Η Άλωση της Πόλης

Δυο γιαγιάδες, η μια Σμυρνιά ή άλλη Πολίτισα. Τουρκόσπορος με το όλα μου δηλαδή. Τα παιδιατικά μου, τα θυμάμαι με ...καυγάδες πάνω απο τις μυρωδιές της κατσαρόλας και του ταψιού. Τα πιο όμορφα ...σουτζουκάκια. Σμυρναίικα ή πολίτικα; Εδώ σε θέλω μάγκα μου... Αυτά κι αν είναι διλήμματα. Όχι τα ψευτοδιλήμματα που επιχειρούν να μπουκώσουν το ...στόμα του νου μας. Τα ...διλήμματα τα πραγματικά.

Πρόσφυγες και δυό, μετέφεραν μέσα από μυρωδιές, το σκοινί που ένωνε το παρελθόν και το παρόν τους. Και το μέλλον τους. Όχι αυτό που ξόρκιζαν, αλλά αυτό που με γνώση αδημονούσαν να Ζήσουν. Έτοιμες για όλα. Ετοιμοπόλεμες. Γενιές ξεριζωμένες από σταθερές, από τόπους, από το όλα στο τίποτα και δώσου πάλι από την αρχή, προσφυγιές, πόλεμοι, κατοχές, χούντες, ασφάλειες επίπλαστες, ανασφάλειες τερατώδεις.

Ευλογημένες. Ευτυχισμένες. Ευτυχισμένες, γιατί ήξεραν τι είναι η ευτυχία. Ήξεραν να την μετρήσουν. Ήξεραν να τη ζυγίσουν. Είχαν το ...ζύγι. Ζύγιζαν την κάθε μέρα, την κάθε ώρα, την κάθε στιγμή και την έβρισκαν μεγάλη. Ζύγιζαν αυτά που είχαν βγάζοντας από τη ζυγαριά το βάρος από ότι τους έλειπε. Πάντα ...στρατιώτες ποτέ ...παπαδοπαίδια.

Χιλιοπροδομένες από Σημαίες, από Κράτη, από Εξουσίες, από Θεούς και Διάβολους, η μόνη Εξουσία που αναγνώρισαν ποτέ τους ήταν η Ζωή. Θεούς δεν είχαν. Θεούς έφτιαχναν. Άλλωστε Ιστορία δεν γνώριζαν, μιας που την Ιστορία την έζησαν . Και αυτές που πάντα τις θυμάμαι να τσακώνονται- εκει να δεις τι θα πει ανταγωνισμός- πάνω από τα κύμινα, τα μπαχάρια, τις κανέλες, τις ζάχαρες, τα κουκουνάρια, τις ματζουράνες, τους κουρκουμάδες, τα μοσχοκαρυδα και τα ξύσματα από περγαμόντα, συμφωνούσαν πάντα σε ένα:

«Η Πόλη έπεσε όταν τα ...παπαδοπαίδια, γινήκανε πιο πολλά από τους ...στρατιώτες»

Τα ...παπαδοπαίδια. Αυτά που ευλογούν τους ...Θεούς. Υπάκουα, φοβικά, ενοχικά, μοιρολατρικά, ευνουχισμένα να λιβανίζουν τα ...εικονίσματα. Να ...προσεύχονται ζητώντας την ...εύνοια των Θεών. Των Θεών που ζητούν ανθρωποθυσίες.

Κοιτώ τη φωτογραφία τους...ναι, πάνω από μια ...κατσαρόλα, εκεί που οι αισθήσεις ...τρώγονται, και βλέπω την δική μου ...Πόλη. Σ’ αυτή που τα παπαδοπαίδια, έχουν πετάξει τα ράσα, τα λιβανιστήρια, τις ενοχές, τους φόβους, τα λάθος μετρήματα, τα τρεις το λάδι τρεις το ξύδι, πέντε το λαδόξιδο, αυτά που πια ξέρουν ότι η ζυγαριά είναι ...πειραγμένη και θα τους κλέβει πάντα στο...ζυγι, αυτά που γινήκανε ...στρατιώτες. Και κάτι μου λέει ότι ...τη δική μου τη Πόλη, οι στρατιώτες δεν θα την αφήσουν να αλωθεί από τους βαρβάρους. Κάτι μου λέει ότι οι ...μαρμαρωμένοι βασιλιάδες παραχώνονται στις αποθήκες της ιστορίας, τυλιγμένοι με σεντονια σάβανα, τα ...παπαδοπαίδια λιβανίζουν μετ’ επιτάσεως αλλού ντ’ αλλού, και στους βωμούς των ...Θεών, άσπρα κολάρα ..βλέπω να ...θυσιάζονται.

Σήμερα της ...Αλώσεως, ψυχανεμίζομαι ότι η δική μου λοιπόν η Πόλη, δεν θα ...αλωθεί γιατί είναι πια... Αυτή

Rien ne va plus?

Σε αυτο το περίφημο χθεσινό τραπέζι της ...συναίνεσης, ΔΕΝ ήταν 5 και ο ...Αντιβασιλεύς. Ήταν πολλοί περισσότεροι.

Η ...συναίνεση , είναι επιεικώς γελοία λέξη. Συναίνεση στην παρούσα φάση σημαίνει ποιος θα συμμετάσχει στη υπηρεσιακή κυβέρνηση της κατοχής. Ποιος πρόθυμος θα σπεύσει να απλώσει τον τρύπιο μανδύα της «δημοκρατίας» πάνω από τα κεφάλια των όρνεων. Ποιος ΠΡΟΘΥΜΟΣ θα νομιμοποιήσει τις ...διαδικασίες της χουντας.

Βέβαια εδώ υπάρχει ένα ζητούμενο για τη «συναίνεση» που προφανώς δεν απασχόλησε κανέναν από τους ... προθύμους. Θα συναινέσουν με ποιον; Με τον Σόιμπλε, με τον Τρισέ, με τον Γιούνκερ, με το ΔΝΤ και την World Bank, με...

Οι πρόθυμοι, έχουν όλοι την καλή διάθεση να φορέσουν την κουκούλα του δήμιου και είναι τόση η βιάση τους που δεν κατανοούν ότι, πρώτα θα τα βρουν τα συμφέροντα- εν πολλοίς και αντικρουόμενα- αυτών που επείγονται να εξυπηρετήσουν οι πρόθυμοι, και μετά ...θα δουλέψουν αυτοί. Θα μου πείτε...χεστήκανε. Και δίκιο θα έχετε. Προφανώς, αυτοί είναι πρόθυμοι παντός καιρου, προθυμοι για όλα. ...Όλα τα άλλα δεν τους αφορούν στο ελάχιστο.

Ας ξεκινήσουμε απο το Σαμαρά. Αυτόν που είναι και ο μεγάλος κερδισμένος στο χθεσινό τραπέζι της ...πόκας, αυτό με κρουπιέρη τον αξιοθρήνητο Παπούλια που μοίραζε τη σημαδεμένη τράπουλα .

Ο Σαμαράς στο Ζάππειο ΙΙ μας ανακοίνωσε ένα πολύ χυδαίο... «Μνημόνιο». Πολύ πιο χυδαίο,πολύ πιο ΠΡΟΣΤΥΧΟ από το υπάρχον. Δηλαδή ακόμα και την τελευταία επικαιροποιηση του ή την επόμενη ή την μεθεπόμενη.... Μείωση της φορολογίας για τους "επιχειρηματίες", τεραστία αλλαγή υπέρ της έμμεσης φορολογίας, ξεπούλημα των πάντων. Αν κάτι φώναζε ο ...πατριώτης από το Ζάππειο, είναι ...έλα τώρα που γυρίζει, εδώ ο καλός ο πωλητής... Πάρε κόσμε...

Το πρόβλημα του Σαμαρά είναι το timing. Ασφαλώς δεν θα έκανε το λάθος να πάει ...δεύτερος όταν ελπίζει –βάσιμα(;;;)-μπορεί να είναι πρώτος. Δηλαδή την συγκυβέρνηση την θέλει μετά τις εκλογές. Με τους δικούς του κανόνες, με τους δικούς του ανθρώπους στο τιμόνι του ξεπουλήματος, με τους δικούς του επιχειρηματίες, με τους δικούς του όρους στη μοιρασιά, με το μεγάλο μερίδιο στη μίζα. Λογικό δεν είναι; Ας μην τον ...αδικούμε τον ...πατριώτη. Ο χρόνος είναι υπέρ του... Η Κυβέρνηση ειναι ζήτημα αν θα αντέξει κάποιους ελάχιστους μήνες ακόμα. Το μόνο που αφορά τον Σαμαρά είναι να περάσει μπροστά. Μετά ...θα πάρει ότι θέλει. Άλλωστε σε αυτό το κλειστό σύστημα ψευτοδημοκρατίας μόνο ο Καραμανλής μπορούσε να κάνει τον Παπανδρέου Πρωθυπουργό και μόνο ο Γιωργάκης μπορεί να κάνει Πρωθυπουργό τον Σαμαρά.

Η απελπισία του Καρατζαφέρη ...έκδηλη. Δεν κατάφερε να κρατήσει ούτε καν τα προσχήματα. Γιατί τι να τον κάνει τον Καρατζαφέρη ο Σαμαράς, όταν θα έχει δεκανίκι το ΠΑΣΟΚ μετά τις εκλογές για να συγκυβερνησει... Ότι θα έχει απομείνει δηλαδή από το ΠΑΣΟΚ. Για την συγκυβέρνηση όμως στην οποία στοχεύει ο Σαμαράς, αρκετό θα είναι.

