Χθες έλαβα από τον Σχολιαστή, με mail, αυτό το κείμενο, που αφήνει στην διακριτική μου ευχέρεια να το δημοσιεύσω ή όχι. Το θεωρώ πολύ σημαντικό και δεν ήθελα να το δημοσιεύσω σαν σχόλιο και να χαθεί, μέσα στα σχόλια.
Κατερίνα,
Ζητώ χώρο επί προσωπικού... σου στέλνω το παρακάτω κείμενο και σου
ζητώ να το δημοσιεύσεις στα σχόλια της τελευταίας σου ανάρτησης... δεν
θέλω να το δημοσιεύσω μόνος μου, δεν αφορά απ'ευθείας στην ανάρτηση,
αφορά στον τρόπο που οι σχολιαστές σου με αντιμετώπισαν και τους
αντιμετώπισα. Είναι στην κρίση σου αν το δημοσιεύσεις ή όχι. Αν το
κάνεις, σε παρακαλώ να περιλάβεις και την εισαγωγή αυτή.
Μιά σύνοψη του τι συνέβη:
Εγραψα το πρωτο σχόλιο στην ανάρτησή σου... ένα πολύ μικρό σχόλιο...
σ' αυτό προέβλεψα την απόλυτη συμφωνία των μελλοντικών σχολιαστών της
ανάρτησης με όσα γράφεις, δήλωσα την διαφωνία μου και... αποχώρησα...
Δεν είχα σκοπό να επανέλθω, γιατί ήξερα τι θα συνέβαινε...
Αλλά οι "ιππότες" δεν με άφησαν να αγιάσω...
Πρώτος ο Μοναχικός Λύκος... θύμωσε... και θύμωσε...προκαταβολικά γιά
την πρόβλεψή μου περί συμφωνίας όλων... δεν περίμενε καν να δει αν
βγεί σωστή η π΄ροβλεψη, που τελικά βγήκε: ΚΑΝΕΝΑΣ δεν διαφώνησε...
και αποφάσισε να με ειρωνευτεί... "κλαψ, κλαψ χάσαμε το sxoliasti και
τι θα γίνουμε τα ορφανά.."... ο "πληθυντικός" χαρακτηριτικός...
Στη συνέχεια ο 'κακός' -αυτός στον οποίο αφιέρωσες την προηγούμενη
ανάρτηση- αποφάσισε ότι το σχόλιό μου είχε σκοπό να "τρομοκρατήσει"
τους υποψήφιους συμφωνούντες με την Κατερίνα...
Η Κατερίνα, σε απάντηση(?) στο σχόλιο του Λύκου (χωρίς, βέβαια, να
σχολιάσει την χλεύη σε εμένα - αλλοίμονο, καταδικάζουμε τους
...υποστηρικτές μας?) είπε ότι "... ειλικρινά θα ήθελα πολύ να ακούσω
την γνώμη του και την διαφωνία του Σχολιαστή"...
Θα σας πώ λοιπόν ότι δεν είμαι άνθρωπος της ...Καινής Διαθήκης, η
Παλαιά Διαθήκη ταιριάζει περισσότερο στα ...γούστα μου... δεν έχω
μάθει να γυρνάω το μάγουλο σε χαστούκια... οταν τα δέχομαι, τα γυρνάω
δυνατώτερα -οφθαλμόν αντί οφθαλμού-... έτσι λοιπόν απάντησα. Και
απάντησα σε αυτούς που δεν είχαν άποψη στα όσα είπα και που αλλά απλά
με προπηλάκισαν, με τον ίδιο τρόπο με αυτούς... με την ίδια "ευγένεια"
σε μόλις 3-4 γραμμές. Στην συνέχεια απάντησα ΜΟΝΟ στην Κατερίνα, και
στην ανάρτησή της.
Και αφού απάντησα... πάλι οι "παρεξηγηθέντες ιππότες"...
Να σου ο VK.. που δεν απάντησε, δεν είχε κάτι να πει, απλά-και
αυτός-με μιά σειρά "χαρακτηρισμών", με κάλεσε να ...μην "σας"
διαβάζω... εν ολίγοις, να φύγω από το blog της Κατερίνας(?)... θίχτηκε
και αυτός γιατί επεσήμανα την ταυτολογία του κάπου στην απάντησή μου,
εν ολίγοις ότι "Πατρίδα είναι ...΄πατρίδα". Κατάλαβε και αυτός ότι
...παίζω μόνιμα το δικηγόρο του διαβόλου (δεν ξέρει οτι ΠΑΝΤΑ υπάρχει
και η άλλη άποψη, και όταν δεν υποστηρίζεται κάποιος πρέπει να την
υποστηρίξει- να τον παραπέμψω στα γνωστά, στο τι και από ποιούς έχει
ειπωθεί γιά το θέμα αυτό, θα χάσω τον καιρό μου), κάτι ...νεφελώδες
έγραψε, αν φταίει αυτός για το...φαινόμενο του θερμοκηπίου (sic)- από
άλλη ανάρτηση, ίσως... μου έκανε και ένα μάθημα περί ...μετριοπάθειας
(δεν κατάλαβε, τυφλωμένος από το ...άμετρο ύφος μου και τον θυμό του
ότι ΠΑΝΤΑ το "μέτρο" υποστηρίζω) και με ...απέπεμψε από το Blog... οχι
το δικό του, της Κατερίνας... από το blog "σας"...
Και νά σου και ο Λύκος (πάλι), κατάλαβε ότι "εξομοιώνω αντάρτες με
ρουφιάνους, κουκουλοφόρους" κλπ και άλλα ...απίθανα. Δεν κατάλαβε (το
ξαναλέω απλοικά μπας και το καταλάβει) ότι αυτό που είπα είναι ότι
πατρίδα είναι ΚΑΙ τα καλά ΚΑΙ τα κακά, και δεν μπορούμε να
...απορρίψουμε, να θέσουμε ...εκτός πατρίδας ότι δεν μας αρέσει. Και
όταν του είπα αυτό που συνέβη, ότι δηλαδή είτε δεν μπόρεσε, είτε δεν
θέλησε να καταλάβει ...θύμωσε πάλι και με ...άφησε με τις
...ιδεοληψίες μου.
O Μάριος είδε ...εργαζόμενες μητέρες και με νουθετεί ότι το blog μιάς
εργαζόμενης μητέρας "δεν ειναι το καλυτερο μερος για επιδειξη και
επικληση πατριωτικοτητας"... τι να συμπληρώσω...
Ο μόνος που είχε το κουράγιο να μην με βρίσει αλλά να διαφωνήσει με
επιχειρήματα (και κάπου να συμφωνήσει- βλέπετε ο άνθρωπος έχει ζήσει
κάποιες καταστάσεις -που και εγώ έχω ζήσει ενώ εσείς δεν έχετε ή τις
ξεχάσατε κάπου στον Βασιλόπουλο ή στις βίλλες με τα χρυσάνθεμα-
κατανοεί κάποια πράγματα) ήταν ο Apos, και στον οποίο απάντησα...
χωρίς θυμούς, χωρίς υποτιμητικά σχόλια, γιατί απλά και αυτός είχε την
διάθεση να μην απαξιώσει, να μιλήσει με επιχειρήματα... μόνο ο Apos
και η Κατερίνα πραγματικά μου απάντησαν...
Αυτά γιά την ιστορία....
Δεν θα έγραφα αυτή την "επί προσωπικού" απάντηση, αν ότι συνέβη δεν
ήταν ενας "καθρέφτης" του διαλόγου, όπως γίνεται σήμερα σχεδόν
παντού...
Φίλοι μου, δεν αντέχετε την διαφωνία... δεν αντέχετε την "άλλη άποψη"
όταν αυτή δίνεται με ένα ύφος που -κατά περίεργο τρόπο- κυριαρχεί στην
πραγματική μας ζωή (και ιδιαίτερα την ελληνική), στην καθημερινότητά
μας, αλλά το αρνείστε συστηματικά στον γραπτό λόγο... θέλετε το
"κυριλέ", το "καθως πρέπει" να βρίσκεται στον τρόπο που σας μιλούν...
θέλετε την "ηρεμία" των επιχειρηματων, την "καθαρή" λογική...
απορρίπτετε την ένταση, την αντιπαράθεση, την υπερβολή γιά τον τονισμό
των επειχειρημάτων, τα συναισθήματα που πηγάζουν από μιά αντίθετη
θέση, απορρίπτετε εν ολίγοις την "ελληνικότητά" σας... γιατί θεωρείτε
ότι ταυτίζεστε με τα επιχειρήματά σας... αυτά "θίγω" με το ύφος μου,
τα επιχειρήματά σας, όχι εσάς...
