Πέμπτη 10 Ιουνίου 2010

Τα υπέροχα πλάσματα

Εκεί γύρω στα 4 μου χρόνια, ανακάλυψα ότι τα πιο δυνατά, το πιο γενναία, τα πιο υπέροχα πλάσματα στον κόσμο- ναι υπάρχουν και εξαιρέσεις, αλλά απλά επιβεβαιώνουν τον κανόνα- είναι οι άνδρες.. Από τότε μέχρι σήμερα κατόρθωσα να μην μάθω τίποτα περισσότερο για το ποδόσφαιρο.
Παρά τις φιλότιμες προσπάθειες, οι γνώσεις μου που κατέκτησα, παρέμειναν στο ότι κερδίζει η ομάδα που βάζει τα περισσότερα γκολ και επίσης ότι γκολ είναι, όταν η μπάλα μπαίνει στα δίχτυα. Τελεία.

Το ποδόσφαιρο σαν θέαμα δεν με αφορά στο ελάχιστο αλλά με ενθουσιάζει το θέμα των ανδρών που παρακολουθούν ποδόσφαιρο. Όσες φορές βρέθηκα σε γήπεδο, σπανίως κοιτούσα κάτω στο τεραιν. Τις κερκίδες χάζευα και αυτές απολάμβανα πάντα με την καρδιά μου.
Τι απολάμβανα; Τον ενθουσιασμό, την τσαντίλα, την πίκρα, την πίκα, την δικαιολογία, την ατάκα, τις πιο ευφυείς και ψαγμένες βρισιές, τα συνθήματα, τα τραγούδια, τις ιαχές, τις κραυγές και βέβαια την βεβαιότητα. Την βεβαιότητα ότι οι άνδρες μπορεί να ενηλικιωθούν, να μεγαλώσουν, να γεράσουν, αλλά δόξα τω Θεώ, ευτυχώς δεν ωριμάζουν ποτέ.

Λατρεύω τις φυλές των φίλων που αθλούνται στις ...ιαχές. Λατρεύω τις φυλές των φίλων που ενθουσιάζονται με ότι, το δικό μου κεφάλι αρνείται να εγγράψει και να κατανοήσει. Αλλά αν κάτι έμαθα στον μάταιο τούτο βίο, είναι ότι, ότι ενθουσιάζει τους άντρες, καλό πράμα είναι.

Κάποτε σε κάποια από αυτές τις κρίσεις ανασφάλειας και παλιμπαιδισμού, όταν τόλμησα να πω στον σύντροφο μου «δεν μ’ αγαπάς(;)»,ξέρετε με αυτό το ερωτηματικό ...που και ερωτηματικό δεν το λες, απλά περιμένεις με απόλυτη σιγουριά να στο διαψεύσει κατηγορηματικά ο άλλος. Η απάντηση του ήταν καταπέλτης. Σηκώθηκε όρθιος, αναψοκοκκίνισε, άστραψε και βρόντηξε και με κατακεραύνωσε με το εξής αποστομωτικό επιχείρημα «τολμάς να ρωτάς αν σ’ αγαπάω όταν παίζει απόψε ο Ολυμπιακός στο Champions League, τα ...παιδιά έχουν μαζευτεί για μπύρες στου Χ, και εγώ είμαι εδώ και παρακολουθώ αυτή την γαμωταινία;» Είδα καιρό αργότερα τη ταινία, στο DVD. Νομίζω ότι είχε ήδη αποκλειστεί ο Ολυμπιακός.

Αυτόν τον τόσο γήινο, ζωώδη, αντρικό ενθουσιασμό τον έχουν εισπράξει εκατοντάδες φορές επίπονα οι καναπέδες του σπιτιού μου όπου στρογγυλοκάθονται οι πιστοί, μαζί με άπειρα κουτάκια μπύρα και χιλιάδες πίτσες που αν τις βάλλεις δίπλα δίπλα, πρέπει να καταλαμβάνουν έκταση ίσαμε την Αττική. Και βέβαια το ποδόσφαιρο και η μυρωδιά του ξεσηκωτικου ενθουσιασμού δεν φαντάζομαι ότι συνδυάζεται ούτε με σουσι ούτε με σούπα με φρέσκο εστραγκόν, ούτε με σατέν μελιτζάνας και πατάτα κονφί σε λίπος χήνας, πολύ δε περισσότερο με μεσογειακά λαχανικά κομμένα ζυλιέν, που διαβαζω σε περιοδικά με οδηγίες για οικοδεσποτες στον καιρό του Μουντιάλ. Πίτσα, άντε στα μεγάλα κεφια σουβλάκια, μπύρα και άγιος ο Θεός. Ο φιλεύσπλαχνος Θεός της μπάλας

Μια μπάλα είναι ένα πεζό, μάλλον άχαρο αντικείμενο. Κι όμως σε αυτή τη στρογγυλή γεμάτη αέρα πέτσινη Θεά, η κλωτσιά δίνει ψυχή. Γάτα απείθαρχη και ανυπάκουη η πέτσινη Θεά, γενναιόδωρη όμως σαν σκυλί, δίνει με την σειρά της ψυχή στο πόδι που την κλωτσάει.
Και λες κι αυτή η ψυχή εξατμιζομενη πολλαπλασιάζεται καταλαμβάνοντας μάτια, κορμιά, χέρια, πόδια, κεφάλια χιλιάδων, μυριάδων θεατών. Φεύγει από τα γήπεδα, ταξιδεύει μίλια, απλώνεται πάνω από στεριές και θάλασσες, χωριά και πόλεις, χώνεται μέσα από τα γυαλιά των τηλεοράσεων και κάνει να χορεύουν οι καναπέδες σαν ατιμόνευτα σκαριά στα μελτέμια του αιγαιοπελαγίτικου Αύγουστου. Γκοοοοοοοοοοοοοοολ!!!!!!!!!

Το ποδόσφαιρο δεν είναι ο πολιτισμός του νου, είναι ο πολιτισμός του σώματος. Του σώματος των φιλάθλων. Και όχι δεν χρησιμοποιώ τον όρο «φίλαθλος» με την ελιτιστική του έννοια. Με την ...σκληρή του έννοια το χρησιμοποιώ. Με την έννοια του οπαδού, αυτού που ανήκει στην κοινότητα μιας ομάδας. Εκεί που νοιώθει αφοσίωση ακόμα και όταν η πίκρα, ο θυμός και η απογοήτευση είναι τόσο πυκνές που κόβονται με το μαχαίρι.

