Κυριακή 12 Οκτωβρίου 2008

Ο λαός είναι ο πληθυντικός της μειονότητας

Το γεγονός ότι το Γαλλικό Σοσιαλιστικό κόμμα (PS) βρίσκεται σε μία από τις χειρότερες στιγμές της ιστορίας του, είναι το μόνο, στο οποίο συμφωνούν όλοι, οι εν δυνάμει μνηστήρες της ηγεσίας του.

Ως γνωστόν απανταχού στον πλανήτη, πιθανότατα και στους εξωγήινους, η .....φτώχια φέρνει γκρίνια.

Ε, γκρινιάξανε, έβαλαν τα χεράκια τους και έβγαλαν τα ματάκια τους ξεσκίζοντας ο ένας τον άλλον και όλοι μαζί την πολιτική υπόσταση του PS, μετά, παρά το γεγονός, ότι για την γαλλική κοινωνία, η προσωπική ζωή του καθενός είναι ιερή και απαραβίαστη, αυτοί ακολουθώντας το αμερικάνικο παράδειγμα του «πολιτευεσθαι» έβγαλαν τα προσωπικά της ζωής, ο ένας του άλλου στην φόρα (είχε προλάβει από το 98-99, ή κάπου εκεί, η .....γάτα ο Ντελανοέ και είχε δηλώσει ότι είναι ομοφυλόφιλος), ε, είδαν και αποείδαν ...ότι αντί να επιπλέει κάποιος, βούλιαζαν όλοι μαζί, αφού άρχισαν να έχουν διαρροές ακόμα και προς τον τροτσκο-σταρ Μπεζανσενό (κάτι σε Τσίπρα, αλλά στο πιο Γαλλικό), αποφάσισαν να το ρίξουν στην παραγωγή της πολιτικής.


Τώρα αυτά δεν είναι βέβαια εύκολα πράγματα, όταν η μόνη πολιτική που έχεις μάθει να ασκείς είναι η πολιτικής της συνωμοσιολογίας, ή αυτή η επικοινωνιακή .....του στυλ, καλέ εμείς έχουμε θέσεις αλλά δεν τις λέμε για να μην μας τις κλέψουν οι αντίπαλοι, καλέ εμείς έχουμε θέσεις αλλά τα media δεν μας παίζουν, καλέ που θα πάει δεν θα πέσουν οι κυβερνώντες, καλέ.....ξυνόμαστε, καλέ.....

Ε, είδαν και αποείδαν...και... Ναι, είναι κοινός τόπος σε όλους, ότι απλά την ανάγκη κάνουν φιλοτιμία, αλλά αυτό δεν μειώνει την αξία της συζήτησης.

Και άρχισαν να μπαίνουν στο τραπέζι, και από τον Νελανοέ, αλλά και από την Σεγκολέν, ζητήματα ποιότητας αλλά και νομιμότητας της δημοκρατίας.
Ο γκουρού της «αποκέντρωσης των δημοκρατιών», ο Pierre Rosanvalon, αυτός πάνω στις θέσεις του οποίου, στηρίζεται όλη αυτή η συζήτηση, ξεκινάει από το αξίωμα ότι «η εκλογή δεν εγγυάται ότι μια εξουσία υπηρετεί το γενικό συμφέρον».
Mιλάει για την κρίση του δυτικού κράτους προνοιας, o Ροζανβαλόν, και επιμένει ότι η νεοφιλελεύθερη αντίληψη ότι η κρίση οφείλεται στην επέκταση των λειτουργιών του κράτους είναι απόλυτα ανεπαρκής. Προτείνει λοιπόν στους σοσιαλιστές μια νέα ιστορική ανάγνωση της πορείας ανάπτυξης του κράτους πρόνοιας και τους προκαλεί να μεταρρυθμίσουν τους Θεσμούς του, αν τους ενδιαφέρει να το σώσουν. Αν...λέει.
Ο Ροζανβαλόν επιμένει ότι ο κεντρικός στόχος των σοσιαλιστών πρέπει να είναι η κοινωνία της ένταξης και της συμμετοχής, που μόνο αυτή θα οδηγήσει σε καθεστώτα που επικεντρώνονται, στηριζονται και ανατροφοδοτούν την αλληλεγγύη, την ισότητα και τα κοινωνικά δικαιώματα.
Ο ίδιος φοβάται τη δημιουργία ενός νέου πατερναλιστικού κράτους που θα καθορίζει ηθικές συμπεριφορές και θα ελέγχει τους πολίτες