Η άλλη πρόθυμη, η Μπακογιάννη, να την κλαίνε οι ρέγγες. Προφανώς ανήκει στο club των a la Καρατζαφέρη χαμένων. Ακόμα και ο Ρεν, δεν μπόρεσε να την βοηθήσει. Ο Ρεν...ανήκει στο Φιλελεύθερο Κόμμα και όχι στο ΕΛΚ. Αλλά το Μητσοτακεικο, είναι πάντα Μητσοτακεικο. Ακόμα και ο πρώτος διδάξας, ο Εφιάλτης είναι πολύ ερασιτέχνης μπροστά τους.

Το τρίτο δεκανίκι της πασοκικής μπάντας, «οι πασοκοι με πολιτικά» του κυρ- Φώτη, ψέλλισαν κάτι «πατερ-ημα» μπας και κερδίσουν λίγο χρόνο, μπας και βρουν που στο διάβολο θα κάτσουν τώρα. Σε ποια μεριά της βάρκας. Η εικόνα τους μόνο με την θλιβερή εικόνα του ...Αντιβασιλέως Καρόλου- Ζωιτάκη μπορεί να συγκριθεί σε χρώματα μιζέριας

Ο Παπανδρέου... είναι τόσο ηλίθιος που βρέθηκε με τον μουντζούρη στο χέρι. Φαντάζομαι ότι ο Φλωρεντινός θα σταυροκοπιέται στα σύννεφα. Τόση μαλακία δεν αναφέρεται σε κανένα βιβλίο ιστορίας στρατηγικής. Ακόμα και κάτι λοβοτομημένοι Πρίγκιπες του οίκου των Αψβούργων, επέδειξαν ενεργότερα αντανακλαστικά ένστικτου επιβίωσης.

Ο Γεώργιος Β’ Παπανδρέου Γ’ έπαιξε τα ρέστα του, εκβιασε, έβαλε τα σκυλιά να ουρλιάζουν, σοδομισε, έβαλε ακόμα και το ανδρείκελο Παπούλια μπροστά, και ...μετά απο ΟΟΟΟΟΟΟΛΟ αυτό, ο Γιώργος ... θα συνεχίσει μόνος του, χωρίς να κάνει ...τίποτα. Το κερασάκι στη ...τουρτα; Έβαλε και το τσόλι της μεταπολίτευσης, αυτό που έστειλε ...Κομισιοναρια να χαϊδεύει τις τσιπούρες, τους μπακαλιάρους, και τους αστακούς, να μας κουνάει το δάχτυλο, τι θα πάθουμε αν δεν τα δώσουμε όλα ....αδιαμαρτύρητα. Η ...Μαρία άλλωστε, ήταν πάντα ότι πιο κλασικό σε γενίτσαρο... Ασφαλώς θα πουλήσει και τον ίδιο. Όπως όλοι οι γεννιτσαροι. Αλλωστε η χάρη τωρα ξεπληρώθηκε...

Ασφαλώς ο Γεώργιος ο Βους, ξέρει ...ότι οι ...δικοί του, είναι κιόλας στην ...επόμενη μέρα. Είναι μόνος του. Και είναι ...μόνος του. Μα εντελώς ...μόνος του. Αυτο ειναι η μόνη αλήθεια, που επιτέλους ξεστομισε. Έκανε όλη τη βρώμικη δουλειά και βλέπει τον Αντώνη να του παίρνει τη ...μπουκιά μέσα από το στόμα.

Η Αλέκα και ο Αλέξης, πάτησαν και στις δυο βάρκες. Την μια της ...πολιτικής ορθότητας του μιντιακου σεβασμού των ...θεσμών (μη γελάτε σας βλέπω) και από την άλλη της ...καταγγελίας και ...διαφοροποίησης. Όσο δεν αναλαμβάνουν το ρίσκο της απόλυτης ρήξης, όσο μετρανε τα κουκιά, τις ισορροπίες, τις γραφειοκρατίες, ο χρόνος μετράει αμείλικτα εναντίον τους. Θα τους ξεπεράσουν για μια ακόμα φορά οι καιροί... Αυτοί θα είναι οι απόλυτα χαμένοι. Κενό-όσο κι αν οι ναρκισιστικές ...ισορροπίες αντιμάχονται με νύχια και με δόντια την κάλυψη του- ΔΕΝ θα υπάρξει. Οι απόντες θα είναι οι χαμένοι.

Μιντιάρχες, εργολάβοι, λαμόγια ψάχνουν τώρα τις ...άκρες και ακροβολιζονται για το πλιάτσικο.

Όσο για όλους τους άλλους, τους πραγματικούς πρωταγωνιστές του δράματος, αυτοί... αυτονομούνται και μένουν αδιάφοροι στο θέαμα. Αυτοί ξέρουν ότι, Αυτοί είναι οι πραγματικοί πρωταγωνιστές. Αυτοί θα σύρουν ή θα πετάξουν το κάρο, αυτοί θα βάλουν το όριο, αυτοί θα ανάψουν τη φωτιά ή αυτοί θα ...αποσυρθούν με ότι ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΟ αυτό συνεπάγεται.

Ο μιντιακός προβολέας φωτίζει το τραπέζι της παρτίδας με τη σημαδεμένη τράπουλα. Το έργο όμως είναι αλλού. Είναι στα σωματεία, είναι στους χώρους δουλειάς, είναι στις γειτονιές, είναι στα πανεπιστήμια, είναι στα σχολεία, είναι στο δρόμο, είναι στη πλατεία. Και εκεί η τράπουλα έχει δυο μόνο φύλλα. Μεθ’ ημών ή ανθ’ ημών. Τα άλλα φύλλα της σημαδεμένης τράπουλας πετάχτηκαν στο γυαλό... Σε αυτο το γυαλό που κάποιοι ...στραβά αρμενίζουν. Σε λίγο ο κρουπιερης θα πει το rien ne va plus. Και ο κρουπιέρης δεν θα είναι ανδρείκελο τύπου Αντιβασιλέως Καρόλου- Ζωιτάκη. Θα είναι ...Αυτοί.

Σιγά μη κλάψω σιγά μη φοβηθώ....

Και σήμερα ήταν ασφυκτικά. Και σήμερα ο κόσμος στο Σύνταγμα ξεπερνούσε κάθε προσδοκία. Και σήμερα ο κόσμος δεν έφευγε. Μέσα στη βροχή...

Γύρισα σπίτι ευτυχισμένη. Είμαι Eυτυχισμένη. Με αυτή την ευφορία που μπορεί να σου προσφέρει η φωνή του δίπλα σου όταν ενωνεται με τη δική σου. Ποιος είναι ο...δίπλα σου; Δεν ξέρω. Ειλικρινά δεν ξέρω. Αλλά...

Το «και μετά ;» όλο και πιο συχνά ακούγεται . Και το ερωτηματικό γίνεται όλο και πιο έντονο. Αλλά ο δρόμος δεν υπάρχει, δεν είναι χαραγμένος, δεν είναι σε κανένα γραμμένος σε κανένα βιβλίο, δεν υπάρχει σε κανένα manual… Και πάνω από όλα δεν είναι σπαρμένος με...τριαντάφυλλα.

Όταν όλο αυτό θα πάρει χαρακτήρα που θα ξεπερνάει την αγανάκτηση, πολλοί θα προσπαθήσουν να το αποδομήσουν, ακόμα περισσότεροι να το λοιδωρήσουν, ακόμα πιο πολλοί να το χτυπήσουν.

Άλλοι πάλι θα κάνουν ότι δεν υπάρχει. Θα περιμένουν –μάταια- ο κόσμος να πάει σε αυτούς και όχι αυτοί στον κόσμο. Αλλά η ώρα είναι τώρα. Χωρίς μετρήματα, χωρίς σούμες, χωρίς τακτικισμούς.

Τι είναι για σένα η Αριστερά; ρώτησα τον Στέλιο, γύρω στα τριάντα που ιστορούσε όρθιος στα σκαλάκια σε δύο άλλους το τι έγινε στην χθεσινή συνέλευση που στήθηκε αυτοσχέδια. Στον Στέλιο που έλεγε ότι είναι περήφανος που δεν έχει ψηφίσει ποτέ του.... Ανύπαρκτη, ήταν η απάντηση του.

Ανύπαρκτη.... Αν αυτές τις μέρες, κάποιος πιστεύει ότι ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ η θέση των βουλευτών της Αριστεράς, είναι μέσα στη Βουλή, πίσω από τα τείχη που ορθώνουν τα ΜΑΤ, και όχι έξω μαζί με τον κόσμο, φοβάμαι ότι θα συμφωνήσω απόλυτα με τον Στέλιο για την κοινοβουλευτική Αριστερά. Ανύπαρκτη.

Και το ανύπαρκτη, σημαίνει πολιτικά αυτιστική, ελιτίστικη, ναρκισιστική και ελπίζω... να μην εξελιχθεί και σε αυτοικανοποιούμενη.

Και απόψε...

Είναι εχθρός η ...βροχή; ΌΧΙ! Είναι σύμμαχος. Είναι μαζί ΜΑΣ. Ειναι η οργή, ο θυμός μας, η φωνή ΜΑΣ που φτάνει μέχρι τον ουρανό.

