Παρασκευή 28 Νοεμβρίου 2008

«Η εξουσία περιορίζεται από την εξουσία»


Δεν υπάρχει «προοδευτικός διανοούμενος» στην Ελλάδα που να μη θρηνεί για το «δημοκρατικό έλλειμμα» της Ευρώπης, και ακόμα και τα πιο δειλά βήματα, για μια πολιτική ένωση ενεργοποιούν απίστευτα φοβικά σύνδρομα που βέβαια εκμεταλλεύονται κάτι γιαλαντζί φασίστες σαν τον Μπουμπούκο, κατι εθνικομμουνιστές και μερικοί ξέμπαρκοι αυτοαποκαλούμενοι σοσιαλιστές.

Άλλωστε στην Ελλάδα η ευρωπαϊκή προσέγγιση είναι μία, μόνη και δεδομένη.

Να παραμείνουμε «επιλέξιμα φτωχοί» ξερογλυφόμενοι για αυτά τα περίφημα 20 δις του ΕΣΠΑ, το οποίο σημειωτέον δεν έχει ανοίξει ακόμα εναμισυ χρόνο μετά από την έγκριση του και με τις πιο ευοίωνες προοπτικές ..συζητάμε να ανοίξει τον Ιούνιο…και αν. Και πιστέψτε με, δεν φταίει η Χουμπνερ για αυτό.
Εμείς χάσαμε και τον Αθεριδη με την βέσπα …που μας φώναζε «ξέρεις απο ΕΣΠΑ;;;»
Από την άλλη τα παραδείσια πτηνά, πολιτικά και δημοσιογραφικά, ναρκωμένα από τους λικνιστικούς χορούς της Αζελ και από την λάμψη Ζορρό και καλογέρων, μας ξεπέταξαν με το …ευρωπακέτο, μας είπαν ε, μην περιμένετε και πολλά, δεν ανέλυσαν καν τις κατευθυντήριες γραμμές των 170 δις που θα εκταμιευτούν απο τους κρατικούς προυπολογισμούς και των 30 απο το ευρωπαικό προυπολογισμό, δεν μας είπαν ότι το πρωταρχικό είναι να ενισχυθεί η απασχόληση και το πιο σημαντικό…. δεν μας είπαν τι είναι αυτός ο Ευρωπαϊκός προϋπολογισμός.
Λοιπόν…το budget της ΕΕ, είναι μόλις το 1,5% του Ευρωπαϊκού ΑΕΠ.
Είμεθα και αξιοπρεπές blog...και έτσι δεν λέω αυτό που συνήθως λέγεται σε αυτές τις περιπτώσεις... «με ... δεν βάφονται αυγά».
Αυτό το 1,5% βέβαια του ΑΕΠ, κάτι μου θύμιζε...α, ναι...λοιπόν απο τα τέλη του 18ου αιώνα που εκείνες οι 13 Αμερικάνικες Πολιτείες – Ανεξάρτητα Κράτη, ξεκίνησαν με τα «Αρθρα της Συνομοσπονδίας» να σχηματοποιούν την Ομοσπονδία που έμελλε να γίνουν οι ΗΠΑ, μέχρι το 1929, η χρηματοδότηση του ομοσπονδιακού κράτους ήταν της τάξης του 1,5% του ΑΕΠ τους.
Το Αμερικάνικο κραχ είναι αυτό που στην πράξη αλλάζει δραστικά τα πράγματα. Ο Ρουζβελτ με το New Deal, φτάνει άμεσα την ομοσπονδιακή χρηματοδότηση στο 17% του αμερικανικού ΑΕΠ. Πολύ λίγα χρόνια μετα η αναλογία ομοσπονδιακής σε σχέση με την πολιτειακή χρηματοδότηση φτάνει σε ποσοστό 80%, όπoυ νομίζω ότι και παραμένει.

Αν σήμερα τα πολιτικά κόμματα, ενδιαφέρονταν για το μέλλον της Ευρώπης θα έπρεπε να ανατρέξουν σε εκείνον των διάλογο Ομοσπονδιακών και αντι ομοσπονδιακών που αυτή την στιγμή είναι πιο επικαιρος παρά ποτέ.
Οι αντι-Ομοσπονδιακοί φοβούνταν πάνω από όλα την εξουσία μιας ισχυρής κεντρικής κυβέρνησης και βέβαια την απώλεια της εξουσίας των Πολιτειών. Συζητήσεις για το αν οι αντιπρόσωποι στο Κοινοβούλιο πρέπει να είναι σε αριθμό αναλογικό του πληθυσμού ή μήπως πρέπει να εκπροσωπούν την Πολιτεία τους, ποια πρέπει να είναι η εξουσία του Προέδρου; Αν έχει υπερβολική εξουσία μήπως διολισθήσει σε αυταρχισμό, αλλά πάλι αν δεν έχει πως να δράσει;; Πρέπει να υπάρχει χωρισμός των εξουσιών ή μήπως μια μικτή διακυβέρνηση θα ήταν καλύτερη ιδέα. Έχουν οι ομοσπονδιακές αρχές το δικαίωμα να κηρύσσουν άκυρες τις αποφάσεις των Πολιτειών;
Αυτά που απασχόλησαν την Αμερική όλο τον 19ο αιώνα και ...οικονομικά τουλάχιστον λύθηκαν με το New Deal, μηπως ήρθε η ώρα να τα κουβεντιάσουμε και στα μέρη μας;;

Ασφαλώς έχουν συζητηθεί εξαντλητικά οπουδήποτε αλλού εκτός απο την Ελλάδα...εδώ παιδί μου έχουμε άλλα καυτά θέματα για τον «συνταγματικό πατριωτισμό» του Derrida θα συζητάμε;;
Την επόμενη Προεδρία αναλαμβάνει για πρώτη φορά χώρα, απο το τέως ανατολικό μπλόκ με τον Τσέχο Πρόεδρο να αυτοπροσδιορίζεται «αντιφρονών της Ευρωπαϊκής Ένωσης».
Είναι γνωστός ο Ευρωσκεπτικισμός των νέων χωρών της ΕΕ, καθώς και ο φιλοαμερικανισμός τους (ότι του έλειψε του καθενός...)

Σε επτά μήνες έχουμε ευρωεκλογές, για άλλη μια φορά θα χορτάσουμε, δημοσκοπήσεις, σενάρια, επικεφαλής Ευρωψηφοδελτίων, πολιτικά και κομματικά συμπεράσματα, αν βέβαια μέχρι τότε η Αζελ έχει κουραστεί να λικνίζεται στα γόνατα του Ζορρό, και οι ρασοφόροι με τις BMW, έχουν κουραστεί να μας βγάζουν την γλώσσα.
Ξέρω ότι η συζήτηση των ευρωεκλογών θα εξαντληθεί στα τετραγωνικά της βίλας του Ρουσόπουλου, στους δεκάρικους του Καραμανλή, στον νυχοπάτημα του ΓΑΠ, στις απίστευτες κορώνες των «αριστερών», και στην ...Αλέκα, που τώρα τρέχει να αποκαταστήσει τον Στάλιν...αλλά με αυτήν προσεχώς....
Κανείς δεν πρόκειται να ανοίξει την κουβέντα για το αν πράγματι ο περιορισμός αρμοδιοτήτων μιας εθνικής κυβέρνησης αυξάνει την αποσταση μεταξύ των πολιτών και της εξουσίας ή αυτό είναι ο απόλυτος μύθος.

Κανείς δεν θα ανοίξει την συζήτηση για το αν αυτό το διακυβερνητικό μοντέλο της ΕΕ έχει φάει πια τα ψωμιά του, είναι αναξιόπιστο, απωθεί του πολίτες και απλά χρησιμεύει για να καλύψει τις κυβερνητικές αποτυχίες των εθνικών πολιτικάντηδων.
Κανείς δεν θα ανοίξει την κουβέντα για το αν είμαστε έτοιμοι σε αυτή την φάση της παγκοσμιοποιησης να προχωρήσουμε σε Ομοσπονδιακή Ε,Ε.
Κανείς δεν θα συζητήσει για το αν αυτό το μοντέλο του Ντε Γκωλ, αυτό το μοντέλο της «Ευρώπη των Κρατών» που δίνει προτεραιότητα στα εθνικά συμφέροντα, μπορεί να είναι το καράβι μας σε ένα παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον ή πρέπει να προχωρήσουμε στο μοντέλο της Ομοσπονδιακής Ευρώπης ή έστω της κοινοτικής προσέγγισης.
Η Ευρώπη πρέπει να αποτελείται απο Κράτη Μέλη ή απλά απο πολίτες;;;


Παλιά τα ερωτήματα. Τόσο παλιά και τόσο αναπάντητα απο την εποχή που ο Monet, ως εξ απορρήτων του Ρούζβελτ τότε ...ονειρευόταν...
Οι ΗΠΑ, για την αντιμετώπιση της Μεγάλης οικονομική Κρίσης μετά το κραχ του 29 ισχυροποίησαν μια ομοσπονδιακή κοινωνικο-οικονομική πολιτική, εμάς οι πολιτικοί μας ταγοί...μπορούν επιτέλους να τελειώσουν αυτό το παραμύθι με τις offshore του Εφραίμ και να ανοίξουν αυτήν την ρημαδοκουβέντα;
Μπορούν να μας πουν τα κόμματα που τουλάχιστον έχουν ευρωπαϊκό προσανατολισμό ποια είναι η θέση τους.
Ισχύει η θέση του ΓΑΠ, όταν ήταν Υπουργός εξωτερικών και αποθέωνε το μοντέλο ομοσπονδιακής Ευρώπης που κατέθεσε ο Γιοσκα Φίσερ επι Γερμανικής Προεδρίας;;

Υ.Γ.Και επιτέλους...πως τα καταφερε το τσάκαλι ο Εφραίμ τα 20 εκατομύρια Ευρω να τα κάνει 200.000 στο χρηματιστηριακό τζόγο;;;

Τετάρτη 26 Νοεμβρίου 2008

Απιστίες....

Μάης ήταν...το θυμάμαι....
Πρωτογνωριστήκαμε σε μία
ντουζιέρα.

Και δόξα τω Θεώ να λες... γιατί στο τσακ μου σύστησε ένας φίλος να σπεύσω να βυθιστώ στην γοητεία της...γιατί ετοιμαζόταν να πάει στον
μπιντέ...
Ε, όσο να πεις ...άλλο ρομαντισμό έχει η ντουζιέρα...

Σας βλέπω συχωριανοί ...σηκωθήκατε από την ρημαδοκαρέκλα , ανάψατε τσιγάρο...ναι ρε και σεις που ...όλο το κόβετε, στάξατε και δύο σταγόνες αλκοόλ...
Ναι οι εξομολογήσεις...λίγο αλκοόλ το απαιτούν...

Λοιπόν, μήνες τώρα συχωριανοί απολαμβάνω...
Και που δεν με ταξίδεψε, και τι δεν μου είπε, και τι δεν με έβαλε να σκεφτώ, και γιατί δεν με έκανε να αναρωτηθώ.

