Σάββατο 25 Οκτωβρίου 2008

Blogoπαιχνιδο......οι 7 αλήθειες

Δεν υπάρχει η παραμικρή πιθανότητα να αργήσω. Πρέπει να είμαι εκεί στις 11, όχι ας πάω και ένα τέταρτο νωρίτερα, να πιω έναν καφέ, να πω μια κουβέντα με τους ιεροεξεταστές, να νοιώσω λίγο πιο άνετα, να κάνω και ένα τσιγάρο.

Έχω ετοιμάσει την παρουσίαση μου με τον γνωστό, αδιανόητα αγχωτικό μου τρόπο.

Επί μία βδομάδα, την έχω δει εξονυχιστικά 500 φορές, την έχω προβάρει τουλάχιστον 10, την 26η φορά που την έδειξα στον συνεργάτη μου, διέκρινα την απόλυτη απόγνωση στο βλέμμα του και την εναγώνια ελπίδα του ότι δεν θα υπάρξει και 27η, και μπαίνω να κάνω ένα μπάνιο πριν φύγω από το σπίτι.

Λίγο πριν το ξέβγαλμα, το μυαλό μου θολώνει. Πόσο σίγουρη είμαι για.... Σκουπίζομαι με τις σαπουνάδες, είναι ώρα για ξεβγάλματα τώρα;;; τρέχω έντρομη, κοιτάζω.... ας αλλάξω αυτό, και να βάλω αυτό έτσι;;; όχι καλύτερο ήταν πριν... ωχ, για να ξαναδώ και .....
Μισή ώρα πριν το ραντεβού για το οποίο ετοιμάζομαι εδώ και μία εβδομάδα, είμαι ακόμα στο σπίτι με το μπουρνούζι, με μια τρελή φαγούρα από τις σαπουνάδες που δεν ξέβγαλα, το μυαλό μου γυρίζει με χιλιάδες στροφές, προσπαθώντας να βρει την ....super δικαιολογία που θα πω στο τηλέφωνο, πχ ότι με χτύπησε ένα τρόλεϊ, ότι είμαι αιμόφυρτη στο ΚΑΤ, ότι ψάχνω για την σπάνια ομάδα αίματος μου, και αν μπορούμε να το αναβάλλουμε ή και να το ακυρώσουμε.... Μωρέ γιατί θα πρέπει να καταλάβουν όλοι την ανεπάρκεια μου, καλύτερα να πούνε ότι είμαι ανεύθυνη παρά να καταλάβουν πόσο ανεπαρκής είμαι.

Αδύνατον να βρω μέσα στο χάος των μαύρων ρούχων μου, το μαύρο φουστάνι που σκεφτόμουνα να βάλω, μωρέ και τι έγινε, τι σημασία έχει, το μόνο που θα θυμούνται είναι το εγκεφαλικό που θα μου έρθει.


Άλλο τραγικό δίλημμα, τι να ευχηθώ, αν με πιάσουν όλα τα φανάρια, θα καθυστερήσω ακόμα περισσότερο, αλλά πάλι αν δεν με πιάσουν, ιδιαίτερα εκείνο στο Υγεία, δεν θα προλάβω να μακιγιαριστώ οδηγώντας.

Πρέπει να βάλω μάσκαρα αλλάζοντας ταχύτητα, να βάλω ρουζ αλλάζοντας λωρίδα, και γαμώτο, γιατί μέσα στα αυτοκίνητα δεν βάζουν έναν κανονικό καθρέφτη, είναι δυνατόν να βαφτείς βλέποντας την μούρη σου με δόσεις;;; Τι να τα κάνω εγώ όλα αυτά τα κουμπάκια και τα φωτάκια, σάμπως ξέρω τι στο καλό ρυθμίζουν;;; εγώ ένα καθρέφτη καμαρινιού χρειάζομαι.

Δεν μου φτάνει το άγχος που με έχει παραλύσει, δεν μου φτάνει που το ένα μάτι έχει τρεις στρώσεις μάσκαρα και το άλλο μία, ε, θα με λυπηθούν τουλάχιστον, είναι και αλλήθωρη θα πουν η καημένη, το ένα μάγουλο αχνορόδινο και το άλλο μπορδοροδοκόκκινο, που λέει και η Μοιραράκη όταν ο Χασάν κουνάει τα χαλιά απο το μακρινό Αφγανιστάν, θέλω ταυτόχρονα να στρίψω και τσιγάρο.

