Παρασκευή 23 Μαρτίου 2012

Δημόσια Αποκεντρωμένη Επιχειρηματικότητα

Η σπέκουλα και ο γκαιμπελισμός είναι οι μόνες προβλέψεις για τον… καιρό στα χρόνια της χολέρας. Και η σκουληκοποίιηση συνειδήσεων, οπτικών, ηθικής, με όπλο τις ηθικολογίες του τρόμου, είναι η μόνη επαγγελματική δεξιότητα εδώ και χρόνια όλων των μαφιόζων της δημόσιας ζωής.

Η Δημοκρατία δεν είναι φυσικό φαινόμενο. Η Δημοκρατία αντίθετα είναι ένα απολύτως διαδραστικό πολίτευμα. Όσους προστατεύει θα την προστατέψουν. Όσους περιθωριοποιεί και αποκλείει θα τους έχει εχθρούς.

Η Δημοκρατία προστατεύει όσους έχουν εργασία, υγεία, παιδεία, κοινωνική πρόνοια. Το …‘ξεχάστε το κοινωνικό κράτος’ του κ. Ντράγκι δεν αφορά τους πολίτες ενός δημοκρατικού πολιτεύματος. Αφορά τους ολιγάρχες που με καταστολή σε επίπεδο αστυνόμευσης ή/και επικοινωνίας θα επιχειρούν να συγκρατήσουν τα εξαθλιωμένα πλήθη από τα χρυσοποίκιλτα σεραγια τους.

Σήμερα ακούω από τους διαφόρους αυτιστικούς της ολιγαρχίας να χλευάζουν τη επι Κυβέρνησης Καραμανλή, ρήση Τσιπρα - για πρόσληψη 100.000 δημοσίων υπάλληλων. Προσωπικά διαφωνώ στην λέξη …πρόσληψη και διαφωνώ στον ..αριθμό που απαιτεί την επικαιροποιηση του, στο πολλαπλάσιο.

Όχι λοιπόν …πρόσληψη αλλά δημιουργία πλούτου μέσω Δημόσιας επιχειρηματικότητας.

Είναι αδιανόητο αφου διέλυσαν τα αποθεματικά των Ταμείων οι κάθε λογής κομπιναδόροι, εγκάθετοι, κολλητοί και ταμίες μαφιόζων, σήμερα να μιλούν για ελεημοσύνη σύνταξης. Τα χρήματα των Ταμείων έπρεπε να δημιουργήσουν πλούτο, υποδομές, θέσεις εργασίας, και κατ’ επέκταση έσοδα στα ταμεία.

Γιατί η Αττική οδός δόθηκε στον κρατικοδίαιτο Μπόμπολα και δεν επενδυθήκαν στο συγκεκριμένο εργο χρηματα των Ταμείων αλλά τζογαρονταν μοχλεύοντας τις μετοχές του κάθε Μπόμπολα;

Γιατί το Αιγαίο παραχωρείται σε …εφοπλιστές με επιδοτήσεις και χαριστικές φοροαπαλλαγές και δεν χρηματοδοτούνται μέσα από το ΕΣΠΑ εταιρίες λαϊκής βάσης στα νησιά;

Γιατί η ηλεκτρονική διακυβερνηση δεν υλοποιειται με προγραμματικές συμβάσεις των Δημοσιων Οργανισμών με Δημόσια Πανεπιστημια και Ε.Ι. αλλά σε χορούς πεταμενουν εκατομυρίων σε ...εταιριες πληροφορικής ...συν-εταιρων; Σε ποιες και ...ποιών εταιρίες εκπονουνται οι ...μελετες "αναδιαρθρωσης" του Κρατους τους;

Γιατί η Αττικό Μετρό πρέπει να έχει την …εποπτεία των λογής λογής λαμογοεργολάβων και όχι την κατασκευή του μετρό;

