Δευτέρα 20 Οκτωβρίου 2008

Γυμνά ονόματα κρατάς ...με κουρασμένα χέρια

Μου αρέσουν πολύ τα παραμύθια, όχι βέβαια το ηθικό τους δίδαγμα, αυτό ούτε καν το θυμάμαι, μιας, που εγώ έχω παραιτηθεί από την ελπίδα .... να διδαχτώ, αλλά μου αρέσει το σενάριο, το story, ρε συχωριανοί.

Μου αρέσουν οι Πριγκίπισσες, τα Πριγκιποπούλα, τα αφελή κοριτσάκια που Κάποιος κάνει το θαύμα του και τα σώζει τα τελευταία στιγμή, οι πεντάμορφες και δεν σας κρύβω την αδυναμία μου …..στην ωραία κοιμωμένη.

Όταν κλείνω τα μάτια, αν και τον τελευταίο καιρό ονειρεύομαι και με ανοιχτά, αυτο το κόκκινο σκουφάκι της Κοκκινοσκουφίτσας βλέπω να το φοράει το ΚΚΕ.

Αθώα η μικρή μου, καλή, στην καρακοσμάρα της, με απόλυτα ευγενή σκοπό, πηγαίνει στην αδύναμη γιαγιά, ένα πιάτο φαΐ μέσα από μια επικίνδυνη πορεία στο δάσος. Μόνη της, τραγουδάει στο δρόμο, κουβαλάει στο καλαθάκι της ένα φαΐ που …η μαμά της που το έφαγε …το έφτυσε, και όταν μετά από την χαιρετούρα της με όλα τα ζώα του δάσους, αγνή και παρθένα αυτή, φτάνει στο σπίτι της αδύναμης, φτωχής και αβοήθητης ….. μπερδεύει τον Λύκο με την γιαγιά.
Εκεί θέλω να ανοίξω τα μάτια και να της πω καλή μου Κοκκινοσκουφίτσα, καλό το παραμύθι σου αλλά ……ο κυνηγός τα έχει βρει πια με τον Λύκο. Και έτσι γλυκιά μου, μείνε εκεί να τον κοιτάς και μην ανησυχείς, δεν θα σε φάει, κάπου σε γουστάρει κιόλας….την ώρα του περνάει μαζί σου….

Όσο για την γιαγιά….αυτή έξω από το πλάνο…..μάλλον κανείς, ποτέ, δεν θα μάθει τι θα απογίνει.


Η Σταχτοπούτα πάλι, αυτή η παραπεταμένη του ....βασιλείου, αυτή με τα αποφόρια, που χρόνια συσκέπτονταν ...οι ειδήμονες...θα ζήσει ...δεν θα ζήσει...θα το φτάσει το ρημάδι το 3%, αυτή που χρόνια κλαιγόταν, ότι της έκλεβε ο δικομματισμός αυτό που δικαιωματικά(;;;) της ανήκε, ανασκάλευε τις στάχτες δίπλα στο τζάκι.

Ο … Πρίγκιπας, βαριεστημένος, απηυδισμένος, από τις καλοζωισμένες, χοντροκώλες …αστές, είπε …άντε μέχρι τα μεσάνυχτα ας της δώσω και αυτής μια ευκαιρία, και την έστειλε στο χορό.


Όμως η Σταχτοπούτα, όπως πήγε …έτσι γύρισε από τον χορό. Ή μάλλον έμεινε εκεί .....να στροβιλλίζεται.

Της άρεσε πολύ κι ας κάνει την δύσκολη και να σας πω ρε συχωριανοί, κάπου …έχω διαβάσει, ότι τα κουρέλια, τα αποφόρια και η γύμνια της, φάνηκαν πολύ πριν καν …..σημάνει Δώδεκα. Φάνηκαν σε εκείνη την κρίσιμη φούρλα που όλοι περίμεναν κάτι να πει. Και εκείνη κλέβοντας λέξεις, ατάκες και στροβιλισμούς, ….έμεινε άλαλη.

