Πέμπτη 16 Οκτωβρίου 2008

Χωρίς θέμα

Β: Τόσες μέρες στο λέω, έχει ήδη περάσει, και όλο μου λες ...αύριο...
Κ: Ναι, αλλά σήμερα δεν σου είπα ...αύριο....σου είπα ..απόψε
Β: ok, απόψε.... και να γυρίσεις νωρίς
Κ: Είπαμε απόψε, τώρα έχω αργήσει....

Πότε δεν έχει αργήσει; Η Κατερίνα χρησιμοποιεί το ρόλοι, όπως οι άλλοι ένα δαχτυλίδι. Κάτι να τους δεσμεύει ...κάπου, με κάτι, με κάποιον, αλλά ... χωρίς να έχει και ιδιαίτερη χρηστικότητα, έτσι για να θυμίζει ή να ξορκίζει την ...δέσμευση.

Β: Απόψε!!!!
Κ: Ναι, γαμώ το μπελά μου, το είπαμε, λίγα έχω στο κεφάλι μου, έχω και εσένα τώρα.... ένα τίποτα ήσουνα ....και σε κάναμε κάτι.....

Με πιάνει το παράπονο

Β:
Παλιοψεύτρα, επαρμένη ψεύτρα!!!
Για όλα τα άλλα, τα ηρωικά, τα τρυφερά, τα σαρκαστικά, είχες και χρόνο και διάθεση, αλλά για να σταθείς μια φορά και να πεις «για ΑΥΤΌ το κάνω»….μούγκα…Πνίγεσαι!!! Πούλα μου τώρα μαγκιές, «Ένα τίποτα είσαι και σε έκανα κάτι». Όχι «καλή» μου, Εγώ ήμουνα Εσύ.. Και κλείσε τα μάτια, και γύρνα την πλάτη, και λέγε ότι γουστάρεις, αλλά πόσες φορές δεν με κουβάλησες μαζί σου;; Και πόσες φορές, δεν με παράτησες στο γραφείο σου, στο σπίτι σου, με χιλιάδες λέξεις, και μου είπες μείνε εδώ, θα ξανάρθω, και πόσες φορές δεν έμεινα να κρατάω την μυρωδιά αυτού που ένοιωθες, αυτού που σκεφτόσουνα, αυτού που διάβασες, αυτού που ήθελες να βγάλεις, και πόσες φορές δεν σου είπα, έλα να το τελειώσουμε, και μου είπες όχι κράτα το, .... τώρα πέρασε.... Πόσα σου κουβάλησα, πόσα σου κράτησα, πόσα σου μάζεψα..... Πόσες φορές μέσα από εμένα δεν συστήθηκες, δεν κρύφτηκες, δεν γδύθηκες, δεν φαντάστηκες, δεν αναπόλησες, δεν ντράπηκες, δεν μελαγχόλησες, δεν έσπασες, δεν ονειρεύτηκες, δεν αγχώθηκες, δεν αποπροσανατολίστηκες, δεν γέλασες, δεν ταξίδεψες, δεν έμαθες. Ενα χρόνο τώρα....ΕΝΑ ΧΡΟΝΟ!!!
Κ: Εντάξει, εντάξει, αλλά τώρα έχω αργήσει ...Απόψε.....

Φεύγει.... Δεν θα με πάρει μαζί της σήμερα.

Το ... «απόψε» ήρθε..........ήρθε και αυτή, και .....άνοιξε και ένα κρασί....

