Ο Εγγλέζος, ο Κανίβαλος και η Benetton

Γνωστό το  ανέκδοτο με τον Φύλαρχο χωριού Κανιβάλων που… δεξιώνεται τον Εγγλέζο Ταγματάρχη,  με μενού, το κρέας των νεκρών πολεμιστών της αντίπαλης φυλής. Κι όταν ο Ταγματάρχης που επαίρεται για τους πολέμους και τις μάχες που έχει συμμετάσχει, αυτές με τους χιλιάδες νεκρούς, αρνείται ως… πολιτισμένος να φάει ανθρώπινο κρέας, ο Φύλαρχος έκπληκτος τον ρωτάει «κι αφού δεν τους τρώτε γιατί σκοτώνετε τόσους πολλούς?»

Δεν ξέρουμε τη συνέχεια αυτής της εποικοδομητικής …συζήτησης μιας που όλα τα καλά παραμύθια τελειώνουν χωρίς ποτέ να εξηγήσουν γιατί τα Πριγκιπόπουλα παντρεύονται Σταχτοπούτες , ή γιατί στα τηλεοπτικά σηριαλ, ο πλούσιος δεν παντρεύεται τελικά την όμορφη, κακιά, πλούσια αλλά την πτωχή πλην τιμία, που κι ασκημούτσικη θα την πεις.

Δεν ξέρουμε αν ο Άγγλος εξήγησε στον Φύλαρχο ότι στο καπιταλισμό η παραγωγή δεν είναι θέμα ικανοποίησης της ζήτησης αλλά θέμα ΑΝΑζήτησης της υπεραξίας.

Και με τι …θεό να εξηγήσει ο Εγγλέζος στον Κανίβαλο την Εκμετάλλευση?

Με ποιον ιεροκήρυκα, να του μιλήσει άλλοτε για την κατανάλωση και το lifestyle, κι άλλοτε για την στέρηση και τον εξαγνισμό  από την προηγούμενη …αμαρτία. Κι όλα αυτά να αγιοποιούνται από τον ίδιο ρήτορα, και να εξαγιάζονται μέσα από τις ίδιες λέξεις.

Κι ο Φύλαρχος, αν δεν είχε προλάβει να μολυνθεί  από παπάδες  και φιλελευθευρίζοντες (sic!) τηλε-ευαγγελιστές του φεουδαλισμού, θα του έδειχνε τη φυλή του, και θα του έλεγε ότι η άκρατη εμπιστοσύνη στο άτομο, εκεί, δεν πουλιέται σαν ένδειξη αυτοπεποίθησης, αλλά σαν ιδεολόγημα για ένα απλουστευμένο σύμπαν. Πιο απλοϊκό  και από του Κανιβάλου.

Γιατί και στη τελευταία Κοινότητα,  του πιο απομακρυσμένου σημείου του πλανήτη, δεν είναι δυνατόν να αγνοήσεις την κοινωνική πολυπλοκότητα.

Ναι, ο Εκμεταλλευτής* θα τσακίζει διαρκώς το κοινωνικό σώμα.  με ηθικολογικές νόρμες, νόμους, και τεχνοκρατισμούς που ακόμη κι όταν φαίνονται ανίσχυροι  κι ειρηνικοί, θα είναι εξόχως επιβλητικοί.

Κι οι κώδικες θα είναι πάντα ίδιοι με τους θρησκευτικούς. Αυτούς που δουλεύουν οι κάθε λογής «παπάδες» για να διαχειριστούν το υπαρξιακό άγος των ανθρώπων  και λέγονται θρησκείες.

 Κι σήμερα στον …ανεπτυγμένο κόσμος  μας, ο μόνος  …υγιής  ανταγωνισμός που υφίσταται είναι αυτός είναι μεταξύ ….φιλελευθέρων και …παπάδων. Με το ίδιο ακριβώς ηθικολογικό υπόβαθρο, με την ρητορεία και για τους ίδιους πελάτες.

Αμάρτησες που μπήκες στον πειρασμό. Εξαθλιώσου να εξαγνιστείς. Φτώχυνε για να αποδείξεις ότι περνάς από την τρύπα της βελόνας μας. Πίστευε-στους ειδικούς- και μη έρευνα.

Μόνο που καλοί κ αγαθοί μου ρήτορες, παπάδες του οικονομικού φιλελευθερισμού, θα έπρεπε να γνωρίζετε αυτό που ο Φύλαρχος …ξέρει. Εκεί που συγκροτείται η εξουσία, ΕΚΕΙ, ακριβώς  στο ίδιο σημείο χτιζονται οι όροι της αμφισβήτησης της.