Στοιβάζω λοιπόν τις ντάνες με τις φρεσκοαγορασμένες μπύρες, καρφώνω στο ψυγείο με το μαγνητάκι, 7 διαφημιστικά από πιτσαρίες, και 3 από σουβλακερί για ποικιλία, και ετοιμάζομαι να απολαύσω το θέαμα σας. Το πιο αντρίκειο θέμα του κόσμου, όχι των ποδοσφαιριστών, το δικό σας. Αυτό που συνδυάζει τα δυο πιο βασικά χαρακτηριστικά σας, την αγάπη για το παιχνίδι και την λατρεία για την πρωτιά.

Συχωριανοί μου σας εύχομαι από καρδιάς η αδρεναλίνη σας να χτυπήσει κόκκινο-μην ακούτε τους γιατρούς, όσο πιο έντονα ζήσεις, τόσο πιο πολλές ζωές έζησες.
Σας εύχομαι από καρδιάς μπύρες να σας ταξιδέψουν όπου λαχταράει η ψυχούλα σας, πίτσες να χτυπήσουν 300σαρια στην χοληστερίνη σας, και ΦΧΑΡΙΣΤΗΘΗΤΕ το με την ψυχουλα σας.

Και εμείς, μην παραμυθιαζεστε, δεν θα καμαρώνουμε τα ...χρυσά ποδιά, θα καμαρώνουμε εσάς που ....δόξα να έχει ο ...Θεός δεν θα ωριμασετε ποτε. Και ναι ο ...Θεός ειναι Άνδρας, δεν χωράει η παραμικρή αμφιβολία για αυτό. Δεν το διαπραγματεύομαι. Είναι γενναίος, δυνατός, έξυπνος, υπέροχος και όταν μάθω και τι ομάδα είναι θα σας ενημερωσω.
Υπέροχα μου πλάσματα............... γκοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοολ!!!!!



Υ.Γ. Μπορεί κάποιος να μου εξηγήσει γιατί όταν «βλέπετε» ποδόσφαιρο δεν θέλετε μπουκάλι και ποτήρι αλλά κουτάκι μπύρα που το ...καταπίνετε απ’ ευθείας από το κουτί;

47 σχόλια:

Swell είπε...

Βρε Κατερίνα με Ολυμπιακό; Με Ολυμπιακό; Με ό,τι πιο κολλημένο και παθιασμένο; Με τους πιο λούμπεν οπαδούς σαν το DP;

celin είπε...

Κατερινα,το κειμενο αυτο αποτελει εναν υμνο στο αντρικο φυλο,κ ως αντρας,νιωθω την υποχρεωση να σε ευχαριστησω για την απλοχερη κατανοηση που μας προσφερεις,οσον αφορα αυτη την "ακατανοητη" ελξη μας για ενα αθλημα,οπου καποιος αμυητος,θα το χαρακτηριζε ως
"22 μαντραχαλαδες με σωβρακοφανελες που κυνηγανε μια μπαλα"!!

Βασικα,αυτο ειναι το ποδοσφαιρο,ασχετα αν εμεις το βλεπουμε σαν κατι πολυ παραπανω!

Εχω γραψει κατι που θα μπορουσε να διαβαστει σαν "απαντηση" κ σε αυτη την αναρτηση κ σε προηγουμενη περι sex and the city,
http://celinathens.blogspot.com/2010/06/sex-and-city.html,

οπως κ αν χει,ο τροπος που βλεπεις τη λατρεια μας για τη μπαλα,αποπνεει υγεια,ανιδιοτελεια κ ελλειψη συμπλεγματων,
σε ευχαριστουμε λοιπον!!!

ΥΓ Φανταζομαι οτι θα γνωριζεις πως κ ο αγαπημενος σου Καμυ,λατρευε το ποδοσφαιρο!εχω διαβασει κ καποιους υμνους του προς αυτο,στην Ελευθεροτυπια.

Ανώνυμος είπε...

Ή άποψή μου είναι ότι όποιος άνδρας περάσει τα 40 και συνεχίζει να βλέπει το ποδόσφαιρο οπαδικά έχει μείνει στο χαβαλέ της εφηβείας.
Ο Έκο έχει πει ότι το να βλέπεις ποδόσφαιρο είναι σαν να παρακολουθείς κάποιους να τρώνε και να απολαμβάνεις το γεγονός ότι τρώνε καλύτερα από σένα.
Πάνος

ELvA είπε...

''Την βεβαιότητα ότι οι άνδρες μπορεί να ενηλικιωθούν, να μεγαλώσουν, να γεράσουν, αλλά δόξα τω Θεώ, ευτυχώς δεν ωριμάζουν ποτέ''.

Πολυ σωστο και επειδη δεν εχουμε δει τιποτα καλο στη πολιτικη απο τους ...ανδρες στην Ελλαδα,(ωχ τι εχω ν ακουσω!) περιμενουμε να ακουσουμε καμμια σοβαρη γυναικεια υποψηφιοτητα. Δε παιρνεις και τη cynical παρεα να κατεβειτε στις επομενες εκλογες; (Εχετε ηδη τη ψηφο μου!) ;)

Y.Γ.
Σου αλλαξα λιγο το θεμα, αλλα ετσι μου βγηκε, επειδη και εμενα δεν μου αρεσει το ποδοσφαιρο,
μονο το θεαμα οσων το παρακολουθουν! ;))
Καλο βραδυ στο Νοτο απο τον καταπρασινο Βορρα! :)

Ανώνυμος είπε...

τα κουτακια ειναι βολικα ! που να βαζεις μπυρα σε ποτηρι εκεινει την ωρα ... γιωργος-λ

katerina είπε...

Swell, πρωτον σε αυτο το θέμα έχω πολλές ελλειψεις και έτσι μην μου βαζετε αγνωστες λέξεις, μπερδευομαι. Το στο καλό ειναι το DP;

Δευτερον, τι να κανουμε, αφου είναι περισσοτεροι οι Ολυμπιακοί,στατιστικά αν το δεις το θέμα, περσσότερες σχεσεις με Ολυμπιακους. Όχι ότι δεν ζησαμε και αναλογες στιγμές με Παναθηναικους ή ΑΕΚτζηδες. Τωρα κάτι άλλο δνε θυμάμαι να σου πω την αληθεια, αλλά και ορκο δνε παιρνω.

Να συμπεράνω για τη δικη σας θρησκεια αγαπημενε μου Swell;
Δεν μου λες τι κάνει o Rembel όταν πεταγεσαι απο τον καναπε φωναζοντας γκοοοολ; Συμμετεχει ή σε ..γραφει;

katerina είπε...

Celin, όντως μεγάλος ερωτας και νταλκας με τον ...Albert. Και βέβαια, ξερω το ...βιογραφικ΄ο του,καλυτερα απο ότι θα το θυμοταν ο μακαρίτης.

