Επιτέλους...

Επιτέλους ξέσπασε....

Επιτέλους όλη αυτή η ...ηλιοφάνεια που με τσακίζει ...σκοτείνιασε
Καρφωμένο το χαμόγελο που φτάνει με το ζόρι μέχρι το πάνω χείλος. Αδύναμο, όπως τα χαμόγελα της ...ανάγκης.

Επιτέλους όλη αυτή η ...κραυγή αυτού του καλοκαιριού που με ξεκουφαίνει σκεπάστηκε από βροντές
Γλυκερή η φωνή, λίγο βραχνή από το τσιγάρο, αλλά σταθερή χωρίς λυγμό.

Επιτέλους όλη αυτή η ...ξηρασία που με αποσυνθέτει....υγράνθηκε
Στεγνά τα μάτια, ούτε ένα σκουπιδάκι δεν θολώνει το χρώμα τους.

Επιτέλους ΞΕΣΠΑΣΕ!!!!!!!!!!!!

Ξέσπασε γαμώτο.................

Μ΄ αγαπάς;;;

Όποιος δεν έκανε αυτήν την ερώτηση ποτέ στην ζωή του, ....ε, ας φύγει.

Ή είναι πολύ άτυχος ή είναι πολύ...., (συμπληρώστε ότι θέλετε εσείς συχωριανοί....εγώ σας αγαπάω ακόμα και έτσι )

Όποιος απλά...δεν θέλει, να την θυμάται, ε, καλώς όρισε.

Ποια απάντηση περιμένουμε όλοι όσοι την κάνουμε;;

Ναι, ρε, εμείς οι ανασφαλείς, εμείς οι φλύαροι, εμείς που δεν πατάμε στα πόδια μας, εμείς που ψάχνουμε το βλέμμα του ..ερωτώμενου και ...απαιτούμε να κοιτάει ...εμάς όταν απαντάει και όχι ...πίσω από μας, εμείς που καραδοκούμε για το μικρό κόμπιασμα ...στο «βεβαίως», «μα τι λες τώρα», στο «μα, καλά τι έπαθες», εμείς που ρωτάμε μόνο αν είμαστε ...βέβαιοι για την απάντηση, εμείς που ρωτάμε γιατί είμαστε βέβαιοι ότι δεν θα τολμήσει να πει «όχι», αν και το βλέπουμε το «ΟΧΙ» γραμμένο στο κούτελο του, ίδιο με αυτά τα ασπρογάλαζα της 28ης Οκτωβρίου, εμείς που εκμαιεύουμε αναστενάζοντας, το ευφυολόγημα (του στυλ, γιατί;;; τι έκανες για να μην σε αγαπάω;;) αντί του «ΝΑΙ», αυτού του μαγικού ναι που συντάσσεται με μια μόνο λέξη, με μια μόνο πράξη. Την αγκαλιά.

Τι περιμένουμε όλοι εμείς;; Τι ξορκίζουμε όλοι εμείς;;; Τι φοβόμαστε όλοι εμείς;;;
Γιατί το κάνουμε όλοι εμείς;;;

Τα πυζαμάκια, αυτά με τα δεινοσαυράκια , μου φαίνεται, της κοντύνανε, η μυρωδιά δεν είναι πια λεβάντα αλλά βανίλια, ο Lil θέλει ένα καλό πλύσιμο, αλλά ποτέ δεν προλαβαίνει να στεγνώσει σε μια μέρα και η νύχτα δεν ...περνάει χωρίς την σιγουριά του Lil, τα μάτια της μισόκλειστα, το φως ροζ....
«Μ΄ αγαπάς» την ρωτάω....
«Γιατί βρε μαμά μου να μην σε αγαπάω, τι έκανες;;;»

Τουλάχιστον, είπε αυτό το «μου»

Και μάλλον αυτό το παιδί δεν θα κάνει ποτέ blogging.
Και ευτυχώς, δόξα τω Θεώ, δεν θα γίνει ....Κατερίνα.

Τι τα ήθελα και εγώ Κυριακάτικα;;;

Τελικά δεν φανταζόμουν ότι είναι τόσο επικίνδυνο να επανέρχεσαι στις παλιές σου συνήθειες.

Αυτή ήταν η πρώτη ....σπιτίσια Κυριακή, μιας που αυτό το καλοκαίρι παραήταν έντονο, πολύ καλό και πολύ κακό για πολύ διαφορετικούς λόγους...αλλά τέλος πάντων ...έντονο.

Και μεγάλο ρε συχωριανοί, πολύ μεγάλο....

Μιας λοιπόν που η Κυριακή ξεκίνησε – ράθυμα θα το έλεγε ο λογοτέχνης, κάτι σε τρελή μουργελοκατάσταση με ....τρελές αλκοολικές Σαβατοβραδιάτικες αναθυμιάσεις θα το έλεγε η Κατερίνα-κατά τις 3 το μεσημέρι, η απόφαση ήταν ομόφωνη, άραγμα, εφημερίδες, όποιος χτυπήσει το κουδούνι ευπρόσδεκτος, μακάρι να φέρνει και τίποτα φαγώσιμο, καλά δεν θα γίνουν κλέφτες και οι ντελιβεράδες, έχουμε και τον οικογενειακό μας φίλο Μπαρμπα- Στάθη στην κατάψυξη, ε, άμα παίζει και τίποτα καλό το βράδυ και σαπίσουμε στους καναπέδες, πάμε και ένα σινεμαδάκι.

Και διάβασα εφημερίδες....

Αλλά φαίνεται ότι είχα ξεσυνηθίσει το sport και μου έπεσε λίγο βαρύ.

