Παρελαύνοντας και προελαύνοντας

Η Ιστορία είναι ρεπορτάζ; Όχι, δεν είναι.

Η Ιστορία όμως, είναι δυο πράγματα ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ.

Είναι επιστήμη, κι όπως κάθε επιστήμη έχει δεκάδες οπτικές γωνίες για να προσεγγίσει, να επεξεργαστεί, να ...εξηγήσει, ένα ...εργαστηριακό εύρημα, εν προκειμένω ένα γεγονός και ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ είναι η αφήγηση που μοιράζονται αυτοί που χρειάζονται την αίσθηση, την αγκαλιά του συν-ανήκειν. Από διαφορετικές σκοπιές, από διαφορετικές αφετηρίες, από διαφορετικές ιδεολογικές προσεγγίσεις, από διαφορετικές προβολές της στο παρόν. Το συν-ανηκω, σε καμία περίπτωση ΔΕΝ ταυτιζεται με το αντιλαμβάνομαι τα πράγματα με τον ίδιο τρόπο.

Η ιστορία επαναλαμβάνεται διαρκώς. Μόνο που είναι σαν την σκηνοθεσία στις αρχαίες τραγωδίες. Ενώ το ...μοτίβο, η ουσία και η κεντρική ιδέα παραμένει πάντα ίδια, ο ....σκηνοθέτης προσθέτει και τις νέες παραμέτρους, σταθερές και αναλογίες στο ...έργο. Κι από μηχανής Θεός, είναι μόνο οι κρίσιμες μάζες των ανθρώπων, που οι νικητές ...εκ των υστέρων, ονοματίζουν ...Λαό.

Πιθανότατα το απόγευμα θα υπάρχουν και αφημένα στεφάνια στο άγαλμα του Κολοκοτρώνη. Κι ίσως περισσότερα από άλλες χρονιές. Σε εποχές κρίσης, φτώχειας, φόβου και ανασφάλειας οι άνθρωποι ψάχνουν πολύ έντονα να πιαστούν από κάτι, το πιο ευκολο είναι το κορδόνι που σαν προγονικό παρελθόν, τους δένει μεταξύ τους. Η ασφάλεια που προσφέρουν οι εθνικισμοί, ενδεδυμένοι ως πατριωτισμοί, πάντα σε περιόδους κρίσης και απελπισίας ανθούν, όχι σε περιόδους ευμάρειας και ελπίδας. Συχνότατα δε, μακελεύουν τους εύκολους, τους κατασκευασμένους -από τους εκάστοτε Κοτζαμπάσηδες- ....εχθρούς. Εύκολος τέτοιος στόχος σήμερα, στα ...μέρη μας, οι μη κατ’ αίμα Έλληνες. Κι όχι,οι δυνατοί, όχι οι ισχυροί, όχι οι ... μετέχοντες, αλλά οι αδύναμοι, οι κολασμένοι,οι ηττημένοι, αυτοί που παλεύουν να ζήσουν αόρατοι.

Σήμερα, για πολλούς οι Κλέφτες δεν θα είναι οι ένοπλες ...συμμορίες, που ληστεύουν όποιον ταξιδιώτη βρεθεί στο διάβα τους, δεν θα είναι οι Χαιντουκς σε όλα τα Τουρκοκρατούμενα Βαλκάνια. Οι Αρματολοί δεν θα είναι οι ...αστυνομικές ομάδες οι υποταγμένες στον κάθε Πασά που προστάτευαν κοτζαμπάσηδες και Οθωμανούς από τους Κλέφτες.

Ο Γρήγοριος Ε’ δεν θα αφορίζει την Επανάσταση, οι Φαναριώτες δεν θα είναι οι …managers της Πύλης και το Φιλελληνικό Κομιτάτο δεν θα κάνει τρελές business με τα δάνεια της Ανεξαρτησίας, τα ραι μπουγιουρντιά, τα προσκυνοχάρτια δεν θα τα αγοράζουν οι ...χριστιανοί δια χειρός Νενέκου, ο Κολοκοτρώνης δεν θα απαντάει κάθε άλλο παρά με...πολιτική ορθότητα στον Ιμπραημη συνεχίζοντας τον κλεφτοπόλεμο και το αντάρτικο που το ξαναβρίσκουμε ατόφιο στον Αρη, κι ο «μούλος» της ...καλογριάς, δεν θα ήταν ποτέ στην Αυλή του Αλή Πασά, δεν θα κατηγορείται ποτέ από τους αιώνιους ...Μαυροκορδάτους της Ιστορίας, για εσχάτη προδοσία, κι ίσως ίσως να μην ρώτησε και ποτέ τον μπούτζον του, για να απαντήσει στον Μαχμούτ.

Πόσο μας ανήκουν όλοι αυτοί; Και οι Ήρωες και οι Προδότες; Απόλυτα. Όσο άλλωστε τους ανήκουμε και εμείς. Γιατί η Ιστορία δεν είναι σήριαλ στις οθόνες της ζωής μας. Από τη Βαστίλη στους Γιακωβίνους, από το Βατερλό στην Ιερή Συμμαχία, από τον Μέτερνιχ στην Αντιβασιλεία και στον Όθωνα. Η Ιστορία, ΔΕΝ είναι μια αλυσίδα καλών και κακών. Είναι ένα αξεδιάλυτο κουβάρι, συμφερόντων, στιγμών, συγκυριών, που αιώνες τώρα αναπαράγει το ίδιο μοτίβο, σε τούτο τον τόπο. Κοτζαμπάσηδες, Πασάδες και Σεβάσμιους Δεσποτάδες.

Τη δεκάτη ο τσιφλικάς, δώστου κόψιμο ο πασάς

κι υπαγόρευε το ράσο: «Σφάξε με αγά μ’ ν’ αγιάσω».

Οι εποχές, τα συμφέροντα, οι συμμαχίες, οι ρόλοι, οι καιροί, και τα κουστούμια αλλάζουν. Η ουσία...παραμένει πάντα η ίδια.

Ολαρία - ολαρά, γύρω - γύρω τα παιδιά,

ο μαρκήσιος Ντε Σαντ μ’ ένα χίπη,

ο φονιάς με το θύμα αγκαλιά,

ο γραμματέας μαζί με τον αλήτη

κι η παρθένα με τον σατανά....

Σήμερα τα παιδιά του ...Λαού, θα γεμίσουν δρόμους, πλατείες και ηρώα παρελαύνοντας. Δάφνινα στεφάνια θα κατατεθούν σε ...Αγνώστους. Αγνώστους στρατιώτες, αγνώστους αγωνιστές, αγνώστους ήρωες, αγνώστους σκοτωμένους.

ΣΙΧΑΙΝΟΜΑΙ την εικόνα ομοιόμορφα ντυμένων παιδιών και εφήβων να περπατάνε στοιχημένα εν-δυο, ένα στο αριστερό....Και ΛΑΤΡΕΥΩ την αποδόμηση, την διάβρωση, τον κλεφτοπόλεμο που τα ίδια τα παιδιά κάνουν στις ...παρελάσεις.