Ε, και ......τι να κάνουμε κ. Ροζανβαλόν μας, δεν τα αφήνουμε τα πράγματα ως έχουν, να κυνηγάνε οι πολιτικοί ηγέτες μας την πλειοψηφία, είναι εποχές και για πιο σύνθετα πράγματα;;;;
Σταματήστε ανόητοι λέει ο Ροζανβαλόν. Η δημοκρατία για να είναι ζωντανή πρέπει να περιπλεχθεί. Η καθαρά πολιτική διάσταση της δημοκρατίας συνίσταται στη σύνθεση ανάμεσα σε διαφορετικές απόψεις.
Που στηρίξαμε λέει την νομιμότητα του δημοκρατικού καθεστώτος;;; σε δύο παραμέτρους . Στην πλειοψηφία και στην διάρκεια της θητείας. Αλλά νομίσαμε, ότι η πλειοψηφία ισοδυναμεί με το σύνολο, ότι το μεγαλύτερο έστω μέρος, ακόμα και το 51%, ισοδυναμεί με το όλον. Επαναπαύονται οι κυβερνήσεις με το δεδομένο ότι η στιγμή των εκλογών ισοδυναμεί με το σύνολο του χρόνου της θητείας. Αλλά ο «Λαός» δεν νοείται σαν ένα μπλόκ, αλλά σαν ένα σύνολο ειδικών καταστάσεων. «Ο λαός είναι ο πληθυντικός της μειονότητας», αρα οι συνθήκες της καλής εκπροσώπησης έχουν διαταραχθεί.

Εμένα σε πρώτη φάση σαν διαπίστωση με πείθει. Αλλά από διαπιστώσεις..... ωραία και μετά;;;;


Αυτήν την διαπίστωση πήρε και η Σεγκολέν και έκανε παντιέρα την «συμμετοχική δημοκρατία».

Ναι συχωριανοί μου, μην αρχίσουμε τώρα τις αντεγκλήσεις (αν και μάλλον δεν θυμάται πια κανείς, εγώ τι στο διάολο το νερό της αιώνιας μνήμης έχω πιει;;;;), όλη η προεκλογική εκστρατεία του ΠΑΣΟΚ το 2007, αντιγραφή της προεκλογικής εκστρατείας του γαλλικού PS ήταν. Ακόμα και το «Δίκαιη κοινωνία, Δυνατή Ελλάδα» μετάφραση του "plus juste la France sera plus forte" ήταν.

Σιγά που θα τους ξέφευγε η «συμμετοχική δημοκρατία», το βούτηξε και εδώ το ΠΑΣΟΚ......με τις γνωστές εικόνες..... που όλοι ζήσαμε και που αν ο Θεός αποφασίσει ότι θα με τιμωρήσει ποτέ με Αλτσχάιμερ, ε, ας μου κάνει την χάρη να ξεκινήσει την ....λήθη από την περίοδο των εσωκομματικών εκλογών στο ΠΑΣΟΚ. Τον θερμοπαρακαλώ βέβαια να ξεχάσω και αλλά πράγματα που έζησα στην ζωή μου, αλλά κάτι τόσο φρικιαστικά γελοίο, να πω την αλήθεια μου, δεν ...θυμάμαι....ότι πρέπει να ξεχάσω.....
Τέλος πάντων, γιατί να σας σκοτίζω με τον πόνο μου, πάμε πάλι στο Γαλλικό PS.

Κατά την προσφιλή πρακτική των πολιτικών, δηλαδή την πολιτική της ευκολίας, την πολιτική της αντιγραφής κατά πως μας βολεύει, την πολιτική του τσιτάτου, την πολιτική του «στρίβειν δια του .....Ροζανβαλόν», ή το πιο επίκαιρο σήμερα του ...«στρίβειν δια του ....Κευνς», εξήγγειλε και το PS, την συμμετοχική δημοκρατία, σαν την νέα καινοτομία της σοσιαλδημοκρατίας .

Ο έρημος ο Κευνς όμως πέθανε, αλλά έλα που ο Ροζανβαλόν, ζει και βασιλεύει, χοντρός και ανθηρός, αντέδρασε και τους είπε ότι ένοιωσε ... «βιασμένος».

