Ο λαός είναι ο πληθυντικός της μειονότητας

Το γεγονός ότι το Γαλλικό Σοσιαλιστικό κόμμα (PS) βρίσκεται σε μία από τις χειρότερες στιγμές της ιστορίας του, είναι το μόνο, στο οποίο συμφωνούν όλοι, οι εν δυνάμει μνηστήρες της ηγεσίας του.

Ως γνωστόν απανταχού στον πλανήτη, πιθανότατα και στους εξωγήινους, η .....φτώχια φέρνει γκρίνια.

Ε, γκρινιάξανε, έβαλαν τα χεράκια τους και έβγαλαν τα ματάκια τους ξεσκίζοντας ο ένας τον άλλον και όλοι μαζί την πολιτική υπόσταση του PS, μετά, παρά το γεγονός, ότι για την γαλλική κοινωνία, η προσωπική ζωή του καθενός είναι ιερή και απαραβίαστη, αυτοί ακολουθώντας το αμερικάνικο παράδειγμα του «πολιτευεσθαι» έβγαλαν τα προσωπικά της ζωής, ο ένας του άλλου στην φόρα (είχε προλάβει από το 98-99, ή κάπου εκεί, η .....γάτα ο Ντελανοέ και είχε δηλώσει ότι είναι ομοφυλόφιλος), ε, είδαν και αποείδαν ...ότι αντί να επιπλέει κάποιος, βούλιαζαν όλοι μαζί, αφού άρχισαν να έχουν διαρροές ακόμα και προς τον τροτσκο-σταρ Μπεζανσενό (κάτι σε Τσίπρα, αλλά στο πιο Γαλλικό), αποφάσισαν να το ρίξουν στην παραγωγή της πολιτικής.

Τώρα αυτά δεν είναι βέβαια εύκολα πράγματα, όταν η μόνη πολιτική που έχεις μάθει να ασκείς είναι η πολιτικής της συνωμοσιολογίας, ή αυτή η επικοινωνιακή .....του στυλ, καλέ εμείς έχουμε θέσεις αλλά δεν τις λέμε για να μην μας τις κλέψουν οι αντίπαλοι, καλέ εμείς έχουμε θέσεις αλλά τα media δεν μας παίζουν, καλέ που θα πάει δεν θα πέσουν οι κυβερνώντες, καλέ.....ξυνόμαστε, καλέ.....

Ε, είδαν και αποείδαν...και... Ναι, είναι κοινός τόπος σε όλους, ότι απλά την ανάγκη κάνουν φιλοτιμία, αλλά αυτό δεν μειώνει την αξία της συζήτησης.

Και άρχισαν να μπαίνουν στο τραπέζι, και από τον Νελανοέ, αλλά και από την Σεγκολέν, ζητήματα ποιότητας αλλά και νομιμότητας της δημοκρατίας.
Ο γκουρού της «αποκέντρωσης των δημοκρατιών», ο Pierre Rosanvalon, αυτός πάνω στις θέσεις του οποίου, στηρίζεται όλη αυτή η συζήτηση, ξεκινάει από το αξίωμα ότι «η εκλογή δεν εγγυάται ότι μια εξουσία υπηρετεί το γενικό συμφέρον».

Mιλάει για την κρίση του δυτικού κράτους προνοιας, o Ροζανβαλόν, και επιμένει ότι η νεοφιλελεύθερη αντίληψη ότι η κρίση οφείλεται στην επέκταση των λειτουργιών του κράτους είναι απόλυτα ανεπαρκής. Προτείνει λοιπόν στους σοσιαλιστές μια νέα ιστορική ανάγνωση της πορείας ανάπτυξης του κράτους πρόνοιας και τους προκαλεί να μεταρρυθμίσουν τους Θεσμούς του, αν τους ενδιαφέρει να το σώσουν. Αν...λέει.