Είδα…αυτό! Και στο …χριστιανικό “unhate” με την ηθικολογική του νότα,  για τον μόνο που ΔΕΝ ένοιωσα τρόμο ήταν ο Κανίβαλος.

*πολυκεντήσαμε τη λέξη Καπιταλιστής, κι όπως όλα τα πολυχρησιμοποιημένα καταντάμε  στρογγυλές ευνουχισμένες ορολογίες, κι ίσως πια λησμονήσαμε  ότι το ιερό σώμα του καπιταλισμού είναι η εκμετάλλευση.  

Απαντώντας στη Ρένα Δούρου

Όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλο τα ίδια μένουν…

Ποια ήταν άραγε η καινοτομία του twitter?

Μα οι 140 χαρακτήρες.

Αυτοί οι 140 χαρακτήρες που κάνουν το επιχείρημα ατάκα και την ατάκα επιχείρημα. Με όλη την γοητεία, την ταχυτητα και την ευκολία  της ατακας.  Όταν ο ...προφήτης(?) McLuhan ισχυριζόταν ότι η μορφή του μέσου καθορίζει τα μηνύματα που το μέσο μεταδίδει, μιλούσε για την σχέση μέσου-μηνύματος και τα προσδιόριζε  ως  αλληλένδετα.

Μεγάλα τα ερωτήματα της ανάρτησης. Και αν σε γλώσσα τηλεοπτική ή blog θα έγραφα «εκτιμώ που τα θέτεις», σε γλώσσα …twitter γράφω «γουστάρω που τα βάζεις». Και γουστάρω, όχι γιατί συμφωνώ ή διαφωνώ με την καταγραφή που κάνεις, αλλά γιατί εκτιμώ πάντα τους ανθρώπους που δεν διστάζουν να τσαλακώσουν την ΕΙΚΟΝΑ τους  αντιδρώντας στην εκάστοτε …πολιτική ορθότητα όπως αυτή επιβάλλεται, μιντιακά, πολιτικά, κοινωνικά ή …SMιντιακά.

 Η τεχνολογία έδωσε στον …καθένα(?)-όχι και αυτό είναι ένα πολύ σοβαρό θέμα- ένα χωνί, ένα μεγάφωνο, ένα λογαριασμό να μιλήσει και να ακουστεί ως  Αποστολέας ενός Μηνύματος. Ο Παραλήπτης του …τηλεοπτικού μηνύματος έχει πλέον την δυνατότητα να γίνει Αποστολέας.

Που βρισκεται η μεγάλη καμπή  της τηλεοπτικής παντοκρατορίας σε μεγάλες πια μερίδες …κοινού-πιθανότατα και πλειοψηφικές? Όταν χάθηκε ο κοινός κώδικας επικοινωνίας Αποστολέα-Παραλήπτη. Όταν οι τηλεοπτικοί πολιτικοί πρωταγωνιστές  έπαψαν να  κοινωνούν πλέον με τους θεατές πολίτες. Όλοι? Όχι, αλλά η απλοϊκότητα είναι ίδιον κοινωνιών που αποσυντίθενται δημιουργώντας  εύκολους εχθρούς και δύσκολους συμμάχους. Και αλλοίμονο στα SM που δεν θα ήταν μια μικρογραφία της κοινωνίας. Αυτό πιθανα θα σήμαινε ότι  χειραγωγούνται.

Ο Έκο ισχυρίζεται ότι μόνο σε πολύ καθυστερημένες χώρες, φασίστες στρατηγοί κάνουν πραξικοπήματα με τανκς όταν με ελάχιστο συγκριτικά «κόστος»  ελέγχεται η Επικοινωνία.

Η Γώγου το λέει ποιητικότερα  «στο μυαλό είναι ο στόχος»

Ναι, λοιπόν τα μέσα είναι παντοδύναμα. Όλα τα ΜΕΣΑ. Και τα SM.

