Τετάρτη 21 Δεκεμβρίου 2011

Χαλύβδινοι Όμορφοι Άνθρωποι

Από το Σάββατο…σήμερα Τετάρτη.Δεν ήθελα να γράψω κάτι επικολυρικό. Ή ήθελα; Δεν ξέρω. Κι έτσι καθυστέρησε …μέσα μου.

Αποθηκεύω τις φωτογραφίες του νου μου άναρχα. Δεν φοβάμαι την …υγρασία, το …φως ή το …σκοτάδι μπας και μου τις …βατέψουν. Αντίθετα τις αφήνω …έκθετες σε όλους τους κίνδυνους, έτσι να μπλέκονται, να μπερδεύονται με χρώματα και αρώματα, να υπόκεινται σε φιλικές επιθέσεις και σε εχθρικές συναναστροφές.

Κι από το Σάββατο κρατώ μια ακόμα στα χέρια μου. Κόκκινος ουρανός, με αυτό το κόκκινο που ντύνεται ο αττικός ουρανός το απόγευμα που φοράει τις …νυχτερινές πυζάμες του, τα φώτα από τις γύρω φάμπρικες να του κλείνουν αυθάδικα το μάτι, ζωγραφιές από χέρια παιδιών, πανό που ο Τσε χαμογελάει αγέραστος- τόσο τυχερός!- μια τεραστία σκοτεινή αποθήκη με τόνους σιδερόβεργες που φωτίζεται από μια μικρή παλλαϊκή χριστουγεννιάτικη γιρλάντα δεμένη στις σκαλωσιές και …πρόσωπα. Όμορφα Πρόσωπα. Οι Χαλύβδινοι μας Άνθρωποι.

Προσωπικά συχωριανοί μου, έχω ξεπεράσει προ πολλού τα ευνουχιστικά ηθικο-ΠΛΑΣΤΙΚΑ που μοιράζουν «ευαγγελικά» τα …δίκια. Στη σύγκρουση συμφερόντων που είναι η κινητήρια δύναμη της Ιστορίας οι Χαλυβουργοι και εγώ είμαστε από την ίδια μεριά του λόφου. Υπερασπίζονται την τιμή και την αξία της εργασίας τους. Αυτή πουλάω και εγώ επιδιώκοντας να την πουλήσω στην υψηλότερη δυνατή τιμή με την μεγαλύτερη δυνατή αξία. Οι ιδεολογικοί αφοπλισμοί των κορακιών-ουτε καν … γερακιών- του καπιταλισμού που μεταχειρίζονται την …μεταφυσική ηθικολογία της στροφής και της άλλης …παριάς, όταν μιλούν για εργαζόμενους…με αφήνουν παγερά αδιάφορη.

Το Σάββατο το βράδυ οι Χαλύβδινοι Άνθρωποι μίλησαν γελαστά, σχεδόν αποστασιοποιημένα, για τα φρικιαστικά εργατικά τους ατυχηματα, για την …αποτιμηση της ζωής εργαζομενου σε κάτι ψωροευρω, για τον μιντιακό αφανισμό της απεργίας τους, για το μαφιόζικο ξεπούλημα τους από τη ΓΣΕΕ,

Οι συναδελφοι τους οι διοικητικοί, όπως και οι συναδελφοι τους από την Μονάδα του Βόλου, όπως και οι συναδελφοι τους από τις διπλανές φάμπρικες…συνεχιζουν να εργαζονται. Όλοι αυτοί που αφελώς πιστεύουν ότι σκυβοντας το κεφάλι ο Δήμιος με τη κουκούλα …δεν θα τους δείξει μαθές με το δάχτυλο.Θα αρκεστει να τους κοψει το ...ποδι.

Αλλά πως μπορεις να κατηγορησεις ποτέ κανέναν για …έλλειψη αλληλεγγυης. Η έλλειψη αλληλεγγύης δεν είναι ζήτημα …ηθικής. Είναι ζήτημα …ανοησίας. Κι οι ανόητοι ούτως ή άλλως είναι τα πιο εύκολα θύματα των μαχών.

Οι Χαλυβδινοι Άνθρωποι μίλησαν για όλο τον κόσμο που είναι εκεί μαζί τους. «Με την υποστήριξη του κόσμου αντέχουμε άλλους δυο μήνες», είπαν. Κι χαμογελούσαν γνωριζωντας, εχοντας πληρη συναισθηση ότι δεν παλεύουν την …εργοδοτική αναλγησία του συγκεκριμένου επιχειρηματία. Αντιπαλεύουν ΜΟΝΟΙ τους ένα ολόκληρο σύστημα κυβερνητικο-επιχειρηματικο-μιντιακής κρεατομηχανής . Αν τσακίσουν αυτοί, οι υπόλοιποι θα είναι μια χαψιά για το Τέρας. Αν αντέξουν αυτοι, αυτοί ταΐζουν το ψωμί των επόμενων στη λίστα.

Το Σάββατο το βράδυ στη Χαλυβουργία, πέραν όλων των άλλων, που …επικά ή λυρικά θα μπορούσα να περιγράφω με εκατομμύρια λέξεις, το πιο έντονο αίσθημα που ένοιωσα ήταν ασφάλεια. Κι αυτό περισσότερο από οτιδήποτε άλλο θέλω να καταθέσω. Οι φύσει και θέσει σύμμαχοι μου, οι συστρατιώτες μου, οι υπερασπιστές της Εργασίας, το φράγμα μας, η κόκκινη γραμμή μας, είναι και δια ζώσης Όμορφοι Χαλύβδινοι Άνθρωποι.

Κι αυτή η φωτεινή παλαιική χριστουγεννιάτικη γιρλάντα δεμένη στις σκαλωσιές μέσα στην σκοτεινή αποθήκη με τις σιδερόβεργες όσο κι αν χρόνος, οι συνθήκες, τα γεγονότα, όσα έρθουν…και όσα δεν αρθούν, μου αλλοιώσουν τα χρώματα, τις μυρωδιές, τα βλέμματα, τα λόγια, αυτή θα μείνει πάνω πάνω στο σωρό της δικής μου …αποθήκης του νου, να γράφει επάνω της ότι η Ζωή είναι Όρθια. Ότι οι Χαλύβδινοι Άνθρωποι είναι Όμορφοι Άνθρωποι.

Εδω το ...ντοκυμενταριστικο υλικό του Σαββατου

Σάββατο 10 Δεκεμβρίου 2011

Επί άρματος δρακόντων πτερωτών

Η Μήδεια αποσύρεται από τη σκηνή ταξιδεύοντας πάνω στο άρμα του Ήλιου.

Η Μήδεια είναι η ...Ξένη. Μια Ανατολίτισσα που με οδηγό τον έρωτα φτάνει στη τότε ...Δύση. Μια γυναίκα που πιστεύει στους δεσμούς όρκου κι όχι στους δεσμούς κοινωνικής καταξίωσης. Γνωρίζει, σέβεται και ...τιμά το Αίμα. Το έχει χύσει...δεν θα διστάσει να το ξαναχύσει. Με πόνο, με σπαραγμό, με οδύνη. Αλλά το μαχαίρι της είναι κοφτερό, το χέρι της σταθερό. Θα νικήσει τον ορθολογιστή Ιάσονα, το θετικό, το λάτρη της πρακτικής αξίας των πραγμάτων, το σοφιστή, τον Ιάσονα που πιστεύει ότι έχει ...δίκιο γιατί αυτο είναι το status quo των ...πραγμάτων. Ο ...νέος κόσμος. Κι ο Ευριπίδης τον κατακεραυνώνει αφήνοντας τον Ήρωα, τον νικητή της Αργοναυτικής Εκστρατείας ως επιβιωνοντα ηττημένο. Ζώντα νεκρό. Ανισχυρο δεσμιο, έρμαιο του Αττικου ορθολογισμού.Αλλωστε η ...εποχή ειναι ακριβώς πριν απο την καταρευση αυτου του ...κόσμου.

Η Ευριπίδεια Μήδεια που ταράσσει με αντάρα τα ήθη αμφισβητώντας το τοτε ...μονόδρομο,. την υποταγή της στους ...Θεσμούς. Αυτό άλλωστε δεν είναι και το Δωρο που ρητορεύει με δεινότητα ότι της προσφερε ο Ιάσονας; Το Δώρο του τόπου των ...Νόμων, του ...Δικαίου, της ...Δημοκρατίας που όμως δεν χωράει «Γυναίκες» .Μιας Δημοκρατίας που όποιον δεν τον χωράει, τον κακοποιεί, τον λοιδωρεί, τον ξωπετάει για τις ...αναγκες. Η Μηδεια ειναι πια ...άστεγη, ...ανεργη στο τόπο αυτό. Η Μηδεια δεν εχει...πατριδα.

Η Μήδεια η πιο βαθιά, η πιο πονεμένη, η πιο σαρκική προσέγγιση της Επανάστασης. Η Μήδεια η Ανατολίτισσα στο κόσμο της τότε Δύσης. Η Μήδεια Γυναίκα στον Ανδροκρατούμενο Κόσμο της εποχής. Η Μήδεια που δεν σκοτώνει τα παιδιά της -σύμφωνα με τις μεταγενέστερες φροϋδικές προσεγγίσεις-για να ξαναβρεί την παρθενιά της. Τα σκοτώνει γνωρίζοντας, φωνάζοντας διαλαλώντας ότι ο κόσμος, η μοίρα, το δεδομένο, ο ...θεσμός, ακόμα και η Φύση της, αλλάζει με Αίμα και Πόνο. Αίμα ...δικό. Οδύνη ...καταδική της. Η Μήδεια που γνωρίζει ότι η Επανάσταση λούζεται στον ματωμένο αυτοσπαραγμό.

Τη Μήδεια που ο Χορός-οι γυναίκες της Κορίνθου θα κατανοήσουν, θα πονέσουν και θα την υπερασπιστούν. Θα υπερασπιστούν τη ...Βάρβαρη απέναντι στον δικό τους Βασιλικό Οίκο, όσο κι αν ...τρομάζουν. Θα υπερασπιστούν ακόμα και το δόλο της γι να σκοτώσει την τόσο αθώα και τόσο υποταγμένη Βασιλοπούλα Αγαύη Όσο κι αν ...το ΚΟΙΝΟ περί δικαίου αίσθημα κουρελιάζεται, οι ολέθριες συνέπειες της περιθωριοποίησης και του αποκλεισμού, της απαξίωσης κι του ευτελισμού γίνονται πυρωμένα καρφιά στο νου του θεατή. Ο συμβολισμός της Πράξης απορρίπτει το ρόλο της Φυσικής λειτουργίας του Φύλου της, σπάζοντας τα δεσμά που την εγκλωβίζουν σε μια κοινωνία γεμάτη ανισότητες, αδικία και μοιρολατρία στο ...Δεδομένο. Ο Ευριπίδης που δικαιώνει τη Μήδεια του, την εξευτελισμένη Ηρωίδα που αρνείται να συνδεσει τη μοίρα της με την παθητικότητα


Κι αν θέλεις να δεις την Ιστορία, χώνεσαι από την Ευριπίδεια Μήδεια, στη Μήδεια του Σενέκα. Ο δάσκαλος του Νέρωνα που απευθύνει την παράσταση του, στο ρωμαϊκό κοινό της Αρένας με την σφαγή των παιδιών επί σκηνής. Στη Ρώμη του ...dura lex sed lex , oπου οι Ευριπίδειες Ανθρωπιστικές προσεγγίσεις εξαφανίζονται. Κι αν ο Ευριπίδης ξεκινάει την ιστορία του μετά το τέλος των ....ηρωικών εποχών των Αργοναυτών- των τοτε ....Πεζοναυτών- ο Σενέκας δικαιώνει τον ...Νικητή, που αναγκάζεται κι αυτός με τη σειρά του να υποταχτεί στην Τάξη του Βασιλιά Κρέοντα. Αιγέας δεν υπάρχει....δεν υπάρχει ...Άλλος Τόπος. Στην ρωμαϊκή της εκδοχή η Μήδεια είναι ένα εγωιστικό μίασμα, μια στυγερή δολοφόνος, μια μαινάδα, μια ...κακή μάγισσα που αρνείται να προσαρμοστεί στο... «Δικαιο» του Νόμου. Η Μήδεια του Σενέκα κινείται απο την κτηνωδία στον σαδισμό. Πλημμυρίζουν τα μάτια μας ...απο ...ρωμαίικες ηθικοπλασιες στις μέρες μας. Ότι αντιστέκεται στο καθεστώς είναι ...αποτρόπαιο, μιαρό.