Λατρεύω την εικόνα των δεκαεξάχρονων μπουμπουκιών που βιάζονται να ανθίσουν. Λατρεύω την εικόνα των κοριτσιών στην ηλικία που ανακαλύπτουν την σεξουαλικότητα τους, λατρεύω τα μίνι τους μέχρι τον αφαλό, λατρεύω τα λευκά ορθάνοιχτα στο στήθος, πουκάμισα τους, λατρεύω το ...εν-δυο με το δεκάποντο. Λατρεύω την εικόνα των αγοριών με τα μπλουτζηνς, τα μισοβγαλμένα απο το παντελόνι πουκάμισα και τα πολύχρωμα σταράκια τους που χαβαλεδιάζουν με ...βήμα βγαλμένο από τη λούφα και παραλλαγή.

Πάνω στην ξύλινη εξέδρα, σανίδι θαρρείς σουρεαλιστικής παράστασης με τίτλο «η δημοκρατία τους», υπουργοί, δημαρχαίοι, νομαρχαίοι, προεστοί, παπάδες και παρατρεχάμενοι της εκάστοτε Εξουσίας, περιμένουν καθιστοί να τους αποτίσουν ...χαιρετισμό υπακοής και πειθαρχίας οι ...παρελαυνοντες νεολαίοι.

Κι εγώ, ...Κοτζαμπάσηδες μου, Πασάδες μου και σεβάσμιοι Δεσποτάδες μου, όσο κι αν τα ΜΑΤ,οι μπάτσοι κι οι ασφαλίτες σας, παλευουν να μην φθαρεί η φιλοτεχνημένη εικόνα σας στα δελτία των 8, μια ελάχιστη αλλά τόσο ανακουφιστική βεβαιότητα έχω. Κι αυτή την ελπίδα που αφήνομαι να την ζήσω ως βεβαιοτητα, ας την εκφράσω σήμερα ...επετειακά, παραφράζοντας* τον γιο της καλογριάς... «τις δυνάμεις τους τις ζυγιάζουν, ο μπούτζος τους είναι ψηλά».

Αυτοί που σήμερα ...παρελαύνουν, αύριο θα προελαύνουν...

*Γιατρός προς τον φυματικό Καραϊσκάκη: Στρατηγέ μου, οι δυνάμεις σου έχουν πέσει πολύ.

Καραϊσκάκης: Ο μπούτζος μου έπεσε ωρέ, όχι οι δυνάμεις μου.

Στον Αίαντα...

Tο παιχνίδι ...είναι ήδη παιγμένο. Ελπίδα ...καμία.

Και εμείς σε ένα δρόμο, χιλιάδες μίλια μακριά απο βομβαρδισμούς, αίματα και θύματα, να διαδηλώνουμε το... «μαζί σας». Κι η μόνη ανακούφιση σε όλα αυτά τα τόσο άνισα, είναι ότι στις μέρες μας, στις μέρες της ταχύτητας της πληροφορίας και ταυτόχρονα στην εποχή της πιο μεγάλης και πιο μακιαβελικής διαστρέβλωσης της, όλο και κάποιο site,κάποιο μη ελεγχόμενο τηλεοπτικό δίκτυο, κάποιο fb, κάποιο tweet, κάτι τέλος πάντων θα διανύσει τα μίλια και τους ωκεανούς και θα δείξει στο θύμα μια φωτογραφία. Ενός πλήθους που φωνάζει μίλια μακριά για πάρτη σου. Ένα γράμμα που μπαίνει σε ένα μπουκάλι και ρίχνεται στο πέλαγο.

Και κάπως έτσι ήταν και το σημερινό συλλαλητήριο. Ένα μπουκάλι στο πέλαγο. Ας φτάσει σε κάποιον κι ας είναι παιγμένο παιχνίδι. Οι Ατρείδες έτσι ή αλλιώς νικητές θα είναι. Η ...Αθηνά είναι μιλημένη για τον Οδυσσέα. Η τράπουλα είναι σημαδεμένη. Και στο ερώτημα την Σκύλα ή τη Χάρυβδη, έχει απαντήσει εδώ και αιώνες τώρα η Ιστορία.

Ο Αίαντας όσο κι αν τον κολακεύουν οι Ατρείδες, όσο κι αν ρητορεύουν για αυτόν, όσο κι αν του τάζουν ότι όλα...για την δική του την προστασία γίνονται, ακόμα κι οι βομβαρδισμοί, το τέλος του το ψυχανεμίζεται. Το γράμμα λοιπόν του συλλαλητηρίου απέναντι στο φρικιαστικό προσωπο και προσωπείο των κορακιών, σε αυτόν απευθύνεται, όσο ακόμα ...είναι ζωντανός.

Με εντυπωσίασε ο κωδικός «Αυγή της Οδύσσειας» για έναν ακόμα αναίσχυντο πόλεμο.

Και ξέρω καλά ποιον θα σιχαίνομαι πάντα. Σε όποια εποχή, σε όποια συγκυρία, σε όποιο παιχνίδι δυνατών τον πετυχαίνω στα βάθη της Ιστορίας Τον Οδυσσέα.

Στα έπη, δυο ήρωες αρχετυπικά αντίθετοι σε όλα, να τους χωρίζει λες το χάος των κωδικών Ηθικής. Ο Αχιλλέας και ο Οδυσσέας.

Μυστήριος τύπος ο Αχιλλέας. Εγωιστής. Απόλυτος. Εύθικτος. Με έμμονες ιδέες. Και πάνω από όλα ...ασυμβίβαστος. Για μια αιχμάλωτη παλλακίδα τα γαμάει όλα. Έρχεται σε ρήξη με την Ηγεσία, με ολόκληρο το στράτευμα, κι αρνείται να συνετιστεί από τους γηραιότερους. Βιώνει το απόλυτο πένθος για τον Πάτροκλο και δείχνει το πιο αποτρόπαιο πρόσωπο του στον νεκρό Εκτορα. Αναγκάζει τον Πρίαμο να γίνει ικέτης ίσα για να πάρει στα χέρια του το λείψανο του νεκρού παιδιού του.

Κι ο Οδυσσέας; Ένας χαμαιλέοντας. Δεν διστάζει μπροστά σε τίποτα. Μεταμφιέζεται, προσαρμόζεται, διακυβεύει τα πάντα, χρησιμοποιεί ,με απολυτη άνεση το δόλο, την απάτη, την ρητορική του παραπειστικού λόγου, ο ...σκοπός εξαγιάζει κάθε μέσον. Σήμερα θα αποθεωνόταν ως ο ...εκπρόσωπος των συναλλαγών, της ανοχής, των συμβιβασμών, της ...διπλωματίας.

Ο Αχιλλέας ...σκοτώνεται. Ακόμα και οι "άτρωτοι", έχουν αχίλλειο πτέρνα. Ο Οδυσσέας... φτάνει πάντα στην Ιθάκη.

Κι ύστερα να αναλαμβάνει ο Σοφοκλής. Στον Αίαντα. Οι Ηγέτες του στρατού της Τροίας, οι Ατρείδες, αποφασίζουν να βραβεύσουν με τα όπλα του νεκρού Αχιλλέα ...τον αντιπροσωπευτικότερο των πολεμιστών. Τον ...Αίαντα-που τόσο μοιάζει στον Αχιλλέα και στο σώμα και στη ψυχή- ή τον πανούργο ....Οδυσσέα;

Κι οι ...κριτές Ατρείδες επιβραβεύουν με τα όπλα τον Οδυσσέα. Ίσως γιατί ...μπορεί ο Σοφοκλής να μην ξέρει απο τις δαρβινικές θεωρίες της προσαρμογής, αλλά γνωρίζει ποιος θα είναι πάντα ...ο νικητής. Οι Ήρωες,οι Λαοί, θα είναι πάντα οι χαμένοι. Κι οι Ατρείδες γνώριζαν ότι οι κοινωνίες θα γοητεύονται απο τις προσαρμογές, από τους συμψηφισμούς, από τον δόλο, από την απάτη, απο την πανουργία, από την ανοχή. Ο Οδυσσέας...θα κερδίζει πάντα.