Ναι, τρελος και παλαβός με το ποδοσφαιρο. Μάλιστα έλεγε ότι στη ζωή του δυο πάθη ειχε, τις γυναικες και το ποδοσφαιρο. Υγιής σου λέω παιδί μου ο άνθρωπος. Αδιανοητα άπιστος στις γυναικες (υγιής σου λέω!!!)αν και εξαρετικά φλογέρος ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ με όλες (υγιής!!!), εγραφε ότι «ότι έμαθα για την ηθική και τις δεσμευσιες αποτο ποδοσφαιρο το έμαθα». Στα νιατα του στο Αλγερι, έπειζε πάντα τερματοφυλακας γιατί δνε χρειαζοταν ειδικά παπουτσια, που δνε ειχε.

Πηρα να διαβασω και του Περυμαν το «οι φιλοσοφοι παιζουν μπαλα», να σου πω την αληθεια, δεν ήταν του ποδοσφαιρικου μου επιπεδου, πολλες άγνωστες λέξεις και εννοιες, αλλά και ο Περυμαν ...τερματοφυλακα τον βάζει να παιξει, εκει στην ...άμυνα, για άλλους λόγοςυ όμως, πιο φιλοσοφικους.

katerina είπε...

Γεια σου Πανο,
Μωρε αυτό δνε ειναι η μαγεία, ο χαβαλές της εφηβείας.
Εκει οι φυλές των οπαδών, οι πιστοι των διαφορων θρησκειών, που ειναι παντα αδικημένοι,πάντα ριγμένοι, που πάντα φταινε οι άλλοι, οι διαιτητες, οι πληρωμένοι, η άτιμη η ...κενωνία.

Αυτο το ψιλοντεμεκ του απολιτικ φιλαθλου, η τεχνική του αθληματος, πολυ νεροβραστο δεν ειναι; Προσωπικά σαν στυλ με χαλάει.

Και τι ζωογονο να βλεπεις να πεταγονται οι γραβατες, οι τσάντες, τα σακακια, και να νομιζεις ότι ξαναβρεθηκες σε παιδοτοπο, όπου ο Γιαννακης την μπαινει στον Κωστακη και μετά ουρλιαζουν, και τρεχουν οι μπυρες στα γένεια...

Να σου πω Πανο, εγώ απο ποδοσφαιρο δνε σκαμπαζω γρι, αλλά τα νεροβραστα με σκοτωνουν. Η πολιτική για την πολιτική, ο έρωτας για τον έρωτα, το ποδοσφαιρο για το ποδοσφαιρο, με αφηνει αδιαφορη. Η πολιτκή, ο έρωτας, το ποδοσφαιρο χωρίς πάθος, ε...ας δουμε τηλεπαιχνιδια.

katerina είπε...

Elva εγώ την τρελα την θεωρώ ιερο, πολυ ιερό πραγμα.

Οι γυναικες αντι για αυτήν την ιερη τρελα συνηθως εμφανιζουν μια υστερία. Ίσως να ειναι λίγες ακομα οι γενιές της απελευθερωσης και της ισοτητας, και το μετρο, η ισορροπια δνε βρεθηκε ακομα. Παλευουν στην άθλια ομοιοτητα.

Σαλταρω με τις υστερικές γυναικες που ανασφαλεις παλευουν να κάνουν σχεσεις, καριερα, κοινωνική ανελιξη με αδρικά προτυπα που δνε τοςυ βγαινουν και μετατρεπονται απο σκυλακια λουλου σε σκυλια μπουλντογκ.

Σπανίζουν οι γυναικες που ειναι γυναικες και πατανε στα ποδια τους. Που αποδεχονται και αγαπάνε το φυλο τοςυ και δεν υστεριάζουν για να αποδειξουν πραγματα ή να υποδυθούν ρόλους.

Αυτές, οι μεοψηφικές στον γυναικειο πληθυσμό, όταν ασχολουνται με την πολιτική ή ..ότι, ειναι εξαιρετικές. Οι άλλες ειναι ...

Δεν στα ειπαμε φιλενάδα. Α, στο κόμμα που θα κανει και η Cynical, εγώ το έχω καβατζωσει το στασιδι. Προεδρος του ΕΚΕΒΙ. Εσεις διαλεξτε ότι άλλο οφιτσιο θέλετε, αυτό ειναι δικό μου.

Πολλά φιλια και απο μένα Elva μου, να εισια καλά εκει στο Βορρα και να μας σκεφτεσαι. Κια για κοιτα και για καμμια δουλεια. Δνε μου ές τα Σουηδικά σε ποσους μηνες τα μαθαινω;

katerina είπε...

Γεια σου Γιωργο,

Αυτό να μου πεις, εκεινη την ώρα που το βλέμμα ειναι καρφωμένο στο κέντρο του συμπαντος το γυαλί, που να εστιαζεις άντε που ειναι το μπουκάλι, αντε που ειναι το ποτηρι, αντε να το βάλω μεσα. Εσεις εκει,θα το απολαυσετε δίπλα στην θάλασσα;

katerina είπε...

Καλά τζαμα σας την έβαλα την φωτογραφία την προβοκατορική; Κανείς σας να μην σχολιασει τον Ζινταν;

monahikoslikos είπε...

Κατερίνα μου, μου είναι παντελώς αδιάφορο είτε να βλέπω αυτούς που κυνηγάνε το τόπι στο γήπεδο ή από την TV είτε και το θέαμα όλων αυτών που παθιαζονται, ενθουσιάζονται και αλυχτούν σαν μαντρόσκυλα μόλις μπει γκολ.

Παρόλα αυτά μου τη σπάει ο Swell που ενοχλείται από τους οποαδούς του Ολυμπιακού κι αυτό επειδή ως γεννημένος στο Πασαλιμάνι αισθάνομαι εθνικό χρέος να υπερασπίζομαι τους απανταχού της γης Γαύρους.

katerina είπε...

Λύκε μου γλυκε (παραδοξολογία να το λες, αλλά έλα μου που υπάρχουν και Λυκοι που ειναι τόσο γλυκεις), τελικά ...παντου υπάρχει ένας μύθος

Ανώνυμος είπε...

ναι εδω διπλα στη θαλασσα πινοντας μπυρα και τρωγοντας γαυρους χχχχ εννοειται βεβαια οτι ειμαι γαυρος , απ΄το γαυρο ζουμε

Ανώνυμος είπε...

Πάντα τα μισά σχόλια είναι δικά σου. Και τα κατά λάθος τριπλοανεβασμένα τα αφήνεις.
Σχόλια ναναι κι ότι να ναι.
Άιντεεεεε

Kος Μηδενικός είπε...