Για να φτάσουμε στην μεταπολεμική Δυτική Μήδεια του Ζαν Ανούιγ. Μια ηττημένη, παραιτημένη αφόρητα ...Σενεκική -με φροϋδική εσσανς- Μηδεια. Μια αυτοκαταστροφική καταραμένη Μήδεια που ολοφύρεται, γκρινιάζει, μιζεριαζει απο την αδυναμία της. Μια Μήδεια συνώνυμη της αδυναμίας, της κατωτερότητας, της ανικανότητας. Κι η Μήδεια του Ανούιγ να...αυτοκτονεί. Να αυτοκτονεί καίγοντας τα πάντα, «για να μην αφήσει πίσω της παρά μια μαύρη κηλίδα». Όπως η μεταπολεμική Δύση θεωρεί ότι αυτοκτονούν οι ...Επαναστάσεις.

Κυριακή 4 Δεκεμβρίου 2011

«Η νάρκωση θα περάσει»

"Ω εσύ, πατρίδα μου, το ουράνιο τόξο
της ομορφιάς σου μας γεμίζει χαρά
και ο καθένας πρέπει με τη δουλειά του
να πλημμυρίζει χαρά την πατρίδα μας"
έγραφε ο 16χρονος Σοσέλο, μαθητής Ιερατικής Σχολής στο Γκόρι.

«Η σωστή μέθοδος ήταν ποτέ να μη λες, να μη γράφεις και, προπάντων, να μη σκέφτεσαι τίποτα που να ξεπερνάει τον ορίζοντα ενός σκουπιδιάρη. Κάναμε αβαρία στις αποσκευές ενός διανοουμένου, όπως οι επιβάτες ενός πλοίου που βουλιάζει -ως το απαραίτητο μίνιμουμ στερεότυπων φράσεων, διαλεκτικών κλισέ και τσιτάτων μαρξιστικών που αποτελούν τη διεθνή τζουγκασβίλεια αργκό". Αρθουρ Καισλερ

Κι ίσως ο Νικολάι Ρουμπασώφ, ο ήρωας του «Μηδέν και Άπειρο» να είναι η πιο «ρεαλιστική» …φιγούρα της εποχής. Ο Ρουμπασώφ θα μπορούσε να είναι οποιοδήποτε από τα στελέχη του Κόμματος, της εποχή των Δικών της Μόσχας. Εκεί που η αλληλοφαγία γίνεται καθεστώς. Στην αλυσίδα των εχθρών προηγούνται οι...σύντροφοι. Στελέχη άχρηστα πια στο καθεστώς που οικοδομεί ο Στάλιν. Ο ..Ατσάλινος δεν αρκείται στην τυφλή υποταγή, ρίχνει τα μπετα του πύργου της προσωπολατρίας.

Ο Ρουμπασώφ είναι Θύτης και Θύμα ταυτόχρονα. Ο ίδιος δεν έχει διστάσει να θυσιάσει …άλλους μέχρι να συντριβεί και αυτός στις μυλόπετρες του Κόμματος. Άλλωστε ο Κόμμα είναι ο μόνος φορέας της Αλήθειας. Τραγικός ήρωας ο Νικολάι Ρουμπασώφ, που ξέρει, ότι το τέλος του είναι προδιαγεγραμμένο. Δεν υπερασπίζεται καν τον εαυτό του. Κι ίσως ο θάνατος του να είναι η μόνη του κάθαρση.

Ο Αραγκόν ζητάει από το φίλο του τον Πικάσο να σκιτσάρει για το εξώφυλλο του «Les Lettres Francaises» μια προσωπογραφία του …Ατσάλινου (Στάλιν). Οι αναγνώστες της επιθεώρησης, γνωστοί αλλά και μη επώνυμοι διανοούμενοι, διαμαρτύρονται πολύ έντονα. Στα cafés γύρω απο το St Germain ξεσπάει πόλεμος. Ο Pierre Daix απειλεί με την παραίτηση του και κοβοντας βόλτες στο γνωστό σαλόνι του σπιτιου του Αραγκον και της Ελσας Τριολέ φωναζει «μα δεν είναι και ο Θεός, μα δεν είναι ο Πατέρας, ο Στάλιν», Κι εκείνοι του απαντούν «μα είναι ακριβώς αυτό….»

Απεχθανόταν λένε τους διανοούμενους αλλά γνώριζε πολύ καλά τη δύναμη τους. Ακόμα περισσότερο είχε την δύναμη να τους χειραγωγήσει. Άλλωστε την τραγική δεκαετία 30, ο Ναζισμός ανεβαίνει με φόρα τα σκαλοπάτια της ιστορίας και η ΕΣΣΔ …είναι μια κάποια λύση για την δυτική διανόηση.
Συνέδρια για την υπεράσπιση της Κουλτούρας στη Μόσχα αλλά κι αντιφασιστικά συνέδρια σε όλο το κόσμο. Τα τέρατα της διανόησης δίνουν το παρόν και τον τόνο. Μαν, Μπρεχτ, Χάξλευ, Πάσος, Φρόυντ, Σαρτρ, Αινστάιν...
Ο Μπάμπελ γνωρίζεται στο Παρίσι μεσω του Έρεμπουργκ με τον Μαλρό που εντυπωσιασμένος απο την προσωπικότητα του, αλλά και απο τα βιώματα του γραμμένα στο «Κοκκινο Ιππικό», πρωτοστατεί στο να συμμετέχουν μαζί με τον Πάστερνακ στο Διεθνές Αντιφασιστικό Συνέδριο των Συγγραφέων στο Παρίσι. Λίγα χρόνια αργότερα ο Εβραίος Μπάμπελ, ήρωας της Οκτωβριανής εκτελείται με προσωπική διαταγή του Στάλιν. Η ...κατηγορία «κατασκοπεία». Λουμπλιάνκα!!1Η Δίκη δεν δημοσιοποιείται. Ούτε και η εκτέλεση. Το 1954 ...αποκαθιστάται από τη Σοβιετική Ένωση. ... «Ανεξακρίβωτες αιτίες θανάτου»...

Με άλλους το καθεστώς υπήρξε ...δημοκρατικότερο. Τους επέτρεπε να επιλέξουν το είδος της ενοχής τους. «Κατάσκοπος» ή «μέλος τροτσκιστικής ομάδας». Αν ήσουν πολύ εξασθενημένος προτιμούσες το «κατάσκοπος» Εκτέλεση. Η δεκάχρονη εξορίασε στρατόπεδο συγκέντρωσης- η αντίστοιχη ποινή για την άλλη κατηγορία- ίσως να ήταν τρομακτικότερη προοπτική.

Ο Πάστερνακ επιβιώνει γραμμένος πάντα στα μαύρα κατάστιχα του καθεστώτος. Είναι ο πάταγος που κάνει ο “Δρ Ζιβάγκο» όταν εκδίδεται στην Ευρώπη, αυτός που τον διασωζει. Αυτός που του επιτρέπει να βιοπορίζεται σαν μεταφραστής.
Ο Μαντελστάμ σβήνει το 38 σε στρατόπεδο συγκέντρωσης, πληρώνοντας τελεσίδικα την αμεριμνησία του να γράψει σατυρικό ποίημα. Αυτός δεν εχει πέρασμα στη Δύση.

Όταν ο Κομματικός Καθοδηγητής της Ένωσης Λογοτεχνών θέλοντας να τονίσει τη δυσκολία του...έργου του, και την ψυχολογική ...κουραση του στο να ...συμμαζευει την «τεμπελιά» και την «ασωτεία» των ...επίλεκτων Σοβιετικών λογοτεχνών, ο Στάλιν του απαντάει δημόσια «Σύντροφε κανόνισε να κάνεις σωστά τη δουλειά σου με αυτούς, δεν έχω άλλους»

Ο Έρενμπουργκ, δεινός ...ισορροπιστής όλων των...εποχών, ...καιροσκόπος κατά πολλούς, maitre των συμβιβασμών κατα άλλους και μαέστρος στο να στηνει το παιχνιδι...σύμφωνα με πολλούς, φρόντιζε να τονίζει με μεγάλο κυνισμό σε όσους Δυτικούς διανοητές ...ενδιαφερονταν ότι η ...αχανής Σοβιετική αγορά μπορεί να τους προσφέρει …τεράστια αναγνώριση αλλά και τεραστιο...τιραζ του έργου τους.

Κι είναι ο Μπρετόν που αρνείται. Κι ειναι ο Καμυ που αντιστέκεται. Κι είναι ο Ζιντ που τρομάζει απο τα εκατομμύρια αντιτυπα του εργου του στην ΕΣΣΔ και κάνει δειλα την αυτοκριτική του.

Η Σβετλάνα Αλληλουγιεβα πέθανε προχθες σε έναν οικο ευγηρίας στο Ουισκονσιν. Η κορη του Ατσαλινου ...έκλεισε μαζί με τα μάτια της έναν αιωνα.
Τον έκλεισε σχεδόν αθορυβα, χωρίς ιδιαίτερη δημοσιοτητα, αν και εμβληματικό γεγονός η αυτομοληση της, την ώρα που ο έφηβος 21ος κουνιεται συθεμελα απο ιστορικές μετακινησεις.
Κι είχε απέραντη βια ο 20ος. Αλλά ας μην λησμονούμε με εύκολες ισοπεδώσεις ότι είχε ΚΑΙ απέραντη ...λατρεία.

Η Αχμάτοβα, η νιόνυφη του ποιητή Γκουμιλιόφ-εκτελέστηκε κι αυτός ως εχθρός του Λαού- η μαγική Άννα που στο ταξίδι του μέλιτος της γνωριζει τον Μοντιλιάνι και ζει τον υπεροχο θυελλωδη ερωτα της μαζί του, εισπρατωντας,βιωνωντας κι ...ανιχνευοντας το πραγματικό λαϊκό πενθος, βλέποντας να κλαινε γοερά για το θανατο του Στάλιν, αυτοι που στερηθηκαν τα παιδιά τους, τουφεκιστηκαν οι πατεράδες και οι άντρες τους, φυλακιστηκαν οι μάννες και οι αδελφές τους, έγραψε «Η νάρκωση θα περάσει»

Σάββατο 26 Νοεμβρίου 2011

Η Ντόλυ στα ...Πέλαγα

Αρνήθηκα από τότε που η μνήμη απόθεσε τα δώρα της στα ποδιά μου, τον κάθε είδους ...μονόδρομο. Ούτε καν τον Απόλυτο. Το Τέλος. Το Θάνατο.
Άλλωστε ακόμα και αυτόν τον ...μονόδρομο, το μόνο έμβιο που έχει την γνώση και την αντίληψη του Τέλους του, ο Άνθρωπος, μέσα από τους αιώνες τον έντυσε με λογής λογής ...Αλήθειες, για να τον παρακάμψει. Για να τον νικήσει. Θρησκευτικές, Ρομαντικές, Κοινωνικές, Ηρωικές...Αλήθειες. Ακόμα και αυτόν τον ...νίκησε. Είτε φτιάχνοντας τα πλάνα του ...Επέκεινα σε θρησκευτικές ουράνιες ...λεωφόρους και ...δρόμους υπό-γειους, είτε με τον ιδεαλισμό της συνέχειας της Ζωής του μέσα από τις μνήμες των Άλλων. Οι...Μονόδρομοι, αντιβαίνουν στις βασικές Ανθρώπινες Αρχές.
Καταπονημένες, ακόμα κι βιασμένες Αρχές από τους θρησκευτικούς αλλά και τους θρησκολογούντες ιδεαλισμούς «πιστών» κι «απίστων» αντίστοιχα. Ποδοπατημένες από τους ...ολετήρες.

Δεν τρέφω κάποια ιδιαίτερη εκτίμηση στη ...Λογική. Και ασφαλώς δεν έχω σε ΚΑΜΙΑ εκτίμηση την... «κοινή λογική». Τις λογάριαζα πάντα για αφόρητα απλοϊκές κι οδυνηρά λαϊκίστικες. Είναι τόσες οι Παράμετροι που η άθλια ανθρώπινη α-νοησία για να τις ...φτάσει στα χαμηλά μέτρα της, τις εκλαμβάνει ως Δεδομένα.

