Παρασκευή 28 Νοεμβρίου 2008

«Η εξουσία περιορίζεται από την εξουσία»


Δεν υπάρχει «προοδευτικός διανοούμενος» στην Ελλάδα που να μη θρηνεί για το «δημοκρατικό έλλειμμα» της Ευρώπης, και ακόμα και τα πιο δειλά βήματα, για μια πολιτική ένωση ενεργοποιούν απίστευτα φοβικά σύνδρομα που βέβαια εκμεταλλεύονται κάτι γιαλαντζί φασίστες σαν τον Μπουμπούκο, κατι εθνικομμουνιστές και μερικοί ξέμπαρκοι αυτοαποκαλούμενοι σοσιαλιστές.

Άλλωστε στην Ελλάδα η ευρωπαϊκή προσέγγιση είναι μία, μόνη και δεδομένη.

Να παραμείνουμε «επιλέξιμα φτωχοί» ξερογλυφόμενοι για αυτά τα περίφημα 20 δις του ΕΣΠΑ, το οποίο σημειωτέον δεν έχει ανοίξει ακόμα εναμισυ χρόνο μετά από την έγκριση του και με τις πιο ευοίωνες προοπτικές ..συζητάμε να ανοίξει τον Ιούνιο…και αν. Και πιστέψτε με, δεν φταίει η Χουμπνερ για αυτό.
Εμείς χάσαμε και τον Αθεριδη με την βέσπα …που μας φώναζε «ξέρεις απο ΕΣΠΑ;;;»
Από την άλλη τα παραδείσια πτηνά, πολιτικά και δημοσιογραφικά, ναρκωμένα από τους λικνιστικούς χορούς της Αζελ και από την λάμψη Ζορρό και καλογέρων, μας ξεπέταξαν με το …ευρωπακέτο, μας είπαν ε, μην περιμένετε και πολλά, δεν ανέλυσαν καν τις κατευθυντήριες γραμμές των 170 δις που θα εκταμιευτούν απο τους κρατικούς προυπολογισμούς και των 30 απο το ευρωπαικό προυπολογισμό, δεν μας είπαν ότι το πρωταρχικό είναι να ενισχυθεί η απασχόληση και το πιο σημαντικό…. δεν μας είπαν τι είναι αυτός ο Ευρωπαϊκός προϋπολογισμός.
Λοιπόν…το budget της ΕΕ, είναι μόλις το 1,5% του Ευρωπαϊκού ΑΕΠ.
Είμεθα και αξιοπρεπές blog...και έτσι δεν λέω αυτό που συνήθως λέγεται σε αυτές τις περιπτώσεις... «με ... δεν βάφονται αυγά».
Αυτό το 1,5% βέβαια του ΑΕΠ, κάτι μου θύμιζε...α, ναι...λοιπόν απο τα τέλη του 18ου αιώνα που εκείνες οι 13 Αμερικάνικες Πολιτείες – Ανεξάρτητα Κράτη, ξεκίνησαν με τα «Αρθρα της Συνομοσπονδίας» να σχηματοποιούν την Ομοσπονδία που έμελλε να γίνουν οι ΗΠΑ, μέχρι το 1929, η χρηματοδότηση του ομοσπονδιακού κράτους ήταν της τάξης του 1,5% του ΑΕΠ τους.
Το Αμερικάνικο κραχ είναι αυτό που στην πράξη αλλάζει δραστικά τα πράγματα. Ο Ρουζβελτ με το New Deal, φτάνει άμεσα την ομοσπονδιακή χρηματοδότηση στο 17% του αμερικανικού ΑΕΠ. Πολύ λίγα χρόνια μετα η αναλογία ομοσπονδιακής σε σχέση με την πολιτειακή χρηματοδότηση φτάνει σε ποσοστό 80%, όπoυ νομίζω ότι και παραμένει.

Αν σήμερα τα πολιτικά κόμματα, ενδιαφέρονταν για το μέλλον της Ευρώπης θα έπρεπε να ανατρέξουν σε εκείνον των διάλογο Ομοσπονδιακών και αντι ομοσπονδιακών που αυτή την στιγμή είναι πιο επικαιρος παρά ποτέ.
Οι αντι-Ομοσπονδιακοί φοβούνταν πάνω από όλα την εξουσία μιας ισχυρής κεντρικής κυβέρνησης και βέβαια την απώλεια της εξουσίας των Πολιτειών. Συζητήσεις για το αν οι αντιπρόσωποι στο Κοινοβούλιο πρέπει να είναι σε αριθμό αναλογικό του πληθυσμού ή μήπως πρέπει να εκπροσωπούν την Πολιτεία τους, ποια πρέπει να είναι η εξουσία του Προέδρου; Αν έχει υπερβολική εξουσία μήπως διολισθήσει σε αυταρχισμό, αλλά πάλι αν δεν έχει πως να δράσει;; Πρέπει να υπάρχει χωρισμός των εξουσιών ή μήπως μια μικτή διακυβέρνηση θα ήταν καλύτερη ιδέα. Έχουν οι ομοσπονδιακές αρχές το δικαίωμα να κηρύσσουν άκυρες τις αποφάσεις των Πολιτειών;
Αυτά που απασχόλησαν την Αμερική όλο τον 19ο αιώνα και ...οικονομικά τουλάχιστον λύθηκαν με το New Deal, μηπως ήρθε η ώρα να τα κουβεντιάσουμε και στα μέρη μας;;