Ε, την μοιράζομαι μαζί σας βέβαια, την απόλαυση, αλλά εντάξει δεν είναι και μοναχοφαγού... άλλωστε τα καλά .... καλό είναι να τα απολαμβάνεις με παρέα.
Και απόλαυσα πολλά, γύρισα πίσω και χώθηκα στην γοητεία και αυτών που κατέγραφε πριν την γνωριμία μας....
Και μετά από τόσο καιρό, η συνταγή της γοητείας, αυτό το μίγμα προβληματισμού, γνώσης, ενημέρωσης, πληροφόρησης, ορθολογισμού, χιούμορ, σαρκασμού, αλλά πάνω από όλα ευαισθητης ματιάς, για τα όμορφα, για τα δύσκολα, για τα ζόρικα, για τα γλυκά, για τα επιστημονικά, για τα ανθρώπινα, το γευόμαστε και γλύφουμε τα δάχτυλα μας.


Ναι μωρέ... για την Cynical μιλάω... Για την δική μας την Cynical, για την υπέροχα ρομαντική Κυνική μας που μας πήρε μαζί της στο ταξίδι της ενημέρωσης, του προβληματισμού, του σαρκασμού, της ευαισθητοποίησης, της γνώσης. Που μας κουβάλησε στην πλάτη της σκέψης, της πέννας και του πληκτρολόγιου της. Που μας ταξίδεψε...

Αλλά συχωριανοί, οι εποχές δεν είναι για επανάπαυση. Γιατί εκεί που την καπαρώσαμε, εκεί που την θεωρούσαμε κατάδική μας ...ανακάλυψα δυστυχώς ότι δεν είναι μόνο δική μας....

Η
Cynical μας, ναι μωρέ η δική μας η Cynical, το Σάββατο στις 29 Νοέμβρη, 12.00 με 14.00 στο Ζάππειο...θα μας απατήσει.... θα μιλήσει και σε άλλους στο Café της Επιστήμης, με θέμα «Η Φυσική κοντά στον άνθρωπο-Το πείραμα του Cern»,

Γιατί ρε
Cynical, εμείς δεν σε αγαπάμε;;; Εμείς δεν σε προσέχουμε;;; Εμείς δεν σε έχουμε κορώνα στο κεφάλι μας;;;

Το έχω ξαναδεί το έργο συχωριανοί... είναι να μην αρχίσουν οι απιστίες...μετά...
Άσε που δεν ξέρω αν είναι η πρώτη φορά ή το κάνει κατ’ επανάληψη...
Αν το υποψιαστώ.....
Το Σάββατο θα πάω με το Ευαγγέλιο χωμένο στην τσάντα -αντίσκηνο που κουβαλάω, να την βάλω να ορκιστεί...ότι εντάξει αυτήν την φορά άντε θα κάνουμε τα στραβά μάτια, άντε να την μοιραστούμε και με άλλους.... σαν πολλοί γινόμαστε παιδιά...αλλά στο ευαγγέλιο θα μας ορκιστεί ότι δικιά μας θα είναι, καταδικιά μας....
Αντε την παραχωρούμε ....για λίγο, και σε κανέναν άλλο...αλλά για λίγο....άντε ένα Σάββατο και πάρα πολύ τους είναι...
Ακούς εκεί!!!!!!!!!

Θα μου πεις κι άλλους όρκισα, αυτό το ....Ευαγγέλιο πια, χαρτοπετσέτα έγινε, ε, δεν είδα και μεγάλο χαΐρι (όχι ρε, δεν θα σας πω λεπτομερειες πρωινιάτικα, αμαν πια Κατίνες), αλλά την Cynical την κόβω για πιο ...μπέσα. Αλλά όχι ότι επαναπαυομαι κιόλας...




Η Κατίνα σας

Κυριακή 23 Νοεμβρίου 2008

Όταν δεν θορυβείτε...

Αγαπάω πολύ τους δημοσιογράφους, αγαπάω πολύ τους μιντιάδες. Και ξέρετε γιατί συχωριανοί;;;
Γιατί με ξέρουν πολύ καλύτερα από...εμένα. Δεν μασάνε με ...τα από άμβωνος κηρύγματα μου, δεν μασάνε με ...τα κουνήματα του δαχτύλου μου, δεν μασάνε με...την ηθικολογία μου, δεν μασάνε με την αδιάφθορη λεξιλαγνεία μου, δεν μασάνε με τις ...Αρχές μου, δεν μασάνε ρε σας λέω....

Τα ΜΜΕ, δεν «έπαιξαν» την απεργία πείνας των φυλακισμένων.
Ποιος φταίει;;
Μα τα ΜΜΕ, ασφαλώς!!!!

Είναι ανάλγητα, είναι ανήθικα, και οι δημοσιογράφοι, και οι μιντιάδες...ρε μήπως είναι και γονιδιακό...δεν έχουν σου λέει παιδί μου, την ευαισθησία του μέσου πολίτη...

Εμείς το καθήκον μας το πράξαμε, και για ...φυλακισμένους μιλήσαμε, και αναρτήσεις στα blogs μας κάναμε, και υπογράψαμε, και Υπουργό τον κ. Χατζηγάκη έχουμε. Ο Υπουργός μας, όταν τον ρώτησαν στην εκπομπή της εθνικής μας δημοσιογράφου Παναγιωταρέα «γιατί κ. Υπουργέ, δεν πήγατε να μιλήσετε με τους κρατούμενους στον Κορυδαλλό;» απάντησε «δεν είναι τόσο εύκολο για την κοινωνία να αποδεχτεί μια τέτοια προσέγγιση από ένα μέλος της Κυβέρνησης, μία συζήτηση του Υπουργού με βαρυποινίτες».


Ενώ ο κ. Αλαβάνος πήγε... συμπαραστάθηκε... δεν του το είχανε πει του κ. Αλαβάνου τόσο καιρό, ότι υπάρχουν φυλακισμένοι... Δεν του είχαν πει για τις συνθήκες κράτησης.... Δεν του είχαν πει, ότι για να ξορκίσουν οι δικαστικοί το στίγμα του παραδικαστικού κυκλώματος, εξαντλούν τα όρια αυστηρότητας του νόμου....

Και αφού ...οι φυλακισμένοι, επέδειξαν διαγωγή κοσμιωτάτη, δεν ξεσηκώθηκαν, δεν στασίασαν, απεργία πείνας έκαναν, αξιοπρεπείς αριστερές πρακτικές ακολούθησαν, έτσι για όλη την οικογένεια το έργο, να και η ...Αριστερά τους επιβραβεύει με ...την επίσκεψη της.
Άλλο το κοινό του κ. Χατζηδάκη, άλλο το κοινό του κ. Αλαβάνου. Τουλάχιστον όταν οι φυλακισμένοι...δεν θορυβούν...

Αν κάτι μου έχει δείξει (κομψή και εγώ, δεν βάζω το ρήμα ...αποδείξει) η εμπειρία, είναι ότι η ηθικολογία, και η υποκρισία είναι ευθέως ανάλογα μεγέθη. Και ..έρημε Αινσταιν... δεν είναι μόνο το Συμπαν και η Βλακεία μη μετρησιμα μεγέθη.... η Ηθικολογία να δεις, η Υποκρισία να δεις.....
Ο άμβωνας...λατρεμένη θέση, του Έλληνα πολίτη, μετά το τζιπ και τον καναπέ....

Και βέβαια η ηθικολογία περί λειτουργημάτων...μιας που οι ...άλλοι, οι πολιτικοί, οι γιατροί, οι εκπαιδευτικοί, οι δημοσιογράφοι, πρέπει να είναι λειτουργοί.... εμείς...νοικοκυραίοι...
Ε, ρε συχωριανοί, επιχειρηματίες είναι οι μιντιάδες, επαγγελματίες είναι οι δημοσιογράφοι.
Βολικό δεν λέω, και έμενα με καθησυχάζει όλη αυτή διάκριση ανάμεσα στους ανάλγητους και στους ευαίσθητους, ιδιαίτερα όταν η διαχωριστική γραμμή με βάζει από την δεύτερη μεριά, αλλά ...πόσο πια νοικοκυρίστικα μαστουρωμένη να είμαι;;;


Να πούμε την αλήθεια;;
Η αλήθεια λοιπόν είναι ότι τα ΜΜΕ, δεν έπαιξαν το θέμα, γιατί το θέμα δεν είχε φωτιές, δεν είχε αίμα, δεν είχε καταλήψεις φυλακών, δεν είχε αποδράσεις, δεν είχε τίποτα.
Ήταν πολύ αργό το σενάριο, ήταν κακοί οι πρωταγωνιστές, ήταν πολύ ανιαρή η ταινία. Δεν πουλάει ρε αδελφέ. Πολύ ακριβός ο τηλεοπτικός χρόνος για τόσο αργά πλάνα.
Α, το σωστό να λέγεται, ο έντυπος τύπος, ε, έχει και μεγαλύτερο χώρο για ...απόψεις, έχει και ένα κοινό με υψηλότερο μορφωτικό επίπεδο, ε όσο να πεις ...πιο ευαίσθητο, το έπαιξε... Βέβαια, μην τρελαθούμε κιόλας, προσεκτικά, οικογενειακά, πατριωτικά....Καταγράφηκαν ιστορίες ευαισθησίας, ιστορίες που ...αποποινικοποιούν ...τους κακούς, ιστορίες που τους δικαιολογούν στα νοικοκυρίστικα μάτια μας... άσχημα παιδικά χρόνια, κακοποίηση, φτώχια, να διαχωρίσουμε τους βαρυποινίτες από τους ... παρασυρμένους.

Άσε που χάσαμε και τον Λάκη... που αφύπνιζε τις κοιμισμένες συνειδήσεις μας, γιατί...α να το πούμε και αυτό...μαζί με τα απαράμιλλα ανέκδοτα από την δεκαετία του ’80, τα βίντεο με γυναίκες σε κλιμακτήριο και με άντρες που ξύνουν τα ...αυτιά τους, τις γριές που κλάνουν, τα πατριωτικά γράμματα με εθνικιστικά παραληρήματα που έγραφε και έστελνε ο Μίκης στον Μάκη και στον Λάκη, όλο και με κάποιο φυλακισμένο συνομιλούσε. Και γέλιο και συγκινησιακή φόρτιση, όλη η αγία οικογένεια στον καναπέ...
Τον αγόρασε η Αγγελοπούλου τον Λάκη, με τον άμβωνα...χωρίς... θα σας γελάσω... χάσαμε και εμείς την εξιλέωση....

Η αγορά για να λειτουργήσει συχωριανοί, χρειάζεται και πωλητές και αγοραστές. Αυτό αγοράζουμε, αυτό μας πουλάνε τα ΜΜΕ. Αν αγοράζαμε κάτι άλλο, ..εκείνο το κάτι άλλο θα μας το πουλούσαν.
Οι μιντιάδες, δεν είναι ούτε καλοί, δεν είναι ούτε κακοί. Είναι επιτυχημένοι. Τελεία.
Μας ξέρουν, από την καλή και την ανάποδη, γνωρίζουν τις ανάγκες μας, γνωρίζουν την ιδιοσυγκρασία μας, ....γνωρίζουν και μας πουλάνε αυτό ακριβώς που έχουμε ανάγκη να αγοράσουμε. Πολύ από ...Ηθική, πολύ από ...Αρχές, πολύ από...Τρόμο, λίγο από ....Ευαισθησία, λίγο από...Φιλανθρωπία, ε, άμα λάχει και κάτι από αριστεροσύνη.

Ρε οι κερατάδες, οι μιντιάδες να μην βλέπουν την εικόνα ευαισθησίας μας, αυτή μωρέ του δικαστή της ...ανηθικότητας. Να μπορούν γαμώτο να βλέπουν αυτό που πραγματικά είμαστε!!!
Νοικοκυραίοι. Σεμνοί, ηθικοί, τυπικοί, οικογενειάρχες, πατριώτες, αδιάφθοροι, γενναιόδωροι, γονείς, με κριτική και ...άμα λάχει και με επικριτική ματιά....