Και συνήλθα από την μουργέλα .....απότομα, αν δεν είχα και την γευση απο εκείνο το καρπουζοαχλαδομαστιχο σφηνάκι (ο ενικός απολυτως παραπλανητικός), που είχε εγκλωβιστεί στον οισοφάγο και παλιδρομούσε επικινδύνως, θα τόλεγα και θυμό. Όχι, όχι, δεν θυμώνω σχεδόν ποτέ....Θα σας πω και για τους θυμούς μου, αλλά όχι τώρα..... Όχι ακόμα....

Αν κάτι με έχει κουράσει απίστευτα, είναι όλη αυτή η ηθικολογία της πολιτικής και η πολιτικοποίηση της ηθικής. Λες και η κεντρική παράμετρος της δημοκρατία είναι η ηθική. Λες και το πρόβλημα της Δημοκρατίας είναι ο αγώνας για την διάσωση της ψυχής των πολιτικών.

Ε, δουλευόμαστε συχωριανοί. Αυτά τα επιχειρήματα τα χρησιμοποίησαν πάντα οι φασίστες που …μπορούσαν πριν από μας για μας. Για το …καλό μας. Απανταχού στον κόσμο.

Αλλά έλα τώρα, που ακόμα και σαπισμένη από το αλκοολικό Σαβατόβραδο, μία σιγουριά δεν διαπραγματεύομαι, το ότι η κεντρική παράμετρος της δημοκρατίας είμαστε εμείς.

Η δημοκρατία για να ανθίσει χρειάζεται πάνω από όλα ΕΜΑΣ. Ή μάλλον μόνο ΕΜΑΣ.

Την εγκαταλείψαμε στα χέρια των …ειδημόνων της δεκάρας, ξεπουλήσαμε την αισθητική μας και τώρα κλαιγόμαστε, κυριούλες φιλόπτωχου ταμείου που αρνούνται να ρυπάνουν τα χέρια τους με τους κακοποιούς αλλά ευαγγελίζονται την σωτηρία της ψυχής τους.

Αχ, εγώ θέλω τον Κανένα….

Θα έρθει ο Κανένας μανταμίτσα μου γλυκιά, αν τον ζητάει η αγορά ….θα έρθει, και κοίτα να δεις που θα νοσταλγήσουμε τα λαμόγια μας.

Το πιστεύω ακράδαντα, κανενός τα χέρια δεν είναι καθαρά.

Αλλά πάνω από όλα τα δικά μας.

Ακόμα κι ο Ιούδας, έκανε κάτι, τσούλησε την Ιστορία.

Ενώ ο Πόντιος Πιλάτος;;; Επειδή ένιψε τα χέρια του, τα …καθάρισε κιόλας;;;

Και μην μου πει κανείς, για ποιο Κόμμα, μιλάω…. Για όλους και για όλα.

Ένα ΠΑΣΟΚ που σέρνεται, που είναι σε ένα διαρκές ξεκίνημα, το 6ο είναι, το 7ο,.... το 59ο να είναι, θα σας γελάσω....

Καλέ ας ξυπνήσει κάποιος τον αφέτη, να ρίξει τον πυροβολισμό.

Και που είσαι κ. Αφέτη, όχι στον αέρα τον πυροβολισμό, στον ....κρόταφο.

Οι Γραμματείς και οι Φαρισαίοι, στην καρακοσμάρα τους, παλεύουν να βρουν τις ισορροπίες του τρόμου μας και της τρομάρας τους, και ο ΓΑΠ, ....Σχολή μόνος του αυτό το παιδι, έχει πάρει εργολαβία το …έργο της ηθικής (κάποιος, κάπου, κάποτε θα του είπε ότι πουλάει, όχι εδώ Πρόεδρε) και μας απειλεί «μωρέ και μόνος μου να μείνω, θα με τρώτε στην μάπα μέχρι να μην μπορώ να σύρω τα πόδια μου». Ε, είναι ανήθικο ρε μάγκες αυτό που κάνετε. Απλά ανήθικο…. Αλλά καλά κάνετε. Εμείς ...νίπτουμε τα χέρια μας και εσείς ...κάνετε...

Για την Κυβέρνηση μας, .....ξέρουμε, αλλά ξέρετε ρε συχωριανοί τι με θύμωσε, όχι όλα τα πολλά και διάφορα, τραγικά και απόλυτα κωμικά, αλλά το .....κλάμα του Λιάπη...

Μπιρ παρά δεν δίνω για την ηθική…. Η αισθητική μας ρε παιδιά. Η αισθητική μας.
Α ρε Μιχάλη, πάντα με γοήτευαν οι Άνδρες που κλαίνε, και με απωθούσαν τα αρσενικά που κλαίγονται.

Τώρα για τον ΣΥΡΙΖΑ, τι να πω;;; Αν εσείς το θεωρείτε διέξοδο και εγώ δεν το βλέπω...χίλια μακάρι....αλλά να μου το πείτε και εμένα συχωριανοί, μην με αφήνετε στην κατάθλιψη

Το Κόμμα, άστο...θέλει πολύ γερές αντοχές ή μεγάλη αίσθηση του χιούμορ.....

Καλύτερα να την ντύνεις την συντρόφισσα, παρά να την ακούς...

Ο Καρατζαφέρης, ...τώρα να σας εξομολογηθώ και την αμαρτία μου, και Θεός να ήταν ο Καρατζαφέρης...ρε παιδιά, είπα εγώ ποτέ ότι δεν έχω ταμπού;;;

Δηλαδή και να το είπα, αποκλείεται να το είπα δημόσια.... Εδώ που τα λέμε και ιδιωτικά να το είπα, πάλι ψέματα ήτανε....