Γιατί οι …διαφημιστικές εταιρίες λυμαίνονται όλη την κρατική διαφήμιση δίνοντας τα …λύτρα στα κομματικά ταμεία, ή στην ενδο-ομιλική διαφθορά των καναλαρχών και εταιριών τους; Γιατί τμήματα marketing και διαφήμισης δεν κάνουν προγραμματικές συμβάσεις με όλους τους φορεις του Δημοσίου;

Γιατί τα αντισταθμιστικά οφέλη των τερατωδών αγορών όπλων για έρευνα και τεχνολογία δεν θα πρέπει να χρηματοδοτησουν αμυντική βιομηχανία με εξωστρεφεια; Ποιος εταιρίες με γραφεία ένα δυάρακι στο Κολωνάκι «απορρόφησαν» τα τεράστια κονδύλια των αντισταθμιστικών και σήμερα πριμοδοτούν την πολιτική καριέρα των …εκλεκτών συνεταίρων τους;

Να μιλήσουμε για τα φωτοβολταικά, για τα σκουπιδια, για τους αυτοκινητοδρομους, για ότι πετάει και ότι κολυμπάει;

Ας ζητηθούν επίσημα και απολογιστικά πόσο ήταν το κόστος των υπάλληλων καθαριότητας και πόσο κοστίζει το καθεστώς των …συνεργείων καθαρισμού με υπάλληλους Κουνεβες ανασφάλιστες αλλά τις μίζες ανάθεσης μεταξύ πολιτικών, του ταμία τους και του κάθε λογής «επιχειρηματία»;

Ας μας που πόσο κοστίζουν τα catering των νοσοκομείων, οι μίζες από τις χρυσές αναθέσεις, και πόσο οι υπάλληλοι; Ως υπάλληλοι των νοσοκομείων και ως ανασφάλιστοι …ευαλφαλεις υπάλληλοι του κάθε λαμογιου. Ποιος καρπώνεται την εφιαλτική διαφορά του πολλαπλάσιου κόστους και ποιος …την διαχέει στους κοτζαμπάσηδες του Κρατους τους;

Δημόσια επιχειρηματικότητα στην δημόσια περιουσία με εξωστρέφεια και πώληση υπηρεσιών ΚΑΙ σε ιδιώτες, εντός και εκτός Ελλάδας. Προγραμματικές συμβάσεις με τα Ελληνικά Πανεπιστήμια και τα ερευνητικά Ιδρύματα. Ο πλούτος μας είναι οι άνθρωποι μας. Επενδυση στη γνωση, όχι στη δεξιότητα. Ο φοιτητής του Δημοσιου Πανεπιστημίου* κοστιζει στον φορολογουμενο, εδώ θα δημιουργησει πλουτο, υπάλληλος της ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ και όχι στην Αυστραλία, στην Γερμανία ή στον Παναμα.

"Μα το Κράτος δεν είναι …αξιόπιστος επιχειρηματίας". Όταν το Κράτος ταυτίζεται με τα 1000 χαμόγια που έκαναν μπιζνες πετώντας ένα ψίχουλο πελατειακού κράτους στους 10,000 κομματάρχες των ψηφοφόρων τους, ε, τότε και ο Άνθιμος είναι ο Θεός και η Μαφία ο ηθικός Μονοδρομος.

Ε, λοιπόν το Κράτος δεν είναι ούτε ο Λοβερδος, ουτε ο Ψυχάρης, ουτε ο Τσουκάτος, ουτε ο Βαρθολομαίος, ουτε ο Σπυρόπουλος, ουτε ο Δασκαλοπουλος, ουτε ο Παγκαλος, ουτε ο Προβοπουλος, ουτε ο Σημιτης. Το Κράτος ΔΕΝ είναι οι ταμίες τους. Το Κράτος δεν είναι ούτε οι πελάτες τους. Το Κράτος είμαστε ΕΜΕΙΣ.

