Δεν φοβάμαι τίποτα....

Αυτή η χώρα σε προστατεύει πάντα…διαψεύδοντας πάντα, αυτό που παλευει …να σε πείσει πάντα, να πιστέψεις.

Έχουμε το χειρότερο σύστημα υγείας, με τις μεγαλύτερες δαπάνες ως ποσοστό επι του ΑΕΠ, αλλά από τους καλύτερους δείκτες υγείας. Ισχύει δε η εξής παγκόσμια πρωτοτυπία. Ο Θεράπων Ιατρός, μετά το χειρουργείο σου λέει και το εξής απίθανο... για οποιαδήποτε άλλη χώρα του Κόσμου, εκτός από την Ελλάδα...άντε τώρα πετάξου να βρεις ΜΕΘ ...μόνος σου...Και το φοβερό...βρίσκεις....

Έχουμεμπει σε ύφεση, εμείς το ξέραμε κ. Παπαθανασίου μου, αλλά αν βρείτε...χωρίς μέσον για το τριήμερο του Καρναβαλιού (μόνιμη περίοδος σε αυτόν τον τόπο το Καρναβάλι), δωμάτιο- κοτέτσι στην Άνω Αετοράχη, με τιμή 175 ευρώ το δίκλινο και με πρωινό εκείνη την μαρμελάδα που αναρωτιέσαι αν πρέπει να την αλείφεις στο ψωμί ή να μονώνεις το σιφόνι του νιπτήρα, …να με φτύσετε. Ναι τώρα χρειάζεσαι και μεσάζοντα και …για ιδιωτικές παροχές…
Άλλοι μιλούν για την οικονομία της γνώσης, εμείς για την οικονομία του ...μέσου. Ασε που μην το πούμε και παραέξω συχωριανοί, και καίνε από διδακτορικά μέχρι Νόμπελ...αλλά αυτή η ..."οικονομία" αντέχει και πολύ καλύτερα σε συνθήκες crash από κάτι μαθές που μας κουνιόντουσαν.

Έχουμε το χειρότερο σύστημα ασφάλειας, αλλά οι αστυνομικοί, παλεύουν κατά δεκάδες να μου επικυρώσουν ένα αντίγραφο πιστοποιητικού …γέννησης, γιατί …όχι η ταυτότητα που με τόσο κόπο έβγαλα, συζητώντας διεξοδικά με τον φρουρό, τα οικογενειακά μας…να περάσουν οι ατελειωτες ώρες αναμονής , και που σε λίγο θα πρέπει να ξαναβγάλω, γιατί...όχι, το διαβατήριο που με τόσο κόπο έβγαλα …που μετά απο ορθοστασία 5 ωρών ρωτουσα τον αξιωματικό υπηρεσίας...τι ακριβώς πρέπει να κάνω...για να μου παραχωρηθεί ένα κελί να βγάλω την νυχτα, έτσι ώστε την άλλη μερα να ειμαι πρωτη στην ουρά , και σε λίγο θα κληθώ να ξαναβγάλω άλλο διαβατήριο….δεν αρκούν να πεισουν τις υπηρεσίες της …ελληνικής αυτοκρατοριας ....ότι ΥΠΑΡΧΩ.
Την ώρα που όλα καταρρέουν… ο Θεός της Ελλαδας, αυτός ντε, που το χιούμορ του ειναι πολύ καλύτερο απο αυτό των Monty Pythons, αυτός που είμαστε το αγαπημένο του σήριαλ, θα μας προστατευει πάντα. Γιατί Θεός κι αν είσαι.... τετοιο κελεπούρι...δεν το χάνεις, σου λέω...

Άμα γίνει και καμιά στραβή ...κάπου στο Σύμπαν και είναι κάπου αλλού απασχολημένος, δίνει εντολή στον Άγιο...δεν ξερω συγκεκριμένα σε ποιον, όποιον εφημερεύει, και μας γράφει στο βιδεο. Σου λέει δεν χάνει επεισόδιο. Μερικά δε, τα best off τα εχει μάθει απεξω...

Και μην ελπίζετε συχωριανοί να πέσει η Κυβέρνηση... Ο Ύψιστος τον Τραγάκη...δεν τον χάνει με τίποτα....6-7 την ώρα του απογευματινού καφέ μαζί με ένα κουλουράκι ολικής άλεσης...παίρνει και κάτι από Τραγάκη....
Καλέ έδωσε και εντολή να το ξαναφτιάξουν το καλούπι...45 μάστορες και 80 μαθητάδες φάγανε τα λυσσακά τους....αλλά στάθηκε αδύνατον...

Δεν φοβάμαι τίποτα σου λέω... Αυτή η χώρα...δεν έχει απλώς ...Άγιο...έχει Θεό....

Ο Παλιάτσος κι ο Ληστής

"Ήρθα τρεχάτος μέχρι εδώ"

είπε ο παλιάτσος στο ληστή"

κι αν σου 'χει μείνει μια σταλιά ντροπή

δώσε λιγάκι προσοχή.

Η απόδραση του Παλαιοκώστα ήταν όντως εντυπωσιακή. Ε, και;
Την απόδραση του Παλαιοκώστα περίμενε το Ελληνικό Κράτος για να δείξει την γύμνια του;
Την απόδραση του Παλαιοκώστα περίμενε η Κυβέρνηση για να επιδείξει την ανικανότητα της;
Ας ήταν μόνο ο Παλαιοκώστας το πρόβλημα.
Δεν με σόκαρε η απόδραση Παλαιοκώστα.
Με σοκάρε όμως ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ, η ….προοδευτική αντίληψη όλων αυτών που έχουν πάρει εργολαβία στα κανάλια την προστασία των ανθρώπινων δικαιωμάτων. Μα γιατί δεν βάλατε κοτετσόσυρμα…πάνω απο τον προαύλιο χώρο, ωρυόταν ο …αριστερός….Οικονομέας; Και αν ήταν μόνο αυτός;
Τι λες ρε μάγκα….και τι είναι οι φυλακές;
Θα μου πεις …όλοι ξέρουμε τι είναι οι φυλακές… καμιά φορά …εκφράζουμε και την ευαισθησία μας, με τον γνωστό Ελληνικό τρόπο, μια μέρα, μια ανάρτηση, ένα ψήφισμα, μια λίστα υπογραφών…και μετά μακάριοι…και τι μας νοιάζει εμάς;
Είναι πιο εύκολο να διαμαρτυρηθείς για το Γκουαντανάμο…. Ε, είναι και μακριά… Είναι πιο εύκολο να διαμαρτυρηθείς για το Ιράκ…ε, είναι και πιο μακριά…Είναι πιο εύκολο να διαμαρτυρηθείς για την Γάζα....ε, είναι και πιο μακριά.