Ασφαλώς έχουν συζητηθεί εξαντλητικά οπουδήποτε αλλού εκτός απο την Ελλάδα...εδώ παιδί μου έχουμε άλλα καυτά θέματα για τον «συνταγματικό πατριωτισμό» του Derrida θα συζητάμε;;
Την επόμενη Προεδρία αναλαμβάνει για πρώτη φορά χώρα, απο το τέως ανατολικό μπλόκ με τον Τσέχο Πρόεδρο να αυτοπροσδιορίζεται «αντιφρονών της Ευρωπαϊκής Ένωσης».
Είναι γνωστός ο Ευρωσκεπτικισμός των νέων χωρών της ΕΕ, καθώς και ο φιλοαμερικανισμός τους (ότι του έλειψε του καθενός...)

Σε επτά μήνες έχουμε ευρωεκλογές, για άλλη μια φορά θα χορτάσουμε, δημοσκοπήσεις, σενάρια, επικεφαλής Ευρωψηφοδελτίων, πολιτικά και κομματικά συμπεράσματα, αν βέβαια μέχρι τότε η Αζελ έχει κουραστεί να λικνίζεται στα γόνατα του Ζορρό, και οι ρασοφόροι με τις BMW, έχουν κουραστεί να μας βγάζουν την γλώσσα.
Ξέρω ότι η συζήτηση των ευρωεκλογών θα εξαντληθεί στα τετραγωνικά της βίλας του Ρουσόπουλου, στους δεκάρικους του Καραμανλή, στον νυχοπάτημα του ΓΑΠ, στις απίστευτες κορώνες των «αριστερών», και στην ...Αλέκα, που τώρα τρέχει να αποκαταστήσει τον Στάλιν...αλλά με αυτήν προσεχώς....
Κανείς δεν πρόκειται να ανοίξει την κουβέντα για το αν πράγματι ο περιορισμός αρμοδιοτήτων μιας εθνικής κυβέρνησης αυξάνει την αποσταση μεταξύ των πολιτών και της εξουσίας ή αυτό είναι ο απόλυτος μύθος.

Κανείς δεν θα ανοίξει την συζήτηση για το αν αυτό το διακυβερνητικό μοντέλο της ΕΕ έχει φάει πια τα ψωμιά του, είναι αναξιόπιστο, απωθεί του πολίτες και απλά χρησιμεύει για να καλύψει τις κυβερνητικές αποτυχίες των εθνικών πολιτικάντηδων.
Κανείς δεν θα ανοίξει την κουβέντα για το αν είμαστε έτοιμοι σε αυτή την φάση της παγκοσμιοποιησης να προχωρήσουμε σε Ομοσπονδιακή Ε,Ε.
Κανείς δεν θα συζητήσει για το αν αυτό το μοντέλο του Ντε Γκωλ, αυτό το μοντέλο της «Ευρώπη των Κρατών» που δίνει προτεραιότητα στα εθνικά συμφέροντα, μπορεί να είναι το καράβι μας σε ένα παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον ή πρέπει να προχωρήσουμε στο μοντέλο της Ομοσπονδιακής Ευρώπης ή έστω της κοινοτικής προσέγγισης.
Η Ευρώπη πρέπει να αποτελείται απο Κράτη Μέλη ή απλά απο πολίτες;;;


Παλιά τα ερωτήματα. Τόσο παλιά και τόσο αναπάντητα απο την εποχή που ο Monet, ως εξ απορρήτων του Ρούζβελτ τότε ...ονειρευόταν...
Οι ΗΠΑ, για την αντιμετώπιση της Μεγάλης οικονομική Κρίσης μετά το κραχ του 29 ισχυροποίησαν μια ομοσπονδιακή κοινωνικο-οικονομική πολιτική, εμάς οι πολιτικοί μας ταγοί...μπορούν επιτέλους να τελειώσουν αυτό το παραμύθι με τις offshore του Εφραίμ και να ανοίξουν αυτήν την ρημαδοκουβέντα;
Μπορούν να μας πουν τα κόμματα που τουλάχιστον έχουν ευρωπαϊκό προσανατολισμό ποια είναι η θέση τους.
Ισχύει η θέση του ΓΑΠ, όταν ήταν Υπουργός εξωτερικών και αποθέωνε το μοντέλο ομοσπονδιακής Ευρώπης που κατέθεσε ο Γιοσκα Φίσερ επι Γερμανικής Προεδρίας;;

Υ.Γ.Και επιτέλους...πως τα καταφερε το τσάκαλι ο Εφραίμ τα 20 εκατομύρια Ευρω να τα κάνει 200.000 στο χρηματιστηριακό τζόγο;;;

23 σχόλια:

marios είπε...