Σαλτάρει από την οργή για την αδικία ο Αίαντας και ξεκινάει να σκοτώσει τους κριτές Ατρείδες, και να μαστιγώσει μέχρι θανάτου τον Οδυσσέα.

Κι η Αθηνά- ποιος είπε ότι οι Θεοί δεν ειναι πάντα με τους δόλιους;- Προστάτισσα του Οδυσσέα, υπνώνει τον Αίαντα και τον οδηγεί σε ένα μαντρί με πρόβατα. Μακελεύει τα ...πρόβατα ο Αίαντας θεωρώντας ότι δίνει μάχη με τους εχθρούς του. Κι όταν ο Οδυσσέας τον ανακαλύπτει ακολουθώντας τα ματωμένα βήματα, η Αθηνά σκληρή θεά, γελοιοποιεί για μια ακόμα μια φορά τον Αίαντα που ξυπνά και συνειδητοποιεί με ...ποιον έδινε μάχες. Με τα πρόβατα....

Κι ο...ξεφτιλισμένος ήρωας, αυτοκτονεί.

Σήμερα ανηφορίζοντας την Σταδίου, σε μια πόλη που επιβιώνει ανθυποζώντας, σε ένα ανοιξιάτικο κρύο απόγευμα, που όμως το φως του ομολογούσε ότι ο χειμώνας είναι νικημένος, μαζί με κάποιες λίγες χιλιάδες κόσμου, έστειλα και εγώ ένα γράμμα, σε κάποιον, σε ...όποιον, ...εκεί ...απέναντι. Στη Λιβύη. Σε έναν Αίαντα. Ξέροντας πολύ καλά... ποιο θα είναι το τέλος του, από όποια μεριά κι αν βρίσκεται. Είτε με τους Κανταφικούς. Είτε με τους Αντικαθεστωτικούς. Η Θεά Αθηνά... παίζει πάντα με τον Οδυσσέα. Η πόλη της, η Αθήνα απόψε, της βγάζει -ακίνδυνα για τους μακελάρηδες προστατευομενους της, τη γλώσσα.

Κι οι Ατρείδες...γνωρίζουν ότι Αυτός θα είναι ο Χαμένος. Ας φτασουν λοιπόν στον ..Αίαντα οι εικόνες μας απο αυτό το Αθηναϊκό σχεδόν ανοιξιάτικο απόγευμα.

Τον Γιώργο και τα μάτια μας!

Μιας και έχουμε και εμείς τώρα ...πετρέλαια ρε αδέλφια, μπας κι αποφασίσει αύριο, μεθαύριο να μας επαναφέρει στη ...Δημοκρατία και στην ...Ελευθερία καμιά ... «Διεθνής Κοινότητα»; Με τον γνωστό και προσφιλή της τρόπο. Με βομβαρδισμούς. Ανθρωπιστικούς βομβαρδισμούς ρε παιδιά!

Για αυτό σας λέω. Να κρατήσουμε στα μέρη μας τον Γεώργιο Β’ Παπανδρέου Γ’, τον επονομαζόμενο και ...Πρόθυμο. Είδε κανείς να βομβαρδίζει ...ανθρωπιστικά, η ...«Διεθνής Κοινότητα» το Μπαχρέιν;

Συχωριανοί μου, οι βολικοί κι οι πρόθυμοι, όσο να πεις έχουν και τα ...πλεονεκτήματα τους. Τον Γιώργο και τα μάτια μας!

Υ.Γ. Στη φωτο, μόλις πριν λίγους μήνες, η Ρουβίτσα να ζητάει ...αυτόγραφα απο τον στυγνό και αφηνιασμένο δικτάτορα! Αυτός και ήταν τότε και είναι τώρα και στυγνός και δικτάτορας. Τον δικό ...μας, τι τον λες; Τα λεξικά πάντως, ...σηκώνουν τα χέρια ψηλά...

Και τι χρειάζονται πια τα ...λόγια;

Από εδώ

Η αμνησία ...σκοτώνει

Ο παππούς της το είχε ζήσει. Μόλις 66 χρόνια πριν.

Ο πατέρας της πείστηκε ότι ήταν ένας εφιάλτης που πέρασε, μια κακή

στιγμή, δεν θα ξανασυνέβαινε.

Εκείνη πείστηκε ότι ο νέος Θεός λέγεται ...ανάπτυξη.

Αυτός ο Θεός όμως δεν είναι φιλάνθρωπος.

1945. Τα αμερικανικά Β-29 καταστρέφουν συστηματικά την Ιαπωνία, τα θύματα ανέρχονται σε δεκάδες χιλιάδες, ο Χιροχίτο επιδιώκει να βρει την φόρμουλα συνθηκολόγησης. Και την ίδια εποχή, η ΕΣΣΔ που κατέχει ήδη ένα μεγάλο μέρος της Ευρώπης, κηρύσσει τον πόλεμο και εξαπολύει και αυτή επίθεση στην Ιαπωνία. Και αυτό...λίγο πριν από τις ...διασκέψεις για την

...μεταπολεμική κατάσταση.

Το ...υπεροπλο, λένε οι ...γραφές προοριζόταν για τον Χίτλερ. Ο Τρούμαν αποφασίζει να το χρησιμοποιήσει στην Ιαπωνία. Που αποβλέπει; Μα να ακουστεί η ...έκρηξη μέχρι τη Μόσχα.

...Μετά.....

Και ..μετά την υπογραφή της συνθηκολόγησης ο Μακ Αρθουρ- ο μεγαλύτερος άνθρωπος μετά τον ...Χριστό, όπως τον παρουσίαζε ο Αμερικανικός Τύπος της εποχής-ορίζεται διοικητής της ηττημένης Ιαπωνίας...μέχρι το 1952.

Διοικητές των νομών και των μεγάλων πόλεων ορίζονται αμερικανοί στρατιωτικοί. Το ...liberal και το …progressive, είναι οι λέξεις που χαρακτηρίζουν εκείνη εποχής της βίαιης αμερικανοποιησης της Ιαπωνίας. Καμιά 50αρια Ιάπωνες ανώτατοι αξιωματικοί οδηγούνται σε δικαστήρια πολέμου. Οι περισσότεροι κάνουν χαρακίρι, κάποιοι λίγοι ...επανεντάσσονται και συνεργάζονται... εποικοδομητικά με τους Αμερικάνους.

Οι Αμερικανοί διαλύουν τα στρατιωτικοβιομηχανικά συγκροτήματα, κάνουν αγροτική ...μεταρρύθμιση, αλλάζουν εντελώς το εκπαιδευτικό σύστημα αμερικανοποιώντας το πλήρως, και προσπαθούν με κάθε μέσο να διαλύσουν την παραδοσιακή ιαπωνική συμβίωση των γενεών, σχεδόν επιβάλλοντας το δυτικό πυρηνικό σύστημα της οικογένειας.