Τους απάντησε λοιπόν, σ’ ένα άρθρο στο Nouvel Observateur, όπου κομψά και .....γαλλικά, τους λέει ότι απλά χρησιμοποιούν μια «αλλαγή λεξιλογίου» και αν τελικά θέλουν να δουν ...χαρά στο κόμμα τους θα πρέπει να έχουν τα κότσια να πάνε πολύ πιο μακριά, και να βάλουν το ζήτημα της ποιότητας της δημοκρατίας στην καρδιά των προγραμμάτων τους αντί να παραμένουν εξαιρετικά διστακτικοί και δέσμιοι της στενά εκλογικής-αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας.

Τους καλεί λοιπόν, αντί να αντιγράφουν σαν κακοί μαθητές, μπας και περάσουν την βάση, να γίνουν οι πρωτοπόροι του δημοκρατικού πειραματισμού. Επιμένει ο Ροζανβαλόν, ότι στη εποχή της παγκοσμιοποίησης η ποιότητα της δημοκρατίας είναι αυτό που μπορεί να διακρίνει και να οριοθετήσει την Αριστερά από την Δεξιά.

Στο Legitimite Democratique ο Ροζανβαλόν μιλάει για την επανεφευρεση της δημοκρατίας, θεωρώντας ότι η "εκλογική-αντιπροσωπευτική" δημοκρατία δεν είναι πλέον επαρκής και πρέπει να βελτιωθεί με διάφορα σχέδια που αφορούν σε προκριματικές εκλογές, σε δημοψηφίσματα, στην εφαρμογή νέων μορφών έκφρασης ή διαβούλευσης, και βασικά στην ενεργοποίηση του κοινωνικού διάλογου, θεσμοθετημένου βέβαια εδώ και χρόνια σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΟΚΕ, Ευρωπαϊκή Οικονομική και Κοινωνική Επιτροπή, με την αντίστοιχη ΟΚΕ στα καθ’ ημάς, με Πρόεδρο παλιότερα τον Αναλυτή και τώρα τον Πολυζωγόπουλο....σας βλέπω γελάτε.....σους μπρέεεεεε, που θα έλεγε και η προγιαγιά μου, κακόμοιρε κ. Καθηγητά μου, καλέ ας του δείξει κάποιος μια φωτο του Πολυζωγόπουλου μπας και αναθεωρήσει).

Ο Ροζανβαλόν θεωρεί πολύ απλουστευτικό τον Τοκβιλ, και επιμένει ότι αντί η αριθμητική να λύνει το πρόβλημα, το περιπλέκει ακόμα περισσότερο, για έναν απλό λόγο, κανένα κόμμα δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι ενσαρκώνει μόνο του, τον λαό. Εκπροσωπεί την πλειοψηφία του "εκλογικού σώματος", αλλά αυτό δεν ταυτίζεται με τον "λαό της κοινωνίας", ούτε με τον "λαό των αρχών". Συνεπώς δεν υπάρχει απόλυτη δημοκρατική νομιμοποίηση

Ο Ροζανβαλόν βέβαια δεν αμφισβητεί ότι οι εκλογές αποτελούν τον ακρογωνιαίο λίθο της δημοκρατίας και λέει ότι κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι το 51% πρέπει να επικρατήσει επί του 49%». Αλλά η νομιμότητα που προσδίδουν οι εκλογές «παραμένει ατελής». Εφόσον όμως δεν μπορούμε να επιτύχουμε την πλήρη λαϊκή κυριαρχία «μπορούμε να προσπαθήσουμε να πολλαπλασιάσουμε τις εκφράσεις της».
Ο Ροζανβαλόν επιμένει ότι οι Ανεξάρτητες Αρχές είναι αυτό που μπορεί να κάνει την διαφορα στην ποιότητα και στην νομιμοποιηση της δημοκρατίας.
Λέει ότι, οι όροι «συμμετοχή» και «αμεσότητα» εκφράζουν μια νέα απαίτηση των πολιτών από τους κυβερνώντες. «Επί καιρό αρκούμασταν να θεωρούμε τη δημοκρατία ως ένα καθεστώς και να κρίνουμε μια εξουσία υπό το φως των αποφάσεων που λαμβάνει. Όλα όμως δείχνουν ότι οι πολίτες είναι σήμερα όλο και πιο ευαίσθητοι ως προς τον τρόπο που τους σέβονται, τους ακούνε και τους λαμβάνουν υπόψη. Διαμορφώνεται η ιδέα ότι πρέπει να υιοθετηθούν "δημοκρατικές συμπεριφορές". Οι κυβερνώντες το έχουν συνειδητοποιήσει και προσπαθούν να χειραγωγήσουν αυτές τις προσδοκίες"

