Τετάρτη 29 Σεπτεμβρίου 2010

Επιτέλους κάποιος πάει φυλακή

Επιτέλους η σοσιαλιστική Κυβέρνηση του Γεωργίου Β' Παπανδρέου Γ', θα υλοποιήσει μια από τις εκατοντάδες προεκλογικές της εξαγγελίες. Να πάει κάποιος φυλακή.

Το σκέφτηκε από εδώ, το μέτρησε από εκεί, κάτι Τσουκάτοι, κάτι Μαντέληδες, δεν έδειξαν και μεγάλη προθυμία για βραχιόλια. Άσε που άμα τους παραζορίσουν μπορεί να κελαιδήσουν και για άλλους ...συνάδελφους τους σε κάτι Κυβερνήσεις Σημίτη που όλοι θέλουν να ...ξεχάσουν, και δεν είναι ώρα τώρα η ώρα να θιγεί η εικόνα της Κυβέρνησης «Πνεύμα και Ηθική».

Ο Καραμανλής πάλι, που θα ήταν μια εξαιρετική περίπτωση φυλακισμένου δεν τους βγαίνει, και ...μεγάλο το ζόρι για μια Κυβέρνηση που έχει τον λαό κορώνα στο κεφάλι της και θεωρεί τις προεκλογικές της δεσμεύσεις συμβόλαιο τιμής.

Ε, ήρθε η ώρα για να ικανοποιηθεί ΚΑΙ αυτή η προεκλογική δέσμευση της ...σοσιαλιστικής Κυβερνησης του Γεωργίου Β’ Παπανδρέου Γ΄. Θα βάλει φυλακή τους φορτηγατζηδες.

Η σοσιαλιστική Κυβέρνηση του πολυχρονεμένου, αφού τους επιστράτευσε τώρα θα τους βάλει και 5 χρόνια μέσα...για ανυπακοή. Και επειδή έχουμε και ένα ζόρι με τις φυλακές, ο κολοσσός της πολιτικής ο κ. Καστανίδης- κατ’ ευφημισμόν Υπουργός Δικαιοσύνης- μας δήλωσε ΔΗΜΟΣΙΩΣ ότι ο εισαγγελέας θα εφαρμόσει τον νόμο επιλεκτικά, ίσα για ... παραδειγματισμό και ...εκφοβισμό.
Επιτέλους βρε παιδί μου... κάποιος στη φυλακή.

Συχωριανοί μου, κάθε φορά που πάω να γράψω για όλα αυτά τα τέρατα και σημεία που συμβαίνουν επι των ημερών αυτής της ...σοσιαλιστικής Κυβέρνησης, της πιο ανατριχιαστικής Πινοσετικής Δεξιάς που γνώρισε αυτός ο τόπος μεταπολιτευτικά, δεν νοιώθω πια θυμό, ούτε καν οργή. Αυτά μπορώ να τα διαχειριστώ. Νοιώθω όμως τέτοια ναυτία, τέτοια αηδία, τέτοια ΑΝΑΓΟΥΛΑ που αυτή πραγματικά δεν μπορώ να την διαχειριστώ.


Κυριακή 26 Σεπτεμβρίου 2010

Το χρυσό σταυρουδάκι

Ειλικρινά, το βαρέθηκα όλο αυτό το παραμυθάκι με το Βατοπέδι. Δεν λέω έχει το απαραίτητο φολκλόρ. Έχει όλα τα συστατικά της συνταγής για ένα επιτυχημένο reality show. Πουλάει, όπως πουλάνε από τηλεοράσεως οι μαγειρικές, τα λογής λογής big brother και next top model, οι γάμοι της Μενεγάκη, ή... μια μαύρη σημαία στο μνημείο του άγνωστου στρατιώτη. Η τελευταία σοκαρε ...αρκούντως τους οπαδούς του πολιτικά ορθού. Ooh LaLa!!!

Σοκαριστικές ευκολίες, ράσα, λιβάνια, ελικόπτερα, λίμνες, πολιτικοί και πολιτικάντηδες, επιχειρηματίες και ψιλικατζήδες. Ίσως αν είχε και 5 γκόμενες μπορεί να ήταν και πιο ...juicy όλο αυτό το show. Αλλά και χωρίς γυναίκες- από όσο ξέρω δηλαδή, δεν παίρνω και όρκο, δεν το παρακολούθησα και φανατικά- μια χαρά έπαιξε.

Ειλικρινά δεν με αφορά στο ελάχιστο αν υπάρχει ζημιά του Δημοσίου από τις ανταλλαγές της Βιστωνιδας με ολυμπιακό ακίνητο ή πάσης άλλης φυσης ...ακινητο.
Υποθέτω απλά, ότι όταν η Κυβέρνηση πάει να παίξει τον άσσο της με το Βατοπεδι και επί ένα χρόνο ...δεν έχει εκτίμηση που να τεκμηριώνει την ζημιά του Δημοσίου, προφανώς η εκτίμηση δεν ανταποκρίνεται στα πολυπόθητα της Κυβέρνησης.

Ειλικρινά δεν με ενδιαφέρουν στο ελάχιστο, ούτε ο Δρυς, ούτε ο Φωτιάδης ή τα όποια άλλα φαντάσματα της Κυβέρνησης Σημίτη- μου φτάνει ότι απαλλαγήκαμε από τα συγκεκριμένα, αν και στην θέση τους ξεφύτρωνουν δεκάδες άλλα.
Ειλικρινά δεν με ενδιαφερουν στο ελάχιστο, ούτε τα τότε ...μικρά στο κομματικό μέγεθος στελεχακια, όπως ο Ξυνίδης και ο Πεταλώτης, που εσπευδαν να εισηγηθούν, να υπογράψουν και να επιβεβαιώσουν ότι η Κυβέρνηση Σημίτη προσταζε και που βέβαια έκαναν ...καριέρα.
Ειλικρινά δεν με ενδιαφέρουν στο ελάχιστο ούτε η ΚΕΔ, ούτε οι διάφοροι Ρουσόπουλοι, Δούκες, Βουλγαράκηδες και ...λοιποί συγγενείς, που συνδιαλέγονταν με τους καλόγερους βάσει ενός διακομματικού σχεδίου, ενίσχυσης της περιουσίας της Μονής.

Μάλιστα αν κάτι ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ με εντυπωσιάζει συχωριανοί μου, είναι ότι όλο αυτό το ...project φαίνεται να το διεκπεραιώνουν όλοι αυτοί χωρίς να εμφανίζεται πουθενά μίζα.
Ασφαλώς το ...αζημίωτο, δεν είναι στην φύση όλων των προαναφερθέντων και η σωτηρία της ...ψυχής τους δεν μου ακούγεται και πολύ πειστικό επιχείρημα.
Υποθέτω ότι ένα μικρό έστω ...κατι τις, θα το έβγαλαν και αυτοί, ο καθένας ρε αδελφέ για τον κόπο του. Ή μπορεί απλά να υπολόγιζαν στην πολιτική εύνοια του εκάστοτε Πρωθυπουργού καθώς και στην ...πολιτικάντικη εύνοια των καλογέρων και των παπάδων στην πολιτική τους πορεία.
Αλλά όλα αυτά, πολύ μικρό ενδιαφέρον έχουν και όσο έχουν, εξαντλείται στα παράθυρα του τηλε-κουτσομπολιού.

Το ένα και ...ΜΟΝΟ από όλο αυτό το διακομματικό τουρλουμπούκι, που είχε για μένα τουλάχιστον, εξαιρετικό ενδιαφέρον, ήταν την «αντίδραση» του Πατριάρχη Βαρθολομαίου, του και ...οικολόγου επονομαζομενου. Γιατί... το Βατοπέδι είναι το δικό του μαγαζί. Δεν είναι ούτε του ...χαριτωμένου Εφραιμ, ούτε του …εμπνευσμένου επιχειρηματικά Αρσένιου. Και η ...εκκωφαντική σιωπή του ...Πατριάρχη, ήταν η πιο ηχηρή απάντηση στην υπόθεση Βατοπεδίου. Δεν ξέρω, δεν είδα, δεν απαντώ... ο Κύριος να βάλει το χέρι του.

Ναι λοιπόν, θα με ενδιέφερε πολύ να μάθω την ΑΛΗΘΕΙΑ για την υπόθεση Βατοπεδίου. Αλλά την ΑΛΗΘΕΙΑ. Την ιστορική ΑΛΗΘΕΙΑ. Αυτή που καταγράφεται και εντάσσεται στο διαχρονικό νταβατζηλίκι της Εκκλησίας σε αυτόν το τόπο, από την Τουρκοκρατία και βέβαια σε όλη τη πορεία του Ελληνικού Κράτους.

Κάποιοι θα μιλήσουν για ...θέμα εθνικής σημασίας. Ναι, πάντα η Εκκλησία έπαιζε πολιτικά και οικονομικά παιχνιδια ..."εθνικής" σημασίας.