Τώρα να σηκωθώ και από τον καναπέ, ε, είχα και πονοκέφαλο ρε συχωριανοί, είχε και ζέστη....Άσε ..αύριο... Μια χαρά και ο Πιλάτος, ναι μωρέ ο Πόντιος......

Τι τα ήθελα εγώ τα extreme sports των Κυριακάτικων εφημερίδων, τόσα τηλέφωνα με πήρε ο Θωμάς, γιατί δεν πήγα στην Νέα μάκρη να κάνω ψαροbarbecue;;;

Παίξαμε και χάσαμε!!!

Έχω κάθε λόγο να πιστεύω ότι η Αντιτρομοκρατική δεν διαβάζει αυτό το blog.

Τώρα αν και σε αυτό πέφτω τόσο πολύ έξω, ε, καλά το έχω ξαναπεί, το έχω ομολογήσει, το έχω αποδεχτεί ότι αν τα λάθη …εκπαιδεύουν τότε έχω πολύ μεγάλη μόρφωση.

Λοιπόν χθες είδα στην TV τον Παλαιοκώστα.
Μάλλον είδα κάτι φωτογραφίες των Παλαιοκωσταίων, μιας που από ότι κατάλαβα η επιχείρηση τους είναι οικογενειακή. Κάποιος μπαίνει φυλακή, κάποιος βγαίνει, κάποιος πάει, κάποιος έρχεται, κάποιος κρατάει τα λογιστικά, κοκ….
Το είχα ξανακούσει ότι οι αφοι Παλαιοκώστα& Σια, δεν δολοφονούν ποτέ.
Δεν βασανίζουν, τουλάχιστον σωματικά ποτέ, experts σε ληστείες και απαγωγές, παίζουν τα ρέστα τους και διατηρούν την ψυχραιμία και το χιούμορ τους….

Ενίοτε, .....λένε τώρα οι μιντιάδες, ότι κάνουν και αγαθοεργίες. Είδα μια κυρία από το χωριό του, που ισχυριζόταν ότι ο Παλαιοκώστας προικίζει άπορα κορίτσια.
Αυτό δεν σας κρύβω ότι με εντυπωσίασε πάρα πολύ, μιας που προφανώς ηλιθιωδώς, πίστευα ότι τα κορίτσια δεν τα «προικίζουν» πια. Τουλάχιστον όχι οι Ρομπέν....αλλά είπαμε ...στα λάθη έχουμε έφεση.

Οι διάφοροι ΣτραβελοΚαρσιωτοηλίθιοι, ρωτούσαν διάφορα ...απίστευτα την ....απίστευτη σύζυγο Μυλωνά, -α, τον έρημο τον Βιομήχανο, από την Σκύλα στην Χάρυβδη ο κακομοίρης, μήπως έπρεπε να προτιμήσει τον Παλαιοκώστα;;;;;;- και η κυρία μας εξιστορούσε για τον Άγιο Παίσιο που της έδωσε φώτιση, προέτρεπε την πανηγυρίζουσα για τον θρίαμβο Αστυνομία να βρει τα θαμμένα λύτρα, αλλιώς μας είπε η ...κυρία του κυρίου Επιχειρηματία, ότι ο άνδρας της θα δουλεύει μία ζωή, για να «αποσβεστεί η ζημιά».

Καπάκι οι άρχοντες του prime time, εμφάνισαν τον ...απίστευτο κ. Παυλίδη, τέως Υπουργό Αιγαίου, που μουρμούριζε διάφορα ...εξίσου απίστευτα με την κυρία του κυρίου Επιχειρηματία, αυτός πάλι δεν θυμάμαι αν ζητούσε την βοήθεια του Άγιου Παίσιου ή την βοήθεια της δυσπεψίας του Πολυχρονεμένου Πρωθυπουργού μας.

Και πάνω που ετοιμαζόμουνα να βγω, πέτυχα το άλλο απίστευτο....
Τον ΓΑΠ, με μια κουστωδία παρατρεχάμενων, μια κουστωδία «τοπικών παραγόντων» -να μια έκφραση που έπρεπε να απαγορευτεί δια νόμου από το ελληνικό λεξιλόγιο- να κουνάει μια επιταγή, στα χώματα που πια δεν έχει λιόδεντρα και να ψελλίζει αυτά τα ....πλαστικά που συνήθως ψελλίζει.
Να κουνάει ο ΓΑΠ και τα ανθρωπάκια, σε απευθείας σύνδεση, μια επιταγή στα μούτρα, των ανθρώπων που πέρσι τέτοια εποχή, έζησαν την κόλαση όχι από τον καναπέ τους όπως όλοι εμείς, αλλά στο κορμί τους.

Και έκλεισα την τηλεόραση, γιατί όσο εκπαιδευμένος και να είσαι πια στην χυδαιότητα, ε, κάποτε συχωριανοί η αναγούλα φτάνει στον οισοφάγο.

Την ώρα πάταγα το off, άκουσα μία φράση που είπε ο Παλαιοκώστας., την μόνη αξιοπρεπή κουβέντα σε ένα δελτίο ειδήσεων, την μόνη αξιοπρεπή φράση που έχω διαβάσει, που έχω ακούσει εδώ και παρά πολύ καιρό…..
«Παίξαμε και χάσαμε»

Νασαι καλά ρε Παλαιοκώστα, και εγώ .......δεν θέλω προίκα.
Έσωσες την αξιοπρέπεια όλων αυτών των καραγκιόζηδων και πάνω από όλα την δική μου!!!

Κοινωνικό Viagra

Όχι, όχι μην ανησυχείτε δεν θα σας πω για το ντοπάρισμα των αθλητών.