Φτάνω, ο θυρωρός με καλημερίζει, ανοίγει την μπάρα......είναι 11.15...... Γαμώτο, γιατί δεν σου έρχεται εκείνο το εγκεφαλικό όταν το έχεις τόση ανάγκη.......τουλάχιστον έχω πάρει το φλασάκι μαζί μου, ή θα τους απαγγείλω το «αρνάκι άσπρο και παχύ της μάνας του καμάρι, επήγε εις την εξοχή και βόσκησε χορτάρι»...ψάχνω μέσα στην τεράστια τσάντα- αντίσκηνο που χωράει μέσα και .....δύο οικογένειες Κούρδων να σας πω, το εντοπίζω με την αφή, μόνο με την αφή βρίσκω πράγματα μέσα στην τσάντα μου, α να , πιάνω και το κινητό, για να δω....Παναγία μου, ε, τι να σου κάνει πια και αυτή, η εικονα της δικής μου Παναγίας, κανονικά θα έπρεπε να είναι ζωγραφισμένη .....με τα χέρια σηκωμένα ψηλα, σε κατάσταση απογνωσης...11 αναπάντητες κλήσεις, ποτέ δεν το ακούω το ρημάδι γαμώτο......

Αυτές είναι 7 απο τις αλήθειες που με χαρακτηρίζουν.


Και όχι, εγώ τους αγαπάω τους συχωριανούς, δεν καλώ κανέναν να παίξει το blogoπαιχνιδο με τις 7 αλήθειες του, λίγο άγχος πέρασα, εγώ με τις δικές μου.....


Τώρα βέβαια, για να πούμε και την αλήθεια, την όγδοη, μάλλον (το μάλλον είναι λάθος λέξη, αλλά είπα να το απαλύνω) είμαι πολύ ανασφαλής, για να αντέξω την ιδέα, ότι εγώ μπορεί να καλέσω κάποιους και αυτοί να βρουν μια δικαιολογία(ίσως κάτι, λίγο, πιο .....αληθοφανές από το ότι τους πάτησε ένα τρόλεϊ, και είναι αιμόφυρτοι στο ΚΑΤ) για να μην ανταποκριθούν.
Άρα γιατί να μην μείνω με την υπέροχη αυταπάτη, ότι κανείς δεν μου αρνείται τίποτα.....αφού εγώ δεν ζητάω από κανέναν τίποτα;;;;

Έχασα τον λογαριασμό, πόσες πια έχω πει;;;


23 σχόλια:

κάκος είπε...

Κι εγώ πάλι που δεν κατάλαβα τι πρέπει να κάνω για να "παίξω" ?
Τι να φταίει ?
Μάλλον με άγχωσες με την τρεχάλα σου βρε Κατερίνα .
Χαλάρωσε καλή μας !
Σαββατόβραδο ντε ...

monahikoslikos είπε...

Α, ρε Κατερίνα αν δεν ήμουνα τόσο ψυχοπλακωμένος με την παραίτηση του Ρουσό μετά χαράς θα ανταποκρινόμουν στην πρόσκληση.
Δεσμευομαι πάντως να "παίξω" μετά από κανα δίμηνο που θα επιστρέψει ο Θοδωρής στο Μαξίμου.
Μέχρι τότε μπορεί να το έχεις ...ξεχάσει.
Καλό ξημέρωμα και μην ξεχάσεις να αλλάξεις την ώρα

apos είπε...

Κατάλαβα και παραδέχτηκα. Η Νέλλυ θα ζήλευε αφάνταστα αν μπορούσε να το διαβάσει.
(πάντως, για δικαιολογία, δοκίμασε το: παιδιά άργησε να έρθει η Ρομίλντα. Βρες μου ΕΝΑΝ που δεν θα το πιστέψει και εγώ θα σκίσω το αργεντίνικο διαβατήριο)
Καλό ξημέρωμα. Και ναι, το ρολόι. Πλιζ...

katerina είπε...