Πατριωτισμός δεν είναι η παραχώρηση σε μονοπώλια ή καρτελ. Το πολίτευμα δεν μπορεί να είναι διαπλεκομενη εταιριοκρατία που θα σε υποχρεώνουν να αγοράζεις τον λιγνιτη , τον ηλιο σου, το νερό σου, όλα αυτά που χρυσοπλήρωσες –βάζοντας και όλες τις μίζες των …πολιτικών αξιωματούχων ως υποδομές, σε απαγορευτικές τιμές. Πατριωτισμός δεν είναι η φιλανθρωπίες ως φιλοζωίες και τα συσσίτιο της νεοΦρειδερικης.

Πατριωτισμός είναι το να έχει ο διπλανός σου, γείτονας σου, ο συμπολίτης σου, υγεία, παιδεία, δουλειά, ασφάλεια, κοινωνικό κράτος, αξιοπρέπεια. Πατριωτισμός είναι η ΔΗΜΟΣΙΑ επιχειρηματικότητα. Μικρή αλλά δικτυωμένη σε clusters, αποκεντρωμένη αλλά ελεγχόμενη, εξωστρεφής αλλά με απόλυτο σεβασμό στον δικαίωμα της εργασίας και στο εργασιακό δικαίωμα.. Πατριωτισμός είναι η αξιοποίηση του πλούτου από το ΔΗΜΟΣΙΟ προς όφελος των πολιτών του.

Οι υπόλοιπες …βιώσιμες λύσεις είναι βιώσιμες ΜΟΝΟ για τον κάθε τοκιστή και σουλατσαδόρο επιπέδου Δασκαλοπουλου.

Τολμήστε και πείτε το: όχι …προσληψη Δημοσίων Υπαλλήλων αλλά Δημόσια Αποκεντρωμένη Επιχειρηματικότητα.

Υ.Γ. Αλήθεια ποιος …Επιχειρηματίας δανείζεται τον επιχειρηματικά ανύπαρκτο Δασκαλόπουλο ως Προέδρο του ΣΕΒ;


Τετάρτη 29 Φεβρουαρίου 2012

Τσίιπουρο με γλυκανισο

Η Γεωργιανή λεμονάδα εχει γεύση γλυκάνισου. Ο Γκάμυ φερμένος μόλις πριν 2 μηνες δεν ξέρει πολλά για την Ελλάδα, ξέρει όμως πολλά για τη Σουηδία. Εκεί ονειρεύεται να πάει. Μοιράζεται το κρεβάτι του Γκιορκγυ, στο νοικιαρικο δωμάτιο της Βάνιας και του Λέντυ κάπου στη Κυψέλη. Ο Γκιοργκυ 11 χρονών, θέλει να μάθει να γράφει γεωργιανά, χαροπαλεύοντας με τα ελληνικά. Τραγουδάει καμαρωτός το «Λεβέντη». Την επόμενη εχει γιορτή στο σχολείο. Πίνουμε τσίπουρα. Το γλυκάνισο φτιάχνει Πατρίδες. Θα έχει γλυκάνισο στη Σουηδία λέω στον Λέντυ να πειράξει τον Γκάμυ; Γελάει...


Δεν αγαπώ τις σημαίες. Και δεν τις αγαπώ, γιατί λατρεύω παράφορα τους Ανθρώπους. Δεν αγαπώ τα ...μεγάλα. Και δεν τα αγαπώ, γιατί λατρεύω τα Μικρά. Δεν αγαπώ τα έπη. Και δεν τα αγαπώ, γιατί λατρεύω τα Λυρικά. Δεν αγαπώ τη «κοινή» λογική. Και δεν την αγαπώ γιατί λατρεύω τις τρελές πουτάνες που καινε στη φωτιά τις πόρνες... φτηνιάρικες λογικές.


18χρονη μοναχική ταξιδιώτισσα, interrail, σιδηροδρομικός σταθμός Μονάχου. Το σακίδιο ανάμεσα στα γόνατα. Δερμάτινο πουγκί, αγορασμένο από το Μοναστηράκι, φορεμένο κατάσαρκα. Κουρνιασμένη περιμένεις την ανταπόκριση. Να ...ξημερώσει! Στη Βαβέλ ακούς Ελληνικά. Νοιώθεις ...ασφάλεια. Γυρνάς το κεφάλι και τους χαμομογελάς!