Ψάχνοντας να βρω ...τι απέγινε η πρόσφατη «βούληση» της Κυβέρνησης για μια μικρή φορολόγηση της Εκκλησίας, έπεσα στην ιστορία του Ανδρέα Παπανδρέου που με περισσή ...ελαφράδα πριν καμιά 25 χρόνια επιχείρησε να ψελλίσει κάτι, για την εκκλησιαστική περιουσία. Βεβαίως ηττήθηκε κατά κράτος. Όχι μόνο η εκκλησιαστική περιουσία δεν ακουμπηθηκε απο την Πολιτεία, όχι μόνο ο Τρίτσης που βλακωδώς ...τον πίστεψε, αποπέμφθηκε από την Κυβέρνηση με συνοπτικές διαδικασίες, αλλά ο δημόσιος κορβανάς φορτώθηκε και με το κόστος των μισθών των παπάδων. Κι άλλοι δημοσιοι υπάλληλοι κ. Αντιπροεδρε... Ευτυχώς ο Ιερωνυμος ευλογησε την πορεία της συζυγου σας προς το δημοτικό θώκο. Αυτός τον έβγαλε τουλάχιστον το μισθό του.
Σκηνές από τον Χριστόδουλο να κηρύσσει ιερό πόλεμο στον Σημίτη, τον Καραμανλή να υπογράφει τις ιερές λίστες, τον Ιερώνυμο πρώτη μούρη στο Υπουργικό Συμβούλιο του Γεωργίου Β’ Παπανδρέου Γ’.

Τώρα βέβαια εμείς που επιτρέπουμε ΑΚΟΜΑ στην Πολιτεία να γράφει στα σχολικά εγχειρίδια που μορφώνουν τα παιδιά μας, για το κρυφό σχολειό, την Αγια Λαύρα, και τον Παλαιών Πατρών Γερμανό και τον Παπαφλέσα, ας μην σοκαριζομαστε από τα διακομματικά παιχνίδια με τα λογής λογής Βατοπέδια.

Άλλωστε ακόμα και ο Άρης, ο Άρης που έφτιαξε τον μεγαλύτερο εθελοντικό στρατό της βαλκανικής ιστορίας -και όχι μόνον-, όταν μιλούσε στις πλατείες των χωριών δεν αρκούνταν μόνο στη μαγεία και στη φωτιά των λόγων του, ξεκούμπωνε τάχα μ’ τάχα, το κουμπί από το αμπέχωνο για να φαίνεται ότι φορούσε ένα χρυσό σταυρουδάκι.

Κυριακή 19 Σεπτεμβρίου 2010

Αφιερωμένο στον Μανώλη

Περίεργο φθινόπωρο. Όλα ...εν αναμονή. Όλα να τρέχουν και όλα να είναι ίδια. Στο τηλέφωνο παλιός μου φίλος, παλιός συνοδοιπόρος σε ένα ταξίδι που για μένα έμεινε απλά μια εκδρομή.
O Μανώλης ερωτεύτηκε όπως και κάποιοι από εμάς, μόνο που εκείνος έμεινε εκεί, γιατί …αγάπησε κιόλας.
Εμείς, φύγαμε…Εμείς βρισκόμαστε στη χάση και στη φέξη πια, στα παλιά λημέρια…ίσα για ένα κρασί. Και μετά ο καθένας …σπίτι του, στις δουλειές του, στις δουλείες του, στους ανθρώπους του, στον κόσμο του...
- Ρε εσύ μπήκα να διαβάσω τι έχεις γράψει και ...δεν έγραψες τίποτα.
- Όχι ρε Μανώλη, δεν έγραψα. Αλλά θέλω να γράψω ...για σένα


Ναι σήμερα δεν θέλω να γράψω… για το αντικείμενο των δικών μας ερώτων…Αλήθεια, οι εφήμεροι έρωτες μπορούν να περιγράφουν όταν πια έχουν πεθάνει;
Σήμερα θέλω να γράψω για την αγάπη του Μανώλη. Για ένα μπαλαμό που παλεύει να γίνει …δικός. Για τον έρωτα του, που έγινε αγάπη παραμένοντας έρωτας.





Αθίγγανοι, Τσιγγάνοι, Μανούχηδες, Μελελέ, Γύφτοι, Σίντηδες που τώρα πια το πολιτικά ορθό προστάζει να σας πουν Ρομά, νομάδες μου στην εποχή που οι όλοι μετρούν τα ...ακίνητα, άνθρωποι της κοινότητας στις μέρες του ιδιωτεύειν, σκηνίτες μου περιφερόμενοι σε τόπους που ακόμα και το οργανωμένο camping πεθαίνει σαν τουριστική ατραξιόν, μεγάλοι και τρανοί μιλούν, τσακώνονται για εσάς.

Κι ο Μανώλης μου λέει ότι τον ρωτάτε …με περηφάνεια, τι λένε για εσάς ...τόσο μακριά από εσάς.

Δεν μπορείτε να ενσωματωθείτε λένε...
Μα αν κάποιο, ένα και μόνο, είναι το δικό σας το χαρακτηριστικό, η μαγεία και η κατάρα σας, είναι ακριβώς αυτό. Ότι κανείς, τίποτα και ποτέ, δεν στάθηκε ικανό να σας κάνει να αλλάξετε, να σας δελεάσει να αλλαξοπιστήσετε, να σας πείσει να γίνεται σαν και εμάς, να σας πείσει να «ενσωματωθείτε».
Στην εποχή του τόσο ίδιου, εσείς να μένετε και να παραμένετε τόσο χαρακτηριστικά, τόσο μαγικά και τόσο καταραμένα ...διαφορετικοί.

Ο Μανώλης όταν σας γνώρισε αποφάσισε ότι …κάποιο λάθος υπήρχε εκεί, σε αυτό που ήξερε, που ζούσε, που οι γραφές του είχαν πει ότι του αρμόζει για ζωή, για καριέρα, για κοινωνικό status.
Τότε, ίσως και εμείς να το ψυχανεμιστήκαμε αυτό το …λάθος ...εκεί ή τουλάχιστον έτσι λέγαμε τότε, μόνο που όλοι εμείς κάναμε την δουλειά μας, πληρωθήκαμε για αυτήν, φύγαμε και συνεχίσαμε τη ζωή, που λίγο ως πολύ ήταν προδιαγεγραμμένη για να τη ζήσουμε όπως την ζούμε.

Ναι, αλήθεια σας λέω, σας ερωτευτήκαμε και εμείς…αλλά δεν θα σας πω ψέματα, εμείς δεν σας αγαπήσαμε. Όσο μας επιτρέψατε ακουμπήσαμε το δάχτυλο στα σημάδια σας, κάποια από αυτά μας σόκαραν, κάποια από αυτά μας εντυπωσίασαν, κάποια από αυτά μας ιντριγγάρισαν, κάποια από αυτά τα ερωτευτήκαμε, κάποια από αυτά δεν τα χώρεσε ποτέ το μυαλό μας, …και ναι, κάποια από αυτά μας φρικάρισαν. Για 18 μήνες πηγαινοερχόμαστε, μπαινοβγαίναμε σε ένα ολότελα ξένο κόσμο από τον δικό μας. Όπως εσείς, αιώνες τώρα, είσαστε καταδικασμένοι να ζείτε σε ένα ολότελα ξένο κόσμο από τον δικό σας. Στο δικό μας κόσμο
.

Αλήθεια Μανώλη καθε φορά που σε βλέπω, κάθε φορά που μιλάμε στο τηλέφωνο, κάθε φορά που επικοινωνείς με όλους εμάς που κάποτε είμαστε ομάδα, για να μας ζητήσεις …κάτι, μια χάρη, μια πληροφορία, μια επαφή, ένα τηλέφωνο, μια βοήθεια, αναρωτιέμαι. Ακόμα δεν το έχεις μετανιώσει;

Όλα όσα μπορούσες, αυτά που ….το μέσο «θέλω»,τα …θέλει πολύ, όλα αυτά που τους γύρισες την πλάτη, δεν σου λείπουν;
Άραγε κοντά δέκα χρόνια μετά, ακόμα γυρνάς το βλέμμα έκπληκτος, βγάζεις αμήχανα τα γυαλιά σου να τα σκουπίσεις στο πουκάμισο, άλλοτε μαγεμένος και άλλοτε φρικαρισμένος και λες «ρε πούστη μου, δεν είναι δυνατόν, δεν το πιστεύω».

Άραγε ακόμα μαγεύεσαι όπως τότε, από το πως είναι δυνατόν μια φυλή να μην παράγει ποτέ υπαλλήλους;
Άραγε ακόμα μαγεύεσαι όπως τότε, από την βαθιά χωνεμένη αθεΐα, που όμως γίνεται μια τυπική θρησκεία, η θρησκεία του τόπου κατοικίας. Για να γίνει μετά μια άλλη, και μια άλλη, και μία άλλη. Άραγε ακόμα ρωτάς «Μα ποιο Θεό έχετε;».
Και εκείνα τα κατάμαυρα τα μάτια, τα μάτια κάρβουνο σηκώνονται στον ουρανό και να σου δείχνουν τον ήλιο. Την ίδια ώρα που το χαμόγελο χαράζεται ειρωνικό, ίσα να δείχνει δόντια κίτρινα από τον καπνό και από τον χρυσό.

