Η ...αλήθεια της ημέρας

Που στο διάβολο τα έχω καταχωνιάσει;
Και να μην έχω ορκιστεί σε χίλιους όρκους, όρκους βαρείς και ασήκωτους ότι κάποτε θα τα τακτοποιήσω;
Στοίβες τα CD, θήκες, παραθήκες, κόντρα θήκες, κι όσες και αν αγοράζεις, πάλι να μην χωράνε. Άναρχα, άλλο να ψάχνεις κι άλλο να βρίσκεις. Και ω... του θαύματος, να έχεις πάντα μια δικαιολογία για να μην τα τακτοποιήσεις κατά....
Κατά τι; Κατά μνήμες ίσως;

Τι ψάχνω Κυριακάτικα μέσα στον σωρό που κείτεται στα πόδια μου; Μα δυο CD που αγόρασα από ένα υπαίθριο συγκρότημα, μία μπάντα που έπαιζε σε μια πλατεία της Πρίστινα. Μιας Πρίστινα που πάλευε τότε να γλύψει τις πληγές της.

Λευτεριά στο Κόσοβο λοιπόν.
Ναι, λευτεριά σε όποιον θεωρεί ότι δεν την έχει. Ανεξαρτησία σε όποιον θεωρεί ότι την χρειάζεται. Τόσο απλά; Τόσο απλά!;....

Και η Ιστορία; Αυτό που θα σου πουν οι Σέρβοι άλλοτε με θυμό κι άλλοτε με λυγμό, είναι ότι το Κόσοβο ιστορικά είναι η καρδιά του έθνους τους. Σκέψου μου έλεγαν τι είναι για τους Έλληνες η Κωνσταντινούπολη; Μια υπέροχη Τουρκική πόλη τους απαντούσα. Κι οι Σέρβοι Λάζαροι και οι Βυζαντινοί Κωσταντίνοι Παλαιολόγοι, ..ε, ας αναπαυτούν ειρηνικά στην Ιστορία.

Και οι γεωπολιτικές ισορροπίες; Και τα Αμερικάνικα συμφέροντα, που για καλό σπανίως είναι; Και πως πάρθηκε αυτή η – μη δεσμευτική, αλλά ...στην ουσία της δεσμευτική- απόφαση στο δικαστήριο της Χάγης; Με ποιο σκεπτικό; Και ποιον εξυπηρετεί;
Αλήθεια πως πάρθηκε; Με τον ίδιο δίκιο που λέει δίκαιο είναι το δίκιο του δυνατού. Ούτως ή άλλως την ανεξαρτησία του Κοσσόβου την έχουν αναγνωρίσει εδώ και 2 χρόνια, οι ΗΠΑ, η Γαλλία, η Μ. Βρετανία, η Γερμανία και καμιά 60αριά ακόμα. Αυτό είναι το ...δίκιο, το αιώνιο δίκιο των ισχυρών, το δίκιο σύμφωνα με το οποίο συνήθως δικάζει η ......Χάγη. Όπως ακριβώς θα δικάσει κάποτε και την όποια Ελληνική προσφυγή...

Και τι επικίνδυνους ή «επικίνδυνους» δρόμους ανοίγει; Ανάλογα τι βλέπει ο καθένας σαν επικίνδυνο, ανάλογα από πιο σημείο του πλανήτη ...το βλέπει.
Και εσύ βρε που ζεις σε μια χώρα όπου όποιος τολμήσει να πει δημοσίως Τούρκους τους μουσουλμάνους της Θράκης, όποιος τολμήσει να πει τα κατεχόμενα Β. Κύπρο, όποιος τολμήσει να πει το Fyrom Μακεδονία, είναι εχθρός του Έθνους και της Πατρίδας; Φτου σου αντεθνικό στοιχείο!!! Και πάλι φτου σου!

Και οι νέες μειονότητες που θα γεννηθούν; Κι αν μέχρι τώρα στο Κόσσοβο οι Αλβανοί ήταν περί το 90%, - γεννοβολάνε συνέχεια λένε οι Σέρβοι επιτιμητικά ,ένας νέος τόπος γεννιέται τους κοροϊδεύω- όταν θα γίνει η Μεγάλη Αλβανία, το 10% των Σέρβων δεν θα είναι μειονότητα; Αλβανία ή Σερβία; Αμερική ή Ρωσία; Για ξαναφτου σου σε κόβω!

