Χωρίς θέμα

Β: Τόσες μέρες στο λέω, έχει ήδη περάσει, και όλο μου λες ...αύριο...
Κ: Ναι, αλλά σήμερα δεν σου είπα ...αύριο....σου είπα ..απόψε
Β: ok, απόψε.... και να γυρίσεις νωρίς
Κ: Είπαμε απόψε, τώρα έχω αργήσει....

Πότε δεν έχει αργήσει; Η Κατερίνα χρησιμοποιεί το ρόλοι, όπως οι άλλοι ένα δαχτυλίδι. Κάτι να τους δεσμεύει ...κάπου, με κάτι, με κάποιον, αλλά ... χωρίς να έχει και ιδιαίτερη χρηστικότητα, έτσι για να θυμίζει ή να ξορκίζει την ...δέσμευση.

Β: Απόψε!!!!
Κ: Ναι, γαμώ το μπελά μου, το είπαμε, λίγα έχω στο κεφάλι μου, έχω και εσένα τώρα.... ένα τίποτα ήσουνα ....και σε κάναμε κάτι.....

Με πιάνει το παράπονο

Β: Παλιοψεύτρα, επαρμένη ψεύτρα!!!
Για όλα τα άλλα, τα ηρωικά, τα τρυφερά, τα σαρκαστικά, είχες και χρόνο και διάθεση, αλλά για να σταθείς μια φορά και να πεις «για ΑΥΤΌ το κάνω»….μούγκα…Πνίγεσαι!!! Πούλα μου τώρα μαγκιές, «Ένα τίποτα είσαι και σε έκανα κάτι». Όχι «καλή» μου, Εγώ ήμουνα Εσύ.. Και κλείσε τα μάτια, και γύρνα την πλάτη, και λέγε ότι γουστάρεις, αλλά πόσες φορές δεν με κουβάλησες μαζί σου;; Και πόσες φορές, δεν με παράτησες στο γραφείο σου, στο σπίτι σου, με χιλιάδες λέξεις, και μου είπες μείνε εδώ, θα ξανάρθω, και πόσες φορές δεν έμεινα να κρατάω την μυρωδιά αυτού που ένοιωθες, αυτού που σκεφτόσουνα, αυτού που διάβασες, αυτού που ήθελες να βγάλεις, και πόσες φορές δεν σου είπα, έλα να το τελειώσουμε, και μου είπες όχι κράτα το, .... τώρα πέρασε.... Πόσα σου κουβάλησα, πόσα σου κράτησα, πόσα σου μάζεψα..... Πόσες φορές μέσα από εμένα δεν συστήθηκες, δεν κρύφτηκες, δεν γδύθηκες, δεν φαντάστηκες, δεν αναπόλησες, δεν ντράπηκες, δεν μελαγχόλησες, δεν έσπασες, δεν ονειρεύτηκες, δεν αγχώθηκες, δεν αποπροσανατολίστηκες, δεν γέλασες, δεν ταξίδεψες, δεν έμαθες. Ενα χρόνο τώρα....ΕΝΑ ΧΡΟΝΟ!!!
Κ: Εντάξει, εντάξει, αλλά τώρα έχω αργήσει ...Απόψε.....

Φεύγει.... Δεν θα με πάρει μαζί της σήμερα.

Το ... «απόψε» ήρθε..........ήρθε και αυτή, και .....άνοιξε και ένα κρασί....