Άραγε ακόμα μαγεύεσαι όπως τότε, από το ότι τα παιδιά «ανήκουν» πιο πολύ στην κοινότητα από ότι «ανήκουν» στον γονιό;

Άραγε ακόμα μαγεύεσαι όπως τότε, από αυτά τα κοριτσάκια των 12 και των 13 χρόνων, αυτά που λούζονται στις αυλόπορτες μέσα στις σκάφες φορώντας την κλαρωτή φούστα, αυτά που έχουν το κουράγιο, την δύναμη, τα κότσια, την φωτιά να αψηφήσουν εξουσίες, γονείς, μαχαιρώματα, απειλές, ξύλο και να κλεφτούν με το παλικάρι... ετών 14;

Άραγε ακόμα μαγεύεσαι από το πως μπορεί η ψυχή να υποκαθιστά και να αντικαθιστά, ότι εμείς μάθαμε, έγινε δεύτερο πετσί μας, να θεωρούμε, ηθικό, δίκαιο, σωστό, δημοκρατικό, υγιεινό ...ή ότι;
Άραγε ακόμα μαγεύεσαι όπως τότε, από τους άγραφους μεν αλλά τόσο ισχυρούς «νόμους»,νόρμες, ήθη και δίκαια. Αυτοί οι «νόμοι» που είναι απείρως ισχυρότεροι από τον όποιον ...νόμο.

Και...άραγε ακόμα μαγεύεσαι με το πως είναι δυνατόν άνθρωποι αγράμματοι, άνθρωποι αναλφάβητοι, να έχουν καταλάβει ότι ένας από τους πιο μεγάλους εχθρούς του μέλλοντος της φυλής τους είναι η εκπαίδευση στα σχολειά του δικού μας κόσμου.

Το ξέρω Μανώλη... ότι θυμάσαι πόσο φρίκαρα, πόσο εξοργιζόμουν, πόσο τσακωνόμαστε, -κάποτε ανταλλάξαμε και βαριές κουβέντες- γιατί εγώ αρνιόμουν να αποδεχτώ την άρνηση των γονιών να στείλουν τα παιδιά τους σχολείο, αρνιόμουν να αποδεχτώ τις χίλιες μύριες δικαιολογίες που χρησιμοποιούσαν. «Τους κάνεις κακό που τους δικαιολογείς» σου φώναζα, «τους χαϊδεύεις». «Είσαι μια ηλίθια που βλέπει μόνο αυτό που της δείχνουν» μου απαντούσες.

Ο καβγάς κορυφώθηκε εκείνη την Παρασκευή που το κοριτσάκι –δεν θυμάμαι το όνομα της – με ρώτησε, «και θα μπορώ να διαβάζω και αυτά που γράφουν οι ταινίες στην τηλεόραση που δεν μιλάνε ελληνικά;» Εγώ το θεώρησα σαν δόλωμα, το καλύτερο δόλωμα να βάλω στο αγκίστρι.

Έπρεπε να περάσει πολύς καιρός για να καταλάβω την διαφορά της εκπαίδευσης από την Παιδεία, έπρεπε να αποστασιοποιηθώ για να καταλάβω ότι αυτή η φυλή- που το δικό της ολοκαύτωμα ποτέ δεν θα ιστορηθεί- επέζησε γιατί άλλη πατρίδα εκτός από την περηφάνια της δεν είχε ποτέ.

Έπρεπε να συνειδητοποιήσω, να χωνέψω, να ανακατευτώ με άλλες φυλές για να καταλάβω ότι μπορείς να ζήσεις χωρίς ψωμί, χωρίς νερό, χωρίς γιατρό, χωρίς σπίτι, ακόμα και χωρίς ελπίδα, αλλά ΔΕΝ μπορείς να ζήσεις εξευτελισμένος. Δεν άντεχαν να αφήσουν τα παιδιά τους να νοιωσουν παρίες.
Έπρεπε να δω ...άλλα, για να μπορώ σήμερα να πω ότι αυτό που τότε θεωρούσα σαν κουτοπονηριά τους, δεν ήταν παρά φόβος. Ή ίσως περηφάνια. Κι ίσως ίσως ο μόνος τρόπος επιβίωσης ενός κόσμου μέσα σε έναν άλλο, απόλυτα ξένο. Σε ένα κόσμο μπαλαμό.

Ναι και εγώ ...ερωτεύτηκα πολλά, αλλά δεν κατόρθωσα ποτέ να δω τον κόσμο τους με τα δικά τους μάτια. Ψηλάφισα, αλλά προσπαθούσα να βάλω τα κομμάτια του puzzle που εγώ είχα φτιάξει, κλίνοντας τα μάτια στην πραγματική εικόνα.
Ίσως απλώς να αποδέχτηκα πράγματα χωρίς να τα κατανοήσω.

Μπήκα ξένη, μπήκα ορμητικά κραδαίνοντας σαν λάβαρο το ορθό του δικού μου κόσμου, και βγήκα ...ξένη.
Μπήκες με τρυφεράδα, με σεβασμό, με ταπεινότητα, με αγάπη. Μπήκες με θαυμασμό.

Μπήκα να τους προσφέρω αφειδώς γυάλινα καθρεφτάκια όταν δεν μπορούσα να εκτιμήσω το δικό τους ...μπαχάρι.
Έμεινες εκεί όρθιος, πάντα εκεί, να τους περιμένεις να φέρουν μόνοι τους το πολύτιμο μπαχάρι τους σε σένα, πιπέρι ζηλευτό που καίει όποιον δεν το καταλαβαίνει, που κάνει τα μάτια να καίνε αλλά την γλώσσα να απολαμβάνει.
Πήγες να μάθεις πράγματα, πήγα να τους μάθω πράγματα.
Πήγα να ...τους σώσω. Πήγες να ...σε σώσουν.
Πέτυχες. Απέτυχα.

Κι ίσως γιαυτό...δεν έγραψα. Γιατί εγώ είμαι η πρώτη που δεν ...κατάλαβα όταν έπρεπε. Πως να γράψω τώρα για να καταλάβουν οι άλλοι;

Στην υγειά μας Μανώλη. Όλων μας.

Πέμπτη 16 Σεπτεμβρίου 2010

Δεξιότητες chef μεσογειακής κουζίνας θα προτιμηθούν

Μπορεί πολλά blogs να έχουν πληροφορίες από το …πέραν αλλά συχωριανοί μου, κύριες, κύριοι και μικρά παιδιά, το έγκριτο τούτο blog έχει πληροφορίες και από το υπερπέραν.
Αξιόπιστες λοιπόν δημοσιογραφικές πηγές μου αποκαλυψαν, ότι ο Καλλικρατης- όχι συχωριανέ μου ο φίλος του Ραγκούση, τον μακαρίτη τον Καλλικράτη εννοώ, το φίλο του Ικτίνου- έψαχνε απεγνωσμένα στις ουράνιες λεωφόρους και στα καφέ στα συνεφα τον άλλο μακαρίτη τον Καποδίστρια να τον ρωτήσει τι πράμα είναι τουτο το «Καλλικρατης» και αν πρέπει να στείλει ένα πνευμα, ένα νεύμα, έναν άγγελο, κάτι τις τέλος πάντων για να ευχαριστήσει τον Γεώργιο Β’ Παπανδρέου Γ’ για την ιστορική αυτή τιμή που κάνει στο όνομα του.
Ο Καποδιστριας τον χτύπησε στην πλάτη, τον κέρασε κάτι με υψηλό αλκοολικό βαθμό και … του είπε τα καζάντια τα δικά του.

Οι δημοσιογραφικές μου πηγές από το υπερπέραν με ενημέρωσαν ότι ο Καλλικρατης αφού μούντζωσε πατόκορφα τον Ηγεμόνα και τον νεορισθέντα από αυτόν Πρωθυπουργό Ραγκούση, έκτοτε πνίγει τον πόνο του στο ουράνιο αλκοόλ. Όχι, του Καλλικρατη δεν του αρέσει το …ξινόμαυρο του Μπουτάρη, του φίλου του Μάνου, έλα...του κόμματος της ΔΡΑΣΗΣ, Ελλαδα η χωρα της ...πολιτικής λησμονιάς. Ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες δε, αναφέρουν ότι κυκλοφορει στα ουρανια σοκάκια και λιαδα μονολογεί… γαμώ τον όρκο του…Καλλικράτη, γαμώ.

Πριν μας απασχολήσει το γεγονός για το ποιοι θα είναι οι επόμενοι Περιφερειαρχες και Δημαρχαίοι, ας έρθουμε να κάνουμε μια προβολή στο μέλλον για το πώς θα είναι οι κάτοικοι των Περιφερειών και των Καλλικρατικών Δήμων μετά από ένα ή δυο χρονια, κάτω από την φωτισμένη πολιτική της μνημονιακής τροικας, και την διοικηση του πολυχρονεμένου Γεωργίου του Β’ και των 48 υπουργοαναπληρωτουφυπουργών του.