Κι αν λάτρεψα και εμπιστεύτηκα τον ...Αδαή Θαλασσόλυκο που ...χαιρετά τις Γοργόνες, μίσησα και απαξίωσα τον ...Τεχνοκράτη λογιστάκο που κλεισμένος στο γραφείο ....θαλασσίων μεταφορών φυλλομετρά τα ...κιτάπια και δίνει...οδηγίες στα ...Πέλαγα. Αυτός δεν είναι καν ...ιδανικός και ανάξιος εραστής. Δεν έχει καν την στοιχειώδη ικανότητα να ονειρευτεί τη ...γέννα. Δεν ποθεί καν τον χαμένο οργασμό της στιγμής. Ένας αυτοευνουχισμένος μαλάκας του πρόσκαιρου. Ένας κιμάς στην κρεατομηχανή της Ιστορίας.

Προχθές το βράδυ, κουρασμένη συναισθηματικά και εξοντωμένη νοητικά, σχεδόν απελπισμένη, αντί η ...Ντόλυ να με φορτωθεί στη ...σέλα της και να ανηφορίσει την Κηφισίας πηγαίνοντας με τον αυτόματο, στο... κρεβάτι μου, αποφάσισε να με πάει από την Μεσογείων .
Η ...Ντόλυ με οδηγεί πάντα μόνη της. Άλλωστε όσα ...αυτοκίνητα καλά ή κακά, «συζύγους» ή «εραστές», πιστά ή άπιστα, ...ντύθηκα τα σιδερένια παλτά τους, εγώ μόνο με...κριτήρια Ντολυ τα ...μνημονεύω.

Η Ντόλυ λοιπόν, γνωρίζοντας πάντα τα ...ελιξίρια μου, με οδήγησε προχθές τη νύχτα έξω από το «Κέντρο Έκδοσης Εντολών Διακοπής Ρεύματος» της ΔΕΗ. Το ραδιόφωνο της έλεγε ότι εκεί είχε επιστρέψει ο Φωτόπουλος που δεν...δικάστηκε -γιατί δεν ...βρέθηκαν (sic!) από τον διοικητή τους οι μπάτσοι που τον συνέλαβαν, γιατί η έδρα δεν διέταξε την προσαγωγή των ΜΑΤατζηδων, γιατί το φοβικό αυτιστικό χουντικό συστηματάκι που αυτο-αποκαλείται Κυβέρνηση προτιμάει την προβοκάτσια των υποτακτικών του παρακράτους του που ελέγχει, γιατί οι θλιβεροί ΕΠΙ-κοινωνιολόγοι τρέμουν την Κοινωνία- συνοδευόμενος απο τον αιώνιο μας Έφηβο. Την αιμοσφαιρίνη του αίματος μας. Τον Μανόλη Γλέζο.

Δεν ξέραμε ούτε η Ντόλυ, ούτε εγώ, που ακριβώς είναι αυτό το Κέντρο της ΔΕΗ, αλλά το βρήκαμε πολύ εύκολα. Μύριζε απο μακριά αυτο τον Υπέροχο μόσχο της Ανθρωπίλας. Κι ήρθε –όπως άλλωστε έρχεται πάντα αν ξέρεις να αναγνωρίζεις τα σημάδια της- η εικόνα, η εικόνα λάβδανο, στη δόση της παρηγοριάς που ανακουφίζει που πόνους της καταπιεσμένης αλλά εξεγερμένης ελπίδας.

Ένα ζευγάρι εκεί στην ...Άκρη του Πεζοδρομίου Νησίδας της Μεσογείων. Εκείνη φορώντας ένα φτενό πουλοβεράκι κι ένα ολοπρόσωπο-ίσως και δανεικό- τεράστιο σκουφί που έκανε το πρόσωπο να έχει μόνο μάτια και Εκείνος έχοντας ανοίξει το μπουφάν για να την χώσει μέσα του.
-Τι γίνεται εδώ ρε παιδιά, τους ρωτάει η Ντολυ με τη φωνή μου, κλείνοντας την ακριανή λωρίδα της Μεσογείων
-Θα τους γαμήσουμε τους κερατάδες μου λέει ο σκούφος και γελάνε πύρινα τα ...μάτια της.

Κι ο Σύντροφος της- ίσως γιατί έψαχνε την αφορμή καταμεσής της παγωμένης Νοεμβριάτικης πολυάνθρωπης Μεσόγειων- κατεβάζει το στόμα του σκουφιού της και ορμάει στα χείλη της. Και Βάσου το ...έμβρυο. Να καλοφαίνεται σχηματοποιημένο στον υπέρηχο. Το έμβρυο της Ελπίδας. Αυτό που είναι η ερπύστρια του πιο αρχαϊκού όσο και πιο εξελιγμένου τανκ που γνωρίζει πως να τσακίζει την στέρφα ...βεβαιότητα της απελπισίας. «Αδαείς» θαλασσόλυκοι που ξέρουν να διαβάζουν τα ...αιωνόβια άστρα, που ξέρουν να ακούν τους χρησμούς απο τις γοργόνες, που ξέρουν να χαϊδεύουν τα ψηλά κύματα χωμένοι στους ...βυθούς τους.


Της γκρινιάζω συχνά της Ντόλυ ότι εκείνοι οι ...μηχανικοί έξω από το Τορίνο ξεραν την τέχνη της ....κατασκευής καλύτερα από τον ερασιτεχνικό, μη τεχνοκρατικό, έρωτα της μάνας και του πατέρα μου, μιας που όταν η Ντόλυ πεινάει μου το ανακοινώνει με ψίθυρους που εξελίσσονται σε κραυγές, κόκκινα ευανάγνωστα γράμματα και αγχωτικά προειδοποιητικά μηνύματα. Ενώ η δική μου η πείνα, μια ζαλάδα που σκοτίζει κι συσκοτίζει τα πάντα, χωρίς καντράν, ...χιλιόμετρα που αντέχει να περπατήσει και γκομενίστικα μουλαρώματα.

Κραυγάζει με κόκκινα απειλητικά γράμματα η Ντόλυ την πείνα της στα μούτρα μου. Ακου της λέω, να τα ξεχάσεις αυτά που ξέρεις απόψε. Κανόνισε θαλασσόλυκε να με πας λιμάνι και παράτα τα ...λογιστικά σου. Άλλωστε αν πίστευα στους ...μονόδρομους και στις γραφές τους, θα είχα επιλέξει να πιστέψω τον ...μεγάλο Μονόδρομο. Θα είχα επιλέξει να γίνω ...πιστή, να γίνω ...καλόγρια, να περάσω την μικρή στιγμή της Ζωής μου, σε κανένα μοναστήρι περιμένοντας να ...ζήσω την Μεγάλη ασφαλή Ζωή του ...Μετά. Από το να πιστέψω στο manual …συμπεριφοράς σου ή στα ...Μνημόνια των ηλίθιων, μάλλον θα επέλεγα να πιστέψω στην Αποκάλυψη του Ιωάννη. Σαφώς ...εντυπωσιακότερη. Αλλά που πιστεύουμε εμείς κουκλάρα μου; Μόνο στα φιλιά....

Και τώρα το έχω κι πρόσφατο το...θάμα. Μόλις το είδα. Σκύβω κι φιλάω τη καρδιά της. Την Βισκοντιανη της ...κυριότητα. Η κόρνα της με το που ακουμπούν τα χείλη μου πάνω της, αντηχεί στη Λεωφόρο απαντώντας μου «θα τους γαμήσουμε» και όλα τα ...απειλητικά γράμματα εξαφανίζονται απο το καντράν της.
Σ΄ αγαπάω σ. Ντόλυ. Σ’ αγαπώ πολύ γιατί ξέρεις να κλωτσάς, να ποδοπατάς, να διαφεντεύεις, να νικάς τους δικούς σου ...μονόδρομους. Τα δικά σου... manual . Σε σκεπάζω με το πανωφόρι μου. Πάμε καλή μου...
Υ.Γ. Ξέρω τι θα φάμε και οι δυο μας. Ξέρεις με τι θα χορτάσουμε την πείνα μας προσώρας. Βρες μου ένα κόκκινο φανάρι για να ΤΟ βρω...


Δευτέρα 21 Νοεμβρίου 2011

Χωρίς έλεος για μια σταγόνα ...Αίμα



«Δεν έχει αέρα» φωνάζει ο Κουρτ και ανοιγοκλείνω το στόμα για να πάρω ανάσα.

Ο χορός του Θανάτου. Οι νεκροί χορεύουν; Ή μήπως είναι αφόρητα Ζωντανοί; «Κι αν ο θάνατος είναι η αρχή της Ζωής;» αναρωτιέται ο Εντγκαρ

Ήρωες ούτε Ένοχοι, ούτε Αθώοι. Ούτε Δίκαιοι, ούτε Άδικοι. Ούτε Θύτες, ούτε Θύματα. Και Ένοχοι και Αθώοι. Και Δίκαιοι και Άδικοι. Και Θύτες και Θύματα. Ήρωες Δυνατοί. Ήρωες Ανελέητοι. Ήρωες τόσο «απάνθρωπα» Ανθρώπινοι.«Δικαιοσύνη ειναι η Εκδίκηση»

Η συγκολλητική Τους ουσία είναι η Αναγκη τους να συνυπάρχουν. Αυτός ειναι ο δικός τους Έρωτας. Χωρίς τρυφεράδα, χωρίς στοργή, χωρίς το στρογγύλεμα της συνήθειας ή της αποδοχής, χωρίς καμία από αυτές τις δυτικότροπες χριστιανικές συνεπαγωγές της πολιτισμένης αγάπης. Ο Έρωτας τους είναι Μίσος; Τι είναι το...Μίσος;

Το «Κακό» για τον Στρίνμπεργκ δεν κατρακυλάει σε banalité αισθηματολογίας και αυτολύπησης. Το «Κακό», στο κλειστοφοβικό σπίτι της παλιάς φυλακής, στο νησί, είναι χλωροφόρμιο. Ή ίσως ακόμα ακόμα είναι εθιστικό δηλητήριο που σε κατακλύζει από παντού με την μοχθηρή αλλά τόσο ηδονική γοητεία του. Σε καταπίνει…

Ο Στρίνμπεργκ δεν είναι ο κουρασμένος Νορβηγός Ιψεν. Ο Στρίνμπεργκ είναι εξαγριωμένος Σουηδός. Ορκισμένος μισογύνης στο έργο και την πραγματική του ζωή, γίνεται Δημιουργός, Πλάστης Γυναικών-και όχι ...θηλυκών. Γυναικών που έχει νόημα και αποκτάει αξία το να τις νικήσεις. Η Αλις δεν είναι ...Νορα. Δεν κάνει...εξέγερση. Κάνει Πολεμο.

Ο Κουρτ δεν είναι μια γωνία Γ σε ...Ιψενικό τρίγωνο. Είναι ο...Αθώος που τα Βαμπιρ τον καθηλώνουν με νήματα έρωτα, ενοχών, φίλιας, νοσταλγίας, γαλιφιάς εκβιασμών, υποταγής στο μολυσμένο τόπο τους, παλεύοντας ο καθένας τους να τον μετουσιώσει- με κάθε μέσον- σε συνήγορο δικό του και σε εισαγγελέα του άλλου. Πριν δραπετεύσει, χαρίζει μια τζούρα ...δίκιου, μια τζούρα συμπόνιας στον Εντγκαρ, έχοντας νοιώσει το δηλητήριο που χύνεται από την Αλις. «Μου αρκεί αυτό φίλε μου» του απαντάει ο Εντγκαρ.

Οι Δυο ρουφάνε το αίμα του Κουρτ για να ζήσουν, να ζήσουν τον ανελέητα ερωτικό τους Πόλεμο. Κι ύστερα οι Ισχυροί Δυο, αφήνουν τον ανίσχυρο- για τα μέτρα τους Κουρτ - να ξεφύγει. Να ...τους ξεφύγει

Δεν υπάρχει …Λύση. Δεν υπάρχει Κάθαρση. Δεν υπάρχει Τέλος. Μια Τραγωδία τόσο σκληρή, τόσο επώδυνη που αρνείται την Ελπίδα του Θανάτου. Την Ελπίδα του Αίματος. Την Ελπίδα της Ελευθερίας.

«Για να αναδειχθεί το κόκκινο του αίματος, πρέπει να εκτεθεί στον ήλιο».
Η Αρχαία Τραγωδία λάμπει μόνο κάτω από το καυτό φως. Ιερή γιατί είναι σαρκική. Αλλά ο Στρινμπεργκ είναι Σκανδιναβός Δεν έχει...Φως. Δεν έχει …Σκοτάδι. Μόνο σκιά. Ούτε μέρα, ούτε νύχτα. Ένα μεγάλο Φθινόπωρο… Δεν έχει Αίμα. Δεν έχει Σάρκα. Έχει μόνο αυτή την
αποπνικτική έλλειψη οξυγόνου. Την ηδονή της ασφυξίας.