Κάκο, σε έχασα, ....έτρεχα και όλη την βδομάδα, λοιπόν έιναι πολύ απλο, λες τις 7 απο τις πολλες αλήθειες που είναι χαρακτηριστικές για σενα.
Εγώ διάλεξα ....κομψές....αλλά πολύ βασανιστικές.΄
Για να δούμε και τις δικές σου....
Αυτό το να κάνουμε "ασμπέτε" που λέει και ο Εξαρχάκος.
Α, δεν έγραψα ότι το καλυτερο μου, είναι να χαζευω παλιες ελληνικές, ασπρομαυρες ταινίες, και μιλάω συχνά με ατάκες τους.

katerina είπε...

Και καλά πάει στο διαολο η παράίτηση, πάει στο διαολο που τον χτυπάνε αλύπητα τα συμφέροντα, και ο ΓΑΠ (αυτό πάλι που το πας;;; αυτός εκανε ακόμα και τον Γιώργο ....μάγκα) αλλά να σου λέει και ο κολλητος σου...βαριέμαι ρε Θοδωρε, θα κλάψω απο την τηλεοραση, έχει και ματς απόψε.....
Αυτο κι αν είναι ...πίκρα, Λυκε.

Κράτα του εσύ το χέρι, την Μάρα δεν την κόβω και για πολύ πονοψυχη...

katerina είπε...

Αpos, η Νέλλυ αμφιβάλλω αν διαβάζει τίποτα αλλο εκτός απο την Εσπρέσσο. Και σε αυτή, μόνο τις φωτογραφίες...διαβάζει. Αντε και καμιά βιογραφία...του γνωστού....
Δηλαδή δεν την αδικώ την γυναίκα, έχει βρεί τον ....μέγα χορηγό.
Ναι μωρέ ζηλευω....τι θελεις;;;

Όσο για την Ρομίλντα....πόσοι νομίζεις ότι έχουν την ανισορροπία μας;;;
Μην κοιτάς που προφανώς δεν έχει ψυχιατρους το χωριό....Με τα άσπρα με τα κορδόνια θα ήμασταν....
Ασε που οι περισσότεροι νομίζουν ότι η Αιγιάλη, είναι κάτι που πάει και το ΚΤΕΛ...
Υ.Γ. Μην ανησυχείς, ώρα high speed

κάκος είπε...