Επίσημη ανεργία γύρω στο 20%, υποαπασχόληση και ελαστικές σχέσεις εργασίας- σήμερα δουλεύω 3 ώρες ανασφάλιστος εδώ και μετά από δυο μέρες βρίσκω ένα τετράωρο μεροκάματο αλλού, μισθοί, συντάξεις, πετσοκομμένοι και όσο βέβαια ο Καπελέρης θα κόβει ολημερίς και ολονυχτίς βόλτες στα κανάλια να ενημερώνει την Τρέμη, τον Αυτιά και τον Χατζηνικολάου για το πώς πατάσσει την φοροδιαφυγή, η φοροδιαφυγή θα θεριεύει. Αλήθεια υπάρχει 1 (ολογράφως ΕΝΑΣ) σοβαρός επιχειρηματίας που θα συμμεριστεί τις θεωρίες του Γεωργίου του Β’ ότι οι φόροι είναι …αλληλεγγύη και θα σπεύσει να τους καταβάλει, ενόσω θα περιμένει την επόμενη περαίωση;

Είναι ποτέ δυνατόν στην χώρα των φαιδρών κυβερνήσεων ένας επιχειρηματίας να μην φοροδιαφύγει, όταν ΓΝΩΡΙΖΕΙ ότι αν πληρώσει τον φόρο θα πιάσει στασίδι για να μου απονεμηθεί ο χρυσούς σταυρός του Μεγάλου Μαλάκα, την ίδια στιγμή που ο ανταγωνιστής μου θα περιμένει να καθαρίσει με τα ψιλά μιας περαίωσης και μετά να …κάψει τα βιβλία του όπως διαλαλεί ο τελετάρχης της ανομίας;

Οι δαπάνες για την παιδεία και την υγεία έχουν ήδη πάρει τον μαύρο κατήφορο, οι δημόσιες συγκοινωνίες καρκινοβατούν και σε λίγο θα είναι συμφεροτερο να μετακινεισαι με ταξί - λογω αναδουλειας καταργηθηκε και η διπλοκουρσα, ειδες το ΠΑΣΟΚ;-από ότι με τα μέσα μαζικής μεταφοράς. Εδώ βέβαια γνωρίζω τι θα μου απαντήσουν οι φίλοι του Ηγεμόνος. Ποδήλατο…
Και εδώ θα γίνω ΕΞΑΛΗ, εδώ μου πατάτε τον κάλο ηγεμονοφίλοι. Ζω σε ένα Δήμο που έφτιαξε ποδηλατοδρόμους χωρίς να ρωτήσει κανέναν παρα μόνο τους ...εργολάβους, και που αφού ξοδεύτηκαν εκατομμύρια από τα δημοτικά τέλη που χρυσοπληρώνω, δεν έχω δει 1 (ολογράφως έναν) άνθρωπο- ποδηλάτη να τον χρησιμοποιεί. Ρε μια μαμα έστω, να μαθαινει ποδήλατο με τρεις ρόδες στον μικρό Γιαννάκη.

Είναι επίσης μάταιο να μιλήσω για τον πληθωρισμό που σπάει το φράγμα του 6% και που …ω, κοιτά το θαύμα, δεν μπορούν λέει να κατανοήσουν οι οικονομολόγοι της τρόικας γιατί δεν απορρόφησαν τους τεράστιους έμμεσους φόρους οι έμποροι.
Να μιλήσω για τα λουκέτα και τα κανόνια; Να μιλήσω για το ότι όποιος έχει 5 δεκάρες ή τις σηκώνει για να βιοποριστεί ή τις βγάζει έξω. Τις παίρνει και φεύγει, τόσο απλά. Και όχι ΗΛΙΘΙΕ Σαχινίδη, δεν θα τις διπλοφορλογησεις, αντίκειται στην Κοινοτική Νομοθεσία.

Τι θα κάνει λοιπόν ο ..καλός Περιφερειάρχης και ο ...καλός Δήμαρχος του μνημονιακού μέλλοντος μας;

Θα οργανώνει λαϊκά συσσίτια, θα οργανώνει τις ομάδες των μαθητών που θα πηγαίνουν να κόβουν ξύλα για να θερμάνουν τις αίθουσες των σχολείων- στην ανάγκη θα κάψουν και τους …διαδραστικους πίνακες-εμείς πάλι θα κάψουμε τον …εθνικό προμηθευτή των διαδραστικών πινάκων- θα λύνει τις διαφορές των ασθενών για το ποιος από τους 5 θα χρησιμοποιήσει την μια σύριγγα και ποιος από τους 8 ασθενείς θα πάρει τον έναν όρο.

Σε αυτή λοιπόν την κατάσταση, με καλεί ο Γεώργιος Β’ Παπανδρέου Γ’ και τα γνωστά ακροδεξιά αλλά και … «αριστερά»(αιδώς Αργείοι!!!) δεκανίκια του να επιλέξω με αυτοδιοικητικά χαρακτηριστικά.
Ωραία λοιπόν… σε όλους αυτούς που αντικατέστησαν τον όρκο τους στο Σύνταγμα με τον όρκο τους στο Μνημόνιο και με την όποια παπάρα του όποιου Σχεδίου Καλλικράτη, Ξενοκράτη, Εφιάλτη, ας μου πουν ποια από τα κατωτέρω προσόντα διαθέτουν για να μπορώ και εγώ ο πολίτης να επιλέξω.

Ας μου καταθέσουν τις δεξιότητες τους για το ποιος οργανώνει καλά συσσίτια (δεξιότητες chef μεσογειακής κουζίνας θα προτιμηθούν), ποιος οργανώνει καλύτερα συνεργεία κοπής ξύλων στο βουνό, ποιος μπορεί να οργανώσει την …αυτομόρφωση των μαθητών, ποιος μπορεί να οργανώσει την …αυτοθεραπεια των ασθενών, ποιος μπορεί να οργανώσει τις ..σεμνές τελετές της κηδείας των συνταξιούχων. Να τον ψηφίσω ρε παιδί μου με ….αυτοδιοικητικά κριτήρια…

Αλλά μέχρι τότε, το μόνο που έχετε λαμβάνειν από εμένα είναι ένα και μόνο, με όλον το σεβασμό στον Καλλικράτη(τον αποθανόντα εννοώ) . Φτου σας ξεφτιλισμένοι Νενέκοι! Φτου, να μην σας…ματιάσω.


Υ.Γ. Αγαπητέ τ. συνήγορε του ...Τραπεζίτη, και νυν υποψηφιε Δήμαρχε της Αθήνας, στην σημερινη σας μάζωξη συνιστώ να μοιράσετε στο χριστεπωνυμο πλήθος σας ...αυτό, έτσι σαν την καλυτερη απαντηση τους πολίτες ...που σεβεστε, Αυτο είναι η απαντηση για το μέλλον τους, αν ψηφισουν εσάς και τους ομοίους σας.


Υ.Γ.2 Ευτυχώς οι μετανάστες έχουν την υφυπουργό , κ. Αννα Ραγκουση- Νταλάρα να επιληφθεί της καταστασης τους και βρισκονται σε καλυτερη μοιρα απο εμάς. Αν αυτος ο κολοσος της πολιτικής προλάβει να μεγαλουργησει στα θεματα μεταναστευτικής πολιτικής, θα ασχοληθεί και με την δική μας ...μοιρα. Αλήθεια, αυτη δεν ειχε- σαν την άλλη γιγαντιαια πολιτική παρουσία την κ. Γκερεκου-, κάτι ...φορολογικές ατασθαλίες που ειχε αναλάβει με το αζημιωτο να ...περαιωσει και να διεκπεραιώσει η Κυβερνηση Σημιτη και ο εκλεκτός κ. Πανταγιάς; Θα μου πεις εδώ ...δεν ξερω, δεν ειδα, δεν άκουσα, δεν απαντώ για τον Τσουκάτο, σιγά μην θυμηθούμε και τον Πανταγιά τώρα.

Κυριακή 12 Σεπτεμβρίου 2010

Μπουγάτσα με ...γραβάτες

Θεέ μου μεγαλοδύναμε
που'σαι ψηλά εκεί απάνω
ρίξε λιγάκι τουμπεκί, Θεούλη μου
στον αργιλέ μου απάνω

Ανάμεσα στης εκκλησιάς
τις αψηλές καμάρες
ανάβαμε τις λουλαδιές,Θεούλη μου
σα να' τανε λαμπάδες.

Μπρος στον Άγιο Σπυρίδωνα
με τ' άσπρα του τα γένια
τραβάω μία ντουμανιά,Θεούλη μου
ξεραίνεσαι στα γέλια

Κι όταν ανάψει ο αργιλές
κι έρθουμε σε ντουμάνι
στείλε όλους τους αγγέλους σου,Θεούλη μου
να πουν το νάνι νάνι

Σε πολλούς αποδόθηκε η ...πατρότητα αυτού του τραγουδιού, όμως στην πραγματικότητα κανείς δεν ξέρει τον σύνθετη, τον δημιουργό του, τον πατέρα του. Είναι ...αδέσποτο.

Αυτό το τραγούδι, είναι τραγούδι κηδείας. Είναι ο Σαλωνικιώτικος αποχαιρετισμός στον ..μάγκα που την ...έκανε πια, για άλλους κόσμους. Κι είναι οι φίλοι που τον χαιρετούν.

Κι όταν ανάψει ο αργιλές
κι έρθουμε σε ντουμάνι
στείλε όλους τους αγγέλους σου,Θεούλη μου
να πουν το νάνι νάνι

Τίποτα άλλο δεν έχω να γράψω για την φετινή φιέστα την Σαλωνικιώτικη.

Υ.Γ. Δεν μπόρεσα να το βρω σε μια ...αυθεντική εκτέλεση, κι αυτή που μου φάνηκε η πιο "σεβαστική για αυτό,αν και υπάρχουν πιο αυθεντικές ...αλλά όχι στο youtube.



Αλλά πάλι για όσους δεν αγαπούν την ελληνική ...jazz, δηλαδή το αυθεντικό ρεμπέτικο, υπάρχει και σε πιο ...light εκτέλεση με Αλκίνοο Ιωαννίδη και Τζιμάκο.