Το θέμα είναι ηθικά εξαντλημένο από το 2000 και το μόνο ενδιαφέρον που έχει πια (και ναι έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον) είναι η εξέλιξη του γενετικού ντοπαρίσματος, αλλά ενδιαφέρον, μόνο αν έχεις κάποια ιδιαίτερη σχέση με την βιοχημεία και την γενετική.

Και έχουμε ακούσει τόσες απίστευτες παπαρολογίες, από άσχετους αλλά και ....ειδικούς tv personas (ρε Κουρέτα, ρε Τσιτσιμπίκου έλεος!!!!!) που οτιδήποτε άλλο ειπωθεί θα είναι στα όρια της γελοιότητας.

Αλλά συχωριανοί μου, εγώ θέλω να σας πω για το δικό μας το ντοπάρισμα, εμάς ντε των κοινών θνητών (τι τηλεοπτική κοινοτυπία Θεέ μου, σαν την Έλλη Στάη μιλάω, και εμένα ....δεν θα με παντρευτεί και ο Γουλανδρής!!!!!), για το ντοπάρισμα ευτυχίας, για το ντοπάρισμα αγάπης, έρωτα, sex, φιλίας.

Και αυτό πια είναι σχεδόν in vitro και in vivo γεγονός.

Και το όνομα αυτού : ΟΞΥΤΟΚΙΝΗ.

Όταν πριν κάποια χρόνια, δύο συμφοιτητές μου, που είχαν πάρει το δρόμο της νευροβιολογίας, κυνηγούσανε εθελοντές με προβλήματα συμπεριφοράς, για να τους ψεκάσουν με σπρέι οξυτοκίνης ή με placebo, εμείς οι πιο ....ακαδημαϊκοί (τρομάρα μας!!!!!!!!), γελάγαμε μέχρι δακρύων.

Αυτές τις μέρες όμως που ξανανοίγω επιτέλους τα κιτάπια μου, ρίχνοντας μια ματιά στο τι υπάρχει για την ....μαγική πια οξυτοκίνη, τους ζήλεψα, τους ζήλεψα τρελά τους παλιόφιλους για την τύχη αλλά και για το ένστικτό τους.

Γιατί κακά τα ψέματα συχωριανοί, όσοι φτύνουν το γάλα της μαμάς τους στον εργαστηριακό πάγκο, ε, χρειάζονται πολύ πολύ πολύ από ένστικτο και λίγο λίγο λίγο από τύχη.

Η οξυτοκίνη λοιπόν είναι πολύ παλιά ιστορία, κάπου των αρχών του περασμένου αιώνα και μέχρι πρόσφατα συνδεδεμένη με τον τοκετό, χρησιμοποιούμενη εδώ και χρόνια για να προκαλεί τεχνητές ωδίνες.

Στην δεκαετία του 90, τεκμηριώθηκε ότι η οξυτοκίνη δεν είναι απλά μια ορμόνη αλλά ένας νευρομεταδότης, που απελευθερώνεται από τον υποθάλαμο συνήθως κατά την διάρκεια του sex, αλλά και άλλων ισχυρών κοινωνικών συναναστροφών και ανιχνεύεται από υποδοχείς διάσπαρτους σε όλο το συγκινησιακό κέντρο του εγκεφάλου μας (μεταιχμιακό σύστημα).

Διάβασα μανιωδώς ουκ ολίγες δημοσιεύσεις, και παρά την γνωστή σε όλους τους .......παλιούς μου συναγωνιστές στα μαρμαρένια αλώνια, επιφυλακτικότητα μου στην βιομηχανία παραγωγής papers, γοητεύτηκα αφάνταστα.

Καθοριστικός ο ρόλος της οξυτοκίνης στον οργασμό, στην γονική αγάπη, στον έρωτα, στην φιλία, στις διαταραχές άγχους, στην κοινωνική φοβία, η οξυτικίνη προσδιορίζει επίσης την διάθεση για μονογαμία και πολυγαμία, καθορίζει την γενναιοδωρία, την κοινωνικότητα, και πάνω από όλα διαφεντεύει τα αισθήματα της εχθρικής και βίαιης συμπεριφοράς που πηγάζουν από αρρωστημένες ανασφάλειες και βασανιστικά κόμπλεξ κατωτερότητας*

Σήμερα η οξυτοκίνη αντιμετωπίζεται σαν το νέο ψυχαγωγικό ναρκωτικό, που μπροστά του το ecstasy, η κεταμίνη, η βενζενδρίνη, θα φαντάζουν σαν Yugo δίπλα σε μια Carrera.

Ένα κοινωνικό Viagra, χωρίς παρενέργειες και χωρίς να προκαλεί εθισμό.

Η οξυτοκίνη ουτως ή άλλως απελευθερώνεται κατά την διάρκεια του θηλασμού και του οργασμού.

Καλά μην μου ενθουσιάζεστε τόσο πολύ, όσοι αντέξατε να φτάσατε μέχρι αυτό το σημείο. Πάντα υπάρχει το ...αλλά.....
Μεγάλο ποσοστό ανθρώπων (διάβασα πολλές αντικρουόμενες απόψεις για τα ποσοστά, και διάφορες μεθοδολογίες, άρα ας αποφύγω να το παίξω και εγώ .... Τσιτσιμπίκου), δεν είναι ευαίσθητοι στη δράση της ορμόνης της αγάπης, λόγω των μειωμένων υποδοχέων οξυτοκίνης στα νευρικά εγκεφαλικά τους κύτταρα.