Δύσκολο το θέμα σου απόψε , μα μια η αλλαγή της ώρας , οπότε μάλλον κέρδος στον ύπνο , μιά η περιέργεια που έχει το μικρό παιδί για το καινούργιο παιχνίδι , δοκιμάζω να μπω στο "χορό" . Αν χάσω και κανένα βήμα , συμπάθα με .
Φαίνετε πως όλους μας κατατρέχει το ρημάδι το ρολόϊ , είτε τρέχουν οι δείχτες του , είτε έχει ψηφιακή μορφή στο κινητό . Με έχει βάλλει στο κατόπι κι εμένα απ' τα χαράματα που βροντάει σαν στοιχειωμένο φάντασμα τις αλλυσίδες του . Ο αγχωμένος πρώτος καφές που πίνεις στο αυτοκίνητο και τα απανωτά τσιγάρα μέχρι να διαβείς το κατώφλι του εργοστασίου , να δυό μεγάλες αλήθειες .
Δεν υπάρχει λεπτό για χαλάρωμα . Ποιός "κόπανος" ανακάλυψε τα κινητά ; Ευτυχώς που κάποιες φορές δεν τα ακούω εκτός αν είναι στην πίσω τσέπη του βρώμικου τζην (α να μιά άλλη αλήθεια) οπότε νοιώθεις εκείνη την ενοχλητική δόνηση . Πέρασαν και τα χρόνια και δεν αντέχεις τις χαζές ερωτήσεις απ' τα χαζά μα δροσερά κοριτσόπουλα ! Κι είναι πολλές οι ώρες ρε γμτ . Δέκα το λιγώτερο κάθε μέρα πλην κυριακής .
Ενα τρένο , που έχει μόνο μηχανή και τρία βαγόνια . Μα πόσο θάθελα να υπήρχε η δυνατότητα αυτονόμησης των βαγονιών , να μην εξαρτώνται από τον "καρβουνιάρη" .
Μόνιμη επωδός .........
"........ δεν προλαβαίνω........"
να άλλη μια σπουδαία ατάκα του Θ.Β.
Φαν κι εγώ , τις ψάχνω όταν φτάνω στον "σταθμό" και λίγο πριν γυρίζω το διακόπτη στο OFF .
Το ψάξιμο είναι επίμονο , ενόιοτε κι επίπονο ! Περίεργο αλλά έτσι μου προκύπτει .
Τι ώρα είναι , που είναι τα παιδιά , γιατί άργησαν , που είναι αυτήν την ώρα ; Εφαγαν τίποτα σήμερα , ο μεγάλος πήγε σήμερα στη σχολή κι εκείνη η μικρή που είναι , τάχει ακόμα με εκείνον τον μαντράχαλο ; Ουφ δεν μπορώ άλλο , μια τελευταία κλεφτή ματιά στις εικόνες τους . Ο Jorje μου στα 7 και η Γκέλικω στα 3 . Μα πως μεγάλωσαν ρε γαμώτο , δεν τα πρόλαβα και τώρα μου φεύγουν , μα μόνο αυτά δεν πρόλαβα . Εχασα πολλά και δεν θα τα ξαναβρώ . Ας κάνω άλλο ένα τσιγάρο πριν κλείσω τα μάτια μου . Θα πάρει αύριο μπρος η μηχανή ; θάμαι στην ώρα μου το πρωί ; Χρύσα τόβαλλες το ξυπνητήρι ; α να μην ξεχάσω βάλε και το κινητό , που ξέρεις αυτές οι μπαταρίες έχουν ded line , να μην χαθούμε . Ονειρα γλυκά καλή μου ...

Ανώνυμος είπε...

Μα καλά πως και ξέχασες να πεις μόλις έφτασες εκεί το αυτονόητο της περίπτωσης «άντε γ@θείτε και σεις και ο… γρύλος σας»!!!!

Μιλάμε για λύση – λύτρωση. Το είπε ο ΓΑΠ όταν του είπαν να συναντηθεί με την εξουσία. Το είπε και ο Ρουσό όταν είδε τα σκούρα!

Στέργιος

katerina είπε...

Κακο μου, διαβάζω κάποια πράγματα σαν και αυτά που εγραψες, σαν και αυτά που διαβασα, και ορκιζομαι γαμώτο ...όρκο βαρύ, ότι αξίζει το blogging γαμώτο.
Έχω πιει και τα κρασάκια μου, και ξέρεις με κάνουν και ευσυγκινητη. Όχι ότι θέλω και πολύ....

Σε ακουω, σε βλέπω, σε καταλαβαίνω.
Να είσαι καλά κάκο μου, καλο σου ξημέρωμα.

katerina είπε...

Στέργιε αυτα τα λέω απο μέσα μου, έτσι για την μαγκιά της ιστορίας, αλλά μεγάλη η ανάγκη να ...περάσω τις εξετάσεις.....
Και ακόμα μεγαλύτερη το να ...δίνω τις εξετάσεις...
Στα μάτια των ...αλλων καθρεφτίζεσαι.

Υ.Γ. Διάβασε απο πάνω τον Κάκο, τα είπε όλα....

marios είπε...