Πέμπτη 9 Σεπτεμβρίου 2010

Η σφαίρα που σκοτώνει την εφτάψυχη

Πίσω στο 1974.
Ας θεωρήσουμε σαν αφετηρία του σημερινού ελληνικού πολιτικού συστήματος την πτώση της Χούντας. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής δημιουργεί τη Ν.Δ. Και ας πουμε ότι αυτή παίζει τον ρόλο των «Συντηρητικών», των «Ρεπουμπλικάνων» επί το ευρωπαικοτερο, των Χριστιανοδημοκρατών.
Στον αντίπαλο χώρο-των …Εργατικών, των …Δημοκρατικών, των …Σοσιαλιστών, ας πούμε στο χώρο της κεντροαριστεράς, δημιουργούνται 3 κόμματα. Νομίζω ότι είναι σχεδόν ιστορικά αποδεδειγμένο ότι ο Ανδρέας Παπανδρέου ήταν σαφώς πιο διορατικός και απείρως ευφυέστερος από τον Γεώργιο Μαύρο ή τον Γιάννη Ζίγδη, και το γεγονός του ενός ισχυρού πόλου που εξέφραζε τότε η Ν.Δ. επέτασσε να υπάρχει το ισχυρό αντίπαλο δέος.

Θεωρητικά και …καταστατικά, και η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, ήταν πολυσυλλεκτικά και κόμματα που ευαγγελίζονταν την εσωκομματική δημοκρατία. Στην πραγματικότητα εκείνη την εποχή λειτούργησαν σαν μαγαζιά δυο πολύ ισχυρών αλλά και ευφυών και χαρισματικών …ιδιοκτητών. Και ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και ο Ανδρέας Παπανδρέου είχαν και την αυτοπεποίθηση και την διορατικότητα αλλά και την δυνατότητα να αφομοιώνουν τις συχνά έντονα πολιτικά διαφοροποιημένες τάσεις μεσα στα κομματα τους. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, αν και πρεσβευτής της λαϊκής δεξιάς κατηγορήθηκε για την …σοσιαλμανία του όταν κρατικοποίησε πολύ μεγάλες ιδιωτικές επιχειρήσεις φτιάχνοντας ισχυρότατους κρατικούς πυλώνες ανάπτυξης , και ο Ανδρέας Παπανδρέου παρά την αντιΕΟΚικη ρητορεία του είναι αυτός που βάζει τα θεμέλια για τα περίφημα Μεσογειακά Ολοκληρωμένα Προγράμματα. Ο αντι-εοκικός Αντρέας Παπανδρέου είναι ουσιαστικά ο θεμελιωτής της ευρωπαϊκών διαρθρωτικών ταμείων.

Στην πραγματικότητα και οι δυο, διαμόρφωσαν ένα πολιτικό πλαίσιο στην εποχή, στα μέτρα αλλά και στις δικές τους δυνατότητες. Τα τεραστια λάθη τους, συχνά καταστροφικά όπως και οι αναξιοποίητες δυνατότητες τους, κρίνονται και θα κρίνονται διαρκώς από την ιστορία αλλά δεν θέλω να εστιάσω σε αυτό το σημείο.

Και η Αριστερά;
Φαντάζομαι ότι σε πολλά πανεπιστήμια του εξωτερικού- στην Ελλάδα είναι ταμπού- θα διδάσκεται η τακτική αλλά και η ικανότητα του Ανδρέα Παπανδρέου να την αφοπλίζει και να την λεηλατεί εκλογικά. Και βέβαια αυτό δεν ήταν ευθύνη του "βιαστή", ήταν ευθύνη του βιαζόμενου"
Δεν έχω την παραμικρή ιδέα αν ήταν ζήτημα πολιτικής τακτικής ή πολιτικής πεποίθησης, αλλά ο Ανδρέας Παπανδρέου κατόρθωσε το ακατόρθωτο. Τη ίδια στιγμή που δικαίωνε πατριωτικά, οικονομικά, και πάνω από όλα ηθικά τους ...ηττημένους του Ελληνικού Εμφυλίου πολέμου, ταυτόχρονα επικοινωνούσε την καθαρόαιμα ελληνική περηφάνια του γιου, για τον «Γερο της Δημοκρατίας», τον πατέρα του, που βέβαια όλοι γνώριζαν ότι αυτός ο …Γέρος δεν ήταν παρά ο υποτακτικός του Σκόμπυ.

Θυμάμαι στην Ικαρία με την … γκρούβαλη φοιτητική παρέα μου (όσοι έχουν κάνει διακοπές στην Ικαριά, καταλαβαίνουν τι εννοώ με την λέξη…γκρούβαλη), που μια από τις μεγάλες νύχτες, μου είπε κάποιος γέρος παλιός Ελασιτης με μια μικρή συνταξη εθνικής αντιστασης, σε ένα καφενέ στον Αρμενιστή: «Ο Αντρέας έκανε κόλλυβα για να συχωρεθεί η ψυχή απο τα ...αποθαμένα του.»

Μπορεί πάγιο και απόλυτα δίκαιο αίτημα της Αριστεράς να ήταν πάντα η απλή αναλογική αλλά η Αριστερά δεν βρήκε ένα δυναμικό ακροατήριο για να το υποστηρίξει. Ή μάλλον να πειει για την αναγκαιοτητα του. Ιδιαίτερα μετά την κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού, βολεύτηκε σε ρόλους καταγγελτικούς ή στις ελάχιστες (ίσως και όχι τόσο ελάχιστες τελικά) περιπτώσεις σε συμφωνίες …προθύμων με ανταλλάγματα κάποιες καρέκλες. Ονόματα δεν λέμε, προσωπατα δεν θίγουμε..

Αλήθεια αν ποτέ η κοινωνία απαιτούσε και βροντοφώναζε ότι η αντιπροσωπευτική Δημοκρατία για να λειτουργήσει οφείλει και πρέπει να είναι ουσιαστικά αντιπροσωπευτική, το πολιτικό προσωπικό της Αριστεράς δεν θα είχε μπει σε άλλες πολιτικές διεργασίες;
Ναι αλλά για να το βροντοφωνάξει ο κόσμος, έπρεπε να τον πείσει η Αριστερά. Το αυγό του Κολόμβου. Κακά τα ψέματα…βολεύτηκε η Αριστερά, όταν ήξερε πολύ καλά ότι ή θα μπει να γίνει ένα γρανάζι κυβερνήσεων μέχρι να την συνθλίψουν και να την καταπιούν ή η κοινωνία θα την αντιμετωπίζει εν πολλοίς με την θεωρία της χαμένης ψήφου, εφοσον δεν υπάρχει εκλογικό συστημα απλής αναλογικής.


Το δικομματικό λοιπόν μοντέλο που έχτισαν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και ο Ανδρέας Παπανδρέου έφτασε στο τέλος του.
Θέλω να πιστεύω ότι αυτή η Κυβέρνηση είναι η τελευταία μονοκομματική Κυβέρνηση. Και αυτό θα είναι επιτέλους και το τέλος της μεταπολίτευσης. Αυτής της εφτάψυχης μεταπολίτευσης που δεν λέει να πεθάνει…

Και γιατί να πεθάνει τώρα;

Μετά τον θάνατο του Ανδρέα Παπανδρέου και την απόσυρση από την ενεργό πολιτική του Κωνσταντίνου Καραμανλή, έγιναν πολλές φορές …απόπειρες να διασπαστούν τα Κόμματα. Στο τέλος υποτίθεται ότι χάριν της …ενότητας, αυτού του ιερού τοτέμ του κομματικού πατριωτισμού, βρισκόταν η λύση, εφευρίσκονταν οι ισορροπίες και τελικά γινόταν η… μοιρασιά.
Στην πραγματικότητα οι διαφορές για την όποια επαπειλούμενη διάσπαση ήταν καθαρά προσωπικές. Ο Αβέρωφ, ο Ράλλης, ο Μητσοτάκης, ο Έβερτ, ο Καραμανλής, ο Σαμαράς, η Ντόρα και εν πάσει περιπτώσει οι όποιοι κατά καιρούς πρίγκιπες και βασιλιάδες της Ν.Δ. όπως και ο Σημίτης, ο Τσοχατζοπουλος, ο Παπανδρέου, ο Βενιζέλος, αντίστοιχοι πρίγκιπες και βασιλιάδες του ΠΑΣΟΚ, ειχαν μόνο προσωπικές διαφορές, αυτοί και οι αυλές τους.

Από την άλλη, η μάχη των διάδοχων είτε του ΠΑΣΟΚ, είτε της Ν.Δ., δινόταν πάντα μετά από μια εκλογική ήττα. Την ώρα που ο αρχηγός του «αντίπαλου» πολιτικού χώρου, ήταν στην πιο ισχυρή στιγμή του. Ποιος θα αναλάμβανε το προσωπικό ρίσκο να «ιδεολογικοποιησει» μια ανύπαρκτη πολιτική διαφορά και να γίνει το πρόβατο που θα το φάει ο λύκος.

Η ενότητα ξαφνικά γινόταν το άγιο δισκοπότηρο, το Κόμμα γινόταν Πατρίδα, και βέβαια κανείς τους στην πραγματικότητα δεν είχε καμιά ιδεολογική διαφοροποίηση από την άλλη αυλή. Στην πράξη καμιά δικαιολογία που να μπορεί στοιχειωδώς να σταθεί. Να εφευρεθεί ένα Filioque, ρε αδερφέ.