Είναι αντικειμενική έννοια η Πατρίδα; Ή μήπως είναι αυστηρά προσωπική; Είναι μια στατική έννοια η Πατρίδα; Ή μήπως ειναι μια απόλυτα δυναμική έννοια.

Περπατάς στο χειμερινό κυριακάτικο Παρίσι. Απο κάπου ξεφεύγει η μυρωδιά κανέλας και γαρυφάλου! Σε γονατίζει η ....Έλλειψη! Κι εσυ βαριόσουν αφόρητα το οικογενειακό κοκκινιστό της Κυριακής. Ξένη ανάμεσα σε Ξένους αναζητάς στο σωρό των εφημερίδων την Ελευθεροτυπία. Είδωλο στο καθρεφτη σου το χαμόγελο που κρεμιεται στα χείλη των άλλων κι ....ξέρεις ότι όλοι εσείς οι ξένοι γίνατε Δικοί ακουμπώντας ο καθένας ένα κομματάκι Πατρίδας. Κάποτε κάποτε, μπορεί και κάποιος να ακουμπήσει τον ώμο σου λέγοντας «Καλησπέρα». Πατρίδες!

Πατρίδα ειναι το συν-ανηκειν. Όχι ως γένος, όχι ως ράτσα, όχι ως έδαφος, ακόμη κι ουτε σαν κουλτούρα. Πατρίδα είναι το παγκόσμιο παραμύθι της ...Σταχτοπούτας που εσύ το κρατησες με τις εικόνες που ειχες ...εύκαιρες σαν παιδί. Πατρίδα ειναι το χρώμα του ουρανού, το φως και η βροχή που σου ανακαλεί μνήμες ...δικές. Πατρίδα ειναι η γλώσσα που αισθάνεσαι, κι όχι η γλωσσα που σκέφτεσαι.

Πατρίδα ειναι οι μυρωδιές! Πατρίδα είναι οι μουσικές. Να αλυχτάει η Μπέλλου και να σε σέρνει ο ρυθμός που λες και υπήρχε μεσα σου κάπου βαθια κρυμμένος να χορέψεις. Πατρίδα ειναι να λυγάς σε εκείνο τον Καζαντζιδικό λυγμό του Σέρβου την ώρα που χάνει τα μπάσα στο ακορντεόν του. Πατρίδα είναι η Έλλειψη της.

Σούνιο. Φουσκωτό. Λίγα λεπτά δρόμος γι την άλλη ...μερια της ακτής. Απέναντι απο το δωμάτιο των καλοκαιρινών διακοπών το Μακρονησι να κόβει το γαλάζιο. Ξεναγείς στο Νησί σου φίλους απο άλλη …πατριδα, σε μια αγριάδα που στεγασε την δική σου ελευθερία, τα γέλια σου, τους έρωτες της εφηβείας σου, παίζοντας θαρρείς χρόνια μετά με την απογνωση, την φρίκη, τα μακελεματα, των ...Παρθενώνων. Ανάμεσα σε ξερολιθιές παλεύει να σηκώσει κεφάλι το κατακόκκινο της παπαρούνας. Πατρίδα ειναι όσοι συν-πονάνε το ...αίμα, όταν η αμνησία γίνεται μόδα.

Με κουράζουν τα λεξιλόγια που καταντούν να φτύνουν σήματα μορς. Οι ...πατρίδες, δεν ειναι περίκλειστα οικοπεδα. Οι πατρίδες ειναι μοιρασιά. Να ...συν-εννοηθούμε απαντά το επιχειρημα. Να ...συν-εννοηθούμε κοινωνώντας, όχι ΕΠΙ-κοινωνώντας . Νοιώθω ζωντανή όσο θα με φρικάρει Η «Επανάσταση»(sic!) στη καρτοκινητή τηλεφωνία σε γιγαντοφίσα στην Κηφισίας.
Νοιώθω ζωντανή όσο θα με φρικάρουν τα τείχη. Νοιωθω ζωντανή όσο θα με φρικάρουν τα ηθικολαγνικά δηθεν. Νοιώθω ζωντανή όσο θα με φρικάρουν οι από καθεδρας ελιτισμοι. Νοιωθω ζωντανή όσο οι τοποι δεν θα είναι παρα τρυφερές μνήμες . Νοιώθω ζωντανή όσο το Άνθρωπος ειναι το κυρίαρχο ουσιαστικό και όχι το ...επιθετο.