Ε, τι να κάνουμε, αυτές είναι οι προδιαγραφές του κατασκευαστή τους, διαλέξτε κάποιον άλλο.... Τι να σας κάνει βρε και η επιστήμη αν ο ....Άλλος είναι από κατασκευής ...γκάου;;

Και μερικά ακόμα, που μπορεί να είναι φλύαρα, αλλά με εξιτάρανε πολύ

1.Η οξυτοκίνη χρησιμοποιείται πια επίσημα (έχει πάρει άδεια από το FDA) σε περιπτώσεις αυτισμού, μιας που στα αυτιστικά παιδία ανιχνεύονται εξαιρετικά χαμηλά ποσοστά οξυτοκίνης. Οι αυτιστικοί ασθενείς, οι οποίοι λαμβάνουν οξυτοκίνη πολλαπλασίασαν την ικανότητα τους να αναγνωρίζουν συναισθήματα όπως η ευτυχία, η χαρά, η ερωτική διάθεση. Η οξυτοκίνη βέβαια δε γιατρεύει τον αυτισμό αλλά περιορίζει κατά πολύ τα συμπτώματα του.

2. Η διάρκεια της πρώτης σεξουαλικής επαφής του αρουραίου των πεδιάδων, είναι περίπου 48 ώρες (σας βλέπω βρε, συγκεντρωθείτε στο επιστημονικό κομμάτι της ανάρτησης!!! Και άλλωστε είπαμε ΜΟΝΟ Η ΠΡΩΤΗ!!!)

Ο αρουραίος των πεδιάδων διατηρεί την πρώτη του σχέση για όλη του τη ζωή.

Ο αρουραίος αυτός σε αντίθεση με τον αρουραίο των ορεινών περιοχών, έχει πολλούς υποδοχείς στα νευρικά κύτταρα του εγκεφάλου για την οξυτοκίνη. Κατά τις πρώτες ώρες της σεξουαλικής του δραστηριότητας, εκκρίνονται στον εγκέφαλο μεγάλες ποσότητες οξυτοκίνης. Η δράση της οξυτοκίνης στον εγκέφαλο δια μέσου των υποδοχέων της, επιτρέπει τη δημιουργία μόνιμων δεσμών μεταξύ των αρσενικών και θηλυκών ζώων.

Χρησιμοποιώντας μεθόδους που καταστέλλουν τους υποδοχείς της οξυτοκίνης, διέκοψαν εργαστηριακά το φυσιολογικό αυτό μηχανισμό. Το αποτέλεσμα ήταν ότι οι μόνιμοι δεσμοί μεταξύ των ζώων δεν γίνονταν πια.

Στους αρουραίους των ορεινών περιοχών δεν παρατηρείται η δημιουργία μόνιμων δεσμών λόγω λίγων υποδοχέων οξυτοκίνης στα νευρικά εγκεφαλικά κύτταρα..

3. Υπάρχει επίσης η επιστημονική υπόθεση ότι στον εγκέφαλο ανθρώπων που κάνουν πολύ συχνά sex μαζί, έστω και τυχαία, χωρίς άλλου είδους συναισθηματική επαφή, η παρατεταμένη συνεχής έκκριση οξυτοκίνης που συμβαίνει κατά την επαφή τους, οδηγεί τελικά σε μόνιμη σχέση με μεγάλη συναισθηματική σταθερότητα και αφοσίωση.

Μην με ρωτήσει κανείς ...πόσο συχνά, δεν ξέρω γαμώτο.

Μερικές δημοσιεύσεις διάβασα για την λατρεμένη μου πια ορμόνη, δεν διάβασα το Cosmopolitan. Αυτό να το βρείτε μόνοι σας...Αλλά σας παρακαλώ θυμηθείτε να μου το πείτε.

Αν πάλι είναι πάνω από....ημερησίως, μην μπείτε στον κόπο να με ενημερώσετε. Δουλεύουμε κιόλας συχωριανοί μου...Μην σώσει και είναι πιστός....

*η οξυτοκίνη αποδείχτηκε πια ότι καταστέλλει την δραστηριότητα στην δεξιά πλευρά της αμυγδαλής, υπεύθυνης για την επεξεργασία συναισθηματικών αντιδράσεων

Κλέβοντας τον VK

Ε, τώρα ότι και να έχεις σκεφτεί να γράψεις, τελικά θα ξεκινήσεις με το «πως πέρασα τις διακοπές μου». Προφανώς όλο αυτό μας στοιχειώνει από τα μαθητικά μας χρόνια...

Και βέβαια σιγά που θα κάνω εγώ την υπέρβαση....

Λοιπόν μια χαρά ήταν οι διακοπές, η πρώτη φάση αναμενόμενα γλυκιά, η δεύτερη ...καλυτερότερη, με σχετικά μικρές μέρες, και τεράστιες νύχτες. Και τέλειωσαν με μια υπέροχη ολονυχτία στην παραλία και στην θάλασσα, που ελπίζω να επαναληφθεί και το επόμενο Σαββατόβραδο.

Τα υπόλοιπα είναι όλα όσα χονδρικά ζήσατε ή ζείτε αυτή την στιγμή και εσείς, δηλαδή «λίγο κρασί, λίγο θάλασσα και το αγόρι μου» και ξέροντας ότι αυτό το όποιο μαγικό του καθενός μας, όταν πολυπεριγράφεται ξεφτίζει, δεν θα το κάνω λέξεις.

Άλλωστε μωρέ αφού όλοι το ξέρετε..... Άλλωστε αφού όλοι το ζείτε....
Μια ....εξομολόγηση, μια λέξη ....που λέει τα πάντα, ένα βλέμμα που ....εξαγνίζει το κακό, ένα γέλιο που ...χαλαρώνει, μια αγκαλιά ....για όλα.