Και τα SM θα απαξιωθούν όταν θα γίνουν τηλεόραση. Όταν ο Αποστολέας και ο Παραλήπτης δεν θα έχουν πλέον Κοινό Κώδικα Επικοινωνίας. Κι αυτό δεν γίνεται μόνο με τα 5-10 συμφέροντα που μπορεί να εξυπηρετούν 5-10... κανάλια. Προσωπικά ποτέ δεν πίστεψα ότι οι καθεστωτικοί δημοσιογράφοι πληρώνονται από …διάφορες μυστήριες  πηγές  για να επικοινωνήσουν  ότι …λένε. Ξέρουν όμως τι …οφείλουν να επικοινωνήσουν  για να διατηρήσουν ένα ή περισσότερους μισθούς. Έτσι ΑΚΡΙΒΩΣ κι οι χρήστες των SM εύκολα μπορούμε να ενδυθούμε ρόλο γνωρίζοντας δημοφιλία.  Δεν είναι απαραίτητα κακό. Κοινωνικό δεδομένο είναι. Τα SM πίσω τους έχουν όλους εμάς και τον καθένα ξεχωριστά που …εκπαιδευτήκαμε και…τηλεοπτικά.

Και όταν αυτό θα …ωριμάσει ακόμη περισσότερο, θα σαπίσει και θα τελειώσει απαξιωμένο. Και τότε κάτι άλλο θα το αντικαταστήσει. Μέσα σε ένα αέναο κύκλο φθοράς. Ανθρώπινο.

Όσον αφορά στην ανωνυμία και στην επωνυμία η Κοινωνία ας μην επιστρέψει σε Πουριτανισμούς και Καλβινισμούς που έχουν πια ξεπεραστεί ιστορικά. Κι ο Lavoisier φοροεισπράκτορας του Λουδοβίκου ήταν, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι ο «πρώτος νόμος της Χημείας» δεν είναι θεμελιακή αρχή για την Επιστήμη. Πιθανότατα δε, σήμερα, ο Cromwell να φορούσε blue jeans

Προσωπικά δεν με ενοχλεί  διόλου η φθορά των SM όπως ακριβώς δεν με απασχολεί η φθορά του Τύπου και της Τηλεόρασης.  Με προβληματίζει όμως περισσότερο μήπως τα SM γίνουν ένα μικρό αυτιστικό χωριό, ένα ελιτίστικο χωριό που ζει στη καρακοσμάρα του- δεδομένου σε ένα πλήθος 8.000.000 Πολιτών, 200.000(?) λογαριασμοί …επικοινωνούν μεταξύ τους και δίνουν τον τόνο. Και τότε θα πεθάνουν πολύ γρηγορότερα από το …αναμενόμενο. Θα... πεθανουν για το επομενο. Γιατί και για την Επικοινωνία… όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλο τα ίδια μένουν…

Σεπτέμβρης

Είναι όμορφο το τέλος. Ο Σεπτέμβρης θαρρείς  μαζεύει όλη τη χαύνωση  ενός επίφοβου καλοκαιριού κι την δροσίζει, την εξατμίζει. Οι αναβολές, οι διαχειρίσεις, οι  επιστροφές, ξεβάφουν  τις πορφύρες τους, κι ξεμένουν από λόγο ύπαρξης.  Η μεταβατικότητα σώνεται, λειώνει σαν ξεχασμένο παγωτό σε χλιαρό πάγκο. 

Τούτο   το Σεπτέμβρη με γυροφέρνει εκείνη η μαγική φράση του Μπαρνς: "Δεν πιστεύω στο Θεό αλλά μου λείπει"   

Ο Καρίμ και ο Κάρολος

«Ανάμεσα στη δικαιοσύνη και στη  μάνα μου, θα διαλέξω να υπερασπιστώ τη μάνα μου»   Απο παιδί με είχε στοιχειώσει αυτή  η ...Απόφαση του Γαλλο-Αλγερινού Καμύ.

Και κάθε φορά να αναζητάς να ...ορίσεις ποια είναι  η ...δικαιοσύνη και ποια η μάνα σου. Μακάριοι ηλίθιοι αυτοί που πάντα ξέρουν .

Με τον Καρίμ βρεθήκαμε γιατί ...θα  βρισκόμαστε. Οι εικονολάτρες, οι φιλάνθρωποι της εξωτικής φτώχειας,  επικοινωνούν μαζικά τα  περί ένταξης, αφομοίωσης,  και εξομοίωσης. Αντίθετα, μειονοτική, υποστήριζα ότι για να χτίσεις μέλλον πρέπει να γνωρίζεις τις ρίζες σου, το παρελθόν. Να μην φωτογραφίζεις εθελόδουλα στο μυαλό σου κουλτούρες. Να ξέρεις ποιος είσαι, για να μπορείς να το υπερασπιστείς. Να ξέρεις τη γλώσσα της μάνας σου για να μπορείς να ορίζεις τη ...δικαιοσύνη. Ο Καρίμ και εγώ μισούσαμε με τον ίδιο φανατισμό τους ...αντικειμενικούς. Πιστεύαμε ακράδαντα στον υποκειμενισμό της ταυτότητας. Σίσυφοι στην εποχή του Καλιγούλα.