Μπερδεύετε συστηματικά το ύφος του γράφοντος με το περιεχόμενο και τα
επιχειρήματα σε ένα παράδοξο "ντετερμινισμό ύφους": έντονο, δηκτικό,
βίαιο το ύφος... απαράδεκτο γιά εσάς.. τότε και απαράδεκτο και το
περιεχόμενο, απαράδεκτα και τα επιχειρήματα... κάτω η ένταση, ζήτω η
"σούπα", η εντροπία της συμφωνίας, η ηρεμία του κοινού
"χειροκροτήματος".
Και όταν σας "τοποθετούν" εκεί που μόνοι σας έχετε βάλει τον εαυτό σας
με αυτά που γράφετε, όταν σας απαντούν με την ίδια βιαιότητα που εσείς
απαντάτε, τότε εξοργίζεστε... και "απορρίπτετε"... και όχι μόνο (αυτό
δεν με πειράζει, είναι και αυτό μέρος του "διαλόγου") αλλά...με
αποπέμπετε ... πρόσεξε Κατερίνα, προσεξε αυτό που είπε ο VK "... αν η
Κατερίνα, εγώ ο ευφυής κύριος, και δέκα άλλοι ανεγκέφαλοι..." στο έχω
ξαναπεί, πρόσεξε "με ποιούς θα πας και ποιούς θα αφήσεις"....
Κατερίνα,
Ποτέ δεν επιβλήθηκα στο Blog σου, στην επικοινωνία μαζί σου με το
ζόρι... ποτέ δεν ήρθα μόνος μου, πάντα με κάλεσες και ανταποκρίθηκα..
ήξερες το ύφος μου, ήξερες και τις απόψεις μου... σου ξεκαθάρισα,
πολλές φορές, ότι "δεν χαιδεύω αυτιά"... δεν δίστασα να χαρακτηρίσω
κάποιες αναρτήσεις σου "άθλιες" και κάποιες "αριστουργήματα"... ήμουν
ο πρώτος που σου αφιέρωσα ανάρτηση -με "έγραψες" κανονικά γιά αυτό-
και δήλωσα ότι το Blog σου ήταν το καλύτερο στο διαδίκτυο... παρά το
ότι με εξοργίζει συχνότερα από οποιοδήποτε ΄άλλο...και ξέρεις γιατί,
Κατερίνα,? Γιατί έχει και βγάζει τις προσωπικές σου αντιφάσεις.... που
τις έχεις, είναι εκεί, μέσα σου...και τα ΠΟΛΥ μεγάλα, και τα ΠΟΛΥ
μικρά... και πάντα απορούσα πως όλοι αυτοί που χειροκροτούν,
χειροκροτούν ΤΟ ΙΔΙΟ ΚΑΙ τα μεγάλα σου ΚΑΙ τα μικρά σου, χωρίς να
καταλαβαίνουν, Κατερίνα, ότι έτσι απομειώνουν και απαξιώνουν τα
μέγαλα... οτι έτσι απλά σε "χαμηλώνουν"... χωρίς να καταλαβάινουν ότι
συμφωνόντας σεόλα απομειώνουν και τους εαυτούς τους...
Ξέρω ότι το χειροκρότημα είναι μεθυστικό... μην το αρνηθείς...νομίζω
ότι ξέρεις γιατί οι άνθρωποι τείνουν να συμφωνούν με τους πολλούς, να
χειροκροτούν με τους πολλούς, να μην έχουν αντιρρήσεις... αλλά και αν
το ξέρεις, δεν παύει να είναι μεθυστικό...
Βέβαια, μπορείς να αντικρούσεις ότι λέω... μπορείς να πιστέψεις ότι
ΟΛΑ όσα γράφεις είναι άξια συμφωνίας, άξια χειροκροτήματος... μόνο
που, σαν επιστήμονας, ξέρεις, Κατερίνα, ότι αυτό δεν μπορεί να είναι
αλήθεια... αν βλέπεις την απιθανότητα, τότε αναρωτήσου...γιατί
συμβαίνει? ... και το κυριότερο: Που σε οδηγεί...
Και αναρωτηθείτε και εσείς, φίλοι μου... γιατί συμβαίνει να συμφωνείτε
ΠΑΝΤΑ? Και μην παρεξηγείστε όταν το αφήνω να ...υπονοηθεί, ανθρώπινο
είναι, συνέβαινε και θα συμβαίνει ΠΑΝΤΑ... κάποιος έβαλε στο στόμα μου
το "αγέλη"... όχι φιλοι μου, κατηγορηματικά σας δηλώνω ότι δεν είστε
"αγέλη", και αν το άφησα άθελά μου να εννοηθεί, ζητώ ταπεινά
συγγνώμη... δεν έχετε ΚΑΝΕΝΑ χαρακτηριστικό της "αγέλης"... τιμώ την
αγέλη, όχι ως "εννοείται" αλλά "ως πραγματικά είναι"...
Κατερίνα,
Είναι προφανές ότι ενοχλώ τους φίλους σου... οτι "αμαυρώνω" το ιδανικό
περιβάλλον της "ομοφωνίας" που επικρατεί στο Blog σου...
Μπορώ να ...υπακούσω στην εντολή του VK και να μην επανέλθω, να μην
"σας" διαβάζω, όπως χαρακτηριστικά γράφει εντάσσοντας τον εαυτό του
δίπλα σε εσένα (ανευ σχολίων)... αν εσύ συντάσσεσαι με το " ...η
Κατερίνα, εγώ ο ευφυής κύριος (VK), και δέκα άλλοι...", ή μάλλον, αν
"εντάσσεσαι" εκεί... θυμάσαι το τρένο, Κατερίνα?... εγώ οφείλω, γιά
τελευταία φορά, να στο θυμίσω...
Θα ήθελα μιά απάντηση στο παραπάνω... όχι "ήξεις αφήξεις", μιά
ΞΕΚΑΘΑΡΗ, ειλικρινή και τίμια, απάντηση...
Αν, βέβαια, έχεις το κουράγιο να την δώσεις... αν δεν το έχεις, θα σε
παρακαλέσω να μην δημοσιεύσεις αυτό το σχόλιο.
Σχολιαστής
Το πρώτο σχόλιο θα είναι το δικό μου, η δική μου θέση για τον Σχολιαστή. .
Κατερίνα,
Ζητώ χώρο επί προσωπικού... σου στέλνω το παρακάτω κείμενο και σου
ζητώ να το δημοσιεύσεις στα σχόλια της τελευταίας σου ανάρτησης... δεν
θέλω να το δημοσιεύσω μόνος μου, δεν αφορά απ'ευθείας στην ανάρτηση,
αφορά στον τρόπο που οι σχολιαστές σου με αντιμετώπισαν και τους
αντιμετώπισα. Είναι στην κρίση σου αν το δημοσιεύσεις ή όχι. Αν το
κάνεις, σε παρακαλώ να περιλάβεις και την εισαγωγή αυτή.
Μιά σύνοψη του τι συνέβη:
Εγραψα το πρωτο σχόλιο στην ανάρτησή σου... ένα πολύ μικρό σχόλιο...
σ' αυτό προέβλεψα την απόλυτη συμφωνία των μελλοντικών σχολιαστών της
ανάρτησης με όσα γράφεις, δήλωσα την διαφωνία μου και... αποχώρησα...
Δεν είχα σκοπό να επανέλθω, γιατί ήξερα τι θα συνέβαινε...
Αλλά οι "ιππότες" δεν με άφησαν να αγιάσω...
Πρώτος ο Μοναχικός Λύκος... θύμωσε... και θύμωσε...προκαταβολικά γιά
την πρόβλεψή μου περί συμφωνίας όλων... δεν περίμενε καν να δει αν
βγεί σωστή η π΄ροβλεψη, που τελικά βγήκε: ΚΑΝΕΝΑΣ δεν διαφώνησε...
και αποφάσισε να με ειρωνευτεί... "κλαψ, κλαψ χάσαμε το sxoliasti και
τι θα γίνουμε τα ορφανά.."... ο "πληθυντικός" χαρακτηριτικός...
Στη συνέχεια ο 'κακός' -αυτός στον οποίο αφιέρωσες την προηγούμενη
ανάρτηση- αποφάσισε ότι το σχόλιό μου είχε σκοπό να "τρομοκρατήσει"
τους υποψήφιους συμφωνούντες με την Κατερίνα...