Μήπως η μαγεία δεν είναι ότι όλοι ζούμε το ίδιο και ο καθένας μας νομίζει ότι είναι τόσο μοναδικό;;;;

Με την βαλίτσα μισοαδεισμενη, στην γύρα μου στο χωριό (καλά σας είχα ψιλοδει και σε κάτι Internet café, γιατρέ μου είμαι πολύ άρρωστη;;;) διαβάζοντας τις αναρτήσεις του VK, είδα με λέξεις αυτό που άτακτα ριγμένο είχα και εγώ στο μυαλό μου.

Λέει το τσουλουφόπαιδο «Αν με ρωτήσεις σήμερα τι θα προτιμούσα ανάμεσα σε ένα έρημο και σε ένα κοινωνικό blog, θα σου έλεγα σίγουρα το δεύτερο. Δεν χαλαλίζω αυτή την ιδιότυπη επικοινωνία που έχω κερδίσει με το χρόνο, για τίποτα.».

Έχουμε αναλώσει όλοι, πολλές ώρες στα πληκτρολόγια να αναρωτιόμαστε τι κομμάτι της ζωής μας .....οφείλουμε σε αυτήν την περίεργη νέα επικοινωνία. Το θέμα εξαντλημένο ή απίστευτα ανεξάντλητο αλλά να σας εξομολογηθώ και την αμαρτία μου δεν έχω και όρεξη για βαθυστόχαστες αναλύσεις Δευτεριάτικα.

Άλλωστε, και εγώ σε λίγο καιρό κλείνω ένα χρόνο, και ....ζηλιάρα VK μου, μπορεί να κάνω και εγώ κανένα αφιερωματάκι, αν και τώρα πια .....φοβάμαι, τρέμω την σύγκριση μαζί σου.

Σε αυτή τη φάση, αρκεί ίσως να πω, να εξομολογηθώ αυτό που ....ε, το έχω ξαναπεί, αυτό που ένοιωσα πολύ έντονα και το περιέγραψα δειλά, κυριλάτα, comme il faut, σε μια πολύ δύσκολη φάση της ζωής μου τον Ιούνιο που μας πέρασε, αλλά ίσως όχι όσο ευθέως του άξιζε.

Όταν μέτρησα το τι ...ενδέχεται, το τι …ρισκάρω να χάσω, μέσα στα πολλά, που θα ήταν μίζερο να μην αναγνωρίσω ότι μου έδωσε απλόχερα αυτή η ζωή, είσαστε και εσείς. Όλοι μαζί και ένας ένας ξεχωριστά. Όλους όσους ξέρω και όλους όσους φαντάζομαι. Και κάτι αστείο, είμαι απόλυτα σίγουρη για όλα όσα ....φαντάζομαι.

Υ.Γ. Αυτό που δεν φανταζόμουνα βέβαια, είναι ότι το χωριό μας, θα μου άνοιγε και τους ....επαγγελματικούς μου ορίζοντες, αν και αυτήν την συγκεκριμένη περίοδο ομολογώ με μια απίστευτη χαρά συχωριανοί, ότι ....παραείναι ανοιχτοί.
Και εντάξει το να πλησιάζεις το όνειρο σου είναι ....extraordinaire (sic!!), αλλά ρε Apos και ...εφοπλίστρια, ε, ούτε στα πιο τρελά μου όνειρα.... Και φίλε, I have a dream or thank you for the ...dream

Σας φιλώ στην μούρη!!!

Αυτή η βδομάδα τελικά ήταν πολύ καλή.

Ναι, άρχισε ήρεμα, εξελίχθηκε ζόρικα και ...τελειώνει πολύ πολύ πολύ όμορφα.
Τεστάρησε πολλά ...αυτή η βδομάδα, άντεξε ακόμα περισσότερα...αυτή η βδομάδα, ανέδειξε ακόμα πιο πολλά....αυτή η βδομάδα...

Νομίζω ότι δεν αφήνω κανέναν πίσω μου, νομίζω ότι όλοι την ...κάνουμε για τα καλύτερα (εγώ συχωριανοί ...για τα ανέλπιστα καλύτερα!!!), νομίζω ότι όλοι...τα καταφέραμε...μεγάλη η Χάρη της βρε!!!

Αυτό το post είναι το τελευταίο που γράφω και μετά τον κλείνω τον ρημαδιασμένο. Και πάω για τρελές μπύρες ή ότι άλλο πιο βαρύ προκύψει... Απόψε ....όλα καλά ....
Αύριο όλα καλύτερα......

Πολλά Φιλιά σε όλους, αλλά ακόμα περισσότερα σε όσους από σας, τους ...από μέσα προς τα έξω φίλους μου ή μονο από μέσα και όχι έξω φίλους μου, μου κράτησατε παρέα αυτή την βδομάδα....

Αυτήν την βδομάδα που τόσα κρίθηκαν, άλλα απο μένα και άλλα ερήμην μου ή όχι, όχι όλα τελικά ...κρίθηκαν απο μένα ......

Μοναχικέ λύκε (Και ο μοναχικός λύκος ...λύκος είναι...), Matrix, Wilma, Spy (Αγρυπνε στην Αθήνα), Τσότσο (Sister Morphine!!!), Ndn (Ειμαστε ακόμα εδω;;;;), Σπύρο Βλάχο, Homo Sapiens, aKanonisti, Ιρλανδέ, Ελένη, Cindy μου(γλυκεια μου παξιμαδοκλέφτρα), σας ευχαριστώ, σας ευχαριστώ πολύ πολύ για την τόσο γλυκειά παρουσία σας αυτήν την βδομάδα.