ΌΛΟΙ ΜΑΣ ΕΚΕΙ. Και σήμερα ΕΚΕΙ. Για το δικό μας ουρανό, για το δικό μας δρόμο, για το δικό μας ΦΤΑΝΕΙ. Μέχρι εδω...

Είναι όλα τα «φτάνει» ίδια; Είναι όλες οι προσεγγισεις ίδιες; Είναι όλες οι ...οπτικές ίδιες; Είναι όλες οι ...λυσεις ίδιες; Όχι δεν ειναι. Αλλά ειναι οι δικές μας. Αυτό που θα βγει. Αυτό που θα νικήσει, όχι απο πάνω. Απο κάτω. Πρωτα το ...άλογο.

Στη βροχή μας λοιπόν!!!

Τα λέμε το απογευμα. Και αποψε η Πλατεία θα ειναι γεμάτη. Και αποψε η Πλατεία θα έχει κάτι απο τις φωτιές. Αυτές που δεν σβηνουν... Και απόψε...

Τα ...λέμε

Ξύπνησα πρωί από το θόρυβο. Πολύς θόρυβος. Φασαρία. Πολύ φασαρία. Οι λέξεις είχανε ξεσηκωθεί. Ακόμα και κάποιες που τις έβλεπα καιρό τώρα να ξεψυχάνε. Ραγισμένες, σπασμένες, χάρτινες, ανάπηρες. Καμιά φορά που άκουγα το μουγκρητό τους και αναθαρρούσα με διαβεβαίωναν οι ...ειδικοί, ότι να ...απλά είναι ο επιθανάτιος ρόγχος τους. Μη δίνεις σημασία, μου έλεγαν.

Κι αυτές τις ξέπνοες, τις ετοιμοθάνατες, τις ευνουχισμένες, τις άοπλες, τις ηττημένες, να τις βλέπεις αχάρακτα, να γίνονται έφηβες, κοπελούδες, ξαναμμένες, γυαλιστερές, με το γυλιό τους στον ώμο, με το όπλο τους καλογυαλισμένο, να με σέρνουν στη Πλατεία.

Τι έγινε κορίτσια τις ρωτάω και πάω να τις χαϊδολογήσω, να τις καλοπιάσω έτσι για να ξανατακτοποιηθούν στις γραμμές, στους χάρτες, στα ...τοπογραφικά της οθόνης μου.

Εμείς, μου αντιγυρίζουν με θράσος, δεν μένουμε άλλο μέσα σε αυτο το γυαλί. Θα είμαστε ΕΚΕΙ. Αν θέλεις έλα...

Κι ανοίγουν τη ...πόρτα και ...φεύγουν. Μα τους ...φωνάζω την ώρα που τρέχω ξοπίσω τους κυνηγώντας τες, αφού- έγραψε η τσούλα η ιστορία ότι ξοφλήσαμε. Δεν γύρισαν καν να μου ρίξουν ένα βλέμμα...

Κι έτσι τα ...λέμε ΕΚΕΙ.

Μωσαϊκά

Δεν είναι πια της μόδας τα μωσαϊκά. Εκείνα με τις περίεργες ψηφίδες που καμιά, δεν έμοιαζε στην άλλη, αλλά κοίτα κάτι περίεργο όλες έδεναν μεταξύ τους. Εκείνα τα ανθεκτικά μωσαϊκά που δεν γυάλιζαν, αλλά ...έλαμπαν θαμπά και ανομοιόμορφα. Συχνά οι ψηφίδες, τα πετραδάκια ξεκολλούσαν κι έμενε εκείνη η τρυπούλα, άδεια, να ...χάσκει. Η τέχνη των μωσαϊκών, λένε οι παλιοί τεχνίτες ήταν η ...κόλλα. Η κόλλα της στοργής, της υπομονής, της βραδύτητας, της συνοχής, του πάθους, της ομορφιάς.

Μάρμαρα, ξύλα, πλακάκια, υποκατάστατα μαρμάρου, υποκατάστατα ξύλου, υποκατάστατα πλακακιων, αντικατέστησαν τις ...ψηφίδες. Το μάτι μας ...εθίστηκε στο ...υποκατάστατο, στο ομοιόμορφο, στο συμμετρικό, στο γυαλιστερό. Το μόνο που απόμεινε σε αυτή τη πόλη να είναι μωσαϊκό ...είναι η ...πόλη. Τρελή. Αδέσποτη. Κι οι ...Δεσπότες δεν την ορίζουν, γιατί δεν την ...προσδιορίζουν. «Δεν ξέρεις καν τον λόγο για να με υποτάξεις» τους φωνάζει η αμαρτωλή πόλη μέσα από τα λόγια του Νικόλα. Θρησκευτική η αγάπη τους για αυτήν, αποστειρωμένη, άυλη,...αγάπη για μια ξαναμμένη Μαγδαληνή που της ζητείται κατεπειγόντως να εξαγνιστεί από τις ...αμαρτίες της. Βωβοί και Χαραγκιώνηδες περνούν την κλωστή στο βελόνι της παρθενορραφής. Μάστορες με λευκά κολάρα παίρνουν μέτρα για να περάσουν πάνω από το ...μωσαϊκό μια στρώση πλαστικού. Άλλοι πάλι να παλεύουν με σουγιάδες να ξεκολλήσουν τα πετραδάκια.

Κυριακάτικο πρωινό στριφογυρίζω στους δρόμους της Πόλης μου, της ασφαλούς μου μήτρας. Αυτή που εισπράττω σαν ασφαλή αγκαλιά, χωρίς να μου εξηγώ πως, χωρίς να θέλω να ξέρω γιατί, χωρίς να με νοιάζει να ζωγραφίσω το διότι.

Αυτή που με διάλεξε και που τη διάλεξα. Στη Πόλη Μου. Στη δική Μου Παναγιά της Τήνου. Εκεί που ακόμα τα θαύματα γίνονται. Γιατί εκεί ακόμα υπάρχουν μάτια που θέλουν να τα δουν. Εκεί που υπάρχουν πιστοί, αγωνιστές της Ελπίδας να τα πιστέψουν.

Εκεί που η αντοχή γίνεται απάνθρωπη και η απαντοχή θαύμα. Εκεί που η δύναμη είναι ...συνήθεια. Εκεί που ο φόβος έχασε την αξία του γιατί η επιβίωση χάνει τη δική της. Εκεί που το μέτρο αλλάζει γιατί δεν είναι αυτό που εμένα με έμαθαν να είναι το δικό μου. Εκεί που το άκρο γίνεται μέση.

Εκεί που δεν δίνεις, εκεί που δεν παίρνεις, εκεί που όλα ...χαρίζονται ή όλα ...αρπάζονται. Εκεί που ...εκ-πτώσεις δεν υπάρχουν. Εκεί που οι πτώσεις βιώνονται.

Εκεί που ποσοστά δεν υπάρχουν, εκεί που τίποτα δεν ποσοτικοποιείται μέσα στα ψέματα στατιστικών, ορίων και σφαλμάτων. Εκεί που κάθε τι είναι μοναδικό. Εκεί στο...όλα ή στο...τίποτα.

Εκεί που η νίκη δεν είναι...κέρδος. Εκεί που η ήττα είναι ...θάνατος. Εκεί που οι Νόμοι είναι ισχυροί όπως σε όλα τα Άνομα. Εκεί που τα πάντα φτιάχνονται από την ...αρχή, εκει που όλα είναι γυμνά, ακόμα και από τη παραμικρή υποψία βεβαιότητας.

Εκεί που όλα δεν έχουν αύριο. Εκεί που το σήμερα βιώνεται. Εκεί που το φθαρτό δεν ψιμυθιώνεται ως αθάνατο. Η Πόλη Μου.

Και εμένα που τα κτητικά με τρομοκρατούσαν πάντα, και αυτά που μου «ανήκαν», και αυτά που τους «ανήκα», Αυτή να είναι ...ΜΟΥ. Καταδική Μου. Μήτρα Μου. Ένας ομφάλιος που πάντα θα αρνιέμαι να κόψω. Η σταθερά Μου.

Στις πολυπληθείς ...παραιτήσεις μου, στα άναρχα φευγιά μου, στους σοκαριστικούς φόβους μου, στους πανίσχυρους τρόμους και πανικούς μου, σε Αυτήν προστρέχω. Κι Αυτή που με έμαθε να λατρεύω το θύτη, το θύμα και την αφορμή, να με πιάνει από το χέρι και να με περιδιαβαίνει του ...κόσμου τη πιο νευρική διαδρομή. Το δικό μου...μέντιουμ της δικής Μου αλήθειας. Το δικό Μου...παραμύθι. Η δική Μου ....παραμύθα. Εκεί, στους δρόμους της που κανείς δεν με μετρήσει ...αλγεβρικά ή ...διανυσματικά. Εκεί που κανείς δεν ενδιαφέρεται να με χώσει σε μέσους όρους, να με λειώσει σε μια ...συνισταμένη. Εκεί που οι παράταιροι είναι οι άνθρωποι Μου. Αυτοί που δεν τους «ξέρω», αυτοί που δεν με «ξέρουν», αυτοί που δεν έχουν να μου αποδείξουν τίποτα, αυτοί που δεν μου ζητούν να τους αποδείξω τίποτα. Οι ...Άγνωστοι. Οι γνωστοί ...άγνωστοι. Αυτοί που γνωρίζουν γιατί αναγνωρίζουν τα σημαντικά Μου. Την προσφυγιά Μου.