Β:
Τις μέτρησα, έχεις αναρτήσει 134 και έχεις και 87 που δεν.....
Κ: Άστες εκεί, θα τις βγάλουμε ......του χρόνου
Β:
Γιατί θα συνεχίσουμε και του χρόνου;;;
Κ: Γιατί ρε μάτια μου, μου το κάνεις αυτό;;; δεν έχω χίλιες ερωτήσεις να απαντήσω, δεν έχω χίλια πράγματα να αποφασίσω;;;; πρέπει να ρωτάς και εσύ;;; ...θα τις βγάλουμε κάπου, κάποτε..... Άλλωστε εγώ τις έγραψα, ξεθύμανα, και πιθανότατα τις ξέρουν ήδη, τις ζωές τους κρυφοκοιτάξαμε, τις στιγμές τους, τους κλέψαμε, νομίζεις ότι αυτοί δεν έχουν κλέψει την δική μας;;;; Το ξανάπαμε, οι λέξεις που φεύγουν, που ξεφεύγουν, που διαφεύγουν.
Β:
Άντε πάλι αρχίσαμε ….τα μεγάλα …τα ωραία…τα στρογγυλά, ….τα ποιητικά…..
Κ: Ωραία, τι θέλεις να πω;;;
Β: Γιατί το κάνεις. Αυτό θέλω να πεις. Γιατί είμαι εγώ εδώ. Αυτό θέλω να πεις.
Κ: Αφού εσύ το ξέρεις.
Β: Όχι δεν το ξέρω, αλλά και να το ξέρω εγώ …δεν το ξέρεις ΕΣΥ.
Κ: OK, ας πούμε ότι είμαι εδώ για τις χαζοκουβέντες του ξενυχτιού που τόσο αγαπάω, για αυτές που κρατάνε μέρες, νύχτες, που δεν λες τίποτα, αλλά πιστεύεις ότι τα είπες όλα.
Β:
Και…….
Κ: Είμαι εδώ για όλα όσα έχω διαβάσει, διαμάντια, κοινοτυπίες, στιγμές, αναρτήσεις που…έπρεπε να βγουν, που έλεγαν περισσότερα ..από όσα προσπαθούσαν να κρύψουν. Είμαι εδώ, γιατί έφτασα να διαβάζω, μέσα από την όποια ανάρτηση, για το όποιο θέμα, τον...Α, την ..Β......τον Γ, και πια δεν ξεχωρίζω αναρτήσεις δεν ξεχωρίζω σχόλια, απλά «ξέρω» ή νομίζω ότι ξέρω τον...Α, την ..Β......τον Γ.
Και αυτοί ξέρουν εμένα. Ή νομίζω ότι με ξέρουν. Και την στιγμή της χαράς, και την στιγμή του ενθουσιασμού, και την στιγμή της πίκρας, και την στιγμή του θυμού, και την στιγμή του ρομαντισμού, και την στιγμή του κυνισμού, και την στιγμή του «βαριέμαι», και την στιγμή του «ευχαριστώ» του καθενός μας ....νομίζω ότι την εισέπραξα, νομίζω ότι την εισπράττουν όλοι, ανεξάρτητα από το θέμα της ανάρτησης, ανεξάρτητα από το θέμα του σχολίου. Κάποιος από όλους μας, την αφήνει, έτσι...εκει...μόνη της εκτεθειμένη και κάποιος την διαβάζει, με ενδιαφέρον, με ραθυμία, με περιέργεια, με έννοια, με θυμό.....
B:
Και ήταν η αλήθεια;;;
Κ: Εννοείς η ....αιώνια διαχρονική Αλήθεια;;; Δεν την ξέρω ρε Β. Μα τω Θεώ δεν την ξέρω. Με ξέρεις γαμώτο, η Αλήθεια και η Απόφαση, είναι αυτά που μέσα μου μια ζωή παίζουν πινγκ πόνγκ. Όπου κάτσει…. Κι όσο μεγαλώνω, τόσο πιο στιγμιαίες γίνονται….. Ρε εσύ, όλα τα ζω γιαυτό το ρημάδι το αύριο, ε, άσε να έχω κάτι και για το τώρα…για την στιγμή…
Β:
Ωραία και η γραφή, και μάλιστα η δημόσια γιατί;;; όλη μέρα, όλη νύχτα, στο μπιρι μπιρι με ανθρώπους είσαι….
Κ: Γιατί πάντα έγραφα, γιατί πάντα γράφω, και γιατί εδώ δεν έχει κόπο, γιατί εδώ δεν έχει σύνθεση, γιατί εδώ δεν χρειάζεσαι 200 σελίδες, γιατί εδώ δεν χτίζεις χαρακτήρες, γιατί εδώ μπορείς την μία στιγμή να αποθεώνεις και την άλλη να καννιβαλίζεις τον εαυτό σου. Γιατί εδώ τον αναγνώστη σου τον «βλέπεις», γιατί εδώ δεν παίρνεις να ρωτήσεις πόσα πούλησες, γιατί εδώ βάζεις ένα counter και βαυκαλίζεσαι, γιατί εδώ, θα πάρεις εύκολα, γρήγορα, άκοπα και την γνώμη του Άλλου, και την άποψη του Άλλου , και το κομπλιμέντο του Άλλου, και την έννοια και την τρυφεράδα του Άλλου, και την κριτική του Άλλου. Γιατί εδώ θα εκτεθείς όσο έχεις ανάγκη, αλλά και θα προστατευτείς όσο έχεις ανάγκη. Και το πιο σημαντικό....Γιατί εδώ δεν θα ρισκάρεις να αποτύχεις. Ας πούμε ότι τα blogs είναι θερμοκήπια ….συγγραφέων.
Β: Αυτή είναι λοιπόν όλη η αλήθεια;;;
Κ: ΌΧΙ, αλλά την άλλη αλήθεια….θα την πω σε αυτούς, έτσι, αντί για ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ.

Ώρες, λεπτά, δευτερόλεπτα, ενός χρόνου, σε αυτήν ή σε μια άλλη καρέκλα... ώρες, λεπτά, δευτερόλεπτα, ενός χρόνου σε αυτόν ή σε έναν άλλο υπολογιστή, ώρες, λεπτά, δευτερόλεπτα, ενός χρόνου, βλέποντας αυτήν ή μια άλλη οθόνη.
Και πίσω από το ....καθρέφτη αυτής της οθόνης .....εσείς, και πίσω από τον ....καθρέφτη αυτής της οθόνης ...εγώ.

Υπάρχει ένα λαϊκό τραγουδάκι που λέει.... «στο καθρέφτη μου κοιτιέμαι και από μόνη μου ...αγαπιέμαι......»
Ε, εγώ συχωριανοί μου, ...σε αυτόν τον καθρέφτη της οθόνης μου, κοιτάχτηκα έναν χρόνο.....και ναι, από μόνη μου αγαπήθηκα.....

Β: Στην υγειά μας
Κ: Στην υγειά μας

………………………………………………………………………………….