Η Κατερίνα, σε απάντηση(?) στο σχόλιο του Λύκου (χωρίς, βέβαια, να
σχολιάσει την χλεύη σε εμένα - αλλοίμονο, καταδικάζουμε τους
...υποστηρικτές μας?) είπε ότι "... ειλικρινά θα ήθελα πολύ να ακούσω
την γνώμη του και την διαφωνία του Σχολιαστή"...
Θα σας πώ λοιπόν ότι δεν είμαι άνθρωπος της ...Καινής Διαθήκης, η
Παλαιά Διαθήκη ταιριάζει περισσότερο στα ...γούστα μου... δεν έχω
μάθει να γυρνάω το μάγουλο σε χαστούκια... οταν τα δέχομαι, τα γυρνάω
δυνατώτερα -οφθαλμόν αντί οφθαλμού-... έτσι λοιπόν απάντησα. Και
απάντησα σε αυτούς που δεν είχαν άποψη στα όσα είπα και που αλλά απλά
με προπηλάκισαν, με τον ίδιο τρόπο με αυτούς... με την ίδια "ευγένεια"
σε μόλις 3-4 γραμμές. Στην συνέχεια απάντησα ΜΟΝΟ στην Κατερίνα, και
στην ανάρτησή της.
Και αφού απάντησα... πάλι οι "παρεξηγηθέντες ιππότες"...
Να σου ο VK.. που δεν απάντησε, δεν είχε κάτι να πει, απλά-και
αυτός-με μιά σειρά "χαρακτηρισμών", με κάλεσε να ...μην "σας"
διαβάζω... εν ολίγοις, να φύγω από το blog της Κατερίνας(?)... θίχτηκε
και αυτός γιατί επεσήμανα την ταυτολογία του κάπου στην απάντησή μου,
εν ολίγοις ότι "Πατρίδα είναι ...΄πατρίδα". Κατάλαβε και αυτός ότι
...παίζω μόνιμα το δικηγόρο του διαβόλου (δεν ξέρει οτι ΠΑΝΤΑ υπάρχει
και η άλλη άποψη, και όταν δεν υποστηρίζεται κάποιος πρέπει να την
υποστηρίξει- να τον παραπέμψω στα γνωστά, στο τι και από ποιούς έχει
ειπωθεί γιά το θέμα αυτό, θα χάσω τον καιρό μου), κάτι ...νεφελώδες
έγραψε, αν φταίει αυτός για το...φαινόμενο του θερμοκηπίου (sic)- από
άλλη ανάρτηση, ίσως... μου έκανε και ένα μάθημα περί ...μετριοπάθειας
(δεν κατάλαβε, τυφλωμένος από το ...άμετρο ύφος μου και τον θυμό του
ότι ΠΑΝΤΑ το "μέτρο" υποστηρίζω) και με ...απέπεμψε από το Blog... οχι
το δικό του, της Κατερίνας... από το blog "σας"...
Και νά σου και ο Λύκος (πάλι), κατάλαβε ότι "εξομοιώνω αντάρτες με
ρουφιάνους, κουκουλοφόρους" κλπ και άλλα ...απίθανα. Δεν κατάλαβε (το
ξαναλέω απλοικά μπας και το καταλάβει) ότι αυτό που είπα είναι ότι
πατρίδα είναι ΚΑΙ τα καλά ΚΑΙ τα κακά, και δεν μπορούμε να
...απορρίψουμε, να θέσουμε ...εκτός πατρίδας ότι δεν μας αρέσει. Και
όταν του είπα αυτό που συνέβη, ότι δηλαδή είτε δεν μπόρεσε, είτε δεν
θέλησε να καταλάβει ...θύμωσε πάλι και με ...άφησε με τις
...ιδεοληψίες μου.
O Μάριος είδε ...εργαζόμενες μητέρες και με νουθετεί ότι το blog μιάς
εργαζόμενης μητέρας "δεν ειναι το καλυτερο μερος για επιδειξη και
επικληση πατριωτικοτητας"... τι να συμπληρώσω...
Ο μόνος που είχε το κουράγιο να μην με βρίσει αλλά να διαφωνήσει με
επιχειρήματα (και κάπου να συμφωνήσει- βλέπετε ο άνθρωπος έχει ζήσει
κάποιες καταστάσεις -που και εγώ έχω ζήσει ενώ εσείς δεν έχετε ή τις
ξεχάσατε κάπου στον Βασιλόπουλο ή στις βίλλες με τα χρυσάνθεμα-
κατανοεί κάποια πράγματα) ήταν ο Apos, και στον οποίο απάντησα...
χωρίς θυμούς, χωρίς υποτιμητικά σχόλια, γιατί απλά και αυτός είχε την
διάθεση να μην απαξιώσει, να μιλήσει με επιχειρήματα... μόνο ο Apos
και η Κατερίνα πραγματικά μου απάντησαν...
Αυτά γιά την ιστορία....
Δεν θα έγραφα αυτή την "επί προσωπικού" απάντηση, αν ότι συνέβη δεν
ήταν ενας "καθρέφτης" του διαλόγου, όπως γίνεται σήμερα σχεδόν
παντού...
Φίλοι μου, δεν αντέχετε την διαφωνία... δεν αντέχετε την "άλλη άποψη"
όταν αυτή δίνεται με ένα ύφος που -κατά περίεργο τρόπο- κυριαρχεί στην
πραγματική μας ζωή (και ιδιαίτερα την ελληνική), στην καθημερινότητά
μας, αλλά το αρνείστε συστηματικά στον γραπτό λόγο... θέλετε το
"κυριλέ", το "καθως πρέπει" να βρίσκεται στον τρόπο που σας μιλούν...
θέλετε την "ηρεμία" των επιχειρηματων, την "καθαρή" λογική...
απορρίπτετε την ένταση, την αντιπαράθεση, την υπερβολή γιά τον τονισμό
των επειχειρημάτων, τα συναισθήματα που πηγάζουν από μιά αντίθετη
θέση, απορρίπτετε εν ολίγοις την "ελληνικότητά" σας... γιατί θεωρείτε
ότι ταυτίζεστε με τα επιχειρήματά σας... αυτά "θίγω" με το ύφος μου,
τα επιχειρήματά σας, όχι εσάς...
Μπερδεύετε συστηματικά το ύφος του γράφοντος με το περιεχόμενο και τα
επιχειρήματα σε ένα παράδοξο "ντετερμινισμό ύφους": έντονο, δηκτικό,
βίαιο το ύφος... απαράδεκτο γιά εσάς.. τότε και απαράδεκτο και το
περιεχόμενο, απαράδεκτα και τα επιχειρήματα... κάτω η ένταση, ζήτω η
"σούπα", η εντροπία της συμφωνίας, η ηρεμία του κοινού
"χειροκροτήματος".
Και όταν σας "τοποθετούν" εκεί που μόνοι σας έχετε βάλει τον εαυτό σας
με αυτά που γράφετε, όταν σας απαντούν με την ίδια βιαιότητα που εσείς
απαντάτε, τότε εξοργίζεστε... και "απορρίπτετε"... και όχι μόνο (αυτό
δεν με πειράζει, είναι και αυτό μέρος του "διαλόγου") αλλά...με
αποπέμπετε ... πρόσεξε Κατερίνα, προσεξε αυτό που είπε ο VK "... αν η
Κατερίνα, εγώ ο ευφυής κύριος, και δέκα άλλοι ανεγκέφαλοι..." στο έχω
ξαναπεί, πρόσεξε "με ποιούς θα πας και ποιούς θα αφήσεις"....
Κατερίνα,
Ποτέ δεν επιβλήθηκα στο Blog σου, στην επικοινωνία μαζί σου με το
ζόρι... ποτέ δεν ήρθα μόνος μου, πάντα με κάλεσες και ανταποκρίθηκα..