Ωραία λοιπόν λέει ο Ντελανοέ, η διαδραστική ηλεκτρονική δημοκρατία είναι αυτό που θα την κάνει ποιοτική..... (Παναγία μου, μην το δει αυτό ο ΓΑΠ, τι θα δούνε πάλι τα ματάκια μας!!!, ρώτα και κανέναν άνθρωπο ρε Πρόεδρε και η αντιγραφή ...θέλει την τέχνη της....αυτό δεν αναβαθμίζει την δημοκρατία, την αγορά υπολογιστών και software αναβαθμίζει)

Ανοησίες λέει ο Ροζανβαλόν, η «ηλεκτρονική δημοκρατία» είναι μια ηλίθια ουτοπία. Δεν υπάρχει τίποτα πιο αντιδημοκρατικό από το να ψηφίζουν όλη μέρα, όλοι οι πολίτες. (τα ακούς Πρόεδρε..., δεν τα λέω εγώ, μην σου μπαίνουν πάλι ιδέες), και η διαδραστική δημοκρατία δεν νοείται σαν εναλλακτική λύση προς την αντιπροσωπευτική δημοκρατία, αλλά σαν βελτιωση της επι το νομιμώτερον και το ποιοτικότερο.

Το μεγάλο ερωτημα κατα τον Ροζανβαλόν, που ελπίζουμε ότι θα το βάλουν στο τραπέζι οι Γάλλοι Σοσιαλιστές, είναι να επαναπροσδιορίσουμε την ποιότητα της σχέσης μεταξύ κυβερνώντων και κυβερνωμένων και όλα αυτά που κρύβονται πίσω από τον όρο "συμμετοχή".







Ασχετη με το post ή μάλλον αποδυναμώνει την θέση του post αυτή η αφίσα του Μιτεράν, αλλά πειτε μου ρε συχωριανοί, εικοσι χρόνια μετά ....δεν παραμένει η επιτομή της πολιτικής αφίσας;;; Αν μιλάμε για αρχηγικό προφιλ γαμώτο!!!! Αν μιλάμε για επικοινωία γαμώτο!!! Μιτεράν - Σεγκελά.....τα καλύτερα

23 σχόλια:

monahikoslikos είπε...

Πάλι ξέχασες να πάρεις ...τα χάπια σου.
Φοβάμαι πως η κατάστασή σου είναι τόσο βαριά που ούτε το αλτσχάιμερ θα σε σώσει.
Θα μείνεις εσαεί ένα πολιτικό ον με άποψη και γι αυτό βαθιά πληγωμένο από τους πειραματισμούς των νεοσοσιαλιστών.
Καλημέρα Κατερίνα μου αλλά έχω δουλειά να παραδώσω σε λίγο και δεν έχω χρόνο για πολιτικές αναλύσεις.
Άσε που το "χειμωνιάτικο" πρωινό που ξημέρωσε με τσιγκλάει να ανάψω το τζάκι.
Α, αν βγεις να μην ξεχάσεις να πάρεις μαζί την ...mastercard-pasok, είναι κομψή και συμφέρει.

κάκος είπε...

Παρά την σοβαρή προσπάθεια που κάνει ο "Λύκος" μας να ζεστάνει την κατάσταση με το τζάκι (από τώρα?) θέλω μόνο να πω τούτο :
L.C.R. !
Α και το άλλο , ο Αλέξης δεν είναι τροτσκιστής , ευτυχώς για τους τροσκιστές δηλαδή !
Καλημέρα Κατερίνα μας !

katerina είπε...

Μπα Λύκε, τα παίρνω τα χάπια μου.

Απλά, μιας που το blog πριν ένα χρόνο, ξεκίνησε με αναφορά στον Georges Marchais, και «ψάχνοντας τον Ηγέτη» ε, σιγά σιγά .....λέει να την κάνει, με το PS, τον Ντελανοέ, και τον Ροζανβαλόν.