Εκεί, που το ...όλον, κανείς δεν μου ζητάει να το εντάξω στο...μου. Εκεί που κανείς δεν μου ζητάει να ...μοιάσω. Εκεί που κανείς δεν μου ζητάει να ...μοιραστώ. Εκεί που κανείς δεν μου ζητάει να ...πλανίσω και να ...πλανήσω για να χωρέσω. Εκεί που μπορώ να ...πλανηθώ. Όχι με...πλάνη πριονιού αλλά με. πλάνη ...λάθους. Άλλωστε ...για παραισθήσεις καλές φημίζομαι. Εκεί, μια κουκίδα, μέσα σε ένα μωσαϊκό.

«Αν καταρρεύσει η πρωτεύουσα θα καταρρεύσει η χώρα». Η χώρα...κατέρρευσε. Η πρωτεύουσα ...αντιστέκεται. Η πόλη ...αντιστέκεται. Η Αθήνα ...γιατροπορεύει. Εμένα.

Μια Παναγία. Μια Μαγδαληνή. Μια Παρθένα. Μια Πουτάνα. Μια Μάννα. Μια Μήτρα.

Υ.Γ. Στις αρχές του 1977 δύο φοιτητές της αρχιτεκτονικής σχολής.....

Καλησπέρα Έλσα...

«Ο εξεγερμένος άνθρωπος με το να λέει ΌΧΙ, επιβεβαιώνει την ύπαρξη ενός συνόρου, ενός απαράδεκτα παραβιασμένου ορίου. Διατυπώνει αιχμηρά μια αξιολογική κρίση, που είναι ταυτόχρονα για αυτόν το πάν και το τίποτα, αλλά στο όνομα της αξίζει σε κάθε περίπτωση τον κόπο να διακινδυνεύσει.» Καμύ / Εξεγερμένος Άνθρωπος

Σήμερα, πάρα πολλά πρόσωπα, πολλοί Άνθρωποι, κάνουν ξεχωριστά και ατομικά ο καθένας, τον λογαριασμό του με την κρίση. Και οι πράξεις στους λογαριασμούς, οι ...όροι είναι πολλοί. Συχνά διαφορετικοί. Συχνότατα και …διαιρετικοί. Αλλά για όλους ...Απώλειες.

Απώλειες αξίας, πατρίδας, πολιτικής αλλά και όρων ζωής, επιβίωσης, ταυτότητας, κοινωνικού ρόλου. Και πάνω από όλα απώλεια εργασίας. Την έχασαν, τη χάνουν ή δεν κατορθώνουν καν να τη βρουν για πρώτη φορά. Και χωρίς εργασία, και με όσα αυτό συνεπάγεται, χάνεται και κάθε ενδιαφέρον για δημόσιο λόγο, για συλλογικές υποθέσεις για δίκιο και για άδικο, για χώρες και πατρίδες.

Κι αυτή η καραμέλα της «δημοκρατίας», αυτή που μάθαμε να πιπιλάμε με ...λαγνεία υποκατάστατου, αυτή που είπαμε ...μάννα, για να αποδειχτεί μια γλυκανάλατη ...μαμά, και που τώρα πια τράβηξε το προσωπείο αναδεικνύοντας το πρόσωπο της μητριά της ...Σταχτοπουτας. Μια μητριά που βάλθηκε να ΒΙΑΣΕΙ το νου μας με Πρίγκιπες, τάζοντας Γοβάκια...

Η λέξη Βία, καταδικάστηκε σε μιντιακά, διαδικτυακά και λοιπά λαϊκότροπα, αλλά διόλου λαϊκά, δικαστήρια. Έδρα και Ένορκοι, την καταδίκασαν με συνοπτικές, αφοριστικές διαδικασίες. Ποινή; Να κουβαλάει αρνητικό πρόσημο.

Αντίθετα ...η λέξη Εξέγερση ξανάρχισε να κυκλοφορεί ακολουθώντας τα γεγονότα. Μόνο που ...συμπαθάτε με συχωριανοί αλλά η Εξέγερση είναι η κομψή, η λουστρινένια και η λουτρινένια comme il faut φορεσιά της Βίας.

Την Εξέγερση συνηθίζουμε πια να την ορίζουμε κατ΄αντιδιαστολή με την Επανάσταση. Η Εξέγερση είναι τυφλή, απροετοίμαστη, ανεξέλεγκτη, ενώ η Επανάσταση συνειδητή, ξέρει πού και πώς θέλει να φτάσει, ξέρει ακόμα και να διασώζει την Εξέγερση. Να την κάνει ένα στάδιο της πορείας της.

Η Εξέγερση είναι παράκαιρη. Η δική της μέρα έρχεται τυχαία, από μια σπίθα που έπεσε πάνω σε ένα λάστιχο αυτοκίνητου ή φυσικά, σαν μια καταιγιδα, σαν ένας σεισμός...

Η Εξέγερση δεν χρειάζεται καμιά δικαιολόγηση. Ξαφνικά ...απορρίπτεις την απάτη. Όταν σου αρπάζουν το ψωμί από το τραπέζι, όταν σε βάζουν στο σκοτεινό τούνελ του φόβου, όταν τσαλαπατάνε την αξιοπρέπεια σου...γίνεσαι ...έτσι απλά μια σπίθα. Μπορεί να καταλήξει ένα πατημένο αποτσίγαρο, μπορεί να γίνει πυρκαγιά. Το τυχαίο, που εκ των υστέρων, η ιστορία κατεβάζοντας τα γυαλιά της ...πρεσβυωπίας στη μύτη, την ονομάζει δασκαλίστικα ...αναγκαίο. Αλλά ...εσύ είσαι ...σπίθα.

Ο καιρός των επαναστάσεων μοιάζει μακρινός, το παλιό βρυχάται με επιθανάτιους ρόγχους, το νέο δεν βλασταίνει κι η απόσταση τους μεγεθύνει το συναίσθημα της απόγνωσης των ηττημένων. Κι εμεις καταφέραμε να χρεοκοπήσουμε το ιερότερο που μας παραδόθηκε για να συν-κοινωνήσουμε. Τις λέξεις. Την Επανάσταση την κάναμε ...ουδέτερη, συνώνυμη λες μιας αλλαγής. Κι άντε και στα ...αμπιγιέ της η Επανάσταση να ταυτολογείται με μια ...καινοτομία. Στη Κηφισίας καθημερινά, μας βγάζει χυδαία περιπαικτικά τη γλώσσα, η γιγαντοαφίσα της ...«Επανάστασης στη καρτοκινητή».

Τώρα όμως που το χρήμα υπερβαίνει τα όρια, τωρα που ο καπιταλισμός σπάει το δεσμό που για όλο τον προηγούμενο αιώνα τον είχε συνδέσει με την εργασία, τώρα που δίχως φραγμό ιδιοποιείται κοινωνικά αγαθά σαν εμπορεύματα, ορθώνεται πια ΑΜΕΙΛΙΚΤΟ το ΜΟΝΑΔΙΚΟ ερώτημα που μετράει για τους αποκλεισμένους.

Ποια είναι, τελικά, η αποτελεσματικότητα της δημοκρατίας, η ικανότητά της να δώσει απάντηση, το όριο της ευαισθησίας της; Πόσους ...χωράει;

Ποια πολιτική μπορεί να παράγει η δημοκρατία αντί να χρησιμοποιεί η πολιτική τη δημοκρατία σαν τοτέμ, αποκλειστικά για δική της χρήση; Ποια είναι η σχέση με το Κράτος, με την Ελευθερία, με την Εξουσία. Κουφάρια λέξεων να πετροβολούνται μεταξύ τους κι τα θραύσματα από τις πέτρες να χτυπάνε τους πάντες. .

Εξεγερθείτε ...ησύχως, εκφέρεται η ...διαταγή. Μην θορυβηθείτε. Μην βιαιοπραγείτε. Ο Ξέρξης να δίνει την εντολή. Ο Ξέρξης να τα βάζει με τη θάλασσα. Να την χτυπάει, να την μαστιγώνει, να την ...τιθασεύει με καυτά σίδερα. Μάταια... Η θάλασσα θα ανταριάζει. Δικαστές και Γραμματικοί να εκφωνούν δεκάρικους... Ευαγγελιστές και τηλεψυχολογοι να την καταριούνται με ξόρκια. Τη Βία. Όχι...όλες τις Βίες. Όχι τις μανάδες της. Όχι αυτές που ουσιαστικά τη γεννούν. Αλλά τη...Βία.

Ναι, η Βία πιθανότατα είναι εξ ορισμού ηττημένη. Πυροδοτεί πάθη ατόμων και πλήθους, και αφήνει πίσω της μοναχικά πρόσωπα να πενθούν ή μοναχικά πρόσωπα στην ουρά μπροστά από δεσμοφύλακες, να βηματίζουν σε μιαν αυλή φυλακής.

Αλήθεια, η Εξέγερση, το επώνυμο της Βίας είναι ... μηδενιστική; Και πώς να μην είναι γαμώτο μου, αφού της έχουν αφαιρέσει τα πάντα, ακόμα και την ελπίδα της Επανάστασης.

Μιας λοιπόν και η ηθικολογική υποκρισία είναι πια η μόνη που ....επαναστατεί σε αυτό το τόπο, ας μην σε ονοματίσω ...Βία.