Κατερινα μου δεν θυμασαι ουτε καν την αντιλογο για το αν ο κρατικος προυπολογισμος στην πιο σοσιαλδημοκρατικη Ευρωπη φτανει μετα βιας να διαχειριζεται το μισο του ΑΕΠ, σε προηγουμενη αναρτηση;
Λες στις ΗΠΑ να φτανει το 80% ;
Εκτος και αν εννοεις κατι αλλο.

monahikoslikos είπε...

Έτσι που έχουν μπερδέψει τα μπούτια τους οι 27 στις Βρυξέλλες ούτε «Ευρώπη των Κρατών» έχουμε αλλά ούτε και Ομοσπονδιακή Ευρώπη.
Το πρόβλημα ποιοι είμαστε και που πάμε αναζωπυρώνεται κάθε φορά στα δύσκολα (βομβαρδισμοί στη Γιουγκοσλαβία, εισβολή αμερικανών στο Ιράκ, οικονομική κρίση κλπ) γίνονται και κανα δυο έκτακτες σύνοδοι κορυφής για χάραξη ενιαίας στάσης και μόλις σβήσουν τα φώτα κάνει ο καθένας του κεφαλιού του.
Όσο για την ευκαιρία των ευρωεκλογών να ανοίξει η κουβέντα για το μέλλον αυτού του αχταρμά μην έχεις καμιά αμφιβολία ότι, στην Ελλάδα τουλάχιστον, θα την αναλώσουμε στην αποκρυπτογράφηση των κρυφών μηνυμάτων.
Τι σηματοδοτεί η τοποθέτηση κάποιας καινούργιας Ματσούκα επικεφαλής στο ψηφοδέλτιο του ΠΑΣΟΚ και γιατί ο Ρουσόπουλος επέλεξε το ήρεμο λιμάνι του Στρασβούργου από την ανοικτή και τρικυμιώδη θάλασσα του υπολοίπου Αττικής.

katerina είπε...

Καλημερα Μάριε.
Αυτό που μάλλον είναι πολυ κακοδιατυπωμενο, αλλά προσπαθώ να πω, έιναι ότι μέχρι το 29, το Ομοσπονδιακό Κράτος διαχειριζόταν το 1,5% του ΑΕΠ, και η ουσιαστική διαχειριση περνούσε μέσα απο τις Πολιτείες.
Αυτό άλλαξε με το New Deal, όπου η διαχείριση αρχίζει να περνάει στην Κεντρική Κυβέρνηση, και ανεξάρτητα απο το ποσοστό του ΑΕΠ που δαπανάται σε κρατικές δαπάνες,η αναλογία ομοσπονδιακής σε σχέση με την πολιτειακή χρηματοδότηση είναι περίπου 1/4. Βέβαια στις ΗΠΑ δεν πρέπει να ξεχνάμε τις αμυντικές δαπάνες που είναι κεντρικές.

katerina είπε...

Λύκε, σήμερα η ΕΕ, λειτουργωντας διακυβερνητικά, το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να διαχειριστεί εθνικές ισορροπίες και κομματικές ισορροπίες.

Δεν λέω, δίνει σε όλους τους πολιτικάντηδες, εθνικούς κυβερνήτες μια πολύ ωραία δικαιολογία....δεν φταιμε εμεις ρε παιδιά...ο Αλμούνια φταίει.

Το ότι οκτώ απο τις 15 χώρες της Ευρωζώνης εχουν ελλειματα μεγαλύτερα απο το (λογιστικό) δικό μας, ουδόλως απασχόλησε τον κ. Αλογοσκούφη.

Το ότι ακόμα δεν εχει ανοίξει το ΕΣΠΑ, ουδόλως απασχόλησε τον κ. Παπαθανασίου.

Το ότι εξακολουθούν να προκηρύσσουν έργα μεσα στο Γ’ ΚΠΣ, που κλειδώνει ουσιαστικά στις 15 Δεκέμβρη, πράγμα που σημαίνει ότι η όποια εκταμιευση στο 2009 θα βαρύνει τον εθνικό προυπολογισμό, ουδόλως ενδιαφέρει τον οποιονδήποτε.

Στην μεγάλη κουβέντα που γίνεται αυτή την στιγμή να εξαιρεθούν οι δαπάνες υγείας και παιδείας από το έλλειμμα σε σχέση με το Σύμφωνο Σταθερότητας, οι δικοί μας κυβερνήτες ψελλίζουν για την εξαίρεση των αμυντικών δαπανών.

Το ότι η κατευθυντήρια γραμμή ακόμα και του νεοφιλελεύθερου Μπαρόζο για αυτό το πακέτο, είναι η στήριξη της απασχόλησης, από το ένα αυτί μπαίνει και από το άλλο βγαίνει.

Το ότι είναι κοινή ευρωπαϊκή πρακτική να στηριχθεί η μικρομεσαία επιχείρηση με φορολογικές και ασφαλιστικές απαλλαγές για το κρίσιμο 2009, το ότι στην Ελλάδα οι Μικρομεσαία επιχείρηση καλύπτει περίπου το 65% της απασχόλησης, πάνω απο 85% των εργοδοτών, σχεδόν το 100% των αυτοαπασχολουμενων, κανέναν δεν ενδιαφέρει στην χώρα του Εφραίμ.