ήξερες το ύφος μου, ήξερες και τις απόψεις μου... σου ξεκαθάρισα,
πολλές φορές, ότι "δεν χαιδεύω αυτιά"... δεν δίστασα να χαρακτηρίσω
κάποιες αναρτήσεις σου "άθλιες" και κάποιες "αριστουργήματα"... ήμουν
ο πρώτος που σου αφιέρωσα ανάρτηση -με "έγραψες" κανονικά γιά αυτό-
και δήλωσα ότι το Blog σου ήταν το καλύτερο στο διαδίκτυο... παρά το
ότι με εξοργίζει συχνότερα από οποιοδήποτε ΄άλλο...και ξέρεις γιατί,
Κατερίνα,? Γιατί έχει και βγάζει τις προσωπικές σου αντιφάσεις.... που
τις έχεις, είναι εκεί, μέσα σου...και τα ΠΟΛΥ μεγάλα, και τα ΠΟΛΥ
μικρά... και πάντα απορούσα πως όλοι αυτοί που χειροκροτούν,
χειροκροτούν ΤΟ ΙΔΙΟ ΚΑΙ τα μεγάλα σου ΚΑΙ τα μικρά σου, χωρίς να
καταλαβαίνουν, Κατερίνα, ότι έτσι απομειώνουν και απαξιώνουν τα
μέγαλα... οτι έτσι απλά σε "χαμηλώνουν"... χωρίς να καταλαβάινουν ότι
συμφωνόντας σεόλα απομειώνουν και τους εαυτούς τους...
Ξέρω ότι το χειροκρότημα είναι μεθυστικό... μην το αρνηθείς...νομίζω
ότι ξέρεις γιατί οι άνθρωποι τείνουν να συμφωνούν με τους πολλούς, να
χειροκροτούν με τους πολλούς, να μην έχουν αντιρρήσεις... αλλά και αν
το ξέρεις, δεν παύει να είναι μεθυστικό...
Βέβαια, μπορείς να αντικρούσεις ότι λέω... μπορείς να πιστέψεις ότι
ΟΛΑ όσα γράφεις είναι άξια συμφωνίας, άξια χειροκροτήματος... μόνο
που, σαν επιστήμονας, ξέρεις, Κατερίνα, ότι αυτό δεν μπορεί να είναι
αλήθεια... αν βλέπεις την απιθανότητα, τότε αναρωτήσου...γιατί
συμβαίνει? ... και το κυριότερο: Που σε οδηγεί...
Και αναρωτηθείτε και εσείς, φίλοι μου... γιατί συμβαίνει να συμφωνείτε
ΠΑΝΤΑ? Και μην παρεξηγείστε όταν το αφήνω να ...υπονοηθεί, ανθρώπινο
είναι, συνέβαινε και θα συμβαίνει ΠΑΝΤΑ... κάποιος έβαλε στο στόμα μου
το "αγέλη"... όχι φιλοι μου, κατηγορηματικά σας δηλώνω ότι δεν είστε
"αγέλη", και αν το άφησα άθελά μου να εννοηθεί, ζητώ ταπεινά
συγγνώμη... δεν έχετε ΚΑΝΕΝΑ χαρακτηριστικό της "αγέλης"... τιμώ την
αγέλη, όχι ως "εννοείται" αλλά "ως πραγματικά είναι"...
Κατερίνα,
Είναι προφανές ότι ενοχλώ τους φίλους σου... οτι "αμαυρώνω" το ιδανικό
περιβάλλον της "ομοφωνίας" που επικρατεί στο Blog σου...
Μπορώ να ...υπακούσω στην εντολή του VK και να μην επανέλθω, να μην
"σας" διαβάζω, όπως χαρακτηριστικά γράφει εντάσσοντας τον εαυτό του
δίπλα σε εσένα (ανευ σχολίων)... αν εσύ συντάσσεσαι με το " ...η
Κατερίνα, εγώ ο ευφυής κύριος (VK), και δέκα άλλοι...", ή μάλλον, αν
"εντάσσεσαι" εκεί... θυμάσαι το τρένο, Κατερίνα?... εγώ οφείλω, γιά
τελευταία φορά, να στο θυμίσω...
Θα ήθελα μιά απάντηση στο παραπάνω... όχι "ήξεις αφήξεις", μιά
ΞΕΚΑΘΑΡΗ, ειλικρινή και τίμια, απάντηση...
Αν, βέβαια, έχεις το κουράγιο να την δώσεις... αν δεν το έχεις, θα σε
παρακαλέσω να μην δημοσιεύσεις αυτό το σχόλιο.
Σχολιαστής
Το πρώτο σχόλιο θα είναι το δικό μου, η δική μου θέση για τον Σχολιαστή. .
18 σχόλια:
Σχολιαστή,
Πολύ πρόσφατα, στην επετειακή ανάρτηση που έκανα για τον ένα χρόνο, έγραψα απαντώντας στο σχόλιο σου, ότι αν κάπου αφιέρωνα αυτή την ανάρτηση μου, θα την αφιέρωνα σε εσένα.
Και καθόλου λόγια του αέρα δεν ήταν, και καθόλου δεν ενέπιπτε στην λογική της «ευγένειας» και καθόλου τυχαίο, επίσης δεν ήταν.
Το ξαναντιγράφω, και το ΕΝΝΟΩ, μέχρι κεραίας.
«Ο Σχολιαστής είναι εντυπωσιακά ορθολογιστής αλλά εκθέτει τον ορθολογισμό του με ένα σπινθηροβόλο θυμικό που συχνά με τρομάζει.
Εντυπωσιακά ευφυής που θα διαβάσει όχι αυτό που λέω, αλλά αυτό που εννοούσα, έστω και αν πάλεψα να το κρύψω επιμελώς.
Εντυπωσιακός γνώστης που δεν θα διστάσει να αναμετρηθεί μαζί σου, και το χειρότερο .....θα σε βάλει να παίξεις μπάλα στο γήπεδο του.
Αλλά πάνω από όλα συχωριανοί, εγώ ο νονός του τίτλου «ευγενής αστός» επιμένω έναν χρόνο μετά απο την βάφτιση, ότι ο Σχολιαστής είναι Κύριος.
Και Κύριος ....με όλες τις έννοιες της λέξης. Και όχι μόνο της τρέχουσας, αλλά και της ουσιαστικής.
Κύριος της ευγένειας που καμία φορά ...σε τσαλακώνει άγρια, αλλά αν την τολμήσεις την αλήθεια σου, θα σου δώσει το χέρι να σηκωθεις.
Κύριος του χιούμορ, ενός χιούμορ που ιντριγκάρει
Κύριος του παιχνιδιού
Κύριος των εντυπώσεων
Για όσους είχατε την τύχη να τον παρακολουθείτε στα γραφόμενα του και για όσους είχατε την ...ατυχία να πέσετε στην απάντηση του, θα καταλάβετε τι εννοώ.
Η ...ανάποδη αλήθεια του ...καυστικό υγρό. Προσωπικά με έκαψε πολλες φορές.
Αν σε κάποιον θα έπρεπε να αφιερώσω αυτό το post(και εννοω το επετειακο για τον ένα χρόνο), είναι στον Σχολιαστή.
Σχολιαστή, μπορεί να σκεφτείς ότι με αυτό το σχόλιο εκλιπαρώ την ανεκτικότητα σου, την αστική ευγένεια σου απέναντι στην δημόσια ...μη διαπόμπευση μου, για όσες φορές θα έχω την τύχη και τα κότσια να αναμετρηθώ μαζί σου.
Και όμως όχι. ....
Ειλικρινά, μεσα απο την καρδια μου, σε ευχαριστώ, που με έκανες να ακουμπήσω τις αλήθειες που καταχωνιάζω, που δεν αντέχω να ομολογήσω δημόσια, ιδιωτικά ή ακόμα και πολύ προσωπικά σε εμένα.
Όλες αυτές που έγραψα ή που ....δεν έγραψα.
Σχολιαστή, sxoliasti, είσαι μια διαφορετική σχολή στο blogging.
Να είσαι καλά, να υπάρχεις στο μικρό χωριό μας, και να με προκαλείς ΠΑΝΤΑ να ....αναμετριέμαι με ΕΜΕΝΑ.
Και μιας και λέω αλήθειες σήμερα, τουλάχιστον σε κάποιον που προσπάθησε να με μάθει να το κάνω, του οφείλω και μια δημόσια συγνώμη.
Ο Σχολιαστής έγραψε ένα εξαιρετικό post για μένα, και εγώ μικροψυχα, για να μην πιστεψετε συχωριανοί, ότι βαυκαλίζομαι, για να μην με κατηγορήσετε για φιλαυτία, ότι σας στέλνω να το διαβάσετε, για να διατηρήσω την εικόνα μου στον καθρέφτη, του είπα ένα τυπικό ευχαριστώ και δεν έβαλα ποτέ στο δικό μου blog το link της αναρτησης του.
Και έστω κι αν η εξομολογημένη αμαρτία εξακολουθεί να είναι αμαρτία.. Σχολιαστή, σου ζητάω συγνώμη για την μικροψυχία μου, για την προστασία της εικόνας μου, στον καθρέφτη μου.»