Ο Παλαιοκώστας δεν ανέδειξε την ανικανότητα μιας Κυβέρνησης, αυτήν την ξέρουμε και δεν περιμέναμε τον Παλαιοκώστα να μας δώσει τα δείγματα της ανικανότητας της.
Ο Παλαιοκώστας όμως ανέδειξε ΓΙΑ ΑΚΟΜΑ ΜΙΑ ΦΟΡΑ, αυτό που όλοι ξέρουμε.
Ότι οι φυλακές είναι ΚΟΛΑΣΤΗΡΙΑ, χωματερές ΑΝΘΡΩΠΩΝ.

Δεν με αφορά σαν πολίτη η απόδραση Παλαιοκώστα, ούτως ή άλλως κινδυνεύω πολύ περισσότερο από τα εγκλήματα όλων αυτών των λευκών κολάρων από ότι από τον όποιο Παλαιοκώστα.
Με αφορά όμως ότι σε μια φυλακή που χωράει 680 ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ, στο κέντρο της Αθήνας στοιβάζονται 2.500 ΑΝΘΡΩΠΟΙ. Και σε όλες τις φυλακές στοιβάζονται, κακοποιούνται, εξευτελίζονται, βασανίζονται, εκτελούνται ΑΝΘΡΩΠΟΙ.

Δεν ξέρω αν ο Νόμος επιτρέπει να πυροβολήσει ο φρουρός το ελικόπτερο, δεν έχω την παραμικρή γνώση του Νόμου και της διαδικασίας που πρέπει να ακολουθείται σε τέτοιες περιπτώσεις, αλλά σαν απλός πολίτης φαντάζομαι, ότι το να πυροβολήσεις ένα ελικόπτερο και τους επιβάτες του…όποιοι κι αν είναι, αλλά και να το πυροβολήσεις ένα ελικόπτερο πάνω από κατοικημένο χώρο, είναι ΤΡΑΓΙΚΟ ΛΑΘΟΣ.
Δεν ξέρω ούτε πως ορίζεται το τριήμερο που είθισται να δίνεται σαν προθεσμία απολογίας του όποιου κατηγορούμενου, αλλά ξέρω ότι ΔΕΝ είναι δυνατόν η όποια Κυβέρνηση να αποφασίζει, ούτε ποιοι θα παραπεμφθούν, ούτε πως θα δικαστούν, ούτε ποια θα είναι η ποινή τους.
Ο Παλαιοκώστας έγινε λαϊκός ήρωας. Και έχει έρεισμα αυτό, και δεν είναι τυχαίο αυτό.
Και δεν έγινε λαϊκός ήρωας, γιατί προίκισε 5 κοπέλες στο χωριό του, ή έδωσε πέντε δεκάρες στην φτωχή χήρα ή συντήρησε τον μύθο του με όποιον τρόπο.
Έγινε λαϊκός ήρωας γιατί σε μια κοινωνία που χρησιμοποιεί απέραντες δικαιολογίες για να καταστρατηγεί τα πάντα, σε μια κοινωνία που ανέχεται τα πάντα, σε μία κοινωνία αρσενικών και θηλυκών, αυτός μας θύμισε τι σημαίνει να είσαι Άντρας.

Και δεν μας το θύμισε, ούτε γιατί δεν σκότωσε ποτέ, ούτε γιατί απέδρασε με τον ίδιο ακριβώς τρόπο την παραμονή της απολογία του για την πρώτη του απόδραση, ούτε γιατί είναι ο …Ρομπέν των χωριών των Τρικάλων. Μας το θύμισε γιατί τους Κανόνες του, έμαθε να τους σέβεται.

Μας το θύμισε γιατί ο Υπουργός ...αποφάσισε ότι είναι τόσο λίγος που φταίνε...όλοι οι άλλοι... και όχι αυτός. Και ο Υπουργός δεν είναι σήμερα ο Δενδιας, χθες ο Χατχηγακης και προχθές ο Παπαληγούρας. Ο Υπουργός....είναι Ο Υπουργός. Που οφείλει να τιμήσει τον θεσμικό του ρόλο.

Μας το θύμισε γιατί σήμερα δικάζονται, όπως δικάζονται. οι σωφρονιστικοί υπάλληλοι που έχουν προϋπηρεσία ενός και δύο ετών και δεν βρέθηκε ένας Προϊστάμενος τους, να πει...μέχρι εδώ. Αυτοί είναι ο τελευταίος κρίκος της αλυσίδας της ντροπής.

Μας το θύμισε γιατί όλοι εμείς που καταγελούμε τους πάντες, αφήνουμε, επιτρέπουμε τα εγκλήματα των φυλακών. Ναι, ακόμα και αν στην φυλακή είναι οι χειρότεροι εγκληματίες. Αυτά θα έπρεπε τον 21ο αιώνα σε μια Ευρωπαϊκή χώρα να είναι λυμένα θέματα. Κανείς δεν έχει ΔΙΚΑΙΩΜΑ ούτε να βασανίσει, ούτε να εξευτελίσει, ούτε να σκοτώσει. Κανείς... Κανέναν.

Τον Παλαιοκώστα τον είδα σε ένα δελτίο ειδήσεων τον περασμένο Αύγουστο, όταν συνελήφθη για την απαγωγή Μυλωνά.
Σε ένα δελτίο που θυμάμαι πολύ καλά, ότι το χάζευα, μιλώντας στο τηλέφωνο, για να κανονίσω την βραδινή έξοδο. Η φωνή της τηλεόρασης χαμηλά, μαϊντανοί να εναλλάσσονται, ο επιχειρηματίας, η κυρία ...επιχειρηματίου, ο Παυλίδης να μας λέει ότι δεν είναι τόσο απατεώνας όσο υποψιαζόμαστε, η επιταγή της κομματικής επιχορήγησης για την Ηλεία, ...άσπρα κολάρα...που απλά φορούσαν ανοιχτά πουκάμισα λόγω καύσωνα, μπλα μπλα μπλα μπλα...
Όλα αυτά που και σαν χροιά φωνής, σαν λέξεις, σαν κινήσεις σώματος, όταν βλέπεις τηλεόραση, όταν δουλεύεις, όταν τρως σε ένα restaurant, όταν τρως σε μία ταβέρνα, όταν πας το παιδί σου σε παρτυ, όταν πίνεις σε ένα barακι.......έχεις πάντα το αίσθημα του déjà vu. Αυτή η ομοιομορφία του...δίκιου...της καταγγελίας ...της γκρίνιας... της μιζέριας...

