31 Αυγούστου

Το βήμα από τον Αύγουστο στο Σεπτέμβρη μοιάζει μετέωρο. Μόνο ο ήλιος …αυτιστικός να ορίζει τα μερόνυχτα, μόνο η κίνηση της γης ..αμέτοχη να ορίζει τον χρόνο, που λες και ελόγου του πάγωσε στα μάτια των ανθρώπων. Αυτών που σφυροκοπούν ή προσμένουν το … «μετά».

Από όποια πλευρά του …ορθού λόγου(!!!!), από όποια πλευρά της μικρής ή της μεγάλης εικόνας, κι αν βρίσκεται ο καθένας, οι προφητείες λες και σώθηκαν. Τα νοήματα, οι έννοιες των λέξεων, περιφέρονται άδεια πουκάμισα, γερασμένες και αζήτητες Ελένες, που έχασαν την μαγεία του συνειρμού. Παράφωνα τα συνθήματα, ίσα για να σκεπάζουν την υπόκωφη βοή της αμήχανης σιωπής.

Το «μετά» να προσεγγίζεται με …εκφωνήσεις στίχων, από …πεζά ή …ποιήματα, άλλοτε με παλαιοκαθηγητικής έδρας παραφερνάλια κι άλλοτε με τον σκηνικό στόμφο της παλιάς αρτίστας. Η τάξη και η αταξία να μονομαχούν σε εικονικά και εικονιζόμενα πλαστικοποιημένα σαλόνια. Τόσο αφόρητα όμοιες, τόσο αφόρητα κλισαρισμένες. Κι όμως ...να έχει μεγάλη πείρα ο χαμός…

Λέξεις ούτε έκκεντρες, ούτε και κεντρικές. Έννοιες ακίνητες, φερόμενες εδώ κι εκεί, έννοιες που ξεσπιτώθηκαν, νοήματα δίχως τοπολογίες, ατοπικά… Ταυτόχρονα υπολείμματα και συμπληρώματα, σημαίνοντα που καταλαμβάνουν τη θέση κάθε σημαινόμενου.

Ένα μέλλον πασπαλισμένο με το φόβο της οδύνης, ένα αύριο απροσπέλαστο και απροσδιόριστο που εκλιπαρεί θαρρείς την γενναιοδωρία του παρόντος μας.

Αμήχανη. Χαμένη. Μετέωρη.

Φοβισμένη; Όχι. Ίσα περίεργη. Ίσως κι ανυπόμονη.Αλλά πάντα πιστή. Ποτέ πιστή στα δόγματα. Πάντα πιστή στους …χρησμούς.

Καθρεφτίζομαι στα μάτια των ανθρώπων της Πόλης μου. Και στον καθρέφτη των αμήχανων βλεμμάτων τους, άκαιρα, παράταιρα, παράφωνα, φάλτσα λες ….γαληνεύω. Οδυνηρά αλληλέγγυα να γδέρνω τη πλαστικοποιημένη προστατευτική επιδερμίδα του νου. Πιάνει τόσο εύκολα πέτσα η ...προστασία. Το επόμενο. Ίσως κόκκινο. Ίσως ματωμένο. Ξόρκια. Ελπίδα που κολακεύεται σε βαρύτιμες και άκαμπτες τουαλέτες ανούσιας πίστης στο...ορθό. Άλλωστε ....φαίνεται ότι απ’ τη ζωή μου πέρασε πίστη κάποτε

Καλό χειμώνα συχωριανοί!

Η ...μπάνκα του Τιτανικού

Να βλέπεις λένε οι παλιοί τα …σημάδια.

Αυτό το σημάδι δείχνει ότι η μπάνκα πλέον ξετινάχτηκε, το …διάφορο εισπράχτηκε κ μοιράστηκε, οι δουλειές …τελειώσανε ή …ναυαγήσανε. Όσο για την ευθιξία και την …αξιοπρέπεια, ούτως ή άλλως, αυτές έχουν τελειώσει εδώ και πάρα πολύ καιρό. Σ’ αυτές άλλωστε, οι …επενδύσεις, ουδέποτε ήταν «κερδοφόρες».

