Δευτέρα 31 Οκτωβρίου 2011

Μια σκύλα που ξαπλώνει όπου της αρέσει

Το είχα κρατησει στα ....αγαπημένα* μου. Στα ...αποθηκευμένα μου.
Με τρόμαξε. Το ξόρκισα. Δεν θα του επέτρεπα να με αφορά.

Δεν αγάπησα ποτέ τις φωτογραφίες. Δεν αγάπησα ποτε τα videos. Στατικά. Μουσειακά. Άβια. Προ-πεθαμένα. Αναλλοίωτα. Πλαστικά. Να μένουν εκεί, χωρίς να ζουν, χωρίς να αλλάζουν, χωρίς να ωριμάζουν, χωρίς να γερνούν, χωρίς να μπορούν να πεθάνουν. Ολέθριο πράγμα η ...Αθανασία!

Λάτρεψα μόνο τις «σκηνές» και τις «στιγμές» που ...αποθηκεύει ο νους μου.
Αυτές που η Μνήμη κρατάει, αυτές που τις επεξεργάζεται κάνοντας τες Αναμνήσεις. Αυτές που καλλιεργεί ο χρόνος. Αυτες που ζυμώνει η Ζωή. Αυτές που η ήττα, ο πόνος, η χαρά, η ηδονή, η πίκρα, η επιτυχία, η νοσταλγία, τις φωτίζει ...αλλοιώνοντας τες. Μνήμη ...κρασί. Κάποτε και ...ξύδι.

Δεν πάλεψα ποτέ να «κρατήσω» την κοινή αλληλουχία των ...στιγμών. Μόνο το άρωμα τους. Εγώ μέσα στο...κόσμο. Ο κόσμος μέσα μου. Εσένα.

Οι ...αρρώστιες έχουν περίεργα ονόματα. Αυτή τη λένε Google effect.
Η χρηση του Internet από τον Άνθρωπο σαν μια εξωτερική τράπεζα μνήμης. Παρά πολλοί άνθρωποι να γνωρίζουν όλο και λιγότερα για όλο και περισσότερα πράγματα. Μια ...γνώση σαν πανδημία ...άγνοιας.
Οι άνθρωποι από διαχειριστές και ύψιστοι καλλιτέχνες της μνήμης τους να γίνονται απλοί ...ταξιθέτες. Η «γνώση» να εξαπλώνεται σε τεράστιες επιφάνειες. Να χαλαλίζει το βάθος της, για να απλωθεί.

Google effect. Η «γνώση» σαν επιδημία. Αταξική. Αχρονική. Άπατρις.
Κανένα συνορο να μην μπορει πια να διακοψει την εξαπλωση της. Κι ο Ανθρώπινος εγκεφαλος να αλλάζει πλεύση. Να μην γεμιζει το κουμπαρά του, να μην αφηνει να γινει η ωσμωση, η αντιδραση, το πεταγμα, η αλλοιωση. Μόνη δεξιοτητα πια η ...ταξιθεσία.
Η μνήμη να χάνει την γοητεία της. Να μην ειναι πια ... «μια σκύλα που ξαπλώνει όπου της αρέσει».

Google effect παρακαλώ σε, άφησε με να ... Θυμηθώ ... Αλλοιώνοντας.
Google effect παρακαλώ σε, άφησε με να ...Ζησω... Ξεχνωντας.
Google effect παρακαλώ σε άφησε με να ...πεθανω... σπαζοντας τον κουμπαρα μου

Δαρβίνε ξέρεις πόσο σε λάτρεψα, και έτσι έχω θαρρητα, χάρη μεγάλη να σου ζητήσω . Μην μου την εκφυλίσεις την...αχρηστη. Τα εχω βρει απο καιρό με τον Κερβερο. Το νομισμα του για να με περάσει απεναντι στην Αχερουσία ειναι μόνο ένα. Ότι ...θυμάμαι. Όπως το ...θυμάμαι.

*κλικ στην εικόνα για το άρθρο "searching for the Google Effect on the people's memory"


Σάββατο 29 Οκτωβρίου 2011

Ο Χριστός, ο Ζαμπούνης και ο ...Κάρολος

Κατανοώ απόλυτα τον κακοχωνεμένο μακιαβελισμό της καθεστωτικής δημοσιογραφίας και της ελέω Τρόικας Πολιτικής «Εξουσίας» να απαξιώσει τους πολίτες, ράβοντας τους στο κούτελο, γραφικές ταμπέλες σαν τα κίτρινα αστέρια του Δαυίδ. Είναι το τελευταίο ...προκεχωρημένο φυλάκιο που μπορούν να υπερασπιστούν ...καταρρέοντας.

Αλλά μου είναι αδιανόητο να αποδεχτώ ότι κάποιοι βυθιζόμενοι σε θεσμολαγνικούς αυτισμούς, σε μιντιακα παιχνιδάκια απαξιωμένων υπαλληλίσκων, σε επιθεωρησιακά νούμερα μπουλουκτσήδων της συναλλαγής, θα απολογούνται για την ριζοσπαστικοποίηση των πολιτών. Όποιων πολιτών. Όλων των Πολιτών.