Και τα δυο Κόμματα, σακάτεψαν καταστατικά και εσωκομματικές δημοκρατίες, οι διαφορετικές πολιτικές τάσεις αντιμετωπίζονταν ή με την προσφορά μιας θεσούλας ή με λάσπη για …προδοσίες και άλλα φαιδρά. Φαντάζομαι ότι οι Κομνηνοί , οι Ίσαυροι και οι Ραγκαβέ θα βρήκαν άξιους συνεχιστές της Βυζαντινοκρατίας μέσα στο ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ...

Ας μου πει κάποιος ποια ήταν η ιδεολογική διαφορά ανάμεσα στην διαμάχη Παπανδρέου- Βενιζέλου. Το στυλ; Το προφίλ; Το image; Μια καθαρά προσωπική διαμάχη και φιλοδοξία αυτών και των αυλών τους ήταν. Δεν είναι απαραίτητα κακή η φιλοδοξία, αλλά κανείς τους δεν κατάφερε να της προσδώσει έστω ένα στοιχειώδες πολιτικό περιεχόμενο. Απόδειξη ότι τώρα μετά από αυτήν την αδιανόητα χυδαία πολιτική στροφή του ΠΑΣΟΚ, στον νεοφιλελευθερισμό, έχοντας βρει τις ισορροπίες των εξουσιών τους , οι δυο τους είναι αγκαλιά και αντάμα.

Αποφασίζοντας ο Σαμαράς να μην ψηφίσει το Μνημόνιο, δίνει το εναρκτήριο λάκτισμα στο τέλος της μεταπολίτευσης. Οριοθετεί την λαϊκή πατριωτική δεξιά. Βρίσκει την χρυσή ευκαιρία να ξωπετάξει την Ντόρα Μπακογιάννη, αλλά και η Μπακογιάννη βρίσκει επιτέλους τον δικό της πολιτικό χώρο στο δεξιό πολιτικό στερέωμα, αυτό της νεοφιλευθερης διαχειριστικής πολιτικής. Θα μου πείτε, μα προσωπικές διαμάχες ήταν και αυτές. Ναι, αλλά επιτέλους υπάρχει πολιτικό πρόταγμα. Ή έστω εφευρέθηκε από τους δυο τους που αποφάσισαν να πάρουν διαζύγιο. Καμία σημασία δεν έχει ή δεν θα έχει για τα μελλούμενα της ελληνικής πολιτικής ιστορίας. Όσο θα υπάρχει αντιπροσωπευτική δημοκρατία θα υπάρχει και Δεξιά. Το ζητούμενο ειναι να σπάσει επιτελους το μονομπλοκ.

Χαζεύω το ΛΑΟΣ. Ένα κόμμα που μέχρι τώρα ήταν ένα one man show. Μπορεί ο Καρατζαφέρης, ο κυρίαρχος του παιχνιδιού στο μαγαζί του να κάνει διάφορες οβιδιακές μεταστροφές τακτικισμου, αλλά στην πράξη και η δική του η καρέκλα αρχίζει να τρίζει. Μεγάλη δυσκολία για υποψηφιότητες. Η αλεπού …απειλείται από τα παιδιά της. Και το πολιτικό προσωπικό του ΛΑΟΣ θα βρει τι ισορροπίες και τις συμμαχίες του με τους χώρους στους οποίους πραγματικά ανήκουν ιδεολογικά. Πιθανότατα θα έχουμε και πιο ακροδεξιό πολιτικό χώρο.

Επιτέλους ο ένας πόλος του τέρατος του δικομματισμού σπάει. Τώρα υπάρχει ο χώρος να σπάσει και ο άλλος.
Το ΠΑΣΟΚ βέβαια είναι στην εξουσία, η εξουσία δρα πάντα συγκολλητικά στο πολιτικό προσωπικό. Αλλά επιτέλους υπάρχει πολιτικό πρόταγμα. Και αυτό είναι το μνημόνιο.

Δεν είμαι αιθεροβάμων. Ξέρω πολύ καλά ότι καμία πολιτική persona «πρώτης γραμμής» για να χρησιμοποιήσω την τηλεοπτική γλώσσα, δεν θα πάρει τέτοια προσωπικά ρίσκα. Θα συνδιαλεγουν, θα πάρουν το κάτι τις, φάνηκε και από τον ανασχηματισμό, και άντε μπορεί να πετάνε και κανένα τροχιοδεικτικό βολιδοσκοπώντας για την επόμενη μέρα και κρατωντας κανένα στασιδι. Ή το αντίστροφο. Πολιτικό προσωπικό που μπορεί να έχει προσωπικά παράπονα ή προσωπικές φιλοδοξίες που δεν ικανοποιήθηκαν, μπορεί να χρησιμοποιήσει την αντιμνημονική ρητορεία προκειμένου να πιάσει στασίδι για τα επόμενα βήματα.

Μικρή σημασία έχουν πια όλα αυτά. Τα πράγματα τρέχουν, αυτό έχει σημασία. Τα πρόσωπα που ενσαρκώνουν τους ρόλους, προσωπικά δεν με αφορούν. Το έργο με νοιάζει.

Σημασία έχει ότι το μνημόνιο και ότι αυτό αντιπροσωπεύει είναι επιτέλους η σφαίρα που θα σκοτώσει την μεταπολίτευση. Η σφαίρα που θα σκοτώσει τον δικομματισμό. Και ή θα υπάρξουν Κυβερνήσεις συνασπισμών με προγραμαμτικέ συμφωνίες ή στην χειρότερη περίπτωση πολυτασικά κόμματα με ουσιαστικές εσωκομματικές δημοκρατίες. Αυτά τα αμπελοχώραφο του κάθε ηγημένος, ειτε ΠΑΣΟΚ, ειτε Ν.Δ. τελειώνει...
Η Αριστερά- όπως φοβάμαι βεβαια ότι αυτο μπορεί να συμβει και με την άκρα Δεξιά- θα επιβάλλει ορους.

Δεν με τρομάζει καθόλου η πολλαπλή διάσπαση της Αριστεράς. Με στεναχωρεί συναισθηματικά, αλλά δεν με τρομάζει. Ναι και εκεί προσωπικές είναι οι διαφορές και …ιδεολογικοποιουνται, αλλά δεν έχει σημασία. Ή τουλάχιστον δεν έχει τόσο μεγάλη σημασία, εφόσον κάποιος δεν συμμαχήσει με το ΠΑΣΟΚ σαν κεντρικό φορέα της πολιτικής του μνημονίου. Εφοσον κάποιος όπως η Δημοκρατική Αριστερα, δεν του προσφερει δεκανικια, σε αυτη την τοσο κρισιμη στιγμή, στην καταστροφική πολιτική του μνημονίου που εφαρμόζει.
Πείτε με και αιθεροβάμονα αλλά είμαι ίσως από τους ελάχιστους ανθρώπους που πιστεύω ότι και το ΚΚΕ θα αλλάξει. Ή για να το πω πιο συγκεκριμένα, δυνάμεις μεγάλες και πολιτικά σημαντικές που κουβάλαει μεσα του το ΚΚΕ, θα απαγκιστρωθούν από ιστορικές ιδεοληψίες, τακτικισμούς, ισορροπίες τρόμου και θα ξαναδιαβάσουν προσεκτικότερα τα …ευαγγέλια.

Μόνο που σε αυτό το καινούργιο τοπίο που είναι πια ζήτημα χρόνου να διαμορφωθεί- συχωριανοί μου, η ιστορία δεν υπήρξε ποτέ συνεπής στα ραντεβού που εμείς της δίνουμε-, η Αριστερά έχει ένα πολύ μεγάλο χρέος και ένα ακόμα μεγαλύτερο ρόλο να παίξει. Πιθανότατα και πρωταγωνιστικό. Να βρει, να συναντηθεί με την κοινωνία και τους εργαζόμενους και να τους εκφράσει. Παντού. Συμμαχώντας και συμφωνώντας. Διαφωνώντας και πολεμώντας.

Όπως και η βαρύτητα υπήρχε πριν τον Νεύτωνα, έτσι και η Αριστερά υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει περα από το όποιο πολιτικό προσωπικό την αντιπροσωπεύει στην Βουλή, στα Κόμματα, στα Συνδικάτα ή στις τηλεοράσεις.
Η Αριστερά θα είναι πάντα ζωντανή εκφράζοντας όχι αριθμούς αλλά ανθρώπους.
Η Αριστερά θα είναι ζωντανή, όσο τουλάχιστον θα υπάρχει σε αυτόν τον πλανήτη το αίτημα για κοινωνική δικαιοσύνη.
Η Αριστερά θα είναι ζωντανή όσο θα υπάρχει έστω και ένας άνθρωπος που αδικείται από την όποια εξουσία τον τσαλαπατάει.
Η Αριστερά θα είναι ζωντανή όσο κάποιος θα μπορεί να ελπίζει και να ονειρεύεται μια καλύτερη ζωή μαζί με τους …άλλους.