Πάνε 5-6 χρόνια που στήθηκε λοιπόν η μάζωξη, ένα Κυριακάτικο απομεσήμερο καύσωνα σε ένα ...τριάρι -το πολύ 50 τετραγωνικών- στην Κύπρου στη Κυψέλη. Αιρετική η προς συζήτηση πρόταση. Πολλοί την βλαστημούσαν και ως εκκεντρική. Οι πολιτικά ορθοί την έλεγαν ελιτιστική, και οι λάτρεις του Μέσου Όρου ακόμη κι...εθνικιστική: Τα παιδιά κι οι έφηβοι να διδάσκονται  με αυτοργανωση την μητρική  τους γλώσσα. Γραφή κι ανάγνωση. Να ξέρουν ποιοι είναι. Να γίνουν περήφανοι για ότι είναι κι όχι να σέρνονται να φορέσουν μια ...ταυτότητα τσουρούτικο κουστούμι. Όχι στρατοί. Όχι μισθοφόροι. Μαχητές. Το πιο κοφτερό σπαθί  είναι η Αξιοπρέπεια. Τα «ανθρωπιστικά» δεν τα λογαριάζω σαν συνώνυμα    των Ανθρώπινων . Είχα ήδη κάνει λάθος αλλού, και «εμπειρία είναι το όνομα που δίνεις στα λάθη σου».

Ίσα για να τα ...ξανακάνεις. Αλλά ...έμπειρα.

Η συναισθηματική γλώσσα ΔΕΝ μεταφράζεται. Κι αυτό το γνώριζα. Κι αυτό το λάθος το έκανα. Το «σας έχω ανάγκη, δεν με χρειάζεστε», δεν κοινωνήθηκε έμεινε κάπου μετέωρο, σαν σκονισμένος κιτς πολυέλαιος στο φουσκωμένο απο την υγρασία ταβάνι.

Ο ιδρώτας της απογοήτευσης βρωμάει πολύ χειρότερα, από τον ιδρώτα του καύσωνα. Κι εγώ ένοιωθα την αποφορά μου, απόκληρη της γοητευτικής ανθρωπίλας τους. Αντουανέτα. Ποιος ονειρεύεται παντεσπάνι όταν δεν έχει ψωμί? Να μοιάσουν λαχταρούσαν

Με τα χρόνια, βρίσκεις μεθόδους αποτελεσματικής άμυνας. Να σπρώξεις  τον χρόνο μέχρι να στρογγυλέψουν λίγο οι γωνίες  της στενοχώριας, της πίκρας, του πόνου. Να τον σπρώξεις μέχρι να  τον αντέχεις. Μέχρι να μπορείς να τον βάλεις απέναντι και να τον κάνεις ότι γουστάρεις. Να τον «διαχειριστείς» που λένε κι οι...εμπειρογνώμονες. Να τον κρύψεις, να τον καταχωνιάσεις , από τα ...μάτια σου που λένε κι οι Αληθινοί. Στην ήττα πρόσφερε στον εαυτό σου τις πολυτελείς σταγόνες πικρής νίκης.  Το πιο... ακριβοπληρωμένο μου PhD. Την ώρα που πονάς ...Θύμωσε. Το πιο ισχυρό μου παυσίπονο ο Θυμός. Τα πρόχειρα κολλημένα φτερά για να απομακρυνθείς  από τον χωροχρόνο  των Βατερλώ. Ε, και είχα την αφορμή. Το κινητό μου ...χαμένο.

Είμαστε ότι θυμόμαστε λέει ο Μπόρχες. Κι εγώ ,σε εκείνη την επιστροφή από το αυτοκίνητο «μου» στο ...τριάρι «τους»-άτιμα κτητικά, χειροβομβίδες κρότου λάμψης του Εμείς-  δεν θυμάμαι παρά ότι έφτασα σε χρόνο dt, βρήκα τον Καρίμ μέσα στο ...πλήθος που λίγο πιο πριν ...ορκιζόμουν ρητορεύοντας ότι πρέπει ο καθένας τους να μετριέται για  Ξεχωριστός και του εξιστόρησα την απώλεια, ως κλοπή. Εγώ που καμιά φύση δεν με συγκίνησε ποτέ,  παρά μόνο η Ανθρώπινη Φύση, με λογάριαζα για θύμα της. Με απομάκρυνε ο Καριμ , με πήγε στο αυτοκίνητο και με έβαλε μέσα. Να περιμένω εκεί.