Ο Ροζανβαλόν επιμένει ότι ο κεντρικός στόχος των σοσιαλιστών πρέπει να είναι η κοινωνία της ένταξης και της συμμετοχής, που μόνο αυτή θα οδηγήσει σε καθεστώτα που επικεντρώνονται, στηριζονται και ανατροφοδοτούν την αλληλεγγύη, την ισότητα και τα κοινωνικά δικαιώματα.
Ο ίδιος φοβάται τη δημιουργία ενός νέου πατερναλιστικού κράτους που θα καθορίζει ηθικές συμπεριφορές και θα ελέγχει τους πολίτες

Ε, και ......τι να κάνουμε κ. Ροζανβαλόν μας, δεν τα αφήνουμε τα πράγματα ως έχουν, να κυνηγάνε οι πολιτικοί ηγέτες μας την πλειοψηφία, είναι εποχές και για πιο σύνθετα πράγματα;;;;
Σταματήστε ανόητοι λέει ο Ροζανβαλόν. Η δημοκρατία για να είναι ζωντανή πρέπει να περιπλεχθεί. Η καθαρά πολιτική διάσταση της δημοκρατίας συνίσταται στη σύνθεση ανάμεσα σε διαφορετικές απόψεις.
Που στηρίξαμε λέει την νομιμότητα του δημοκρατικού καθεστώτος;;; σε δύο παραμέτρους . Στην πλειοψηφία και στην διάρκεια της θητείας. Αλλά νομίσαμε, ότι η πλειοψηφία ισοδυναμεί με το σύνολο, ότι το μεγαλύτερο έστω μέρος, ακόμα και το 51%, ισοδυναμεί με το όλον. Επαναπαύονται οι κυβερνήσεις με το δεδομένο ότι η στιγμή των εκλογών ισοδυναμεί με το σύνολο του χρόνου της θητείας. Αλλά ο «Λαός» δεν νοείται σαν ένα μπλόκ, αλλά σαν ένα σύνολο ειδικών καταστάσεων. «Ο λαός είναι ο πληθυντικός της μειονότητας», αρα οι συνθήκες της καλής εκπροσώπησης έχουν διαταραχθεί.

Εμένα σε πρώτη φάση σαν διαπίστωση με πείθει. Αλλά από διαπιστώσεις..... ωραία και μετά;;;;

Αυτήν την διαπίστωση πήρε και η Σεγκολέν και έκανε παντιέρα την «συμμετοχική δημοκρατία».

Ναι συχωριανοί μου, μην αρχίσουμε τώρα τις αντεγκλήσεις (αν και μάλλον δεν θυμάται πια κανείς, εγώ τι στο διάολο το νερό της αιώνιας μνήμης έχω πιει;;;;), όλη η προεκλογική εκστρατεία του ΠΑΣΟΚ το 2007, αντιγραφή της προεκλογικής εκστρατείας του γαλλικού PS ήταν. Ακόμα και το «Δίκαιη κοινωνία, Δυνατή Ελλάδα» μετάφραση του "plus juste la France sera plus forte" ήταν.

Σιγά που θα τους ξέφευγε η «συμμετοχική δημοκρατία», το βούτηξε και εδώ το ΠΑΣΟΚ......με τις γνωστές εικόνες..... που όλοι ζήσαμε και που αν ο Θεός αποφασίσει ότι θα με τιμωρήσει ποτέ με Αλτσχάιμερ, ε, ας μου κάνει την χάρη να ξεκινήσει την ....λήθη από την περίοδο των εσωκομματικών εκλογών στο ΠΑΣΟΚ. Τον θερμοπαρακαλώ βέβαια να ξεχάσω και αλλά πράγματα που έζησα στην ζωή μου, αλλά κάτι τόσο φρικιαστικά γελοίο, να πω την αλήθεια μου, δεν ...θυμάμαι....ότι πρέπει να ξεχάσω.....
Τέλος πάντων, γιατί να σας σκοτίζω με τον πόνο μου, πάμε πάλι στο Γαλλικό PS.