Και κει προς το τέλος του δελτίου της τηλεόρασης ...προς το τέλος του τηλεφωνήματος μου ...ένα πλάνο.
Κοντός, σκαμμένα χαρακτηριστικά, το βλέμμα αδιάφορο, και εκείνο...εκείνο το μισό χαμόγελο...το πιο γοητευτικό αντρίκειο χαμόγελο που έχω δει ποτέ μου...ίσα να ανασηκώνεται το μισό πάνω χείλος....και να λέει, στα δεκάδες μικρόφωνα που ήταν κολλημένα πάνω του... «τι έγινε ρε παιδιά, παίξαμε και χάσαμε».
Αυτό το πλάνο είναι το μόνο που κρατάω από όλη αυτήν την ιστορία.
Αυτό το παίξαμε και χάσαμε. Ναι συχωριανοί. Είμαστε μία κοινωνία που έπαιξε και έχασε.

Και ένας κακοποιός του κοινού ποινικού δικαίου, μας το είπε κατάμουτρα, μας το έφτυσε κατάμουτρα. Και θεωρώ δείγμα υγείας ότι τον αποθεώσαμε.
Σημαίνει ότι ακόμα ...καταλαβαίνουμε. Σημαίνει ότι ακόμα κάτι υπάρχει που δεν είναι σάπιο σε αυτή την κοινωνία. Και αυτό... εμένα με κάνει να ελπίζω.

Σημαίνει ότι ακόμα μπορούμε να αναγνωρίζουμε το τι σημαίνει αντριλίκι, το τι σημαίνει Άντρας, όπως κι αν αυτός εμφανίζεται. Ληστής;;; Ληστής....

Και μου αρέσει που βγάζουμε το καπέλο στον Ληστή Παλαιοκώστα ....φτύνοντας τον Παλιάτσο...Υπουργό

η ειλικρίνεια αρχίζει πάντα εκεί που τελείωσαν όλοι οι άλλοι τρόποι να σωθείς

Βρε Αλέκα μου, τι να σου πω...έσκασα...μόνο 99,04% ;;;

Καλέ Αλέκα αυτό το 0,96% ποιοι είναι βρε παιδί μου; Ποιοι διαφώνησαν στις περί σοσιαλισμού, θέσεις σου κοπέλα μου;

Αχ, άμυαλοι οι σύντροφοι Αλέκα μου, μα ντιπ τσίπα δεν έχουν... δεν ντρέπονται....
Υπάρχει βρε ένας, ένας, άνθρωπος για δείγμα στον πλανήτη, που να μην είναι απόλυτα πεπεισμένος ότι η «συνεπής επαναστατική πορεία στην οικοδόμηση του σοσιαλισμού στην Σοβιετική Ένωση ανακόπηκε το 1956 στο 20ό Συνέδριο του ΚΚΣΕ υπό τον Νικήτα Χρουστσόφ, οπότε εγκαινιάστηκε η «δεξιά οπορτουνιστική στροφή», η οποία εμπεδώθηκε επί Λεονίντ Μπρέζνιεφ (1964) για να κορυφωθεί με την «περεστρόικα» του Μιχαήλ Γκορμπατσόφ (1985) και τη νίκη των «αντεπαναστατικών δυνάμεων».

Αχ, ο Ιωσήφ, θα χαμογέλαει κάτω απο τα μουστάκια του, θα σου χαμογελάει Αλέκα μου, αναπαύτηκε η ψυχούλα του επιτέλους....

Και καλά έκανες Αλέκα μου και δεν άφησες και τα μίσθαρνα όργανα της πλουτοκρατίας, τα ιδιωτικά και κρατικά ΜΜΕ, να εισβάλουν στον ιερό ναό που διεξήχθη η μυσταγωγία του Συνεδρίου σου.
Και βρε Αλέκα μου, εξαιρετικά πρωτότυπη η σκέψη σου για την επικοινωνία. Έστελνες κάτι δίλεπτα στιγμιότυπα από την tv του 902 και υπενθύμιζες κομψά στα πουλημένα ρεμάλια των κρατικών και ιδιωτικών ΜΜΕ, ότι «οφείλει ο σταθμός σας να το προβάλει το Συνέδριο του Κόμματος»

Αχ, καλέ μια φορά το 91 δεν ήταν που αφήσατε τα ΜΜΕ, να μπουν μέσα και παραλίγο να το χάσετε το μαγαζί; Παπαπα... αριστερά Αλέκα μου, αριστερά και δημοκρατικά...
American Bar, θα στο κάνανε οι δημοσιογράφοι το 18ο Συνεδριο του Κόμματος ...Ενω τώρα...τους κρατάς...να...γροθιά...όπως ο Γκόρτσος το νησί....
Ρώτα και εμένα συντρόφισσα που με πιάσανε κάτι δημοκρατικές ευαισθησίες...έτσι βρε παιδί μου ...σαν ίωση να το πω...αλλά Αλέκα μου, σοφή εσύ.... ξέρεις.

Και μου τόλεγε η συχωρεμένη η γιαγιά μου...τις όμορφες να τις ακούς πάντα...είναι καταφερτζουδες...ξέρουν....

Λίγο ζορίστηκες κοπέλα μου, τα έμαθα εγώ με τα ....αδελφά κόμματα. Που να τα βρεις και εσύ βρε Αλέκα.... Αχ, είναι και οι Ούγγροι στην παρανομία, τώρα κάτι Πολωνοί, κάτι Τσέχοι, κάτι Σλοβάκοι...που τα ξεραν και τα πράγματα πρώτο χέρι.... ε, ήρθε κανένας;;;
...Α, από ένας....ε, δεν πειράζει κοπέλα μου, πάλι με χρόνια με καιρούς πάλι δικά μας θα είναι...

Κινέζοι έμαθα ήρθαν κάμποσοι.... Αλλά δεν είναι και για πολλά πολλά αυτοί, άσε μην στραβώσει και κανένας λιμενεργάτης που θα τους έχει τώρα και αφεντικά στον Πειραιά και έχουμε δράματα. Και καραδοκούν συντρόφισσα τα αστικά ΜΜΕ...έχουν φάει τα λυσσακά τους τώρα που η επανάσταση είναι πια έξω από την πόρτα μας.