Β: Τις μέτρησα, έχεις αναρτήσει 134 και έχεις και 87 που δεν.....
Κ: Άστες εκεί, θα τις βγάλουμε ......του χρόνου
Β: Γιατί θα συνεχίσουμε και του χρόνου;;;
Κ: Γιατί ρε μάτια μου, μου το κάνεις αυτό;;; δεν έχω χίλιες ερωτήσεις να απαντήσω, δεν έχω χίλια πράγματα να αποφασίσω;;;; πρέπει να ρωτάς και εσύ;;; ...θα τις βγάλουμε κάπου, κάποτε..... Άλλωστε εγώ τις έγραψα, ξεθύμανα, και πιθανότατα τις ξέρουν ήδη, τις ζωές τους κρυφοκοιτάξαμε, τις στιγμές τους, τους κλέψαμε, νομίζεις ότι αυτοί δεν έχουν κλέψει την δική μας;;;; Το ξανάπαμε, οι λέξεις που φεύγουν, που ξεφεύγουν, που διαφεύγουν.
Β: Άντε πάλι αρχίσαμε ….τα μεγάλα …τα ωραία…τα στρογγυλά, ….τα ποιητικά…..
Κ: Ωραία, τι θέλεις να πω;;;
Β: Γιατί το κάνεις. Αυτό θέλω να πεις. Γιατί είμαι εγώ εδώ. Αυτό θέλω να πεις.
Κ: Αφού εσύ το ξέρεις.
Β: Όχι δεν το ξέρω, αλλά και να το ξέρω εγώ …δεν το ξέρεις ΕΣΥ.
Κ: OK, ας πούμε ότι είμαι εδώ για τις χαζοκουβέντες του ξενυχτιού που τόσο αγαπάω, για αυτές που κρατάνε μέρες, νύχτες, που δεν λες τίποτα, αλλά πιστεύεις ότι τα είπες όλα.
Β: Και…….
Κ: Είμαι εδώ για όλα όσα έχω διαβάσει, διαμάντια, κοινοτυπίες, στιγμές, αναρτήσεις που…έπρεπε να βγουν, που έλεγαν περισσότερα ..από όσα προσπαθούσαν να κρύψουν. Είμαι εδώ, γιατί έφτασα να διαβάζω, μέσα από την όποια ανάρτηση, για το όποιο θέμα, τον...Α, την ..Β......τον Γ, και πια δεν ξεχωρίζω αναρτήσεις δεν ξεχωρίζω σχόλια, απλά «ξέρω» ή νομίζω ότι ξέρω τον...Α, την ..Β......τον Γ.
Και αυτοί ξέρουν εμένα. Ή νομίζω ότι με ξέρουν. Και την στιγμή της χαράς, και την στιγμή του ενθουσιασμού, και την στιγμή της πίκρας, και την στιγμή του θυμού, και την στιγμή του ρομαντισμού, και την στιγμή του κυνισμού, και την στιγμή του «βαριέμαι», και την στιγμή του «ευχαριστώ» του καθενός μας ....νομίζω ότι την εισέπραξα, νομίζω ότι την εισπράττουν όλοι, ανεξάρτητα από το θέμα της ανάρτησης, ανεξάρτητα από το θέμα του σχολίου. Κάποιος από όλους μας, την αφήνει, έτσι...εκει...μόνη της εκτεθειμένη και κάποιος την διαβάζει, με ενδιαφέρον, με ραθυμία, με περιέργεια, με έννοια, με θυμό.....
B: Και ήταν η αλήθεια;;;
Κ: Εννοείς η ....αιώνια διαχρονική Αλήθεια;;; Δεν την ξέρω ρε Β. Μα τω Θεώ δεν την ξέρω. Με ξέρεις γαμώτο, η Αλήθεια και η Απόφαση, είναι αυτά που μέσα μου μια ζωή παίζουν πινγκ πόνγκ. Όπου κάτσει…. Κι όσο μεγαλώνω, τόσο πιο στιγμιαίες γίνονται….. Ρε εσύ, όλα τα ζω γιαυτό το ρημάδι το αύριο, ε, άσε να έχω κάτι και για το τώρα…για την στιγμή…
Β: Ωραία και η γραφή, και μάλιστα η δημόσια γιατί;;; όλη μέρα, όλη νύχτα, στο μπιρι μπιρι με ανθρώπους είσαι….
Κ: Γιατί πάντα έγραφα, γιατί πάντα γράφω, και γιατί εδώ δεν έχει κόπο, γιατί εδώ δεν έχει σύνθεση, γιατί εδώ δεν χρειάζεσαι 200 σελίδες, γιατί εδώ δεν χτίζεις χαρακτήρες, γιατί εδώ μπορείς την μία στιγμή να αποθεώνεις και την άλλη να καννιβαλίζεις τον εαυτό σου. Γιατί εδώ τον αναγνώστη σου τον «βλέπεις», γιατί εδώ δεν παίρνεις να ρωτήσεις πόσα πούλησες, γιατί εδώ βάζεις ένα counter και βαυκαλίζεσαι, γιατί εδώ, θα πάρεις εύκολα, γρήγορα, άκοπα και την γνώμη του Άλλου, και την άποψη του Άλλου , και το κομπλιμέντο του Άλλου, και την έννοια και την τρυφεράδα του Άλλου, και την κριτική του Άλλου. Γιατί εδώ θα εκτεθείς όσο έχεις ανάγκη, αλλά και θα προστατευτείς όσο έχεις ανάγκη. Και το πιο σημαντικό....Γιατί εδώ δεν θα ρισκάρεις να αποτύχεις. Ας πούμε ότι τα blogs είναι θερμοκήπια ….συγγραφέων.
Β: Αυτή είναι λοιπόν όλη η αλήθεια;;;
Κ: ΌΧΙ, αλλά την άλλη αλήθεια….θα την πω σε αυτούς, έτσι, αντί για ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ.