Αν και θεωρώ ότι εκείνο το σχόλιο, εκφράζει πολύ σαφώς την άποψη μου και την εκτίμηση μου, για σένα, συνεχίζω λέγοντας, ότι όλο αυτό που έγραψα, επιβεβαιώνει, και την σημερινή ανάρτηση.
Με κινητοποιείς να σκεφτώ, καταβαραθρώνεις βεβαιότητες μου, με βοηθάς να ξανασταθώ.
Εγώ σε κάλεσα, εγώ σε καλώ στο blog μου, ΣΕ ΕΚΤΙΜΩ ΒΑΘΥΤΑΤΑ ΚΑΙ ΙΔΙΑΤΕΡΑ και αυτό επιβεβαιώνεται και από το ότι σχολιάζω πάντα τις δικές σου αναρτήσεις, συμφωνώντας ή διαφωνώντας.
Γράφεις ότι επιζητώ το χειροκρότημα, τους «θαυμαστές», ότι γράφω, γιατί με μεθάει το χειροκρότημα.
Είμαι ανασφαλής, το έχω παντοιοτρόπως δηλώσει, δεν θέλω ή δεν αντέχω, να πιστέψω ότι ο μόνος λόγος του blog μου, είναι αυτός, αλλά και πάλι, μπορεί να το κάνω ενδόμυχα.
Είναι σαφές, ότι θα με καταρράκωνε αν πίστευα, ότι ετεροκαθορίζομαι, ότι έχω τόσο έντονη την ανάγκη της προστασίας της άποψης μου, της όποιας θέσης μου, ή της γραφής μου.
Το ότι εγώ δεν το αντέχω, δεν σημαίνει ότι de facto, δεν είναι αλήθεια. Και σε ευχαριστώ που μου την καταθέτεις. Και όσο έντιμα την καταθέτεις εσύ, άλλο τόσο έντιμα σου απαντάω, ότι ίσως επειδή η γραφή, πάντα με γοήτευε, πολύ πιθανά να έχεις δίκιο, να επιζητώ το «μπράβο», μέσα απο ένα πεδίο, που θεωρούσα προνομιακό για μένα.
Επίσης ξέρεις πολύ καλά, και δεν έχω λόγο να μην το πω και ΔΗΜΟΣΙΑ, ότι έπαιξες όχι μόνο καταλυτικό αλλά ουσιαστικό ρόλο, και ταρακούνησες και ξεθεμελωσες και αναδιαμόρφωσες πολλές απο τις θέσεις, απόψεις ή προσεγγίσεις μου, σε πολύ βασικά και κρισιμα θέματα, ακόμα και αν διαφώνησα, ακόμα και αν θύμωσα, ακόμα και αν αντεδρασα. Και σε ευχαριστώ και ΔΗΜΟΣΙΑ για αυτό.
Σε κάθε περίπτωση επιζητώ, την άποψη και την παρουσία σου, καθώς και την κριτική σου και είναι σαφέστατο.
Αν Σχολιαστή, θεώρησες ότι δεν πήρα θέση στην προηγούμενη αναρτηση στο διάλογο, όχι επι της ουσίας της αναρτησης αλλά επί της διαδικασίας του διαλόγου, είναι γιατί εκτιμώ ότι κανείς δεν χρειάζεται την προστασία μου, και πολύ περισσότερο εσύ.
Και η δική σου θέση για το «ίσως» μου, η δική σου κριτική, με έκανε σε πολλά σχόλια, και σε εσένα και σε άλλους να το διευκρινίσω και το πιο ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ, να το ψάξω μέσα μου, ώστε να μην μείνει απλά σαν μια γοητευτική λέξη, σαν ένα κλισε. Και αυτό επιβεβαιώνει, αυτό που έγραψα και στο προηγούμενο σχόλιο για το πόσο σε ευχαριστώ που με κάνεις να «αναμετριέμαι με ΕΜΕΝΑ». Αν πάλι, σαν «οικοδέσποινα», θεωρείς ότι φοβήθηκα να πάρω θέση, μετρώντας το κάποιο κόστος, ειλικρινά δεν πιστεύω ότι είναι έτσι..
Όσο για το λάθος μου, να μην βάλω link, στην τότε αναρτηση σου για μένα, το αποδέχομαι, το παραδέχομαι και πιθανά απλά να επιβεβαιώνει τα επιχειρηματα σου για μένα. Παρά το γεγονός ότι χάρηκα πάρα πολύ, παρά το γεγονός ότι κολακευτηκα πάρα πολύ, με μια κακώς εννοούμενη προστασία της εικόνας μου, με μια κακώς εννουμενη μικροαστική «ευγένεια», για να μην πιστεψει ο κόσμος ότι βαυκαλίζομαι, ότι τον στέλνω να δει τα καλά λόγια για μένα, να αποφύγω την χλευη ότι «είμαι ψωνιο», ΑΔΙΚΗΣΑ εσένα, και το πολύ μεγάλο ευχαριστώ που σου όφειλα. Ναι υπήρξα μικρόψυχη, παραδέχομαι το λάθος μου, και σου ζητάω για μια ακόμα φορά συγνώμη. Δημόσια και ελπίζω αυτήν την φορά όχι μικρόψυχα.
Θεωρώ ότι έδωσα μια ξεκάθαρη, έντιμη και ειλικρινή απάντηση, που συνοψίζεται στο ότι: σε εκτιμώ ιδιαίτερα, επιζητώ την παρουσία σου και την κριτική σου στο blog και ταυτοχρονα αυτή με τιμά ιδιαίτερα. Το ξαναλέω, είναι εξαιρετικά σημαντική για μένα, με βάζει να αναμετρηθώ με εμένα.
Αυτή είναι η δική μου θέση.
εγώ πάντως προτιμώ τα αρνητικά σχόλια...
Έλα Κατερίνα, ανασφαλή Κατερίνα, σήκω από το πάτωμα και σκούπισε τα δάκρυά σου.
Δεν βλέπεις τίποτα πια δεν περισεύει από την κλίνη του Προκρούστη σου.
Ήρθες στα ίσια σου.
Βλέπουμε τα πάντα εκτός από αυτοκριτική... του κυρίου σχολιαστή...
Αυτό είναι ενδεικτικό....
@ Σχολιαστή &
@ Κατερίνα,
Θα μου επιτρέψετε και οι δυο σας, και κυρίως η οικοδέποινα μια γενικόλογη τοποθέτηση, στις θέσεις του σχολιαστή, όπως αυτές φαίνονται μέσα από την σημερινή ανάρτηση.
1) Ξεκινάω με ένα βαθύ μου πιστεύω: κάθε εύκολη κατηγοριοποίηση προσώπων, τάσεων και τακτικών με βρίσκει ριζικά δίαφωνο. Η "τσουβαλοποίηση" δεν είναι η καλύτερη αρχή διαλόγου.
2) Χωρίς να το παίζω Ζορρό, και ΧΩΡΙΣ να μιλάω εξ ονόματος ΟΛΩΝ, θα ήθελα να διευκρινίσω πως υπάρχουν πολλοί λόγοι για να σχολιάσει κάποιος ένα ποστ, χωρίς αυτό να τον κατατάσει αυτόματα σε μία συγκεκριμένη κατηγορία σχολιαστών.
3) Υπάρχουν αυτοί που πράγματι αρέσκονται στο να συμφωνούν απλά με τον γράφοντα, είτε για λόγους κολακείας, είτε για λόγους "ταχύτητας" (που σημαίνει βγάζω την "υποχρέωση της επίσκεψης" και φεύγω), είτε για λόγους ανάγκης συγχνώτισης επειδή κάπου πρέπει να ανήκουν κι εκείνοι. Όλες οι παραπάνω κατηγορίες θεωρώ ότι ΔΕΝ υπάρχουν σε αυτό εδώ το μπλογκ, ή τουλάχιστον σπανίζουν.
4) Υπάρχουν οι σχολιαστές που συμφωνούν με ένα μέρος των λεγομένων του γράφοντος (εγώ υπήρξα τέτοιος στην προηγούμενη ανάρτηση), και τοποθετούνται μόνο σε αυτό, όχι επειδή θέλουν να αγνοήσουν την υπόλοιπη ανάρτηση, αλλά επειδή δεν βρίσκουν κάποιον λόγο να διαφωνήσουν δημόσια, ή να έρθουν σε μία αντιπαράθεση με τον γράφοντα ή και άλλους σχολιαστές, για ένα συγκεκριμένο σημείο, παραβλέποντας έτσι το σύνολο της ανάρτησης. Υπάρχουν σαφώς και αυτοί που το κάνουν.