Τώρα κάτι Βιετνάμ...κάτι Κορεες...ένα φονταν, μια χαιρετουρα....αντε και μια photo de famille, ε, τόσο δρόμο κάνανε οι σύντροφοι και έξω από την πόρτα….Δεν ειναι ώρα για συνειρμούς συντρόφισσα....

Εκείνη η Κούβα...καλέ τι φαντασμαγορικό ήταν αυτό....πόσοι ήρθαν ρε Αλέκα...60-70... στο καρναβάλι του Ρίο καλέ νόμιζαν ότι πάνε οι σύντροφοι;
Αφού σου λέει θα κάνει μήνες να ξεβρωμίσει το Σπίτι του Λαού από την μπόχα του πούρου. Ναι ξέρω...δεν ανοιγετε και τα παράθυρα...οι εχθροί καραδοκούν...

Ασε που ανεβηκε στο βήμα ο Κουβανός ...και έλεγε...και έλεγε...και έλεγε...πάλι καλά που δεν έφτασε τις 8 ώρες...σαν τον Κάστρο.

Α, έπρεπε να το προσέξεις αυτό Αλέκα μου, τα μέλη του Κόμματος ...ε, τώρα και τζόβενα δεν τα λες...δυο να σου αρρωστήσουν και ...χτύπα ξύλο, να πάνε να κάνουν παρέα στον Πατερούλη....μια μονάδα θα πέσει το Κόμμα στις επόμενες δημοσκοπήσεις. Αφού σου λέει η GPO, δεν μετράει τηλεφωνικά τους ψηφοφόρους του ΚΚΕ, μετράει στο ληξιαρχείο τους θανάτους των συντρόφων ...και βγάζει το ποσοστό του Κόμματος

Αμ, βρε Αλέκα εκείνο το Γαλλικό ΚΚ, αχ, ρεφενέ λέει βάλανε να στείλουν δύο συντρόφους...που οι εποχές του λεβέντη του Μαρσαί...ναι μωρέ εκείνου που το έκανε θερινό το δικό του το μαγαζί...αλλά χαλάλι του...λεβέντης παιδί μου...

Και καλά έκανες Αλέκα, και δεν φώναξες τους Συριζαίους.
Εκείνο το δίδυμο Αλαβάνου-Τσίπρα, ο αιώνιος έφηβος με τον αιώνιο μαθητή αλα μπρατσέτα... αυτοί μωρέ που λέγανε ότι ο κωλοπαιδισμός των κουκουλοφόρων ειναι η εξεγερση των κολασμένων.

Ενώ εσύ...που το περιφρούρησες το Κόμμα, από τα φουσάτα του οχτρού, που το κράτησες καθαρό, άσπιλο και αμόλυντο...κι ας βγήκε και ο Μανώλης Γλέζος...να πει ότι τα λαϊκά Κόμματα οφείλουν να περιφρουρούν τις λαϊκές κινητοποιήσεις και όχι το τομάρι τους....

Τι να του πεις τώρα και του ...Γλέζου πφφφφ ή του Κύρκου (δύο πφφφφ), φταίς εσύ να του θυμήσεις τα αλήστου μνήμης ΚΝΑΤ... Ασε βρε Αλέκα μου, Κυρία εσύ...ετυχώς απάντησε το παλληκάρι ο Μαιλης...για το καλό μας βρε, για το καλό μας...ωσπου δεν άντεξε στο τέλος το μυαλό μας....

Όχι να μου συγχύζεσαι εσύ κοπέλα μου, όχι να μου χαλάς την ζαχαρένια σου...Άκου "για το τομάρι σας"....

Μόνο που βρε Αλέκα μου, να δεν άφησες και τα κανάλια να μπούνε, και δεν σε καμάρωσα...

Άσε που δεν είδα και τον λεβέντη τον Κουτσούμπα...σου εξομολογούμαι συντρόφισσα τον βλέπω και χάνομαι... τέτοιο λεβεντομαλάκα...σπάνια βγάζει η φύση...
Άδικα περιμένει και αυτό το παλληκάρι ε;;;;

Εσύ Αλέκα μου, εσύ να μείνεις. Τα είδαμε και τα καζάντια του Αλέκου με τον Αλέξη... Άσε που αν έβλεπα και τον Κουτσουμπα στο schooligan με το κολητό t-shirt ε….θα έπεφτα στα πατώματα...
Άντε Αλέκα μου... και στο 19ο... και στο 20ο και στο 21ο....γεροί να είμαστε, ο Ιωσήφ να μας φιλάει και πάντα τέτοια...
Grand succès συντρόφισσα....

σπάστα, κι όλα ας γίνουνε ανάστα,και μπαρντόν κι αν μπουμπουνίσει και καμια πιστολια

Και εκεί που ανοίγω τα πισιά (πληθυντικός του pc) να δω συχωριανοί μου, τι ...παίζει στην πλατεία του χωριού μας, απολαμβάνοντας το απογευματινό μου καφεδάκι, άντε να ανοίξω και το δικό μου blog, μπας και ήρθε κανείς επισκέπτης, και ....δεν ανοίγει το ρημάδι.

Βρε αμαν ....βρε ζαμάν.... sos στις μεγάλες δυνάμεις....τίποτα.
Τέλος πάντων ...πάτα εκείνο...πάτα το άλλο.... εμφανίζεται η «Κατερίνα»...αλλά χεχεχε μόνο η δεξιά πλευρά της....
Κοινώς ...από τα μάτι και κάτω...μια χαρά ...από τα ...πονήματα της Κατερίνας....τίποτα.....

Πάει κι αυτή λέω...οι μεγάλες δυνάμεις....μίλησαν για πιθανό χτύπημα κάποιας επαναστατικής σέχτας....εγώ είχα και στην μούρη την μάσκα από αγριοβατόμουρο, αγριοπαπαγια, ήμερα ραδίκια, 4 πόδια ταραντούλας, και 10 αυγά Τουρκίας, ούτε να στεναχωρηθώ δεν έπρεπε. Γιατί τα blogs τζάμπα είναι...αλλά ...οι μάσκες....

Και νασου και mail απο την Cindy “που είναι τα κείμενα σου?????????????????”
Που να ξέρω κοριτσάρα μου που είναι....