Την ήθελα και την χρειαζόμουνα πολύ.

Και μου την προσφέρατε.

Και μου φέρατε και ...τύχη. ...Τύχη υπέροχη.... τύχη ζωής....

Σας φιλώ στην μούρη!!!!!!!!!!!!!!!!

Και μην ξεχνιόμαστε εεεεεεεεεε!!!

La vita e bella

Καρατσεκαρισμένο

Και στο τέλος ναι, το ................Ιππικό..... έρχεται πάντα ...να σε .....σώσει... γιατί...γιατί, γιατί για΄τι;;; Γιατί ....έτσι είναι !!!!!!!!!!! Γιατί......la vita e bella

Γραμματεύς Διεύθυνσης

Τέσσερις άνθρωποι που ναι μεν, συνεργάζονται σχετικά συχνά επαγγελματικά και έχουν καλές μεν, σχετικά τυπικές δε, σχέσεις όλο τον χρόνο, αναγκάζονται να ...φτύσουν το γάλα της μάνας τους συνεργαζόμενοι στενά την 2η βδομάδα του Αυγούστου.

Ναι συχωριανοί, αυτή την βδομάδα που όλοι εσείς, ή είσαστε διακοπές ή ζείτε το ίδιο δράμα με εμένα.
Μια βδομάδα, που ήξεραν μεν από την αρχή του χρόνου ότι θα είναι έτσι, αλλά τον Φλεβάρη που προέκυψε ...το σχέδιο, το αντιμετώπισαν χαλαρά....οκ μωρέ, ….θα δούμε, ….καλύτερα έτσι, ….όνειρο είναι η Αθήνα το πρώτο δεκαήμερο του Αυγούστου, …..ο καθένας θα έχει ετοιμάσει το δικό του κομμάτι και θα δουλέψουμε τις λεπτομέρειες μαζί, ….σιγά τώρα μην χρειαστούμε μια βδομάδα, ……απλώς να συρράψουμε τα κομμάτια του καθενός, και άλλες απίστευτες μπουρδολογίες που τόσες φορές έχω πει και έχω ακούσει και πάντα στο τέλος....τρεεεεεεεεεεεεεεεεχω.

Την πρώτη μέρα της επάρατης αυτής Αυγουστιάτικης εβδομάδας την περάσαμε πολύ δημιουργικά ..... με μαλλιοτραβήγματα (ο ένας είναι κι λίγο φαλακρός….) και καυγάδες, για το ποιος έχει κάνει τα λιγότερα από αυτά που του αναλογούσαν, όπου κατά το σούρουπο της Δευτέρας, πέσαμε ο ένας στην αγκαλιά του άλλου και παραδεχτήκαμε ότι κανείς μας δεν έχει κάνει ΤΙΠΟΤΑ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΟ....παρά τα σοβαροφανή mails που ανταλλάσσουμε τόσους μήνες με την ...δουλειά μας επί του συγκεκριμένου, παρά τα πολύωρα τηλέφωνα που καθησυχάζαμε ο ένας τον άλλον, παρά τα 527 meetings («συνεργασίες» συχωριανοί, είναι πια ο political correct όρος για τα meetings) που κάναμε επί τόσους μήνες.

…Κλασσικά ….Ελληνικά το αφήσαμε ο ένας στον άλλον και όλοι μαζί στην «τούρλα του Σαββάτου».

Δευτέρα βράδυ καταστρώσαμε πια το αυστηρότατο πλάνο εργασίας μας, και την Τρίτη το καταπατήσαμε... Άλλωστε σε τι άλλο χρησιμεύει ένα πλάνο αν όχι για να το καταστρατηγείς;;;

Την Δευτέρα εγώ πήγα με φουστάνι και ψηλοτάκουνο και οι άλλοι ήρθαν γραβατωμένοι. Την Τρίτη πήγαμε όλοι ντυμένοι smart casual, την Τετάρτη δούλεψε μπλουτζην που πήγε σύννεφο, σήμερα βερμούδα, αύριο έλεγα να πάρω και τον σκύλο μαζί μου.

Και έχουμε την φαεινή ιδέα να ζητήσουμε μια πιο εξειδικευμένη βοήθεια από την εξουσία, κάτι σε πιο προχω γραμματειακή υποστήριξη, περιμένοντας κάποια κοπελιά που να ξέρει τυφλό, και να μην γράφει με το σύστημα «αετός και πρόβατο», να ξέρει καλό power point, και όχι να χρειάζεται να ενώσουμε την ψηφιακή μας αγραμματοσύνη και να ψηφίζουμε κάθε φορά πως στο διάβολο θα γίνει…αυτό…

Αμ, δε..... Πριν καταφτάσει η βοηθός μας, μας έστειλε το βιογραφικό της με mail!!!!!!!!!!!
Προφανώς για να εκτιμήσουμε τα προσόντα της!!!
Όταν βλέπω βιογραφικό με φωτογραφία, νοιώθω μια ανατριχίλα ψηλά στον σβέρκο. Όταν βλέπω και φωτογραφία βιογραφικού με ναζιάρικο ύφος και το πηγούνι ακουμπισμένο στο χέρι με ...αφέλεια....ε, εκεί αν είμαι σε καλή φάση γελάω αν είμαι σε κακή (καλή ώρα)...η ανατριχίλα γίνεται μυρμήγκιασμα...
Και όταν το βιογραφικό περιγράφει και τις σπουδές σε marketing, και διάφορες άλλες trendιες, χωρίς να αναφέρει Ίδρυμα και τίτλους .....ξέρω....
Η Θέση της ….βοηθού: Γραμματέας Διεύθυνσης.......