Καμιά τους δεν κατάλαβε ότι και ο Κυνηγός και ο Πρίγκιπας τις βλέπουν στα μάτια και χρόνια τώρα και ζητάνε, και από τις Κοκινοσκουφίτσες και από τις Σταχτοπούτες, αυτό το .....«δώστε μας κάτι να κρατηθούμε».

Κι αυτές αμήχανες, τρώνε, κατασπαταλάνε το μόνο που τους απέμεινε πια …. τον Μύθο τους.

Κακόμοιρε Κυνηγέ, έρημε Πρίγκιπα…..αυτές «Γυμνά ονόματα κρατούν με κουρασμένα χέρια».

Και ο Λύκος;;; Μάλλον οι περισσότεροι τον μάθαμε και μάλιστα αποκτήσαμε και καλές κοινωνικές σχέσεις μαζί του....Και όταν τον ξανακοιτάμε …ε, βλέπουμε ότι δεν είναι και τόσο κακός….. και αφελείς και εμείς … κυνηγοί και πρίγκιπες, άξιοι των παραμυθιών μας, πιστεύουμε ότι εμάς…προσωπικώς …θα μας χαριστεί….








17 σχόλια:

Yannis Petsas είπε...

Καιρό είχα ν' ακούσω τόσο όμορφο παραμύθι σαλτιμπάγκε.

cynical είπε...

Γεια σου Κατερινα, Απο το 18, στο 8% η Σταχτοπούτα. Και πού 'σε ακόμα...

monahikoslikos είπε...

Ασε ρε Κατερίνα τα σάπια που για όλα σας φταίει ο κακός ο λύκος....
Άσε τα παραμυθάκια και θα σου πως εγώ την πραγματική ιστορία της κοκκινοσκουφίτσας όπως τη βρήκα γραμμένη στην ...άγραφη ιστορία της οικογενειάς μου...

Μια φορά κι έναν καιρό η κοκκινοσκουφίτσα ήταν στο δάσος και πήγαινε στη γιαγιά της ....
Στο δρόμο βλέπει ένα λοφάκι γεμάτο παπαρούνες και σκέφτεται
"Πόσο πολύ αρέσουν της γιαγιάς μου οι παπαρούνες...". Κόβει όλο το λόφο και ξεδιαλέγει τις καλύτερες...

Πιο πέρα βλέπει κάτι τριαντάφυλλα...
"Αχ, πιο πολύ αρέσουν της γιαγιάς μου τα τριαντάφυλλα παρά οι παπαρούνες...".
Πετάει τις παπαρούνες, κόβει όλο το
λόφο τα τριαντάφυλλα και διαλέγει τα καλύτερα...

Ακόμα πιο πέρα βλέπει ένα λόφο με μαργαρίτες
και λέει…
"Τι ωραίες μαργαρίτες.... αυτές θα αρέσουν περισσότερο στη γιαγιά μου ...".
Πετάει τα τριαντάφυλλα ξηλώνει όλο το λόφο και (ως συνήθως) διαλέγει τις καλύτερες...

Μόλις απομακρύνθηκε λίγο βλέπει μια βερικοκιά...
"Αχ πόσο πολύ τα τρώει η γιαγιά μου τα βερίκοκα...Αλλά δεν μπορώ να σηκώνω μαζί και τα λουλούδια και τα βερίκοκα..."
Πετάει τα λουλούδια, κόβει όλα τα βερίκοκα διαλέγει τα καλύτερα και φεύγει...

Κάποια στιγμή εμφανίζεται ο προ προ παπούς μου ο λύκος (επιτέλους!!!!)..

"Λοιπόν κοκκινοσκουφίτσα άκου πως έχουν τα πράγματα...

"Ή θα σε γαμ#σω ή θα σε φάω....Διάλεξε.."

"αν με φάει δεν θα μπορέσω να πάω στη γιαγιά μου να τις δώσω τα πράγματα.." σκέφτηκε η κοκκινοσκουφίτσα και αμέσως το αποφάσισε

"Γάμ#σε με !" λέει στο λύκο
Έτσι κι έγινε. Μόλις τελείωσε ο λύκος και έκανε να φορέσει το τζιν του, ακούει την κοκκινοσκουφίτσα να του λέει ότι θέλει κι άλλο…

Την ξαναπηδάει αλλά αυτή επιμένει.
"Κι άλλο" "Κι άλλο" "Κι άλλο"….
Ο λύκος όμως ήτανε γέρος και δεν άντεξε τα ντουζένια της μικρής και από το πολύ πήδημα ψόφησε..........