Αφουγκράζομαι τρυφερά τους ανθρωπους που αναζητούν πατρίδα. Δική τους, άλλη, τι σημασία έχει; Μόνο αυτοί που συν-πόνεσαν τις πατριδες του καθενός μπορούν να νοιώσουν πατρίδα δική τους.

Είμαστε όλοι Ελληνες;
Είμαστε σε όλο τον κόσμο Κάποιοι, Κάποιοι Πολλοί, που πονάμε τον πόνο, το αίμα, τον αγώνα, το άδικο, των Άλλων. Είναι αυτό ...Έλληνες; Όχι. Ειναι Τσιγγάνοι, είναι οι Εβραίοι στο Ναζισμό, είναι οι Παλαιστίνιοι στη Γαζας, είναι οι Αρμενιοι στην Γενοκτονία, είναι Ουκρανοί στο Χολοντομορ, ειναι Ιρακινοί, είναι Σέρβοι είναι Κούρδοι, ειναι Αφγανοι, ειναι Λίβυοι, ειναι Συριοι, ειναι Έλληνες.

Όσοι έσκυψαν να χαϊδέψουν πληγές απο πατρίδες Ανθρωπων θα καταλάβουν. Όσοι αφουγκράστηκαν όχι απο καθέδρας αλλά ενωνοντας την ανάσα τους στο δωματιο των 15 ....απατριδων, στο καφενείο, Σαβατοβραδο στη Πέτρου Ράλλη, στο δρόμο, θα καταλάβουν. Οι ...άλλοι δεν θα καταλάβουν ποτέ....

Τρίτη 14 Φεβρουαρίου 2012

Στη Φαίδρα....

Φωτιά που καίει τα πάντα, φωτιά που λειώνει τα είδωλα, φωτιά που αλλοιώνει ...τα κρύσταλλα, φωτιά που αμπαρώνει το παράθυρο, αφήνοντας τα πάντα απέξω από την ...στιγμή, φωτιά που σταματάει τον χρόνο, φωτιά που σε κάνει άσπρη στάχτη, φωτιά που σε κάνει αθάνατο. Ακόμα και ο Άδης ερωτεύτηκε, δεν μπορεί να είναι τόσο σκληρός. Ξέρει...

Σε μια θλιβερή αίθουσα, σε ένα μια μικρή κινηματογραφική Λέσχη στην Bellevile, πανάρχαιες ταινίες κι περίεργα αφιερώματα , έτσι.... μοναχικοί μετανάστες να ξαναβρίσκουν, να ανανεώσουν λίγο τις μυρωδιές που κουβαλούσαν μέσα τους.
Και σε ένα αφιέρωμα για την Μελίνα, είδα την Φαίδρα. Και σε εκείνη την κακή κόπια, συμπυκνωμένη η εικόνα του έρωτα. Το μοιραίο πάθος. Κι εκείνο το τσουνάμι μέσα μου, που ξεχείλιζε θαρρείς στα σκοροφαγωμένα βελούδινα καθίσματα, το αναγνώρισα όταν ...ήρθε.
Σκηνές νερού και φωτιάς. Δυο φιλιά που σε καίνε κι σε παγώνουν.
Ποιος θα λογιστεί τις κακίες της Άρτεμης και της Αφροδίτης όταν καίγεται στη φωτιά και πεθαίνει απο το παγωμένο νερό; Ποιος να σκιαχτεί από την νομοτέλεια του πόνου; Ποιοι μίζεροι λογαριασμοί και ισολογισμοί μπορούν να σταθούν φράγμα; Ποιες λέξεις να φορέσουν δεκανίκια για να σταθούν όρθιες, να μετρηθούν μαζί του;