Αντίσταση ελάχιστη, σχεδόν μηδενική. Προφανώς η Χιροσίμα και το Ναγκασάκι είχαν αφήσει αγιάτρευτες πληγές. Δεν ήταν ...μια ήττα. Δεν ήταν μια ...συνθηκολόγηση. Πίσω της η συνθηκολόγηση είχε τις πληγές ολέθρου και της απόλυτης υποταγής.

Άλλωστε αυτό το μοντέλο της αμερικανοποιησης της Ιαπωνίας, δεν επικαλούνταν ως success story, και για το ...Ιράκ οι Αμερικανοί;

Το 49 αποκτάει και η ΕΣΣΔ το ...υπερόπλο!

Το 1951 ιδρύεται η ιδιωτικών συμφερόντων TEPCO.

To 1951 υπογράφεται η συνθήκη ασφαλείας, που προβλέπει τη διατήρηση των βάσεων και των αμερικανικών στρατευμάτων στη χώρα. Και μετά «ο ξεχασμένος πόλεμος», η επίθεση των ΗΠΑ στην Κορέα, με την κάλυψη του ...ΟΗΕ.

Μια ισχυρή υπερανεπτυγμένη Ιαπωνία είναι ένα όμορφο ...γεωπολιτικό συνορο, αναμεσα στους ... κακούς και τις ΗΠΑ. Αλλωστε η Ιαπωνία είναι "ο πιο γενναιόδωρος οικοδεσπότης" αμερικανικών στρατευμάτων. Η Ιαπωνία γίνεται ο περιφερειακός χωροφύλακας των Αμερικανών στον Ειρηνικό και ταυτόχρονα απόλυτα αμερικανοποιημένη αναπτύσσεται με οργιώδεις ρυθμούς.

Σήμερα η TEPCO είναι η 4^η σε μέγεθος εταιρία παραγωγής ενέργειας στον κόσμο και η μεγαλύτερη στην Ασία.

Η TEPCO, είναι ένα διαρκές ...σκάνδαλο. Σχεδόν από τα πρώτα χρονια της λειτουργίας της. Μόνο μέσα στα τελευταία 25 χρόνια εμφανίζεται να έχει κουκουλώσει πάνω από διακόσια ατυχήματα και μόνο στην τελευταία δεκαετία να έχει ...πειράξει καμιά τριανταριά εκθέσεις επιθεωρητών ασφαλείας.

Μόλις το 2002 ο Πρόεδρος και αρκετά κορυφαία στελέχη παραιτούνται ύστερα από καταιγισμό δημοσιευμάτων για αλλοιώσεις σε αρχεία εργοστασίων.

Το 2006 η TEPCO παραδέχεται ότι έχει αλλοιώσει τα στοιχεία για τις θερμοκρασίες του ψυκτικού νερού στο εργοστάσιο Φουκουσίμα Νταΐτσι. κλπ, κλπ, κλπ.... Και φαντάζομαι ότι όποιος κάνει έναν στοιχειώδη επιφανειακό ψάξιμο, θα βρει ...κι άλλα, κι άλλα κι άλλα

Σήμερα, η Ιαπωνία, γίνεται κομμάτια. Τα εντόσθια του τίγρη κατασπαράζονται ....με τον ίδιο τρόπο που κατασπαράχθηκαν 66 χρόνια πριν

Κι ο Πρωθυπουργός ομολογεί ...απολογούμενος και δηλώνοντας ...«εξαιρετικά δυσαρεστημένος», ότι ιδιωτική εταιρεία TEPCO που έχει αναλάβει την διαχείριση και λειτουργία του πυρηνικού σταθμού, εξαπάτησε την κυβέρνηση, και για τον τρόπο λειτουργίας και για την παροχή στοιχείων...

Ότι ...θυμίζει στον καθένα. Ότι αναλογίες σκέφτεται ο καθένας...

Η μνήμη ούτως ή άλλως είναι ένα από τα ισχυρά όπλα των λαών. Η αμνησία ...σκοτώνει. Βιολογικά και ...πολιτικά.

Υ.Γ. Είναι πολύ ζόρικη ώρα για ...αστεία. Και αυτό είναι ένα ...μακάβριο αστείο, τούτη την ώρα. Πρόσφατα όμως έγινε best seller το βιβλίο «Walking the Talk: The Business Case for Sustainable Development» στο οποίο η TEPCO εξετάζεται «as a case study for corporate social responsibility» και εν τέλει εξυμνείται ως ένα ...λαμπρό επιχειρηματικό παράδειγμα κοινωνικής και εταιρικής ευθύνης!!!!!

Θητεία

Σάββατο και να ξυπνάς γιατί όρμησε πίσω από κλειστές κουρτίνες ένας ήλιος …να, με το συμπάθιο. Κι ίσως μόνο ο Ήλιος να παρακούει πια ...τις εντολές. Άντε και ο ...φυσικός σεισμός.

Η …ασφάλεια των πυρηνικών εργοστασίων, αυτή ντε… που ορκίζονται φορώντας αυτήν την εφιαλτική μάσκα αυταρέσκειας οι κάθε λογής τεχνοκράτες, πνέει τα λοίσθια... Αλλά στην Άπω Ανατολή, μπορεί, ενδέχεται και κάποιοι να κάνουν χαρακίρι. Εδώ...αποκλείεται. Εμείς πεθαίνουμε …βουτηγμένοι στα σκατά. Το διέγνωσε επισήμως …και ο δικός μας ο γιατρός.

Ο ...καθηγητής, ο μετακληθείς εξ ...Εσπερίας, να μας ...χειρουργήσει.

Μεγαλεία ο ...ασθενής. Η επέμβαση θα γίνει με ...τηλε-ιατρική, κάπου μεταξύ Βρυξελών- Βερολίνου- Ουάσιγκτον. Στο χειρουργείο τα ψαλίδια, τα νυστέρια, τις γάζες, και τα τσεκούρια, θα διαχειριστεί το ντόπιο πολιτικό και ...νοσηλευτικό προσωπικό. Την νάρκωση, ανέλαβαν οι γνωστοί ...αναισθησιολόγοι, οι πρεζέμποροι της ...αρθρογραφίας.

Το χειρότερο από όλα δε, ο... ασθενής, μέσα από τα σκατά, ματωμένος, ψυχορραγών και ετοιμοθάνατος, εξακολουθεί να δίνει ...φακελάκι. Στους μεσάζοντες για τον θάνατο του, στους ...νοσηλευτές-πολιτευτές και στους πρεζέμπορους Γιωργαλάδες.

Αλλά ...οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι και οι ...Γιωργάλαδες, αυτοί οι πολιτικά ορθοί φιλελεύθεροι του κέντρου, της συναίνεσης για μαζική αυτοκτονία, ε, αναγκάστηκαν να βγάλουν το μανικετόκουμπο, να ανασηκώσουν τα μανίκια από το blazer και να λερώσουν κι αυτοί τα χέρια τους ΔΗΜΟΣΙΑ μέσα στα πραγματικά, στα κυριολεκτικά σκατά.