Ρώτησες το δόλιο και εσύ αν σε αγαπάει, ενώ είχε κάνει τόσες θυσίες; Τελικά κάποιες φορές οι γυναίκες είσαστε θρασύτατες...χαχα!!!

Dimos El Grec είπε...

Θα συμφωνήσω σε μεγάλο η μικρότερο βαθμό με το κείμενο! ;)

Όσο για την απορία, έχει περάσει στην κοινωνία σαν "μιμίδιο" που θα έλεγε και ο Ντόκινς! Δηλαδή ξεκίνησε από τις αντρικές παρέες που δεν θέλουν να πλύνουν ούτε ποτήρι (το κουτί την πίτσα το πετάς, όπως και το κουτάκι μπύρας, ενώ από το μπουκάλι απευθειας δεν βολεύει πολύ να πιεις και είναι και βαρύ στα σκουπίδια...) οπότε έμεινε σαν συνήθεια! ;))

Yannis Zabetakis είπε...

γουστάρω Θρύλο και Μπουκάλι Πράσινη...με το Κόκκινο Αστέρι!

είμαστε Ολυμπιακοί Κατερίνα μου, γιατί το 7 είναι παντού!

7 οι τρύπες στο κεφάλι σας...
7 τα χρώματα στο ουράνιο τόξο...

7διαμεμβρανικές πρωτεΐνες...

7 συζυγιακοί διπλοί δεσμοί χρειάζονται για να έχει μια χημική ένωση ...χρώμα...

Ολυμπία
Σύνθεση
Ανάλυση
Θάλασσα
Μουσική

λέξεις με 7 γράμματα...

ααα...7 μέρες η κάθε φάση του φεγγαριού
και ....7 νότες στην μουσική...

http://www.youtube.com/watch?v=k34vIPL3WL4

Alexandros είπε...

Οι περισσότεροι άντρες παραμένουν για πάντα παιδιά. Αν δεις άντρα μελαγχολικό, σημαίνει ότι κάτι τον εμποδίζει βάναυσα από το να αισθάνεται παιδί. Εγώ να φανταστείς δεν περιορίζομαι μόνο στη μπάλα (έβλεπα φανατικά, τώρα το έχω περιορίσει) αλλά παίζω και subbuteo. Όσοι είναι πάνω από 35 το γνωρίζουν.

εδώ ένα βίντεο σχετικά με το παιχνίδι:

http://www.youtube.com/watch?v=FJUBBeyCSQk

de profundis είπε...

αχ Κατερίνα μου, η σύντροφος μου εμένα μου είπε Δεν πιστευω να θες να δείς μουντιαλ Κομπλαρα αποσβολόθηκα αντε τώρα να εξηγησεις το αυτονόητο.

Ευχαριστώ που απάντησες εσύ για μένα

α DP ΚΑΤΑ SWELL ΣΗΜΑΊΝΕΙ de profundis

Θανασης Ξ. είπε...

Το 'πιασε το γυναικείο σου ένστικτο Κατερίνα !
Η σχέση μας με το ποδόσφαιρο είναι αυτό ακριβώς 'σωματική'.
Εμείς οι μεγαλύτεροι, για παράδειγμα, αυτό το πράγμα το παίξαμε στις αλάνες. Ενώ το μπάσκετ, για παράδειγμα, που δεν το προλάβαμε (πού μπασκέτες τότε), δεν μας αγγίζει τόσο πολύ. Πολλοί νεώτεροι, δεν είναι τυχαίο που είναι φανατικοί του μπάσκετ κι όχι του ποδοσφαίρου...
Πάντως, φανταζόμουν -χωρίς να έχω καμιά μαρτυρία- πως για τις γυναίκες θα είχε ίσως κάποιο ερωτικό περιεχόμενο, το θέαμα των ποδοσφαιριστών. Εντάξει, δεν είναι οι περισσότεροι όμορφοι, αλλά υπάρχουν και καλοί (??).....

katerina είπε...

Α, Γιωργο εσυ βλέπω ότι εισαι της υγιεινής, ψαρακια και μάλιστα …γαυράκια.
Εδώ θα φάει η πίτσα σιδερο και το σουβλάκι ατσάλι.

katerina είπε...

Μηδενικέ μου,
μεγάλη υπόθεση το θράσος. Μάλιστα πολύ το μπλέκουν και με το θάρρος. Κατά βάση οι γυναικες είναι θαραλέες, …ε, άμα δεν ανταποκρίνονται στο θάρρος μας, βαζουμε μπροστά το θράσος μας.

katerina είπε...

Δήμο καλά μην φανταστείς…τα κουτιά από τις πίτσες κάπου το πετυχαινεις, πάνω στα τραπεζια του σαλονιου, στην καλυτερη περιπτωση στο πάσο, και τα κουτακια μπυρας κάτω από τους καναπεδες.

Στα σκουπίδια όμως ποτε.

katerina είπε...

Ωρε Ζαμπετάκη, εσυ το έχεις ιδεολογικοποιησει κιόλας…

Εγώ πάντως ειμαι πάντα με τους χαμένους, μιας που στην παρέα πάντα κάποιον θα πρέπει να παρηγορησω μετα την ήττα, όταν οι άλλοι του κάνουν καζουρα.

katerina είπε...

Αλεξανδρε αυτό είναι, που σας κάνει τους άντρες τόσο υπέροχα πλασματα. Δεν ωριμάζετε ποτέ. Τουλάχιστον η πλειοψηφία.

Αυτό είναι που σας οπλιζει και με θάρρος, και με κουραγιο, και με ψυχαρα, και δεν σας πτοεί από το να κάνετε χιλιάδες φορές το ίδιο λάθος. Και κάνοντας λάθη, κανετε πραγματα.

Ποτε δεν άντεξα τους ανθρώπους που …μετρανε. Θεωρώ την τσιγκουνιά οπουδήποτε- κι όποιος είναι τσιγκούνης και μίζερος, είναι τσιγκούνης και μίζερος ΠΑΝΤΟΥ- ως το ύψιστο αμάρτημα.
Προτιμώ τον κακό, τον κλεφτη, τον άπιστο, τον εγκληματία πολύ περισσότερο, από τον τσιγκούνη.

Ε, οι γυναικες μια …μυρμηρία, μια τσιγκουνιά, την έχουν πιο ανεπτυγμένη. Οι γραφές λένε ότι οι γυναικες, τα θηλυκά, είναι πιο …τσιγκουνικά, γιατί έχουν την ευθυνη των νεοσσων Ωριμοτητα την ονομάζουν. Και μετά; …σάπισμα.

Μεγάλο πραγμα η ανωριμότητα, η ιερη τρέλα.

katerina είπε...