Τέλος πάντων πάνω που σκεφτόμουνα την ματαιότητα της διαδικτυακής μου ζωής, την ώρα που το μυαλό μου οργιαστικά επεξεργαζόταν ένα δακρύβρεχτο αντίο, που θα ζήταγα να φιλοξενηθεί στο σπίτι κανενός άλλου συχωριανού, αν έχει μεινει και κανένας που να μην έχω τσακωθεί δηλαδή, ένα ψήφισμα ρε συχωριανοί...για την αδικοχαμένη....τσουπ....νάτη πετιέται....

Εμφανίζεται η «Κατερίνα».....ολόκληρη....

Ε, λέω αφού ο Άγιος ...δεν ξέρω ποιος Άγιος συγκεκριμένα, έκανε το θαύμα του....ας γράψω μια αναρτησούλα για τις κάμερες στα στρατά...
Αλλά ... βλέποντας το σχόλιο της Cindy, άλλαξα γνώμη,.

"Και την τρίτη ημέρα κατά τας γραφάς...ο Θεός δημιούργησε τη google.

Και την τέταρτη ημέρα κατά τας γραφάς...οι καλικάντζαροί της...δημιούργησαν τα blogs. Κατά την πέμπτη ημέρα...ο Θεός καμάρωσε για τους δούλους του και ζήτησε ένα λάπτοπ με μεγάλη οθόνη και γρήγορη ανάλυση.

Για browser επέλεξε το mozilla που δεν κολλάει και έτσι μπορεί να έχει πολλά παράθυρα ανοιχτά.

Και μονολόγησε..."Κάθε σπίτι ένας τρελός, στης Κατερίνας όλοι".

Και παράγγειλε μηλόπιτα και ξεκίνησε το σερφάρισμα.

Έκτοτε όλα πάνε σκατά στον κόσμο.

Κι αυτός χέστηκε. Δεν προλαβαίνει να ασχοληθεί και με άλλα. Έδωσε adsl στο λαό και έκανε ασύρματη σύνδεση και στον παράδεισο. Ας μην είμαστε και αχάριστοι.

Υ.Γ. Το σχόλιο το γράφω ως παρόρμηση της στιγμής. Γιατί φαντάζομαι οτι η πρασινομάτα μου είναι χολωμένη και θέλω να γελάσει.

Γιατί και ο Σχολιαστής με αγαπάει και θα γελάσει. Γιατί δεν μπορώ να προβλέψω την αντίδραση του καθενός και επειδή τον τελευταίο καιρό όλοι κάτι έχουν πάθει...και η blogoσφαιρια κυριολεκτικά έχει γίνει ένας χώρος όπου ο ένας βρίζει τον άλλον πατώντας τα πλήκτρα.

Οπότε μην διαβάσω καμιά μαλακία! Το υστερόγραφο...τελείως ασυνάρτητο...αλλά νόημα βγαίνει. "

Cindy μου, η ...πρασινομάτα ...ουδόλως χολοσκάει...
Συνεχίζει να παιζει το ...πιανο της, σπάνια ο επισκέπτης ακουει το τραγούδι, και αυτή ...αμεριμνη για τις μπουνιές, γροθιές, καντήλια και πιστολιες που ακουγονται στο σαλούν της, που και που τρώει και καμια ξωφαλτση.


Και βέβαια βλέποντας και την απαντηση του Σχολιαστή, του πιο παλιου φίλου του μαγαζιου, η αποφαση μου ισχυροποιηθηκε. ..
Ο Σχολιαστής είναι ένα φίλος , που πολλες φορές, στην πλατεία του χωριού μου έριξε κάτι σφαλιαρες, μα κάτι σφαλιαρες ξεγυρισμένες, σαν και αυτές που έτρωγε ο Τζανετάκος απο τον Κωστανταρα. Ασε και που πολλες φορές έκανε και το μαγαζί λαμπογυαλο...Aλλά που αξιζει και πολλά, πάρα πολλά συχωριανοί. Καρατσεκαρισμένο.

«Cindy,

Nα επιβεβαιώσω το υστερόγραφο... ναι, ο Σχολιαστής σε αγαπάει, και ο Σχολιαστής γελάει... αλλά ο Σχολιαστής γελάει μέρες τώρα, που τα ...virus απόκτησαν ανθρώπινη φωνή και από αυτό καί μόνο το γεγονός νομίζουν πιά οτι έγιναν και πραγματικοί ...άνθρωποι και ΑΠΑΙΤΟΥΝ δικαίωμα στη συζήτηση...

Εγώ είπα σε όλους να εγκαταστήσουν το antivirus του Σχολιαστή, αυτό που διέγραφε αυτόματα καθε διαδικτυακή ...κατσαρίδα, από τον αήμνηστο Γιώργο Θαλασση μέχρι και τα σημερινά μαμούνια...

Αλλά, Cindy μου, και το βρισίδι εχει και αυτό την ...αξία του: αναζωογονεί τον οργανισμό, εντείνει την κυκλοφορία του αίματος... δίνει μιά ζωντάνια στην συνηθισμένη διαδικτυακή συζήτηση του "τι ωραία που τα λές"...

Α... και μην ξεχάσω... τι ωραία που τα είπες..."

Α, ρε Σχολιαστή, έχουμε επιβιώσει και από τον Θαλάσση. Θυμάσαι πως με αποκαλούσε πέρσι ο Γιωργος Θαλάσσης; «μονοφθαλμη Ρόζα». Καλη του ώρα και αυτου...Εχουν δει τα μάτια μας Σχολιαστή, εδώ και 1, 5 χρόνο....

Λοιπόν Σχολιαστή, ξέρεις πόσο πολύ σε αγαπάω, αλλά ...πουλάς και η ζωή φίλε μου, εχει απαιτήσεις.

Και κάτι η κριση, και κάτι που η “ la prairie”, έγινε απλησιαστη, και κάτι που θελω να αλλαξω και αυτοκινητο (καλά αυτά φτηναίνουν...)....σκέφτηκα να σε πουλήσω.
Και γαμώτο, είσαι και μεγάλος πειρασμός, ξέρω ότι πιάνεις πολύ καλά λεφτά

Την ιδέα να σου πω την αλήθεια, μου την έδωσε ο Τζιμάκος ο Πανουσης, αυτός ντε που το δικαστήριο του επιδίκασε πρόστιμο 1.000.000 δρχ, περίπου 3000 ευρώ, για κάθε φορά που θα ανέφερε το όνομα του Νταλαρα..