Ηθικόν δίδαγμα:
Οι κοκκινοσκουφίτσες (κι οι σταχτομπούτες) εκτός από τη χλωρίδα καταστρέφουν και την πανίδα…

Υ.Γ Τη συνέχεια θα στην πω την Παρασκευή το βράδυ

Ανώνυμος είπε...

Αντιπαραμύθι

Το 1992 οι παραμυθάδες αποφάσισαν να μη ξανακάνει λάθος η Κοκκινοσκουφίτσα και να μη πάει στο δάσος μιας και η Γιαγιά-μπάμπο είχε πια πεθάνει. Αλλά δεν είχε που να πάει. Και το σπίτι της γέμισε και αυτό λύκους. Κλείστηκε στην αποθήκη, κλειδαμπάρωσε, περιχαρακώθηκε και περιμένει πότε θα κουραστούν οι λύκοι και θα φύγουν. Αυτοί όμως αγριεύουν και τώρα ζητάνε και την αγνότητά της εκτός από τη ζωή της. Και ο κυνηγός πουθενά, ίσως κυνηγά χαμένα κέρδη.

Έτσι το παραμύθι σταμάτησε και όλοι αγωνιούν για ένα τέλος που δεν ξέρουν. Στο μεταξύ ο χρόνος δεν σταμάτησε και η Κοκκινοσκουφίτα γερνάει.

Όσο για την αδελφή της τη Σταχτοπούτα είναι γνωστό ότι ήταν πάντα κουνίστρα και μόλις είδε το δίχτυ του τραγουδιού έπεσε αμέσως πάνω του αλλά λέει παραμύθια για να μην απογοητεύσει τους παραμυθάδες.

Έτσι τα παραμύθια μεταβάλλοντα σε εφιάλτες και μας ξυπνάνε απότομα.

Στέργιος

agrampelli είπε...

@κατερίνα:
Πολύ καλό....αλλά παραμύθι δυστυχώς!και γώ ακόμα περιμένω..η μάλλον δεν περιμένω τίποτε πιά...
@Λυκε:
Πολύ-πολύ καλό!!!Και δεν είναι παραμύθι...

sombraluz είπε...

Το άλλο, με το βασιλιά που είναι γυμνός, το ξέρεις;

aKanonisti είπε...

Κατερινιώ.... σου έχω πει πως γουστάρω πολύ ότι γράφεις.. αλλά νομίζω πως παραπλανήθηκες...
Στο παραμύθι της Χιονάτης ο συμβολισμός είναι ο εξής:
Η μαμά είναι όλα τα υπάρχοντα αριστερά ή σοσιαλιστικά κόμματα... που βάζουν την νέα γενιά να κάνει το δικό τους χρέος...
Αυτά επειδή είναι μικρά.. αισιόδοξα.. πάνε άφοβα στο δάσος..
Καμιά φορά τα συνόδευουνε και ονειροπόλοι που δεν ενηλικιώθηκαν... Για αυτό όταν βλέπουν την γιαγιά δεν μπορούνε να την ξεχωρίσουν από τον λύκο...
Ο λύκος φυσικά είναι το κεφάλαιο.. που θέλει να φάει τα πάντα...
Και την γιαγια (την ιστορία μας, την κουλτούρα μας, την παράδοση μας) και την εγγονούλα.. (νιάτα, μέλλον, ελπίδα) γιατί τον νοιάζει μόνο το στομάχι του.. και αυτό υπαγορεύεται από την φύση του..
Ο κυνηγός τώρα ποιος είναι???
Νομίζω πως είναι η φαντασιακή δικαιοσύνη... που δίνει την λύση...
Τα παιδικά παραμύθια έχουν βάση πάντα λογική... άσχετα αν μιλάνε σε παιδάκια...Τα πολιτικά παραμύθια είναι παράλογα... αλλά ποντάρουν στο να χάσουμε την λογική μας...
Συγνώμη για το μεγάλο σχόλιο.. και αν πήρα ύφος ειδικής παραμυθολόγου...
Το έκανα μόνο από σεβασμό.. στην καθαρότητα της ματιάς σου..
Καλό βράδυ....