5) Υπάρχουν σχολιαστές που για διάφορους προσωπικούς λόγους, όταν διαφωνούν με μία θέση ή με μία ολόκληρη ανάρτηση, απλώς ΔΕΝ σχολιάζουν, όπως υπάρχουν και σχολιαστές που ίσως και να διαφωνούσαν με την ανάρτηση αλλά την συγκεκριμένη ημέρα δεν έτυχε να διαβάσουν το ποστ. Έτσι απλά. Αυτό δεν κάνει αυτόματα όλους τους αναγνώστες του blogger συμφωνούντες και κόλακες, ούτε τον blogger άνθρωπο που αρέσκεται στο να βαυκαλίζεται με τις κολακείες των άλλων.
6) Τέλος να αναφέρω ότι είναι πλέον πολύ συχνό φαινόμενο, κάποιος να έχει όλα τα δίκια του κόσμου με το μέρος του, αλλά να τα χάνει εξ αιτίας του τρόπου με τον οποίο τα υποστηρίζει. Αυτό για παράδειγμα αφορά και εσάς αγαπητέ "Σχολιαστή" και τον "vk in athens". Διότι θέλωντας να υποστηρίξετε και οι δύο κάτι απλό κατ' ουσίαν, υπήρξαν σημεία των φράσεών σας (και ΟΧΙ ολόκληρα τα κείμενά σας), στα οποία φανήκατε ίσως εριστικοί, ίσως επιθετικοί, ίσως αφοριστικοί, ίσως υπεράνω, και αυτά ξέρετε προκαλούν. (είδατε πόσα "ίσως" χρησιμοποιήσα; δεχτείτε ότι δεν τα θεωρούν όλοι έτσι αυτά και γι αυτό η συχνή χρήση του "ίσως").
Αγαπητέ "Σχολιαστή",
δεν έχει τύχει μέχρι τώρα να διαβάσω το μπλογκ σας, οπότε δεν ξέρω τι ακριβώς πρεσβεύετε, αλλά από τα λίγα που διάβασα στα προηγούμενα σχόλιά σας, καθώς και από την σημερινή ανάρτηση του e-mail που στείλατε στην Κατερίνα, υποθέτω πως είστε ένας άνθρωπος, σοβαρός, αξιοπρεπής, με θέση και άποψη, με θάρρος να την υποστηρίξει, με επιχειρήματα, και με σαφή ικανότητα του λέγειν και του γράφειν.
Για μένα θα σας πω, πως συμφωνώ με πολλά από αυτά που ορίζετε εσείς ως "πατρίδα" (με άλλα διαφωνώ), αλλά σας παρακαλώ δεχτείτε πως αυτό δεν είναι αξίωμα. Πρέπει να επιτρέψουμε στον καθένα να έχει τις προσλαμβάνουσές του, και να θεωρεί "πατρίδα" ότι εκείνον τον εκφράζει, χωρίς αυτό να τον κάνει αυτόματα υποτιμημένο στα μάτια μας.
Δεχτείτε επίσης σας παρακαλώ, ότι ακούγεται σχετικά εριστικό, να προβλέπετε τις αντιδράσεις των άλλων στο χθεσινό πρώτο σας σχόλιο (τσουβαλοποιώντας τους όλους, έστω και άθελά σας), και εξίσου εριστικό στην μέση των σχολιών και χωρίς να έχει τελείωσει ο διάλογος, να "θριαμβολογείτε" για τη δικαίωσή σας, πράγμα που προφανώς έκανε κάποιους να αντιδράσουν όπως αντέδρασαν και κάποιους άλλους απλώς να μη βρίσκουν νόημα στη συνέχιση μιας τέτοιας αντιπαράθεσης.
Σας λέω όλα αυτά, εντελώς καλοπροαίρετα, εκτιμώντας δεόντως τα γραφόμενά σας και στο σημερινό δημοσιευθέν e-mail σας, κι ελπίζοντας στην αμερόληπτη τοποθέτησή σας επί του θέματος.
Κατερίνα,
κατανόησα πλήρως την άποψη σας για τον "Σχολιαστή", και σέβομαι αμέριστα την χθεσινή σας απόφαση να μην "επέμβετε" ως διαμεσολαβητής ανάμεσα σε νοήμονες ανθρώπους, που έχουν και την κρίση και τα λόγια να υπερασπιστούν μόνοι τους τις θέσεις τους. Κατανοώ απόλυτα και το πρώτο σημερινό σας σχόλιο, αν και το εξέλεβα και ως υπέρμετρα απολογητικό. Σαφώς χρειαζόταν να ζητήσετε συγγνώμη, εφόσον πιστεύετε αυτά που γράψατε, και να αποκαταστήσετε την θέση σας έστω και αργοπορημένα, αλλά θεωρώ πως ο "Σχολιαστής" ειδικά θα το καταλάβαινε και με το μισό κείμενο.
Αυτό σε καμία περίπτωση δεν με κάνει κριτή σας ή οποιουδήποτε άλλου. Απλά τοποθετούμαι σε αυτόν τον μεγάλο διάλογο που ανοίξατε και ελπίζω να με συγχωρέσετε για το μακροσκελέστατο του σχολίου μου.
Με εκτίμηση,
Spy
@ akanonisti:
Μα, κι εσείς!
Περιμένετε λιγάκι, πρωί είναι ακόμα.
Μπορεί ο άνθρωπος να δουλεύει ή απλώς να μην έχει διαβάσει ακόμα το ποστ.
Λίγη υπομονή ποτέ δεν έβλαψε.
:)))
Βρε Σχολιαστή, γιατί δεν μπορείτε να ξεφύγετε από την επιλογή συγκεκριμένων λέξεων όταν διαβάζετε, που παρανοούν και το συνολικό νόημα του κειμένου. Να κινδυνέψω μια μαντεψιά. Δικηγόρος στην πραγματική ζωή;
Άδικος κόπος να αντιπαρατεθώ και το λέω έχοντας πλήρη συνείδηση του τι λέω και τι θα μου σούρετε μετά. Γιατί και πριν δώσατε ρέστα. Καλή καρδιά.
@Spy: Έχεις απόλυτο δίκιο. Μα δεν ξέρεις πόσο. Και οι δυο υποστηρίζουμε ή πολεμάμε κάτι απλό. Γιατί επί της ουσίας και οι δυο λέμε λέξεις και θέλουμε να πούμε κάτι άλλο. Απλά για μένα το θέμα τελειώνει εδω. Είναι μια "μάχη" χωρίς νόημα.
Λοιπόν γράφω έχοντας διαβάσει πολύ προσεκτικά το μάιλ του Σχολιαστή. Και θα σχολιάσω εκείνον. Μόνο.
@ Σχολιαστή δεν ξέρω πως τον βλέπεις εσύ αυτόν τον χώρο. Τι συναισθήματα σου γεννά. Τι νιώθεις διαβάζοντας την Κατερίνα. Θα σου πω όμως τι νιώθω εγώ. Και ξέρω οτι έτσι νιώθουν και πολλοί άλλοι. Ας με διαψέύσουν όσοι δεν...Νιώθω ζεστασιά Σχολιαστή. Νιώθω παρείστικο κλίμα. Νιώθω οτι είμαστε σε πραγματικό σαλόνι, σε πραγματικούς καναπέδες. Εγώ μπορεί να έχω ονομάσει έτσι το blog μου αλλά η Κατερίνα το έχει πετύχει. Γνωστές φυσιογνωμίες. Παρέες, με κλεισίματα ματιού, με σχολιάκια που λίγοι καταλαβαίνουν. Μια διαδικτυακή παρέα Σχολιαστή. Προσωπικά έχω διαφωνήσει με την Κατερίνα. Την πρώτη φορά μάλιστα που τη διάβασα. Είδα τα σχόλια. Είδα το κλίμα της παρέας και αντί να ξεθυμάνω στο σαλόνι της ξεθύμανα στο δικό μου. Εκτοτε συνέβη ξανά σε ορισμένες πολιτικές αναρτήσεις. Αλλά ξέρεις κάτι Σχοιαστή; Η Κατερίνα είναι φίλη μου και θεωρώ πολύ μαλακισμένη την αντίδραση να κάτσω να τσακωθώ μαζί της για το ΠΑΣΟΚ. Πολύ όμως. Σιωπώ λοιπόν. Αράζω στον καναπέ, κλέβω κανά τσιγάρο, βάζω οκλαδόν τα πόδια από μικρή και ακούω. Ακούω γιατί δεν τα ξέρω κι όλα.