Και ο Τζιμάκος, έκανε οικονομίες...και μάζεψε 3.000.000 δρχ και κάλεσε τα κανάλια και φώναξε τρεις φορές... «Νταλάρας, Νταλάρας, Νταλάρας». Και μετά Κύριος ο Τζιμάκος ...τα έσκασε....
Σιγά που θα σε πουλήσω για τρια χιλιαρικα. 10.000 ευρώ την φορά, τα πιανεις χαλαρά.
Για τον lls πόσα λες να ζητήσω;

Λοιπόν αγαπητέ κ. Δρακοναριε... η τιμή ορίστηκε. Η ...δημοκρατία μου είναι λίγο ακριβούτσικη....αλλά οι παραγγελιες πληρώνονται.
Επιταγές δεν δέχεται το μαζαγί...145% αύξηση στις ακάλυπτες είχαμε τον Γενάρη.... μόνο ....cash παίρνουμε.
Και ...κ. Δρακονάριε....για πελάτες σαν και εσάς την Κατερίνα...τζάμπα...κέρασμα του μαγαζιού....

Ξεχαστηκα συχωριανοί , η μασκα ξεράθηκε..... Καλο Σαβατοβραδο…
«σπάστα,

κι όλα ας γίνουνε ανάστα

και μπαρντόν κι αν μπουμπουνίσει

και καμία τουφεκιά»

Ολόκληρο

Περπατάω γρήγορα με το ένα χέρι στον γιακά της καπαρντίνας, να προστατευτώ…από ότι μπορώ.
Από το έξω κρύο, από το μέσα κρύο, από την κούραση, από την ένταση, από το στρες, από την λύπη…
Η νύχτα έρχεται ακόμα βιαστική, σπρώχνει βίαια την μέρα, έτσι να...από το ένα βήμα σου στο άλλο…νύχτωσε.
Θλιβερές οι τσαλακωμένες ταμπέλες με τις εκπτώσεις στις γυαλιστερές βιτρίνες... 99€, 999€, 999…99€
Όλα παρά …ένα

Και αγοράζεις εκεί ...κερδίζοντας το ...ένα.
Πόσο κόστισε αναρωτιέσαι.....παρά ένα...
Με τρομάζει το ολόκληρο, δεν το αντέχω, νοιώθω άνετα στην τσιγκουνιά της φυλακής μου.

Φοράς παπούτσια στην βρεγμένη άμμο Κατερίνα, φοράς λευκό πουκάμισο προσέχοντας να μην το λερώσεις, φοράς λινά φροντίζοντας σχολαστικά να μην τα τσαλακώσεις, φοράς αδιάβροχη μάσκαρα για να μην μουτζουρώσεις αστραφτερά το πρόσωπο σου.

Κουτσουρεμένο συναίσθημα, ανάπηρη να ξοδέψεις παραπάνω.

Κι ακόμα χειρότερα, αν ξόδεψες παραπάνω να το παραδεχτείς.

Τι μίζερο να μην αφήνεσαι στην υπέροχη περιπέτεια του ξοδέματος, της σπατάλης...

Πρόσωπα …99, παραλυμένα, που αδυνατούν να εκφραστούν, να σπάσουν, να φθαρούν.

Ποτά ....9,99, ποτά μετρημένα με την μεζούρα, κι εσύ πάντα να μετράς στις πόσες μεζούρες μεθάς.

Τυποποιημένη η μέθη σου, η οργή σου, οι εκκρίσεις του έρωτα σου

Βλέμματα ...999, γυάλινα βλέμματα, να αστράφτουν σαν του γερολαδά στην τσιγκουνιά των αισθημάτων, καμιά διαστολή του ματιού, να μην ξοδευτείς, να μην σε καταλάβουν, να μην δώσεις τίποτα παραπάνω από ότι σου ζητούν, κι από ότι έχεις να κερδίσεις.

Και αυτό το …ένα, αυτό ...το περιττό, να χαθεί, στο λευκό τοπίο μιας αφασικής ζωής, χωρίς ίχνος ιδρώτα πάνω στο σιδερωμένο μου πουκάμισο.
Χωρίς καμιά μυρωδιά πάνω στο δέρμα μου....
Να μην μπορούν να με βρουν, μυρίζοντας τα ίχνη μου, οι αγαπημένοι και να μην μπορούν να με αποφύγουν οι εχθροί.
Ασφαλής. Σαν να μην υπήρξα ποτέ.

Κρατώ σφιχτά τον γιακά της καπαρντίνας, να προστατευτώ απο ότι μπορώ...
Από το έξω κρύο, από το μέσα κρύο, από την κούραση, από την ένταση, από το στρες, από την λύπη…
Να προστατευτώ με το 9999...9 μου. Να κρυφτώ από το ένα....

Λυκαβηττού... παλιό στέκι, άλλαξε τώρα πια ....δεν τους ξέρω...δεν με ξέρουν...άγνωστη πια ....
Σπρώχνω την πόρτα.....Μπαίνω για αυτό ... ένα...
Για την αίσθηση ότι αυτό το... ένα.... θα μου δώσει για πόσο αλήθεια ....ίσως δέκα λεπτά ...ίσως και ένα τέταρτο, να ...για δυο τσιγάρα χρόνο, την ψευδαίσθηση του ...ολόκληρου....

Και απόψε, αυτό το σουρουπο, το χρειαζομαι... το ολόκληρο, έστω ακόμα και την ψευδαισθηση του. Ναι, ...έστω και ...για δυο τσιγάρα χρόνο...

Από τις προστατίτιδες.... στους προστατευτισμούς

Ουφφφφφφφ...επιτέλους, ως χώρα ανασάναμε με φοβερή ανακούφιση.
Ο κ. Μανώλης...δεν παραιτήθηκε.
Θα συνεχίσει το έργο του....φορώντας αυτό το περίφημο ....καπελάκι του, που μας απειλεί διαρκώς ως Έθνος, ότι θα το πάρει και θα πάει να καλλιεργεί λάχανα, πεπόνια και άλλα ζαρζαβατικά στο Αργος.
Ανάμεσα στη δεσποινίδα Πετρούλα και στον κ. Μανώλη, είναι προφανές ότι εγώ προτιμώ αναμφίβολα την δεσποινίδα Πετρούλα, η οποία ....τελειώνει κιόλας, ενώ τον κ. Μανώλη τον κόβω να έχει μια φοβερή δυσκολία στο να ....ολοκληρώσει.