Είχα όλη την...καλή διάθεση να βάλω μπροστά κι να φύγω. Να τα παρατήσω όλα, να απομακρυνθώ. Μη ζυγίζεις. Μη μετράς. Πόσο σιχαίνομαι το μέτρημα. Αυτή η γάγγραινα, η γνώση ότι πάντα η ζυγαριά είναι χαλασμένη. Πόσο γοητευτικό μου φαινόταν να κάνω εκείνο το κλικ στη μίζα. Δεν πρόλαβα. Ένα αγόρι είχε έρθει τρέχοντας φωνάζοντας “stay, stay”. Δεν βγήκα απο το αυτοκίνητο, δεν μπήκε μέσα. Μόνο με...φρουρούσε. Με «φρουρούσε» απο ...Εμένα. Τον ειχε στείλει ο Καρίμ.

Το κινητό μου κατέφθασε  σε κανένα 20’ στα χέρια του Καριμ. Μου το έδωσε χαμογελώντας, χωρίς καμία εξήγηση, χωρίς καμία δικαιολογία, χωρίς καμία νύξη για το ...συμβάν. Ένα «forgive US” κι αυτό το φευγαλέο χτύπημα στον ώμο. Μετά τα κλασικά για το πότε θα τα πούμε.

Όσο κι αν ρώτησα  καιρό μετά, όσο κι αν κάποιες φορές τον τσίγκλησα στα σοβαρά ή στα αστεία να μου πει τι έγινε, δεν έμαθα ποτέ. Δεν μίλησε ποτέ. Ήταν οι άνθρωποι του. Κι στα καλά κι στα κακά, και στα εύκολα και στα δύσκολα. Δεν θα τους ξεχώριζε. Δεν θα ενοχοποιούσε ποτέ τον ένοχο.  Ήταν η Κοινωνία του. Ήταν ο Συνήγορος τους, ΔΕΝ ήταν ούτε ο γιατρός τους, ΔΕΝ ήταν ούτε ο δικαστής τους.

Θυμήθηκα τον Καρίμ, βλέποντας τον Κάρολο Παπούλια.  Ακούγοντας τον ...Γιουνκέρ να ρητορεύει γι την ανθρωπιστική κρίση που δημιούργησαν στην Ελλάδα κι τον γεράκο Κάρολο Παπούλια ζωσμένο με τις ορδές των παρατρεχάμενων κι σουλατσαδόρων της εξουσίας κι της ...ενημέρωσης, να χαριεντίζεται ...γραμματοκομμιζοντας...θεσμικά.

Έκλεισα τα μάτια στην πραγματικότητα κι ακούμπησα στην Αλήθεια του Ηγέτη.  Ηγέτης ειναι αυτός που θα υπερασπιστεί τους Δικούς. Σε Όλα.

Υ.Γ. Αν ήξερα που μπορώ πια να βρω τον Καρίμ, θα του έλεγα, πόσο ...σοφός Ηγέτης υπήρξε εκεινο το καυτό Κυριακάτικο απομεσήμερο, κάπου στην Κυψέλη. Με γνώριζε χωρίς να με ξέρει, και τόσο σοφά με  προστάτεψε από τον εαυτό μου. Με προστάτεψε απο το να  γίνω ένας συρφετός. Μια...Γιουνκέρ.

Present Perfect Continuous

Σε ...Παρακείμενους Διαρκείας με παρέπεμψαν τα σχόλια περί ...Αγγλικών. Ένα σύστημα που είναι ηθελημένα Παρακείμενο, ένας αθέλητος βλαχο-ελιτισμός Διάρκειας.

Για το Παρακείμενο-όσο και Παρακοιμώμενο – Σύστημα, τα όποια σχόλια περιττεύουν. Οι Παρακοιμώμενοι  έχουν γίνει πλέον τόσο γελοία αυτιστικοί  που δεν θα νοιώσω έκπληξη αν μάθω  ότι αναζητούν ασμένως μια καθηγήτρια του... Στρατηγάκη να.... «επιβεβαιώσει» ότι την ώρα του μαθήματος ο 15χρονος Τσίπρας έπαιζε ναυμαχία με τον διπλανό του.  