Και να σου πω και την αμαρτία μου, ποτέ ο κίνδυνος του λάθους δεν με απέτρεψε από το να το διαπράξω, και ποτέ το βάρος του λάθους δεν με απέτρεψε από το να το ομολογήσω και να το παραδεχτώ.
Και άλλωστε έχω εξομολογηθεί πολλά από εδώ μέσα, αλλά ...έτσι θα πορευτώ.....με αμαρτίες. Δεν πάνε να φωνάζουν οι...ειδικοί για τις επιπτώσεις τους, γλυκιά η αμαρτία, γλυκό το λάθος, και θα επιμένω πάντα, τυχεροί όσοι δεν την μέτρησαν, αλλά την διέπραξαν.
Έτσι ρε στα κουτουρού....Ανάμεσα στην πράξη και στην μετάνοια, .... καταλαβαίνεις πολύ καλά, ότι θα επιχειρώ πάντα .....την πράξη. Η μετάνοια ...έπεται..

όσο για την mastercard-πασοκ, έχω κάνει αίτηση, αλλά τους φάνηκε ψηλό το πιστωτικό όριο που ζητησα. Αλλά εδώ θα κάνει σχολή στελεχών, φαντάζομαι με εκπαιδευτές τον Παπασπύρο και τον Τζανέτο Καραμίχα (ήμαρτον Κύριε!!!)...ωραίες μέρες Λύκε, όρεξη να έχεις .....και απο γελοιότητες....αστειρευτη η δεξαμενη....

katerina είπε...

Μμμμμμ, Κάκο, θιασώτης του LCR ;;; έχω κανει και post για το LCR (Ligue Communiste Revolutionnnaire) http://agauch-katerina.blogspot.com/2008/06/blog-post_3209.html

Να σου πω την αλήθεια, κάποτε «φλέρταρα» πολιτικά , όχι μωρέ ας αφήσουμε Κυριακάτικα, τα «πολιτικά ορθά», κάποτε «ερωτευτηκα» πολιτικά τον Alain Krivine(τον αντίστοιχο Αλαβάνο στα καθ’ ημάς).
Ο Τσίπρας ασφαλώς δεν είναι τροτσκιστής, ο Τσίπρας όπως και ο Μπεζανσενό, είναι της νέας πολιτικής λογικής της Αριστεράς, ότι κάτσει σε δυσαρεστημένο, δικό μας..... Τα golden boys, της αυτοαποκαλούμενης Αριστεράς, μιας Αριστεράς που βγήκε στο μεϊντάνι και αναζητά πελάτες για φούσκες.

Αλλά το LCR, επί εποχών ...πολιτικής καθαρότητας, την τροτσκιστική Αριστερά, εξέφραζε.
Και ο Κρεβίν, αν μη τι άλλο, ήταν ο πιο γοητευτικός ομιλητής που έχω δει ποτέ μου.. Έτσι, να σε πάρει μαζί του στο ταξίδι.......

Αν πραγματικά ...το LCR, σου είπε ποτέ κάτι ή ΚΑΤΙ, ....αν «οι παλιές αγάπες πάνε όντως στον Παράδεισο», θα έχεις δει την ομιλία του, τον φετινό Μαη για τα σαρανταχρονα του ....ΜΑΗ.

Αποφάσισε να την κάνει στα Αγγλικά, και την ξεκινάει ... «συχγωρήστε μου τα λάθη, τουλάχιστον στην γλώσσα, αλλά πρέπει να μιλήσω σε γλώσσα που καταλαβαίνουν ΟΛΟΙ, για κάτι που πιθανά δεν καταλαβαίνει ΚΑΝΕΙΣ, ίσως μόνο εμείς που το ζήσαμε.»

Κατάλαβες ρε Κάκο, γιατί λέω ότι η γενιά «σαράντα» είναι αδικημένη;;; Θα μου πεις Μύθοι!!! Ε, και;;; εγώ, προσωπικά εγώ, και γαμώτο για μένα γράφω, ένα Μύθο έψαχνα σε όλη μου την ζωή, και μόνο τα απομεινάρια, τα ξεφτισμένα κουφάρια τους έβρισκα, και αυτά Μύθους ....τα έντυνα με το μυαλό μου. Και ακόμα και σε αυτά επένδυσα, κι όχι το περίσσευμα μου, αλλά και το υστέρημα μου.......
Άμα το όχημα του θυμικού σου καίει κηροζίνη το να του βάζεις νοθευμένη βενζίνη, ή νερό......πόσο να το κινήσει, καταδικασμένο είναι να σε αφήνει, να σε εγκαταλείπει στις ερημιές....
Άρα βάλτου κηροζίνη...κι είπαμε..... η μετάνοια έπεται.

monahikoslikos είπε...