Ανώνυμος είπε...

Με εκείνο το Ζήσανε αυτοί καλά και εμείς καλύτερα ,τι έγινε βρε παιδιά??

Αυτό και αν είναι το μεγαλύτερο παραμύθι που είναι μέσα σε όλα τα παραμύθια.

Υ.Γ Πάντως χρειάζεται προσοχή ως το ποιους αφήνουμε να μας παραμυθιαζουν γιατί όπως και να το κάνουμε ανάγκη από παραμύθια έχουμε δυστυχώς όλοι μας.

PN είπε...

Στο παραμύθι βλέπω το ρίξαμε εεεε;;; Εεεεε τι να κάνεις και εσύ; Και εγώ δηλαδή! Και όλοι μας!!!

Κοίτα και η Κοκκινοσκουφίτσα και η Σταχτοπούτα είναι δυο παραμύθια που ποτέ δεν με ενθουσίασαν.

Αλήθεια, στο παραμύθι σου...ποια είναι η Καλή Νεράϊδα της Σταχτοπούτας;

OnWine είπε...

Κατερίνα, με μπέρδεψες (όπως και όλους τους άλλους)...

Πρώτα πρώτα, κάνεις ένα μεγάλο λάθος... ο λύκος μας έχει ήδη φάει όλους. Απλά, ζώντας σε κάποιου είδους Virtual Reality (κάτι σαν τα zombies-ανθρώπους στο matrix) στην ...κοιλιά του λύκου, περιμένουμε να μας χωνέψει, χαριεντιζόμενοι μεταξύ μας (και γράφοντας παραμύθια...)

Δεύτερον, κάνεις και άλλο λάθος... Γράφεις "Κι αυτές αμήχανες, τρώνε, κατασπαταλάνε το μόνο που τους απέμεινε πια …. τον Μύθο τους."... ο μύθος της Κοκκινοσκουφίτσας δεν σπαταλιέται με τίποτα! Οτι μ... και αν κάνει, ο μύθος καλά κρατεί... όσο γιά την ...άλλη, την Σταχτοπούτα... τι μύθο να έχει η κακομοίρα? Ανέκαθεν τα κατάφερνε ασκώντας το ...αρχαιότερο επάγγελμα... μιά φλερτάροντας δεξιά, μιά αριστερά, έτσι "κατάφερνε" πρίγκηπες και λοιπούς (οταν, βέβαια δεν ήταν ...μεθυσμένη και ήξερε που πήγαινε)... ε, τώρα, ποιός πιστεύει μιά παληά "κυρία"?

Πολλά λάθη, Κατερίνα, πολλά λάθη... αδιάβαστη σε πιάνω...

barel είπε...

Γειά σου Κατερίνα ωραίο παραμύθι. Αν και νομίζω οτι οι πολιτικοί και τα κόμματα γενικότερα ταιριάζουν περισσότερο σε θέατρο σκιών. Με πολλές και σκοτεινές σκιές όπου κρύβονται όλοι οι κακοί των παραμυθιών. Θα τα λέμε συχνά.

PN είπε...

@Sxoliastis: Μας έχει φάει ο Λύκος; Μμμμ, δεν θα το έλεγα. Αυτός ο Λύκος είναι μάλλον Χορτοφάγος!! Δεν χωλοσκάει και πολύ να μας φάει. Θέλει μόνο να μας κουμαντάρει. Και από αυτή την άποψη πολλοί από εμάς παίζουμε πολύ καλά το παιχνίδι του. Κάποιοι πάλι όχι!!!

Όσο για τους μύθους, όχι απλά κατασπαταλιόνται αλλά και αποδομούνται στα μάτια των παιδιών που ακούνε τα παραμύθια. Και για την Σταχτοπούτα μπορεί να έχεις ένα δίκιο, αλλά για την Κοκκινοσκουφίτσα δεν βλέπω μάλλον λάθος από τη μεριά της Κατερίνας. Τον μύθο της τον έχει κατασπαταλίσσει άπειρες φορές γυρνώντας μέσα στα δάση μονάχη και αλλοπαρμένη.