Κι αυτό το ΟΧΙ, το όριο που θέτει ο Εξεγερμένος Άνθρωπος του Καμύ, να μην το πω καν Εξέγερση.

Αλλά ...κάτι μ’ αρρωσταίνει σ’ αυτή τη πολιτεία. Μ’ αρρωσταίνει βαριά να κλείνω τα μάτια και σκαρφαλωμένη σε άμβωνες, κουνώντας το δάχτυλο, να ψελλίζω ή να βλαστημάω ξόρκια. Και έτσι, παίρνω σβάρνα τα ...φαρμακεία. Απλώνω τα χέρια και σε ακουμπάω, σε αγγίζω, σε ψηλαφώ, και σε ...ονοματίζω. Ίσα για να συνομιλήσω μαζί σου. Να ...συστηθούμε. Σε βαφτίζω λοιπόν... Έλσα. Καλησπέρα ...Έλσα.

.

Κάτι μ' αρρωσταίνει σ' αυτή την πολιτεία
και παίρνω σβάρνα τα φαρμακεία
Νοιώθω για σένα κάτι τρομερό
και ήρθε η ώρα να στο πω

Έλσα σε φοβάμαι, Έλσα σ' αγαπώ
μια στιγμή μαζί σου είναι μακελειό
Κι όταν χορεύεις στην πίστα μοναχή
ντουβάρια πέφτουν και σπάζει η οροφή.

Έλσα σε φοβάμαι σα φωνή Κυρίου
σ' ένα δωμάτιο φτηνού ξενοδοχείου
ξάπλωσαμε κι ακούμε σειρήνες, βογκητά
τι να σημαίνουν όλα αυτά

Νόμιζα πως ήμουν ελεύθερο πουλί
κι όμως ελεύθερη είσαι μονάχα εσύ
Και όλα τ' άλλα φήμες και ψευτιές
και ανοησίες και στατιστικές

Έλσα σε φοβάμαι για όσα μ' αναγκάζεις
γι' αυτό το αίμα γι' αυτές εδώ τις φράσεις
είναι μια παγίδα και μια υποταγή
είν' η αγάπη μου η τρελή

Υ.Γ. Ορφανή από τον ...πατέρα της έμεινε η Έλσα. Ο Νιόνιος εζηλωσε δοξα νέου Κανελλόπουλου που ονειρεύεται... νέους Παρθενώνες. Ζητούνται Σκαλούμπακες... Προσόντα... ανθρωποφύλακα επιθυμητά .

Ιβαν ο ...Τρομερός

Εικόνα
Ο Αμερικανικός όχλος αποθεώνει τον Αυτοκράτορα που σκοτώνει την …τρομοκρατία. Η τρομοκρατία …προσωποποιείται. Το κακό προσωποποιείται. Οι Αμερικάνοι έχουν μόνο ένα Θεό. Την ευκολία του απλοϊκού. Ο Οσάμα σύμμαχος, εχθρός, απόμαχος, ...εικονίζεται να ζει με πολλές γυναίκες, εξιστορείται ότι χρησιμοποιεί μια απο αυτές σαν ασπίδα, πίνει coca cola, παίρνει Viagra. Το πτώμα στη Θάλασσα.
«Μέγα το της θαλάττης κράτος». Κραταιά Αμερική. Θάλασσα. Πεζοναύτες. Δεν χρειάζεται φωτογραφία τους. Η Δύναμη απομυθοποιείται όταν ...απεικονίζεται.
Δημοσιοποιείται μόνο η εικόνα του καλού. Ο Αυτοκράτορας των ...πεζοναυτών με επιχειρησιακό μπουφάν και η θηλυκή πλευρά της Εξουσίας να βάζει τρομαγμένα το χέρι μπροστά στο στόμα.

Εικόνα
1925. Είκοσι χρόνια μετά...επέτειος μιας αποτυχημένης επανάστασης...πουόμως ήταν ...γενέθλιος της επομένης. Τα λιοντάρια, σύμβολα της τσαρικήςΔυναστείας να χτυπιούνται από τα κανόνια του Θωρηκτού Ποτέμκιν* μέσα στη ...Πόλη της Οδησσού. Ιδεολογικό μοντάζ... Η Εξέγερση των ναυτών. Πανικόβλητο πλήθος. Η τρομοκρατία της Λευκής Φρουράς του Τσάρου που πυροβολεί αλλά με βήμα...στρατιωτικό. Τα γυαλιά του γιατρού του πλοίου. Οι τσαρικές δυνάμεις να ενώνονται με τους στασιαστές. «Νέος Ψυχολογισμός».

Εικόνα
Γκουανταναμο, Αμπου Γκράαμπ, Sofitel… Ο Μπερλουσκόνι παιδί της υπόθεσης ... «καθαρά χέρια». Ο Μακαναμάρα σφαγέας εκατομμυρίων Βιετναμέζων να μετανοεί, εξομολογείται In retrospect,και ...μεταλαμβάνει δανειζοντας,Πρόεδρος πια, της Παγκόσμιας Τράπεζας. Το αίμα μυρίζει καλύτερα αν από κόκκινο ...αποχρωματιστεί σε πράσινο. Ο DSK αξύριστος, με χειροπέδες, δίπλα στα clean faces των αμερικανών ασφαλιτών. Η ...Οφηλία, δεν θα τρελαθεί και δεν θα πνιγεί στο ποτάμι. Άμλετ...δεν υπάρχει. Η γαλλική δεξιά να γκαστρώνει με δίδυμα το ...νεωτερικό μεγαλοαστικό θαύμα αλλά να ...πηδιέται από την Ακροδεξιά. H Marine μαθαίνει απο τα λάθη του μπαμπά της. Ότι απομένει από το κατακάθι του...σοσιαλισμού της ...βαρβαρότητας να είναι η αισθητική της αποστροφής στον cow boy.

Εικόνα...
Ο Πατερούλης διαλέγει ρόλο. Ιβάν ο Τρομερός να ενώνει το λαό του απέναντι στους εχθρούς της Αυτοκρατορίας. Παραγγελία η κινηματογραφική απεικόνιση της σχέσης της Εξουσίας της ιστορικής προσωπικότητας με τις μάζες. Τριλογία αλληγορίας που το έγχρωμο κομμάτι της ...δεν γυρίζεται ποτέ. Το πρώτο πληροί τις προδιαγραφές, αποθεώνεται ο ρόλος του Ηγέτη απέναντι στις ιστορικές προκλήσεις. Η επίσημη ιστορία λέει ότι αποθεώνεται και στις...αίθουσες.
Το δεύτερο ...καλλιτεχνίζει επικίνδυνα, ο...Ήρωας αμφιταλαντεύεται, έχει εσωτερικούς εχθρούς ...παπάδες και ....Βογιάρους, έχει εχθρούς ακόμα και στο κοντινό του περιβάλλον, η Εξουσία δεν είναι ...ανεξέλεγκτη. Η ταινία δεν βγαίνει στις αιθουσες ...τότε.
Παίζεται πολύ αργότερα, στις αίθουσες της Δύσης, χρόνια μετά από τον θάνατο του δημιουργού και ...βέβαια του ..Ήρωα. Του Ιβάν του ...Τρομερού.

Εικόνα...
Απογονος Δυναστείας, με φόντο βαρκούλες και ψαροκάικα, δεν μπορεί καν να πει τα λόγια του απ’έξω. By heart. Διαβάζει κομπιαστά την ...χαρτογράφηση της ...Οδύσσειας. Δεν είναι καν ερασιτεχνισμοί... Ψωροκώσταινα... .

Εικόνα...
Εικόνα...
Εικόνα...
Εικόνα...
Επι- κοινωνία. Επι- κοινώνησαν... Και αυτή η παλιοβρόμα η Ιστορία να κουνάει ειρωνικά το κεφάλι και να δίνει χρησμούς, στην μία και μόνη ερώτηση. Θα ....κοινωνήσουμε;

*Κι όμως το Θωρηκτό Ποτέμκιν αργότερα κάνει πολύ μεγαλύτερη ...καριέρα στη ...Δύση. Ο Γκαίμπελς θρυλείται ότι εντυπωσιάζεται, και λέει ότι κάποιος χωρίς ...πολιτικό υπόβαθρο θα μπορούσε εύκολα να γίνει Μπολσεβίκος βλέποντας το ...Θωρηκτό.

Η στάση de façon souterraine

Βρίσκομαι στη δυσάρεστη θέση να συμφωνήσω με την Τρόικα ότι το ελληνικό πολιτικό σύστημα είναι αναποτελεσματικό σε σημείο ευνουχισμού. Πολύ μπλα μπλα, πολλή διαβούλευση, πολλή επικοινωνία, πολύ μέλι και από τηγανίτα ....τίποτα.

Ο ...γιατρός Dominique πριν καν το «καλημέρα», την ...βούτηξε τη καμαριέρα.

Ο Μειμαράκης μας έχει ζαλίσει τον ...έρωτα, ένα μήνα με τον Κοραντή, αλλά ...και καλά, ο Κοραντής αρνείται να βγει...έξω από τη Βουλή για να τον γαμήσει ο Βαγγέλας. Δικαιολογίες. Πολιτικάντικες δικαιολογίες. Λαικισμοί που θα έλεγε και ο ...Πάσχω. Κανείς δεν διανοείται να πιστέψει ότι ο Βαγγέλας σεβάστηκε τον ιερό χώρο του...μπουρδελου της Βουλής και ανέστειλε την ...δραστηριότητα.