Τώρα ποιος από τους 2 θα παρεξηγηθεί με την εξομοίωση ο Alain Krivine ή ο Αλαβάνος;
Όχι και Αλαβάνος ο σύντροφος Krivine...

katerina είπε...

Ωραία Λύκε, ανακαλώ..... ή μάλλον επανέρχομαι με μια πιο καλοδιατυπωμένη ...άποψη.

Ας πούμε ότι ο Αλαβάνος επιχείρησε να τον αντιγράψει, όσον αφορά στο πως πέρασε τον Τσίπρα.
Ακριβώς το ίδιο έκανε και ο Krivine, με τον Μπεζανσενο.
Και όχι μόνο αυτό, σε δεκάδες πράγματα τον αντέγραψε....
Και εκλογικά του βγήκανε του Αλαβάνου.... όπως άλλωστε και του Κριβιν.
Θα μου πεις άλλα τα μάτια του λαγού και άλλα της κουκουβάγιας.....Συμφωνώ απόλυτα, αλλωστε ...και για αυτό και τον ....μελετάμε Κυριακάτικα, με τόση γλύκα.
Και να σου πω και την αλήθεια, μάλλον οι παλιες αγάπες....δεν πάνε στον Παραδεισο της λήθης αλλά τις κρατάς σε ένα κουτάκι, εκει στην άκρη του μυαλού, έτσι για μια δύσκολη ώρα ...υπογλυκαιμίας.

monahikoslikos είπε...

Έχεις δίκιο Κατερίνα, οι παλιες αγάπες....δεν πάνε στον Παραδεισο της λήθης και πως διάολο θα μπορούσανε να πάνε...
Όπως λέει και το σχετικό άσμα, η πρώτη αγάπη δεν λησμονιέται κι εδώ δεν μιλάμε για απλή αγάπη, έρωτας κεραυνοβόλος ήτανε κι όσο κι αν τον "πληρώσαμε" ποτέ δεν μετανοιώσαμε και γι αυτό και δεν τον λησμονήσαμε.
Μένει εκεί στην άκρη του μυαλού και κάθε που το θυμάται, έρχεται, κάθεται δίπλα μας στον ...καναπέ και σαδιστικά μας θυμίζει τους όρκους που είχαμε δώσει και τους "πατήσαμε".

κάκος είπε...

... και με τα "γκαζοζέν" τι θα απογίνει ?

κάκος είπε...

α και για την δύσκολη ώρα της υπογλυκαιμίας ... κερνάμε και παγωτό καιμάκι με πάστα σοκολατίνα στου "κανάκη" , αλλά αν δεν αρκεί τι γίνετε ?

κάκος είπε...

Για σένα Λύκε δεν έχει γλυκό !!!

tzonakos είπε...

Μια κουβέντα μόνο :
Συμμετοχική Δημοκρατία ίσως θα ηταν να ψηφίζουν οι μειονότητες ( που αποτελούν τον λαό ) κάθε 2 μήνες σε μίνι εκλογές.
Ενα σύστημα αυτόματο αν θες, να ξυπνάς το πρωί και να σε ρωτάνε :
-Τι ψηφίζεις σήμερα ;
Και αυτόματα το αποτέλεσμα των μινι Εκλογών να ανάγκαζε την Εξουσία να προσαρμοστεί, να λάβει σοβαρά υπ όψη την άποψη του πληθυντικού της μειονότητας.

Μη με παρεξηγείς, απλά κι εγω προσπαθώ να βγάλω άκρη, προσπαθώ να δω και τι γίνεται σε άλλες χώρες, προσπαθώ να δω πόσο με ακούει σαν πολίτη η Δημοκρατία.
Με ακούει, απαντάει, ή τα αυτιά μου κάνουν ήχους ;

NdN είπε...