Ohlalalala!!!! Quel décadence !!!! Καλέ μου πρεζέμπορα της ...άποψης, που κατατρακυλάς! Απο τον Γιωργάκη στον Μητσοτάκη, απο τον Μητσοτάκη στον Πάγκαλο, και απο τον Παγκαλο στον Καρατζαφέρη. Να έχει και πιο κάτω; Τι να σου πω και εγώ η βαριόμοιρη κυρ Παπαχελά μου! Ετσι λέγαμε και εμεις, ότι ...πιο κάτω δεν εχει, αλλά το βαρελι με τα σκατά, ειναι προφανως άπατο.

Αυτό δε το "νέα επαρκή πρόσωπα", με συγκλονισε. Το ΕΠΕΝιτικο τσεκουρι του Βορίδη, να το βάλετε βρε ντεκορ στο τηλεοπτικό στούντιο. Να ...εξοικειωνόμαστε σιγά σιγά.Θα μου πεις εδώ εξοικειωθήκαμε ...με άλλα κι άλλα, ο Αδωνο-Βορίδιδες, τα Μητσοτακεικα, οι «πασόκοι με πολιτικά» και οι άλλοι προθυμοι θα μας χαλάσουν; Τώρα που γυριζει βρε! Όλα ποντάρισε τα στο μαύρο!

«Οι Έλληνες βρίσκονται µέσα στα σκατά. Και µάλιστα πολύ βαθιά ». Dominique Strauss-Kahn, Γενικός Διεθυντής Δ.Ν.Τ.

Και μετά να πέφτεις φάτσα κάρτα με ...αυτό:

Και να θυμάσαι, ότι προχθές που ειδες ξανα το Happy Day, ξερνούσες 5 ώρες. Το μέλλον...επίσης, φάτσα κάρτα απέναντι σου.

«Βλέπω φτωχούς ανθρώπους, με πληγωμένο εγωισμό, κι όμως είμαι ο τελευταίος γιατί δεν έχω ούτε κι αυτό» Μιχάλης Μενιδιάτης / Θητεία / Happy day

Πέστα ρε Μενιδιάτη γαμώ τον Ήλιο μου. Πέστα σε εμένα. Πέστα σε Εμάς, τους λαγούς τους ακινητοποιημένους από τους προβολείς της νταλίκας των ...μεσαζόντων που έρχεται ορμητικά καταπάνω μας. Πέστα στους... εκπρόσωπους, που έγιναν καιρό τώρα ...αντιπρόσωποι. Έρημοι και απρόσωποι.

Να απολυθώ, να φύγω/ τι θ' αντικρίσω, τι θα βγει/τούτο το καψόνι μοιάζει/ να είν' ολόκληρη η ....ζωή Να περιμένουμε ...τι; Να μας ανακοινωθεί μια τιμή για το πετσί μας; Πόσο πάει το κεφάλι μας; Πόσο πιάνει η ζωή μας; Σκατά. Μας το είπανε. Σκατά πιάνει, στις ζυγαριές τους.

Όλα τα υπάρχοντά μου /έχουν καεί σιγά-σιγά/ όμως μέσα δεν αλλάζει/ και σιγοβράζει μια φωτιά

Υ.Γ. Το Μακρονήσι φαντάζομαι ότι θα πουληθεί κι αυτό- οικόπεδο φιλέτο είναι.

Κι η Μνήμη δεν είναι πια της ...μόδας.

Στο θέση του κάθε λογής Σκαλούμπακα, οι Καψήδες, οι Πάσχοι, οι Παπαχελάδες, οι Θοδωράκηδες, οι Πρετεντέρηδες, κληρονόμοι του ρόλου των αναμορφωτών της ντροπής. Όσο για ...χαράδρες, μέχρι ...νεωτέρας παραμένουν οι καναπέδες των σπιτιών μας. Αλλά έπεται συνέχεια....

Άλλωστε είχε αποφανθεί επ’ αυτού και ο Κωσταντίνος Τσάτσος: "Όλοι στη ζωή μας, πρέπει να περνούμε μία Μακρονησο" είχε πει ...τότε. Αν δικαιώσουμε και την ...πρόβλεψη του!!!!

Λαθραία ...Ψυχάρα

Προσωπικά δεν ξέρω ούτε τι είναι οι «λαθραίοι» άνθρωποι, ούτε τι είναι οι «λαθραίες» ζωές, ούτε τι είναι οι «λαθραίες» ψυχές.

Το μόνο που ξέρω, είναι ότι για να δώσεις την μάχη που έδωσες, μάχη για Ζωή και Θάνατο, μάχη για σένα και για όλους, είχες ...Ψυχή! ΨΥΧΑΡΑ!!!!!

Κι ίσως η ...Ψυχάρα και το Εμείς, να είναι το πιο ισχυρό όπλο στον πλανήτη.

φωτογραφίες εδώ

Της ...γυναίκας

Γιορτή καλέ συχωριανοί σήμερα και μου ..διέφυγε!!!

Λες δεν πειράζει τώρα, κάνε ότι το ξέχασες, δεν είναι και να στολίζουμε ...δέντρο, να ανοίγουμε φύλλο και να στρώνουμε τους μπακλαβάδες- όσοι με ξέρουν για τα δυο τελευταία, μην σου πω και τα τρία, ούτε στα πιο τρελά όνειρα μου!

Αλλά πάλι και πως να περάσει η μέρα έτσι! Ένα λουλουδικό, ένα τυρί, ένα κρασί, κάτι πρόχειρο, έστω....

Άστο, οι γιορτές είναι πια ...πασέ... Μάζεψε το μυαλό σου Κατερίνα και στρώσου και δούλεψε γιατί σε λίγο σε βλέπω καλή μου...κάθε μέρα να είναι γιορτή και ...σχόλη!

Και ...μετά διάβασα ...αυτό. Και ...συγχύστηκα . Διότι εμένα φεμινίστρια δεν με λες, αλλά όταν τολμούν και σε απειλούν εκπρόσωποι το ασθενούς φύλου, ...δεν είναι δυνατόν να μην απαντήσεις στη πρόκληση...

Και έτσι ...ξεπάγωσα κάτι που είχα ...μαγειρέψει πριν ...τρία χρόνια- μερικά πράγματα όπως η ανωριμότητα του ανδρικού φύλου αντέχουν αιώνες τώρα, τρία χρόνια δεν θα άντεχαν;- το έβαλα δυο λεπτά στα μικροκύματα( πολύ κουλή η φωτο που είχα τότε)...και το σερβίρω!!!!

Και που θα πάει ρε αδελφές μου...δεν θα ωριμάσουνε; Όχι οι άντρες βρε... αυτό αγγίζει τα όρια της απιθανότητας...

"Έχω ελάχιστες βεβαιότητες στη ζωή μου, και ακόμα λιγότερες στις φιλοσοφικές και επιστημονικές μου απόψεις.

Αλλά, μην μου αγγίξετε τον Δαρβίνο μου. Α, η εξέλιξη μέσω της φυσικής επιλογής είναι από τις λίγες ασφάλειες που έχω στον μάταιο τούτο κόσμο.

Δεν θα ξεχάσω τη χαρά μου, όταν ο οδοντίατρος μου με διαβεβαίωσε ότι δε θα βγάλω φρονιμίτες. Προφανώς οι πρόγονοι μου κατέβηκαν γρηγορότερα από τα δέντρα από αυτούς τους πληβείους, που οι πρόγονοι τους καθυστέρησαν κάποιες εκατοντάδες χρόνια. Άρα και γαλαζοαίματη, αριστοκράτισσα, με τη βούλα.