Το μνημόνιο έδωσε σε όλες τις πολιτικές δυνάμεις, αλλά και σε όλη την κοινωνία το πρώτο έναυσμα να συνταχθουν σε δυο γραμμές. Να έχουμε μια πολύ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΉ, απλή, απτή, ακόμα και ευκολοκατανοητη διαφορά.
Σήμερα δεν υπάρχουν ναι μεν…αλλά. Όποιος σήμερα, σε αυτήν την κρίσιμη μάχη, στηρίξει τον εχθρό μου, είναι εχθρός μου.
Σήμερα όποιος δεν είναι εδώ, είναι εκεί.
Όλα τα άλλα θα …διαλευκανθούν στην πορεία. Και η πορεία θα είναι και μακρυά και δύσβατη και ακανθώδης. Αλλά κανένα κάρο δεν προχώρησε μπροστά από το άλογο.
Τώρα πάμε να σκοτώσουμε την μεταπολίτευση.

Τετάρτη 8 Σεπτεμβρίου 2010

Προς τον Πρόεδρο αθλοπαιδιών και θαλασσίων ποδηλάτων

κ. Φώτη Κουβέλη
Ενταύθα

Η λαμπρή πορεία του Νίκου Κωνσταντόπουλου ως Προέδρου (Πρόεδρος να ναι και ότι να’ναι) στον Παναθηναϊκού έληξε.
Ο κ. Νίκος Κωνσταντόπουλος έδωσε ότι …πολυτιμότερο είχε (όχι την τιμή του την είχε παραδώσει πολύ παλιότερα και ουδέποτε του επεστράφη για να μπορέσει να την ξαναχρησιμοποιήσει) στον τότε Πρωθυπουργό Κ. Καραμανλή προκείμενου να αναδειχθεί στο αξίωμα του Προέδρου της Δημοκρατίας.
Ο Κ. Καραμανλής προτίμησε να στριμώξει το ΠΑΣΟΚ από την όποια ….γη και όποιο…ύδωρ μπορούσε να του πουλήσει ο κ. Νίκος Κωνσταντόπουλος που απέρρεε απο την όποια θητεία του στον Συνασπισμό, και πρότεινε για την Προεδρία της Δημοκρατίας τον Κάρολο Παπούλια.
Προφανώς όμως θεωρούσε ότι κάτι τις χρωστάει και στον Ν. Κωνσταντόπουλο και …έτσι ο Ν. Κωσταντοπουλος έγινε Πρόεδρος του Παναθηναϊκού, της αγαπημένης ομάδας του τ. Πρωθυπουργού.

Αγαπητέ κυρ Φώτη, πριν δώσετε και εσείς ότι ...πολυτιμότερο έχετε στον κ. Γ. Παπανδρέου, μάθετε τουλάχιστον τι ομάδα υποστηρίζει. Φοβούμαι ότι ο κ. Γ. Παπανδρέου δεν ενδιαφέρεται ιδιαιτέρως για το ποδόσφαιρο, και έτσι σας βλέπω Πρόεδρο καμιάς ποδηλατικής ομάδας, καμιάς ομάδας θαλασσίου κανό, ή ακόμα χειρότερα πλασιέ στατικών διαδρόμων, ποδηλάτων ή γυμναστηρίων πιλάτες.


Χωρίς την παραμικρή εκτίμηση
Κατερίνα

Τρίτη 7 Σεπτεμβρίου 2010

Τσίτσο, το λιμάνι φεύγει!

Αλήθεια εκτός από τη ζωή, την καθημερινότητα και τα εισοδήματα των υπουργών, υφυπουργών, αναπληρωτών, και των παρατρεχάμενων τους, η αλλαγή ονομάτων στη μαρκίζα, επηρεάζει τη ζωή κανενός άλλου πολίτη;

Το πολιτικό συμπέρασμα του ανασχηματισμού είναι ένα και μόνο. Η πολιτική της Κυβέρνησης παραμένει ως έχει. Και αυτο είναι το μόνο σημαντικό και ενδιαφερον για όλους εμας.

Γιατί αλήθεια έγινε ο ανασχηματισμός;
Θα έλεγα για τρεις λόγους.

Ο πρώτος, είναι ο βασικός λόγος που γίνεται κάθε ανασχηματισμός.
Αν αλλάξουμε τον φωτισμό στην μαρκίζα και τα ονόματα των ηθοποιών του θιάσου, δίνουμε την δυνατότητα και την ευκαιρία στα ΜΜΕ να προσπαθήσουν να κάνουν το εργο τους. Δηλαδή να παραμυθιάσουν τον κόσμο, ότι αλλάζει η ουσία της πολιτικής. Συνήθως αυτό το τρυκάκι έχει μέσο χρόνο ζωής μια με δυο βδομάδες.

Ο δεύτερος λόγος για τον συγκεκριμένο ανασχηματισμό είναι οι κομματικές ισορροπίες ενόψει των δημοτικών και περιφερειακών εκλογών.
Ο Συνήγορος του …Τραπεζίτη (αλλά αυτά θα τα πούμε άλλη φορά) δεν έχει κομματικό μηχανισμό στην Α’ Αθήνας, η Φώφη βιολογικό παιδί του Γεννηματά και του πραγματικό παιδί κομματικού σωλήνα, ο Σκανδαλίδης, ο Παπουτσής πρέπει να είναι χορτάτοι για να δώσουν και αυτοί στο σακούλι των κουκιών που μετριέται στις δημοτικές, το κάτι τις τους. Ούτε τον ανύπαρκτο Σπύρο Κουβέλη βουλευτή της Α’ Αθήνας, δεν τόλμησαν να αποπεμψουν, δεν είναι εποχές για τέτοιους πειραματισμούς. Το αφεντικό θελει να ειναι όλοι χαρουμενοι.

Η Περιφέρεια Αττικής, πρέπει να πρασινίσει ΠΑΣΗ ΘΥΣΙΑ. Η ανύπαρκτη Μαριλίζα- πόσα παιδιά πια έχει αυτός ο κομματικός σωλήνας;- επαγγελματίας ανεπάγγελτη και τέως Γραμματέας του… Κινήματος πρέπει να βολευτεί κάπου, και η Λούκα Κατσέλη είναι επικίνδυνη …ελεύθερη και διαμαρτυρόμενη.
Τωρα τι σημασία πραγματικά εχει για το ποιος θα ειναι Υπουργός Εξωτερικών. Ο φον Δημητράκης, μπορεί να παίζει μπάσκετ ή βόλους με τον Νταβούτογλου, τι μας νοιάζει, υπάρχει πάντα ο Ρόντος για τις πραγματικές …δουλειες.

Η παρέα του Γιωργάκη τα σκάτωσε, αλλά αν τους σουτάρει είναι τρανή ομολογία ήττας, άσε που το πιο βαθύχρωμο ΠΑΣΟΚ που την έχει στημένη, θα τους πάρει τα σώβρακα. Ο Γεώργιος Β’ Παπανδρέου Γ’ αφήνει στην «θέση» τους την παρέα του, αλλά τους αφήνει χωρίς αρμοδιότητες. Γιατί βέβαια η Τίνα είναι πλέον Υπουργός άνευ χαρτοφυλακίου- την Ενέργεια την δινουμε στον άλλο δικό μας, τον Σηφουνάκη. Η Μπιρμπίλη θα ασχοληθεί με φώκιες, αρκούδες άντε και κανένα ποδηλατοδρομο και εκει αν και μόνον ο ενδιαφερόμενος εργολάβος δεν είναι κανένας μεγαλόσχημος .

Ο Γερουλάνος στερείται τον έλεγχο της επικοινωνίας, ο αθλητισμός γίνεται …άθληση και τον παίρνει ο Λοβέρδος. Τώρα αυτές τις αμερικανιές για το Υπουργείο Διατροφής…φαντάζομαι ότι έχουν σχέση με την έκκληση του Γεωργίου Β’ Παπανδρέου Γ’ να μην καταναλώνουν οι υπήκοοι του βοδινό. Άστο πολυχρονεμένε μου, με την ανεργία στο 20% και τις συντάξεις στο ναδίρ, η μεσογειακή διατροφή με τσουκνίδες, καυκαληθρες και όσπρια είναι δεδομένη. Και είναι μάλλον το μόνο πεδίο στο οποίο αυτή η Κυβέρνηση έχει να επιδείξει επιτυχίες.

Ο Λοβερδος θα συνεχίσει το θεάρεστο έργο του, του περιορισμού της ζωής των ηλικιωμένων κλείνοντας περιττά νοσοκομεία και κέντρα υγείας και παριστάνοντας τον Βασιλάκη Καΐλα στο MEGA.
Δεν φαντάζομαι βέβαια ότι κανείς σοβαρός θα περίμενε να απομακρυνθεί ο …γίγας Μαγκριώτης. Ο Μαγκριώτης κουβαλάει την προίκα του μηχανισμού του στην …Συμπρωτεύουσα όπου ο κ. Μπουτάρης (του πολιτικού χώρου της Δράσης, του Μάνου, του Κοντογιαννοπουλου, του Χαρίδημου Τσουκα και άλλων …χαρισματικών) εκτίθεται με τις ευλογίες του ΠΑΣΟΚ και του γνωστού δεκανικιού του, του κυρ-Φώτη.
Προφανώς κανείς εκ των κολοσσών τύπου Τζάκρη, δεν μπορούσε να στερήσει τις υπηρεσίες του από την Κυβέρνηση, μιας που και ο τελευταίος κομματάρχης του τελευταίου τροχού της αμάξης δεν είναι ώρα να πληγωθεί. Άλλωστε ας αναλογιστούμε ότι και το 1/3 του σογιού της να διόρισε η κ. Τζακρη στο Μουσείο της Πέλλας, …ε, είναι προφανές ότι το …σοι είναι πολυπληθές.