De profundis, άκουσε προσεκτικά την συμβουλή μου. Την επομενη φορά που θα στο πει, σήκω ορθιος, και ρωτησε την «τι είπες». Ξερεις με αυτό το επιτακτικό, το αλητικο, το σατραπικο, το ύφος "ρεμάλι'..

Με το που θα αρχισει να απαντάει, αγριεψε ακόμα περισσότερο και πες της επιτακτικά. «Για ξαναπέστο». Αλλά ...επιτακτικά, δεν κολωνουμε…

Μετά, βουτηξε την από τα μαλλια, και φερτην πεντε γυρες. Την ώρα που θα βάλει τα κλαματα γιατί θα της έχει ερθει ο ουρανός καπακι, αγκαλιασε την , φίλα την, κλπ…

Καλου κακου, να έχεις ανοιχτό και ένα μπουκάλι κρασί από πριν- μπυρα δεν πάει με αυτό το σκηνικό. Γεμισε της το ποτηρι, και πιείτε λίγο. Καλά πιείτε και περισσότερο

Μουντιάλ δεν θα δεις, αλλά θα περασεις σαφώς καλυτερα από όλους τους άλλους που …θα βλεπουν το ματς.

Αν αυτό δεν πιασει, ε…την ώρα που θα βουτηξει το τασακι και θα στο φέρει στο κεφάλι, άνοιξε την πορτα και φυγε. Πηγαινε στο σπιτι σου και απολαυσε τους αγώνες. Ε, θα τελειωσει το ρημαδι το Μουντιάλ. Την ημερα του τελικου, στειλε της ένα υπέροχο μπουκέτο, και ένα γραμμα λατρείας. Δωστης ραντεβού για την επομενη (του τελικου), λεγοντας την ότι δεν κατορθωσες να απολαυσεις ουτε καν το Μουντιάλ γιατί δεν μπορουσε να φυγει στιγμή από το μυαλό σου.

Νομιζω ότι το πλάνο είναι σαφές, να προσεξεις τις λεπτομέρειες. Αν κάτι δεν πάει καλά, αν τα θαλασσώσεις, ειδοποιησε με σε πιο δωματιο θα εισαι στο ΚΑΤ. Θα σου νοικιασω εκει μια τηλεοραση.

katerina είπε...

Δεν ξέρω για τις γυναικες γενικώς Θαναση μου, ποσο ερωτισμό τους βγάζουν οι ποδοσφεριστές, αλλά μπορώ να σου πω για μένα. Τον παραμικρό.

Α, όχι να μην λέω ψέμματα, ομολογουμένως το Ζινταν τον γουσταρα πολύ. Όχι για το παιχνιδι του. Αναθεμα και αν ξέρω ή αν μπορώ να κρινω. Αλλά την κουτουλιά και την καταλαβα και όλη η …πραγματικότητα ή η μυθολογια της, με συγκινησε.

Για πρωτη φορά στη ζωή μου χαζεψα και τις αθλητικές τις επομενες μερες, και η δηλωση του…όχι, δεν μετανοιωνω, όχι δεν ζητάω συγνωμη με …«συγκινησε»

Unknown είπε...

Κατερίνα μου πως να πω τώρα εγώ αυτό που ... είμαι;;
Οπαδός της ... μπάλας.
Μάλιστα.
Κι όταν η μπάλα είναι "έξυπνη" τότε μέχρι και ... μπύρα πίνω. χαχαχα
(έξυπνη μπάλα είναι το "μυαλό στα πόδια του παίχτη").

Αυτά ....
Είμαι σίγουρη πως τώρα γελάς μαζί μου.
Δεν πειράζει όμως.
Καλό σου απόγευμα και καλή σου διασκέδαση ....
χαχαχαχα

Ανώνυμος είπε...

κατερινα εκανες παρα πολυ καλα και εβαλες την φωτογραφια του ζινταν (γαλλοαλγερινος) γιατι εκτος του οτι ηταν μεγαλος ποδοσφαιριστης -μια ομαδα μονος του ηταν-με την ενεργεια του ,στον τελικο του περασμενου μουντιαλ (αποβληθηκε γιατι κτυπησε τον ματερατσι που σε ολο το 2 ημιχρονο του εβριζε τη μανα και τη γυναικα) απεδειξε οτι αρχες και πολιτισμοι αιωνων δεν εξαλειφονται τοσο ευκολα επειδη το θελουν οι "μανατζερ" και οι λυσασμενοι κυνηγοι του χρηματος , (ελεγαν οτι πιθανον ,αν δεν ειχε παρει κοκκινη η γαλλια να επαιρνε το κυπελο..δηλ. περισσοτερα λεφτα ...καλο απογευμα , γιωργος -λ.

"ΣΑΛΩΝΙΤΗΣ" είπε...

Τώρα, σχετικά με τον Ολυμπιακό, ένα δίκιο το είχε ο άνθρωπος! Αν καταλάβεις ποτέ τη σχέση ενός άντρα Οπυμπιακού με την ομάδα του, παντρέψουν τιον, αν δεν τόχεις κάνει ήδη!

cynical είπε...

Κατερινα μου,

και οσο αυτοι θα χαχανιζουν μπροστα στο γυαλι, ο εχθρος θα προχωράει. Πάλι μόνες μας θα δινουμε τις μαχες στα χαρακώματα...

Γινονται εκεχυριες οταν εχει μουντιαλ;;

stefanos είπε...

:-)
χαμογελώ όπως βλέπεις…
κι ας με φόρτωσαν με αντιβιοτικά,
με κάψουλες αντι-αντιβιοτικές
(για να μην πειραχτεί το εντεράκι μου),
εισπνοές και αποφρακτικό σπρέϋ για τη μύτη...
τελικά αν και μέσα στη θολούρα μου
ξέρεις τι διαπιστώνω;
είσαι πιο καλή όταν απαντάς στα σχόλια
του κάθε βαρεμένου...
(προσοχή μοναχά στους γλείφτες).
άντε με το καλό να μας φέρουν
και το ΜΟΥΝΤΟκύπελο...
εβίβα...

katerina είπε...

Καλημέρα Meggie μου,

Η έξυπνη μπάλα λες.
Λοιπόν, γιατι νομιζω ότι ο κόσμος ενθουσιάζεται με το ποδοσφαιρο. Γιατί αυτό το κάτω μερος του σώματος, τα ποδια που δεν μπορουν να πιασουν την μπάλα,παιρνουν επιτελους την εκδικηση τους απο το άλλο το πιο επιδεξιο κομματι. Δεν την πιανουν, την κλωτσάνε. Νομιζω ότι αυτή η κλωτσιά, η κλωτσιά σαν κινηση, ειναι που βγάζει τα απωθημένα, που ξεσηκώνει τα πλήθη.

katerina είπε...

Έλα ρε Γιωργο πες τα γαμώτο!