Οι θεοί του Στρίνμπεργκ είναι μέσα στους ήρωες του και όχι έξω απο αυτούς. Δεν προστάζουν, δεν αποφασίζουν, δεν τιμωρούν, δεν δικάζουν, δεν μπορούν καν να σκοτώσουν.

«Είναι αλήθεια ότι την πέταξες στην θάλασσα;» ρωτάει ο Κουρτ τον Έντγκαρ. «Ναι». «Γιατί;» Κ ο Έντγκαρ «Δεν ξέρω. Μου φάνηκε τόσο φυσικό όπως στεκόταν εκεί στην άκρη του βράχου».

«Πέθανε;» ρωτάει με αδημονία η Άλις τον Κουρτ «Όχι» «Δεν θα πεθάνει επιτέλους ο
τύραννος
» θυμώνει εκείνη.

Ο Στρίνμπεργκ δεν είναι ...φιλάνθρωπος. Ο Στριμπεργκ ειναι Ανθρωπινος. Τον αγαπάει τον Άνθρωπο, δεν τον...συμπονά. Βγάζει τα ...γάντια και τον ακουμπάει με γυμνά χέρια χωρίς να τρομοκρατηθεί απο την αψάδα της Κολασης του. Τον αφήνει να ματοκυλιστεί χωρίς έστω το...έλεος μιας σταγόνας Αίματος



Στη Μ.

Κυριακή 6 Νοεμβρίου 2011

«Τίμιος πολιτικός είναι εκείνος ο οποίος, όταν εξαγοραστεί παραμένει εξαγορασμένος»

Το ...ευρω ή μη ευρω, προσωπικά δεν το θεώρησα ποτέ ως «οικονομικό» μέγεθος. Περισσοτερο και απο...πολιτικό ειναι βαθειά...γεωπολιτικό. Αποτέλεσμα του Δόγματος «ανήκομε στη Δυση». Άλλωστε ο Κων/νος Καραμανλής ...δεν ήρθε ποτέ. Και δεν ηρθε ποτε γιατι ...δεν έφυγε ποτε. Κάποιος Τριανταφυλίδης έφυγε. Τον Κων/νο Καραμανλή τον έφεραν... όπως ακριβώς δεν επέτρεπε ο Τσόρτσιλ στον άθλιο παπατζή ...παππού Γεωργιο Α’ Παπανδρέου Α’, να παραιτηθεί.

Ειναι ΕΠΙΕΙΚΩΣ αστείο το να στρεφεται ο προβολέας στο αν θα ...συναινέσει το φυσικό πρόσωπο Σαμαράς, σε αυτό το ΦΑΣΙΣΤΙΚΌ τουρλουμπουκι που θα πουν μεταβατική, οικουμενική, σωτηρια, εθνοσωτηρια ή ότι άλλο μιντιακό όνομα θα βολεψει. Όταν οι εκλογές θεωρουνται... δημοκρατικό αδιεξοδο, ότι κι αν λένε οι τηλε-ευαγγελιστες, αυτό το λέμε ΧΟΥΝΤΑ.

Αν υπαρχει σχεδιο αναφλεξης στη ΝΑ Μεσογειο, το ευρω ειναι το ...όχημα κι το ...προσχημα. Όλα τα άλλα προσωπικά τα ακουω βερεσε. Κι αυτο δεν εξαρταται απο κανέναν Σαμαρα. Ισως ουτε καν απο ...ανδρεικελα τυπου Μερζοζυ.

Όσο ο προβολεας φωτιζει τα εγχωρια παιχνιδάκια, αγνοωντας τους ευρωπαικους ακροβατισμους κ το ΔΝΤ σαν παραγοντα σταθερότητας της ...Ευρωπης, αλλά ακομα περισσοτερο αγνοώντας τις γεωπολιτικες ιστορικές μετατοπισεις, εμεις στα μερη μας παιζουμε τις ...κουμπαρες βλέποντας επιθεωρήσεις Δελφινάριου απο τηλεοπτικους δέκτες.

Αν σε κάτι θα στοιχηματιζα ειναι, ότι με όποιο σχημα, η Δανειακη Συμβαση κ όλα τα συμπαραμαρτουντα θα ψηφιστουν απο αυτη τη παρωδία Βουλής, ποντάροντας ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΚΟΜΗ φορά στον εκβιασμό και στην τρομολαγνεία.. Το πολιτικό προσωπικό θα παιξει το ρόλο που του εχει ανατεθεί. Πάντα κομπαρσοι ήταν σε μια επιφαση δημοκρατικου πολιτευματος, υπαλληλάκια κ πολιτικοι μπράβοι ενός σκηνικου τετοιου που η Καμορα μπροστα του φανταζει παιδικό παιχνιδάκι.

Όποιος όμως πιστευει ότι το παιχνιδι τελειωνει εδω, ειναι απολυτα γελασμένος. Ο επομενος ιστορικός χρόνος θα φερει την κοινωνική έκρηξη. ΑΝΕΞΕΛΕΓΚΤΗ. Αν ο Σαμαρας μπει στο παιχνιδι, το επομενο ...κλικ, θα ειναι ο μεγάλος φασισμός απεναντι σε μια κοινωνία που ΚΑΜΙΑ συστημική αριστερά δεν θα μπορεί να χειραγωγήσει. Αυτή τη στιγμή ο Σαμαράς, ως εκπρόσωπος μιας Λαϊκής Δεξιάς, ας αφήσει την ΑΝΑΠΟΦΕΥΚΤΗ αποστασία των νεοφιλελεύθερων σαπρόφυτων βουλευτών του κόμματος του, να ΥΛΟΠΟΙΗΘΕΙ. Μόνο έτσι θα μπορεσει, ρισκαρωντας τα ΠΑΝΤΑ κ κρατώντας το brand name της ΝΔ, να αποτελεσει τον έναν ΠΟΛΙΤΙΚΟ πόλο, βλέποντας τις φλόγες να καινε το πάντα ΑΝΥΠΑΡΚΤΟ και πλεον απολυτως νεκρό «κεντρώο»(sic!) μεταπολιτευτικό σκηνικό. Ούτως ή άλλως η Αριστερά-αυτή ή ...όποια άλλη- θα συγκροτήσει τον αντίθετο πόλο.

Ως ...παικτης, στα χερια του δεν κραταει το ...ευρω. Κραταει μόνο την πυρποληση του σκηνικου του μεγάλου φασισμου. Το δικό του...όφελος, η επομενη μερα. Το δικό μας, η ΑΠΟΦΥΓΗ του ΜΕΓΑΛΟΥ φασισμου.

Δευτέρα 31 Οκτωβρίου 2011

Μια σκύλα που ξαπλώνει όπου της αρέσει

Το είχα κρατησει στα ....αγαπημένα* μου. Στα ...αποθηκευμένα μου.
Με τρόμαξε. Το ξόρκισα. Δεν θα του επέτρεπα να με αφορά.

Δεν αγάπησα ποτέ τις φωτογραφίες. Δεν αγάπησα ποτε τα videos. Στατικά. Μουσειακά. Άβια. Προ-πεθαμένα. Αναλλοίωτα. Πλαστικά. Να μένουν εκεί, χωρίς να ζουν, χωρίς να αλλάζουν, χωρίς να ωριμάζουν, χωρίς να γερνούν, χωρίς να μπορούν να πεθάνουν. Ολέθριο πράγμα η ...Αθανασία!

Λάτρεψα μόνο τις «σκηνές» και τις «στιγμές» που ...αποθηκεύει ο νους μου.
Αυτές που η Μνήμη κρατάει, αυτές που τις επεξεργάζεται κάνοντας τες Αναμνήσεις. Αυτές που καλλιεργεί ο χρόνος. Αυτες που ζυμώνει η Ζωή. Αυτές που η ήττα, ο πόνος, η χαρά, η ηδονή, η πίκρα, η επιτυχία, η νοσταλγία, τις φωτίζει ...αλλοιώνοντας τες. Μνήμη ...κρασί. Κάποτε και ...ξύδι.

Δεν πάλεψα ποτέ να «κρατήσω» την κοινή αλληλουχία των ...στιγμών. Μόνο το άρωμα τους. Εγώ μέσα στο...κόσμο. Ο κόσμος μέσα μου. Εσένα.

Οι ...αρρώστιες έχουν περίεργα ονόματα. Αυτή τη λένε Google effect.
Η χρηση του Internet από τον Άνθρωπο σαν μια εξωτερική τράπεζα μνήμης. Παρά πολλοί άνθρωποι να γνωρίζουν όλο και λιγότερα για όλο και περισσότερα πράγματα. Μια ...γνώση σαν πανδημία ...άγνοιας.
Οι άνθρωποι από διαχειριστές και ύψιστοι καλλιτέχνες της μνήμης τους να γίνονται απλοί ...ταξιθέτες. Η «γνώση» να εξαπλώνεται σε τεράστιες επιφάνειες. Να χαλαλίζει το βάθος της, για να απλωθεί.

Google effect. Η «γνώση» σαν επιδημία. Αταξική. Αχρονική. Άπατρις.
Κανένα συνορο να μην μπορει πια να διακοψει την εξαπλωση της. Κι ο Ανθρώπινος εγκεφαλος να αλλάζει πλεύση. Να μην γεμιζει το κουμπαρά του, να μην αφηνει να γινει η ωσμωση, η αντιδραση, το πεταγμα, η αλλοιωση. Μόνη δεξιοτητα πια η ...ταξιθεσία.
Η μνήμη να χάνει την γοητεία της. Να μην ειναι πια ... «μια σκύλα που ξαπλώνει όπου της αρέσει».

Google effect παρακαλώ σε, άφησε με να ... Θυμηθώ ... Αλλοιώνοντας.
Google effect παρακαλώ σε, άφησε με να ...Ζησω... Ξεχνωντας.
Google effect παρακαλώ σε άφησε με να ...πεθανω... σπαζοντας τον κουμπαρα μου

Δαρβίνε ξέρεις πόσο σε λάτρεψα, και έτσι έχω θαρρητα, χάρη μεγάλη να σου ζητήσω . Μην μου την εκφυλίσεις την...αχρηστη. Τα εχω βρει απο καιρό με τον Κερβερο. Το νομισμα του για να με περάσει απεναντι στην Αχερουσία ειναι μόνο ένα. Ότι ...θυμάμαι. Όπως το ...θυμάμαι.

*κλικ στην εικόνα για το άρθρο "searching for the Google Effect on the people's memory"


Σάββατο 29 Οκτωβρίου 2011

Ο Χριστός, ο Ζαμπούνης και ο ...Κάρολος

Κατανοώ απόλυτα τον κακοχωνεμένο μακιαβελισμό της καθεστωτικής δημοσιογραφίας και της ελέω Τρόικας Πολιτικής «Εξουσίας» να απαξιώσει τους πολίτες, ράβοντας τους στο κούτελο, γραφικές ταμπέλες σαν τα κίτρινα αστέρια του Δαυίδ. Είναι το τελευταίο ...προκεχωρημένο φυλάκιο που μπορούν να υπερασπιστούν ...καταρρέοντας.

Αλλά μου είναι αδιανόητο να αποδεχτώ ότι κάποιοι βυθιζόμενοι σε θεσμολαγνικούς αυτισμούς, σε μιντιακα παιχνιδάκια απαξιωμένων υπαλληλίσκων, σε επιθεωρησιακά νούμερα μπουλουκτσήδων της συναλλαγής, θα απολογούνται για την ριζοσπαστικοποίηση των πολιτών. Όποιων πολιτών. Όλων των Πολιτών.

Η Πολιτική έχει ΠΑΝΤΑ σαφές ιδεολογικό πλαίσιο μέσα στο οποίο κινείται. Κι αυτό το πλαίσιο δεν ήταν ποτέ ...μεταφυσικό. Ήταν πάντα ταξικό. Όταν η μεσαία τάξη βυθίζεται κ προλεταριοποιειται, όταν η εργασία της απαξιωνεται κ η περιουσία της δεν αξίζει ούτε το χαρτί των συμβολαιογραφικών τίτλων ...ιδιοκτησίας, είτε είναι θρησκευόμενη, είτε είναι ποδοσφαιροφιλη, είτε είναι εθνικιστική, είτε είναι βουδιστική, είτε είναι φαν της Τατιάνας, είτε φαν του Γιανναρα, τότε έχει ΕΞ ΑΝΤΙΚΕΙΜΈΝΟΥ έναν ΕΧΘΡΟ κ έναν ΣΥΜΜΑΧΟ. Τον εχθρό τον εντόπισε, τον γνωρίζει και τον καταγράφει. Τον ΒΡΟΝΤΟΦΩΝΑΖΕΙ. Οι νοικοκυραίοι πήραν το όπλο τους.