Κ: Καληνύχτα B, πάω για ύπνο, ανάρτησε την εσύ.
Β:
Μουσική;;;
Κ: Τι με ρωτάς;;; Τον Καθρέφτη του Δεληβοριά, δεν θέλεις να βάλεις;;; βάλτο λοιπόν, το έχω στα favorites, το έχω ξαναβάλει, αν θες να ξέρεις.
Β:
Το ξέρω....Καλά θα δω τι θα βάλω.....Σε στενοχώρησα;;;
Κ: Όχι ρε, .....ίσως λίγο, αλλά....άστο, ας πουμε ότι είμαι λίγο κουρασμένη....
Β:
ok, θα δω τι θα βάλω, κάτι να σου ταιριάζει. Πήγαινε, αλλά μόνο αυτό, απάντησε μόνο σε αυτό, το πίστευες αυτό που είπες, ότι ήμουν ένα τίποτα και με έκανες κάτι.....
Κ: Όχι Blog, είσαι τίποτα...όσο ακριβώς είμαι και εγώ. Καληνύχτα, κλείσε τα φώτα και μην μπερδευτείς στα πράγματα, τα έχω παρατήσει μες ........στην μέση.
Β: Το ξέρω……. Καληνύχτα Κατερίνα.


44 σχόλια:

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Καληνύχτα!

και καλή επέτειο! χρόνος είναι αυτός!

Δήμητρα είπε...

Α όλα και όλα εγω με το Β είμαι...
Όλο κατσάδα είναι το Κ.
Του μούτρωσα.Αν γινεται πες στο Β πως ευχαριστούμε για όλες εκείνες τις στιγμές που μας χάρισε (άντε μέσω Κ).
Φιλί.Καλησπέρα είπα;;

sombraluz είπε...

Χρονιάρικο μωρό! Μακροημέρευση!

Ανώνυμος είπε...

Kαληνύχτα Κατερίνα.

Ευχαριστούμε Β.

Ανώνυμος είπε...

Χρόνια πολλά Β!
Τι, δε σε θέλει πια και με λόγια αγάπης πάει να τη κάνει;;;;
Καλά ας λέει αυτή. Εγώ θα ευχηθώ να τα χιλιάσεις έτσι για να της τη σπάσω. Και συ ρίξε της το τραγούδι «Σαν το νόθο με πετάς…» με όλα τα άλλα κόλπα που λέει μέσα, όχι να σου βάζει αυτή τραγούδια του τύπου «γερνάω μαμά». Μόλις ενός χρόνου είσαι στα μοιρολόγια θα την αφήσεις να σε ρίξει!

Μετά από ένα εντατικό, ανατρεπτικό των πραγμάτων, σεμινάριο από την Κατερίνα προσπαθώ να φορέσω το καινούριο μου κοστούμι στο σχόλιο. Είπα να κάνω την πρώτη απόπειρα ανατρέποντας τη Κατερίνα που βλέπει το «παιδί» της και αναρωτιέται τι το θέλει. Στέρεψα όμως στη πρώτη στροφή!

Τώρα για να πω την αλήθεια, ο λύκος τρίχωμα αλλάζει περπατησιά όχι. Έτσι και γω άντε τώρα να γίνω ανατρεπτικός των στιγμών και του χαρακτήρα μου. Τζάμπα το σεμινάριο και το ψυχόλουτρο που μου έκανες Κατερίνα…

Θα ξαναγίνω συντηρητικούρα του κερατά φοβάμαι τις αλλαγές και τις ανατροπές και ας λέω πως είμαι αριστερός. …για τους άλλους το λέω βρε, για κείνους που είναι και αυτοί συντηρητικοί αριστεροί και θέλουν να ακούνε επαναστατικές κουβέντες για να αναπληρώνουν με λόγια όσα δεν έκαναν με έργα!

Εσύ είσαι καλύτερη;;; Δηλαδή, μιλάς και συ με το Β σου με λατρεία όπως ο ηγέτης με την καρέκλα της εξουσίας; Όπως ο Βασιλιάς με το θρόνο; Όπως η Μαίρυλιν με τον καθρέφτη; Όπως ο Νιικοπολίδης με τη Μπάλα; Ρε μπας και είστε τα ίδια και γω ψάχνω να σας μοιάσω στο ανατρεπτικό;

Αν δε σε ήξερα εκεί θα σε κατέτασσα αλλά έχε χάρη που σε γλυτώνει ο… πρότερος έντιμος βίος. Καλά ντε, το «έντιμος» το είπα γιατί χρειαζόμουν λέξη!

Μεταξύ μας, καλός είναι ο διάλογος με τα διαβολάκια που γεννάμε. Μας θυμίζουν ό,τι θέλουμε να ξεχνάμε.

Στην υγειά σας Κατερίνα. Να τα χιλιάσετε.
Στην υγεία όλων όσων συνέβαλλαν στην πνευματική υγεία αυτού του ιστοχώρου και μοίραζαν τις ρουφηξιές του οξυγόνου που μας λείπει.

Και μη διανοηθείς να κακολογήσεις το πνευματικό σου τέκνο.
Καλή συνέχεια με τη βοήθεια όλων μας.

Ο Στέργιος. Ο δικός σου Στέργιος.

PN είπε...

Αυτό το Κ. είναι αυτό που ξέρω. Ναι δεν έχω καμιά αμφιβολία. Με αυτό το B. προβληματίστηκα. Δεν το ήξερα!

Ξέρεις κάτι; Νιώθω πολύ όμορφα που αναγνώρισα το Κ. και προβληματίστηκα με το B.

Για μένα δεν υπάρχει το Β., αλλά μόνο το Κ.!! Και το ξέρεις πολύ καλά...

Υπέροχο τραγούδι! Υπέροχη οικοδεσπότρια! Υπέροχη ιστορία! Μα πάνω από όλα, Υπέροχος Άνθρωπος!

monahikoslikos είπε...