Το ότι σε λίγο καιρό έχουμε ευρωεκλογές...κανείς δεν το θυμάται. Μάλλον αντιλαμβάνονται τις Ευρωεκλογές σαν δημοσκόπηση για τις Εθνικές εκλογές.
Την μεγάλη κουβέντα που άνοιξε για την ουσιαστική αναβάθμιση του Ευρωκοινοβουλίου, ποτέ δεν έφτασε σε εμάς.

Εμείς επιτέλους βρήκαμε τους κακούς μας....και πορευόμαστε ευτυχείς εν αφασία...

Left Liberal Synthesis είπε...

@κατερινα
Νομίζω ότι ο όρος και ο προβληματισμός (συνταγματικός πατριωτιμσός)ανήκει στον Χαμερμπας(??) αλλα αυτό εχει λίγη σημασία.
Πολυμορφη,αλληλοελεγχόμενη ,χωρίς φόβο της συγκρουσης των αντιθέτων συμφερόντων , είναι κοινωνία και Ευρώπη που μπορεί να επιβιώσει.
Αλλού είδες αυτό το πρόβλημα ως έλλειμα κοινωνικού κεφαλαίου,ως αποστερηση ενός αποθέματος θεσμικής μνήμης συγκρούσεων συμβιβασμων και αυτοργάνωνσης των αενάως συκρουόμενων.Και σωστά
Ας το πω στην δικιά μου μονομανή αντζεντα.
Θέλουμε μια ευρώπη αριστερή που εκφράζει εδω και τώρα την διαμαρτυρία τον αναβρασμό του οιοδήποτε αισθάνεται ανισότητα και να την μειώνει ,και φιλελευθερη για να μην εχει κανείς την αυταπάτη της μιας υπερφυσικής μέριμνας από κάπου "εκει επάνω"

katerina είπε...

O Habermas πρωτοχρησιμοποιεί τον όρο σαν προσπάθεια συγκρότησης μιας ευρωπαικής συνειδησης με συγταγματικά κατοχυρωμένες αρχές, και ο Derrida τον εξειδικεύει στην δημιουργια μιας ευρωπαικής «μετα-ταυτοτητας» σε σχέση με τις εθνικές.

Γιαννη, το έχουμε ξανασυζητήσει, πιστευω ότι έιναι εντελώς καφενόβια η προσέγγιση ότι ο χαμηλός ελληνικός δείκτης του «κοινωνικού κεφαλαίου» είναι ένας στατικός δείκτης που τον θεωρούμε δεδομένο και επαναπαυόμαστε στο στυλ ...αυτό μπορούμε...αυτό μας πρέπει.
Μόνο μέσα απο πολιτικές που κινητοποιούν και δεν προστατευουν μπορεί να ενεργοποιηθεί, άλλωστε αυτό δείχνει η ιστορία και προσωπικά δεν πίστεψα ποτέ στο ...γονιδιακό της φυλής....

Το πρόβλημα δεν είναι αυτή την στιγμή η πολιτική στάση της ΕΕ, μιας που θεωρητικά τουλάχιστον αυτό εξαρτάται απο την κατευθυνση των εθνικών πολιτικών, αλλά η θεσμική της κατευθυνση.

Το αν θα είναι αριστερή (μεγάλη κουβέντα σήμερα τι σημαίνει αυτό) ή νεοφιλελευθερη, εξαρτάται ουσιαστικά από την πλειοψηφία των κατευθύνσεων των εθνικών κυβερνήσεων (βασικά από τον άξονα Γαλλία-Γερμανία).
Θέλουμε αυτό να αλλάξει;; Που θέλουμε να φτάσει αυτό;;
Στην Ελλάδα, ταυτιζουμε την ΕΕ με την Commission. Την χρησιμοποιούμε σαν μπαμπούλα και ταυτοχρονα σαν δικαιολογία για να κρύψουμε τις εθνικές αποτυχίες.

Εν ολίγοις το ερώτημα είναι μας συμφέρει μια Ευρώπη ισορροπίας εθνικών Κυβερνήσεων ή μια Ομοσπονδιακή Ευρώπη με εκχωρηση σε αυτήν εθνικών αρμοδιοτήτων, δηαλδή όχι απλά διαχειριστική αλλά πολιτική;;;

Και εν πάσει περιπτωσει ας ανοίξει η κουβέντα στην Ελλάδα ρε αδελφέ.
Τίποτα δεν είναι ασπρο μαυρο.

cynical είπε...

Kαλημέρα Κατερίνα. Πολύ καλά κανεις και βαζεις αυτο το σπουδαιο θεμα. Θα γινει οπως ακριβως το λες, λιγο πριν απο τις ευρωεκλογες.
Πολυ καλη η επιλογή σου. Μου δινει ερεθίσματα για να αρχισω να το σκεφτομαι.

Ανώνυμος είπε...