Και εγώ για αυτό έβαλα την φωτό, να προβοκάρω καμμία αντιδραση.
Ε, λοιπόν, αυτο το σπάσιμο του comme il faut, αυτή η κουτουλιά που γκρεμιζει την ελπιδα για το όποιο τροπαιο αλλά υπερασπιζεται ή «υπερασπιζεται» το ότι ο κάθενας απο τους παικτες θεωρεί προσωπικά, ιερό και απαραβιαστο, που δεν κάθεται να μετρησει, που δεν ξενερωνει απο τα χρηματα, την δόξα, την νικη ή ...ότι, έχω την αισθηση, ότι ξεπλυνε λίγο απο το μηχανιστικό του ποδοσφαιρου.

Δεν κρυβω ότι θεωρώ ότι πιο ηλίθιο, πιο βιομηχανοποιημένο, αυτό την άθλιοτητα, των καλών τρόπων των ποδοσφαιριστών. Μου βγάζει κάτι τόσο ψευτικο, τόσο χυδαία οικονομιστικο, ότι ένας άνδρας οφειλει να διατηρεί την κοσμιοτητα του, όταν του ξεσκιζουν ειτε οι συμπαικτες του ειτε οι θεατές τα προσωπικά του ιερά και όσια.

Προσωπικά μου γυριζει τα άντερα. Τοτε ας φτιαχτεί ένα vitual πάιχνιδι, ένα ηλεκτρονικό ποδοσφαιράκι να χαζευει ο κόσμος.

Εγώ, το ποαδοσφαιρο θεωρώ ότι ειναι μια ακραία αντρική συγκρουση(που επιτρεπεται), που εκφραζεται με κλωτσιές. Ε, γαμωτο μην το ευνουχισουν ΚΑΙ αυτό, μεσα στα πλαισια αυτου του ισοπεδωτικου καθωσπρεπισμού.

katerina είπε...

Σαλωνιτη καλημέρα,

Δεν το λέω και με μεγάλη σιγουριά, αλλά νομιζω ότι το οπαδιλικι,δηλαδή το ποιας ομάδας οπαδος θα εισαι, χτιζεται μάλλον τυχαία. Τις περισσότερες φορές τοπικιστικά, κάποιες άλλες απο μια τυχαια παρεα, απο το τι ομάδα ήταν ο πατερας ή ο αδελφός σου, τελος πάντων ...τυχαία τα κριτηρια.

Αλλωστε τα παιδάκια απο 3 χρονών, σου λένε τι ομάδα ειναι και δεν νομιαω ότι την αλλαζουν ποτε. Κια να σου πω και την αληθεια, εμενα με γοητευει πάρα πολύ αυτό το κλασικό «κομμα αλλαζεις, γυναικα αλλάζεις, ομάδα δεν αλλαζεις».

Μου αρεσει αυτό η άνευ ουδεμίας λογικής αφοσιωση σε μια ομάδα. Ανεξαρτητως νομιζω ομαδας. Οι οπαδοι ειναι «θρησκευομενοι» στην όποια θρησκεια επιλέξουν να ειναι ειναι πιστοι. Εξαιρετικό μου ακουγεται, όταν προκειται βεβαια για άδεια πουκάμισα. Ισα για το παιχνιδι. Αλλιώς, γινεται εξωφρενικά επικινδυνο.

katerina είπε...

Γεια σου φιλενάδα...Κυνική.

Όπως πολυ καλά γνωριζεις ο «φεμινισμός» δεν ειναι το δυνατό μου σημείο. Το αντιθετο θα έλεγα. Και αντιφεμινιστρια με λες, και δεν θα θιγώ. Προτιμώ βεβαια το ..μεταφεμινιστρια ως πιο κομψό.

Αρα αφου θα το φάω που θα το φάω στην μάπα, θα προσπαθησω να το απολαυσω. Οποτε κοιτα τι θα κάνω εγώ. Ψαχνω να βρω μια ομάδα, να ταυτιστώ μαζι της.

Το κριτηριο μου δνε μπορεί αν ειναι ποδοσφαιρικό. Ότι και να μου πει κάποιος για το ότι αυτοι παιζουν καλό ποδοσφαιρο και αυτοι όχι, θα το πιστεψω. Δεν ξερω, δνε μπορώ να κρινω και δνε με ενδιαφερει κιόλας. Εγώ να ταυτιστώ θέλω, το αλκολικι του οπαδισμού χρειαζομαι να ενεργοποιησω. Ετσι έψαξα μια αφρικανική ομάδα. Είδα ποιες συμμετεχουν, και αποφασισα. Ακτη Ελεφαντοστου και ...ξερο ψωμί. Σε λίγο αθ αναρτηθεί και η σημαία στην πορτα του τσαντηριού.

katerina είπε...

Στεφανε περαστικά.

Ενταξει και τα επωδυνα ζορικα ειναι, αλλά όσο δεν ειναι επικινδυνα who cares; Αμα δεν τους πολυδωσεις σημασία, αν τα αγνοήσεις... το συστημα στο τέλος θα τα καταφερει μόνο του.

Τωρα μια και είπες για την αντιβιωση, άσε με να προεκτεινω το..θέμα. Αφου μου λες για ίωση, φανταζομαι ότι σου δινουν αντιβιωση για προληπτικους λόγους, για να προλαβουν και μικροβιακή λοιμωξη, που μπορεί να θιξει το χαμηλό ανοσποιητικό σου.

Λοιπόν η αντιβιωση ειναι το καλυτερο δειγμα της κοινωνικής ...δικτυωσης. Εσυ που παιρνεις αντιβιωση προληπτικά, κάνεις κακό σε ...εμενα. Αστείο; Αλήθεια. Όταν εγώ θα προσβληθώ πραγματικά απο το μικρόβιο, το φαρμακο πια δεν θα κάνει τίποτα, το μικροβιάκι θα γελάει μαζί του και θα το κοροιδευει. Το παραδειγμα της ...προληπτικής αντιβίωσης το λέω εγώ στους ...συνδικαλιστές. Ο νοων νοειτω. Σε κόβω να εισαι ίσως απο τοςυ ελαχιστους ...οπαδους της σωτηρίας της «πατριδας» που μπορείς να βγάλεις και μια σταλα την παρωπιδα. Ευχομαι απο καρδιάς και μεγαλυτερο οπτικό πεδίο.

Τωρα, εδω μεσα έχω φίλους που με τιμουν με τα σχολια τοςυ στο ότι μου κατεβει στο κεφάλι να γραψω, Και έχω και κάποιους/ες, που υστεριάζουν. Όποιος «πειραξει», θίξει εμένα, δοξα να έχει ο Γιαραμπής, τον εαυτό μου μπορώ να τον υπερασπιστώ. Ειτε με ...μπάλλα,ειτε με ...κουτουλιά. Θέμα διαθεσης και θυμικου της στιγμής. Όπως βγει.