Πω πω καλέ χρόνιασε, περπάτησε και δεν το καταλάβαμε πως πέρασε ένας χρόνος και σου μοιάζει ίδιο φτυστό η μαμά του πεισματάρικο γι αυτό και τρωγόσαστε συνέχεια.
Χρόνια πολλά είναι υπερβολή να πω, μα μια ευχή για το Κ θα την κάνω.
Να είσαι καλά και δυνατή φιλενάδα να μας ξαφνιάζεις με τέτοια κείμενα σαν το αποψινό.

apos είπε...

Α ρε Κατερίνα, τι μου έκανες πρωινιάτικα.
Κοίτα όμως τι θα σου κάνω και εγώ:

***** ΜΟΟΟΟΟΟΟΥΥΥΤΣ *****

(είμαι και αξύριστος)

βιολιστης στη στεγη είπε...

"Απο μόνη μου αγαπήθηκα"!
Θάλεγα ότι εγώ το έγραψα αυτό...
Με συγκίνησες!

cynical είπε...

Μεγάλη εμπειρία η γραφή και πλούσια η σοδειά που αποκόμισες, Κατερίνα. Καλό λίπασμα για να συνεχίσει το blog ν' ανθίζει και μαζί μ' αυτο και μεις. Χρόνια πολλά και καλή συνέχεια!!

OnWine είπε...

Γιά την επέτειο... ήθελα να αναφερθώ σε ένα ποίημα του Γκάτσου, μελοποιημένο από τον Ξαρχάκο... αλλά μπροστά στον κίνδυνο παρεξήγησης ή παρερμηνείας, αρκούμαι στο κλασσικό, σεμνό και ταιριαστό σε έναν αγενή -τελικά- αστό σαν και εμένα:

Χρόνια πολλά, Κατερίνα, και καλή συνέχεια...

Ν.Α. Λάμπης είπε...

B for blog I presume.
Οπότε... άντε και του χρόνου!

Καλό ΣαΚυ.
α-α-ε
Ν.

τσότσος είπε...

Σε ευχαριστούμε Κατερίνα για τον πλούτο που μας χάρισες αυτό τον χρόνο, για την φιλία σου.
Σε αγαπάμε όλοι, φαντάζομαι και εκείνος ο αμίμητος Θαλάσσης που στάθηκε η αφορμή να γνωριστούμε (θυμάσαι;)...
Καλό βράδυ, πολλά φιλιά!

ολα θα πανε καλα... είπε...

Eγώ πάλι πέρασα να αφήσω μια καλησπέρα.Στο γνωστό στους περισσότερους "από μόνη μου αγαπήθηκα" και λέγοντας αυτό εννοώ ότι το έχουν νιώσει πολλοί αυτό που λες,νομίζω πως υπάρχει πάντα ένα έλλειμμα.Μπορεί να σου συνέβη,ναι,είναι πιθανόν να συμβεί αλλά δεν έχει μέσα του μια κορύφωση,είναι πάντα κάτι λιγότερο από κάτι άλλο.Κάνω λάθος;Έτσι το βλέπω πάντως.

cinderella είπε...

Ένας χρόνος Κατερίνα; Ένας χρόνος αγκαλιές...
Και ναι...δεν το έχω πει ποτέ...αλλά λατρεύω την Τσανακλίδου...δεν το έχω γράψει μάλιστα ποτέ. Αλλά σήμερα θα δανειστώ ένα στίχο από το Μάλαμα και θα τον παραφράσω. Ευχή καρδιάς: Να νιώθουμε παράφορα, να μην ζούμε αδιάφορα μάτια μου...

katerina είπε...

Ανεμοσκορπίσματα...φέρε λίγο από θάλασσα ....

katerina είπε...

Καλή σου μέρα Δήμητρα.
Μην του δίνεις και πολύ αέρα του Β. Πολύ αυτονομημένο την έχει δει τελευταίως.... Αν συνεχίσει αυτό το αντάρτικο... θα το φιμώσω σαν τον Τατούλη.

katerina είπε...

Sobraluz, για μακροημέρευση....δεν ξερω, ούτως ή άλλως ...τις μέρες εγώ έχω το πάνω χέρι στην σχέση μου με το blog, ε, τις νύχτες με ρίχνει πολύ πιο εύκολα...

katerina είπε...

De profundis (το πιο ταιριαστό όνομα που θα μπορούσα να σκεφτώ για σένα), πάλι λάθος έκανα στις δοσολογίες.... Ή θα πρέπει να το επικαιροποιήσω αυτό το βιβλίο με τα μαγικά... Ή ..... Μωρέ λες εγώ να φταίω για την οικονομική κρίση;;;; Σε ευχαριστώ...αλήθεια νομίζω ότι μάλλον το έχω κάψει και αυτό. Ας πω ...σε ευχαριστώ πολύ.

katerina είπε...

Λοιπόν Στέργιε, μιας και πολύ γυροφέρνεις το blogoχωριό, αλλά δεν αποφασίζεις να μπλέξεις τα χέρια σου μαζί του......α, ρε Αλέκα....δρόμους που ανοίγεις, ...αφού δεν εκτίθεσαι μόνος σου...... άστα να τα πω εγώ.....