Τώρα μένει να καταλάβει ο ...Σύμμαχος, ότι η Κοινωνία είναι πιο μπροστά από τα δικά του ...μεταφυσικά προβλήματα savoir faire. Αν δεν το καταλάβει...αν συνεχίσει τους ..ελιτισμούς, τότε δεν αυτοκαταστρέφεται απλά. Αυτό είναι το μικρότερο κακό. Το μεγάλο κακό είναι ότι η Φύση μισεί το ...κενό. Και δεν το αναπληρώνει πάντα, ...όπως φαντασιωνομαστε με αυτοϊκανοποίηση.

Αν νομίζει η Αριστερά ότι εκπροσωπεί κάποιου είδους ...μεταφυσική θρησκεία, όπου ευσεβείς πιστοί θα προσέλθουν να ...βαπτιστούν στα καθαγιασμένα νερά της, πλανάται πλάνην οικτρά... Ο Χριστός ...πέθανε. Ο Ζαμπούνης, γράφει σε φυλλάδες για το πολιτικάντικο life-style . Κι ο ...Κάρολος παριστάνει το φερετζέ του φαντάσματος της ...δημοκρατίας.

Τρίτη 25 Οκτωβρίου 2011

Σώζοντας τους ...Γάλλους

Σε κανένα δημοκρατικό πολίτευμα οι εκλογές και η λαϊκή νομιμοποίηση μιας πολιτικής ΔΕΝ μπορούν να θεωρηθούν «επικίνδυνο πείραμα». Κι αυτό δεν είναι ούτε ...θεώρημα, ούτε «ορθολογισμός», ούτε τηλεοπτική παρλαπίπα. Είναι ΑΞΙΩΜΑ. Είναι η βάση αυτού που με τόσο «καμάρι» διάφοροι αυτιστικοί δανδήδες του γυαλιού ονομάζουν αντιπροσωπευτική δημοκρατία.

Οι εκλογές δεν είναι απλά «επικίνδυνο πείραμα» για το ΠΑΣΟΚ. Θα είναι η ταφόπλακα του. Αν μέχρι την ημέρα των εκλογών καταφέρουν να κατέβουν με ένα ψηφοδέλτιο τα συνεταιράκια- προσωπικά αμφιβάλλω- θα θεωρηθεί επιτυχία αν πάρουν διψήφιο ποσοστό.

Τις σφραγίδες των κομμάτων η Ιστορία τις προσπερνά χωρίς να τους χαρίζει καν ένα βλέμμα, και το βάρος «ΠΑΣΟΚ» είναι πια τόσο χυδαίο που αμφιβάλλω αν κανείς θα θέλει διακαώς να διεκδικήσει αυτή την «κληρονομιά».

Η συζήτηση για το αν η Δανειακή Σύμβαση θα περάσει με151, με 180 ή με 500 βουλευτικές ψήφους είναι ήδη ξεπερασμένη. Η Δανειακή Σύμβαση δεν θα εφαρμοστεί ποτέ, γιατί αυτή η ΕΕ όπως και η Ευρωζώνη όπως την γνωρίσαμε έχει ήδη προσμετρήσει το βίο της. Οι εξελίξεις έχουν ήδη δρομολογηθεί.

Η επίκληση του Σαρκοζύ στη...Δημοκρατία κάθε άλλο παρά τυχαία ειναι. Η ρήση Αλφαταζ περί «μη προβλεπόμενης κηδεμονίας» από καμία Συνθηκη της ΕΕ, κάθε άλλο παρά τυχαία είναι. Κανείς τους δεν ανακάλυψε ΤΩΡΑ την ...δημοκρατία. Απλά στο παιχνίδι των πολιτικάντικων ισορροπιών το μπαλάκι πετιέται σε ΕΜΑΣ απέναντι στον ιστορικά ...αειθαλή γερμανικό ιμπεριαλισμό. Οι Γάλλοι ξέρουν από ...γραμμές Μαζινό και πως τις διαβαίνουν τα γερμανικά πάντσερ. Γιατί σε ΕΜΑΣ;

Γιατί ΕΜΕΙΣ κρατούσαμε τη χειροβομβίδα στα χέρια μας, πριν από την ακόμη συντριπτικότερη της Ιταλίας, κι γιατί ΕΜΕΙΣ πια δεν έχουμε τίποτα άλλο να χάσουμε.

Γιατί η χειροβομβίδα που θα ΑΠΑΣΦΑΛΙΣΤΕΙ με απροσμέτρητο κίνδυνο για το «νόμισμα», μπορεί να λειτουργήσει σαν ένα από τα διαπραγματευτικά του ατού στην καινούργια ...αναδιανομή εξουσίας στην Ευρώπη. Και ασφαλώς ο Σαρκοζυ γνωρίζει ότι ο Παπανδρέου και το αυτιστικό πολιτικό προσωπικό του τοπου, υπάλληλων πολλών και ποικιλων συμφερόντων, του είναι απολύτως άχρηστο πλέον.

Κυριακή 16 Οκτωβρίου 2011

“And , If we should fail?”.

Στο απόγειο της καριέρας του ως Σαιξπηρικός ηθοποιός ο sir Αλεκ Γκίνες, εκεί στα τέλη της δεκαετίας του 60, αποφασίζει να ανεβάσει Μάκβεθ.

Κι αυτό το θεατρικό γεγονός από μόνο του, ίσως θα ήταν ένα ακόμη διαμάντι στο στέμμα του, αν δεν αποφάσιζε να προτείνει το ρόλο της Λαίδης Μάκβεθ στη Σιμόν Σινιορέ. Σε μια Σινιορέ, που τότε κάνει χολυγουντινή καριέρα, και που οι θεατρικές της εμπειρίες είναι λιγοστές, οι δε Σαιξπηρικές της είναι ...ανυπαρκτες. Κι ακόμα χειρότερα μια Σινιορέ που δεν μιλάει καν αγγλικά αλλά αναμασάει τα στοιχειώδη αμερικάνικα των κινηματογραφικών της ρόλων.

Πρεμιέρα. Κατάμεστο το Royal Court Theatre, από ένα κοινό, τόσο καλά εκπαιδευμένο που γνωρίζει τους Σαιξπηρικους διάλογους ... «από καρδιάς».

Κάπου στη μέση της Πρεμιέρας εκείνης της τόσο πολυδιαφημισμένης παράστασης, του θεατρικού ...γεγονότος της εποχής, η Σιμον Σινιορέ, η Λαίδη Μάκβεθ ...χάνει τα λόγια της. Μπερδεύεται, παγώνει και μένει άλαλη πάνω στη σκηνή. Σε αυτά τα δευτερόλεπτα που ο χρόνος διαστέλλεται, ματώνει και καθορίζει τα ...χρόνια.

Ο sir Αλεκ Γκινες, μέσα στο βροντερό βουητό της σιωπής του κοινού, την πλησιάζει, πιάνει τα χέρια της, την κοιτάζει στα μάτια ... «πηδάει» όλη την επόμενη σκηνή, όλο τον επόμενο διάλογο, όλη την επόμενη στιχομυθία και ...απαγγέλλει... And , If we should fail?”.

Η Σινιορε εξακολουθεί να τον κοιτάζει στα μάτια παγωμένη και άλαλη. Κι ο Γκινες ...συνεχίζει. Συνεχίζει λέγοντας την ατάκα που πρέπει να πει η Λαίδη Μάκβεθ: “We fail”.

Και η Σινιορέ ...ξεκοκαλώνει και συνεχίζει...

Κάποιοι από το κοινό σηκώνονται όρθιοι και χειροκροτούν αλλόφρονες, απο ενθουσιασμό. Κάποιοι άλλοι από το κοινό, σηκώνονται και αποχωρούν επιδεικτικά από την αίθουσα του Royal Court Theatre.

Η παράσταση κατέβηκε μετά από δυο μέρες. Οι κριτικές τους ξέσκισαν.

O sir Αλεκ Γκινες δεν ξανάπαιξε ποτέ πια Σαιξπηρικό ρόλο. Η Σινιορέ δεν ξανάπαιξε ποτέ στο θέατρο.

Ο Γκίνες στα απομνημόνευματα του έγραψε ότι αυτή η παράσταση ήταν η πιο μεγάλη στιγμή της καριέρας του. «Κατάλαβα τότε, έγραψε, τι σημαίνει τελικά να είμαι Ηθοποιός. Τελικά ναι, υπήρξα ...καλλιτέχνης»

Η Σιμον Σινιορε περιγράφοντας τη σκηνή στο ‘La nostalgie n'est plus ce qu'elle était’, λέει ότι έζησε ελάχιστα τον προορισμό του Ηθοποιού, το Θέατρο. Ναι, Απέτυχε. Αλλά το Έζησε...

Υ.Γ. “All of old. Nothing else ever. Ever tried. Ever failed. No matter. Try gain. Fail again. Fail better”


Σάββατο 15 Οκτωβρίου 2011

Η Μαντάμ Σουσού κάνει καριέρα στο Ελντοράντο

Παρατηρώ με ...τρόμο, όχι μόνο τους κοινωνικούς σαλτιμπάγκους, όχι μόνο τα κυβερνοδίαιτα junkies, όχι μόνο τους νεόπτωχους της τ. μεσαίας τάξης που η αδράνεια στο φρενάρισμα της ζωής τους, λειτουργεί ακόμα...αυτιστικά, αλλά και ...αριστερούς, να ταμπουρώνονται πίσω απο το mainstream, πίσω απο το politically correct, πίσω από αυτήν την πολιτική ορθότητα του συρμού.

Ο εχθρός ανερυθρίαστα πυροβολεί στο ψαχνό για το...καλό μας, ποδοπατάει ανθρώπους, ζωές, δικαιώματα, τελατινιαζει τον πολιτισμό της εργασίας, καταρρακώνει κάθε έννοια δημοκρατικής νομιμότητας, κάθε ψήγμα λαϊκής βούλησης, και η συζήτηση περιστρέφεται σε επίπεδα κατηχητικού 5ης διαλογής.

Να καταλάβουν οι εργαζόμενοι τα δικά τους εργαλεία παραγωγής; Τς,τς,τς ανακράζει ο Μπιθουλας του μικροαστισμού. Ο αριστερός πρέπει να είναι καλός χριστιανός. Να δίνει το παράδειγμα του οσιομάρτυρα. Να σταυρώνεται χαμογελώντας. Άντε κι ο γαλαντόμος ο Παπαχελάς στις κουβαρντοσυνες του, του παρέχει τη δυνατότητα να κάνει «2-3 συνταγμένες διαδηλώσεις» να ...ξεχαρμανιάσει. Πως λένε οι παπάδες; Κάνε και 40 μετάνοιες κι άντε στο καλό. Θα ανταμειφθείς στην...άλλη ζωή.

Μόνο που η Αριστερά γνωρίζει ότι η ...σωτηρία της ψυχής, είναι ...άλλου παπα ευαγγέλιο ή ...άλλου ψυχαναλυτή ντιβάνι. Η σωτηρία όμως της τιμής και της αξίας της Εργασίας, είναι το παραδοσιακό δικό της Βιλαέτι. Κι αυτό πρέπει να το υπερασπιστεί, με κάθε μέσο, με κάθε τρόπο, με κάθε κόστος, και μακριά από αυτήν την βόμβα ναπάλμ της political correctness που διαλύει τα κοινωνικά αντανακλαστικά. Αλλά με αμέριστο σεβασμό στο κοινωνικό ένστικτο επιβίωσης μιας κοινωνίας που ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ έχει ριζοσπαστικοποιηθεί.

Υ.Γ. Και επειδή όλα αυτά τα ζητήματα είναι λυμένα απο την Ιστορία, στην πρώτη μεγάλη -στη Ναζιστική Ευρωπη- απεργία των Δ/Υ και ΚΑΤΑΛΗΨΗ ολων των κρατικών κτιρίων τον Απρίλη του 1942, η...διαταγή της δοτής Κυβέρνησης περιεγραφε πως «οποιαδήποτε κατάληψη δημόσιων κτιρίων θα θεωρείται ως ΣΑΜΠΟΤΑΖ παρά των στρατευμάτων κατοχής και θα υπόκειται στους στρατιωτικούς ποινικούς νόμους»

Και επειδή η ...ΓΣΕΕ, με όποιο όνομα κι αν έκανε ...καριέρα σε αυτό το τόπο, πάντα ξεπουλημένη ήταν, ας θυμηθούμε την ανακοίνωση της ΕΣΕΕ (τότε ΓΣΕΕ: «Καλούμε όλα τα εργατικά στελέχη και όλους τους μισθωτούς να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων και να καταδικάσουν και να αποφύγουν επιμελώς κάθε ενέργεια που τείνει στη παρανομία(sic!) κι πειθαρχημένα κάτω από αυτήν να επιλύσουν κάθε ζήτημα που τυχόν προέκυπτε ή θα προκύψει γιατί έχουμε απτά δείγματα του ενδιαφέροντος τόσον της Κυβερνήσεως όσον και των Αρχών Κατοχής για την ευμενή λύση κάθε ζητήματος που απασχολεί τον εργατικό κόσμο».