Αλλά αν ο θιγομενος (πλην εμου) ειτε δεν δει τοσχολιο, ειτε δεν γουσταρει να προστατεψει τον εαυτό του, οφειλω να το κάνω εγώ η διαχειριστρια.

Δεν παρεμβαινω σε καυγάδες, όταν η μπαλα ...παιζει. Δνε ειμαι η γκουβερναντα κανένός και πολύ περισσότερο διαιτητης. Πάντα θεωρουσα ότι το fair play, ειναι μια πολύ παρεξηγημένη έννοια.

Αλλά απο την άλλη, τοςυ φίλους μου θα τοςυ υπερασπιστώ. Ακόμα και με κουτουλιά. Κι όποιον πάρει ο χάρος. Λοιπόν, βαρεμένοι εδώ δεν υπάρχουν. Τελεία.

Τέλος, το τσαντηρι μου-πρέπει να ζητησω ποσοστά απο τον Λαζοπουλο, ειμαι η πρωτη που μιλησε για τσαντηρι, για συχωριανούς και για χωριά- αποφασισε τι αθ υποστηριξει ΦΑΝΑΤΙΚΑ. Ακτη Ελεφαντοστου. Τωρα θα αναρτησω και τη σημαια.

Γιατί; Εχει ρε "γιατί" το οπαδιλίκι; Γιαυτό ειναι γοητευτικό το οπαδιλικι στο ποδοσφαιρο και ολεθριο όπουδηποτε αλλου.

Αρωστος ξε αρρωστος, σε φιλώ στη μούρη.
Πάντως να θυμομαστε, το ανθρωπινο ειδος νικησε τοςυ δεινοσαυρους αλλά απο μικροβια και ιους θα την βρει.

Ανώνυμος είπε...

Κατερίνα, συγγνώμη, αλλά και με το κείμενο και με τα σχόλιά σου κατάφερες την παραμορφωτική καρικατούρα και των δύο φύλων: του άντρα, που δεν μεγαλώνει ποτέ, που παραμένει αιώνιο παιδί ("να χαρώ, να χαρώ, να χαρώ // το μωρό, το μωρό, το μωρό") και της γυναίκας, που μάλλον μεγαλώνει από την ώρα που γεννιέται, άρα μέτρα υστερίες, ανασφάλειες, κατσουλιές, καρακατσουλιές, κουτσουλιές. Πολύ απλοϊκό για να 'ναι αληθινό το σχηματάκι, και σε κάθε περίπτωση άδικο και για τα ΔΥΟ φύλα.

katerina είπε...

Ανωνυμε, ασφαλώς το κειμενο δεν φιλοδοξεί να αποτελεσει κοινωνιολογική μελέτη. Και η βασική του ιδέα στηριζεται πάνω στο ποδοσφαιρο και στην αντιμετωπιση του απο τα δύο φύλα.

Επισης η όποια θέση μου εδώ δεν ειναι τεχνοκρατική, δεν εχει ποσοστά, δεν εχει ομάδες και υπο-ομάδες, δεν κάνει αναλυση κάποιας νευροφυσιολογίας των δύο φύλων. Και η δική μου θεση βγαινει μέσα απο την δική μου προσεγγιση, βιωματα,ερεθισματα, περιβάλλον, και πάνω απο όλα οπτική.

πχ, πιθανολογώ ότι το μεγαλυτερο ποσοστό γυναικών ειναι φεμινιστριες, και θεωρουν κατακτηση του φεμινιστικου κινηματος τις ποσοστωσεις των γυναικών ειτε στην επαγγελματική πυραμίδα, ειτε στην πολιτική και κομματική πυραμίδα. Προσωπικά διαφωνώ σε καθε τόνο. Θεωρώ επιεικώς απαραδεκτο για όλες εμάς που ζησαμε πάντα σε συνταγματική ισοτητα, τέτοιες αθλιότητες.

Εκατομυρια γυναικες στον κόσμο θεωρουν ότι οι οικοιακές δουλειες σε ένα σπιτι,πρέπει αν μοιραζονται. Ε, με χαλαει τόσο πολύ, με ξενερώνει τόσο πολύ, η αθλιοτητα ενός άντρα που πλένει πιατα, που βάζει σκουπα ή ακόμα χειροτερα μαγειρευει. Η δική μου προσεγγιση ειναι χιλιε φορες άπλυτα πιατα και φαί απο πιτσαρία, παρα ο άντρας που μοιραζομαι μαζί του κρεβατι μου να φοράει ποδιά και φακιόλι.
Ε, δεν ειναι ποτε δυνατόν αυτες οι γυναικες και εγώ να έχουμε την ίδια οπτική. Απλά δεν γινεται.

Ποιος έχει ...δίκιο; Δεν ξέρω. Δεν το διεκδικώ σαν θεσφατο. Το διεκδικώ όμως σαν τρόπο της δικής μου ζωής, της δικής μου οπτικής και της δικής μου αισθητικής.

Ανώνυμος είπε...

«Και η δική μου θέση βγαινει μέσα απο την δική μου προσεγγιση, βιωματα, ερεθισματα, περιβάλλον, και πάνω από όλα οπτική».

Έτσι όπως το στηρίζεις όμως, δεν πρόκειται για θέση αλλά για φαντασίωση, γι’ αυτό και μπαίνει ταφόπλακα σε κάθε απόπειρα κριτικής. Μιλάς για «θέση» (ποια είναι αυτή άραγε;), αλλά στη συνέχεια το μόνο που λες είναι «οκ παιδιά, δεν κάνω και κοινωνιολογική μελέτη, τα γούστα μου καταθέτω», οπότε σ’ αυτή την περίπτωση ισχύει το σοφό «περί ορέξεως, κολοκυθόπιτα». Ωστόσο εμμένεις στη γελοιογράφηση κάθε σκηνοθεσίας που δεν εμπίπτει στο ιδανικό σου σενάριο. Βάζεις στον άντρα που κάνει δουλειές «ποδιά και φακιόλι» (ελπίζω να μην του προσθέσεις του φουκαρά και ροζ φιόγκο). Αλλά, είπαμε, γούστα είναι αυτά, ως τέτοια (περίπου) σερβίρονται και ως τέτοια διεκδικούν να ΜΗΝ κριθούν. Πάλι καλά, γιατί κατά τη γνώμη μου αυτά τα γούστα αναπαράγουν μια απίστευτη συντήρηση και θα ’ταν άχαρο να συνοδεύονται και από μια (όσο σαθρή) επιχειρηματολογία…

(Τα ’λεγε και η μακαρίτισσα η Κάραλη κάτι τέτοια, αλλά η ρητορική της διέθετε και βιβλιογραφία και υπευθυνότητα και, πάνω απ’ όλα, αυτοσαρκασμό.)

katerina είπε...