Μην βιαζόμαστε όμως συχωριανοί να τον καταδικάσουμε ως κότα, πρόβατο, σάλιαγκα και άλλα πολλά...ο άνθρωπος μπορεί απλά, να πάσχει από προστάτη...που δεν του επιτρέπει να ...τελειώσει και να το φχαριστηθεί....

Τώρα να σας πω την μαύρη αλήθεια ο ...προστάτης του κ. Μανώλη...με αφήνει παγερά αδιάφορη.
Άλλοι είναι οι ...προστάτες που ....χαζεύω σήμερα. Και όχι, αγαπητοί μου, μην πάει το μυαλό σας... στo πονηρό. Ο κ. Μανώλης την ...προστατίτιδα του, ας την συζητήσει με τον ουρολόγο του, τον Πρωθυπουργό του.... και με τον Ελληνικό Τύπο, έντυπο και ηλεκτρονικό, ...που έδειξε να εχει πολύ μεγάλη εννοια για τα ουρολογικά προβλήματα του κ. Μανώλη... Εγώ πάλι ..καθόλου.
Αλλά ο προστατευτισμός του κ. Προβόπουλου....ε, όσο να πεις....έχει τη σημασία του.
Και δεν είναι μόνο του κ. Προβόπουλου, είναι ...γενικώς.....

Ξεκινάει πιθανότατα από το “Buy American” και την προτροπή που αφορά στον κατασκευαστικό κλάδο εν όψει των μεγάλων έργων υποδομής που προβλέπει το σχέδιο Obama, περνάει στην Γαλλία, που ο Sarko για να στηρίξει την εγχώρια αυτοκινητοβιομηχανία με 7,8 δισ. ευρώ βάζει σαν προϋπόθεση την διατήρηση των μονάδων παραγωγής τους στη Γαλλία, περιοδευει στην Ινδία που απαγόρευσε την εισαγωγή παιχνιδιών κινεζικής προέλευσης, προχωρεί στην Κίνα που επιδοτεί τις εξαγωγές προϊόντων και περιορίζει τον ανταγωνισμό, γρατσουνάει την Βρετανία, με τις πολύ έντονες διαμαρτυρίες των απεργών, που αντιτίθενται στην είσοδο εργατών από την Ιταλία και στην Ισπανία προκειμένου να απασχοληθούν σε διυλιστήρια πετρελαίου, ε, στην Ιταλία στρογγυλοκάθεται αναζωπυρώνοντας τις αναταραχές της κοινωνίας με έντονα κρουσματα ρατσιστικής βίας, μεχρι τον δικό μας Προβόπουλο...που προειδοποιεί τις τράπεζες ότι αυτά τα ...περίφημα, πολυσυζητημένα και μάλλον ...μυθικά 28δις, δεν πρέπει να φύγουν από την χώρα.

Είναι παλιά ιστορία στην Ευρώπη και θα ειναι όσο η Ευρωπιακή πολιτική χαρασεται και στηρίζεται στις εθνικές ισορροπίες του τρόμου...Και βέβαια...ειναι ακόμα νωπές οι ιστορίες, οι υστερίες και τα φοβικά σύνδρομα για τον περίφημο...Πολωνό υδραυλικό....

Προσωπικά ...εγώ ακόμα τον περιμένω... όχι τον Πολωνό...τον όποιον υδραυλικό. Καμία εθνική συνείδηση δεν επιδεικνύω, τώρα που τα ρουμπινέτα (ή ότι στο διαβολο έχει χαλάσει), δεν ανταποκρινονται στις διαταγές μου, χαριζοντας μου την ...πολυτέλεια μιας ανέλπιστης πισίνας στην μέση του σπιτιού, ως νεοαποκτηθέν must... Προφανώς δειγμα του ότι, το κοινωνικό μου prestige, ανεβαίνει ολοταχώς.

Στην Γερμανία βέβαια, η ..γλυκειά Άγκελα αντιδρά. Και απειλεί ευθέως με προσφυγή στην ΠΟΕ. Και αντιδρά όχι βέβαια, γιατί την έπιασε ο ....ιδεολογικός πόνος, αλλά γιατί η Γερμανία για να ζήσει...πρέπει να συνεχίσει να εξάγει. Και για να συνεχίσει να εξάγει....

Είναι όμως ο προστατευτισμός....ο δρόμος για την αντιμετώπιση της κρίσης; Και μάλιστα που; Στην Ευρωπαική Ένωση; Σε αυτήν που το όραμα της ξεφτίζει διαρκώς;
Μήπως πρέπει πια, να απεμπλακούμε από την ...επιλεκτική μνήμη και χρήση της ιστορίας ...ίσως ίσως να θυμηθούμε και εκεινη την παλια, αλλά από ότι φαινεται, όχι και τόσο ξεπερασμένη ρήση του Μιτεράν ότι ο «ο προστατευτισμός είναι ο πατέρας πολεμων»

Και η ερώτηση είναι πάντα η ίδια.

Όταν ο Λύκος δείχνει τα δόντια του, τρέχεις να ...κρυφτείς, χτίζεις άτσαλα μόνος σου το σπιτάκι σου...ως "συνετό" γουρουνάκι, ή του ...ορμάς;
Και ...η Ελλάδα κ. Προβόπουλε μου, έχει έστω και το ελάχιστο περιθώριο...να φτιάξει το αχυρένιο καλυβακι της, να κλείσει σφιχτά τα ματάκια της, και να φαντασιώνεται ότι ο Λύκος...δεν θα την καταπιεί;
Έχει η Ελλάδα την δυνατότητα και το περιθώριο, να κλείσει κι άλλο την οικονομία της ή πρέπει να την ανοίξει όσο περισσότερο μπορεί...
Αμυδρές οι γνώσεις μου περί ζωολογίας, κ. Προβόπουλε, χάνονται στα βάθη των γυμνασιακών μου χρόνων, αλλά είχα την εντύπωση ότι, σε άλλες συνθήκες επιβιώνουν τα ...σπουργίτια, και σε άλλες ...τα λιοντάρια. Αλλά σε αυτήν την ζωή, που όλα αλλάζουν τόσο γρήγορα, γιατί να μην έχει αλλάξει και η ...ζωολογία;

Αγαπητέ κ. Προβόπουλε θεωρώ τα δείγματα προστατευτισμού σας πολύ πιο επικίνδυνα από τα δείγματα ...προστατίτιδας του κ. Μανώλη. Έστω κι αν αυτή πουλάει...πολύ περισσότερο στα κανάλια, και για να πουλάει στα κανάλια, σημαινει ότι και εμεις την αγοράζουμε....
Και βέβαια ανάμεσα σε προστατιτιδες και ...γιαλαντζί μεν...επικινδυνους δε προστατευτισμούς, αναμφίβολα επιλέγω την εξαιρετικά ζωογόνα και εντυπωσιακή ...ολοκλήρωση της δεσποινίδος Πετρούλας.