Ευτυχώς το ΕΑΜ τότε, δεν ...υπάκουσε στα κελεύσματα του κάθε Παναγόπουλου, πολύ δε περισσότερο στους Καστανίδηδες και τους Μόσιαλους της εποχής..

Υ.Γ.2.Ο Ηλίας Μανουσαρίδης, Προεδρος εργαζομένων στην καθαριότητα του Δήμου Θεσ/κης, απάντησε στους Καμινομπουτάρηδες που αλαλιασμένοι πετάνε το προσωπείο:"Αν στειλουν τα ΜΑΤ και χρησιμοποιήσουν βία, θα απαντήσουμε με βία. Αυτός που θα κάνει την οικογενεια μου να πεινάσει και να μην ζεσταθεί, δεν μπορει να περπατάει ασφαλής"

Κι ήταν τοσο παρηγορη η βροντερή όσο και σθεναρή αυτη φωνή, αυτη η κραυγή που δηλώνει ότι το κοινωνικό ένστικο επιβιωσης των εργαζομένων ξυπνησε απο το ληθαργο και βρυχαται. Και αυτή η φωνη ειναι ο μόνος ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ όσο και ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ μονοδρομος.

Κυριακή 9 Οκτωβρίου 2011

Όταν οι ..θεοί κάνουν real estate

Πως διαβάζεις την Ιστορία; Με τα μάτια καρφωμένα στο χάρτη... Σε αυτό το τόπο παράγουμε πάντα πολλή περισσότερη Ιστορία από αυτή που μπορούμε να καταναλώσουμε. Γονιδιακή πρόνοια των...θεών για τη φυλή; Όχι. Απλά, πολύ μικρό το...οικόπεδο, σπαρμένο στην πιο ενδιαφέρουσα θέση του πλανήτη.

Χαζεύω τα κυριακάτικα φύλλα του ελληνικού Τύπου κι είναι σαν να ακούω τους βρυχηθμούς από τις καμπάνες της εκκλησίας της γειτονιας μου. Τα περί χρέους μας, ευρώ μας, ελλειμμάτων μας και λοιπών ...δαιμονίων να παραπέμπουν σε συζητήσεις μεσαιωνικών θεολόγων περί του φύλλου των αγγέλων. Λες κι αυτός ο τόπος βρίσκεται ...εν κενω. Λες κι αυτός ο τόπος είναι ένα οικόπεδο κάπου στο Σύμπαν, κάπου στον Άρη, κάπου στη Νεφελοκοκκυγία, κάπου στον Ουρανό. Ε, δεν είναι... Ε, δεν ήταν ...ποτέ.

Αντίθετα ήταν ένα οικόπεδο που οι κτηματομεσίτες ...θεοί θα το πάσαραν στον κάθε ...επενδύτη ως ««perfect location but too ...noisy». Σε όλες τις περιόδους που η Ιστορία ανακλαδίζεται απο τον χρυσοποίκιλτο και κατακόκκινο- όχι απο βελουδο, αλλά από αίμα- καναπέ της, σε κάθε περίοδο που η τράπουλα ξαναμοιράζεται, που οι ισορροπίες μεταβάλλονται, που οι επιρροές και οι χάρτες ξαναζωγραφίζονται, χαζεύουν οι θεοί κτηματομεσίτες το οικόπεδο- μπαρουταποθήκη. Οι γεωπολιτικές επιδιώξεις των Μεγάλων καθόρισαν πάντα αυτό το φασαριοζικο τόπο. Απο την ..."Ανεξαρτησία", απο το Ναβαρίνο, από το φόβητρο του -έτοιμου να αποσυνθέσει την οθωμανική αυτοκρατορία- Τσάρου, απο την Αγγλία που ηθελε απεγνωσμένα να έχει πρόσβαση στη Διώρυγα του Σουέζ, από μια Γαλλία ηττημένη στους Ναπολεόντειους πολέμους, αυτός ο τόπος αναπαράγει ΣΤΑΘΕΡΑ Μαυροκορδάτους, Καποδίστριες και Κωλέτηδες σε κάθε είδος κι σε κάθε version

Δημοκρατικοί Μύθοι, Παραμύθια «δημοκρατίας», που καλούνταν πάντα να εξυπηρετηθούν σε ένα άθλια ξεπουλημένο παιχνίδι. Αίμα ηρώων να κυλάει πάνω στο πράσινο τραπέζι της τσόχας. Αυτή είναι η πραγματική ιστορία της Αριστεράς σε τούτο εδώ το οικόπεδο. Γραμμένη πισω από τις σελιδες ιστορικου κυνισμού ...Ημερολογίων (the diary of G. Dimitrov). Κυνική από τη φύση της η Ιστορία.

Κι ύστερα...Κι ύστερα μια ..Μεταπολίτευση που δεν τόλμησε καν να ακουμπήσει τη Χούντα, μιας που θα έπρεπε να χώσει τα χέρια της μέσα στα σκατά της προχουντικής περιόδου. Μια Μεταπολίτευση, μια ...μετα-χουντα, που συνέχισε ακάθεκτη την προχουντική κτηνωδία, απλά ευφυέστεροι οι...απόγονοι των ...οικων, χρησιμοποιούν τις «τεχνολογίες» της εποχής.

Φιλλέλην ο Χελμουτ Σμιτ... Ε, ρε και πόσοι φιλέλληνες και Φιλελληνικά Κομιτάτα πέρασαν απο τούτο το οικοπεδο. Ε, ρε και πόσα ...δάνεια «ανεξαρτησίας» πέσανε πάνω του.

Γερμανός ο Χέλμουτ Σμιτ. Πολύ Γερμανός. Γερμανός που γνωρίζει ότι σήμερα σε αυτόν τον τόπο βρίσκεται η πυρηνική βόμβα που δεν έχει απλά την δυνατότητα να ανατινάξει το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα, αλλά όλες, τις ούτως ή άλλως εύθραυστες γεωπολιτικές ισορροπίες. Γερμανός ο Σμιτ, απο αυτούς τους Γερμανούς που γνωρίζουν αυτό που κάτι τυπάκια σαν τον γενίτσαρο Ρέσλερ, τη Μέρκελ, τον Σόιμπλε, τον Άκερμαν, παραβλέπουν για μια ακόμα φορά μέσα σε δύο αιώνες. Γερμανός που γνωρίζει ότι όποτε οι Γερμανοί...απαρνήθηκαν την Realpolitik, όποτε διάβασαν λάθος τον ιμπεριαλισμό του κοινωνικού Δαρβινισμού, όποτε ματοκύλισαν τον πλανήτη, ΕΧΑΣΑΝ..

Κευνσιανός ο Γκάιτνερ; Σερίφης του Μεγάλου Μπάτσου που κάνει αισθητή την παρουσία του. Προς αποφυγήν ...παρεξηγησεων.

Στο οικόπεδο «Ελλάδα» με μια ...κατά Πούτιν μετασοβιετική «Ευρω-Ασιατική Ένωση», με μια Αραβική αναδιανομή εξουσιών, με μια μετα-οθωμανική Τουρκία, με μια Κίνα με τεράστιο εμπορικό πλεόνασμα, που αγοράζει χρέη αλλά ενώ ο πελάτης εχει πάντα αεροπλανοφόρα και πεζοναύτες, ο αγοραστής δεν εχει μπάτσους για να στείλει τους ...δικαστικούς κλητήρες, το τομάρι μας αξίζει πολλά. Όσο μια ανεξέλεγκτη πυρηνική βόμβα.

Στη τρίτη γενιά Παπανδρέου, ο Γιωργάκης ο Γ’, με την διάνοια των ηλιθίων, κατορθωσε να χάσει ακόμα και την εύνοια των παραδοσιακών αφεντικών των προγονών του. Των παπουδοπατεράδων του. Τώρα πια όλοι τον δείχνουν με το δάχτυλο. Με χειρότερα αντανακλαστικά ακόμα και από τον γερμανοφιλο Ιωάννη Μεταξά. Η συμμορία του, παλεύει να ...συνομιλήσει με τη Μέρκελ. Ανθύπατοι έρχονται να επιθεωρήσουν τα ...στρατεύματα τους.

Μόνο που ακόμα και οι λογής λογής Βαν Φλητ πίσω τους είχαν την Γιάλτα και το Πότσδαμ και μπροστά τους το δόγμα Τρούμαν. Οι συμφωνίες είχαν ήδη υπογραφεί. Οι ...Αγγλο-Αμερικάνοι, απλά έκαναν αλλαξοκωλιες στις συμφωνημένες αποικίες και προτεκτοράτα. Αντιθετα τώρα ...όλοι ετοιμάζουν τα στρατεύματα τους.

Ναι, η μόνη μας διέξοδος είναι το τράβηγμα της περόνης της ...χειροβομβίδας. Το ...Κούγκι. Αλλά... όποιος πιστέψει ότι αυτό μπορεί να γίνει χωρίς ...συμμάχους, θα πρέπει να ξαναδιαβάσει καλά τον Θουκυδίδη. Να ξαναδεί, το πιο...αμοραλιστικό κείμενο της Ιστορίας, τον διάλογο Αθηναίων-Μηλίων.

Το ευρω, η δραχμή, η ...μνα, ειναι απλά στιγμές της Ιστορίας. Μικρές όσο μια αναπνοή. Λεπτομέρειες, όπως η δολοφονία του Φραγκίσκου Φερδινάνδου, ως...αφορμή .

Η πτωχή πλην τιμία Ελλας, δεν υπήρξε ποτέ ιστορικά. Όποιος φαντάζεται ότι θα πετάξει την βόμβα έχοντας τινάξει στον αέρα τα πάντα, έχοντας δώσει μια σπρωξιά να γυρίσει η ράθυμη ρόδα της Ιστορίας, και την επόμενη μέρα θα ζήσει πτωχός πλην τίμιος και πάνω από όλα ανεξάρτητος, ίσως να είναι και ιστορικά νυχτωμένος. Όσο λογιστικό είναι το χρέος τόσο οι γεωγραφικές συντεταγμένες του οικοπέδου είναι ...συγκεκριμένες. Τόσο συγκεκριμένες όσο μια καταραμένη ...Ευχή.

Οι θεοί κάνουν real estate, οι Μαυροκορδάτοι, οι Καποδίστριες και οι Κωλέτηδες, διορισμένοι...έπαρχοι, εκπροσωπούν τα συμφέροντα των κτηματομεσιτών Αφεντικών τους. Όσο για τους Λαούς...

Υ.Γ. Κυριακή σήμερα.... ας βάλω και λίγη μουσική, έτσι για να σκεπασω τα αυτιά μου απο τη βουή. Βουη απο καμπάνες "Ναων" και κηρύγματα "Παπαδων" κάθε λογής... πίστης

Πέμπτη 29 Σεπτεμβρίου 2011

Απαντώντας στον Γιάννη

Φίλε Γιάννη,

διαβάζοντας την ανάρτηση σου, η πρώτη έκφραση που ήρθε στο στόμα μου, είναι το «μάτια ερμητικά κλειστά». Κι ο πιο σίγουρος τρόπος για να «διαβάζεις» το μέλλον ΛΑΘΟΣ, είναι να χαζεύεις την Ιστορία θεωρώντας της γραμμική.

Η «Πλατεία Συντάγματος» κατασυκοφαντήθηκε από κάποιους ως happening και αποθεώθηκε απο άλλους ως εξέγερση με το ίδιο ακριβώς σκεπτικό: είτε ότι η Ιστορία είναι είναι στέρφα, είτε ότι η Ιστορία μόλις γέννησε και τώρα είναι λεχώνα. Μόνο που η Ιστορία είναι απλά γκαστρωμένη. Ποιος ...γονιμοποιεί την Ιστορία; Μόνο ο κόσμος και οι ...εποχές. Κι αυτό λειτουργεί σχεδόν αξιωματικά μέσα στους αιώνες.