Ότι δεν χρειάζεται εξελικτικά εκφυλίζεται και τελικά παύει να υφίσταται.

Εκατομμύρια ώρες έχουν ξοδευτεί σε γυναικοκουβέντες με προσφιλέστατο θέμα την ανεπάρκεια των ανδρών, χιλιάδες όρκοι μεταξύ απελπισμένων, έξαλλων ή προδομένων γυναικών έχουν κατατεθεί στο αρχείο του Ύψιστου.

Και προφανώς ο Karim Nayerna, φύλακας άγγελος όλων αυτών των πληγωμένων θηλυκών, άκουσε τους λυγμούς μας.

Εκεί στο θλιβερό Newcastle, βρήκε τον τρόπο να σας εξαφανίσει αρσενικά μου. Να σας εκφυλίσει. Σαν τους ανύπαρκτους φρονιμίτες μου. Με τον πιο πανούργο τρόπο, παίρνει το αίμα και τα δάκρυα δισεκατομμυρίων θηλυκών συντροφισσών μου πίσω.

Δημιούργησε πρώιμα σπερματοζωάρια από θηλυκά βλαστοκύτταρα.

Δηλαδή οδεύουμε ολοταχώς προς την αυτογονιμοποίηση.

Δηλαδή, θα τεκνοποιούμε μόνες μας. Και όχι μόνο αυτό. Αλλά επειδή διαθέτουμε μόνο το χρωμόσωμα Χ, θα γεννάμε μόνο κορίτσια.

• Για όσες φορές περιμέναμε πάνω από τη συσκευή του τηλεφώνου, που δεν χτύπησε.
• Για όσες φορές ξοδέψαμε ένα μηνιάτικο στο Hondo και στον Αεράκη, αλλά το Filmnet είχε Ολυμπιακό.
• Για όσες φορές είχατε συνέλευση, meeting, επαγγελματικό δείπνο ή η μαμά σας είχε ανεβάσει πίεση
• Για όσες φορές το κινητό σας ήταν κλειστό, δεν είχε μπαταρία, σήμα, δικτυο...
• Για όσες φορές κοιτάξατε το καστανοκόκκινοχρυσοχαλκομες μαλλί μας, αξίας 3 ωρών και 200 ευρώ, και είπατε το κλασικό «πως έγινες έτσι;;;»
• Για όσες φορές το βλέμμα σας , περνούσε από πάνω μας, χωρίς να μας ακουμπήσει, για να εστιάσει στην απέναντι δίμετρη
• Για όσες φορές μας κορναρατε φωναζοντας «κάτσε μωρή χαμούρα σπίτι σου, που πας με το φέρετρο;;»
• Για όσες φορές αφού συμβουλευτήκαμε τσελεμεντέδες, μαμάδες, Μαμαλάκηδες και Βέφες, και εκεινον με τις αγγινάρες baby, μεγαλουργήσαμε ανακατεύοντας πεσκανδρίτσες με φυτά που μόνο μάγοι άγριων φυλών γνωρίζουν, και η μόνη σας παρατήρηση ήταν ότι πεθυμήσατε τα γεμιστά της μαμάς σας
• Για όσες φορές μας είπατε ότι δεν φταίμε εμείς, αλλά να «απλά πρέπει να απομακρυνθείτε λίγο για να ξαναβρείτε τον εαυτό σας»...
• Για όσες φορές πασαλειφτήκαμε με μεθυστικά έλαια jojoba, γιασεμί, βανίλιες, ylang ylang, ημέρες ορχιδέες και σας βρήκαμε να ροχαλίζετε
• Και τέλος για όσες φορές μας είπατε «τι θέλεις και γκρινιάζεις συνέχεια βρε παιδί μου»

Για όλες αυτές τις φορές, τόσα πρώιμα σπερματοζωάρια θα παρασκευάσει στο εργαστήριο του στο θλιβερό Newcastle, ο Karim Nayerna.

Και που θα πάει βρε; Δεν θα ωριμάσουν τα πρώιμα;

Και εν πάση περιπτώσει, είναι ασύγκριτα μεγαλύτερες οι πιθανότητες, να ωριμάσουν τα ρημάδια πριν ωριμάσετε εσείς."

Υ.Γ. η παρακάτω φωτό ...Δώρο για την ημέρα. Μπας και μάθετε τίποτα,να κάνουμε ...δουλειά, .... ώσπου να ...ωριμάσουν τα ....άλλα, δηλαδή!

Οι προτηγανισμένες πατάτες και οι προπεθαμένοι πολίτες

Δεν υπάρχει πιο ισχυρό ναρκωτικό από την μιζέρια. Και όπως όλα τα ναρκωτικά είναι εφιαλτικά εθιστικό.

Πιθανότατα αν στον ακήρυκτο πόλεμο, στις ανύπαρκτες μάχες, προελάσουν τα καθεστωτικά Πάντσερ και περάσουν ανενόχλητα πάνω από την κοιμίσικη γραμμή Μαζινό μας, η Ιστορία δεν θα είναι προαιρετικό μάθημα σε λίγα χρόνια. Η Ιστορία θα είναι ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΟ μάθημα σε 5-10 χρόνια. Άλλωστε ο χρόνος τρέχει πια τόσο γρηγορα.

Και όλοι εμείς, που προφανώς αποφασίσαμε ότι η λοβοτομή είναι μια ακόμη πλαστική εγχείριση που ομορφαίνει την θωριά μας, αναδεικνύει το φρικιαστικό ειδωλο μας σε ξυλινους καθρεφτες, δεν θα ξέρουμε πια στο όποιο σπιτι θα βολευουμε την μιζερη ύπαρξη μας, ποιος είναι το pet και ποιος ο άνθρωπος.

Κι είναι Ζωή, ότι μετριέται με Θάνατο. Μια Ζωή. Ένας Θάνατος.

Κούρεψε χρέος, κούρεψε ομόλογα, κούρεψε δάνεια, κούρεψε δαπάνες, κούρεψε ότι μπορείς. Αλλά η Ζωή δεν κουρεύεται ρεεεεε! Ούτε ο Θάνατος.

Ζωές και Θάνατοι ΔΕΝ συμψηφίζονται.

Θα μου πεις – και δίκιο θα έχεις- όλα τα θεωρήματα είναι για να καταρρίπτονται. Μόνο που αυτό είναι ΤΟ αξίωμα, που μαζί του, αποφασίσαμε να πορευτούμε. Να έχουμε λόγο ύπαρξης, λόγο Ζωής. Να κάνουμε την επιβίωση, Ζωή. Να Ζήσουμε, γαμώ το φελέκι μου! Να ξέρουμε γιατί Πεθαίνουμε μωρέ!

Αλλά ποιος θα μας κάνει προπεθαμένους; Ποιος είναι τόσο φτηνιάρης ώστε να γανώνει το κεφάλι μας, το νου, την ύπαρξη μας με επιχειρήματα και αντεπιχειρήματα για το κόστος της Ζωής; Σε ποιον το επιτρέψαμε αυτό;

Είδα αυτό!!!!!!! Προσέξτε την διατύπωση του ερωτήματος... Προσέξτε την διατύπωση της δημοσκόπησης μετά από την ....αρθρογραφία του εμποράκου της αθλιότητας.

