέρατα, ούτε για δείγμα! Τι άσχημο που είναι ένα γυμνό αστόλιστο μέτωπο! Χωρίς κέρατα. Ένα δύο κερατάκια θα μου πήγαιναν πάρα πολύ! Θα τόνιζαν τα χαρακτηριστικά μου, που έχουν μια τάση να ...κρεμάνε προς τα κάτω. Αλλά, ποιος ξέρει, δεν αποκλείεται μια μέρα να μου φυτρώσουνε κέρατα. Τότε θα σταματήσω να ντρέπομαι. Θα μπορέσω να πάω κοντά τους με στολισμένο μέτωπο. Έλα όμως που δεν λένε να φυτρώσουν (κοιτάζει τις παλάμες του) Για κοίτα χέρια... σαν ζυμάρι! Άραγε, θα 'χω τηντύχη να βγάλουνε αργότερα ρόζους, έστω λέπια, το ίδιο κάνει! (Βγάζει το σακάκι του, ξεχουμπώνει το πουκάμισο και κοιτάζει το στήθος του στον καθρέφτη)Αηδία... σκέτη αηδία, έχω τόσο πλαδαρό δέρμα, άσε, αυτή την αποκρουστική ασπρίλα με τις αραιές τριχούλες. Δεν ήταν να είχα κι εγώ ένα δέρμα σκληρό σαν πετσί, μ' αυτό το υπέροχο βαθύ κιτρινοπράσινο χρώμα! Να είχα την αμόλυντη κι άσπιλη γυμνότητά τους και όχι αυτές τις απαίσιες τρίχες! (Ακούει τους βρυχηθμούς) Πάντως, τα τραγούδια τους σε γοητεύουν...βέβαια είναι λίγο πρωτόγονα, αλλά δεν πειράζει, είναι τόσο σαγηνευτικά! Μακάρι να μπορούσα κι εγώ να τραγουδήσω σαν κι αυτούς. (Προσπαθεί να τους μιμηθεί) Α... α.... α... α... Μουουουου... Όχι, όχι! Είμαι τόσο φάλτσος! Τραγουδάω τόσο υποτονικά. Μου λείπει το ταμπεραμέντο, η ζωντάνια τους! Δεν καταφέρνω να μουγγανίσω σαν κι αυτούς, τσιρίζω! Α... α... α.... μουου! Τσιρίζω σαν μυξιάρικο... Άλλο να τσιρίζεις κι άλλο να μουγγανίζέις... Το μουγγανητό έχει άλλη χάρη! Ω! Τώρα ξανάρχισε να με τυραννάει η συνείδησή μου. Τι βάρος! Έπρεπε να τους ακολουθήσω την κατάλληλη στιγμή. Αλλά, πόύ μυαλό! Στερνή μου γνώση να σ' είχα πρώτα. Αλίμονο... είμαι ένα τέρας. Τι λέω, τερατούργημα! Αλίμονο, ποτέ μου δεν θα καταφέρω να γίνω ρινόκερος... ποτέ! ΙΙοτέ! Θα το 'θελα τόσο... Θά το 'θελα ψυχή τε και σώματι, αλλά δεν μπορώ πια ν' αλλάξω, δεν γίνεται. Τι ντροπή! Δεν μπορώ, πια, ούτε στον καθρέφτη να κοιταχτώ. (Γυρίζει την πλάτη του στον καθρέφτη) Τόση ασχήμια δεν υποφέρεται. Αλίμονο σε κείνον που θέλει με το στανιό να διατηρήσει την ιδιομορφία του. (Τινάζεται απότομα) Ε, λοιπόν, τόσο το χειρότερο! Θα πολεμήσω ενάντια σ' όλο τον κόσμο. Η καραμπίνα μου, πού είναι η καραμπίνα μου; (Γυρίζει προς το μέρος του τοίχου, που φαίνονται πάντα τα κεφάλια των ρινόκερων και ουρλιάζει με όλη του τη δύναμη) Ενάντια σ' όλον τον κόσμο! Θα υπερασπίσω τον εαυτό μου ενάντια σ' όλο τον κόσμο... δεν θα καθίσω με σταυρωμένα χέρια, θα πολεμήσω... Είμαι ο τελευταίος άνθρωπος... και μέχρι να 'ρθει το τέλος θα παραμείνω άνθρωπος! Όχι, δεν θα συνθηκολογήσω!... ΔΕΝ ΘΑ ΓΙΝΩ ΣΑΝ ΚΑΙ ΣΑΣ!

Πάμε να κοιμηθούμε Μπερανζέ. Κατέβασε λίγο το όπλο Μπερανζέ... Μην με αγκαλιάζεις με την καραμπίνα. Απόψε θα κρυφτούμε κάτω από τα σκεπάσματα και θα ψιθυρίζουμε ψέματα στα αυτιά μας. Θα λέμε ότι τα βαριά συρτά βήματα που ακούμε είναι μια παλιά χορογραφία που δοκιμάζουν εκείνες οι σπασμένες πορσελάνινες μπαλαρίνες που τόσο αγαπούσαμε...

Να με χαϊδεύεις όλη νύχτα Μπερανζέ. Να προσέχεις μήπως αρχινίσει να γίνεται κιτρινοπράσινο γυαλιστερό το δέρμα μου. Κι τότε μην με ξυπνήσεις. Μόνο πυροβόλησε με.

*Ρινόκερος/ Ιονέσκο

Η …Τιμή της Καταρίνα

Τα ...Μεσα "εκτιμησαν" ότι η Καταρίνα έχασε την …τιμή της χορεύοντας ένα βράδυ με τον Λούντιγκ. Η Καταρίνα αποκατέστησε την τιμή της όπως μόνο οι ταπεινωμένοι μπορούν. Με τον φόνο του …δημοσιογράφου.

Η Καταρίνα πιθανότατα …αγανάκτησε, προσπάθησε να δικαιολογηθεί, να μιλήσει, να εξηγήσει, να αμυνθεί. Το σύστημα απέναντι της αμείλικτο προσπάθησε να την καταπιεί. Αντέδρασε. Σκότωσε.

Η χαμένη τιμή της Καταρίνας Μπλουμ …αποκαταστάθηκε. Η αξία της Τιμής της ζυγίστηκε από την ίδια και μετρήθηκε ακριβή. Με αίμα.

Αγανακτισμένοι… συμπαθητικά καλόκαρδοι κατά τον …δημοσιογράφο. Ταπεινωμένοι …Τιμωροί κατά τον Μπελ.

Κι εδώ να βρισκεται αυτό το μικρό, συχνά μετέωρο, συχνά φοβισμένο, συχνά αποτυχημένο αλλά ΠΑΝΤΑ τόσο κρίσιμο βήμα. Οι Αγανακτισμένοι όταν μετατρέπονται σε Ταπεινωμένους προσδιορίζουν διαφορετικά την αξία της Τιμής και της …τιμής τους. Ίσως γιατί παρά την …Εφημερίδα, η Τιμή…εξακολουθεί να μην αποτιμάται σε χρηματιστηριακές τιμές...

Κλείνω τα μάτια κόντρα στον Σεπτεμβριάτικο ήλιο, και πίσω από τα βλέφαρα, η Καταρίνα Μπλουμ εμφανιζεται ξαφνικά, συνοψίζοντας τις μέρες που βιώνουμε σε μια εικόνα. Η φωνή των Αγανακτισμένων. Η ακριβή Τιμή των … Ταπεινωμένων…