Εμείς είμαστε το αγοραστικό τους κοινό. Με εμάς έχουν να κάνουν. Και κάνουν το καλύτερο που μπορούν.
Και το καλύτερο τους είναι, όταν μας κάνουν πλάκα... Φάκελος στην Ελευθεροτυπία, «trafficking, συγκλονιστικές προσωπικές ιστορίες με κοπέλες που μπλέχτηκαν στα δίχτυα της σεξουαλικής σκλαβιάς»... Ανατριχιαστικές λεπτομέρειες για οικογενειακό πρωινό με τα παιδιά σου, να αλείφουν τα βιτάμ και τα μέλια στις φρυγανισμένες φέτες ψωμιού...
Συντριπτικοί οι αριθμοί, χιλιάδες οι κοπέλες, μέσο κόστος επίσκεψης 200-400 €, 5-10 επισκέψεις την μέρα ανά κοπέλα. Αυτές πουλάνε... Αντίστοιχα κάποιος ...νοικοκύρης αγοράζει ρε, ...μα όχι εγώ...Εγώ να ένα νοικοκυρίστικο τς, τς, τς θα κάνω... και θα συνεχίζω να μπουκώνω το παιδί μου, το δικό μου το παιδί, με βιτάμ, μέλια και φρυγανισμένες φέτες ψωμιού...

Γελάει ο δημοσιογράφος που έκανε το ...οδοιπορικό...ξέρει τι σκέφτομαι...με ξέρει καλά... ξέρει τι λαχταράει η ...καρδούλα μου, ξέρει τι ...καταδίκη είναι τα μπικουτί της χοντρής βαρετής συμβίας μου... ξέρει. Με ξέρει!!!!
Και μου τα προσφέρει χορταστικά, ηθικολογικά, μου λέει ποιοι πουλάνε, τι πουλάνε, πως πουλάνε.... για τους αγοραστές ...κουβέντα...Στο ίδιο ...αγοραστικό κοινό απευθύνεται και η πορνεία και η εφημερίδα. Σεβασμός στον πελάτη....

Άντε φυλακισμένοι, κάναμε και εμείς το καθήκον μας, άντε μωρέ και κάποιοι θα αποφυλακιστείτε, και βέβαια ΔΕΝ θα σας πάρουμε στην δούλεψη μας, και βέβαια, εμείς που υπογράψαμε να βγείτε θα σας ξαναχώσουμε στην στενή, γιατί τι μεροκάματο θα κάνετε, εγώ ο ...νοικοκύρης, εγώ θα σας ζητήσω το ποινικό σας μητρώο, εγώ θα ..σώσω τον κόσμο ρε;;;

Εγώ ...να μια υπογραφούλα να τη βάλω...έτσι να ρε... λίγο να φάτε καλύτερα, λίγο να κάνω τς, τς, τς, στους φίλους, στην παρέα, στο blog μου....

Και που είσαστε ρε;;; όχι άλλα Αγγελοπουλικά πλάνα, όχι πια τόσο αργές σκηνές, ... άμα θέλετε...κάψτε κάτι, ανεβείτε σε καμιά ταράτσα, αποδράστε ρε... Αιμα ρε!!!!!!!
Πουλήστε και εσείς αυτό που μπορείτε...
Πόσο να κλάψω ρε, από πότε γίνατε και εσείς αξιοπρεπείς;;; Ίσα και όμοια νομίζετε ότι είμαστε ρε;;;
Εγώ, για σας υπέγραψα... έτσι να, για μια τζούρα αέρα... δεν είναι και για χόρταση ο αέρας....

Γυναίκα.... γαμώ το κέρατο μου...βγάλε τα μπιγκουτί... κρίση περνάμε ρε... 200-400 € η μια ώρα σου λέει...το οδοιπορικό...με εσένα θα βγάλω το δύσκολο 2009...γαμώ την μάλλινη την ρόμπα σου γαμώ...



Πέμπτη 20 Νοεμβρίου 2008

ΟΧΙ ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΜΑΣ



Με αφορμή το πρωτόγνωρο κύμα απεργιών πείνας από τους κρατούμενους στις Ελληνικές φυλακές αλλά και την εγκληματική αποσιώπησή του από τα κυρίαρχα ΜΜΕ, για τη Δημοκρατία και την προάσπιση των βασικών ανθρώπινων δικαιωμάτων καλούμε όλους όσους διατηρούν μπλογκς, διαδικτυακά φόρα και όχι μόνο να δημοσιεύσουν ταυτόχρονα και συντονισμένα στις 20 Νοεμβρίου 2008, ημέρα Πέμπτη, το παρακάτω κείμενο και όλους του χρήστες του διαδικτύου να το υπογράψουν.



Όχι στο Όνομά μας
“Είναι απαράδεκτη η κατάσταση στις ελληνικές φυλακές. Είναι κύριο θέμα η ριζική αλλαγή του σωφρονιστικού συστήματος”.
Κάρολος Παπούλιας, 6/11/08

“Είμαστε άνθρωποι – κρατούμενοι. Άνθρωποι, λέω”
- Βαγγέλης Πάλλης, Κρατούμενος, 9/11/08

Από τις τρεις Νοεμβρίου μία εκκωφαντική κραυγή συνταράσσει τα θεμέλια της Δημοκρατίας μας. Από τις τρεις Νοεμβρίου σύσσωμοι οι κρατούμενοι όλης της χώρας κατεβαίνουν σε απεργία πείνας διεκδικώντας το αυτονόητο : τη χαμένη τους αξιοπρέπεια. Απέναντί τους αντιμετωπίζουν την εκκωφαντική σιωπή των κραταιών ΜΜΕ και την παντελή αδιαφορία της πολιτικής ηγεσίας. Σε αυτές τις πρακτικές όσοι υπογράφουμε αυτό το κείμενο ΔΕ ΣΥΝΑΙΝΟΥΜΕ.

Η κατάσταση στις Ελληνικές φυλακές είναι απερίγραπτη και μπορεί να γίνει κατανοητή μόνο με τη σκληρή γλώσσα των μαθηματικών.
Στα κατ’ επίφαση “σωφρονιστικά” ιδρύματα της χώρας έχουν καταγραφεί συνολικά
417 θάνατοι την τελευταία δεκαετία, ενώ ο ρυθμός τους έχει απογειωθεί σε τέτοιο σημείο, ώστε σήμερα να σβήνουν στα χέρια του κράτους τέσσερις άνθρωποι το μήνα.
Η πληρότητα αγγίζει το 168% (10.113 κρατούμενοι για 6.019 θέσεις) με την αναλογία χώρου για κάθε άνθρωπο να φτάνει σε περιπτώσεις το 1τμ. Με ημερήσιο κρατικό έξοδο ανά κρατούμενο τα 3,60 Ευρώ τα συσσίτια που παρέχονται είναι άθλια, οι υποδομές θυμίζουν μεσαίωνα και η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη είναι ελλιπέστατη.
Συγχρόνως, το Ελληνικό δικαστικό σύστημα στέλνει στη φυλακή έναν στους χίλιους κατοίκους της χώρας με τους έγκλειστους χωρίς δίκη (υπό προσωρινή κράτηση) να αγγίζουν το 30% του συνολικού αριθμού των κρατουμένων.
Αν η ποιότητα μίας Δημοκρατίας κρίνεται από τις φυλακές της, τότε η Δημοκρατία μας ασθμαίνει. Αν η τιμώρηση παραβατικών συμπεριφορών με εγκλεισμό γίνεται από το κράτος στο όνομα της κοινωνίας, τότε για την κατάσταση στις Ελληνικές φυλακές είμαστε όλοι υπόλογοι, με συντριπτικές όμως ευθύνες να αναλογούν στην κρατική μηχανή. Σε αυτή την πραγματικότητα όσοι υπογράφουμε αυτό το κείμενο απαντούμε ΟΧΙ ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΜΑΣ.

Τα στοιχεία που αποκαλύπτονται από επίσημους φορείς για τις Ελληνικές φυλακές σκιαγραφούν εικόνα κολαστηρίων.
Έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την Πρόληψη των Βασανιστηρίων (2007) διαπιστώνει βασανιστήρια, απάνθρωπη μεταχείριση και απειλές κατά της ζωής κρατουμένων, σειρά παραβιάσεων αναφορικά με τις συνθήκες κράτησης, ελλείμματα στη διερεύνηση και τιμωρία των ενόχων, αποσιώπηση περιστατικών βίας με την συμπαιγνία ιατρών και φυλάκων, απαράδεκτες συνθήκες ιατρικής περίθαλψης και ιατρικού ελέγχου στους κρατούμενους κλπ.
Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου έχει εκδώσει σειρά καταδικαστικών για την Ελλάδα αποφάσεων που αφορούν κακομεταχείριση ή/και παραβιάσεις άλλων δικαιωμάτων κρατουμένων από σωφρονιστικές αρχές.
Η Εθνική Επιτροπή για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου έχει πάρει απόφαση - καταπέλτη για τα κακώς κείμενα στις φυλακές, προτείνοντας άμεσες δράσεις για την επίλυση τους.
Ο Συνήγορος του Πολίτη διαμαρτύρεται για την παντελή έλλειψη συνεργασίας των αρμόδιων κρατικών φορεών μαζί του, λόγω της οποίας έχει ουσιαστικά απαγορευτεί η είσοδός του στις φυλακές της χώρας τα τελευταία δύο χρόνια. Οι δικηγορικοί σύλλογοι όλης της χώρας, μη κυβερνητικές οργανώσεις, όπως η Διεθνής Αμνηστία, και πολλοί πολιτικοί/κοινωνικοί φορείς καταγγέλλουν την απαράδεκτη κατάσταση και ζητούν ευρύτερη συνεργασία για το ξεπέρασμα του προβλήματος.
Αν ανθρώπινα είναι τα δικαιώματα που πρέπει να απολαμβάνει κάθε ανθρώπινο ον, κάθε στέρησή τους στις Ελληνικές φυλακές αποτελεί ανοιχτή πληγή για την κοινωνία μας. Σε αυτή την κατάσταση όσοι υπογράφουμε αυτό το κείμενο απαντούμε ΝΑ ΣΠΑΣΕΙ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΤΟ ΑΒΑΤΟ ΤΩΝ ΦΥΛΑΚΩΝ.