Τι έγινε ρε παιδιά, βρήκαμε νέο φάρμακο για τη κρίση; Ο… Δημοκρατικός Συγκεντρωτισμός της εξουσίας στην ΕΕ; (Αλέκα τ’ ακούς σε κλέβουν….) Και οι ΗΠΑ που έχουν το 80% του Προϋπολογισμού μεταξύ κέντρου και Περιφέρειας γιατί προηγήθηκαν της κρίσης όλων των άλλων ή το χειρότερο τη μετέδωσαν στους άλλους;;;;; ήθελαν το 100%;;;;; ή μήπως έκαναν λάθος και πρέπει να ξαναγυρίσουν στην αποκέντρωση; Άλυτα τα ερωτήματα που δεν τα φανταζόμαστε.

Λέτε το πρόβλημα να είναι τεχνικό της δομής της ΕΕ;

Ελπίζω να επανέλθω

NdN είπε...

Γεια σου Κατερίνα,

Εγώ προσωπικά θέλω περισσότερη Ευρώπη. Μία Ευρώπη ομόσπονδη. Μία Ευρώπη που να έχει ουσιαστικότερο ρόλο και όχι απλά να είναι μία Ευρώπη μόνο των κρατών. Είμαι υπερ της κεντρικής διοίκησης στην ΕΕ, σε ένα ενιαίο Σύνταγμα, σε μία Ευρώπη με κοινή στάση απέναντι στα παγκόσμια προβλήματα.

Η Ευρώπη, κακά τα ψέματα, επηρεάζει την καθημερινή μας ζωή. Επομένως οι ευρωεκλογές θα έπρεπε να αντιμετωπίζονται με την ανάλογη σοβαρότητα. Η συζήτηση θα πρέπει να κινείται στο πως θα πρέπει να διαμορφωθεί η Ευρώπη που θέλουμε με κοινωνική δικαιοσύνη, ισονομία για όλους και ασφάλεια για όλους τους πολίτες της. Δυστυχώς στην Ελλάδα θα γίνει αυτό που λες, αλλά και λίγο πολύ αυτό θα γίνει σε όλα τα κράτη της ΕΕ.

Οσον αφορά τις θέσεις του ΓΑΠ δεν έχω διαβάσει να έχει πει κάτι διαφορετικό. Επομένως πιστεύω ότι αυτά που έλεγε ως ΥΠ.ΕΞ αποτελούν και τις ιδέες του σήμερα.

Ανώνυμος είπε...

Ας αρχίσουμε απο τα βασικά

1.Τι είναι Ευρώπη?
2.Τι σκοπους εξυπηρετεί ο Προυπολογισμός?
3.Αν είμαστε πολίτες ισχυρού ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΆ Ευρωπαικού κράτους π.χ Γερμανία η Δανία θα μας βόλευε υο μοντέλο της Ομοσπονδης Ευρώπης?

Αν δεν συμφωνισουμε στον ορισμό βασικών εννοιών δεν θα μπορέσουμε να συννενοηθούμε.

Ασχετο η και σχετικο Οι Η.Π.Α με τη σημερινή τους δομή δημιουργήθηκαν μετα απο ενα εμφύλιο πόλεμο.

Για να πεισθουν πολιτείες να γινουν μέλη της Ομοσπονδίας ελαβάν περισσότερα προνομια απο άλλες (για το λόγο αυτό οι εκκλεκτορες δεν είναι αναλογοι του πληθυσμού της πολιτείας)

katerina είπε...

Cynical καλησπέρα σου,
Έχουν να δούνε τα ματάκια μας στις ευρωεκλογές...όρεξη να έχουμε.

Αντε ελπίζω σε κανένα άλλο σκάνδαλο γιατί βαρέθηκα ρε παιδί μου, πολύ Εφραίμ, πολύ Σαλονικιοί, λίγες γυναίκες, δεν τρέχει το σενάριο καθόλου.
Ασε που όλο καινουργιοι μπαίνουν αλλά όλο ίδιοι είναι. Καθόλου glamorous το story.
Που οι τριανταπεντάχρονες, που οι αυτοκτονίες, αμα ο δημιουργός δεν εχει έμπνευση...

Πάντως αναμεσα σε σκάνδαλο υποκλοπών, απαγωγή Πακιστανών, Βαρθολομαίο, αγορά ομολόγων απο τα ασφαλιστικά ταμεία, κουμπαρους και καρτελ, Ζαχοπουλο, Βατοπαιδι, εγώ στις ευρωεκλογές λέω να ψηφίσω Ζαχόπουλο, αντε με δευτερη επιλογή τον Βαρθολομαίο. Αμα δνε έχει sex το dvd, δεν πουλαει παιδί μου.

katerina είπε...

Στέργιε,
προβοκατόριρικο το σχόλιο.
Ασφαλώς και δεν απαντάω επί της ουσίας του, μια που ...αυτές τις κνιτικες τις προβοκάτσιες τις ξέρω φίλε.
Αλλά μιας και θέλοντας ο βλάχος και μη θέλοντας ο ζωγράφος...Ευρωπαίους βρε σας έκανε ο δικομματισμός...μήπως να σκεφτείτε λίγο...
Κοινώς αν δεν μπορείς να το αποφύγεις, σκέφτεσαι απλά να το απολαύσεις.

katerina είπε...