Διαμάντι αιχμηρό, όλα να τα μακελεύει. Πορφύρα αυτοκρατορική, όλα να τα θαμπώνει. Το κόκκινο του αίματος να κοινωνά το πάθος κι να μαγεύεται. Από την φωτιά. Μέχρι ...να καεί... Απο το νερό. Μεχρι να ...πνιγεί.
Στον Πάθος! Στον Έρωτα! Στη ...Φαίδρα λοιπόν!

Δευτέρα 13 Φεβρουαρίου 2012

Δεν καίγεται. Φλέγεται.

Ποιος έκαψε χθες την Αθήνα; Μια λάθος ερώτηση που ζωνεται μιντιακές απάντησεις.

Μια πόλη που βρίσκεται σε ανθρωπιστική κρίση, μια πόλη που …κοσμείται από την ανθρώπινη δυστυχία, την ανθρώπινη απαξίωση, την φτωχοποιηση, την ανεργία, την απελπισία, την αρρώστια…δεν καίγεται.

Η Αθηνά δεν καίγεται. Η Αθηνά φλέγεται. Η Αθήνα λειώνει. Φλέγεται και λειώνει όπως ακριβώς οι άνθρωποι της. Στην Αθήνα που η αντοχή γίνεται απάνθρωπη και η απαντοχή γίνεται θαύμα. Στην Αθηνα που η δύναμη γίνεται συνήθεια. Στην Αθηνα που ο φόβος έχασε την αξία του γιατί η επιβίωση χάνει τη δική της. Στην Αθηνα που το μέτρο παραμενει Ανθρώπινο..

Οι πόλεις είναι ζωντανοί οργανισμοί, δεν είναι μουσειακοί χώροι.

Αναπνέουν, ζουν, αισθάνονται, πονάνε, διαλύονται, γονατίζουν, ξανασηκώνονται.Κι η Αθηνα είναι Όλα. Μια Παναγία. Μια Μαγδαληνή. Μια Παρθένα. Μια Πουτάνα. Μια Μάννα. Μια Μήτρα. Μια Αδελφή. Μια Γυναίκα που πληγώνεται όπως οι Εραστές της. Όπως όλοι Εμείς.

Η απέραντη γοητεία της πόλης μου είναι ότι ξέρει να Ζει. Ξέρει να Ζει ακόμη και κόντρα στην …επιβίωση της.


Κυριακή 12 Φεβρουαρίου 2012

Νοιώσε το!

Το νοιώθεις μάτια μου! Το νοιώθεις στον αέρα, στα πρόσωπα, στο δρόμο, στη κίνηση των σωμάτων. Στους ...άγνωστους. Κι είναι σαν αυτό το ίζημα που θόλωνε το διάλυμα κι τώρα κατακάθεται κι το κάνει διαυγές.

Το νοιώθεις μάτια μου! Κι ξέρεις ότι η αντίστροφη μέτρηση έχει αρχίσει. Δεν ξέρεις τον χρόνο αλλά ακούς πια δυνατά το συναρπαστικό τικ-τακ.

Το νοιώθεις μάτια μου! Σενάρια επί σεναρίων, μοντέλα επί μοντέλων, προβλέψεις επί ψευδοπροβλέψεων, αγνοια επι άγνοιας, γνώση επί ψευδογνωσης, αριθμοί επι ψευδονουμερων. Αλήθεια, Ψέματα. Η μόνη Αλήθεια, δεν υπάρχουν Αλήθειες. Τις φτιάχνουμε μάτια μου!

Το νοιώθεις μάτια μου! Η επιθετικότητα της ύαινας που μετατρέπεται σε φοβική άμυνα. Αναγνωρίζεται πια ο Εχθρός. Ευκρινής! Και αυτό είναι το break point!