Κατά την προσφιλή πρακτική των πολιτικών, δηλαδή την πολιτική της ευκολίας, την πολιτική της αντιγραφής κατά πως μας βολεύει, την πολιτική του τσιτάτου, την πολιτική του «στρίβειν δια του .....Ροζανβαλόν», ή το πιο επίκαιρο σήμερα του ...«στρίβειν δια του ....Κευνς», εξήγγειλε και το PS, την συμμετοχική δημοκρατία, σαν την νέα καινοτομία της σοσιαλδημοκρατίας .

Ο έρημος ο Κευνς όμως πέθανε, αλλά έλα που ο Ροζανβαλόν, ζει και βασιλεύει, χοντρός και ανθηρός, αντέδρασε και τους είπε ότι ένοιωσε ... «βιασμένος».

Τους απάντησε λοιπόν, σ’ ένα άρθρο στο Nouvel Observateur, όπου κομψά και .....γαλλικά, τους λέει ότι απλά χρησιμοποιούν μια «αλλαγή λεξιλογίου» και αν τελικά θέλουν να δουν ...χαρά στο κόμμα τους θα πρέπει να έχουν τα κότσια να πάνε πολύ πιο μακριά, και να βάλουν το ζήτημα της ποιότητας της δημοκρατίας στην καρδιά των προγραμμάτων τους αντί να παραμένουν εξαιρετικά διστακτικοί και δέσμιοι της στενά εκλογικής-αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας.

Τους καλεί λοιπόν, αντί να αντιγράφουν σαν κακοί μαθητές, μπας και περάσουν την βάση, να γίνουν οι πρωτοπόροι του δημοκρατικού πειραματισμού. Επιμένει ο Ροζανβαλόν, ότι στη εποχή της παγκοσμιοποίησης η ποιότητα της δημοκρατίας είναι αυτό που μπορεί να διακρίνει και να οριοθετήσει την Αριστερά από την Δεξιά.

Στο Legitimite Democratique ο Ροζανβαλόν μιλάει για την επανεφευρεση της δημοκρατίας, θεωρώντας ότι η "εκλογική-αντιπροσωπευτική" δημοκρατία δεν είναι πλέον επαρκής και πρέπει να βελτιωθεί με διάφορα σχέδια που αφορούν σε προκριματικές εκλογές, σε δημοψηφίσματα, στην εφαρμογή νέων μορφών έκφρασης ή διαβούλευσης, και βασικά στην ενεργοποίηση του κοινωνικού διάλογου, θεσμοθετημένου βέβαια εδώ και χρόνια σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΟΚΕ, Ευρωπαϊκή Οικονομική και Κοινωνική Επιτροπή, με την αντίστοιχη ΟΚΕ στα καθ’ ημάς, με Πρόεδρο παλιότερα τον Αναλυτή και τώρα τον Πολυζωγόπουλο....σας βλέπω γελάτε.....σους μπρέεεεεε, που θα έλεγε και η προγιαγιά μου, κακόμοιρε κ. Καθηγητά μου, καλέ ας του δείξει κάποιος μια φωτο του Πολυζωγόπουλου μπας και αναθεωρήσει).

Ο Ροζανβαλόν θεωρεί πολύ απλουστευτικό τον Τοκβιλ, και επιμένει ότι αντί η αριθμητική να λύνει το πρόβλημα, το περιπλέκει ακόμα περισσότερο, για έναν απλό λόγο, κανένα κόμμα δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι ενσαρκώνει μόνο του, τον λαό. Εκπροσωπεί την πλειοψηφία του "εκλογικού σώματος", αλλά αυτό δεν ταυτίζεται με τον "λαό της κοινωνίας", ούτε με τον "λαό των αρχών". Συνεπώς δεν υπάρχει απόλυτη δημοκρατική νομιμοποίηση