Καθόμαστε βολικά στην πολυθρόνα μας, βλέπουμε το λοβοτομημένο είδωλο μας στην οθονη του laptop μας και ...ψηφιζουμε. Για ζωή και θάνατο....

Ναι ...ακριβώς με κουκούλα. Ασπόνδυλα. Ευνουχισμένα. Ανώνυμα. Αναίσχυντα. Και ...ειρηνικά. Προπαντός ...ειρηνικά.

Και μετά; Α και μετά.....

Μετά ...χαϊδεύουμε τα παιδιά μας. Με τα ίδια χέρια. Χωρίς καν ...ένα πλύσιμο, ένα νίψιμο, ένα ξέβγαλμα. Χωρίς καν κάτι, που να προσομοιάζει στον Πόντιο Πιλάτο. Η Ιστορία, έχει αποφανθεί για τον Πόντιο Πιλάτο... αλλά, ποιος θα το μάθει; Ποιος θα τους το πει; Τι πειράζει; Ιστορία δεν θα υπάρχει πια... Η Μνήμη και το άρωμα της Μνήμης δεν θα υπάρχει πια. Λοβοτομή.

Εμείς, συναινέσαμε. Τα παιδιά μας θα τα κάνουμε ανταγωνιστικά. Αγγλικά, γαλλικά, πιάνο, κιθάρα, αθλητισμό, χορό, να αγαπάνε και τα ζώα- βάλε και κάτι σε ιππασία, γαιδουροκαβαλαρία, σεξολογία., τεχνολογικές δεξιότητες, δεξιότητες ανάγνωσης, δεξιότητες μαθηματικών, δεξιότητες... αναρρίχησης. Δεξιότητες επιβίωσης.

Εμείς, συναινέσαμε. Να τα ...φροντίζουμε τα παιδιά μας. Και δεν ενδίδουμε ...α, πατάμε πόδι. Δεν τους δίνουμε junk food. Τα ...μαλώνουμε μάλιστα αν φάνε καμιά προτηγανισμένη πατάτα, μόλις πάρουμε τα μάτια μας από πάνω τους... Εμείς συναινέσαμε, τα παιδιά μας να τα ταΐζουμε ΜΟΝΟ προτηγανισμένους ανθρώπους.

Μόνο να προσέξουμε. Μπορεί να μην μας ...«σοκάρει», μόνο η υποβάθμιση της Moody’s σε ...σκουπίδια. Είναι πονηρές οι εποχές. Μπορεί ακόμα κάτι να αντιδρά στο λοβοτομημένο κρανίο μας. Μπορεί να δούμε μια φωτογραφία ΕΝΟΣ ανθρώπου, ΕΝΑ όνομα, ΜΙΑ ιστορία, ΕΝΑ βλέμμα, τον ΕΝΑΝ, τον ΚΑΘΕ ΕΝΑΝ και όχι αυτό το βολικό, μπουζουριαμένο τηλεοπτικό τσούρμο... Και που ξέρεις; Μπορεί κάτι να σαλέψει μέσα μας. Κάτι ακόμα να λειτουργεί ρε πούστη μου! Αλλά ας μην βάζουμε έναν ακόμα φόβο στο άθλιο, αρρωστημένο, σαπισμένο κεφάλι μας.

Ας φωνάξουμε όλοι μαζί:

Πέθανε ρε! Πέθανε ρε μαλάκα! Τι σου ζητάμε!!!!!

Καλή ...Σαρακοστή συχωριανοί. Achtung Achtung, Ανάσταση, ΔΕΝ προβλέπεται. Καταργήθηκε με ...νομοθετική ρύθμιση.

Υ.Γ. Αυτή η μάννα εμένα μου φαντάζει καρικατούρα μητριάς. Ναι, ξέρουμε το γραφει η άπιστη η γκόμενα η Ιστορία, όταν το καθεστώς δολοφονεί, αυτοαποκαλείται «πατρίδα». Αλλά αν αυτή η ...«πατρίδα» είναι η Πατρίδα, τότε αρνούμαι να είναι η δική μου. Για το παιδί μου, ρε γαμώτο!

Άφυλες λέξεις

Υπάρχει ένα σκαλοπάτι, ένα όριο, ένας χρόνος, μια στιγμή, που αποκτάς ...καινούργια Πατρίδα;Ναι, νομίζω ότι υπάρχει.

Όταν η «μυστική γλώσσα» του νου, αυτή που φτιάχνει τις ...περίεργες λέξεις με τις οποίες επικοινωνεί το ασυνείδητο με το συνειδητό σου, αλλάζει. Όταν οι λέξεις που εγγράφεις ...εικόνες, οι λέξεις που τις σχηματοποιείς σε συναισθήματα, οι λέξεις που συντάσσονται άναρχα μέσα σου, όχι στο ...κεφάλι αλλά χαμηλότερα, στο στομάχι σου, όταν φοβάσαι, όταν τρομάζεις, όταν πανηγυρίζεις, όταν ερωτεύεσαι, όταν ...Γεννάς, όταν ...Πεθαίνεις, όταν ...Αποφασίζεις, φτιάχνονται σε άλλη γλώσσα από την μητρική σου.

Χαζεύω πάντα τα αγοράκια, που ξεκινούν στα μικράτα τους με το ...μαμά, κάποια στιγμή εκεί γύρω στην εφηβεία του ...αυτοπροσδιορισμού, της μαγκιάς και της ...απεξάρτησης, χρησιμοποιούν στην ...παρέα το... η «μάνα μου», για να καταλήξουν στα μεγάλα τους στο πολιτικά ορθό «η μητέρα μου». Και χαζεύω πάντα τους άντρες για αυτό το «ρε μάννα».

Οι λέξεις δεν είναι ερμαφρόδιτες. Οι λέξεις δεν είναι ...asexuels. Οι λέξεις, ακόμα και οι πιο ...θηλυκές ή οι πιο ...αρσενικές, άλλοτε οι εποχές τις κάνουν να φαντάζουν ...Αντρικές και άλλοτε τις κάνουν να φαντάζουν ...Γυναικείες. Άλλοτε είναι αιχμηρές και άλλοτε βελούδινες. Αλλά ΑΦΥΛΕΣ δεν είναι ποτέ. Όσο κι αν οι ...κρατούντες επιχειρούν να μας πείσουν περί του αντιθέτου.

Ανάπηρες...ναι. Ευνουχισμένες ...συχνά. Και ακόμα πιο συχνά, κατά το ...καθεστωτικό «δοκούν» να γίνονται ...όπλα για να πετσοκόβουν την αιχμή, την γωνία, την γοητεία, την συν – κοινωνία στα βολικά μέτρα της καθεστωτικής επι- κοινωνίας. Από την ...Γέννα, στον ...Θάνατο, χωρίς Ζωή. Έρωτας δίχως ...επαφή. Θάνατος δίχως ...πόνο. Σπαθιά και βελούδα να ξεφτιλίζονται σε ξεθωριασμένα τσιτάκια του ...πεφωτισμένα πολιτικά ορθού.