Το βλαχο-ελιτισμό  ....Διάρκειας, μετά τον Ψαθα με τις "απρε-μιντι προμεναντ εις τας πρεσβείας" τον περιέγραψε  ο Κων. Τζούμας με την πιο χαρακτηριστική λέξη που μπορεί να περιγράψει τον κακοχωνεμένο αστισμό των φρικαρισμένων μικροαστών. Κασμιρο-λινάτσες.

Αν κάτι «κράτησα» από την συνέντευξη Τσιπρα στην Αμανπούρ ήταν η προβοκάτσια της, στην ερώτηση που αφορούσε στην …μισες Μερκελ. Η Αμανπουρ  δεν ρώτησε τι θα κάνουν τα όργανα της ΕΕ,  της Ευρωζωνης ή τα Κρατη-Μέλη. Η Αμανπουρ  δεν ειναι τυχαία η ...Αμανπουρ. Η Αμανπουρ ειναι η... Αμανπουρ γιατι τολμάει να γράφει στα παλαιότερα των υποδημάτων της,  τις ...αμερικανιες του political correctness* .

Κι αν σας διώξει απο το ευρω η ...μισες Μερκελ? Κοινώς λέει η Αμανπουρ, τι Θεσμοί, τι Όργανα, τι Συνθήκες, τι Ευρώπες, τι Βλακειες μου λέτε τώρα. Εδω μιλάμε  για Πολιτική. Ο Γερμανικός Ιμπεριαλισμός  τι θα κάνει με την περίπτωση σας? Εσεις τι θα κάνετε με τη περιπτωση του?

Κι είναι η μόνη απάντηση του Τσιπρα που με ενδιέφερε να ακούσω. Σε όποια ...σύνταξη. Σήκωσε το, το γάντι Αλέξη... Η Αμανπουρ στο χαρίζει, κάντο ...Future Continuous

Υ.Γ. Η Μαντάμ Μερκελ είναι εκνευρισμένη και κάνει λάθη. Το τηλεφωνημα στον Παπουλια ήταν ένα απο αυτά. Αν δεν ήταν...λάθος, αλλά ένας γερμανικός τακτικισμός, υποθέτω ότι το περιεχόμενο περι ...δημοψηφισματος δεν θα διαψευδόταν τόσο κατηγορηματικά απο την Καγκελαρία.

* Εκείνος ο Σκωτσεζος ο ΜακΝτοναλντ, που ηρθε σε ρηξη με το Εκκλησιαστικό Συμβουλιο έλεγε : The two pillars of political correctness are: willful ignorance and a steadfast refusal to face the truth.

Και εγώ!

Τις αυταπατες περι ...αντιπροσωπευσης τις εχω χάσει κάπου εκει μαζί με τα σπυράκια της εφηβειας. Τις αυταπτες περι ...δημοκρατίας, ίσως μαζί με εκεινα τα δοντια που άλλαξα στο νηπιαγωγείο. Την αυταπάτη της ...ελευθερίας, νομιζω ότι την εχασα αργοτερα απο τις άλλες, κι ίσως τοσο επωδυνα,  που φαινεται ότι θα  το εχω απωθησει.

Αλλά αρνουμαι κατηγορηματικά να απολέσω την αυταπατη της Αυτονομίας. Ξοδεψα χρονο, λεφτα, ζωή για να την κατακτησω αυτην την ...Αυταπάτη. Και την κρατάω λάβαρο. Και με αυτήν την πολυτιμη, την πανακριβη  Αυταπατη,περασμένη σαν φυσεκλικι,  πάω αυριο να ΨΗΦΙΣΩ.

Ξεκινησα να γράψω για όσους κρεμαστηκαν στο ψευτοδίλημμα Ευρω- Δραχμή, Ευρωπαϊκή Ένωση- Ελλάδα, Ανατολή-Δύση ή ότι άλλο συρθηκε στον επικοινωνιακό αυτισμό της εποχής. Ξεκινησα να γραψω με...πολλές λέξεις για όσους  ακόμη  πιστευουν στο πλαστικο και ΑΝΑΛΟΙΩΤΟ ευρω-ακομη κι η Βουγιουκλακη πεθανε αδελφια- για όσους  δεν αντιλαμβανονται τον πολυπαραμετρικό ιστορικό χαρακτηρα του καρκινικου πλέον νομισματος,που ή θα αλλαξει ή θα πεθάνει, αλλά το αντιμετωπιζουν μεταφυσικά. Ή –ξερω εγω- κάτι σαν την δυναμη της βαρυτητας!