Ο Ροζανβαλόν βέβαια δεν αμφισβητεί ότι οι εκλογές αποτελούν τον ακρογωνιαίο λίθο της δημοκρατίας και λέει ότι κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι το 51% πρέπει να επικρατήσει επί του 49%». Αλλά η νομιμότητα που προσδίδουν οι εκλογές «παραμένει ατελής». Εφόσον όμως δεν μπορούμε να επιτύχουμε την πλήρη λαϊκή κυριαρχία «μπορούμε να προσπαθήσουμε να πολλαπλασιάσουμε τις εκφράσεις της».
Ο Ροζανβαλόν επιμένει ότι οι Ανεξάρτητες Αρχές είναι αυτό που μπορεί να κάνει την διαφορα στην ποιότητα και στην νομιμοποιηση της δημοκρατίας.
Λέει ότι, οι όροι «συμμετοχή» και «αμεσότητα» εκφράζουν μια νέα απαίτηση των πολιτών από τους κυβερνώντες. «Επί καιρό αρκούμασταν να θεωρούμε τη δημοκρατία ως ένα καθεστώς και να κρίνουμε μια εξουσία υπό το φως των αποφάσεων που λαμβάνει. Όλα όμως δείχνουν ότι οι πολίτες είναι σήμερα όλο και πιο ευαίσθητοι ως προς τον τρόπο που τους σέβονται, τους ακούνε και τους λαμβάνουν υπόψη. Διαμορφώνεται η ιδέα ότι πρέπει να υιοθετηθούν "δημοκρατικές συμπεριφορές". Οι κυβερνώντες το έχουν συνειδητοποιήσει και προσπαθούν να χειραγωγήσουν αυτές τις προσδοκίες"

Ωραία λοιπόν λέει ο Ντελανοέ, η διαδραστική ηλεκτρονική δημοκρατία είναι αυτό που θα την κάνει ποιοτική..... (Παναγία μου, μην το δει αυτό ο ΓΑΠ, τι θα δούνε πάλι τα ματάκια μας!!!, ρώτα και κανέναν άνθρωπο ρε Πρόεδρε και η αντιγραφή ...θέλει την τέχνη της....αυτό δεν αναβαθμίζει την δημοκρατία, την αγορά υπολογιστών και software αναβαθμίζει)

Ανοησίες λέει ο Ροζανβαλόν, η «ηλεκτρονική δημοκρατία» είναι μια ηλίθια ουτοπία. Δεν υπάρχει τίποτα πιο αντιδημοκρατικό από το να ψηφίζουν όλη μέρα, όλοι οι πολίτες. (τα ακούς Πρόεδρε..., δεν τα λέω εγώ, μην σου μπαίνουν πάλι ιδέες), και η διαδραστική δημοκρατία δεν νοείται σαν εναλλακτική λύση προς την αντιπροσωπευτική δημοκρατία, αλλά σαν βελτιωση της επι το νομιμώτερον και το ποιοτικότερο.

Το μεγάλο ερωτημα κατα τον Ροζανβαλόν, που ελπίζουμε ότι θα το βάλουν στο τραπέζι οι Γάλλοι Σοσιαλιστές, είναι να επαναπροσδιορίσουμε την ποιότητα της σχέσης μεταξύ κυβερνώντων και κυβερνωμένων και όλα αυτά που κρύβονται πίσω από τον όρο "συμμετοχή".

Ασχετη με το post ή μάλλον αποδυναμώνει την θέση του post αυτή η αφίσα του Μιτεράν, αλλά πειτε μου ρε συχωριανοί, εικοσι χρόνια μετά ....δεν παραμένει η επιτομή της πολιτικής αφίσας;;; Αν μιλάμε για αρχηγικό προφιλ γαμώτο!!!! Αν μιλάμε για επικοινωία γαμώτο!!! Μιτεράν - Σεγκελά.....τα καλύτερα