Αλήθεια τι φύλο έχει η λέξη "εχροπάθεια" στο σ/ν του Υπουργου Δικαιοσύνης; Και έχει πάντα διαχρονικά και ιστορικά το ίδιο ...φύλο;

Έχουμε τους ίδιους εχθρούς ...όλοι; Ποιος είναι αυτός που θα προσδιορίσει τους δικούς μου, τους ...Εχθρούς; Ποιος θα βάλει τον φράχτη από το νου μου, στο στόμα μου; Και πόσα μέτρα θα είναι αυτός; Από τι ...υλικό; Ποιος εργολάβος θα μου τον χτίσει;

Ποιος Νόμος, θα μου απαγορεύσει να σπέρνω στο μυαλό μου εικόνες, να νοιώθω, να αισθάνομαι, και να γεννάω λέξεις; Για τους φίλους. Για τους εχθρούς. Για τον ...Άλλον.

Και ποιος είναι αυτός που θα μου βάλει το μαχαίρι στο χέρι για να πετσοκόψω το Πάθος, ποιος θα μου επιβάλλει να αυτο-ευνουχιστώ;

Ποιος είναι αυτός που θα με βάλει να αποδεχτώ και να συνυπογράψω την συμφωνία της Βάρκιζας, σε ποια λευκή τρομοκρατία θα καταθέσω τα όπλα της σκέψης, της άποψης, της γλώσσας, της λέξης, της έκφρασης; Σε ποια Χωροφυλακή, σε ποια Τάγματα Ασφαλείας, σε ποιες Αναμορφωτικές Ντροπές, σε ποιες...χαράδρες οφείλω να Ζήσω; Σε ποια Μακρόνησο θα αυτο-εξοριστώ...συναινετικά;

Ποιος είναι ο νικητής που θα μου επιβάλλει τους όρους του; Τι εμβαδόν θα έχουν τα λευκά κελιά που θα με βάλει να μετρήσω τη Ζωή μου. Ποιος θα μου επιβάλλει...Πατρίδα; Μαμά, μητέρα, μάννα;

Οι λέξεις, είναι οι αλυσίδες με την ταυτότητα σου, αλέτρια του νου σου, αλλά και σπαθιά που κόβουν τις άγκυρες. Οι λέξεις είναι όπλα. Άγρια όπλα. Όπλα μαζικής επικοινωνίας αλλά και όπλα ...συν-κοινωνίας. Οι λέξεις είναι ...παιδιά, από γέννες άγριες, από έρωτες τρικυμισμένους, από σπορές άλλοτε σε λιβάδια εύφορα κι άλλοτε σε τόπους κακοτράχαλους. Άλλοτε αγκαλιές κι άλλοτε μαχαίρια. Οι λέξεις είναι ...Πατρίδες.

Κάτω τα τρισάθλια χέρια σας βρωμερά γουρούνια, μπάτσοι του νου μου, από τις λέξεις ΜΟΥ. Τις λέξεις μας trans-sexual… δεν θα τις κάνετε.

Αρνιέμαι να βιάσετε το νου μου, με το άθλιο σπέρμα σας. Αρνιέμαι την στείρωση, αρνιέμαι τον ευνουχισμό, αρνιέμαι την ευγονική και τα τέρατα που εσείς ορίζετε ότι θα γεννάμε, αρνιέμαι την ...αφυλία σας. Αρνιέμαι τις άγονες πατρίδες σας.

Εγώ-ναι...έτσι πολιτικά άκομψα, έτσι πολιτικά ανορθόδοξα, να ξεκινάει η πρόταση, με το ΕΓΩ- θέλω και τα σπαθιά και τα βελούδα ΜΟΥ. Κι ας είναι πολύ ισχυρό αυτό το "ελάτε να απαλλοτριώσετε το νου μου", αυτό «μολών λαβέ» της σκέψης, της έκφρασης και της επικοινωνίας μου, για να το νοιώσουν ακόμα και οι πολιτικά ευνούχοι που αναπαράγουν τον εφιαλτικό φασισμό της πολιτικής ορθότητας και της ...εχθροπάθειας.

12Ο απολύσεις ; Απάντηση;

Την δύναμη τους την …ξέρουμε!!!
Την δύναμη μας; Την ξέρουμε;
Και αν αρκεί εμείς να τη συνειδητοποιήσουμε, μήπως είναι πιο εύκολο να συμπεριλάβουν την δύναμη ΜΑΣ, στις παραμέτρους της εξίσωσης τους;


Η Cosmote είναι μια κερδοφόρα εταιρία, με 2 δις ετήσιο κύκλο εργασιών και με μισθολογικό κόστος από τα χαμηλότερα στην διεθνή αγορά της κινητής τηλεφωνίας. Η διοίκηση της Cosmote αποφάσισε να προχωρήσει σε 120 απολύσεις εργαζομένων.

Όλοι Εμείς είμαστε εργαζόμενοι.
Όλοι Εμείς είμαστε ταυτόχρονα και καταναλωτές.

Τα χρήματα μας, τα χρήματα των εργαζομένων, δεν είναι δυνατόν να επιβραβεύουν, χυδαίες πρακτικές απόλυσης εργαζόμενων, προκειμένου να επιτευχθεί ακόμα μεγαλύτερη αύξηση κερδοφορίας των μετόχων της Cosmote.
Με τα δικά ΜΑΣ χρήματα αποκτούν την δύναμη ΤΟΥΣ.
Αλλά ΤΩΡΑ αποφασίζουμε η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ να είναι η ΔΥΝΑΜΗ ΜΑΣ.

Ως εργαζόμενοι συμπαραστεκόμαστε στους εργαζόμενους.
Ως καταναλωτές μποϋκοτάρουμε τα προϊόντα της Cosmote.
ΠΡΟΤΑΣΗ ΑΠΟ 23fl για ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΣΤΟYΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ ΚΑΙ ΜΠΟΥΚΟΤΑΖ ΣΤΑ ΠΡΟΙΟΝΤΑ ΤΗΣ COSMOTE
***************************************************************************************
[ΟΙ σημερινές εξελίξεις απο ΕΝΕΤ]
Σύμφωνα με πληροφορίες, ο σύλλογος των εργαζομένων στην Cosmote πρότεινε το “πάγωμα” των 120 απολύσεων που δρομολογεί η εταιρεία και να ξεκινήσει από το σημείο μηδέν η διαβούλευση. Η πλευρά της διοίκησης αντέτεινε ότι το πρόγραμμα έχει ήδη παρουσιαστεί σε εργαζόμενους και πως ορισμένοι από αυτούς είτε έχουν συναινέσει να αποχωρήσουν λαμβάνοντας τις πρόσθετες παροχές είτε έχουν εκδηλώσει ενδιαφέρον συμμετοχής σε αυτό. Οι εργαζόμενοι ζήτησαν επίσης από την Cosmote να δεσμευτεί ότι δεν θα προχωρήσει στην εφαρμογή παρόμοιου προγράμματος απολύσεων εντός του 2011, κάτι που η διοίκηση της εταιρείας δεν αποδέχθηκε.
Το υπουργείο Εργασίας φέρεται να πρότεινε συμβιβαστική λύση για πάγωμα του προγράμματος χωρίς επαναπρόσληψη όσων έχουν ήδη αποχωρήσει, όμως η πρόταση δεν έτυχε κοινής αποδοχής.
Στο μεταξύ, καθολική ήταν η συμμετοχή των εργαζομένων στην 48ωρη απεργία που ξεκίνησε σήμερα το πρωί στην Cosmote. Αύριο απεργούν μαζί τους και οι εργαζόμενοι στον ΟΤΕ μετά από απόφαση της ομοσπονδίας των σωματείων για 24ωρη απεργία.