Ξεκινησα να ρωτησω αυτούς, του Ευρω-εικονισματος πως ειναι δυνατόν να ψηφισουν ΝΔ-ΠΑΣΟΚ; Ειναι ποτε δυνατόν να μην αντιλαμβανονται ότι το ακριβό...Νομισμα τους, ΟΠΟΤΕΔΗΠΟΤΕ χρειαστει,  στο βωμό των όποιων ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΏΝ και ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΏΝ αντικρουομενων συμφεροντων, οι Σαμαρο-Βενιζελοι κλπ συγγενείς, είναι Αυτοι που θα υπάκουαν ...φτηνα, και θα το απεμπολουσαν;

Ηθελα να γραψω ρε ευρωλατρη, αντε εγω να μπω στο δικό σου σενάριο... εργασίας, αλλά ...απαντησε σε Εσένα, στρατευεσαι ποτε σε όποιον σκοπο ΕΣΥ θεωρεις ... «ιερό» σου, όταν ΞΕΡΕΙΣ, ότι οι Στρατηγοι ειναι πουλημενοι;

Αλλά ξερω μικρομετοχε της ...εταιρικής «δημοκρατιας» μας, ότι και ο κομματικός πατριωτισμός  ειναι σημαντικό τμημα της κουλτουρα του καθενός μας, κι ας μην κοροιδευομαστε οι κουλτουρες των λαών και των πληθυσμών ειναι ...πρωτογενείς θεσμοί. Κι έτσι όλα αυτά είναι απλά ανευ νοηματος. Κι έτσι αντι να γράψω σε εσένα, παρασυρομαι να  γράψω σε εμένα.

Εγω λοιπόν,  θα ψηφισω ΣΥΡΙΖΑ.

Θα μπορουσα να γράψω τους 10 λόγους, ως ειθισται, αλλά ίσως και να μην συνεννοηθούμε μιας που προσωπικά, αυτές τις εκλογές, εγω τις θεωρώ  «προβα με κουστουμια». Απολυτως αμηχανες Ευρωπαϊκές νομενκλατουρες,  που ανιχνευουν την επομενη ημέρα των Γαλλικών εκλογών, ένα απολυτως αμηχανο ελληνικό πολιτικό συστημα που σερνεται σε εκλογές προκειμενου να μαζέψει ότι απομειναρι του μπορει να διασωθεί για να αντεπιτεθεί αργοτερα-με αυτά ή παρομοια βολικά ερμφροδιτα σχηματα- , ένα Ευρω που κανείς απο τους ΠΑΙΚΤΕΣ δεν εχει ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ αποφασισει αν τον συμφερει ή όχι να διαλυσει. Αλλώστε καμμία ισορική αφελεια δεν επιτρεπει να αναρωτιομαστε ποιος... Γαβριηλ Πριντσιπ θα πυροβολήσει κάποιον... Φερδινάνδο... γι να ξεκινησει ο Α’ Παγκοσμιος Πολεμος

Δεν ΜΕΤΡΩ λοιπόν «ευρω», «δραχμές», «χρεος», «ελλειμα», «αναπτυξη» και όλες αυτές τις ανευ αντικρυσματος λέξεις, που ζυγισαμε όλο αυτόν τον καιρό,που και μόνο αυτές θα με οδηγουσαν ντουγρου στο ΣΥΡΙΖΑ. Και δεν τις μετρω, για ένα λόγο.  Γιατί τα ...νουμερα ειναι ηδη καλπικα, ξεπερασμένα, διαφοροποιημενα σε προβολή ταχυτατου ιστορικου χρονου. Σημερα καυχιωνται οι αυτιστικοι  για την «αναδιαρθρωση χρεους» που μόλις  3-4-5 χρονια πριν ήταν μια λέξη αδιανοητη και ...εξωτική.

Δεν ΜΕΤΡΩ δημοσκοπισεις, τάσεις, ρευματα, ποσοστα, γιατι ΚΑΙ αυτά είναι προσκαιρα ποσοτικά στοιχεία. Αποροια μιας ποιοτικής  ριζοσπαστικοποιησης του κόσμου που μοιραία θα εφερνε η κριση. Και σε αυτό το τοπίο αυτο που σημερα μετριεται...  πεθαμενο σαν πολιτική ταση,  μπορει αυριο με άλλο πολιτικάντικο κι στελεχιακό φιογκο, να είναι  trend.  