Ας καταθέσω λοιπόν η δική μου, την αυστηρά προσωπική μου άποψη. Η «Πλατεία Συντάγματος» θα καταγραφεί ιστορικά ως κάτι εξαιρετικά μεγάλο και σε μεγάλο βαθμό ως "αυτεξούσιο γεγονός". Η «Πλατεία» θα είναι η εικόνα, η φωτογραφία εκείνου ιστορικού σημείου, εκείνου του breaking point της ριζοσπαστικοποίησης της κοινωνίας.

Στη «Πλατεία» πολλοι πληθυσμοί έγιναν Λαός. Και θα υποστηριζω πάντα ότι ειτε οι ...πάνω, ειτε οι ...κάτω, έλεγαν με διαφορετικό τροπο, με άλλες λέξεις, ακριβώς το ίδιο πραγμα. Ότι αυτη η «Δημοκρατία» τους αποκλειει. Δεν τους χωράει. Τους περιθωριοποιεί. Τους βιάζει.

Η δημοκρατία είναι διαδραστικό σύστημα, ειναι εργαλείο, είναι ένα μαχαίρι που κόβει κι μοιράζει μια πίτα. Τίποτα περισσότερο, αλλά και τίποτα λιγότερο. Η δημοκρατία αφορά ΠΑΝΤΑ, μόνο όσους εμπεριέχει. Η δημοκρατία πριν και πάνω απο όλα εχει έννοια ΜΟΝΟΝ όταν εχει επιλογή. Όχι επιλογή προσωπων, επιλογή κατανομής πλουτου. Η Πολιτική δεν ειναι ...τέχνη. Τέχνη ειναι η ΕΠΙ-κοινωνία. Και πολύ περισσότερο ΔΕΝ είναι η «τέχνη» του ...εφικτου. Αυτο ειναι ο ορισμός της χουντας, που σμιλευει στα μέτρα της το ...εφικτό. Η Πολιτική ήταν, ειναι και θα είναι πάντα η επιλογή των Αποφάσεων.

Στην «Πλατεία» με όποιες λέξεις, σημαίες, συνθήματα κι αν εκφράστηκε, αυτό που αποτυπώθηκε-όχι μόνο απο τους παριστάμενους, αλλά ΚΑΙ από τους μη παριστάμενους που κάνει τεραστιο ΛΑΘΟΣ όποιος τους θεωρει ...αποντες- η ΟΥΣΙΑ της ήταν το άγγιγμα ...της χαμένης έννοιας του Πολίτη. Η «Πλατεία» είναι η εικόνα της Πολιτείας, κοντρα στο Κρατος (τους). Η «Πλατεία» δεν είναι αυτό που είδαμε, είτε με τα μάτια μας, είτε στην οθόνη της tv ή του pc μας. Η «Πλατεία» είναι το πρελουδιο αυτού που ...δεν χουμε δει ακόμα.

Η «Πλατεία» δεν ήταν η όποια απόφαση, η όποια πρόταση, η όποια πολιτική ντιρεκτιβα, ή ...ότι. Κανείς δεν ειναι τόσο αφελής, τόσο εγκληματικά ανοητος, τόσο αδιανοητα αυτιστικός για να ...περιμένει καλό φύλλο στο τραπεζι του χαρτοκλεφτη οικοδεσποτη. Κανείς δεν κάνει καθαρή ...επιχειρηση στο τοπο που οριζει η Μαφία. Κανείς δεν πάει να κάνει ...ακομα μια ...φαμιλια. Ο Λαός δεν είναι Κομμα. Ο Λαός ειναι Στρατος.

Αυτό που κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν οι μαφιόζοι κοτζαμπάσηδες πολιτικοί μας και διαλαλούν οι τηλε-ευαγγελιστές τους, το φωνάζει ο Μπαφετ, το λέει η Μπετανκουρ. Δώσε κάτι τις υπάλληλε μου πολιτικό σύστημα , πούλα το και με ένα φιόγκο, γιατι έτσι θα χάσουμε πολυ λιγοτερα. Όλοι αυτοι, αλλά και πολλοί άλλοι ευφυείς, τις στροφές της Ιστορίας τις διαβάζουν...

Αν με ρωτάς Γιάννη, αν ειμαι ...αισιοδοξη βραχυπροθεσμα, θα σου απαντησω ...ΟΧΙ. Το λέω εδω και πολύ καιρό, όταν με έλεγαν γραφική. Δεν φοβηθηκα ποτε, ουτε για το ...ευρω, ουτε για την ΟΝΕ, ουτε για την Ευρωπη, ουτε καν για την φτωχοποιηση, ουτε καν την υποτέλεια. Τον μεγάλο ΦΑΣΙΣΜΟ που ερχεται, τρεμω. Κι ελαχιστα με απασχολεί αν αυτος θα γινει με αυρες, με τανκς, με μπατσους, με καταδρομείς ή με τηλεοράσεις. Αυτοι θα ειναι το όποιο βολικό μέσο χρησιμοποιηθεί. Και προσωπικά για μένα μικρή σημασία εχει...το μέσον.

Η «αντιπροσωπευτική δημοκρατία» όπως την ξερουμε, αυτό το τεραστιο μαφιοζικο χταποδι συναλλαγής, αναμεσα στην τραπεζοκρατία, στην εταιριοκρατία, στον κορπορατισμό, στον πουλημένο συνδικαλισμό, και στην «πολιτική», ειναι ήδη προπεθαμένη. Με κάθε μέσο, με κάθε τροπο, με κάθε πιθανό ή απιθανο φονικό διχτυ, θα κάνει τα τελευταία σπαρταριστα βηματα του επιθανατιου ρογχου της. Αν ένα, μόνο ένα... "κάτι", θα αξιολογουσα ως σημαντικό σε όλο αυτο τον πυρηνικό βομβαρδισμό των ανθρωπων με...αριθμους θα ήταν η παραγωγικοτητα του κεφαλαιου σε θέσεις εργασίας. Δεν παραγει πια Γιάννη. Τα υπολοιπα ...τα φανταζομαστε όλοι. Τα υπολοιπα τα ξερουμε ΟΛΟΙ.

Η κάθε «Πλατεία» εδω, εκει, παρα περα, δεν θα κάνει αυτη τη χρονική στιγμη ...Κομματα που θα διεκδικουν την ψηφο των ανθρωπων στη ...Βουλή. Αυτο θα ήταν ιστορικά αυτοκτονικό.

Η κάθε «Πλατεία» κάνει Πολιτες. Όχι μόνο αυτους που ήταν, ειναι ή θα ειναι εκει. Οι «Πλατείες» και οι «Δρόμοι» εχουν ένα τεραστιο πολλαπλασιαστικό αποτελεσμα για όσους...δεν ήταν, ειναι ή θα ειναι εκει. Οι «Πλατείες» ειναι η χειροβομβιδα στο νου. Η επιστροφή στα κλασικά. Ο νους των ανθρωπων ξαναπροσδιοριζει με ιστορικά ΡΙΖΟΣΠΣΤΙΚΟ τροπο, τι σημαινει Νομος, τι σημαινει Δημοκρατία, τι σημαινει Εργασία, τι σημαινει Εξουσία. Ακομα και τι σημαινει Ηθική. Κι η ...Ηθική δεν ειναι ...θεοσταλτη. Η Ηθική, ειναι πάντα χρηστική, ειναι μια ισορροπια τρομου που κάθε χρονική στιγμη επιδιώκει να μειωσει το ...κοστος. Σε πλουτο, σε εξουσία, σε αιμα.

Υ.Γ. Ο Σαμαρας- δεν λέω η ΝΔ., η ΝΔ, όπως και όλα αυτα τα μορφωματα των «αστικών κομματων» της μεταπολιτευσης, ειναι ήδη όχι απλως νεκρα, σαπισμένα και άταφα-μιλάει για τους κρυφους άσσους που εχει στο μανικι του για την ...επαναδιαπραγματευση. Κι ο άθλιος Μαυροκορδάτος γελάει τριβωντας τα χερια του στο συνεφακι του. Άλλωστε αυτος θυμάται ότι όλοι αυτοι που ανεμιζουν σημαιες και πατριδες θέλουν να λησμονησουν. Ότι ΚΑΙ ο Κολοκοτρωνης έβαλε το όνομα του, την υπογραφή του, κάτω το «χαρτι της υποτελειας». Ο τόπος αυτός, όπως και ο κάθε τόπος, εχει γεωγραφικές και γεωπολιτικές συντεταγμένες. Πρωτα κοιτας το γεωγραφικό χάρτη και μετα τα ιστορικά γεγονότα. Κάποιοι ..ναυπηγουσαν Καρτεριες. Κάποιοι ...χαριζουν μετα χειρισμένα Abrams. Πάντα ...ισχυρά τα Φιλλεληνικά Κομιτατα.

Υ.Γ.2. Ότι πιο ουσιαστικό άκουσα όλο αυτον τον καιρό απο στομα πολιτικου αρχηγου - εστω και ...περι διαγραμματου μιας που η «δημοκρατία» τους, το πιο ισχυρό όπλο που διαθετει ειναι το κουφάρι των λέξεων σε συσκευασία polliticaly correct-, ειναι τα λόγια του Τσιπρα για την ...Βαρκιζα. Για αυτό τον φρικιαστικό λεκε, την χαινουσα πληγή στο κορμί αυτου του τόπου. Και θα τον χειροκροτουσα, μεχρι να χερια μου κατακοκινα να μην αισθανονται πια το ένα το άλλο, αν έλεγε δύο ακομα φρασεις. Ότι η συνθηκη της Βαρκιζας εγινε μετα την Γιάλτα. Κι ότι στη Συνθηκη της Βαρκιζας ο Σιαντος το μόνο που «διαπραγματευτηκε» ήταν η πολιτική αμνηστευση της κομματικής νομενκλατουρας. Οι συμμοριες των γερμανοτσολιάδων εγιναν οι πατριωτες και οι αγωνιστες της αντιστασης έγιναν οι απατριδες εθνοπροδότες.

Υ.Γ.3. Ο Ζιν λέει ότι η Ιστορία γραφεται απο τους νικητές. Κι ειναι τόσο μα τόσο παραδοξο, κριβώς όσο και αυτονοητο, ότι η Ελληνική Αριστερα, αυτη η μεγάλη ηττημένη, η φρικτα και ανοσια ξεπουλημένη, τελικά ειναι αυτή που κατορθωσε να γραψει την Ιστορία σε αυτο το τόπο. Για αυτο άλλωστε δεν διαμαρτυρεται σημερα απο τηλεοράσεων ο κ. Λοβερδος, αυτός ο Σκαλουμπακας του Μακρονησιου του 21ου αιώνα;

Δευτέρα 26 Σεπτεμβρίου 2011

Ο κορπορατισμός θα σου πάρει την κατσίκα

Η χρεοκοπία των πάντων ξεκινάει από τις την χρεοκοπία των λέξεων.Πατρίδα. Πόλεμος. Δημοκρατία. 3 λέξεις σκουπίδια που ρίχνονται σαν βόμβες ναπάλμ πάνω στο αιώνιο στόχο τους. Το νου..

Ακόμα και αυτή η εξωνημένη «δημοκρατία», όπως την εννοούν όλα αυτά τα όρνεα, έχει ήδη ΚΑΤΑΣΤΑΛΕΙ. Δημοσίως ρητορεύουν ότι η «αντιπροσωπευτικότητα» δεν μπορεί να ..τηρηθεί, η «λαϊκή βούληση» απαγορεύεται να εκφραστεί, οι εκλογές είναι αδιέξοδες, «δεν υπάρχει δημοκρατική λύση στο πρόβλημα» μας ανακοίνωσε ο Πρωθυπουργεύων. Γιατί;

Μα γιατί έχουμε Πόλεμο. Πόλεμο απέναντι σε ποιον; Ο εχθρός είναι ο κακός μας εαυτός, απαντάει ο Ηγεμών και χειροκροτούν οι κηπουροί της Αυλής του. Αλλά το σύνδρομο του να κοιτάζεσαι στον καθρέφτη και να θεωρείς εχθρό σου τον εαυτό σου, η επιστήμη το έχει ονοματίσει …προ καιρού: Σχιζοφρένεια.