Γεια σου Κατερίνα,

Δεν γνωρίζω τα του Γαλλικου Σοσιαλιστικου κόμματος και γι αυτό με δυσκολία παρακολουθώ τα γραφόμενα σου. Από τα λίγα που γνωρίζω ωστόσο δεν έχουν και πολλά κοινά σημεία με το ελληνικό αδελφό κόμμα.

Πάντως Κατερίνα θα σου πω προσωπικές μου εμπειρίες. Κοιτάζω γύρω μου και βλέπω Γάλλους. Πολλούς Γάλλους (και Γαλλίδες φυσικά). Κάτι μου λέει ότι για να είναι εδώ μάλλον κάτι δεν πάει καλά στη χώρα τους. Και όσο ο Νελανοέ και η Σεγκολέν ασχολούνται με τα ζητήματα «ποιότητας αλλά και νομιμότητας της δημοκρατίας» μέσα από τη εσωτερική τους πισίνα, τόσο θα βρίσκονται «στις χειρότερες στιγμές της ιστορίας τους». Προσωπική εκτίμηση φυσικά.

Οπότε εσύ που ξέρεις Γαλλικά γράψε μία απάντηση στο Nouvel Observateur και πες του ότι αν θέλουν οι Γάλλοι Σοσσιαλιστές να δουν καμία χαρά στο κόμμα τους ας έρθουν από Λονδίνο για να δουν την απόγοήτευση των φίλων μου των Γάλλων που δουλεύουν στην BNP. Και αλήθεια σου λέω δεν έχουν κανένα πρόβλημα με την ποιότητα της δημοκρατίας.

Ανώνυμος είπε...

Να μη ξεχνάμε ότι στην Ελλάδα πλειοψηφία είναι το 41% αφού βγάζει το 51% των βουλευτών! Αυτό θα πει δημοκρατική αριθμητική!

"Ο Ροζανβαλόν επιμένει ότι οι Ανεξάρτητες Αρχές…" Ανεξάρτητες από ποιόν; Ανεξέλεγκτες;;; Υπάρχει στ’ αλήθεια κάποια αρχή πραγματικά και όχι νομικά ή τυπικά ανεξάρτητη; Η ΟΚΕ ποιος πιστεύει ότι είναι ανεξάρτητη; Εγώ πάντως δεν το πιστεύω. Καλά κάνει η Κατερίνα και "χτυπιέται" με τον Πολυζωγόπουλο.

Η «συμμετοχή» έχει τη δική της ιστορία. Οι κομμουνιστές την είδαν σαν κερκόπορτα προς τη διαχειριστική περιφέρεια της εξουσίας που θα τους άνοιγε το δρόμο της ανατροπής. Οι σοσιαλιστές ως στρίβειν από την επανάσταση δια της… συμμετοχής! Οι δεξιοί ως τον Δούρειο Ίππο του κομμουνισμού…

Πάντως όταν αφαιρέθηκε το αρχικό περιεχόμενο του πραγματικού ελέγχου της εξουσίας και μετατράπηκε στο αντίθετό της, δλδ στην στήριξη της εξουσίας για να πετύχει τους σκοπούς της, πολλοί την εζήλεψαν και την υιοθέτησαν. Η Γερμανία το καλύτερο παράδειγμα με τα «εποπτικά συμβούλια» εργοδοτών - εργαζομένων και έναν ουδέτερο που ήταν πάντα της εργοδοσίας.

Εδώ, η δόξα της συμμετοχής ήταν επί της περίφημης «κοινωνικοποίησης» του Ανδρέα όπου έβαλε τους ιδεολόγους του να εφεύρουν τον σοσιαλιστικό καπιταλισμό. Έτσι μετά, θέσπισε και το «άρθρο 4» των εργατικών συμβουλίων.

Παλιά - ξινά σταφύλια για σοσιαλ-πολιτικούς που στέρεψαν από τον συγχρωτισμό τους με τον νεοφιλελευθερισμό και τώρα ψάχνουν να αποτινάξουν την αμαρτία τους με εγκεφαλικά σχήματα από το παρελθόν.

Και η κρίση ταυτότητας της σοσιαλδημοκρατίας συνεχίζεται…

Στέργιος

common people είπε...

@ Στεργιος
πεστα χρυσόστομε για τον "σοσιαλιστικό καπιταλισμό", γιατί κάτι μου λέει πως μετα τον Μιτεράν, θα βάλουμε και καμιά αφίσα του Ανδρέα!
Αμάν πια με τις παλιές αγάπες!!!

katerina είπε...