Μια αληθεια μονο θελω που πτυχες της ειδα παλι αποψε...
ειναι Σαββατο βραδυ...
η ακανονιστη απο την Θεσσαλονικη θυμηθηκε τις παρελασεις της στην Τσιμισκη...
τετοια ωρα...
τετοια μερα...
καποια της απαντησε...
καποια Κατερινα απο την Αθηνα...
βρεθηκα στο site της...
μάτια και ματιά στα πραγματα εξισου ενδιαφεροντα...
ειναι περασμενα μεσανυχτα Σαββατου...
η ωρα που το στερεοτυπο του κοινωνικου σαρανταρικου ατομου απολαμβανει καπου εξω ενα ποτηρι κοκκινο κρασι...
-αυτο μ αρεσει...αλλη μια αληθεια μου-
και ομως...
και η βορεια...
και η νοτια...
και εγω...
και πολλοι αλλοι...
δεν ειμαστε εκει εξω...
και ισως ειμαστε μονοι...
κουρασμενοι ισως...
βαριεστημενοι...
δεν τολμω να το πω-γερασμενοι...
ή -το ευχομαι- βολεμενοι και ευτυχισμενοι στην αγκαλια καποιου...
ποια ειναι αυτη η αληθεια που μου αποκαλυπτεται τα τελευταια σαββατοβραδα ολο και πιο συχνα...
μηπως ξερει κανεις κατι παραπανω;...

katerina είπε...

Μάριε, καλως ήρθες, να σου απαντήσω αποψε που τα έχω πιει τα κρασάκια μου (προτιμώ το λευκο), καθρεφτιζόμενη στην οθόνη του υπολογιστή μου, ...έξω απο τα στερεοτυπα;;;
Να σου απαντήσω αυριο...που θάναι μια ..Κυριακή....

Απόψε λοιπόν....
Βαρέθηκα Μάριε, τα στερεοτυπα, κι αυριο πάλι μέσα σε αυτά θα είμαι.

Υπάρχουν μέρες, νύχτες που με αγαπάω μόνη μου, κι άλλες μέρες, νύχτες που με αγαπάω μόνο μέσα απο τα μάτια των Αλλων.

Απάντησα;;; Είναι κι αυτή μια άποψη ....ή μιά δικαιολογία.

marios είπε...

Μακαρι...
ωραια ακουγεται...
αυτη η αποψινη καραντινα μας...
να ειναι μια επαναστατικη πραξη...
εναντια στα στερεοτυπα...
εναντια στο στερεοτυπο της σαββατοβραδυνης διασκεδασης -οχι ψυχαγωγιας, οχι, βαρια λεξη που δεν θα σηκωναμε την ευθυνη της..
μακαρι...

aKanonisti είπε...

Γειά σας!!!!
Κατερινιώ....
Διάβαζα ωρε τις αλήθειες σου... και με έπιασαν τα γέλια...
Γιατί.. και εγώ μια ζωή μπερδεύομαι με τα μαύρα ρούχα...
(μόνο μαύρα φοράω... εδώ και 23 χρόνια....) πάντα έχω μία τεράστια τσάντα....(τόσο μεγάλη που κάποτε για μήνες κουβαλούσα ένα σφυρί μέσα..και δεν καταλάβαινα γιατί ηταν τόσο βαρια...μεχρι που έπαθε η μέση μου) και κλασσικά.. αργώ σε όλα μου σχεδόν τα ραντεβού όσο και να προσπαθήσω...
Χαχαχαχαχαχαχαχααχαχαα
Τσιγάρα έστριβα για ένα διάστημα για να ελλατώσω το κάπνισμα.. αλλά βρέθηκα να καπνίζω και να στρίβω για να μην ξεμείνω...και πολλές φορές βάφομαι και εγώ στο αμάξι... (όχι.. μάσκαρα δεν βάζω...αλλά.. το κραγιον και το μολυβάκι.. δίνουν και παίρνουν)
Χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαα
Στο μόνο που διαφέρουμε.. είναι η ανασφάλεια...
Εκεί.. γαμάω και δέρνω... στις παρουσιάσεις...ακόμα και να μην έχω δουλέψει... σκληρά σαν εσένα.. έχω τον τρόπο μου....(αρχιτέκτονας γαρ)
Είχα παίξει κάποτε.. ένα ανάλογο παιχνίδι... που είχε όμως 10 αλήθειες...και επειδή δεν είπα τότε ψέματα.. και ακόμα ισχύουν... δεν θα σε ακολουθήσω.. αυτήν την φορά...
Πάω τώρα στον Μάριο....
Μάριε....
Χαχαχαχαχαχαχαχαχα
Απιστίες ωρε μου κάνεις???
Χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα
Είναι να μην πέσει η adsl μου...
Αίσχος...
Οπως και να έχει... εγώ χτες βγήκα...
Πήγα για τσίπουρα με μία παρέα... το απόγευμα... μετά.. για καφέ και πολιτική συζήτηση... πολύ γέλιο... και μετά γύρισα και έγραψα για την παρέλαση...
(Συζήτηση στην Θεσ/νικη.. χωρίς μπινελίκι στον Ψωμιάδη.. δεν παίζει..Χαχαχαχαχαχαχαχαχα..εξού και η έμπνευση του ποστ)


Καλή μέρα να έχουμε όλοι....
Πιστοί και άπιστοι!!!!
Χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα

marianaonice είπε...