Χαζεύω τις φωτογραφίες από την Πρίστινα, που μόλις έφτασε το χαμπέρι απο την Χάγη ξεχύθηκαν στους δρόμους, και δεν ξέρω πια να πρωτοβάλω σε αυτην την αναρτηση. Και νοιώθω να με αγγίζουν όλοι αυτοι που ξεχύθηκαν στους δρόμους, χορεύοντας και τραγουδώντας, ανεμίζοντας σημαίες μεθυσμένοι από κάτι που είναι πιο δυνατό από την πιο δυνατή ρακή. Το πάθος του δίπλα. Του δίπλα που στο δρόμο, γίνεσαι ένα μαζί του.

Είχα βρει κι ειχα κρατησει μια φωτογραφια, περιπου 2 χρόνια πριν, και σημερα νοιωθω να ταυτίζομαι με εκεινες τις δυο φιλενάδες.

Δυο φίλες. δυο αδελφές, δυο συναδελφισες ή μπορεί και να μην είναι καν γνωστές, μπορεί να συναντήθηκαν τυχαία σε ένα απο τα δεκάδες συλλαλητηρια. Δυο φίλες ή δυο άγνωστες -τι σημασία έχει- δυο Κοσοβάρες που τις ένωσε το «independence is better than having electricity».

Νατα τα CD, γιατί χρειάζομαι κάτι, μια μουσική υπόκρουση, για να μπω στον ρυθμό του δικού τους πάθους, των δικών τους πανηγυρισμών, της δικής τους αλήθειας. Που για εμένα, 1000 χιλιόμετρα νοτιότερα, μπορεί να έχει δεκάδες ερωτηματικά...

Θυμάσαι. Ανοιξη ήταν, βράδυ στο Σύνταγμα και μέσα στην οχλαγωή της συναυλίας τις φωνές, τα συνθήματα, τις μουσικές από τα συλλαλητήρια, να έχεις σηκώσει κλαμένη το κινητό ψηλά,πάνω απο το πληθος, να ακούσει το "είμαστε εδω αδελφια" το "Φονιαδες των Λαών Αμερικάνοι"ο Σέρβος ο Μάικ. Φίλος ο Μάικ, αδελφός σε πολύ ζόρικες προσωπικές δικές σου κι άλλοτε ζόρικες προσωπικές δικές του μέρες. Να ακούσει την Αθήνα που βροντοφωνάζει για τους Σέρβους που είναι ...αδέλφια. Και εκείνος να είναι χωμένος μέσα σε καταφύγιο με την καλή του έγκυο τότε. Αυτό το παιδί που χάθηκε. Και μαζί του ένας έρωτας που τινάχτηκε και αυτός σαν οβίδα.

Θυμάμαι δέκα χρόνια πριν τον... ανθρωπιστικό πόλεμο.
Θυμάμαι που χρειάζεσαι πάντα κάτι να ταυτιστείς. Και εσύ κομμάτι του όλου, ταυτίστηκες με τους Σέρβους. Αλλά τα έκλεισες τα μάτια Κατερίνα στην εθνοκάθαρση του Μιλοσεβιτς, γιατί οι Αμερικάνοι είναι πάντα εχθροί.

Οι UCKαδες έλεγες και εσύ. Αυτός ο στρατός που πλανιόταν σαν φάντασμα πάνω από τα Βαλκάνια, έτοιμος για όλα. Οι UCKαδες, με τα καλογυαλισμένα αρβύλα και τις σιδερωμένες στολές παραλλαγής. Λαθρομετανάστες, ειδικών δυνάμεων τους έλεγαν τότε. Σφαγείς. Λαθρεμποριο, γυναικες, ναρκωτικά, αποβρασματα. Σαντινιστας, Βιετκογκ, Ζαπατιστας του θεωρουσαν οι Κοσοβάροι.