Λοιπόν, συχωριανοί αν ρωτήσεις τον Στέργιο, τι καιρό κάνει έξω, θα σου αναλύσει τις πολιτικές αναδιανομής του πλούτου. Αν τον ρωτήσεις τι ώρα είναι , θα σου πει για τον κρατικομονοπωλιακό καπιταλισμό. Αν του πεις ότι...ρε χριστιανέ μου έλεος, θα σε θέσει μπροστά στις ευθύνες σου. Πιστεύω ότι αν απαγορευόταν η πολιτική συζήτηση δια νόμου, ο Στέργιος θα τίναζε τα μυαλά του στον αέρα.

Είναι ο μόνος άνθρωπος με τον οποίο μπορώ να τσακωθώ χαλαρά για το οτιδήποτε. Και αυτό άλλωστε κάνω, χρόνια τώρα.

Εγώ τον φωνάζω «σταλίνα» εκείνος με φωνάζει «ανεμοδούρα», εγώ του λέω να πετάξει λίγο το ιδεολογικό του κουστουμάκι, άντε έστω να ανοίξει ένα κουμπί, αυτός μου λέει ότι βλέπω τα πράγματα γενικώς και αορίστως χωρίς να εστιάζω πουθενά.

Μέσα στις εκατοντάδες επαγγελματικές μου γνωριμίες, ο Στέργιος, είναι ο μόνος άνθρωπος που δεν ξέρει καν την λέξη «λαμόγιο», αν και με τους ...νεοελληνικούς όρους θα επιβαλλόταν από το επαγγελματικό του status να έχει εντρυφήσει στην λέξη, αλλά ταυτόχρονα είναι ο μόνος που λες....ρε εσύ τι καιρό κάνει στον πλανήτη σου;;; Και βέβαια θα σου απαντήσει...... για τον καπιταλισμό.

Σταλίνα...... τα κνίτικα όχι σε μένα.

katerina είπε...

VK, τώρα τι να πω;;; Ατάκα;;; Δεν παίζει.

Να πω «χάρηκα για την γνωριμία»;;;;...... θα το αδικήσω πολύ.

Ας πω ....ότι τα μαγαζιά τελικά, κλείνουν πολύ νωρίς για όλα αυτά που ....τελικά δεν προλαβαίνουμε να πούμε. Τσουλουφόπαιδο, καλά που δεν ζούμε την εποχή Παπαθεμελή...να μας τα κλείνουν από τις 2 γιατί θα μας είχε φάει το αγιάζι. Όχι ότι και τώρα δεν μας τρώει δηλαδή...

katerina είπε...

Ο Λύκος. Ο φίλος μου ο Λύκος.
Άλλο ταιριαστό όνομα....
Και ξέρεις Λύκε, από μικρή πίστευα ότι τον Λύκο, στα παραμύθια τον βάζουμε να παίξει τον ρόλο του κακού, απλά γιατί δεν αντέχουμε να δούμε πόσο καλός είναι.
Τέλος πάντων, έπρεπε να ζήσω τα παραμύθια στην ...ηλεκτρονική τους εποχή, για να τεκμηριώσω αυτό που πάντα ψυχανεμιζόμουν.........ότι τα γουρουνάκια ήταν απλά ηλίθια.

katerina είπε...

Ο Αργεντίνος ο ευγενής.
Apos προχθές μεταξύ ύπνου και ξύπνιου (η πιο κλασική κατάσταση στην οποία βρίσκομαι, εδώ και πολύ καιρό) σκεφτόμουνα το ναυτιλιακό μας γραφείο, στον 37ο όροφο του ουρανοξύστη που θα είναι η έδρα της εταιρίας μας, συζητούσαμε λέει, αν αντέχει το σκαρί να περάσει τον Ατλαντικό.
Πιο απαισιόδοξος εσύ, σου θύμιζα να ρε, ....τότε, πως κατάφερε να μπει στο λιμάνι στην Αιγιάλη,

Αφού καταστρώσαμε το ταξίδι....μην ρωτάς πως.... με ρώτησες κάτι...μάλλον για το πλήρωμα της Ρομίλντα, δεν καλοθυμάμαι.
Αλλά θυμάμαι ότι σου απάντησα....... Don't Follow me. I'm Lost too!

katerina είπε...

Βιολίστρια μου, άλλος ένας καθρέφτης τα blogs.
Κοιτιέσαι, με τις πιζάμες ή με τα ψηλοτάκουνα, άβαφη ή μακιγιαρισμένη, με την διαύγεια του μεσημεριανού καφέ ή με τη γλύκα του δεύτερου ποτηριού κρασιού, βρίσκεις την γωνία που σε κολακεύει και ...τσακ τραβάς μια φωτογραφία.
Κάποιοι αναγνωρίζουν την στιγμή τους, κάποιοι άλλοι την ξορκίζουν, και τι μένει;;;
Κανείς δεν βλέπει όλη την φωτογραφία, όλοι βλέπουν αυτό που αποφασίζουν να δουν. Όπως και στην πραγματική ζωή άλλωστε. Αλλά τι σημασία έχει;;; Εκείνο που μένει τελικά είναι ότι εσύ είχες ανάγκη να την βγάλεις, με ή χωρίς μακιγιάζ, όχι για τους άλλους....αλλά για σένα. Είχες ανάγκη να κοιταχτείς σε αυτόν το καθρέφτη και να πεις..... έλα μωρέ, κοιτάτε με, .....όμορφη είμαι.

katerina είπε...

Cynical, όταν σε πρωτοδιάβασα, αναρωτήθηκα.... Προς τι ο τίτλος;;;
Στο έχω ξαναπεί, είσαι η πιο ρομαντική ....κυνική που ξέρω.