Ανωνυμε, συμφωνουμε λοιπόν ότι η οπτική του καθένος δεν ενδεικνυται για κριτική, παραμόνο για συζητηση.

Προσωπικά με αφήνει μάλλον αδιαφορη αν ειναι συντηρητική ή προοδευτική η θεση μου. Τα θέματα της ισότητας των δυο φύλων ειναι λυμένα εδω και 30 χρόνια στην Ελλαδα.Δεν κλωτσαω λοιπόν ποτε ορθανοιχτες πόρτες.

Θεωρώ ασφαλώς θέμα του καθε ζευγαριου, της κάθε σχεσης το που θα κάτσει η μπίλια, το ποια δυναμική θα αναπτυχθεί. Αλλά αυτό δεν ειναι θέμα ουτε συντηρησης, ουτε προοδου. Το ότι εγώ δεν θεωρω΄την απιστία, άξια λόγου, αιτία προστριβών, αν εκτιμώ τον το ...κυνηγετικό ένστικτο των ανδρών και δεν έχω την παραμικρή διαθεση ευνουχισμού του συντροφου μου, δεν σημαινει ότι κάποιες άλλες γυναικες, αυτό δεν πρεπει να τις πονάει. Ή ακόμα και να τις εξουθενώνει.

Μπορεί ο καθενας να διαχωρίζει τις λέξεις πιστη και αφοσιωση ή να τις ταυτιζει. Κατανοητό. Εγώ την δικη μου βιωματική θέση καταθέτω. Αρα για ποια κριτική μιλάμε;

Απλά αςσυμφωνησουμε ότι πια δεν υπάρχει τίποτα για να διεκδικηθεί.

Όσο για την Μαλβίνα και την βιβλιογραφία της στην οποια αναφερσαι, αν εννοείς ...βιβλιογραφία τους οδηγους μαγειρικής και το ..βιπερ αγιογραφία της Αλίκης Βουγιουκλακη, μάλλον έχουμε τελειως διαφορετική άποψη περι βιβλιογραφίας. Όμως περα απο την συμβολή της στα ...ελληνικά γραμματα- ο νεκρός ειναι ουτως ή άλλως δικαιωμένος- η Μαλβίνα ειχε την ατυχία του μετα θάνατον (και προ θανατου βεβαια,αλλά αυτό ας πουμε ότι ...επιτρεπεται, ή τελος πάντων δεν ειναι τόσο φρικιαστικό) ΔΗΜΟΣΙΟΥ ξεσκισματος, απο τον συντροφο της. Και μάλιστα ...λογοτεχνικό(!!!!) Κια σαν να μην έφτανε αυτό, και της μεγαλυτερης αθλιοτητας που έχει ποτε κυκλοφορησει ως σαρκαστικό νεκροσυλο φιλμ, το Ιλουστρατιόν του ...δημιουργου Χαριτοπουλου.

Αρα μάλλον πολύ ατυχές το παραδειγμα. Η ουσία ειναι και να σε αγαπάνε, να σου αφοσιωνονται (πέρα απο την ..πίστη) και να σε εκτιμουν οι συντροφοι σου. Όχι να ειναι τοσο προστυχοι, που ακόμα και εν σχεσει, αλλά πολύ περισσοτερο μετά θάνατον να νοιωθουν τόσο έντονα την αναγκη να σε ξεσκισουν τόσο βαναυσα, τόσο χυδαία.

Ανώνυμος είπε...

Δεν αφήνετε και οι δυό σας ήσυχη τη Μαλβίνα... ούτε στο μικρό της δαχτυλάκι δεν φτάνετε

ΥΓ: Αυτό που είδαμε είναι το ...νέο Look του Blog; Η κάπου ατύχησε στον κώδικα;

Οταν αναρτάς posts περί αισθητικής, μαλλον το νέο look δεν συνάδει.

katerina είπε...

Ανωνυμε, είπαμε ότι τα σχόλια ειναι ελευθερα αλλά τα γεγονότα ειναι ιερά. Μάλιστα καθώς βλέπετε, ...σεβόμεθα ακόμα και την ελευθερία ...σχολιασμού των κουκουλοφόρων. Τόσος πλουραλισμός...

Τωρα πάλι αν η αισθητική της κουκουλας σας ταιριάζει, ειναι επισης σαφές, ότι έχουμε και πάλι διαφορετική προσεγγιση περί αισθητικής.

Πέρα όμως απο την ...αισθητική, υπάρχουν και πρακτικά προβλήματα. Με αυτη την ζεστη, η κουκουλα προκαλει υπερεκριση των εξωκρινών αλλά και των αποκρινών ιδρωτοποιών αδένων, και ...μυριζει άσχημα βρε ανωνυμε. Αλλά και πάλι δεν πειραζει, ειναι ανοιχτα τα πορτοπαραθυρα του τσαντηριου, και ο αέρας διωχνει τις ...οσμές. Και έτσι, δεν μας ενοχλουν και κανενός ειδους ...κουκουλοφόροι.

Ανώνυμος είπε...

xαχχχχ πολυ , παρα πολυ μ΄αρεσουν αυτες οι απαντησεις χαχχχχχ καλα μωρε! αφου βλεπετε οτι δε σας παιρνει...γιατι επιμενετε? μαζοχες εισαστε? γ.λ

katerina είπε...

Ρε Γιωργο, εμένα να σου πω την αλήθεα, δεν μου αρεσουν. Ουτε αυτου του ειδους οι "ερωτησεις", ουτε αυτου του ειδους οι "απαντησεις" (μου). Ειλικρινά με χαλάνε. Και θα μου πεις και τότε γιατί το κάνεις; Και ευλογο θα ειναι το ερωτημα.

Εχω μια απαντηση σε αυτό, και τουτη την ώρα ειναι αληθινή. Βαρέθηκα να θεωρείται η ευγενεια, αδυναμία. Από την άλλη- γιατί η αλήθεια δεν ειναι ποτέ μία, το να ριχνεις το επιπεδο σου στο επιεδο του "αντιπάλου" σου, ειναι ...κατ' εξοχήν ήττα.
Αναζητείται ισορροπία...
Ισορροπια, όχι η μιζερια του μετρου. Αυτή η μιζερια κι αν δεν με συγκινησε ποτέ.

Ανώνυμος είπε...

Παιδιά μη βγάζετε την Κατερίνα Μις μπερδεμένα μπούτια.
Δεν το αντέχει.