Με την απεργία πείνας οι κρατούμενοι καταφεύγουν στο τελευταίο οχυρό αντίστασης, που τους έχει απομείνει, το σώμα τους. Είχε προηγηθεί
έσχατη έκκλησή τους προ μηνός προς τους ιθύνοντες να ενσκήψουν στο πρόβλημα, καθώς δεν πήγαινε άλλο.
Για να λύσουν την απεργία πείνας ζητούν την ικανοποίηση αιτημάτων, που αποκαθιστούν την χαμένη τους αξιοπρέπεια και επανακτούν τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματά τους, αιτημάτων συγκεκριμένων, αξιοπρεπών και άμεσα υλοποιήσιμων. Απέναντι στις κινητοποιήσεις των κρατουμένων η πολιτική ηγεσία εξαντλεί τη δράση της σε αδιαφορία, υποσχέσεις και καταστολή των κινημάτων τους.
Τυχόν αδιαφορία και αναλγησία της πολιτικής ηγεσίας όμως και σε αυτή τη φάση θα σημαίνει νεκρούς απεργούς πείνας.
Στη μετωπική λοιπόν σύγκρουση που επιλέγουν οι κρατούμενοι της χώρας για τη διεκδίκηση των ανθρωπίνως αυτονόητων δε μπορούμε να μένουμε απαθείς σταυρώνοντας τα χέρια και περιμένοντας τις ειδήσεις των θανάτων από τις απεργίες πείνας αλλά θα σταθούμε αλληλέγγυοι. Αν η περιφρούρηση της δημοκρατίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων επιβάλλουν την επαγρύπνιση όλων μας, τώρα είναι λοιπόν η στιγμή να πάρουμε θέση όλοι απέναντι στο πρόβλημα χωρίς αδιαφορίες και υπεκφυγές.
Απέναντι στην τεταμένη κατάσταση στις φυλακές όλης της χώρας όσοι υπογράφουμε αυτό το κείμενο καθιστούμε την πολιτική ηγεσία απολύτως υπεύθυνη για ό,τι συμβεί και απαιτούμε άμεσα την τόσο θεσμική όσο και στην πράξη ΕΓΓΥΗΣΗ ΤΩΝ ΒΑΣΙΚΩΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΤΩΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ ΟΛΗΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ.

Την 21η Νοεμβρίου το κείμενο αυτό θα σταλεί σε όλα τα μέλη του κοινοβουλίου και σε όσο το δυνατόν περισσότερους φορείς μέσων μαζικής ενημέρωσης με την προτροπή της αναδημοσίευσής του. Το κείμενο προς αποστολή θα φέρει τους υπερσυνδέσμους (URL) από όλες τις ιστοσελίδες, που το υιοθέτησαν.

Κυριακή 16 Νοεμβρίου 2008

Μύθοι, Παραμύθια, Γιουσουρούμ, Ταρατατζούμ...

Ποτέ δεν της άρεσαν τα Παραμύθια αλλά ΠΑΝΤΑ την μάγευαν…οι Μύθοι.
Κι αν δεν υπάρχουν, τους κατασκευάζει..

Να, ένα μικρό λιθαράκι να της δώσεις χτίζει Πύργους με αυτό...
Μια μικρή κλωστούλα να της δώσεις, υφαίνει το πιο μεγάλο, το πιο ζεστό, προστατευτικό σκέπασμα.

Και συντηρεί τους Πύργους, τους λαξεύει, τους γυαλίζει, τους λουστράρει, τους φροντίζει, και τους σκεπάζει με τα σκεπάσματα που υφαίνει, και τους κανακεύει, και τους κρατάει ζεστούς, ζωντανούς, με όλες τις δυνάμεις της, με την καρδιά, με το μυαλό, με το κορμί και πάνω από όλα με την ψυχή της.

Και συντηρεί τους Μύθους. Και ίσως να είναι και το μεγάλο κομμάτι της ζωής της... οι Μύθοι.
Όχι αυτής της ζωής που... ζει, αλλά αυτής που... βιώνει με όλες της τις αισθήσεις, με την πραγματική της όραση, με την πραγματική της ακοή, με την πραγματική της όσφρηση, με την πραγματική της γεύση, με την πραγματική της αφή.

Με την πραγματική της ζωή.

Αυτή με τους Πύργους, με τους Γενναίους, με τους Ήρωες, με τους Πρίγκιπες.
Κι όσο λίγο, να τόσο δα ...λίγο, όσο της δίνουν μια γουλιά νερό, όσο της δίνουν μια μπουκιά τροφή, όσο της δίνουν να, ένα λιθαράκι, όσο της δίνουν να, μια μικρή κλωστούλα... τα καταφέρνει.

Αποθηκεύει εικόνες, αποθηκεύει μουσικές και λέξεις, αποθηκεύει μυρωδιές, αποθηκεύει γεύσεις, αποθηκεύει ...αγγίγματα....και χτίζει με αυτά τα υλικά, τους Μύθους της.

Κι όταν όλα καταρρεύσουν, είναι τόσο βαριές οι κατασκευές της, είναι τόσο ψηλοί οι Πύργοι της, και έτσι είναι ...τόσα πολλά τα μπάζα, είναι ...τόσο πολλά τα χαλάσματα.

Και άλλοτε έντρομη, άλλοτε θλιμμένη, και άλλοτε κουρασμένη, βγαίνει από αυτά, όρθια, τα κοιτάζει με θλίψη, ψάχνει να βρει το πετραδάκι που θεμελίωσε όλο αυτόν τον Πύργο... και δεν το βρίσκει...

Και αυτό ...θαμμένο κάτω από τα μπάζα και τα χαλάσματα. Το πιθανότερο και αυτό....του νου της, της φαντασίας της, της ανάγκης της.... Κι αυτό πουθενά... ένα ακόμα ψέμα.

Και εκεί μέσα στα χαλάσματα, τραβάει το μεγάλο ζεστό κάλυμμα, που τα κάλυπτε όλα αυτά, τόσο προστατευτικά, τόσο ζεστά, τόσο...ηρωικά ...που προστάτευε από ...τα μάτια της τις ...κατασκευές της, το ρίχνει στην πλάτη της, σκεπάζεται μ’ αυτό, και... γυρίζει τις πλάτες της ....στο μέλλον τους.

«Γυρίζω τις πλάτες μου στο μέλλον,
στο μέλλον που φτιάχνετε όπως θέλετε
Αφού η ιστορία, σας ανήκει,
σαρώστε το λοιπόν αν επιμένετε»

Έτσι συντήρησε από παιδί και ...τον Μύθο του Πολυτεχνείου. Αυτά τα ακούσματα, αυτές οι φωτογραφίες, αυτά τα βίντεο, αυτές οι πορείες, αυτοί οι δρόμοι, εις μνήμην...όχι, όχι των νεκρών, όχι, όχι των αφανών ...αλλά προπαντός ...εις μνήμην όλων των ζωντανών εμφανών πρωταγωνιστών...
Στις Μαρίες, στους Μίμηδες, στους Αλέκους, στους Στέφανους, στους Κωστηδες, στους Νίκους, στους...

Και να τραγουδάει ο Τσακνής.... στον «Νοέμβρης του ΄90»

«Νοέμβρης ήταν η χρονιά
κι εδώ γινόταν του χαμού
εγώ ήμουν δεκαεννιά κι αυτοί... εβδομηντατρία
και να που ερωτεύτηκα κάποια χρονολογία
κι ο έρωτας κρατάει για καιρό»


Είπαμε, έχει ανάγκη από Μύθους, να ένα πετραδάκι να της δώσεις να ...τους χτίζει, ψηλούς...καμιά φορά και δυσθεόρατους...Και πίσω απο το τεράστιο ύψος, πίσω απο το τεράστιο μέγεθος, κρύβει...τους νάνους.

«Μες το μυαλό μου βαράνε τα γκονγκ, νοιώθω σαν μπάλα του πινγκ πονγκ»

Και κοίτα κάτι αστείο... αυτοί, οι Πριγκηπες, αυτοί που για αυτούς έχτισε τους Πύργους της, μπαίνουν μέσα και τους λεηλατούν, και τους βρωμίζουν, και τους καταστρέφουν, και αφοδεύουν μέσα στα κάστρα της, τα μικρά, τα μίζερα τους, την φτήνια και την χυδαιότητα τους, ναι αυτοί που ...εις μνήμην της γεναιότητας τους, εις μνήμην των ονείρων τους, εις μνήμην των μεγάλων τους, άκουγε τις ντουντούκες, άκουγε τις μουσικές, έπιανε το χέρι του διπλανού στις πορείες...



«Μα έχει ο καιρός γυρίσματα
μεγάλωσε κι αυτή κι εγώ
μεγάλωσαν κι οι φίλοι μου εκεί γύρω στα σαράντα
στα κόμματα γαντζώθηκαν κι εγώ δεν ξέρω τι να πω
και άλλοι στο σπιτάκι τους για πάντα»


Και τους λεηλατήσανε ...τους Πύργους του μυαλού της. Αυτή όλο να υφαίνει το σκέπασμα για να τους προστατέψει, έτσι ψάχνοντας πεταμένες κλωστούλες, κι αυτοί...
Και ...κάποια στιγμή...κατέρρευσαν οι Πύργοι....και χαμένη, πλακωμένη απο τις πέτρες και τα μπάζα του, παλεύει βγαίνει από τα ερείπια των Μύθων που της τάξανε, των Μύθων που συντήρησε, ξανασκεπάζεται με το κάλυμμα που τους προστάτευε... και γυρίζει την πλάτη της στο μέλλον...τους

«Ποντικοφάρμακο για τους μεγάλους και μουρουνόλαδο για τα παιδιά»

Ήρωες μου, Μύθοι μου, Πρίγκιπες μου ....σας αποχαιρετώ....

Κι ο Τσακνής σε ένα κρεσέντο να τραγουδάει.....

«Κρατάω το στόμα μου κλειστό τα χείλη μου ματώσανε
κι αυτοί που μας προδώσανε ανέραστοι να μείνουν
κουφάλες δεν ξοφλήσαμε αυτό έχω μόνο να τους πω
τα όνειρα των εραστών δε σβήνουν»

Και από την άλλη... αυτοί που νωρίς φύγανε.... αυτοί που ψυχαμεμίσθηκαν ...το Παραμύθι, εκεί να μην υπάρχουν...αλλά να είναι εκεί ....και να της ψιθυρίζουν.... πως και οι εραστές...παραμύθι και αυτοί, ...νταβατζήδες και αυτοί, μιας φτηνιάρας πουτάνας.


«Άδειο το βλέμμα σου, κούφιες οι ώρες μας, στα ενυδρεία σε χώσαν ζωή
Συνηθισμένοι καθένας στο ρόλο του,
κι η φαντασία μας έχει χαθεί.
Την ξεπουλήσαμε στο γιουσουρούμ, για ένα κουστούμ, για ένα κουστούμ
»

Ναι, η συναισθηματική ωριμότητα είναι πολύ πιο επώδυνη, πολύ πιο τραυματική από την βιολογική. Πόσο να παλέψει να μην ...ωριμάσει, αφού το παρόν.... πυροβόλησε το μέλλον της...

Και...
«Γυρίζω τις πλάτες μου στο μέλλον,
το κόλπο είναι στημένο και στα μέτρα σας...»

Άλλωστε, ΠΑΝΤΑ λάτρευε τους Μύθους και ....σιχαινόταν τα παραμύθια.

Βετεράνοι του Μύθου μου, δεν είστε πια, παρά καρικατούρες του Παραμυθιού σας.
Καλή σας νύχτα.

Παρασκευή 14 Νοεμβρίου 2008

«Όταν τραβήξεις πιστόλι, πρέπει ή να πυροβολήσεις ή να το .....βάλεις εκεί που ξέρεις» Lucky Luciano

Αν έχετε κανένα καλό υπνωτικό να μου το συστήσετε συχωριανοί.... Χθες στον ύπνο μου ήρθε ο Lucky Luciano.
Αυτός δεν είναι ύπνος πια, πότε ο
Watson, πότε ο Luciano, έτσι και πουλήσω τα όνειρα μου στο CNN, μωρέ και στο Mega να σου πω....θα ξεχρεώσω και στεγαστικά και καταναλωτικά και κάρτες και όλα.