Επίσης είναι προφανές ότι η σύντομη a la Mr Bean θητεία του κ. Ξυνίδη, Γραμματέα του …Κινήματος εν όψει εκλογών έπρεπε να τερματιστεί με μια τιμητική αποστρατεία. Φαντάζομαι ότι θα συνεχίσει το …έργο του κ. Μπόλαρη, το οποίο «Μπολάριο έργο» εξακολουθεί να παραμένει μυστήριο για όλο το πανελλήνιο.
Προφανώς ο γίγας του σοσιαλισμού ο κ. Καχριμάκης, που θα γινει ο Γραμματέας του ...Κινηματος, θα προήλθε ως προϊόν κάποιων πολιτικαντικο-κομματικών συμβιβασμών και ισορροπιών των οποίων λίαν συντόμως θα …αναγνώσουμε εν όψει των εκλογών.

Ο τρίτος λόγος αυτού του ανασχηματισμού, είναι η Τιτανομαχία και η ισορροπία των 3 Μαξιμιλιανών, Πάγκαλου, Παμπούκη, Ραγκούση. And the winner is Ragoussis

Θα μου πεις τι χρειάζεται τρεις συντονιστές μια Κυβέρνηση που εκτελεί τις οδηγίες που δίνει η τρόικα και που είναι απόλυτα ξεκάθαρες, καθαρογραμμένες, εύληπτες ακόμα και δι ηλιθίους. Μα γιατί χρειάζονταν ούτως η άλλως οι Υπουργοί; Άντε για κανένα ρουσφέτι. Μα θα ρωτήσεις συχωριανέ μα το Σύνταγμα; Ε, αυτή την ερωτηση καλυτερα να μην την κάνουμε και χαλαμε και τις καρδιές μας.

Προφανώς λοιπόν ουδείς λόγος υπάρχει όχι για 3 συντονιστές, αλλά ούτε για έναν. Αλλά δεν είναι αυτό που με καίει. Είναι που ρίξανε τον Θόδωρο.
Α, η αδικία πρέπει να λέγεται. Διότι αν Θόδωρε μου, για να μπουν λυτοί και δεμένοι να υποστηρίξουν το Χριστινάκι για Δήμαρχο στα Καλύβια σου πήραν μέχρι και τα στυλό πάνω από το γραφείο, αυτό είναι αδικία. Κακό το deal, σε ρίξανε. Έπρεπε να διεκδικήσεις τουλάχιστον το χρίσμα για το Δήμο Αθηναίων για το Χριστινάκι, μην σου πω και του Περιφερειάρχη Αττικής.
Τώρα αν και οι ψηφοφόροι του Δήμου Σαρωνικού δεν επιλέξουν την κ. Παγκάλου για να τους διοικήσει, φοβάμαι ότι θα παραμείνεις να κοσμείς με το αγαλματένιο κορμί σου την θέση του Αντιπρόεδρου άνευ αρμοδιοτήτων μέχρι να βγάλει ο ήλιος κέρατα.

Το πιο σημαντικό όμως αυτού του ανασχηματισμού παραμένει η υπουργοποίηση της κ. Νταλάρα. Αλλα αυτο θα το εξηγησει καλυτερα ο κ. Λακοπουλος βασει της θεωριας των Νεφελιμ.

Προφανώς ο Ηγεμών πρέπει να επιδείξει και την αρρενωπή αποφασιστικότητα του με την αποπομπή έστω …ενός από το θίασο. Να χτυπησουμε και λιγο το χερι στο τραπέζι ρε αδερφέ! Το ρόλο της Ιφιγένειας- Μαρθας Βουρτση, εκλήθη να παίξει η κ. Κατερίνα Μπατζελή. Εδώ όμως θα μου επιτρέψετε να χαρώ εξαιρετικά. Όχι βέβαια γιατί η κ. Μπατζελή ήταν πιο επιτυχημένη ή πιο αποτυχημένη από οποιονδήποτε άλλον. Αλλά γιατί ήταν η θρασυτερη όλων. Ή μάλλον ήταν …εμετικά θρασύδειλη.

Είχα μείνει άναυδη όταν χαζεύοντας τις διάφορες γλυκανάλατες και επαναλαμβανόμενες παραδόσεις- παραλαβές Υπουργείων από τηλεοράσεως, είχα δει τον περσινό Νοέμβρη την κ. Μπατζελή να ξεκινάει την ομιλία της προς τους εργαζόμενους του Υπουργείου της με το «όποιος δεν ακολουθήσει τις εντολές, θα δει την πόρτα».

Το ότι η κ. Μπατζελή είναι αγενέστατη, και δεν έχει γνώση στοιχειωδών κανόνων ευγενείας καθώς και τις ελάχιστες έστω απαιτούμενες κοινωνικές δεξιότητες, είναι οφθαλμοφανές. Αλλά δεν μπορούσα να διανοηθώ ότι μπορεί είναι και τόσο ηλίθια. Όποιος έχει στοιχειωδώς διοικήσει ακόμα και περίπτερο, γνωρίζει ότι αυτό που θα καρπωθείς προσωπικά είναι η συνεργασία, η γνώση, η εμπειρία, η συναίνεση, το φιλότιμο και γιατί όχι, ΚΑΙ η αγάπη των υφισταμένων σου. Αυτή μπορεί να σε αναδείξει και η έλλειψη αυτής μπορεί να σε καταβαραθρώσει.
Ένα από τα παλιά αφεντικά μου, έλεγε "όσο ανεβαίνει η μαϊμού τόσο φαίνεται ο κώλος της". Δώσε σε κάποιον εξουσία και …κάνε τον χάζι. Νομίζω ότι απολαύσαμε όλοι τον κώλο της σοσιαλιστικής μαϊμούς κ. Μπατζελή…

Λοιπόν, Υπουργοί, Αναπληρωτές Υπουργοί, Υφυπουργοί και λοιποί συγγενείς… σας εύχομαι καλό ταξίδι γιατί το ….λιμάνι φεύγει.
Υ.Γ. Μου ειχε διαφυγει η επανυπουργοποιηση του άλλου κολοσου της πολιτικής, του κ. Ροβλια. Αν δεν απατωμαι ο κ. Ροβλιας ήταν αυτός που απεπεμφθη απο την Κυβερνηση, γιατί ασχολιοταν ...υπερμετρα, με τις μεταθεσεις των φανταρων,γιων,ανηψιών και γενικώς συγγενών των ψηφοφορων του. Και γελάω. Γελάω μεχρι δακρυων. Γιατί ...θυμηθηκα τον αληστου μνημης Τσιτουριδη. Που αποιπεμφθηκε τις πρωτες μερες υπουργοποιησης του,τοτε που ο Καραμανλής επανιδρυε το Κρατος του σεμνά και ταπεινά, επανηλθε λίγο αργοτερα και η ...ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΟΜΕΝΗ με καρμπον ιστορία,γνωστη!
Μα αυτο πια δεν ειναι πολιτική ιστορια,ανεκδοτο είναι....

Κυριακή 5 Σεπτεμβρίου 2010

Περιμένοντας τον ...πατατοκόφτη

Μόλις δέχτηκα ένα τηλεφώνημα.
-Καλέσαμε το 210....
- Μάλιστα
- Είμαστε στην ευχάριστη θέση να σας ανακοινώσουμε ότι κερδίσατε το χρίσμα του ΠΑΣΟΚ για την θέση του Περιφερειάρχη.
-Ορίστε;
- Ο Πρόεδρος του Πανελληνίου Σοσιαλιστικού Κινήματος, ο πολυχρονεμένος Γεώργιος Β’ Παπανδρέου Γ’ αποφάσισε ότι ο δημοκρατικότερος δρόμος, ο δρόμος των ίσων ευκαιριών για τους πολίτες περνάει μέσα από τον τηλεφωνικό κατάλογο.
-Ορίστε;
- Καλούμε τυχαία νούμερα και όποιος δεχτεί κέρδισε. Στην αρχή ρωτούσαμε και κάποιες ερωτήσεις γνώσεων, πχ να μας πείτε απο πόσα νησιά αποτελούνται τα Επτάνησα, αλλά πια δεν έχουμε αυτή την πολυτέλεια,ο χρόνος πιεζει.
- Ορίστε;;;;
- Αχ πείτε μου ότι δέχεστε, μόνο εγώ έχω πάρει 2895 τηλεφωνήματα και η ώρα είναι ήδη 12.20 το μεσημέρι. Ο πρόεδρος έχει δεσμευτεί να ανακοινώσει τα αποτελέσματα στις 11.00 πμ.
- Μπορώ να αλλάξω το δώρο του ...χρίσματος με ένα ηλεκτρικό πατατοκοφτη γιατί μου χάλασε;
- Αρνείστε στον Πρόεδρο;
- Ασφαλώς όχι, ποια είμαι εγώ να αρνηθώ; Να το πω αλλιώς, αν δεχτώ θα μου κάνετε δώρο και τον πατατοκοφτη;
- Δεν μπορώ να δεσμευτώ, χάσαμε και τον Χριστοφοράκο που τους χάριζε στο κίνημα. Να σας δώσουμε ένα θαλάσσιο ποδήλατο;
-Όχι, ηλεκτρικό πατατοκοφτη θέλω
Θα μεταφέρω το deal στον Πρόεδρο και θα ξαναεπικοινωνησω μαζί σας
- Περιμένω...