Και καμιά φορά Σχολιαστή κάνω και την αυτοκριτική μου. Πόσες μαλακίες έχω κάνει εγώ, πόσα λάθη μου έχουν συγχωρέσει οι άλλοι, τι έχει γραφτεί και τι δεν έχει ξεγραφτεί.
Από εκεί και πέρα δεν ξέρω γιατί σε ενοχλεί η συμφωνία απόψεων. Σχολιαστή, αν δεν συμφωνούσαμε δεν θα κάναμε παρέα. Δεν θα καθόμασταν όλοι μαζι. Αν δεν εκτιμούσαμε την Κατερίνα απλά δεν θα μπαίναμε στο τρυπάκι να την διαβάσουμε. Μα ποιος έχει χρόνο για χάσιμο;;;
Σχολιαστή δεν ξέρω τι εικόνα έχεις εσύ για την Κατερίνα αλλά αν κάτι δεν είναι, δεν είναι άνθρωπος που χαίρεται με τα χειροκορτήματα. Πολύ λυπάμαι αν αυτή την εικόνα σου έχει δώσει. Την αδικεί. Την αδικείς. Η Κατερίνα μπορεί να είναι πολλά αλλά δεν έχει ανεπτυγμένη την εικόνα του εγώ της. Εχει μάθει να ρίχνει τους φράχτες και να απλώνει το χέρι ακόμα κι όταν ξέρει οτι τα συρματοπλέγματα θα την ξεσκίσουν.
Σχολιαστή, ακόμα κι αν διαφωνείς μαζί της το μεγαλείο ψυχής που έχει μην το παραβλέπεις.
Υ.Γ. Και μην αξιολογείς τους ανθρώπους με την πένα τους. Γιατί το άφησες να εννοηθεί κι αυτό. Δεν ειμαστε λογοτέχνες. Bloggers είμαστε. Τώρα το αν μας πάει άσε να το κρίνει η ιστορία.
Καλημέρες από το Λονδίνο σε όλους
Χτες χόνισε!!!!
Σε οτι με αφορα απο τα του κυριου σχολιαστη αν και το κοπτοραπτου θα του ταιριαζε ως ονομα περισσοτερο καθοσον επιλεγει απο τα σχολια οτι του τον βολευει για να στηριξει την απαντηση του.
Δεν ανεφερα απλως οτι ειναι απλως ενα blog μιας εργαζομενης μητερας αλλα οτι ειναι ενα blog μιας εργαζομενης μητερας στην σημερινη κοινωνια με σπουδες στο εξωτερικο και γενικα με αλλες προσλαμβανουσες πολυ διαφορετικες απο αυτες των μαναδων τον καιρο των πατριωτικων θυσιων.
Ηθελα να τονισω την διαφορα των κοινωνιων απο τοτε και μαλλον εκανε οτι δεν το καταλαβε πραγμα του στερει την αληθοφανεια του παραπονου του περι της ελλειψης επιχειρηματων.
Αμεσως μετα ανεφερε οτι ο μονος που δεν τον εβρισε ηταν ο Apos και αρα και εγω συγκαταλεγομαι στο συνολο των υβριστων.
Επειδη δεν το εκανα τον ενημερωνω οτι αν ειναι να μεινει το παραπονο μπορω αν το θελησει να το κανω αργοτερα ωστε τουλαχιστον αφου δεν εχει κατανοησει, κατα την γνωμη μου, την θεση της εννοιας πατριδας στην σημερινη εποχη να μην εχει το αντιστοιχο κενο και περι της εννοιας υβρις.
@κύριε spy....
εγώ είμαι στρατιωτικός...
και τα λέω τσεκουράτα...
Χαχαχαχαχαχαχαχαχαχα
Δεν μπορώ να περιμένω....
Αν και πιστέψτε με... αυτοκριτική.. ούτε με το πιστόλι στο κρόταφο δεν θα δείτε...
(ποιο πιστόλι?? το στρατιωτικό ντε...)
Ετσι δεν είναι κύριε συνάδελφε???
Να κρίνουμε μπορούμε... ανετότατα... να κάνουμε αυτοκριτική ώστε να διαπιστώσουμε αν αδικησαμε τον άλλο...αν κάπου φταίμε και εμείς... μπα...
Κατι σε ΕΠΑΕ... μου κάνει αυτό...
Αγαπητή Κατερίνα ,
πραγματικά δεν αντιλαμβάνομαι τον τρόπο που ζητά "επί προσωπικού" τον λόγο ο "σχολιαστής".
Θέλει ή δεν θέλει να δώσει απαντήσεις ? Αν θέλει ας προχωρήσει ευθέως . Αν όχι , ε δεν χάθηκε κι ο κόσμος Κε Σχολιαστά . Μόνο , που θα πρέπει να γνωρίζετε και την επόμενη φορά να το προσέξετε , ότι στο διαδίκτυο κυκλοφορούν ΑΓΕΛΕΣ ΑΔΕΣΠΟΤΩΝ ΖΩΩΝ εντελώς δεκτικές στο να ακούν κάθε μα κάθε άποψη , επίσης θα πρέπει να γνωρίζετε , εσείς είσαστε και παλαιότερος , ότι επισκεπτόμεθα και σχολιάζουμε σε blogs , που εν γένει συμφωνούμε , διαφορετικά , θα συχνάζαμε σε πολλά και με διαφορετικές αντιλήψεις σχολιαστών και τότε (παρόλο που κατά τα λεγόμενά σας είμαστε ζώα) θα γινόταν ... ! Αν αυτό δεν ισχύει με εσάς , τότε σηκώνω τα χέρια ψηλά .
Επί της ουσίας , θα μπορούσα σε κάποια σημεία του σχολίου σας , ειλικρινά , πιστέψτέ με , να έχω συμφωνήσει και να το πω ! Δεν το έκανα όμως , γιατί εξαρχής φάνηκαν οι κακές προθέσεις σας , πράγμα με το οποίο δεν συμφωνώ καθόλου .
Τέλος και για να μην σας κουράζω , έχω την εντύπωση , τουλάχιστον εγώ έτσι το αντιλαμβάνομαι , πως αυτοί οι χώροι , είναι χώροι , στους οποίους καταγράφεις , υπογραμμίζεις πράξεις , γεγονότα , αλλά κυρίως σκέψεις , κι αν κάποιος θέλει να συμπληρώσει κάτι ή να σχολιάσει κάτι , αβίαστα το κάνει . Οι χώροι στους οποίους επιζητούμε τα συγχαρητήρια και τα ζήτω , είναι οι χώροι των γενικών συνελεύσεων αν αντέχετε τις πρόσωπο με πρόσωπο αντιπαραθέσεις .
σ.σ. αυτό το σχόλιο για το αν έκανε ανάρτηση για τον "κάκο" τι είναι πάλι !
Το σχόλιο μου θα είναι γενικό .
Η ιστορία έχει αποδείξει ότι οι μεγάλες ιδέες γεννήθηκαν μόνο όταν υπήρχαν ισχυροί ιδεολογικοί αντίπαλοι και από τις δυο πλευρές και χρειάστηκαν όλοι να στηρίξουν τις ιδέες τους με ισχυρά επιχειρήματα γιατί είχαν να απαντήσουν σε εξίσου ισχυρά αντεπιχειρήματα. Με λίγα λόγια δεν θα υπήρχε Θεός αν δεν υπήρχε διάολος και το αντίθετο.
Χρειαζόμαστε ισχυρά αντεπιχειρήματα στις θέσεις μας ,γιατί μόνο τότε μπορούμε να τις ισχυροποιήσουμε και γιατί όχι να τις βελτιώσουμε κιόλας.
Όσον αφορά το ύφος του διαλόγου ,ε αυτό εναπόκειται στο ταμπεραμέντο του κάθε σχολιάζοντας, η δική μου άποψη όμως είναι ότι κανένας δεν θέλει και δεν έχει κανένα λόγο άλλωστε, να θίξει κανέναν, απλά σαν ζωντανοί άνθρωποι που όλοι είμαστε καμιά φορά καταφεύγουμε σε υπερβολές.
Εμπρός λοιπόν για νέες αντιπαραθέσεις
Κατερίνα,
Ζήτησα την άδεια "επί προσωπικού" σαν σχόλιο στην συγκεκριμμένη ανάρτηση... το έκανες το ίδιο ανάρτηση, βγάζοντάς το από το φυσικό περιβάλλον του, και δίνοντάς του μιά σημασία που ποτέ δεν θα ήθελα να είχε... και στην συνέχεια επανέλαβες όσα ήδη έχεις πει γιά εμένα... σε ευχαριστώ αλλά... δεν κατάλαβες, δεν πειράζει....