Συγνώμη για τις καθυστερημένες απάντήσεις.
όχι Τζονάκο, δεν νομίζω ότι η συμμετοχή έγκειται στο να ψηφίζουμε κάθε δύο ώρες για κάτι.

Συμμετοχή για μένα είναι η επαναδιαπραγματευση των σχέσεων των πολιτών με την εξουσία.

Αυτό που στην πραγματικότητα έγω θα ήθελα να δώ ειναι να τοποθετηθούν τα κόμματα όχι σε μικροδιαχειριστικές λύσεις, αλλά στην ουσία της πολιτικής που είναι το που θέλουμε να πάμε. Να ψηφιστούν για αυτό και απο εκει και πέρα να υπάρχουν οι οργανωμένες ομάδες πολιτών, που εκ των πραγμάτων έχουν διαφορετικά συμφεροντα και επιδιώξεις να διαπραγματευοντια εσαεί με την εξουσία τις βέλτιστες λύσεις.

katerina είπε...

Μα Στεργιε το ίδιο πράγμα λέμε.
όλες αυτές οι δομές, είτε προκειται για τις Ανεξάρτητες Αρχές (που πια κάθε άλλο παρά Ανεξάρτητες έιναι), είτε προκειται για τον κοινωικό διάλογο, που είναι ντροπή μας να τον εκφράζει στην Ελλάδα η ΟΚΕ, είτε προκειται για την κατάντια της εκπροσώπησης των εργαζομένων μέσα στον γιαλαντζί συνδικαλισμό, η δημοκρατία τελικά μικραίνει.
Η επαμενεργοποιηση αυτών των θεσμών δεν έιναι μια κάποια λύση;;;

katerina είπε...

NdN, το PS απλά αφου εξαντλησε όλες τις λύσεις που εμεις ακόμα θεωρούμε ...ΛΥΣΕΙΣ, και που για μένα δεν είναι παρά μικροδιαχειριση προβλημάτων, παλευει να ανοίξει την κουβέντα.
Εμεις ακομα εξαντλούμε ....την αναοχή των πολιτών.

katerina είπε...

common person, προσωπικά για εμενα ο Ανδρέας ποτέ δεν ήταν παλιά αγάπη. Το αντιθετο μάλιστα.

Ανώνυμος είπε...

www.arelis.gr
περιεχει ερωτονομικον που σοκαρε την ελληνικη κοινη γνωμη με το σεξουαλικο του περιεχομενο

sombraluz είπε...

Πιστεύεις, ειλικρινώς, ότι υπάρχει κάποια ελπίδα;
Ωστόσο χαίρομαι που σε βρήκα.

katerina είπε...

Ανωνυμε χαιρομαι που επιτέλους βρέθηκε κάτι να σοκάρει την Ελληνική κοινωνία, ακόμα κι αν είναι αυτό το ερωτονομικόν που λες, και που να σου πω την αλήθεια δεν έχω ιδέα τι στο καλό είναι

katerina είπε...

sobraluz, καλως ήρθες, σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.
Με ρωτάς να σου πω αν πιστευω ειλικρινά αν υπάρχει ελπίδα.
Ορθολογικά όχι, sobraluz, δεν βλέπω κανέα φως απο πουθενά, ή για να το πω αλλιώς, αυτό το φως που φαίνεται στην άκρη του τουνελ, νομίζω απλά ότι είναι το τρένο που έρχεται καταπάνω μας.
Η ελπίδα μου είναι ας πουμε ....μεταφυσική.....με την έννοια, ότι δεν μπορεί να έχει και αλλο πάτο το πηγάδι της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας....κάτι θα γίνει ρε παιδί μου...έτσι όπως στα παραμύθια.

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

..Πάντα υπάρχει ελπίδα. Το κυριότερο είναι να αλλάξουμε τις επιλογές μας. Δεν έχει σημασία καμία, τι θα κάνει ο δίπλα ή ο παραδίπλα. Το μόνο που έχει πραγματικά σημασία, είναι να αναλάβουμε τις ευθύνες απέναντι στον εαυτό μας.
Φυσικά για να έχει νόημα, κάτι τέτοιο, και αποτέλεσμα, προϋπόθεση η συνειδητοποίηση της ευθύνης και η ευαισθητοποιημένη συνείδηση.

Καλημέρα!