Ναι, ας κοιταχτούμε συχωριανοί μου, στον καθρέφτη κι ας παραδεχτούμε ότι η Γ’ Ελληνική Δημοκρατία «είν' ανίκανη, είν' ανίκανη να τελειώσει και να το φχαριστηθεί γιατί έχει ένα κόμπο απ' την αρχή». Άλλωστε σε αυτό το συμπέρασμα κατέληξε και η Τρόικα .

Κι έτσι, η Τρόικα αποτιμώντας την αδυναμία του ελληνικού πολιτικού να γαμήσει, και εκτιμώντας ότι οι μόνοι που γαμάνε και δέρνουνε σε αυτό το τόπο είναι τα ΜΑΤ και οι Χρυσαυγίτες, ζήτησε απο τον Βασιλέα Κάρολο τον Δωροδότη, να ορκίσει Κυβέρνηση Κοκαλάκη- Μιχαλολιάκου.

Η Αριστερά αναζητά εναγωνίως την Αμερικανίδα καμαριέρα να ηγηθεί του ...Μετώπου, και την ίδια ώρα ο Γιώργος κάνει γαργάρες με Hexalin και ο Αντώνης δοκιμάζει στη ...Συγγρού λευκές ποδίτσες και λευκά δαντελωτά μπονέ στο κεφάλι. Στον τελευταίο διαμηνύθηκε ότι πρέπει να βγάλει την γιαλαμπούκα γιατί ειναι αντισεξουαλική κι ο Γιουνκερ είναι και ρομαντικός τύπος, θέλει να βλέπει μάτια.

Πληροφορίες αναφέρουν ότι κατά το μοντέλο Γκορμπατζώφ που διαφημίζει Louis Vouiton και πίτσες, σφάζονται στα ....πόδια του Dominique το Viagra, το Cialis και το Levitra ποιος θα τον πρωτοκαμακώσει για το promotion του ...προϊόντος. Ο Γκουζγκούνης δηλώνει εντυπωσιασμένος και ο δικηγόρος του 62χρονου Dominique απαντώντας στην ερώτηση «πες μας τι πίνεις και δεν μας δίνεις» δήλωσε κατηγορηματικά ότι ο πελάτης του είναι αθώος. Η Εξουσία φταίει, που είναι τόοοοοοοοοοοσο ...αφροδισιακή.

Επιτέλους οι αχάριστοι Έλληνες κατάλαβαν ότι το πάθος με την άθληση του Γιωργάκη ήταν για την ...σωτηρία της Πατρίδας. O Dominique απαιτούσε καλογυμνασμένα κορμιά. Πόσο κανό πια να κάνει ο Βενιζέλος; Χαμένη υπόθεση. Τον Λοβέρδο που ενέπιπτε στα standards του Dominique τον έκαψε ο αντικαπνιστικός.

Tο Kama Sutra επικαιροποιείται και ο Χιου Χέφνερ χτυπάει το κεφάλι του στον τοίχο για την απώλεια της επιχειρηματικής ευκαιρίας. Η επί το βαλκανικοτερο Σεγκολέν, Άννα, τον χρηματοδοτεί από το ΕΠΕΑΕΚ ΙΙ, και σε συνεργασία με το Υπουργείο ...Παιδείας, σπεύδουν να κερδίσουν το χαμένο έδαφος, οργανώνοντας εκπαιδευτικά σεμινάρια ..δεξιοτήτων, στη νέα στάση de façon souterraine που εντάσσεται στο ωρολόγιο πρόγραμμα των μαθητών της Γ’ Λυκείου. Αναμένεται ότι θα λειτουργήσει ο ανταγωνισμός και λόγω της αυξημένης προσφοράς η ταρίφα της βίζιτας να πέσει πολύ πιο χαμηλά από τα 110 δις ευρώ.

Απουσίες και Παρουσίες

Κοράκια και Ύαινες διαγκωνίζονται στην τυμβωρυχία. Επιχειρούν ότι πιο χυδαίο, ότι πιο πρόστυχο, ότι πιο ανήθικο. Συμψηφισμό αίματος.

Η πραγματικότητα όμως είναι εδώ, όποια στρέβλωση κι αν επιχειρούν οι επαγγελματίες της λοβοτομής. Η Αστυνομία ΚΑΙ με την ΠΑΡΟΥΣΙΑ της ΚΑΙ με την ΑΠΟΥΣΙΑ της, είναι ο μοχλός στήριξης αυτής της μαφιόζικης χούντας. Με ένα σμπάρο …πολλά τρυγόνια.

Η φτώχεια, η κρίση, η ανεργία δημιουργεί περιθώριο, δημιουργεί παραβατικότητα, δημιουργεί εγκληματικότητα. Αυτό είναι ιστορικό δεδομένο και για αυτό δεν χωράει καμιά αμφισβητηση. Η Αστυνομία εκτελεί εντολές ΑΠΟΥΣΙΑΣ.

Αφήνει ΕΠΙ ΤΟΥΤΟΥ να λειτουργήσει ο κοινωνικός αυτοματισμός, οι συμμορίες, η αυτοδικία και τα τέρατα του φασισμού, εκχωρώντας αρμοδιότητες …φύλαξης στη Χρυσή Αυγή. Αν χρειαστεί την συνδράμει. ΚΑΘΑΡΑ. Όπως προχθές το βράδυ. Οι μισθωτοί και αυτιστικοί μμετζηδες θα το παίξουν το παιχνίδι, αίμα με αίμα. Χθες τα χαράματα δολοφονήθηκε ένας 44χρονος πατέρας για μια φτηνοκαμερα. Σήμερα τα χαράματα δολονηθηκε ένας 21χρονος με 10 μαχαιριές, γιατί ήταν ξένος…

Να …διαλέξουμε νεκρό;

Η δολοφονική ΠΑΡΟΥΣΙΑ της Αστυνομίας σε κάθε κινητοποίηση, πορεία, διαδήλωση είναι επίσης ΔΙΑΤΕΤΑΓΜΕΝΗ υπηρεσία*. Η ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ είναι η διαταγή και αυτή εκτελείται. Να πνιγεί στο αίμα κάθε διαμαρτυρία, κάθε κινητοποίηση. Είτε με τη προβοκάτσια της MARFIN, που αναζητούνται ένα χρόνο μετά οι δολοφόνοι, είτε με την δολοφονική επίθεση των ΜΑΤατζηδων απευθείας.…Φοβηθείτε…

Και η εντολή εκτελείται από τον ράμπο ΜΑΤατζή των 800 ευρω, τον κοινωνικά αλλά και λειτουργικά αναλφάβητο ΔΕΛΤΑ, ΖΗΤΑ, ΔΙΑ ή …ότι άλλοι –αδες, που aαφιονισμένοι βολεύονται στην ιδέα του εύκολου εχθρού. Αυτοί, που ΥΠΟΚΑΘΙΣΤΟΥΝ ένα στοιχειωδώς αξιοπρεπές εισόδημα, με το γκλομπ, τη φυσούνα, τη μπότα, την ασπίδα, τη μηχανή, τη βία και την ΑΣΥΔΟΣΙΑ. Υπάρχω όχι ως εργαζόμενος, όχι ως δημόσιος λειτουργός, αλλά υπάρχω γιατί μπορώ να γαμάω και να δέρνω. Υπάρχω γιατί μπορώ να …δολοφονώ. Υπάρχω γιατί …έχω ΕΞΟΥΣΙΑ αίματος. ΠΑΝΤΑ ο φασισμός στο λούμπεν στηρίζεται, αυτό είναι το ΔΙΑΧΡΟΝΚΌ δεκανίκι του.

Και ο φασίστας φτωχοδιάβολος, το υποκινούμενο του κάθε Μιχαλολιάκου και ο αφιονισμένος ΜΑΤατζής είναι τα θύματα που νομίζουν ότι παύουν να είναι θύματα αν …έχουν εξουσία θύτη.

Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με μερίδα μεταναστών και ιθαγενών που το ψωμί τους, το παρέχουν οι ποινικές συμμορίες. Ναρκωτικά, πορνεία, ληστεία, και κάθε είδους ποινική παραβατικότητα. Και μετά …ευκολες κραυγές για ευκολους εχθρούς. Συλληβδην. Αλλά ο φασισμός είναι η κατ’ εξοχήν θεωρία της συλλογικής ευθύνης. Μαζί τα φάγαμε…

Και η ΑΠΟΥΣΙΑ και η ΠΑΣΟΥΣΙΑ της …Αστυνομίας, εξυπηρετούν ΑΚΡΙΒΩΣ το ίδιο σενάριο και την ίδια πολιτική. Συγκεκριμένη ΑΠΟΥΣΙΑ. Συγκεκριμένη ΠΑΡΟΥΣΙΑ. Ας δουμε την μεγάλη εικόνα....