Δεν θα έλεγα, λοιπόν, ότι είναι αδιάβαστη η Κατερίνα. Εντός θέματος είναι και μάλιστα σε έναν βαθμό χειρουργικής ακρίβειας!!!

Ανώνυμος είπε...

H αθωα κοκκινοσκουφιτσα ΚΚΕ!!! και η ονειροπολος σταχτοπουτα ΣΥΡΙΖΑ!!!.χαχαχαχα συγνωμη,αλλα απο παραμυθι εγινε ανεκδοτο και μαλιστα κακογουστο. Πολυ καλη παντως η ιδεα.

OnWine είπε...

Φίλε VK (in Katerina):

Μήπως κάνεις και εσύ κάποιο λάθος? Ο μύθος που κατασπαταλιέται άπειρες φορές (αντίφαση) σημαίνει ότι έχει και άπειρες αντοχές... ή όχι?

Είναι κάποιοι μύθοι, VK, που (δυστυχώς ή ευτυχώς -εξαρτάται από την πλευρά που το βλέπεις, προς τα που στρίβεις το κεφάλι σου γιά να τους αντικρύσεις) δεν ...σπαταλιώνται ποτέ... και ο ποιό ...ανθεκτικός από όλους είναι αυτός της κοκκινοσκουφίτσας, και σαν παραμύθι και ...μεταφορικώς...

Και... να εξηγούμαι (γιατί σας έχω πάρει από ...φόβο): Το "λάθος" της Κατερίνας στο οποίο αναφέρομαι, είναι χάριν αστείου... εξ' άλλου, κάνει η Κατερίνα ποτέ λάθη???.. όχι βέβαια!!!

PN είπε...

@Sxoliastis: Είδες τελικά που δεν είναι ανάγκη να είμαι "in Athens". Μου αρέσει που απαντάς μόνος σου στις απορίες σου!!! Χαχαχα!!!!

Ο μύθος που κατασπαταλιέται και δεν λέει να πείσει, δεν σημαίνει ότι είναι ανθεκτικός, αλλά είτε μάλλον σε λάθος χέρια, είτε απλά δεν είναι και τόσο μύθος όσο θέλει να δείχνει.

Η Κοκκινοσκουφίτσα έτσι όπως η Κατερίνα την ορίζει πάντως, μόνο ανθεκτική δεν είναι. Άσε που όπως είπα, ποτέ δεν μου άρεσε και το ίδιο το παραμύθι.

Γιατί καλέ με παίρνετε από φόβο; Δεν είμαι δα και τόσο αποκρουστικός. Και η Κατερίνα - όπως όλοι μας - κάνει λάθη. Και φαντάζομαι πολλά, όπως ακριβώς και εγώ. Απλά στη συγκεκριμένη περίπτωση νομίζω ότι δεν κάνει λάθος. Αυτό είναι το μόνο που είπα!!

katerina είπε...

Άργησα να μπω στην κουβέντα και ....πάλιωσε, ξέφτισε η συζήτηση.
Άλλωστε τα είπατε όλα και ίσως το μόνο που θα έμενε να κάνω είναι το γειά σας στον καθέναν ξεχωριστά.
Α, και κάτι άλλο.
όσο κι αν την αποδομώ αυτήν την Αριστερά, που δεν μου δίνει τίποτα για αν κρατηθώ, να πω την μαυρη αλήθεια ρε συχωριανοί..... και τα παραμύθια τα ξέρουμε, αλλά ε, όσο να πεις....τα ξανακούμε.
Έτσι μωρέ, όχι γιατί πραγματικά τα πιστευουμε....αλλά εις αναμηνσιν της παιδικής μας ηλικίας.
Εκείνο το εξωραισμένο....θυμάσαι που.....

Spy είπε...

Kοίτα τι έχανα τόσες μέρες που είχα να περάσω...
Kαι ναι. Tα είπαν όλα. Bεβαίως ο monahikoslikos οργίασε...

Kαλησπέρα Kατερίνα μου.