Μου λέει λοιπόν ο κ. Lucky, "ρε καθίκια, εγώ έχω αγοράσει μετοχές της ΔΕΗ. Με νοιάζει εμένα για το κωλοπεριβάλλον σας, με νοιάζει εμένα που η κωλοΔΕΗ σας αγοράζει ρεύμα από φωτοβολταικες παραγωγές στην διπλάσια τιμή, από αυτή που το πουλάει, με νοιάζει εμένα που ο ρυθμός ανάπτυξης σας καθορίζεται και από την τιμή πώλησης του ηλεκτρικού σας ρεύματος, με κόβεις να με νοιάζει εμένα για την κοινωνική σας συγκλιση, είναι ποτέ δυνατόν ο Δ/νων Σύμβουλος της εισηγμένης ΑΕ, να λέει στους καταναλωτές να μην αγοράζουν ...πολύ από το προϊόν που πουλάει;;;»

Λοιπόν το έχω παρατηρήσει όταν το προηγούμενο βράδυ, έχω φάει από αυτό το σπανάκι του Μπαρμπα- Στάθη, εμφανίζω μια ...γενναιότητα να την πω...μία άγνοια κινδύνου να την πω, ....αντί να ξυπνήσω και να τελειώνω με τον κ. Lucky, του έβγαλα και γλώσσα.....

Άκου του λέω χρυσέ μου, ....και κατέβασε και το ρημάδι σου...μην πυροβολήσεις καμία λάμπα, το καλοκαίρι το πήρα το φωτιστικό και δεν το έχω ξεχρεώσει ακόμα.....

Εσύ ρε, επενδυτή της πλάκας....δεν τα ήξερες όλα αυτά;;;

Δεν φαντάστηκες ότι μία Δημόσια Επιχείρηση Κοινής Ωφέλειας, που παράγει μονοπωλιακά ενέργεια, το μόνο κέρδος που μπορεί να έχει είναι ...η Κοινή Ωφέλεια;;;

Δεν ήξερες ότι η τιμολογιακή πολιτική της εταιρίας που πήγες να επενδύσεις, υπογράφεται απο Υπουργική Απόφαση;;

Δεν ήξερες ότι ...κάποιος την έβαλε στο Χρηματιστήριο, σας μάζεψε το χρήμα....και τώρα.... με βαρύγδουπες συνεντεύξεις ...δίνει λύσεις για την έξοδο από την κρίση.

Δεν ήξερες ότι η ΔΕΗ, όπως και κάθε εποπτευομενος απο το Κράτος Φορέας, θα κάνει το δικό του παιχνίδι χώνοντας από πόρτες, παράθυρα και υπόγεια όλες τις πελατειακές του εκδουλεύσεις. Ο μπαμπάς Υπουργός θα νοιάζεται για το καλό των παιδιών πολιτών του και ο κακός manager, που διορίστηκε και εξαρτάται άμεσα από τον Υπουργό, για το καλό των μετόχων του;;;
Γιατί κ. Lucky μου, δεν πήγες να βάλεις τα λεφτουδάκια σου στην MIG. Να έχεις Υπηρέτη τον Βγενόπουλο;;;
Και γιατί Χριστιανέ μου, δεν πάς να τα πεις στον κ. Φώλια, γιατί δεν πάς να τα πεις στον κ. Αθανασόπουλο;;;

Μωρέ στημένη του την έχω και του Φώλια, μου λέει, αλλά έλα που κοιμάται τόσο βαριά, που δεν βλέπει όνειρα. Όσο για τον Αθανασόπουλο, τον έχει βουτήξει η γυναίκα του στην γκρίνια και στην κρεβατομουρμούρα, που τον λυπήθηκα.

Όπα λέω...λαβράκι βγάλαμε... γκόμενα έχει ο Δ/νων. Για λέγε ρε κ. Lucky μου, τώρα που γνωριστήκαμε....

Μπα μου λέει, όλη μέρα και όλη νύχτα τον έχει και τον μουρμουράει «να χέσω τον manager, ποιος μωρέ αξιόλογος manager , θα πήγαινε να αναλάβει αυτό το απίστευτο τουρλουμπούκι, αυτό το αλισβερίσι που αντίκειται στην κοινή λογική»;; Ε, μου λέει, ο Lucky, και εγώ όλα τα είχα δει στην ζωή μου, αλλά η κρεβατομουρμούρα είναι χειρότερη και από το περίστροφο στον κρόταφο..... Αστον τον έρημο....

Δίκιο έχεις του λέω, αλλά δεν την κάνεις σιγά σιγά γιατί δουλεύω αύριο....

Ελα μωρέ μου λέει να κουτσομπολέψουμε λίγο, για πες μου τι λογιω άνθρωπος είναι ο Καραμανλής;;;

Α, εξαιρετικός του απαντάω. Πρώτα από όλα είναι φεμινιστής, και πολύ καλός φίλος. Και εξαιρετικός πατέρας. Παιδί μου λέει, επειδή η σύζυγος είναι κάτι λίγο περίεργο, νηπιαγωγός-αγγειοχειρουργος (τον ...έστειλα τον κ.Lucky, πολλά είχαν δει τα μάτια του...αλλά αυτό τουφερε τρόμο), και δεν έχει χρόνο, έχει αναλάβει αυτός την διαπαιδαγώγηση των παιδιών. Ε, όπως να πεις, έχει πιο χαλαρό πρόγραμμα.
Πρώτα απο όλα 4 χρονών σου λέει τα δίδυμα, έχουν μάθει όλες τις πιθανές προσθεταφαιρέσεις μέχρι το 152, και όχι μόνο τα βιολογικά του παιδιά, αλλά όλα του τα παιδιά. Με την αντιαυταρχική μέθοδο του Summerhill στα χέρια είναι.
Αυτός ο Αραπογλου, του έχει ψήσει το ψάρι στα χείλη....
Και είναι και ψευτης, πολύ κακό παιδί σου λέει. Βαρέθηκε ο Καραμανλής, το έδωσε στην Φάνη Χαλι Πετραλια να του τρίξει τα δόντια.
κ. Lucky μου, έχεις και μετοχές της Εθνικής, μην στα πω και σε συγχύσω και άλλο....

Όχι μου λέει, μόνο ΔΕΗ.

Α, τώρα ησύχασα...άκου λοιπόν....χθες η Εθνική Τράπεζα στέλνει φιρμάνι στον ΟΕΚ (Οργανισμό Εργατικής Κατοικίας) ότι ανέθεσε την είσπραξη των ληξιπρόθεσμων οφειλών σε εισπρακτικές εταιρίες..... μόλις το έμαθε η Φάνη Χάλι Πετραλιά ...κατακρημνίστηκε το ξανθό επί της κεφαλής της λάχανο, και βουτάει τον κ. Αραπογλου απο το αυτί.... Και ο manager ...έντρομος, χλωμός, κομπιάζοντας....τι λέει..... ότι είχε πει και όταν η κ. Χάλι....τον ξαναπήρε τηλέφωνο να τον μαλώσει....όταν η Εθνική έστειλε το άλλο φιρμάνι στον ΟΕΚ, λέγοντας ότι σταματά τις χορηγήσεις δανείων στους δικαιούχους του ΟΕΚ, γιατί δεν θέλει να τους δανειοδοτεί πλέον με επιτόκιο ΕΚΤ.

Καλέ, κ. Χάλι μου, της λέει ο manager, εγώ δεν το ήξερα, ιδέα δεν είχα.... ένας υπάλληλος...το έστειλε. Αφού σας το είχα πει και τότε...... έτσι οι υπάλληλοι μου αυτενεργούν....

Ησύχασε η κ. Χάλι..... αχ, του λέει δεν σου έχω πει ότι εχεις χαλαρώσει πολύ τα λουρια στους υπαλλήλους σου;;;; βρε χρυσέ μου, δεν ξέρεις τι γίνεται άμα δώσεις θάρρος στους εργαζόμενους;;;;

Ποια είναι αυτή η Φάνη Χάλι Πετραλια, με ρωτάει ο κ. Lucky.

Α, δεν την ξέρεις...μου έχεις εμπιστοσύνη;;; ε, πιστεψε με δεν θέλεις να την μάθεις.... Αφου ξέρω τώρα κ. Lucky μου, ότι είσαι και καλογυναικάς....άστο...δεν παίζει....μην μου σκιαχτείς κιόλας....έχεις και λίγο απο Παρκινσον, το κρατάς και το ρημάδι ακόμα στο χέρι....

Δεν μου λες, αυτός ο Αραπογλου δεν είναι που τον παρακαλάει ο Καραμανλής, να πάρει τα λεφτά και δεν θέλει;;;

Ναι κ. Lucky μου, αυτός είναι. Ρε τι του στέλνει τους καλύτερους να τον εξευμενίσουν, ρε τι τον ρίχνει στο φιλότιμο, ρε τι κάθε μέρα του λέει στρατα στρατουλα...προσεγγίζουμε, Χριστό αυτός....
Καλά και πόσα του τάζει;;;
Ε, για την Εθνική θα πρέπει να παίζει γύρω στο 1,5 δις
Έχεις Internet μου λέει ο κ. Lucky;;
Ναι το τελευταίο που θα .....περικόψω είναι η σύνδεση του λέω.... παρακολουθώ τα ζώδια

Σε πέντε λεπτά ξαναγυρίζει, είχε πάει και μια τουαλέτα. Δεν λέω καλά κρατιέται, αλλά όσο να πεις εγχείρηση προστάτη στην Κόλαση δεν κάνουν.

Φεύγω μου λέει, πάω στον Καραμανλή....Πάω να τον ρωτήσω γιατί παρακαλάει τον Αραπογλου και δεν αγοράζει ένα 15-20% της Εθνικής να κάνει παιχνίδι.....

Αστο, ρε κ. Lucky μου.... μην το ζορίζεις το πράγμα...άσε που θα ξυπνήσεις και την ξανθιά νηπιαγωγό-αγγειοχειρουργο και έχει και χειρουργείο αύριο....Τι σε νοιάζει εσένα;;; Άντε να κοιμηθώ και εγώ...πήγαινε και εσύ να σώσεις τον Αθανασόπουλο από την κρεβατομουρμούρα. Θα χαρεί να σε δει.....

Σάββατο 8 Νοεμβρίου 2008

Charm is a way of getting the answer yes without asking a clear question

Αν κάτι θυμάμαι πολύ έντονα σαν παιδί ήταν η απαίτηση μου, να μου απαντούν στο «γιατί». Όλη την παιδική μου ηλικία, και ....δυστυχώς όχι μόνο... την πέρασα εφαρμόζοντας το «ότι δεν καταλαβαίνω ....δεν υπάρχει».

Αν δεν μπορούσαν να μου δώσουν μια απόλυτα πειστική εξήγηση, γιατί θα αρρωστήσω αν βραχώ, ήμουν αποφασισμένη να μείνω στον κήπο παίζοντας με τα παιχνίδια μου και τα νεύρα της μαμάς μου, κάτω από την καταρρακτώδη βροχή.
Άλλωστε ...εμένα, μου άρεσε να βρέχομαι.....

Βέβαια η πειστική εξήγηση κατέληγε ...όπως σχεδόν όλες οι εξηγήσεις, σε υστερία, φωνές, απειλές, κανένα τράβηγμα στο τσουλούφι, και κάποτε στα μεγάλα μέσα.
Τον παρακλητικό και τόσο αποστασιοποιημένο πατέρα μου, να μου λέει «σε παρακαλώ, μην στενοχωρείς την μαμά».

Νομίζω ότι στα παιδικά μου χρόνια, είχα συνδέσει απόλυτα την εξήγηση ....με την στενοχώρια.
Παρόλα αυτά εξακολούθησα να ρωτάω το «γιατί» μου, όσο κι αν το «διότι» σπάνια με έπεισε.....και σχεδόν πάντα με αποκάρδιωνε.