Μετά ΝΟΜΙΖΩ ότι καταλαβα. Τον ρομαντισμό σου ξορκίζεις ..λέω εγώ, την ευαισθησία σου....μετατοπίζεις ..λέω εγώ.

Μετά από όλες, ΟΛΕΣ κυριολεκτώ, τις αναρτήσεις σου, που διάβασα, ναι έχω διαβάσει και αυτές που δεν παρακολούθησα ...στην ώρα τους, τις πιο παλιές αφότου σε ανακάλυψα, άκου τώρα τι κάνω.

Διαβάζω πρώτα την τελευταία παράγραφο της ανάρτησης και μετά απολαμβάνω την επιχειρηματολογία σου.
Και ειλικρινά η λέξη είναι ΑΠΟΛΑΜΒΆΝΩ. Και την απολαμβάνω γιατί βγαίνει το πόσο εσύ απολαμβάνεις την γραφή.

Ειλικρινά θα ήθελα να έχω πολλά λεφτά, και ξέρεις τι θα έκανα ...θα σε προσλάμβανα σαν τον προσωπικό μου blogger. Θα σου έδινα θέματα, και θα ρουφούσα τον τρόπο που τα αναλύεις.
Και αυτό το τόσο προσωπικό που βγάζεις ακόμα και στην πιο τεχνοκρατική θεματολογία, που με κάνει να σε νοιώθω τόσο οικεία. .

Με μαθαίνεις Cynical, και όχι μόνο πράγματα, και όχι μόνο μεθοδολογία, και όχι μόνο επιχειρηματολογία, με μαθαίνεις ποιότητα. Αγαπάω πολύ το χιούμορ σου, αγαπάω πολύ τα σχόλια σου, και άντε σήμερα θα το πω. Σε ζηλεύω.

katerina είπε...

Σχολιαστή, σήμερα, για την επέτειο, δεν θα κρυφτώ πίσω από το δάχτυλο μου, θα πω Αλήθειες. Όσες αντέχω.

Ο Σχολιαστής είναι εντυπωσιακά ορθολογιστής αλλά εκθέτει τον ορθολογισμό του με ένα σπινθηροβόλο θυμικό που συχνά με τρομάζει.
Εντυπωσιακά ευφυής που θα διαβάσει όχι αυτό που λέω, αλλά αυτό που εννοούσα, έστω και αν πάλεψα να το κρύψω επιμελώς.
Εντυπωσιακός γνώστης που δεν θα διστάσει να αναμετρηθεί μαζί σου, και το χειρότερο .....θα σε βάλει να παίξεις μπάλα στο γήπεδο του.

Αλλά πάνω από όλα συχωριανοί, εγώ ο νονός του τίτλου «ευγενής αστός» επιμένω έναν χρόνο μετά απο την βάφτιση, ότι ο Σχολιαστής είναι Κύριος.
Και Κύριος ....με όλες τις έννοιες της λέξης. Και όχι μόνο της τρέχουσας, αλλά και της ουσιαστικής.
Κύριος της ευγένειας που καμία φορά … σε τσαλακώνει άγρια, αλλά αν την τολμήσεις την αλήθεια σου, θα σου δώσει το χέρι να σηκωθεις.
Κύριος του χιούμορ, ενός χιούμορ που ιντριγκάρει
Κύριος του παιχνιδιού
Κύριος των εντυπώσεων

Για όσους είχατε την τύχη να τον παρακολουθείτε στα γραφόμενα του και για όσους είχατε την ...ατυχία να πέσετε στην απάντηση του, θα καταλάβετε τι εννοώ.
Η ...ανάποδη αλήθεια του ...καυστικό υγρό.Προσωπικά με έκαψε πολλες φορές.

Αν σε κάποιον θα έπρεπε να αφιερώσω αυτό το post, είναι στον Σχολιαστή.

Σχολιαστή, μπορεί να σκεφτείς ότι με αυτό το σχόλιο εκλιπαρώ την ανεκτικότητα σου, την αστική ευγένεια σου απέναντι στην δημόσια ...μη διαπόμπευση μου, για όσες φορές θα έχω την τύχη και τα κότσια να αναμετρηθώ μαζί σου.
Και όμως όχι. ....

Ειλικρινά, μεσα απο την καρδια μου, σε ευχαριστώ, που με έκανες να ακουμπήσω τις αλήθειες που καταχωνιάζω, που δεν αντέχω να ομολογήσω ιδιωτικά, δημόσια ή ακόμα και πολύ προσωπικά σε μένα.

Όλες αυτές που έγραψα ή που ....δεν έγραψα.

Σχολιαστή, sxoliasti, είσαι μια διαφορετική σχολή στο blogging.

Να είσαι καλά, να υπάρχεις στο μικρό χωριό μας, και να με προκαλείς να ....αναμετριέμαι με ΕΜΕΝΑ.

Και μιας και λέω αλήθειες σήμερα, τουλάχιστον σε κάποιον που προσπάθησε να με μάθει να το κάνω, του οφείλω και μια δημόσια συγνώμη.