Η Πατρίδα στα ρητά και στις γραφές τους ετεροπροσδιοριζεται χωρίς το Λαό της. Πατρίδα είναι η Eurobank, η Πειραιώς-αλήθεια ποιος λογοδοτεί για την διαχείριση των καταθέσεων των καταθετών σε αυτό το αδηφάγο τραπεζοκρατικό «κράτος»;-η ΜΕΤΚΑ, οι επιχειρήσεις του Αλαφούζου, και ο το άκρον άωτον της παράνοιας. Πατρίδα είναι ο άεργος ‘βιομήχανος’ πρόεδρος του ΣΕΒ, του οποίου τα κεφαλαία επενδύονται σε …καταθέσεις.Αλλά κι αυτοι αμφιβολο αν θα διασωθουν στο ...Ελντοράντο.

Πάμε πάλι από την Αρχή…Ένα τσιγάρο ιστορικό χρόνο πριν, οι ντελάληδες φώναζαν ότι οι κομουνιστές θα σου πάρουν το σπίτι, την γυναίκα και στο τέλος θα σου πάρουν και την κατσίκα.

Σήμερα ο κορπορατισμός της εταιριοκρατίας θα σου πάρει το σπίτι και την κατσίκα… Τη γυναίκα μπορεί και να στην αφήσει, μιας και μπορεί να μην την χρειαστεί. Άλλωστε αρκεί να δούμε το πόσο φτήνυνε η πορνεία εκεί από όπου έκανε επέλαση το μοντέλο. Την …κατσίκα θα στην πάρει, ώστε να σου απαγορεύσει έστω και την ελάχιστη …αυτοδυναμία του να πιεις ένα ποτήρι γάλα χωρίς να του το πληρώσεις. Όπως ακριβώς απαγορεύτηκαν πρόσφατα τα ιδιωτικά μποστάνια στις ΗΠΑ

Η εποχή που η κατανάλωση κινούσε την …"ανάπτυξη' ήταν η εποχή του ευφορικού χαπιού. Γιατί … «μας παράειδε και ο Θεός*» που λένε κι οι νεόπιστοι του Θεού της Αγοράς κατ’ αντιστοιχία των εκκλησιαζομενων γριών. Να μην εχεις 5 ζευγαρια παπουτσια, να μην εχεις εξοχικό, να μην εχεις gourmet μπισκότα, να μην εχεις τετραλιτρο γοτθικό ναό, να μην πάς να γευτείς τη νέα εθνική φασολάδα που την λένε σταμναγκάθι, δεν μας χρειάζονται πια όλα αυτά. Το βλέμμα του Θεού* έπεσε πάνω σου αμαρτωλέ, φωναζουν οι τηλε-ευαγγελιστες.

Αλλά, ηλεκτρικό, νερό, νοσοκομείο, σχολείο, φαρμακείο, σκουπίδια, συγκοινωνίες, μεταφορικό έργο, τα στοιχειώδη της διατροφής του παιδιού σου θα τα πάρεις. Από πού; Από τα μονοπώλια και τα καρτέλ των …παρόχων…. Όλα ελεγχόμενα. Ο …κεντρικός σχεδιασμός αντεστραμμένο είδωλο. Ο Τσαουσέσκου χωρίς Τσαουσέσκου….

Στην Ελλάδα οι Μικρομεσαίες Επιχειρήσεις αποτελούν πάνω από το 99% των επιχειρήσεων και οι εργαζόμενοί τους αντιστοιχούν στο 75% των μισθωτών του ιδιωτικού τομέα. Και αυτές τελειώνουν. …Ότι απομεινει απο τα κουφάρια τους θα παρθει μπιρ παρα, σε έναν...πάροχο.

Έγραφα κάποτε ότι η κ. Κούνεβα δεν είναι ένα τυχαίο θύμα. Η κ. Κούνεβα είναι η εικόνα του μέλλοντος μας.

Μα να έχουν οι καθαρίστριες του δημοσίου 14 μισθούς, μα να έχουν ρεπό, μα να έχουν ωράριο, μα να έχουν εργασιακά δικαιώματα; Η συμμορία Σημιτη, κατήργησε τις δημόσιες υπάλληλους καθαρίστριες, δίνοντας όλη την καθαριότητα δημόσιων χώρων σε ιδιωτικές …εταιρίες καθαρισμού.

Μειώθηκε το κόστος για τον κρατικό κορβανά; Ασφαλώς όχι, το ακριβώς το αντίθετο. Πολλαπλασιάστηκε υπέρμετρα το κόστος. Αλλά … αυτό που μειώθηκε ήταν το μεροκάματο, το εργασιακό δικαίωμα, το ασφαλιστικό δικαίωμα του εργαζόμενου απο αυτούς τους νταβάδες. Σήμερα η κοινωνική δικαιοσύνη τους, ρητορεύει για την εξίσωση των μισθωτών στο επίπεδο της κ. Κούνεβα. Μα δεν λυπάστε την κ. Κουνεβα; Γιατί να μην έχουν όλοι τις ίδιες συνθήκες κροάζουν τα βαμπιρ. Οι πραγματικοι βιτριολιστές της.Και…

Και…Και… στον επόμενο τόνο, όλες αυτές οι μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις που εμπορεύονται τις υπηρεσίες εξαθλιωμένων και ανασφάλιστων καθαριστριών, πουλώντας την προστασίας της μίζας σε υπουργούς, γενικούς γραμματείς, βουλευτές, διοικητές νοσοκομείων, διοικητές ΔΕΚΟ, αυτή η περίφημη κρατικοδίαιτη πελατειακή επιχειρηματικότητα, θα σβήσουν ΚΑΙ αυτές.

Στον επόμενο τόνο, ο Χ με τον Ζ και τον Ψ "επενδυτη" θα πάρουν ΟΛΗ τη …δουλειά. Ο κρατικός προϋπολογισμός θα πληρώνει ακόμα πιο εξωφρενικά ποσά και το καρτέλ του ΧΨΖ, θα λέει δεν πληρώνω ασφαλιστικές εισφορές, δεν πληρώνω κανένα φόρο, ούτε καν τον ελάχιστο που "νομοθετείς"-τρομαρα σου-και …χάρη κάνω, «ανάπτυξη» προσφέρω, θα μειώσω κι άλλο το φτωχοκάματο, θα απολύσω, θα βιτριολίσω. Το Κράτος είναι δικό μου. L'État, c'est moi. Ιδιωτες εφοριακούς είχε ο Λουδοβίκος, όπως άλλωστε και οι Οθωμανοι επι τουρκοκρατίας. Παλιά η …συνταγή και διόλου …καινοτομική

Το ίδιο θα συμβεί με κάθε αγαθό. Από την ενέργεια, το νερό, τα σκουπίδια, τις συγκοινωνίες, τις μεταφορές, τους δρόμοι, τα αεροδρόμια, τα λιμάνια, τα taxi, τα super markets, τα τρόφιμα, τα πάντα. Θα ορίζεται η τιμή της κιλοβατώρας με υπουργική απόφαση ή θα καθορίζεται από κέρδη του καρτελ; Και τελικά τι στο διάβολο χρησιμότητα έχουν οι πολιτικοί όταν ΔΕΝ διαθέτουν εργαλεία άσκησης πολιτικής;

Όσοι μιλούν για το φάντασμα του υπαρκτού …σοσιαλισμού της αλήστου μνήμης κομματικής νομενκλατούρας , τώρα ήρθε η ώρα να δουν στα μάτια το απείρως πιο συφοριασμένο φάντασμα. Το φάντασμα του υπαρκτού κορπορατισμού. Όσο για την μόνη διεξοδο της μικρομεσαίας επιχειρηματικότητας στον κορπορατισμό, αυτη εχει παραδοσιακά έναν και μόνο τομέα για να ανθήσει. Τον τομέα της μαύρης αγοράς.

Και ο Τσαουσέσκου και ο Μοσιαλέσκου, είναι οι δυο όψεις του ίδιου ακριβώς νομίσματος.

* Επιτέλους για τους νεόπιστους ο Θεός απέκτησε και…πρόσωπο. Κάποιοι Άλλοι βέβαια έχουν …πεζοναύτες, ακριβώς για να ανεβοκατεβάζουν… Θεούς.


Κυριακή 25 Σεπτεμβρίου 2011

Οι εθνικοί στόχοι κάνουν καλό στην υγεία

Σπάνια* ξένος Ηγέτης τιμήθηκε με τόσα πολλά παράσημα και βραβεία από τους δανειστές της χώρας του. Να διαγκωνίζονται Βασίλισσες και Πρόεδροι, Άγγλοι, Γάλλοι, Δανοί, Ολλανδοί να του κοτσάρουν κι από ένα μεγαλοπαράσημο στο πέτο. Οι Αμερικάνοι δε, μιας που όσο να πεις μια ευαισθησία για τις ...οικογενειακές αξίες την διαθέτουν, πρόσφεραν κάτι πιο ...συγκινητικό, πιο ...elegant, στην ...οικογένεια Τσαουσέσκου. Η Έλενα εξελέγη μέλος της Αμερικανικής Ακαδημίας Επιστήμων.

Είναι η γνωστή Έλενα, χημικός κατά δήλωση της, καθηγήτρια Πανεπιστημίου κατά διαταγή του συζύγου της, με hobby την ...διαιτολογία, η οποία «προέτρεπε» τον ρουμανικό λαό, σε μια « δίαιτα» πείνας, σε βαθμό λιμοκτονίας. Η πείνα έκανε καλό στους υπηκόους με ένα εξαιρετικά πραγματικά ευφάνταστο επιστημονικά σύνθημα «οι εθνικοί στόχοι κάνουν καλό στην υγεία»

Ο ...Εθνικός στόχος των Τσαουσέσκου ήταν η αποπληρωμή των 9 δις δολαρίων που η Δύση είχε προσφέρει στον ...αντισοβιετικό Τσαουσέσκου και που έπρεπε να αποπληρωθούν σε χρόνο ρεκόρ. Δυστυχώς για τον κ. Μόσιαλο και το ...πλεόνασμα του –ευτυχώς για την Ιστορία-, ο Τσαουσέσκου με την χαριτωμένη ...διαιτολόγο Έλενα από εκεί που ...βρίσκονται, δεν μπορούν πλέον να τον ενημερώσουν για την πιστή όσο και αποτελεσματική εφαρμογή των μεγαλόπνοων εθνικών τους στόχων. Πάντως μιας που η εποχή τιμά κροαζοντας φρικιαστικά τους ...αποτελεσματικούς, ο Νικολάι κατόρθωσε να πάει το έλλειμμα από 5,3% το 1980, σε εντυπωσιακότατο πλεόνασμα 6,5% το 1989.

Η Έλενα με τον σύζυγο της περνοδιάβαιναν σε σούπερ μαρκετ γεμάτα τρόφιμα και οι σκηνές αυτές ...κοσμούσαν τους ρουμανικούς τηλεοπτικούς δέκτες. Το σκηνικό ήταν απλά πλαστικό. Από τα χωριά Ποτεμκιν, στο σαλάμι Τσαουσέσκου, απο τον Γκαιμπελς στον Μπους, απο την "Αλλαγή", στο "μαζι τα φαγαμε".

Τον παγωμένο Δεκέμβρη του 1989, οι ...κομψοί πλέον, πολίτες του εθνικού διαιτολογίου της Έλενας που έσωζε και εκείνη την Πατρίδα, ξεκίνησαν εξέγερση από την Τιμισοάρα, που μέσα σε ελάχιστο χρόνο εξαπλώθηκε παντού. Προπαραμονή Χριστουγέννων ο Νικολάι και η Έλενα Τσαουσέσκου συνελήφθησαν και ανήμερα του χριστουγεννιάτικου τραπεζιού τους, οι ρουμάνοι πολίτες, έβλεπαν σχεδόν live την εκτέλεση των ...σωτήρων της ...Πατρίδας. Άντε βρε...και στα δικά μας οι ...ανύπαντροι...

Αξιότιμε κ. Μόσιαλε, σε απάντηση της απόφασης της λαοπρόβλητης Κυβέρνησης σας για πρωτογενές πλεόνασμα το 2012, απόφαση που ...επικοινωνήσατε σε εμάς τους άθλιους υπηκόους και εις μνήμην της αξιομακάριστης Έλενας Τσαουσέσκου, παρακαλώ όπως αναθέσετε την ευθύνη το εθνικού μας διαιτολογίου στον Αντιπρόεδρο κ. Πάγκαλο. Ευελπιστούμε δε, και σε κάποια εθνική διάκριση,γιατί όλο και κάποια ...Ακαδημία Επιστημών μπορεί να τον κάνει κι αυτόν μέλος της.

*Πάντως το σωστό να λέγεται και το άδικο να στιγματίζεται. Εκείνον το Γιωργάκη μόνο με το κωλοβραβείο του μεγάλου διανοητή τον ξεπετάξατε;

Key players recall Romania's revolution