Θυμάσαι τον φίλο, τον αδελφό Μαικ, που σε άλλες εποχές σε άλλες χώρες μιλούσατε, φωνάζατε σε δρόμους αγκαλιασμένοι, για την αυτοδιάθεση των λαών. Αλλά μετά, αυτός ο πολίτης του κόσμου, αυτός που νύχτες ολόκληρες μιλούσατε και συμφωνούσατε απόλυτα ότι πατρίδα καθενός είναι το χώμα που πατάει, έγινε Σέρβος, Σέρβος Γιουγκοσλάβος όταν οι σειρήνες τον καλούσαν να πάρει την έγκυο Ράισα από το χέρι και να τρέξουν στο καταφύγιο. ...Ανθρωπιστικοί πόλεμοι.... 38.000 πτήσεις, 25.000 βλήματα ουρανίου.

Πολλοί νεκροί, πολλοί ανώνυμοι ήρωες, πολλοί επώνυμοι εφιάλτες, πολλοί σφαγείς, πολύ μίσος, πολλοί ...προστάτες.

Είδες, διάβαζες πέρσι για τα αποκαλυπτήρια του αγάλματος του Κλίντον στην Πρίστινα και συμφώνησες. Το ΔΝΤ στο Κόσσοβο, το Κόσσοβο μέλος της Παγκόσμιας τράπεζα. «Αμερικάνικο προτεκτοράτο» αποφανθήκατε με τους φίλους στην μπάρα του bar. Κοκκινο κρασί έπινες συζητώντας για ανθρώπους, θυμάσαι; Αλλά οι ομαδικοί τάφοι των Κοσσοβάρων ...σε στοίχειωσαν. Τις έβαλες σε ένα ντοσιέ τις αλήθειες, κι είπες κάποτε θα διαβάσω πιο σοβαρά.

Και σε αυτη την άσκηση... ποιανού το μέρος θα πάρεις; Ποιον θα υπερασπιστείς μέσα σου;
Δεν είναι εύκολη δουλειά.

Και δεν είναι εύκολη, όχι γιατί μόνο δεν έχεις όλα τα στοιχεία, όχι μόνο γιατί οι παράμετροι είναι περισσότερες από τις σταθερές, όχι μόνο γιατί νοιώθεις, διαισθάνεσαι, καταλαβαίνεις-ακόμα κι αν δεν μπορείς να το τεκμηριώσεις, να το αποδείξεις, ότι πίσω από τις διάφορες «πραγματικότητες» κρύβεται η αλήθεια, όχι μόνο γιατί έμαθες εδώ και χρόνια ότι ...Αλήθεια δεν υπάρχει.

Αλλά γιατί πίσω από κάθε μια αλήθεια κρύβεται ένας άνθρωπος. Αυτός που δεν ξέρεις. Το δίκιο του, το βιος του, η ζωή του, το μελλον του, ο φόβος του, η πατρίδα του, ο τόπος του, οι μνήμες του, ο πόνος του, οι ρίζες του.

Και κάθε θέση σου, εμπεριέχει πέρα από τον ορθολογισμό, πέρα από τα δικά σου αξιώματα ζωής που χτίζουν τα δικά σου θεωρήματα, το θυμικό σου, τις μνήμες σου, τους ανθρώπους που είναι από εδώ ή από εκεί, τα δικά σου όσια και ιερά καθώς και τις υπέροχες ιερές σου αυταπάτες. Όλα αυτά που η λογική σου αρνιέται, Σημαίες, Πατρίδες, αλλά αυτά που είναι εκεί για να απαιτήσουν πάντα τον δικό τους χώρο.
Και όλα αυτά κάνουν την δική σου Αλήθεια.
Ποιο δίκιο να υπερασπιστείς γαμώτο;

Κι ίσως το μόνο δίκιο, να είναι αυτό που σου είπε ο Αχιλλέας, όταν πριν 10 χρόνια του είπες ... «ωραίο όνομα». Εδώ ...βαφτίστηκα σου απάντησε. Στην Αλβανία ήμουν Έλληνας, εδώ είμαι Αλβανός. Και τώρα ρώτησες; Θα δούμε...απάντησε

Και έτσι σήμερα ...δεν θέλεις να ακούσεις τίποτα πέρα από την αλήθεια μιας μπάντας, που έπαιζε κάτι περίεργες βαλκανικές ροκιες, σε μια πλατεία της Πρίστινα. Μιας Πρίστινα... που την χάζευες να προσπαθεί να αντέξει τα συντρίμμια και τα γκρεμίδια της.

Αυτή είναι σήμερα η αλήθεια σου Κατερίνα, «independence is better than having electricity». Αύριο ...βλέπουμε.