Ο Σχολιαστής έγραψε ένα εξαιρετικό post για μένα, και εγώ μικροψυχα, για να μην πιστεψετε συχωριανοί, ότι βαυκαλίζομαι, για να μην με κατηγορήσετε για φιλαυτία, ότι σας στέλνω να το διαβάσετε, για να διατηρήσω την εικόνα μου στον καθρέφτη, του είπα είπα ένα τυπικό ευχαριστώ και δεν έβαλα ποτέ στο δικό μου blog το link της αναρτησης του.
Και έστω κιαν η εξομολογημένη αμαρτία εξακολουθεί να είναι αμαρτία.. Σχολιαστή, σου ζητάω συγνώμη για την μικροψυχία μου, για την προστασία της εικόνας μου, στον καθρέφτη μου.

katerina είπε...

Ναπολέων, σε χαιρετώ.
Χειμώνιασε και ξαναμαζευτήκαμε.
Ή το «και του χρόνου», σημαίνει ότι θα με ξαναεπισκεφτείς του ...χρόνου....

katerina είπε...

Τσότσο, Αννη, εγώ σας ευχαριστώ.
Και ο Θαλάσσης συχωριανός κι αυτός, άφησε το στίγμα του στο τσαντήρι. Ηρωικές εποχές. Η μονοφθαλμη Πασοκα. Την φωτο δεν την άλλαξα, μάλλον μονοφθαλμη θα παραμείνω, αλλά το ...Πασοκα......μας τελειωσε. Ε, δεν θα γινόταν κιόλας. Μια ζωή στην καρακοσμάρα μου, το .....κυβερνητική θα με χάλαγε. Και δεν σου κρύβω ρε Τσότσο, ότι τώρα που θα γίνει ο ΓΑΠ πρωθυπουργός, θα περιμένω να κάνεις ανάρτηση κάθε μέρα..... Και μόνο για αυτό, θα άξιζε τον κόπο....
υ.γ. εγώ πάντως θα το ξαναπώ το πιο γλυκο ζευγάρι της blogoσφαιρας.
Φιλιά.

katerina είπε...

«Όλα θα πάνε καλά», δεν έχεις καθόλου άδικο, είναι απλά μια ασπιρίνη σε έναν πολυτραυματία. Αλλά ....καμιά φορά και η ασπιρίνη....δεν θεραπευει μεν, αλλά ανακουφίζει για λίγο.
Βέβαια η ασπιρίνη...φέρνει και αιμορραγίες.

Την καλησπέρα μου

katerina είπε...

Ποιος τρελός Θεός μου έφερε την κοριτσάρα στον δρόμο μου;;;

Μάλλον η κοριτσάρα, σιγά που θα περίμενε τον Θεό!!!
Ανοιξε την πόρτα και μπήκε.

Μου λές Σταχτοπούτα «Να νιώθουμε παράφορα, να μην ζούμε αδιάφορα», όπως μπορούμε καλή μου....
Καμιά φορά μπορεί και να χρειάζεται να ξαποστάσεις, έτσι, μωρέ για μια γουλιά νερό.......και συνεχίζεις.
Αγκαλιά, ΑΓΚΑΛΙΑ μεγάλη...απο αυτές, τις τόσο μεγάλες!!!!

Ανώνυμος είπε...

Έλεος βρε Κατερίνα δε σου είπαν οι… αστοί για την Αρχή Προστασία των Προσωπικών Δεδομένων;;;;

Αλλά σ’ έπιασα, βγαίνω αθώος! Έψαξα να βρω στο λεξικό των θέσεων του 18ου Συνεδρίου του ΚΚΕ τη λέξη «Σταλίνα» και τίποτα, πουθενά! Άρα δεν υπάρχει και είσαι εκτός… γραμμής (και πότε ήσουν δηλαδή;;;). Ά, ρε Αλέκα πως με… σώζεις!

Και πάλι χρόνια πολλά!

Στέργιος

OnWine είπε...

Κατερίνα,

Αν το blog μου μπορούσε να αλλάξει χρώματα, τώρα θα ήταν ...κατακόκκινο.

Σε ευχαριστώ γιά τα καλά σου λόγια... όπως ξέρεις δεν είμαι λάτρης της αλήθειας, μου αρέσουν τα ψέμματα όσο και σε όλους αυτούς που δεν το ομολογούν... σε ευχαριστώ λοιπόν γιά τα όσα έγραψες γιά 'μενα, ψέμματα ή αλήθειες...

Matrix είπε...

Ένας χρόνος ε?
Σήμερα έχει το δικό μου Β. επέτειο νομίζω.

Το δικό μου Β. λοιπόν ανακάλυψε το δικό σου Β. πριν έξι περίπου μήνες και δεν έχασε απο εκείνο το πρώτο κλικ, γιατί κατάφερε ο Μ. να μάθει, να προβληματιστεί, να συγκινηθεί από την Κ. μέσα από τα δυνατά κείμενα της

Να σαι καλά Κατερίνα, ευχαριστώ.

katerina είπε...

Στέργιε, βλέπω μια μικρή αλλά ικανοποιητική βελτίωση.

Η Αριστερά δεν μας έχει συνηθίσει στον αυτοσαρκασμό.

Βέβαια, το γεγονός, ότι το μόνο λεξικό που έχεις σπίτι σου είναι το λεξικό των θέσεων του 18ου Συνεδρίου του ΚΚΕ, ο γιατρός δεν θα το έβρισκε και πολύ ελπιδοφόρο, αλλά πάλι....
Ρε εδώ θεραπευεται πια το aids, στην Αλέκα θα κολήσει η επιστήμη;;;;

katerina είπε...

Σχολιαστή, εγώ πάλι λάτρης της αλήθειας.
Συνήθως βέβαια της μικροαλήθειας μου. Αλλά ε, κάποτε και η ....μακροαλήθεια ...βγαίνει.