NdN,
και εγώ χωρίς να έχω κάποια επεξεργασμένη ή τεχνοκρατική αποψη, θεωρώ ότι, αυτη η ισορροπια του τρόμου, αναμεσα στις εθνικές πολιτικές, με την Commission ουσιαστικό όργανο πολιτικής, αρτηριοσκληρωτικό, γραφειοκρατικό, εξισορροπιστικό, με το Συμβούλιο...χωρίς ουσιαστικές αρμοδιότητες, και το Κοινοβούλιο αποστωμένο, το μοντέλο έχει φάει τα ψωμιά του.

Ασφαλώς δεν είμαι σε θέση, να καταγράψω όλα τα πλεονεκτηματα και όλα τα μειονεκτήματα μιας Ομοσπονδιακής Ευρώπης, και φάνηκε και απο την μη αποδοχή του Συνταγματος ότι ουτε οι λαοί της Ευρώπης είναι έτοιμοι για τέτοιες λύσεις, αλλά ας ανοίξει τουλάχιστον η κουβέντα.
Ας μας καταθέσουν τα κόμματα τους προβληματισμούς τους, τις προσεγγίσεις τους, τον προσανατολισμό τους.

katerina είπε...

De profundis,
να ξεκινήσω απο το τέλος. Ασφαλώς και τα μεγέθη είναι μη συγκρισιμα και άλλωστε οι πολιτείες που ξεκινησαν την ένωση ήταν αυτές που είχαν τεθεί υπο την ίδια στρατιωτική διοικηση στον πόλεμο. Αλλά και εκεί η Ομοσπονδία ήταν μία πολύ μακρά διαδικασία και ουσιαστικά προχώρησε όταν άλλαξε το άρθρο 7 που απαιτούσε ομοφωνία. Και απο το Συνταγμα του 1787, μέχρι να δημιουργηθεί Ομοσπονδιακός στρατός πέρασε ένας αιώνας. Νομίζω ότι η μόνη υπηρεσία που λειτουργούσε ομοσπονδιακά ήταν το ταχυδρομείο.

Είπα απλά ότι τα ερωτήματα εκείνα, ο διάλογος εκείνος, εξακολουθεί να είναι πολύ επίκαιρος για τον σημερινό ευρωπαϊκό διάλογο.

Τώρα επί της ουσίας αν εννοείς τα γεωγραφικά όρια της ΕΕ. Ασφαλώς και αυτό είναι προς συζήτηση. Δεν ξέρω κατά πόσο είναι εφικτή μια Ευρώπη από τον Ατλαντικό μέχρι τα Ουράλια.
Όσο για το τι είναι συμφέρον για κάθε Έθνος ....τα πάντα είναι ζήτημα διαπραγμάτευσης de profundis.
Μακροπρόθεσμα δεν ξέρω αν ευνοήθηκε ο Βορράς ....χρυσοπληρωνοντας την σύγκλιση του Νότου, προκειμένου να αποκτήσει αγορές για τα προϊόντα του. Α, καλά τους χρυσωσαν το χάπι με εκεινο το γλυκό acquis communautaire, που κακά τα ψέμματα, το χρυσοπληρωσαν οι έρημοι και το χρυσοφάγαμε οι επιλέξιμα φτωχοί.

Ανώνυμος είπε...

Εγώ Κατερίνα δεν θέλω να μου απαντήσεις επί της ουσίας. Τι να πεις τώρα σε έναν δις και τρις αμετανόητο που δεν κατάφερε ούτε κάν ευρωκομουνιστής να γίνει… άλλωστε ήμουν στις Κ.Ε. για τα δημοψηφίσματα για Μάαστριχτ και Ευρωσύνταγμα και χόρτασα από σοβαρή συζήτηση με συνταγματολόγους και άλλους.

Από άποψη προβοκατόρικη όμως σου έχω νέα! Μόλις πληροφορήθηκα ότι το μήνυμά μου έπιασε και οι ερυθροφρουροί κατοχύρωσαν το*1 σύνταγμα ως πνευματική τους ιδιοκτησία. Τώρα δεν μπορείς να ζητήσεις να γίνει η ΕΕ «ενιαίο ενωσιακό πολυεθνικό κράτος στη βάση της ομοσπονδίας με την ελεύθερη αυτοδιάθεση των εθνών και με την εθελοντική ένωση των ισότιμων Ευρωπαϊκών Δημοκρατιών*2» …που θα διοικούνται με βάση τις αρχές: «αιρετότητα όλων των οργάνων της κρατικής εξουσίας, από τα κατώτερα ως τα ανώτερα, λογοδοσία τους στο λαό, υποχρεωτικές οι αποφάσεις των ανωτέρων οργάνων για τα κατώτερα*3»