Πολύ ωραία το παρουσίασες το παιχνίδι!
Τσάμπα το άγχος σου λοιπόν, όπως τσάμπα πάνε τα περισσότερα άγχη μας!
Και εγώ δεν κάλεσα κανένα να το παίξει. Δεν μ' αρέσει να μου αρνιούνται! Η όγδοη αλήθειά μου. Την καταθέτω εδώ σε σένα...
Καλημέρα Κατερίνα!

PN είπε...

Είσαι απλά απίστευτη!!! Ξέρεις κάτι...μπορεί να είσαι ανασφαλής, αλλά μέσα σε αυτή την ανασφάλεια έχεις έναν απίστευτο αυτοσαρκασμό. Αυτό είναι δύσκολο να το βρεις εκεί έξω και εξαιρετικά δύσκολο για σένα να το καταλάβεις. Εμείς όμως το προσλαμβάνουμε!!!

Χτες, λοιπόν, οδηγούσα Κηφισίας και ήθελα να στρίψω τσιγάρο. Σε πληροφορώ από την Κηφισιά μέχρι και τη Φιλοθέη δεν με έπιασε ούτε ένα φανάρι. Στο Θεό σου δηλαδή...θέλει να μου σπάσει τα νεύρα; Χαχαχαχαχα!!!!!

Φιλιά πολλά φανταστική μου και ανασφαλή Κατερίνα. Αύριο ξημερώνει μια καινούργια μέρα...οπότε και βέβαια we do not give a damn about anything...!!!! We will have our chances!!!

katerina είπε...

Μμμμμμ καραντίνα..... μου άρεσε η λέξη, όπως μου άρεσε κι η λέξη "επανασταση".
Αλλά μεγάλες λέξεις, Μάριε.
Μάλλον, κάποιες φορές απλά εγώ, χρειάζομαι τις πυζάμες μου, τις παντόφλες μου, χρειάζομαι εμένα. Ή για να ακριβολογούμε, αντέχω ...εμένα.

Κι άλλες πάλι, πιο συχνά, μου αρέσει, με ανακουφίζει το γέλιο, η παρέα, η συντροφιά, ο χαβαλές, η ατάκα, που φτιάχνει την εικόνα ...του στερεότυπου. Του ρόλου ...ή και της ουσίας.

Αλλά ναι "τα Σαβατόβραδα", αυτό που έμαθε η γενιά μας, να είναι τα ...εξαντλητικά Σαβατόβραδα, τα ατέλειωτα γλέντια, τις νύχτες που προσπαθείς να τα χωρέσεις όλα, έτσι ψυχαναγκαστικά, να τα ζήσεις όλα, να τα χτίσεις και να τα αποδομήσεις όλα, αυτές οι τόσο μικρές και τόσο μεγάλες νύχτες, θα ήταν μια πολύ καλή αναρτηση, αν κάποιος όμως έχει το κουράγιο, να την κάνει απο καρδιας...

katerina είπε...

Καλημέρα και απο εδώ Ακανονιστη.
Ναι το ξέρω, ότι μοιάζουμε, τουλάχιστον στις ...έξω συμπεριφορές.
Τα μαυρα, κάποτε άποψη...στολή πια.
Αυτό το όλομαυρο που που μας έμαθαν ότι αναδεικνύει... το άλλο το δικό μας, το πολύ προσωπικό...

Το στριφτό τσιγάρο.... κάποτε άποψη, τώρα ανάγκη, παρηγοριά, να κοροιδευει, να καλύπτει την βουλιμία για ζωή.... να μετράει τον χρόνο...σε τσιγάρα.