Αυτή η στεναχώρια...μετά την εξηγηση ή την μη εξήγηση, γινόταν ακόμα πιο έντονη, όταν τα αναφιλητά μου, παρηγορούσε η γιαγιά μου λέγοντας μια φράση που θα θυμάμαι πάντα «ή θα είσαι ευτυχισμένη ή θα έχεις δίκιο».
Μετά από μακρόχρονη, πολλαπλή και επαναλαμβανόμενη μέτρηση του παραπάνω μαγικού αξιώματος, το αποδέχτηκα, αλλά αυτό το διαζευκτικό «ή», ήταν και είναι πολύ ξεκάθαρο, πολύ τελεσίδικο, και έτσι συχνά επιλέγω να έχω δίκιο, και να ....πληρώνω το αντίτιμο...

Στην αρχή της εφηβείας μου, αποφάσισα να ασχοληθώ ....με τον μπαμπά μου. Αυτό το ...εξωτικό πλάσμα...που ζούσε στο σπίτι μας, και που τίποτα κοινό δεν είχε με τους μπαμπάδες των συμμαθητών μου.
Τον ....ερωτεύτηκα και μαζί του, κεραυνοβολήθηκα ερωτικά από τις λέξεις.

Ξαφνικά ανακάλυψα ότι ζω δύο ζωές, αυτή του σχολείου, και αυτή του βιβλίου που διαβάζω. Σημαντικότερη;;; Νομίζω ότι η απάντηση είναι προφανής.

Άρχισα να ανακαλύπτω τον εαυτό μου σαν αναγνώστη και ταυτόχρονα σαν υπαρξιακό όν.

Έψαχνα μέσα από τα βιβλία μια ηθική που να μαγνητίζει την δική μου, μια σκέψη που να προηγείται της δικής μου και όλα αυτά, σε μια έξαλλη κατάσταση θαυμασμού, ανάκατη με άπειρο ναρκισσισμό.

Πέρασα πολλά χρόνια παίζοντας τον μελοδραματικό ρόλο του προνομιούχου αναγνώστη, και πολύ αργότερα ανακάλυψα την λογοτεχνία και τους πραγματικούς της ήρωες, τους συγγραφείς.
Καθόρισαν τόσο πολύ, την ορμονικά μανιασμένη και ...εντυπωσιακά μακρόσυρτη εφηβεία μου, που ακόμα και για τους πιο στενόμυαλους, τους πιο μέτριους, τους πιο κυνικούς, τους πιο χυδαίους, τους πιο ηλίθιους συγγραφείς, ζωντανούς ή νεκρούς, δεν μπόρεσα ποτέ να νοιώσω περιφρόνηση.

Ποτέ μου μέχρι σήμερα, δεν άφησα βιβλίο μισοδιαβασμένο...
Εκεί, ψυχαναγκαστικά, θεωρώ ότι το χρωστάω προσωπικά στον δημιουργό του. Μπορεί να κάνω ανάγνωση χωρίς να διαβάζω, μπορεί να κλέβω καμιά παράγραφο ή και σε ...βαριές περιπτώσεις και καμιά σελίδα, αλλά δεν υπάρχει βιβλίο που να ξεκίνησα και να μην έφτασα μέχρι τον επίλογο του.

Άλλοτε με γλυκιά στεναχώρια γιατί το ταξίδι τελείωσε και άλλοτε με ανείπωτη ανακούφιση.


Καλοκαίρι, κάνοντας μια βουτιά, για να εντυπωσιάσω τον υπέροχο Γιάννη...καρφώθηκα στα βράχια. Μετά από ταλαιπωρία που σπατάλησε το καλοκαίρι μου, τις αντοχές μου ...και το ...δεδομένο (στο μυαλό μου) ειδύλλιο με τον υπέροχο Γιάννη, με πήγαν στην Τήνο, ικανοποιώντας το τάμα στην Παναγία, να γίνω καλά.
Ο μπαμπάς μου, αρνήθηκε να συμμετάσχει σε αυτό το κυκλαδίτικο ταξίδι, και μαζί με ένα καινούργιο απίθανο καπέλο που μου είχε αγοράσει μόνος του-δεν φανταζόμουν ότι ο μπαμπάς μου ήξερε ότι υπήρχαν και άλλα μαγαζιά εκτός από τα βιβλιοπωλεία- για να σκεπάζω το ξυρισμένο μετά τον τραυματισμό κεφάλι μου, μου έδωσε και κάτι να διαβάζω σε εκείνο το τριήμερο προσκύνημα.
Το ξεκίνησα στο πλοίο...

Θα φανεί περίεργο, αλλά εγώ σε αυτήν την ανηφόρα προς την εκκλησία, έχασα τον Θεό και ανακάλυψα τον Καμύ.
Δίπλα μου ανέβαζαν μια κοπελίτσα, συνομήλικη με εμένα, κατάκοιτη πάνω σε ένα φορείο, που καταλάβαμε ότι θα ήταν και το οριστικό της κρεβάτι. Μέσα στα κλάματα και τους βουβούς λυγμούς των γονιών της, ένοιωσα ένα τεράστιο κύμα αγανάκτησης και αποστροφής για αυτόν τον Παντοδύναμο Θεό, που το επέτρεπε.

Αυτή η μεταφυσική κρίση μετατράπηκε σε μελαγχολικούς ρεμβασμούς, στην προοπτική μιας γης χωρίς Θεό, ενός κόσμου χωρίς δικαιοσύνη, χωρίς έλεος, χωρίς χάρη.
Είχα ζήσει επί δύο μήνες σε μια περίοδο ανάρρωσης, την ανεπανόρθωτη εγκατάλειψη ενός Παντοδύναμου Θεού, και πάνω από όλα, αυτή την εξαφάνιση ενός «διότι» σε όλα τα πιθανά ερωτήματα.
Και έτσι ανακουφίστηκα ανακαλύπτοντας τον «Επαναστατημένο Άνθρωπο» και την καθησυχαστική φωνή του Καμύ, να συμπεραίνει και αυτός την βαριά απουσία.
Ελλείψει Θεού, υπάρχει ο Άνθρωπος μου έλεγε εκείνος ο γλυκός ονειροπόλος, και «ο ένας αντικαθιστά τον άλλον».

Ο ένας ήταν η απάντηση, σε όλα τα ερωτήματα που έθετε η αδιαφορία του άλλου.

Με θυμάμαι, τρεις μέρες μετά, περιμένοντας το καράβι στο λιμάνι της Τήνου, τόσο έντονα αφέντρα του κορμιού μου, αφέντρα της ζωής μου, αφέντρα του κόσμου, ιδανικά μονάχη, όρθια κάτω από ένα υπέροχα γαλάζιο ουρανό, πέρα για πέρα αδιάφορη για το αν αυτός ο ουρανός ήταν ...άδειος.

Οι άνθρωποι, ο νους τους, οι αντιφάσεις τους, η καρδιά, τα νεύρα, τα μαρτύρια τους, οι πόθοι τους, η λιποψυχία τους, τα θέλω και τα πάθη τους, όλα αυτά με περίμεναν. Ήταν εκεί και με περίμεναν. Δεν ήμουν παρά δεκατεσσάρων χρονών. Μόνο που ....αυτό το πιστευω ακόμα.

Κι άλλωστε τι θα μπορούσε να κάνει εναντίον μου ο Θεός, αφού ήμουν εκεί με την καρδιά μου να βροντοχτυπάει, με το αίμα μου να κοχλάζει. Κι αν ακόμα έπεφτα, θα έρχονταν άνθρωποι από χώρες ζεστές, άνθρωποι με ζεστή καρδιά, σίγουρα φίλοι, γεμάτοι ανθρωπιά, να όπως ο Καμύ, ο προστατευτικός, ο δίκαιος που πίστευε στον Άνθρωπο και στην φύση του.

Και ίσως πρέπει να το ομολογήσω, εκείνη την εποχή δεν πίστευα στην υπέροχη, μεγαλειώδη ανθρώπινη φύση, όσο σε κάποιον που λεγόταν Καμύ, έγραφε μαγευτικά και η φωτογραφία του σε εκείνο το εξώφυλλο, φάνταζε τόσο σαγηνευτικά αρρενωπή.
Πιθανότατα στα δεκατέσσερα χρόνια μου, να με είχε ανησυχήσει πολύ περισσότερο η ύπαρξη του Θεού, αν ο Καμύ ήταν ηλικιωμένος και φαλακρός.
Χθες ξημερώματα, μεταξύ ύπνου και ξύπνιου, σε αυτόν τον υπέροχα χαλαρωτικό λήθαργο, που μπορείς να ...παίξεις εσύ με τα όνειρα σου, όταν το «θέλω», αγκαλιάζει στοργικά το υποσυνείδητο, ξανατέλειωσα τον «επαναστατημένο άνθρωπο».
Ξαναβρέθηκα στην αγκαλιά του Καμύ που ακόμα καταφέρνει να αντικαθιστά, να κάνει πολύ χλωμούς τους Θεούς μου. Κι αν δεν απαντάει στα γιατί μου, τουλάχιστον τα ναρκώνει ...τόσο υπέροχα.

Αυτό το διαζευκτικό «ή», που στοίχειωσε και εξακολουθεί να στοιχειώνει την ζωή μου, γίνεται λιγότερο απειλητικό και τελεσίδικο.
Κλεινω τα μάτια, με νανουρίζω και εν πάσει περιπτώσει....

Charm is a way of getting the answer yes, without asking a clear question

Πέμπτη 6 Νοεμβρίου 2008

For that is the true genius of America - that America can change

Ούτως ή άλλως η πορεία και η νίκη του Ομπάμα, έχει χίλιες αναγνώσεις.
Έχει εκατομμύρια λεπτομέρειες, έχει δισεκατομμύρια ελπίδες.
Κι ίσως πολύ σημαντικές, να είναι οι ελπίδες αυτών που μπορεί να μην μάθουν ποτέ το όνομα του.
Αν κάτι θα κράταγα από την ομιλία του Ομπάμα, θα ήταν το «For that is the true genius of America - that America can change».

Όχι δεν θα κράταγα, το «I will never forget who this victory truly belongs to – it belongs to you».
Ναι και αυτό αλήθεια είναι, αλλά είναι η αλήθεια των καιρών και όχι η αλήθεια των ανθρώπων.
Όπως και δεν θα κράταγα το «the failure is mine, not yours», του McCain.

Υποκλίνομαι στην αξιοπρέπεια του ηττημένου, όπως υποκλίνομαι σε κάθε ηττημένο. Ιδιαίτερα αν ο ηττημένος είναι ένας εβδομηντάχρονος.
Ιδιαίτερα αν ο ηττημένος έχει τα δημοσκοπικά αποτελεσματα στην τσάντα του και σε 22 ώρες, περιοδεύει σε 3 πολιτείες. Τα πραγματικά, τα αξιόπιστα δημοσκοπικά δεδομένα, όχι αυτά που οι Αμερικάνοι λένε "δημοσκόπηση ευρείας κατανάλωσης".