Κοινώς βάλτωσες Κατερίνα μου και να δούμε τι θα συζητήσετε… Το πολύ- πολύ να συζητήσετε το άρθρο 3 του Ευρωσυντάγματος που λέει ότι η ΕΕ διέπεται από την αρχή της «άκρως ανταγωνιστικής κοινωνικής οικονομίας της αγοράς» και με ποιόν τρόπο θα βγαίνουν αντισυναταγματικά και θα απαγορεύονται τα κόμματα που θα προτείνουν την αντι-ευρωσυνταγματική αρχή της «άκρως σχεδιασμένης κοινωνικής οικονομικής ανάπτυξης» και πως θα τους στέλνουμε εξορία μαζί και με τους προδότες Σαρκοζί και Μπράουν (και κείνον τον αχαΐρευτο Ιρλανδό πρωθυπουργό που έχασε το δημοψήφισμα) οι οποίοι αντί της αρχής της άκρως ανταγωνιστικής … εισάγουν πλέον την αρχή της άκρως παρεμβατικής…

Γλέντια προβλέπω, ηρωισμούς με εξορίες ονειρεύομαι αλλά ρε παιδί μου πολύ δημοκρατία το παίζετε με διαλόγους, δημοψηφίσματα κλπ και αργούν τα πράματα… κάνε κάτι. Εγώ μόλις βάρεσα συναγερμό και είπα λύκος στα πρόβατα μας κλέβουν τη πνευματική μας ιδιοκτησία, τσάκ, ενήργησε η ΔτΠ*4. Εσύ όλο στο διάλογο το ρίχνεις και μάλιστα για την Άνοιξη. Και τρέφεις ελπίδες ότι θα κάνουν και διάλογο οι μαμούχαλοι που έχουν πνευματικό τους τον Εφραίμ. Ε, είσαι αφελής…

Μόνη σου σωτηρία είναι να επαναφέρεις τη ποινή του θανάτου και να εκτελέσεις τις Κατίνες που κρύβουν οι Έλληνες μέσα τους. Μη το κάνεις όμως γιατί είσαι χαμένη από χέρι. Η δικιά σου Κατίνα δεν θα σε αφήσει να το κάνεις ποτέ!

Αυτά τα πολύ… σοβαρά και πάντα με θαυμασμό για τα γραπτά σου γιατί μου ξυπνάνε το μέσα μου το άλλο τέρας!

*1 σοβιετικό
*2 Άρθρο 70 του σοβιετικού συντάγματος με πρόσθεση της λέξης «Ευρωπαϊκών» στη θέση των "Σοβιετικών σοσιαλιστικών"

*3 άρθρο 3, αρχές του «Δημοκρατικού Συγκεντρωτισμού»

*4 Δικτατορία του Προλεταριάτου

apos είπε...

Κατερίνα μου, εξαιρετικό θέμα και μοναδική ευκαιρία για να ακουστούν ψύχραιμες απόψεις και όχι τα γνωστά κατεβατά.
Για μένα η Ευρώπη της συναίνεσης δεν μπορεί να φέρει αποτέλεσμα. Όλοι ευχαριστημένοι δεν μπορούν να είναι ποτέ. Και δεν είναι ποτέ, για αυτό και λαμβάνονται κάθε φορά «γιαλαντζί» αποφάσεις, όμορφα στρογγυλεμένες. Με βασικό κριτήριο, ποιος θα βάλει πιο βαθιά το χέρι στην τσέπη και όχι ποιος θα βάλει πιο βαθιά το μαχαίρι στο κόκκαλο.
Μου άρεσε ο όρος «επιλέξιμα φτωχοί». Βολεύει. Παίρνεις και τα φράγκα, κάνεις και νάζια, καταγγέλλεις τους πάντες, χαμογελάς και πονηρά. Τουλάχιστον να καταφέρναμε να αξιοποιήσουμε τα φράγκα, καλά θα ήταν...
Τέλος, επειδή κάπου το διάβασα: με εκνευρίζει αυτή η σαχλαμάρα περί δικομματισμού. Συγγνώμη, αλλά εγώ βλέπω ότι στην Ελλάδα υπάρχουν πέντε κόμματα, ίσως και έξι προσεχώς. Ο κόσμος επιλέγει μεταξύ πολλών κομμάτων και ρίχνει τα κουκιά όπως τα ρίχνει. Στους δύο πρώτους; Στους δύο πρώτους. Τα υπόλοιπα είναι για να είχαμε να λέμε.
Τέλος, ας προετοιμαστούμε από τώρα να κάνουμε το θέμα των Ευρωεκλογών άλλο ένα πανηγυράκι εσωτερικής κατανάλωσης.

Ανώνυμος είπε...