Υ.Γ. Αξιόπιστες δημοσιογραφικές πληροφορίες μου, αναφέρουν ότι η επιστολή ...παραίτησης του κ. Μανώλη, προς τον Πρωθυπουργό ..Του, είχε και έντονα ...ποιητικό χαρακτήρα.
....Τελείωνε με τον στίχο του Νιόνιου, απο το γνωστό άσμα «μας βαράνε ντέφια», ως εξής:
Στο δασάκι του Ε.Ο.Τ. η συναυλία
δεν τελειώνει την κατάλληλη στιγμή
κι απ' το χώμα σηκωνόμαστε οι δυο μας
σ' ένα πεύκο ακουμπάς, το μπλου-τζιν ξαναφοράς
στο σκοτάδι κατεβαίνουμε βουβοί
μες στην πιο εφιαλτική κυκλοφορία
και μπροστά στην πόρτα ψάχνεις το κλειδί
... ο ερωτάς μας είναι σαν τη συναυλία
που είν' ανίκανη, που είν' ανίκανη
να τελειώσει και να το φχαριστηθεί
γιατί έχει ένα κόμπο απ' την αρχή

Για την αλληλογραφία πάλι, Προβόπουλου - Τρισέ....δεν έχω την παραμικρή ιδέα...και φοβάμαι ότι ουτε κανα εγώ, δεν διαθέτω την απαραίτητη φαντασία, για να την σκιαγραφήσω. Ίσως βέβαια, ο Τρισέ να απαντησε στον κ. Προβόπουλο με εκείνο το γαλλικό.... «χεσ... η Φατμέ στο Γεννι Τζαμί», κοινώς αν εσείς τα δώσετε, και αν οι τράπεζες τα απορροφήσουν....τα ξανάλεμε ...αγαπητέ μου. Μέχρι τότε...συμφωνήστε επιτέλους ποια θα ειναι ή ΒΡΑΧΥΠΡΟΘΕΣΜΗ προβλέψη σας σαν χώρα για τον ρυθμό αναπτυξης σας. Όχι, ότι εμεις θα την δεχτούμε, αλλά ρε παιδιά, όχι τίποτα άλλο, αλλά να έχουμε μια βάση διαφωνίας.

Μεγάλη η χάρη σου Άγιε μου, σε σένα αφήνω τις ελπίδες μου...

Πέρσι, ανήμερα στην γιορτή του Αγίου, χιόνιζε. Χιόνιζε πολύ.
Φέτος...ίσως να χιονίσει στα βουνά.... ίσως απλά να κάνει κρύο. Πολύ κρύο...
Κοιτάζω την περσινή μου ανάρτηση. Και φέτος ..πάλι, ξανά, το ίδιο τραγούδι, θέλω να θυμηθώ. Ίσως το πιο μελαγχολικό τραγούδι, το πιο πικρό, το πιο ρεαλιστικό, το πιο ...ανθεκτικό τραγούδι, για την χάρη του....

Και ακριβώς όπως πέρσι, θέλω να το αφιερώσω στις ...Παναγίες, των ...Πατησίων, των ...Παρισίων, ή όπου αλλού.

Και ακριβώς όπως πέρσι, θέλω να ευχηθώ , να γιορτάσουν, να θυμηθούν, να αποθεώσουν, τους έρωτες που ...πέρασαν, τους έρωτες που ...είναι, τους έρωτες που ...θα έρθουν. Και ας ειναι οι ερωτες τόσο θνητοί, κι ας λήγουν ...φτιαχνοντας Παναγίες Πατησίων.

Μεγάλη η χάρη σου Άγιε μας, δώσε μας...

Τη μέρα που γεννήθηκα

με πήρανε τρεις γύφτοι

και στράτα- στράτα μ’ έφεραν εδώ στον Ποδονίφτη

τα σπίτια τότε φτωχικά

Ξεσκέπαστο το ρέμα

το γάλα ήταν όνειρο

και παραμύθι η κρέμα

Μα εμένα μου έδωσε η ζωή

λαχταριστές καμπύλες

που για τους άντρες άνοιγαν

των ουρανών τις πύλες

και μουλεγαν στενάζοντας

καθώς με παίρναν πρέφα

Εσύ κερδίζεις μάνα μου

και Κύπελλο ΟΥΕΦΑ

Απ΄ αριθμούς και γράμματα

δεν σκάμπαζα ούτε λέξη

κι ένα παιδί της γειτονιάς

που ΄χα μαζί του μπλέξει

έπαιζε με τ’ ακορντεόν

σε μια μικρή ορχήστρα

και με το ζόρι μ’ έβαλε

να γίνω τραγουδίστρα.

Βγήκα στο πάλκο μια βραδυά

κι ω θαύμα των θαυμάτων

πάψαν των σκύλων οι φωνές

κι οι τσαχπινιές των γάτων

και μου ‘λέγαν κι οι φίλοι μου

παιδιά του εργοταξίου

Εσύ μασάς την Μοσχολιού και τρως την Αλεξίου

Με τον καιρό βαρέθηκα

τον ακορντεονίστα

τα λόγια του μου

φέρανε και κούραση και νύστα

Έτσι λοιπόν παντρεύτηκα

κάποιο συνταξιούχο

κι είχα σπιτάκι καθαρό

σιδερωμένο ρούχο

Κι έμαθα σα λησμόνησα

του τραγουδιού τα φάλτσα

να κάνω φίνο μουσακά

και μακαρόνια σάλτσα

κι όλοι μου λέγανσε γιορτές,

σε γάμους, σε βαφτίσια

Εσύ θα γίνεις Παναγιά μια μέρα στα Πατήσια

«Η Παναγία των Πατησίων»

Μάνος Χατζιδάκις Πορνογραφία

Στίχοι: Νίκος Γκάτσος