Ώρες, λεπτά, δευτερόλεπτα, ενός χρόνου, σε αυτήν ή σε μια άλλη καρέκλα... ώρες, λεπτά, δευτερόλεπτα, ενός χρόνου σε αυτόν ή σε έναν άλλο υπολογιστή, ώρες, λεπτά, δευτερόλεπτα, ενός χρόνου, βλέποντας αυτήν ή μια άλλη οθόνη.
Και πίσω από το ....καθρέφτη αυτής της οθόνης .....εσείς, και πίσω από τον ....καθρέφτη αυτής της οθόνης ...εγώ.

Υπάρχει ένα λαϊκό τραγουδάκι που λέει.... «στο καθρέφτη μου κοιτιέμαι και από μόνη μου ...αγαπιέμαι......»
Ε, εγώ συχωριανοί μου, ...σε αυτόν τον καθρέφτη της οθόνης μου, κοιτάχτηκα έναν χρόνο.....και ναι, από μόνη μου αγαπήθηκα.....

Β: Στην υγειά μας
Κ: Στην υγειά μας

………………………………………………………………………………….

Κ: Καληνύχτα B, πάω για ύπνο, ανάρτησε την εσύ.
Β: Μουσική;;;
Κ: Τι με ρωτάς;;; Τον Καθρέφτη του Δεληβοριά, δεν θέλεις να βάλεις;;; βάλτο λοιπόν, το έχω στα favorites, το έχω ξαναβάλει, αν θες να ξέρεις.
Β: Το ξέρω....Καλά θα δω τι θα βάλω.....Σε στενοχώρησα;;;
Κ: Όχι ρε, .....ίσως λίγο, αλλά....άστο, ας πουμε ότι είμαι λίγο κουρασμένη....
Β: ok, θα δω τι θα βάλω, κάτι να σου ταιριάζει. Πήγαινε, αλλά μόνο αυτό, απάντησε μόνο σε αυτό, το πίστευες αυτό που είπες, ότι ήμουν ένα τίποτα και με έκανες κάτι.....
Κ: Όχι Blog, είσαι τίποτα...όσο ακριβώς είμαι και εγώ. Καληνύχτα, κλείσε τα φώτα και μην μπερδευτείς στα πράγματα, τα έχω παρατήσει μες ........στην μέση.
Β: Το ξέρω……. Καληνύχτα Κατερίνα.