Οι σχεδιάζοντες και διατάσσοντες γνωρίζουν πολύ καλά, ότι ο ναζισμός απόρροια της μεγάλης ύφεσης ήταν. Και οι ναζισμοί και οι φασισμοί και οι χούντες στις μέρες και στις εποχές μας, μπορεί να αλλάζουν προσωπεία και μάσκες αλλά δεν αλλάζουν ΠΟΤΕ πρόσωπο και ουσία. Το μεγαλύτερο εργαλείο τους ήταν πάντα η κατασκευή εύκολων, εύπεπτων επικοινωνιακά εχθρών ώστε ο προβολέας της σκηνής να μην είναι στραμμένος στο colpo grosso. Και τι να τα κάνεις τα tanks όταν έχεις το MEGA, to SKY, Βήματα, Νέα, και Καθημερινές και τις απίστευτες φυλλάδες που άφησαν τους κώλους του Κλικ, για να μας διδάξουν …ηθική. Απείρως φθηνότερα μέσα, απείρως αποτελεσματικότερα μέσα ΚΑΤΑΣΤΟΛΗΣ.

Σήμερα στις 6 στα ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ να ΦΩΝΑΞΟΥΜΕ ΟΧΙ στη τρομοκρατία.

Κι ακόμα , ΟΧΙ, και στην φασιστική τρομοκρατία της μμετζιδικης επικοινωνίας τους, που με φρικιαστική ΧΥΔΙΟΤΗΤΑ μας προστάζουν να επιλέξουμε νεκρό…

Όλοι οι νεκροί είναι θύματα της ίδιας ακριβώς πολιτικής

Και για όλο το αίμα οι ηθικοί αυτουργοί, οι ΘΥΤΕΣ είναι οι ΑΚΡΙΒΩΣ ίδιοι.

* Σήμερα ο δημοσιογράφος Σπύρος Γκουτζάνης(αν συγκράτησα καλά το όνομα του) στον 9.89 ανέφερε- προς τιμήν του- ότι άκουγε από την ενδοεπικοινωία των αστυνομικών τις διαταγές που λάμβαναν. Και οι διαταγές ήταν χτυπήστε ανελέητα.

Φονιάδες

ΒΑΡΙΑ ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΜΕΝΟΣ ΔΙΑΔΗΛΩΤΗΣ ΑΠΟ ΤΑ ΜΑΤ ΣΤΟ ΚΡΑΤΙΚΟ ΝΙΚΑΙΑΣ ΣΕ ΚΡΙΣΙΜΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ!

Πραγματικό σοκ έχει προκαλέσει η είδηση για τον βαρύ τραυματισμό, διαδηλωτή ο οποίος διακομίστηκε σε προθανάτια κατάσταση και με υποσκληρίδιο αιμάτωμα στο Γενικό Κρατικό Νικαίας.

Ο ένας εκ των τραυματιών είναι σοβαρά τραυματισμένος στο κεφάλιαπό χτύπημα γκλομπ! Σύμφωνα με τις τελευταίες πληροφορίες ο 32χρονος, διαδηλωτής μέλος του ΝΑΡ, χτυπήθηκε πολύ σοβαρά στην οδό Πανεπιστημίου από τα ΜΑΤ και αυτή τη στιγμή βρίσκεται στο χειρουργείο στο νοσοκομείο της Νίκαιας.

Σύμφωνα με τις μέχρι τώρα πληροφορίες, οι γιατροί καταφεραν να σταματήσουν την αιμορραγία αλλά δεν μπορούν να εγγυηθούν τίποτα για τη ζωή του!!!

Η Τοπική Επιτροπή της ΕΙΝΑΠ του Γενικού Κρατικού Νοσοκομείου Νικαίας, εξέδωσε την ακόλουθη ανακοίνωση:

Ανακοίνωση Τοπικής Επιτροπής ΕΙΝΑΠ Γενικού Νοσοκομείου Νίκαιας

11/5/2011

Σήμερα γίναμε μάρτυρες της ατέλειωτης και ασύλληπτης βαρβαρότητας που χρησιμοποιεί η κυβέρνηση των μνημονίων προκειμένου να καταστείλει κάθε υγιή αντίδραση πολίτη που αντιστέκεται στα σχέδια που απεργάζεται το ξένο και ντόπιο κεφάλαιο και εφαρμόζουν πιστά οι υπηρέτες τους στη χώρα.

Δεκάδες τραυματισμένοι – χτυπημένοι από τα ΜΑΤ διαδηλωτές διακομίστηκαν με το ΕΚΑΒ ή ήλθαν μόνοι τους στο νοσοκομείο μας. Οι περισσότεροι με θλαστικά τραύματα στο κεφάλι. Ανάμεσά τους 30χρονος διαδηλωτής που διακομίστηκε σε βαριά, προθανάτιο κατάσταση, με ανισοκορία και τεράστιο επισκληρίδιο αιμάτωμα. Αυτήν τη στιγμή χειρουργείται από συναδέλφους μας που αγωνίζονται να σώσουν τη ζωή του.

Καταγγέλλουμε την αστυνομική αυθαιρεσία και βαρβαρότητα.

Καταγγέλλουμε όλα τα μέλη της Ελληνικής Κυβέρνησης και τον πρωθυπουργό της χώρας για την δολοφονική απόπειρα ενάντια στον συγκεκριμένο συμπολίτη μας που είναι σε βαριά κατάσταση και κινδυνεύει η ζωή του, αλλά και ενάντια σε όλους τους άλλους διαδηλωτές.

Η βία και η καταστολή ενάντια στο λαό που αντιστέκεται έχουν κοντά ποδάρια.

Η κυβέρνηση, με την ασύστολη τακτική του βιασμού όλων των λαϊκών δικαιωμάτων που είναι απαραίτητα για την επιβίωση, αλλά και με την ωμή άσκηση βίας που άμεσα απειλεί τις ζωές συμπολιτών μας, το μόνο που καταφέρνει είναι να μεγαλώνει το πείσμα και την απόφαση που έχουμε πάρει να αγωνιστούμε μέχρις εσχάτων για να έχει ο λαός μας ψωμί, παιδεία και ελευθερία.

Δεν θα ησυχάσουμε μέχρις ότου τιμωρηθούν οι ένοχοι της δολοφονικής απόπειρας! Δεν θα ησυχάσουμε μέχρις ότου κερδίσει ο λαός μας όλα όσα δικαιούται!

Πηγή ΙΣΚΡΑ –> εδώ

http://23flevari.wordpress.com/

Φωτιά

«Όλα βαριά, εχτός να 'σαι των θεών αφέντης, κι έξω από το Δία κανείς ελεύθερος δεν είναι» λέει το Κράτος.

Εκεί στα ψηλά του Καυκάσου μαζί με τη αδελφή του τη Βία, υπηρετούν τις εντολές του Δια. Κι ανυπόμονα επιτηρούν τον Ήφαιστο, μπας και από συγγενική φιλευσπλαχνία αφήσει πιο λάσκα τα δεσμά του Προμηθέα. Το Κράτος προσωποποίηση της ωμής εξουσίας. Το Κράτος να μπορεί να διαχειριστεί μόνο ένα σύστημα Αξιών, μόνο μια Δικαιοσύνη, αυτή που επιβάλλει ο Δίας.

Στις μέρες μας πυκνοί καπνοί από τις σπονδές των Ιερατείων του ...Δία, σκοτίζουν τους ουρανούς. Βγάζουν δελτία τα ιερατεία, επικοινωνούν, τη ...νέα εποχή, τους νέους ...καιρούς, τις νέες ...ερωτήσεις, και μοιράζουν ...σκονάκια με τις ...πανάρχαιες απαντήσεις της ηθικής της υπακοής. Υπακοής στο ...Θεό.

Και Θεοί... Πολλοί Θεοί... Πάρα πολλοί Θεοί...

Ο Θεός της Δημοκρατίας. Ο Θεός των Αγορών. Ο Θεός του Σκοπού. Ο Θεός της Ανάπτυξης. Ο Θεός του Λαού. Ο Θεός της Πατρίδας. Ο Θεός του Νομίσματος. Ο Θεός του ...Αυτονόητου. Ο Θεός του Μονόδρομου.

Θεοί μίζεροι, Θεοί ανάπηροι, Θεοί πόρνοι, Θεοί νταβατζήδες.

Κι οι Υπηρέτες των ...ανίερων θεών, να αντιλαλούν με προστακτικές, λόγια τόσο γνωστά, τόσο παλιά, λόγια ...αιώνων: «Κάνε λοιπόν και πέρνα του τις αλυσίδες,

να μη σε δει και αργοπορείς ο Δίας ο πατέρας.»

Κι οι καιροί ίδιοι κι απαράλλαχτοι... Κι ο Δίας να μακιγιάρεται σιγοψιθυρίζοντας στα καμαρίνια των αιώνων ότι μαθές βαρέθηκε να ...αλλάζει πρόσωπα και προσωπεία...Θεών.

Οι Φωτιές των Ανθρώπων να καίνε τους Θεούς. Κι άλλοι Θεοί να φτιάχνονται, για να καούν και αυτοί, και μόλις οι Φωτιές καταλαγιάσουν, καινούργιοι Θεοί να ξεπροβάλλουν ...εις τους αιώνες των αιώνων. Μιας κι η Φωτιά, ένα ξέρει. Να την κρατούν οι Άνθρωποι πάντα αναμμένη. Κι αυτοί...να ξεχνιούνται. Να παραμυθιάζονται, να εφησυχάζουν, να την εκχωρούν ...σε Θεούς, να τους την κρατήσουν ...αναμμένη Κι άντε πάλι από την αρχή...