Το νοιώθεις μάτια μου! Δεν είναι τα πλήθη στους δρόμους, δεν είναι οι αποφάσεις, δεν είναι οι θεωρίες, δεν είναι τα εμβατήρια, δεν είναι τα σχέδια, δεν είναι οι δημοσκοπήσεις, δεν ειναι οι ψευδαισθήσεις. Είναι αυτό το κλικ που κάνει ντου στον τρόμο και τον τρομάζει. Είναι αυτή η ισορροπία που μετατοπίστηκε, που ανατράπηκε στους δρόμους του Νου!

Το νοιώθεις μάτια μου! Ο διπλανός σου είναι μαζί σου. Ο διπλανός σου δεν σκύβει πια να κρυφτεί πίσω απο τον ψηλότερο να μην τον δει ο δήμιος που δειχνει στο πλήθος. Δεν θα περιμένει τη σειρά του. Βγαίνει Μπροστά! Ο διπλανός σου λυτρώθηκε λυτρώνοντας εσένα!

Το νοιώθεις μάτια μου ! Η ιστορία αναφέρει ονόματα. Η ιστορία όμως γράφεται από αυτούς που δεν θα αναφερθούν ποτέ στα κιτάπια της. Θυμάσαι εκείνο τον Δάσκαλο που έλεγε, μη κοιτάς το χρώμα του δείκτη ν αλλάζει, νοιώσε την αντίδραση, γίνε ένα ...ιον.

Τη νοιώθεις μάτια μου! Όχι την Προφητεία! Όχι την Ήττα! Όχι την Νίκη! Νοιώθεις τη Μουσική! Όλα τα ...άλλα, θα έρθουν . Κι αν ...δεν έρθουν; Ε, και; Ζεις μάτια μου!!!!
Έχουμε Πόλεμο μάτια μου! Δεν υπάρχουν πια Αθώοι! Νοιώσε το!

Μπροστά δεν ξέρω τι θα βρω, μα πίσω δεν γυρίζω... Το ξέρεις! Το βέλος του χρόνου έχει μόνο μια κατεύθυνση.... Μη το χάσεις! Το ...Σήμερα δεν μπορείς να το χάσεις! Νοιώσε το!
Πάμε....


Πέμπτη 2 Φεβρουαρίου 2012

Μην του μιλάτε, δε μιλούν στους καθρέφτες.

Να μη δω το πρόσωπο του. Μου το έκρυβε. Ίσως γιατί ακόμη πιο βαρύ από την ανέχεια του ήταν η αξιοπρέπεια του. Κι ίσως εκείνος να ξέρει καλύτερα από τον οποιονδήποτε ότι δεν πρέπει να του μιλώ, γιατί δεν μιλάνε στους …καθρέφτες.

Δεν τους λέω …άστεγους. Τους λέω …ηττημένους. Και μη γελιέστε, οι άστεγοι είναι η εμπροσθοφυλακή της τεράστιας στρατιάς των …ηττημένων. Όλων μας!
Περισσότερο από σπίτι, φαΐ, μια γωνιά και μια κουβέρτα ο ηττημένος χρειάζεται …δικούς. Κι ακόμη περισσότερο κι από αυτό, χρειάζεται …νίκες.

«Mην του μιλάτε είναι άνεργος / τα χέρια στις τσέπες του / σαν δυο χειροβομβίδες» έγραφε ο Καρούζος.
Κι ο άστεγος δεν έχει ούτε αυτό. Τις δυο …χειροβομβίδες.

Χθες οι άστεγοι και οι δικοί, πήραν το χώρο. Μέχρι να τον επανακαταλάβει η …έννομη Τάξη. Αυτή η Τάξη που όπου …ακούγεται, ανθρώπινο κρέας μυρίζει. Κι αυτό, αυτό το «αποτυχημένο», αυτό το «αναποτελεσματικό», ΑΥΤΟ εχει την πιο μεγάλη Αξία στην εποχή του μιθριδατισμού μας. Έχει …δικούς. Κι έχει …χειροβομβίδες.