Υ.Γ. Μην με εγκαλέσεις για τον όρο «μακροαλήθεια», μην ξεχνάς ότι τον ΓΑΠ ψήφισα, τόσες φορές τον άκουσα, ε, όλο και κάτι σου αφήνει το παρελθόν.

katerina είπε...

Matrix, σήμερα με πετυχαίνεις στην μέρα της Αλήθειας.
Κι έτσι, θα σου πω δημόσια ότι αυτό που έχεις, αυτό που κουβαλάς, είναι τόσο αυθεντικό και τόσο όμορφο, που του αξίζουν τα καλύτερα. Και σου ευχομαι απο καρδιάς, να τα διεκδικήσεις.

Και Matrix, αν μιλάμε για ΔΥΝΑΤΑ κειμενα......

«Είναι εκείνες τις στιγμές, μετά από αρκετό κρασί, που θυμάσαι...

Είναι εκείνες τις στιγμές, που σου έρχεται στο μυαλό η πρώτη κουβέντα "Ποιές είναι οι υποχρεώσεις και τα δικαιώματα μου"...

Είναι εκείνες τις στιγμές που ξέρεις ότι δεν έχασες που το είπες...

Είναι εκείνες τις στιγμές που σου λείπουν άνθρωποι που βρίσκονται παραδίπλα...

Είναι εκείνες τις στιγμές που σου λείπουν άνθρωποι που έχουν ακροβολιστεί παντού στη Γη, οικογενειακοί, δικοί σου, αλλά και άλλοι...

Είναι εκείνες τις ίδιες στιγμές που θέλεις να μοιραστείς τη χαρά τους για το διαφορετικό που έρχεται...

Είναι εκείνες τις στιγμές που βλέπεις ανθρώπους να σε νοιάζονται με το δικό τους τρόπο, να ακούνε χωρίς να περιμένουν κάτι συγκεκριμένο...

Είναι εκείνες τις στιγμές που έχεις να δεις αρκετές μέρες, δικά σου πρόσωπα, δικά σου όμως...

Είναι εκείνες τις στιγμές που θες να μιλήσεις με πρόσωπα που έχεις να τα πεις καιρό, αλλά έχετε περάσει πολλά μαζί...

Είναι εκείνες τις στιγμές που νιώθεις ότι κάπου οι δρόμοι σας θα ξανασυναντηθούν... για καλό...

Είναι εκείνες τις στιγμές που ξέρεις ότι γυρνάς, είσαι μόνος, αλλά έχεις υπομονή...»

Απο τα καλυτερα που έχω διαβάσει.

cynical είπε...

Κατερινάκι, Κατερινούλα, Κατερινιώ, Κατούσα, Κατρίνα (ο Τυφώνας), Αικατερίνη (η Μεγάλη), σου στέλνω ένα μεγάλο φιλί.

Y.Γ. Δεν μου λες πόσα μου δινεις για ..προσωπική σου blogger;

aKanonisti είπε...

Ενας θεατρικός τίτλος μου ήρθε στο μυαλό... αν και το έργο δεν το έχω δει... γιατί είναι του Σκαμπαρδώνη...
"Γερνάω όμορφα..."
και αυτό με κάνει να μην φοβάμαι...
:-))))))

katerina είπε...

Φιλιά ....Κυνική μου

Μμμμ πόσα σου δίνω;;; Ο Λύκος (βλ. επόμενη ανάρτηση) δεν καλοπληρώνει τελευταίως

katerina είπε...

Ακανόνιστη ...παρηγοριά στον άρρωστο...μου ακούστηκε αυτό.
Αλλά απο την άλλη...αν δεν μπορείς βέβαια να αποφύγεις τον ..βιασμό...απλά κλείνεις τα μάτια και τον απολαμβάνεις.

NdN είπε...

Διάβασα το κείμενο...διάβασα και τα σχόλια...και επειδή δεν έχω και τίποτα να προσθέσω...απλά να πω Χρόνια Πολλά και να είσαι καλά να γράφεις.

katerina είπε...

NdN, ταξίδευε με εσύ, κι όχι στα Βέλγια, κι όχι στα Δουβλίνα, εκει είναι ευκολο....αλλά εκεί που..."για αλλού κινήσαμε μαζί ...κι αλλού η ζωή μας πήγε".

Κράτα την αισιοδοξία σου....και πυρπόλησε την δική μας....

common people είπε...

If you ever get caught in the NET,
no one will free you,...
Απο το τραγούδι στην τελευταία σου ανάρτηση. Κολάει περισσότερο εδώ...

Spy είπε...

(τι μου θυμίζει, τι μου θυμίζει...;)

E, γκχμ... γειά σας!
Δεν περιμένω τούρτα, πάντα έρχομαι τελευταίος στα πάρτυ για να κάνω εντύπωση, και ως εκ τούτου δεν προλαβαίνω να φάω τίποτα...
Έχει και η ματαιοδοξία το κόστος της...

Kαλή μου Kατερίνα, να τα προσέχετε λίγο αυτά τα πράγματα με το Blog σας. Aυτές οι συζητήσεις ποτέ δεν έβγαλαν σε καλό. Θυμάστε τί έπαθα εγώ το καλοκαίρι με το δικό μου, κι έκανα τρεις μήνες να ξεμπερδέψω;

XPONIA ΠOΛΛA KAI ΠOΛYXPΩMA!
(σε μαύρο φόντο πάντα...)