Αλλά ο McCain δεν τόλμησε, δεν μπορούσε να πει την αλήθεια, τουλάχιστον όσο ξεκάθαρη είναι. Και η αλήθεια δεν ήταν η δική του ανεπάρκεια.
Η αλήθεια ήταν ότι η Αμερική ήθελε να αλλάξει.
Ναι ο Νότος, οι χαμηλής μόρφωσης λευκοί, οι μεσήλικες μικροαστές γυναίκες, ζητούσαν την Πέιλιν τους.
Δεν φαντάζομαι ότι πιστεύει κανείς, ότι δεν υπήρχαν χιλιάδες ποιοτικές μετρήσεις, που απαιτούσαν ένα προφίλ σαν αυτό της Σάρας. Και το είχαν.

Αλλά ακόμα και αυτοί, ήξεραν ότι η Αμερική φτάνει στα όρια της. Και ακόμα και αυτοί επίσης, ξέρουν ότι η Αμερική μπορεί. Ξέρουν ότι η Αμερική πρέπει να κάνει την υπέρβαση. Ξέρουν οτι η Αμερική πρέπει να ονειρευτεί.

Δεν πίστεψα ποτέ, ότι οι ηγέτες κάνουν τις εποχές. Αντίθετα πιστεύω ακράδαντα ότι οι εποχές ...αναδεικνύουν του ηγέτες.
Δεν πίστεψα ποτέ στα πρόσωπα. Πίστευα και θα πιστεύω μόνο στο ιδεολογικό πλαίσιο και στις ιδεολογικές συγκρούσεις. Οι περιστάσεις απλά αναδεικνύουν τους ανθρώπους.
Η Αμερική ήθελε, έπρεπε να αλλάξει. Και αποφάσισε να το επιχειρήσει.

Αυτό είναι και το μεγαλείο της, αυτή και η αυτοάμυνα της.

Κανείς δεν ξέρει τι θα γίνει, πόσες από τις ελπίδες θα ευοδωθούν, πόσα από όλα αυτά που ο φορτισμένος Ομπάμα του Σικάγο απαρίθμησε, θα κάνει ή και μπορεί να κάνει.

Αλλά αυτός την ευκαιρία του και εμείς την ελπίδα μας, την έχουμε. Αν η ευκαιρία του και η ελπίδα μας θα κονταροχτυπηθούν ή θα συμπλεύσουν μένει να το δούμε.

Τετάρτη 5 Νοεμβρίου 2008

Σε παγκοσμια πρωτη αποκλειστική μετάδοση....

Μα δεν μπορώ να μην μοιραστώ μαζί σας, την αποκλειστική πληροφορία μου, συχωριανοί....

Μια φίλη, με πήρε τηλέφωνο σήμερα το πρωί.
Αυτή η φίλη, έχει έναν ξάδελφο, που έχει έναν κουμπάρο, που η κουνιάδα του, έχει έναν φίλο, που είναι κολλητός με τον τύπο που έχει το βιντεάδικο στην γειτονιά του Ομπάμα,.....ξέρετε τώρα πως γίνονται αυτά τα πράγματα, πολύ μικρός...ασύλληπτα μικρός ο κόσμος,.
Και τι μου είπε!!!

Πήγε λέει η Μισέλ, ξενυχτισμένη, άυπνη, κουρασμένη αλλά πανευτυχής, στο βιντεάδικο της γειτονιάς, πριν πάει για ύπνο.
Μετά τα συχαρίκια, του ιδιοκτήτη του μαγαζιού, τις αγκαλιές και τα φιλιά, του εξομολογήθηκε, ότι επιτέλους απόψε θα περάσουν με τον Μπαρακ, μια οικογενειακή νύχτα. Αυτός, αυτή και οι κόρες τους. Και του ζήτησε ένα καλό DVD, έτσι ρε παιδί μου, μετά το δείπνο και πριν τον ύπνο...
Και άκου λέει, αυτός τι της έδωσε......



Κυριακή 2 Νοεμβρίου 2008

Τι όνειρο κι αυτό!!!!

Να, κάτι οι σπεσιαλιτέ του τόπου, να κάτι το κρασί, ..ε, να μην πάμε και για ποτάκι μετά, ε, καλά ...είναι ποτέ μόνο ένα;;;..... κουρουμπελα....άντε να κοιμηθούμε....


Αλλά συχωριανοί, εμένα η φύση με ζαλίζει.... Μόλις βρεθω .....έξω απο τον φυσικό μου χώρο αρχίζουν τα περιεργα....
Και κοιτάξτε τι έπαθα....ναρκωμένη, στην αγκαλιά του Μορφέα, και ενώ το μύριζα το θαλασσινό αεράκι, .....ξαφνικά βρίσκομαι σε ένα πνιγηρό σαλόνι....

Δύο άνδρες συζητούν, ο ένας αγχωμένος μεσήλικας με νεανική κοψιά, σαν να περιμένει τα μεγάλα, ο άλλος ηλικιωμένος, και η κομψή σύζυγος να ανανεώνει το μπέρμπον στα ποτήρια τους....


- Είμαι πολύ σίγουρος για την επιτυχία σου

- Ναι αλλά δεν με υποστήριξες
- Δεν γινόταν. Ξέρεις, είναι ζήτημα λίγων ετών, η κατάσταση είναι ήδη διαμορφωμένη. Δεν ξέρω καν, όχι αν μπορείς να την ανατρέψεις, δεν ανατρέπεται, αλλά πιθανά να την καθυστερήσεις λίγο.
- Ξέρω James, η Genocracy, η αριστοκρατία του μέλλοντος θα είναι η αριστοκρατία των γονιδίων,. Τα χαρακτηριστικά της μελλοντικής ελίτ δεν θα είναι τα χρήματα, δεν θα είναι το υψηλό μορφωτικό επίπεδο, θα είναι μια νέα κατηγορία ανθρώπων που θα ξεχωρίζει βιολογικά από τις μάζες, επειδή θα είναι γενετικά «τέλεια»
- Και ξέρεις βέβαια, ότι αυτό σημαίνει το τέλος της δημοκρατίας όπως την ξέρουμε, πιθανά και το τέλος της πολιτικής όπως την ξέρουμε. Οι προλετάριοι του πολύ κοντινού μέλλοντος, θα είναι οι γενετικά αποκλεισμένοι, που θα ζουν κάτω από την κυριαρχία και τον έλεγχο μιας υπερ-υγιούς, ευφυούς και εκλεπτυσμένης γενετοκρατίας.
- Αλήθεια το φανταζόσουνα τότε;
- Τώρα μπορώ να πω ότι θέλω, αλλά ...όχι τότε ..όχι... Άλλωστε, μην ξεχνάς ότι μόλις πριν 8 χρόνια, ο άνδρας της ...φίλης σου, ανακοίνωσε για το Ιερό Δισκοπότηρο.... Είναι κοινός τόπος ότι η χαρτογράφηση του ανθρώπινου γονιδιώματος έχει πια μετατρέψει την ιατρική από θεραπευτική σε προληπτική, εξαφανίζοντας μια πληθώρα ασθενειών, ανάμεσα τους και ορισμένες που σήμερα θεωρούνται ανίατες, όπως κάποιες μορφές καρκίνου. Και δεν μιλάμε για το ...μέλλον. Μιλάμε πια άμεσα...οι προβλέψεις είναι για το 2012, ...ίσως πολύ ...ευοίωνες...νομίζω ότι έχουμε καμιά δεκαριά χρόνια ακόμα ...αλλά ποιος πραγματικά ξέρει;;;;
Πολύ σύντομα, κάθε νεογέννητο μωρό θα έχει όλες τις γονιδιακές του πληροφορίες αποθηκευμένες σ’ ένα μικροτσίπ ή ένα CD. Αυτές οι πληροφορίες θα αξιοποιούνται από τους γιατρούς όχι μόνον για την πρόληψη ασθενειών, αλλά και για το σχεδιασμό φαρμάκων, διαίτων και θεραπειών που θα ανταποκρίνονται στο «γενετικό προφίλ» του, και πια δεν θα φυλάτε το χαρτάκι με τις ... παρενέργειες των φαρμάκων γιατί ...το φάρμακο όντας εξατομικευμένο, δεν θα έχει παρενέργειες.. Το πολύ σε δέκα χρόνια, η σημερινή ιατρική θα φαντάζει, τόσο πρωτόγονη και χοντροκομμένη, όσο το να χρησιμοποιήσεις ένα κανόνι για να σκοτώσεις ένα κουνούπι!

- Ναι το βλέπω, οι φαρμακοβιομηχανίες, έχουν ριχτεί σ’ έναν αγώνα δρόμου για την κατοχύρωση πατέντας πάνω σε γονίδια, διοχετεύουν ήδη δισεκατομμύρια δολάρια, ευρώ, γεν, ρούβλια σε απίστευτα projects σε όλο τον κόσμο, στη Pharmacogenomics, τρέχουν παλαβωμένες να προλάβουν και να παρασκευάσουν γονιδιακά φάρμακα προσαρμοσμένα στο γενετικό προφίλ του καθενός.
- Του καθενός;;; Γελάω με εσάς, πραγματικά με διασκεδάζετε. Όχι αγαπητέ μου, όχι του καθενός. Μόνο αυτών που μπορούν να διαθέσουν τα τεράστια κονδύλια που απαιτεί η εξατομικευμένη Φαρμακογονιδιωματική. Ναι, τώρα πια το ξέρουμε, η βιομοριακή ιατρική είναι ...η Δεύτερη Γέννηση, αλλά μην πιστέψει κανείς ότι τα θαυμαστά, υπέροχα πλεονεκτήματα της μπορείτε να τα μοιράσετε σε όλους. Η ελίτ και οι ανώτερες κοινωνικά τάξεις θα καρπωθούν σχεδόν όλα τα οφέλη από τη γενετική επανάσταση, ενώ οι μάζες των κατώτερων τάξεων θα συνεχίσουν να ζουν και να πεθαίνουν από μαζικές βιομηχανικές ασθένειες.

Α, λέει, και γυρίζει το βλέμμα του, στην κομψή συζυγο,

Αγαπητή κυρία, τελειώνουν βέβαια και τα γηρατειά...... Για κάποιους.....
Το «λάθος της φύσης», τα γηρατειά, θα ....εξομαλυνθεί. Το κυνήγι της νεότητας εστιάζεται από τη μια στον εντοπισμό των «γονιδίων του γήρατος» ή των «ορμονών νεότητας» κι από την άλλη στην ανάπτυξη νέων οργάνων. Κάθε μέλος της νέας «γενετικής αριστοκρατίας» θα έχει σύντομα στη διάθεση του ένα ολόκληρο σετ οργάνων-ανταλλακτικών, που θα αναπτύσσονται από αδιαφοροποίητα κύτταρα και θα αποθηκεύονται σε ειδικές τράπεζες οργάνων για να χρησιμοποιηθούν όταν παραστεί η ανάγκη. Καρδιά, συκώτι, νεφρά, πνεύμονες και μάτια, θα αναπτύσσονται μέσα σε ειδικές δεξαμενές και θα προσφέρουν νέα πνοή στη ζωή στους πλούσιους «Ντόριαν Γκρέι» του 21ου αιώνα, που μπορεί να μην έχουν φτάσει ακόμη στο όνειρο της αθανασίας, αλλά θα μπορούν να χαρούν μιαν επιμήκυνση της ζωής τους (μέχρι τα 120 έτη) χωρίς σοβαρά προβλήματα.
Βέβαια όλα αυτά θα κοστίζουν μια περιουσία και γι’ αυτό θα υπάρχουν γηρατειά «δύο ταχυτήτων»: παραδοσιακά για τους φτωχούς, που θα μετατρέπονται σε ζαρωμένες γιαγιάδες και παππούδες, και «νεανικά» για τους λίγους πλουσίους. Οι πλούσιοι θα γερνούν πλέον απελπιστικά αργά και θα πεθαίνουν σχεδόν νέοι, άσχετα αν είναι αιωνόβιοι. Αυτοί οι «νέοι» γέροι δεν θα μοιάζουν καθόλου με τους γεροτσιφούτηδες, που μας συνήθισε η ιστορία, αλλά θα καλοπερνούν, ξοδεύοντας την κληρονομιά των παιδιών τους… όχι μην το πείτε και το νέο Viagra, και το νέο Cialis, και αυτά θα υποστηρίζουν το γενετικό προφίλ των γεροδανδηδων....