Αν στις επομενες ...εκλογές, ...Κάποιος απειλησει ότι θα πουλήσει το διακρατικό μας πλέον χρεος, σε κάποιον γειτονα που θα το αγοραζε ως premium αγοραστής, θα δουμε όχι Ελυτες και Αγιες Σοφιες αλλά το Χριστό Φανταρο στα σαλονατα τανκς που κατ’ευφημισμό λέγονται τηλεοράσεις.

Ο Κυριος Λογος λοιπόν, Αυτός ο Καθοριστικός που θα ψηφισω ΣΥΡΙΖΑ, με το μυαλό και με τη καρδιά, με λογισμό κι με ονειρο, ειναι  ΕΝΑΣ!  Γιατι μες σε αυτη την μαυριλα, την κατατονία, την καταθλιψη, τον αυτισμό, τον ναρκισισμό, σε αυτο το Καφκικό τοπιο της Δικης, όπου ο καθενας μας γινεται ένα Γιοζεφ Κ. που μονολογει «σαν το σκυλί», ο ΣΥΡΙΖΑ πηρε πάνω του το ...παιχνιδι, και για μια φορα μετα απο 50 χρονια η Αριστερα, γινεται ΛΑΙΚΗ, η Αριστερα γινεται κοινωνιοκεντρική, η Αριστερα  σηκώνει το κεφάλι και ΕΠΙΤΙΘΕΤΑΙ.

Κι σε  αυτην την Επιθεση, ακόμη κι αν ειχα τις οποιες ενστάσεις για τα όποια λάθη, θέλω να ριξω κι εγω το δικό μου βόλι.  

Δεν υπάρχουν …κοινωνικά καταφύγια

Μετά από την 11^η Σεπτεμβρίου και την πυροδότηση της τρομολαγνείας –που προανήγγειλε τα επόμενα …βήματα της Αμερικανικής σκηνής-είχε ξεκινήσει  στο Αμερικανικό Τυπο, η μόδα των …πυρηνικών καταφυγίων. Μια …φούσκα που θα σε προστάτευε ίσως από το ωστικό και το  θερμικό κύμα αλλά βέβαια δεν θα σε προστάτευε από το ραδιενεργό νέφος. Κι αυτό δεν χρειαζόταν κάποιες εξειδικευμένες γνώσεις, αλλά απαιτούσε μια στοιχειώδη λογική.

Τότε με είχε …σοκάρει η απλοϊκότητα των ανθρώπων να επιδιώκουν να επιβιώσουν λίγο ως …νεκροζώντανοι.

Σήμερα ζούμε τον κοινωνικό όλεθρο κι με …σοκάρουν   οι απλοϊκοί που  αναζητούν …πυρηνικά καταφύγια.  Ε, δεν υπάρχουν …κοινωνικά καταφύγια λαϊκιστές μου! Κι αν ακόμη με οποιοδήποτε τρόπο γλυτώσετε το …ωστικό κύμα, θα σας σκοτωσει το …νέφος. Και αν ακόμη κι ραδιενέργεια μπορεί να ανεχθεί κάποια ειδή …έμβιων, ο κοινωνικός όλεθρος σκοτώνει ακόμη και τις «ανθρωποειδείς» κατσαρίδες.

Οι Άνθρωποι που σήμερα είναι άστεγοι, άνεργοι, στα συσσίτια, δεν αντιμετωπίζονται με ζωόφιλες «φιλανθρωπίες» που επικοινωνούν οι κατσαρίδες του ΣΚΑΙ, ακριβώς όπως δεν αντιμετωπίζεις  το ραδιενεργό νέφος με …πυρηνικά καταφύγια..

Οι Άνθρωποι αυτοί είναι τα πρώτα θύματα του κοινωνικού ολέθρου. Οι πρώτοι ηττημένοι. Ακολουθούμε ΟΛΟΙ…

Όσο και να σκύψεις να κρυφτείς πίσω από το κεφάλι αυτού που σου δείχνουν  «βολικότερο» από εσένα, ο Δήμιος θα σε δείξει με το δάχτυλο. Ξεσκεπάζεις το πρόσωπο του Δήμιου και τον Αφοπλίζεις. Κι αυτό ναι, ΑΥΤΟ είναι Μονόδρομος…