Οι τσάντες σακκίδια-αντισκηνα, που κουβαλάνε...τα πρώτα νιατα, τα στρατιωτικά σακκίδια και ταυτόχρονα την αντιδραση στην κομψή τσάντα της μαμάς μας. Να είμαστε ακόμα τα κορίτσια που λένε όχι...στο κλασικό προτυπο κομψότητας της μαμάς....
Κι όταν κάποια στιγμή την αδειάζεις, γιατί αγόρασες την πανακριβη καινούργια, του σχεδιαστή που ...δεν τον ξέρουν ακόμα τα life style περιοδικά, αλλά εμείς ξέρουμε, ότι είναι το απολυτο must της εικόνας μας...ανακαλύπτεις...μια όλοκληρη περίοδο της ζωής σου, σε μικροπράγματα....κάποιας στιγμής σημαντικά.

Καλη μέρα Ακανόνιστη. Κια μην γρινιάζεις για τον Μάριο. Θύματα της ....κοινοκτημοσύνης, τηςαπέραντης παρέας δεν έιμαστε και εσυ και εγώ;;;
ή κάνω λάθος;;;

katerina είπε...

Καλημέρα Μαριάννα.
Αν κάτι θα ήθελα να αλλάξω σε εμένα, είναι το να αντέχω πιο ευκολα το "όχι", το να μην το εισπράττω σαν απορριψη, να μην με νοιάζει ρε αδερφέ, να μην με πονάει.

Αυτός ο ωχαδερφισμός που τόσο ανακουφίζει τους ανθρώπους και η έλλειψη του, τόσο βασανίζει εμένα.

Και δεν είμαι ...τελειομανης, τεμπέλα του κερατά είμαι, αλλά το...τέλειο που παλευω και δεν φτάνω.....το Μπράβο γυρευει απεγνωσμένα, αυτό το Μπράβο ζητιανευει.... για να ανακουφιστεί.

katerina είπε...

VK μου, καλέ μου φίλε.
Ρε εσύ ο αυτοσαρκασμός τι είναι;;;
Αδυναμία ειναι....
Να το πω εγώ, πριν μου το πει ο άλλος.
Να τον αφοπλίσω....
Μακάριοι οι γελώντες με τους άλλους....
Μακαριοι όσοι τον εισαγγελέα δεν τον έχουν μέσα τους, τον έχουν απέναντι.
Όσοι την απολογία την κάνουν στην...έδρα και δεν κουβαλάνε μονίμως το σκαμνί του κατηγορούμενου, σαν ....αξεσουάρ μέσα στην τεράστια τσάντα τους....

Ανώνυμος είπε...

αν εξαιρεσουμε το θεμα της οδηγησης και των παραλληλων διεγασιων προετοιμασιας, βλεπω πολλες ομοιοτητες, κατερινα. ειδικα στην τσαντα αντισκηνο, που βαζω μεσα την αρτα και τα γιαννενα!καλησπερα

katerina είπε...

Καλησπέρα lifewhispers.
Τι όμορφο όνομα.
Το ζηλεψα. Εγώ κουβαλάω αυτό το ρημαδοκατερίνα μια ζωή.

Και κοιτα, τώρα που μπορούσα να το ξεφορτωθώ....να διαλέξω κάτι που θα μου άρεσε, πάλι σε αυτό εγκλωβίστηκα.

Μεγάλη τσάντα και εσύ;;; Πάντως κοντράρω την οποιαδηποτε για τα μεγέθη των δικών μου.

marios είπε...

Δυο ημεραι ελειψον και κατεστη αντικειμενο διαφιλονικιας μεταξυ δυο εκ των ελκυστικοτατων, ασχολουμενων με το διαδικτυο κορασιδων, της ακανονιστου τεκτονος εξ Βορρα και της Αικατερινης της χημικου εξ Νοτου.

Ως εκ τουτου συμμεριζομενος τας ευθυνας μου απεφασισον να αναβαθμισω το φιλολογικο επιπεδο των παρεμβασεων μου οπως ηδη διαπιστωσατε.

χαχαχαχαχα