Και γυρνώντας το βλέμμα του, στον συνομιλητή του, λέει...


Αγαπητέ μου, ξέρετε καλύτερα από εμένα ότι ο πλούτος είναι και συνάρτηση του χρόνου, φανταστείτε λοιπόν πόσο πλούσιοι θα εξακολουθούν να γίνονται....


Κουρασμένη η οικοδέσποινα, δεν θα τελειώσει ποτέ όλο αυτό σκέφτεται και τον ρωτάει ευγενικά...λίγη σόδα;;

Και σαν καλή οικοδέσποινα, έτσι για να αποφορτίσει λίγο αυτό το ....σενάριο, που της ακούγεται...πολύ μελλοντικό.... λέει, φαντάζομαι ότι η πρόβλεψη σας αφορά τα τρισέγγονα μας......
- Όχι αγαπητή μου, η μεταμόρφωση της σημερινής ελίτ σε «γενετική αριστοκρατία» θα συμβεί το πολύ μέσα στις επόμενες δύο γενιές, δηλαδή το αργότερο μέχρι το 2050. Σε πρώτη φάση η ελίτ θα θωρακιστεί βιολογικά με γενετικές και ανανεωτικές θεραπείες, θα αποκτήσει μια άλλη προοπτική επιβίωσης, και θα προσπαθήσει να κρατήσει τις μάζες όχι μόνον μακριά από τον «παράδεισο» της γενετικής, αλλά και σε καθεστώς «γενετικού απαρτχάιντ», με τους «γενετικά ελαττωματικούς» στο ρόλο των κολασμένων του 21ου αιώνα. Ο Παράδεισος της γενετικής μηχανικής, δεν τους χωράει όλους. Για άλλους η πραγματικότητα θα είναι ροζ συννεφάκια και για άλλους....κάτι σε γκρίζο....
Βέβαια η «γενετική αριστοκρατία» θα προετοιμάζει τους διαδόχους της, δηλαδή, τα γενετικά προσχεδιασμένα παιδιά της. Σε μερικές δεκαετίες τα παιδιά των πλουσίων οικογενειών θα πάψουν να γεννιούνται με φυσιολογική σύλληψη, αλλά μόνον «κατά παραγγελία».
Τα παιδιά αυτά δεν θα είναι απλώς απαλλαγμένα από γονιδιακές προδιαθέσεις σε οργανικές δυσλειτουργίες και αρρώστιες, αλλά θα έχουν και τα φυσικά χαρακτηριστικά που θα επιθυμούν οι γονείς τους. Όχι μόνον το φύλο, αλλά και το σχήμα του σώματος, του προσώπου, των ματιών, των μαλλιών θα ρυθμίζονται «κατά παραγγελία» των γονέων. Και βέβαια όπως καταλαβαίνετε, η σχέση γονιού παιδιού θα γίνει πιο ...καινοτόμα. Θα αγοράζεις το παιδί, για το οποίο έχεις τη δυνατότητα να πληρώσεις Είναι αργά πρέπει να πηγαίνω....
- Σε ευχαριστώ για την κουβέντα, ακουω τον Ριφκιν, που αντιδρά λυσσαλέα στο πατεντάρισμα των γονιδίων και τις γενετικές διακρίσεις, και προβλέπει ότι η ανθρώπινη αναπαραγωγή στον 21ο αιώνα θα καταλήξει στυγνή εμπορική συναλλαγή κι ο άνθρωπος ένα τυποποιημένο βιοτεχνολογικό προϊόν, αλλά από την άλλη ακούω και τον Βέντερ, αντικρουόμενες απόψεις....
- Μα θα ήταν περίεργο να έχουν ίδιες απόψεις.... Έχουν αντικρουόμενα ...συμφέροντα....Καλή νύχτα, καλή επιτυχία Μπάρακ...Κυρία μου....


Ανοίγω τα μάτια μου, ....ευτυχώς το αεράκι από την θάλασσα, ...είναι ακόμα εκεί.... Νυχοπατάω, ψάχνω τα τσιγάρα στο σκοτάδι, τον αναπτήρα, ανάβω τσιγάρο και βγαίνω στο μπαλκόνι.
Γαμώτο, δεν πρόλαβα να του μιλήσω.... Ακόμα και .....στον ύπνο μου, δεν πρόλαβα να του μιλήσω.
Όχι στον Ομπάμα.... για τον Ομπάμα, έχω την άποψη που έχουν όλοι, τουλάχιστον ....οι μη Αμερικάνοι. Την αντίληψη που με μεγάλο ρίσκο λογικής ...θα μπορούσα να πω ότι εκφράζεται ...ποσοτικά και από το γεγονός ότι σε μια τόσο επισφαλή Αμερικάνικη οικονομία ....το δολάριο ανεβαίνει.... Όλοι ελπίζουν....


Αλλά τον άλλον, το γερόλυκο, αυτό το ....παλιοκάθαρμα. Τον James Watson.
Το ...παλιοκάθαρμα ....τον ψιλοτεμπέλη Αμερικάνο που στα 23 του χρόνια καταφτάνει στην ...γηραιά Ευρώπη, για να μάθει βιοχημεία, που έχει την ευφυΐα να καταλάβει(;;;), διαισθανθεί (;;;),προβλέψει (;;;) ρισκάρει (;;;) κόντρα στην κοινή επιστημονική αντίληψη της εποχής, ότι το DNA ­ και όχι οι πρωτεΐνες ­ είναι αυτό που μεταφέρει κληρονομήσιμους χαρακτήρες μεταξύ βακτηρίων, που παρατάει την μελέτη της αιμογλοβίνης, που ξοδεύει όλη μέρα με τον Crick χτίζοντας μοντέλα, όπως τα παιδάκια παίζουν με τουβλάκια, που χρησιμοποιεί την προσωπική του γοητεία, «χαζεύοντας» σε άλλο εργαστήριο στο King’s College στο οποίο έχει ανατεθεί επισήμως η διαλεύκανση της δομής του DNA, στην λατρεμένη όλων όσων ποτέ αγαπήσανε το εργαστήριο, στην Ρόζαλιντ Φράνκλιν, στην Σταχτοπούτα στο παραμύθι της Χημειας....

Ο Γουότσον με τον Κρικ δημοσιεύουν στο Nature στις 25 Απριλίου του 1953, αυτό το περίφημο άρθρο για την δομή του DNA που ...έμελλε να αλλάξει τον κόσμο, και που θεμελιώνει την Μοριακή βιολογία. Το 1962 το Νόμπελ.

Τον Ιούνιο 2000, και μάλιστα την μέρα των γενεθλίων μου (αυτό είναι άσχετο, μα παντελώς άσχετο....αλλά ήθελα να το πω, ναι μωρέ Καρκίνος είμαι...δεν φαίνεται) ο Μπιλ Κλίντον, στην πιο ....επικοινωνιακή φωτογραφία της ιστορίας της επιστήμης, μαζί με τον Κρεγκ Βέντερ, ιδρυτή της ιδιωτικής εταιρείας Celera Genomics, ίσως την πιο αμφιλεγόμενη προσωπικότητα στις μέρες μας, ανακοινώνει ότι, στην αυγή της τρίτης χιλιετίας, ο άνθρωπος είχε πλέον στα χέρια του το «Ιερό Δισκοπότηρο» της βιολογικής έρευνας: την αποκωδικοποίηση του ανθρώπινου γονιδιώματος.

Στην πανηγυρική τελετή, που μεταδιδόταν σ’ όλες τις χώρες του κόσμου, παρενέβη μέσω τηλεδιάσκεψης και ο Τόνι Μπλερ, και μεσσιανικά αναγγέλει. «Επιτέλους, διαβάσαμε το χειρόγραφο του Θεού».

Πέρσυ, ο Γουότσον δηλώνει στους Sunday Times
«όλες οι κοινωνικές και αναπτυξιακές μας πολιτικές μας βασίζονται στην παραδοχή ότι το διανοητικό επίπεδο των μαύρων είναι το ίδιο με το δικό μας (των λευκών Δυτικών), παρότι όλα τα τεστ δείχνουν ότι αυτό δεν ισχύει». Και για ...επιβεβαίωση λέει μα δεν χρειάζεται να είσαι γενετιστής, «όλοι όσοι απασχολούν μαύρους εργαζόμενους ξέρουν ότι αυτό δεν είναι αλήθεια»

Και δεν είναι η πρώτη φορά που κάνει το λάθος* μην αντέχοντας, το ότι πια δεν είναι παρά ένας απόμαχος. Παλεύοντας να κάνει απλά ντόρο, βαβούρα, θόρυβο, γύρω από αυτόν, ακόμα και με το περίφημο “avoid boring people” προβοκάρει, προκαλεί, με «επιστημονικιστικα» επιχειρήματα και ....τα πυροτεχνήματα συνήθως σκάνε στα χέρια σου....φωτίζοντας απλά το ...τέλος.

Ο Ομπάμα ρωτήθηκε για την δήλωση του Γουότσον, και αρνήθηκε να απαντήσει. Σοφά ποιών.... Ναι ο Watson** του έδωσε την απόλυτη ατάκα, για να μιλήσει για ρατσισμό αλλά δεν ήταν η ώρα να μπλέξει σε μια συζήτηση με τους γενετιστές.


Ψύχρα, μπαίνω πάλι νυχοπατώντας, να ξαπλώσω, αυτό το τελευταίο σφηνάκι δεν έπρεπε να το πιω.....
Κλείνω τα μάτια...
Το τέλος της δημοκρατίας, ….μόνο αυτό;;; Μήπως δεν θα είναι και το τέλος του των ανθρώπινων σχέσεων, το τέλος του έρωτα;;;
Η μπίλια γυρίζει και σε λίγο ....ο κρουπιέρης θα πει...rien ne va plus.
Η θεά τύχη...μάλλον κατεβαίνει από τον θρόνο της. Οι άνθρωποι δεν ερωτεύονται γιατί είναι τέλεια όντα, όλο το παιχνίδι του έρωτα, πάνω στην ανθρώπινη αδυναμία είναι χτισμένο.
Τώρα εσύ, που θα έχεις τις τροποποιημένες προδιαγραφές x, τι διάολο να ερωτευτείς;; Τις τέλειες προδιαγραφές z;;;


2012 είπε;;; Ότι προλάβουμε....Καληνύχτα..... .


*Το 1997 ο Watson, πάλι σε συνέντευξη του προτείνει «a woman should have the right to abort a foetus if it was found to be carrying a "gay" gene»
Ποτέ δεν αποδείχτηκε ότι υπάρχει gay gene.
** στο γενετικό τεστ του Watson, βρεθηκε κατα 16% γονιδιακή κληρονομικότητα Αφρικανού προγόνου, (και κατα 9% απο Ασιάτη προγονο), όταν ο μέσος ευρωπαικός όρος έιναι γύρω στο 1%.