Ο VK το έθεσε σωστά... "Είναι μια "μάχη" χωρίς νόημα"... και η Cinderella το θεμελίωσε, μου έδωσε πραγματικά να καταλάβω τι είναι σήμερα το Blog σου... "Νιώθω οτι είμαστε σε πραγματικό σαλόνι, σε πραγματικούς καναπέδες..." έγραψε, και συνέχισε: "Γνωστές φυσιογνωμίες. Παρέες, με κλεισίματα ματιού, με σχολιάκια που λίγοι καταλαβαίνουν. Μια διαδικτυακή παρέα Σχολιαστή." ... ένα σαλόνι είναι σήμερα το Blog σου, Κατερίνα, ένα σαλόνι γιά την διαδικτυακή παρέα...
Κάποτε έγραψα στον VK οτι "το 'όργιο' γράφει καλύτερα από εσένα..."... ναι, Κατερίνα, η Cindy γράφει καλύτερα ΚΑΙ από εσένα, στην συγκεκριμμένη περίπτωση... είναι σαφής, χωρίς να επιδέχεται αμφισβητήσεις... "Σχολιαστή, αν δεν συμφωνούσαμε δεν θα κάναμε παρέα. Δεν θα καθόμασταν όλοι μαζί..."
Ενα σαλόνι γιά την "παρέα"... μιά παρέα που συμφωνεί σε όλα, και όταν κάποιος διαφωνεί, ή δεν γράφει, ή ...εκτονώνεται στο δικό του blog... και όσοι συμφωνούν, ευπρόσδεκτοι... οι Cindy μου είπε με γλυκά και τρυφερά λόγια το ίδιο που μου είπε άγαρμπα στα σχόλια της ανάρτησης ο VK...
"Σχολιαστή δεν ξέρω τι εικόνα έχεις εσύ για την Κατερίνα..." Ναι, Cindy, δεν ξέρεις... ίσως ξέρει η Κατερίνα... και σίγουρα, δεν είχα σαν εικόνα την Κατερίνα σαν την κυρία του σαλονιού με την οποία οποιαδήποτε διαφωνία είναι απαγορευμένη... είχα μιά άλλη εικόνα, καλύτερη (κατά την κρίση μου, φυσικά)... αλλά εσύ την ξέρεις, η Κατερίνα είναι φίλη σου... δεν είναι δική μου, εγώ δεν την γνωρίζω...
Ναι, διάβασα, Κατερίνα, εσύ μου ζητάς να μείνω... αλλά, με φαντάζεσαι μέλος της "παρέας", να συμφωνώ σε όλα? Και όταν δεν συμφωνώ, να επαναλαμβάνεται το ίδιο σενάριο?... Οχι, Κατερίνα, δεν ορίζεις εσύ το Blog σου, η παρέα το ορίζει πιά... και εγώ δεν μπορώ να είμαι μέλος αυτής της παρέας, εγώ με τις παρέες μου συζητώ, διαφωνώ, πείθω, με πείθουν, φωνάζω, επιτίθεμαι, αμύνομαι... δεν "αποδέχομαι"... θυμάσαι, Κατερίνα?... πρέπει να θυμάσαι...
Κάνω λοιπόν αυτό που ζητήσατε... σας ζητώ ταπεινά συγγνώμη γιά την ενόχληση, την αμφισβήτηση... έτσι και αλλοιώς, ότι και αν γράψω, δεν το διαβάζετε... προστατεύετε την κυρία του σαλονιού σας, σας κατανοώ, το λάθος δικό μου, mea culpa... δεν έχω λοιπόν τίποτε άλλο να πω, παρά να σας ευχηθώ να περνάτε καλά, η παρέα να μεγαλώσει, και να ευχηθώ στην Κατερίνα επιτυχία στα νέα της καθήκοντα.
Ετσι και αλλοιώς "... ε δεν χάθηκε κι ο κόσμος Κε Σχολιαστά " όπως λέει και ο νέος φίλος σου ο Κακός... αυτός ξέρει... δεν χάθηκε κι ο κόσμος...
ΥΓ:
Κατερίνα, θα σε παρακαλέσω να βάλεις μία καινούργια ανάρτηση, να τελειώνει αυτό...
Εκει που μας χρωστουσανε μας πηραν και το βοδι...
δεν νομιζω οτι στα blog πρεπει να δίνεται τετοιος βαρυγδουπος χαρακτηρας.Ενα παραθυρο επικοινωνιας ειναι με ολους και για ολα και τιποτε αλλο.
Παρακολουθώ τόσο τίς αναρτήσεις τής Κατερίνας όσο καί τού Σχολιαστή, και βρίσκω καί τις δύο εξαιρετικά ενδιαφέρουσες.
Παρακολούθησα καί τήν συζήτηση αυτή από τήν αρχή της. Δέν θά ήθελα να συμμετάσχω, αλλά οφείλω νά παρατηρήσω ότι τά συνεχιζόμενα σχόλια σέ βάρος τού Σχολιαστή, δικαιολογημένα ή όχι, μού αφήνουν πιά μιά δυσάρεστη γεύση εξοστρακισμού καί λυντσαρίσματος, γιά τα οποία είμαι βέβαιος ότι ούτε η Κατερίνα συμφωνεί.
Νομίζω ότι καί η διαφωνία είναι θετική, καί πάντοτε χρήσιμη. Νομίζω επίσης ότι ούτε η Κατερίνα έχει ανάγκη προστασίας, ιδιαίτερα όταν η ίδια έχει εκφράσει τήν αποδοχή της στά σχόλια τού Σχολιαστή.
Λυπάμαι για τη διολίσθηση του διαλόγου σε πολύ προσωπικές αντιπαραθέσεις. Φοβάμαι πως αυτός ο διάλογος αντιφάσκει με το ευαίσθητο περιεχόμενο του blog.
Το blog είναι πληγωμένο…
Ούτε το αρχικό σχόλιο χρειαζόταν ούτε οι υπερβολικές αντιδράσεις. Όμως ο κόσμος σκέπτεται, έχει απόψεις τις λέει, θυμώνει, διαφωνεί και συμφωνεί έτσι είναι η ζωή. Και αυτό πρέπει να το αποδεχόμαστε για να μας αποδέχονται. Διαφωνώ με την ένταση μιας αδιέξοδης αντιπαράθεσης.
Ποιος έχει δίκαιο; Τι νόημα έχει σε ένα παιχνίδι που χάνουν όλοι;
Νομίζω κάπου ξεφύγαμε. Και στα δεύτερα σχόλια το πρόβλημα χειροτέρευσε.
Πιστεύω ότι αυτές οι στιγμές ήταν από τις ατυχέστερες του blog.
Πρέπει να ξαναγυρίσουμε στην πολιτική. Να ξαναμαλώσουμε εκεί και εκεί να καθαρίσουμε τους λογαριασμούς μας.
Στέργιος
Αν και μου φαίνεται παράξενη αυτή η διένεξη και την θεωρώ εντελώς άσκοπη θέλω να πω το εξής:
Επειδή οι άνθρωποι εδώ μέσα δεν κοιτάζονται στα μάτια, και δεν γνωρίζονται ιδιαίτερα, το 50% (κατά τη γνώμη μου) του παντός είναι το ΥΦΟΣ (που είπε και ο De Profundis).
Ύφος σημαίνει ότι σου κάνω σκόνη το επιχείρημά σου αλλά δεν πειράζω εσένα τον ίδιο. Σέβομαι το συνομιλητή sto 100% αλλά όχι απαραίτητα αυτά που λέει. Καμιά φορά το ύφος καθορίζεται από μικρές λέξεις και μικρές εκφράσεις χωρίς να αλλάζει αυτό που θέλουμε να πούμε. Το ύφος μπορεί να είναι απαξιωτικό, ειρωνικό, φοβερά εχθρικό κτλ. Εγώ προσπαθώ, όταν δεν μπορώ να αποφύγω την απαξίωση του άλλου, ή την ειρωνεία κτλ να μην σχολιάζω.
Διαφορετικά το ύφος χαλάει ένα διάλογο επιχειρημάτων. Προσοχή, μιλάω για ύφος και όχι για υποχώρηση από τις θέσεις του κάθε ενός το οποίο θα ήταν ανέντιμο.
Δημοσίευση σχολίου