Και καταφτάνει.....να βοηθήσει....

Μια κυρία, αρκετών Μαΐων, η οποία όμως έχει άλλο σύστημα μέτρησης της χρονολογίας από τη συνήθη, το αραβικό ίσως ή κάτι τέλος πάντων που τον έναν χρόνο τον μετράει μισό, ….ξανθιά (ε, τι άλλο θα ήταν μια ...γραμματέας διεύθυνσης....), με το λινό της το ensemble, με τα χρυσά της, με γαλλικο μανικιουρ στα χέρια και κοκκινο στα πόδια, η οποία προφανώς προθυμοποιήθηκε ακούγοντας το βαρύγδουπο τίτλο του project και μη έχοντας την παραμικρή εμπειρία, ότι όσο πιο βαρύγδουπο ο τίτλος, τόσο πιο πολύ λάντζα έχει η δουλειά…και μόλις μας βλέπει στο χάλι που σας περιέγραψα παθαίνει κάτι…… Η κυρία νόμιζε ότι θα έκανε "ασ μπέτε με τον πρέσβη" που λέει και ο Εξαρχάκος και όχι ότι θα έγραφε τις δικες μας παπαρολογίες....

Η ....Γραμματέας Διεύθυνσης, η οποία προφανώς είχε μάθει τυφλό σε κάποια γραφομηχανή γιατί όταν έκανε τις φοβερές σπουδές της (στην didacta, στο St George ή όπου αλλού) δεν υπήρχαν υπολογιστές, δεν κάνει τίποτα, γκρινιάζει διαρκώς και επισταμένως, έχει άποψη επί παντός του επιστητού, καλοπιάνει τον έναν και κουτσομπολεύει τον άλλον, αλλά εκεί όπου το διαφαινόμενο φως στο τούνελ είναι απλά το τραίνο που έρχεται καταπάνω σου, η ….Γραμματέας Διεύθυνσης λειτουργεί καταλυτικά. Μας υποχρεώνει να λύσουμε τις διαφορές μας και να ενωθούμε απέναντι στον κοινό εχθρό.

Και εκεί που αναρωτιόμαστε την Τρίτη μήπως πρέπει να αναβάλλουμε τις διακοπές μας της επόμενης βδομάδας και την Τετάρτη μήπως πρέπει ο καθένας μας να ξεκινήσει από Σεπτέμβρη να ξεσκονίζει τα …κονέ του για άλλους επαγγελματικούς προσανατολισμούς ……το θαύμα γίνεται.

Προχωράει…..και ελπίζω…..και …ίσως….
Και …..ναι ….και μετά ΘΑ ΤΗΝ ΔΕΙΡΩ!!!!!!!!!!!!!!!!

Αυτό κι αν είναι project!!!!!!

Αυτό κι αν είναι deadline!!!!

Μα δεν μπορώ πια να γυρίσω την πλάτη μου;;;

Στην μικρή επιστροφή μου στο χωριό μας, είπα να κάτσω στα αυγά μου, να σιγυρίσω την πραμάτεια μου και όχι να βγω στην πλατεία να κουτσομπολεύω. Αλλά τα είπαμε πανηγυρτζού η δική σου, ίσα μια μέρα κρατήθηκα. Και ναμαι και εγώ στην ρούγα.

Να πω την αλήθεια είδα και μια φωτογραφία που δύσκολα θα μπορούσα να την κρατήσω μόνο για τον εαυτό μου. Πόσο να γελάσεις μόνη σου;;; Το γέλιο πρέπει να μοιράζεται για να γίνει βροντερό, ανακουφιστικό, λυτρωτικό.

Λοιπόν συχωριανοί μόλις την έστρωσα την συντρόφισσα μου την Αλέκα, μόλις την έβαλα σε μια σειρά, μόλις πήγαμε για ψώνια, καλέ ξεσάλωσε αυτή...τα θυμόσαστε τα δωδεκάποντα με την χρυσή σόλα, είχαμε κανονίσει και τα κομμωτήρια μας, τις δίαιτες του ανανά, τις θεραπείες προσώπου του Σεπτέμβρη, πήγα και εγώ 8 μέρες διακοπούλες -να αλλάξω παραστάσεις που λένε και οι ψυχολόγοι, αυτοί καλέ οι απόφοιτοι του Deree, με master από τις σχολές Μανώλα- νάσου την πάλι μόλις γύρισα την πλάτη μου.

Που την βρήκα λέτε;;;
Χωμένη σε μια σκάφη με κιμά ή κάτι άλλο εξίσου αηδιαστικό να μουσγώνεται βουτώντας τα δάχτυλα. Και ο σύντροφος πίσω να .....την καμαρώνει.

Εμ, είναι δυνατόν να μην σηκωθεί από τον τάφο ο Ιωσήφ, που μεταξύ μας τώρα ήταν και ...καλογυναικάς ο συχωρεμένος - συχωρεμένος βέβαια μόνο από το ΚΚΕ είναι, γιατί όλοι οι άλλοι δεν νομίζω ότι τον συγχωρέσανε ποτέ...

Αλλά τα έχουμε ξαναπεί, όλα εδώ πληρώνονται.
Ναι Ιωσήφ μου, αυτή είναι η κατάρα όσων κάνανε κοινωνικό τουρισμό στις ...ηλιόλουστες παραλίες της Σιβηρίας, να προσκυνάει το όνομα σου ....μόνο η γυναικάρα με τα κόκκινα χωμένη σε μια σκάφη με κιμά απροσδιόριστης προέλευσης. Εσύ τουλάχιστον όταν έκανες ....κιμά, ξέρανε όλοι την προέλευση του ...κρέατος.....