Κι οι ερωτήσεις να είναι πάντα οι ίδιες, χαμένες, σκονισμένες λες πια, στα βάθη των αιώνων. Όπως ...και οι απαντήσεις στην τιμωρία της ....ΑΝΥΠΑΚΟΗΣ του κάθε Προμηθέα. Γιατί και η ΦΩΤΙΑ είναι πάντα επικίνδυνη.

Όπως επικίνδυνη είναι και η σταύρωση του Προμηθέα στο βράχο, αυτή που η βολική ανάγνωση μουνούχισε σε προσκυνήματα θεών, Τιτάνων και Χριστών, γιατί θα σκιάζονται πάντα τα Ιερατεία μπας και διαβαστεί στο πραγματικό της μέτρο. Τον Άνθρωπο.

Κι έτσι πορεύεται η Ιστορία, με τη μυρωδιά της τσίκνας από την Ανθρώπινη σάρκα, να μεθάει ακόμα κι αυτούς που οδηγούνται στους βωμούς σιδεροδέσμιοι. Κομπάρσοι ...του χορού. «Κι είναι να ελπίζεις πως ποτέ θα πέσει ο Δίας; ...Και δε φοβάσαι εσύ να πετάς τέτοια λόγια; ....Μα ίσως και σ' άλλους πιο σκληρούς σε ρίξει μόχτους, ....Είναι σοφοί, μπρος στην Αδράστεια όσοι σκύβουν.»

Ο ...Ερμής, του Δία ο ταχυδρόμος, πρόθυμος υπηρέτης θα φέρνει πάντα το μήνυμα της ...συνδιαλλαγής. Και να αντηχούν μεσ’ τους αιώνες της Γης, από στόματα Ανθρώπων οι απαντήσεις του Προμηθέα «Αλαζονεία και κομπασμός τα λόγια σου καθώς ταιριάζει στων θεών τον υπηρέτη. Καινούργιοι και νεόκοποι στην εξουσία θαρρείτε πως κρατάτε πύργους άπαρτους. Θ’ αξιωθώ να δω τον κυβερνήτη αισχρά να πέφτει, Βίαια. Μάθε το μια για πάντα. Δεν την αλλάζω την δυστυχία μου με την σκλαβιά σου.»

Κι η Αριστερά στην τραγωδία της εποχής... Ω, η Αριστερά, να παραιτείται από τον ρόλο του Προμηθέα και να ψελλίζει υποκριτικά τα λόγια του Ήφαιστου: «Κράτος και Βία, για σας η προσταγή του Δία τέλειωσε και πια τίποτα δε στέκει 'μπόδιο, μα εμέ, δε μου βαστά η ψυχή θεό συγγενή μου στ' άγριο τούτο ποροφάραγγο να δέσω. Όμως να σφίξω την καρδιά μου ανάγκη πάσα, γιατί βαρύ 'ναι ν' αψηφώ του Δία το λόγο.»

Του Δία το λόγο. Ευνουχισμένη από το κοφτερό σουγιά της επικοινωνιακής πολιτικής ορθότητας των νέων ευαγγελίων, με ορθάνοιχτα τα πόδια να την βιάζει ο τρόμος ...νούμερων και αριθμών, του ...λόγου του Δία, να βυθίζεται περιδινιζόμενη στον άξονα του αυτισμού της. Σε μια αέναη ερωτική καντρίλια γύρω από τον εαυτό της, λες και ο αυνανισμός γεννάει παιδιά και όχι τέρατα. Να ναρκισσεύεται φιλοτεχνώντας το είδωλο της, σε λίμνες που μοστράρει για υδάτινες, αλλά είναι λίμνες αίματος.

Και τα άλλα τα ..ιερατεία να καρφώνουν στους ...γυάλινους τους τοίχους του περίκλειστου σπιτιού τους, σε έναν ανίερο και σιχαμένο αχταρμά, τα βρωμερά μαζί με τα άγια .....πορτραίτα της ιστορίας, σε ...στάση Προμηθέα.

Χάλκευε εικονίσματα, φιλοτέχνησε εικόνες. Και πρόσεχε να τα κρεμάς μαζί, το ένα πάνω στο άλλο, να μην διακρίνονται, να μην ξεχωρίζουν, παρθένες και σατανάδες ανταμα. Αλλά να ξέρεις χαραμοφάισα των τόκων και του Κεφαλαίου της Ιστορίας των Ηρώων σου, ο ...Προμηθέας θα διαλαλεί πάντα για το ποιος τον σταύρωσε στα βράχια «Του Δία είναι η βουλή και του Ηφαίστου το χέρι.»

Κι οι φωνές του χορού να αντηχούν στα παρασκήνια ξεψυχισμένα: «Γιατί καινούργιοι κυβερνούν θεοί το δοιάκι τ' ουρανού, κι ο Δίας που εξουσιάζει τώρα δυνατά, με νέους νόμους τους παλιούς αντικατάστησε θεσμούς, κι όσες δυνάμεις ήταν πριν, τώρα ποδοπατά.»

Αυθαδιάζεις λέει ο Ερμής, αγγελιοφόρος του Δια, στον Προμηθέα «Βλάβη έχει ο νους σου όχι μικρή μ' αυτά π' ακούω»

Κι ίσως για το ...νου που έμαθε πια, να ασπάζεται και να ποδοφιλά τα προσωπεία των ...Θεών, ε, να είναι ...βλάβη, η ΦΩΤΙΑ.

Αλλά και ...κανείς Θεός, όσο ...Θεός κι αν φάνταζε στις μέρες του θρόνου του, δεν γλίτωσε ποτέ, από το να καεί στις φλόγες της... ΦΩΤΙΑΣ. Κι αυτό, είναι το μόνο που «η πόρνη η Ιστορία», γρικάει σαν ...μονόδρομο.

Λέξεις Δερβίσηδες

Οι Λέξεις όπλα. Όπλα επικοινωνίας. Ενίοτε και όπλα επαφής. Καμιά φορά, ...σπάνια, πολύ σπάνια... και όπλα συνεννόησης, .... και έτσι να ρωτάς δειλά, διστακτικά, τι θα φοράς συνεννόηση να σε γνωρίσω, ώστε να μη χαθούμε πάλι μες στους πολυπληθείς σωσίες σου;

Λέξεις εύγευστα δηλητήρια σε χρυσά δελεαστικά ποτήρια.
Λέξεις που μπαίνουν σαν δαίμονες, σαν πειρασμοί στο σώμα του κανονικού προκαλώντας του, σεληνιασμούς ή ευθανασίες, στα πράγματα που υποφέρουν μέσα του.
Σε αυτά που κουβαλιούνται, άλλοτε ανικανοποίητα και άλλοτε προδομένα.

Νομίζεις ότι κεντάς με τις Λέξεις, το μήνυμα που θα απελευθερώσεις, ενώ στην πραγματικότητα καρφώνεις το μήνυμα, στη βάρβαρη φυλακή του. Πρόκες, ...οι Λέξεις.

Οι Λέξεις...νταβατζήδες του «θέλω», τυχοδιώκτες του «εννοώ».
Η διπλή ζωή των Λέξεων, διπλός πράκτορας οι Λέξεις. Από την μια τόσο ...καθώς πρέπει και ταυτόχρονα τόσο ...χυδαία πλεονεκτικές, να παλεύουν να ξεφύγουν από την μετριότητα της χρήσης τους και να χαράζουν δυσανάγνωστους χάρτες για προορισμούς που φαντάζουν ...λυτρωτικοί.

Λέξεις που φεύγουν, που ξεφεύγουν, που διαφεύγουν...

Λέξεις σύννεφα, Λέξεις σωσίβια, Λέξεις βαρίδια.

Λέξεις που ενώνονται, Λέξεις που ενώνουν, Λέξεις χωριστές και χωρισμένες, Λέξεις που είναι πιο δυνατές από τις αισθήσεις, λέξεις που υποκαθιστούν τις παραισθήσεις

Λέξεις που ...φταίνε, Λέξεις που σου φταίνε, Λέξεις που ....συμβαίνουν, Λέξεις που κάνουν τα πράγματα να ...αρχίζουν να συμβαίνουν.

Λέξεις που περιστρέφονται μανιασμένα αναζητώντας "να βγει η ψυχή από το σώμα". Λέξεις Δερβίσηδες.

Πως να ζωγραφίσεις με Λέξεις το «είναι»; Και ακόμα τραγικότερο...πως να ζωγραφίσεις με Λέξεις το «εγώ»; Ζαλίζονται οι φτωχές οι Λέξεις, η εκπαίδευση τους αρκούνταν στα όρια του κλουβιού τους, οι ουρανοί τους φαντάζουν τρομακτικοί. Σακατεύονται οι Λέξεις Δερβίσηδες, και αναζητώντας γήινες αλήθειες που να μη φέρνουν σε ψέματα ουρανού, σωριάζονται στο πάτωμα. Σε κώμα. Ή στο όνειρο...

Σήμερα...

Μεγάλη μέρα σήμερα...

Σήμερα ο Ομπάμα ...σκότωσε την φοροδιαφυγή.

Σήμερα ο Παπανδρέου ...σκότωσε τον Μπιν Λάντεν .

Σήμερα επίσης, είναι η παγκόσμια μέρα γέλιου. Για αυτό το τελευταίο, σας διαβεβαιώ.

Υ.Γ.Ο Θωμάς(αυτός ...χθες), δεν ήταν άπιστος. Ρεαλιστής ήταν....