Μπράβο Κατερίνα, άνοιξες ένα θέμα που αγγίζει την ουσία του σημερινού πολιτικού προβλήματος σε ολόκληρη την Ευρώπη. Οι Ευρωπαίοι ηγέτες όμως αντιλαμβάνονται τι αλλαγές χρειάζεται η Ευρώπη η μάλλον θέλουν τέτοιες αλλαγες που θα κάνουν την Ένωση πιο δημοκρατική; Είναι διατεθημένοι να αλλάξουν ριζικά η μάλλον να ανατρέψουν τις ισχύουσες συνθήκες(Μάαστριχτ κλπ) που διασφαλίζουν ως θεμελιώδη αρχή της Ένωσης την άκρως ανταγωνιστική κοινωνική οικονομία της αγοράς;
Θα αποδεχτούν ένα ανοιχτό δημοκρατικό διάλογο με τους λαους της Ευρώπης για τη διαμόρφωση ενός δημοκρατικού Ευρωσυντάγματος;
Σαφώς με το σημερινό συσχετισμό δυνάμεων δεν μπορεί να γίνει αυτό. Το ζητούμενο είναι οι προοδευτικές αριστερές δυνάμεις πως θα δράσουν, ιδιαίτερα μάλιστα μετά την οικονομική κρίση που ενέσκηψε παγκόσμια.

NdN είπε...

Καλημέρα σε όλους,

Απλά να πω στην τρίτη ερώτηση που έκανε ο de profundis ότι οι πολίτες των ισχυρών οικονομικά κρατών θέλουν περισσότερο το μοντέλο της Ομοσπονδης Ευρώπης και ο λόγος είναι ότι μπορούν να ελέγχουν καλύτερα την εκροή χρημάτων προς τα "φτωχότερα" κράτη. Για παράδειγμα σκέφτεσαι τι θα πάθαινε ο Λουξεμπρουργκιος έτσι και έβλεπε ότι τα χρήματα που συνεισφέρει στον Ευρωπαικό κουμπαρά και κατευθύνονται σε επιδοτήσεις αγροτών, γίνονται λουλούδια και σαμπάνιες στα σκυλάδικα της επαρχίας; Υποψιάζομαι ότι αυτό δεν συμβαίνει μόνο στην Ελλάδα φυσικά...

katerina είπε...

Δεν μου λες σύντροφε, όταν δεν έβγαζες το πλάνο σου, πόσες φορές σε βάζανε να αντιγράψεις το Σοβιετικό Σύνταγμα;;;

Υ.Γ. Στέργιε, την Κατίνα μου να την αφήσεις εκεί που βρίσκεται, μια χαρά παρέα την έχω.

katerina είπε...

Apos, δεν είναι καν η Ευ΄ρωπη της συναίνεσης, είναι η Ευρώπη της ισορροπίας. Μια Ευρώπη που βγάζει οδηγίες απο το τι μαρμελάδα θα σερβίρεται στα πρωινά των ξενοδοχείων(και δεν αστειευομαι), αλλά δεν αγγίζει θέματα μεταναστευσης επιτρέποντας στο Εθνικό δίκαιο του καθενός να κάνει τέρατα σε μια περιοχή με ελευθερη κινητικότητα.

Όσο για τον δικομματισμό....εμένα να δεις πόσο μου την δίνει αυτή η ιστορία.
Μια ζωή η Αριστερά ψάχνει άλλοθι για τις ανεπάρκειες της σε αυτήν την άνοστη τσίχλα του δικομματισμού.

katerina είπε...

Ivain, η Αριστερά, δεν προτείνει, δεν υποστήριξε καν την ενδυνάμωση του Ευρωκοινοβουλίου, στο Ευρωσύνταγμα. Φοβικά, συνθηματολογικά, με ξεπερασμένους εθνικοπατριωτισμούς, δνε παλευει να ανατρέψει τα πράγματα, απλά ψαρεύει στα θολά ...πονταροντας και καλλιεργώντας φοβικά σύνδρομα πολιτών.
Αυτή η Αριστερά που παλεύει να συντηρήσει ένα τελειωμένο status quo ...είναι απλά συντηρητική.

katerina είπε...

Μήπως NdN να χαρίζαμε μια Μπεζεντάκου, μιά Σουλα Μπούλα, έναν Νίκο Κούφη ρε παιδί μου, σε έναν Δανό;;
Τόσα λεφτά τους πληρωσανε, γενιές και γενιές μπουζουκοκαλλιτεχνών εκθρέψανε με τα λεφτά τους, έτσι ενα δώρο για το ευχαριστώ μας ρε παιδί μου.

Ανώνυμος είπε...

Συμφωνώ απόλυτα με τον χαρακτηρισμό που δίνεις για τη σημερινή αριστερά.Όντως τα τελευταία 15-20 χρόνια η Ευρωπαϊκή Αριστερά απεδέχθη πλήρως τους κανόνες που επέβαλλε ο νεοφιλελευθερισμός.Εγώ μιλάω για μια προοδευτική αριστερά που θέλω να πιστεύω ότι υπάρχουν δυνάμεις της σε όλες τις Ευρωπαϊκές χώρες.Δυστυχώς όμως οι δυνάμεις αυτές δεν είναιιδιαίτερα ορατές, γιτί όπως είπε και μια πολιτικός, σήμερα για τη συλλογική πρόοδο δρούμε ατομικά, ενώ παλιότερα δρούσαμε για τον ίδιο σκοπό συλλογικά.
Πιστεύω ότι οι συγκρούσεις στο Γαλλικό Σοσιαλιστικό Κόμμα κάτι καλό θα φέρουν στην Αριστερά.