Υ.Γ. Λιμενικό …δεν υπάρχει πια, αλλά ακόμα και το φάντασμα του, μπορεί να εξυπηρετήσει το fast track κατέβασμα μιας σωστικής λέμβου του Τιτανικού. Ο Πρίγκηψ θα περιμένει το ελικόπτερο…

Είναι τρελοί αυτοί οι Ρωμαίοι...

Τον Abraracourcix τον γνωρίσαμε -σε μια ατυχή μετάφραση- σαν Μαζεστίξ. Οι ... «à bras raccourcis», οι «με σταυρωμένα τα χέρια», εξακολουθούν να περιφέρονται πομπωδώς πάνω στην ασπίδα τους, αλλά οι βαστάζοι κουράστηκαν και τους έχουν πετάξει ήδη κάτω. Πάντα άχρηστοι οι Μαζεστίξ, να τρέμουν μην τους πέσει ο ουρανός στο κεφάλι...

Τούτο τον Αύγουστο οι τριγμοί των θεμελίων της....Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, είναι πολύ φασαριόζικοι. Οι λογιώ λογιώ Abraracourcix, αμήχανοι και πανικόβλητοι τελάληδες των μονόδρομων περιφέρουν την αμηχανία τους. Γυροφέρνουν από «σύσκεψη» σε «σύσκεψη», απο «τηλεδιάσκεψη» και «τηλεδιάσκεψη» και φαλτσάρουν άγαρμπα στα ψελλίσματα τους .

Από την άλλη, όλοι όσοι πιστέψαν ότι η πολιτική ΔΕΝ τελειώνει ποτέ, όπως άλλωστε ΔΕΝ τελειώνει ποτέ και η ...Ιστορία, χλευαζόνταν από λεγεωνάριους και πληρωμένους γενίτσαρους του Καίσαρα, ως ...λαϊκιστές, ως ατίθασοι και ως πείσμονες Γαλάτες της Αρμορικής. Αυτοί που αιθεροβάμονες... με πιόμα μαγικούς ζωμούς λαξευαν μενίρ σε Δρόμους και Πλατείες βροντοφωνάζοντας «είναι τρελοί αυτοί οι Ρωμαίοι....»

Κι σήμερα χαζεύουμε τους ντόπιους ...πειρατές που αναρωτιούνται...συσκεπτομενοι, με τα ίδια λόγια του Goscinny: να το βουλιάξουμε μόνοι μας, ίδιο το αποτελεσμα, και θα γλυτωσουμε τις φάπες...

Idée Fixe...κι αυτός κακότυχε μεταφραστικά σαν Ιντεφιξ. Idée Fixe. «Έμμονη Ιδέα». Ε, ναι λοιπόν...η πολιτική, η ιστορία, η λαϊκή κυριαρχία, η δημοκρατία, η ελευθερία, το δημόσιο αγαθό, η κοινωνική συνοχή, η κοινωνική ασφάλιση, η δημόσια παιδεία, η δημόσια υγεία, το κοινωνικό κράτος, η μοιρασιά, η αλληλεγγύη, η αντίδραση στην φτωχοποιηση και στον εξευτελισμό, είναι ...Έμμονη Ιδέα.

Αυτόν τον περίεργο Αύγουστο που ο πλανήτης ανακαλύπτει τα όρια της ασυδοσίας τους, συχωριανοί μου, εμείς ας ζήσουμε την ανάπαυλα... του ταξιδιού.

Ούτως ή άλλως οι Δρόμοι και οι Πλατείες μας περιμένουν σύντομα με μαγικούς ζωμούς, μενίρ και κλωτσοπατινάδα με τους ...λεγεωνάριους. Εκεί στα σκαλάκια θα ξαναβρεθούμε... Το ξέραμε... «Είναι τρελοί αυτοί οι Ρωμαίοι»,με το σκοινί τους θα κρεμαστούν... Ετοιμάστε τα αγριογούρουνα...

Ευχές πολλές λοιπόν συχώριανοι της Αρμορικής μας, ευχές για ταξίδια, για όμορφους ουρανούς κι για ανοιχτές θάλασσες. Με μπουνάτσες ή μποφόρια, ότι ποθεί η ψυχή του και ο νους του καθένος σας...