Η Πολιτική έχει ΠΑΝΤΑ σαφές ιδεολογικό πλαίσιο μέσα στο οποίο κινείται. Κι αυτό το πλαίσιο δεν ήταν ποτέ ...μεταφυσικό. Ήταν πάντα ταξικό. Όταν η μεσαία τάξη βυθίζεται κ προλεταριοποιειται, όταν η εργασία της απαξιωνεται κ η περιουσία της δεν αξίζει ούτε το χαρτί των συμβολαιογραφικών τίτλων ...ιδιοκτησίας, είτε είναι θρησκευόμενη, είτε είναι ποδοσφαιροφιλη, είτε είναι εθνικιστική, είτε είναι βουδιστική, είτε είναι φαν της Τατιάνας, είτε φαν του Γιανναρα, τότε έχει ΕΞ ΑΝΤΙΚΕΙΜΈΝΟΥ έναν ΕΧΘΡΟ κ έναν ΣΥΜΜΑΧΟ. Τον εχθρό τον εντόπισε, τον γνωρίζει και τον καταγράφει. Τον ΒΡΟΝΤΟΦΩΝΑΖΕΙ. Οι νοικοκυραίοι πήραν το όπλο τους.

Τώρα μένει να καταλάβει ο ...Σύμμαχος, ότι η Κοινωνία είναι πιο μπροστά από τα δικά του ...μεταφυσικά προβλήματα savoir faire. Αν δεν το καταλάβει...αν συνεχίσει τους ..ελιτισμούς, τότε δεν αυτοκαταστρέφεται απλά. Αυτό είναι το μικρότερο κακό. Το μεγάλο κακό είναι ότι η Φύση μισεί το ...κενό. Και δεν το αναπληρώνει πάντα, ...όπως φαντασιωνομαστε με αυτοϊκανοποίηση.

Αν νομίζει η Αριστερά ότι εκπροσωπεί κάποιου είδους ...μεταφυσική θρησκεία, όπου ευσεβείς πιστοί θα προσέλθουν να ...βαπτιστούν στα καθαγιασμένα νερά της, πλανάται πλάνην οικτρά... Ο Χριστός ...πέθανε. Ο Ζαμπούνης, γράφει σε φυλλάδες για το πολιτικάντικο life-style . Κι ο ...Κάρολος παριστάνει το φερετζέ του φαντάσματος της ...δημοκρατίας.

Τρίτη 25 Οκτωβρίου 2011

Σώζοντας τους ...Γάλλους

Σε κανένα δημοκρατικό πολίτευμα οι εκλογές και η λαϊκή νομιμοποίηση μιας πολιτικής ΔΕΝ μπορούν να θεωρηθούν «επικίνδυνο πείραμα». Κι αυτό δεν είναι ούτε ...θεώρημα, ούτε «ορθολογισμός», ούτε τηλεοπτική παρλαπίπα. Είναι ΑΞΙΩΜΑ. Είναι η βάση αυτού που με τόσο «καμάρι» διάφοροι αυτιστικοί δανδήδες του γυαλιού ονομάζουν αντιπροσωπευτική δημοκρατία.

Οι εκλογές δεν είναι απλά «επικίνδυνο πείραμα» για το ΠΑΣΟΚ. Θα είναι η ταφόπλακα του. Αν μέχρι την ημέρα των εκλογών καταφέρουν να κατέβουν με ένα ψηφοδέλτιο τα συνεταιράκια- προσωπικά αμφιβάλλω- θα θεωρηθεί επιτυχία αν πάρουν διψήφιο ποσοστό.

Τις σφραγίδες των κομμάτων η Ιστορία τις προσπερνά χωρίς να τους χαρίζει καν ένα βλέμμα, και το βάρος «ΠΑΣΟΚ» είναι πια τόσο χυδαίο που αμφιβάλλω αν κανείς θα θέλει διακαώς να διεκδικήσει αυτή την «κληρονομιά».

Η συζήτηση για το αν η Δανειακή Σύμβαση θα περάσει με151, με 180 ή με 500 βουλευτικές ψήφους είναι ήδη ξεπερασμένη. Η Δανειακή Σύμβαση δεν θα εφαρμοστεί ποτέ, γιατί αυτή η ΕΕ όπως και η Ευρωζώνη όπως την γνωρίσαμε έχει ήδη προσμετρήσει το βίο της. Οι εξελίξεις έχουν ήδη δρομολογηθεί.

Η επίκληση του Σαρκοζύ στη...Δημοκρατία κάθε άλλο παρά τυχαία ειναι. Η ρήση Αλφαταζ περί «μη προβλεπόμενης κηδεμονίας» από καμία Συνθηκη της ΕΕ, κάθε άλλο παρά τυχαία είναι. Κανείς τους δεν ανακάλυψε ΤΩΡΑ την ...δημοκρατία. Απλά στο παιχνίδι των πολιτικάντικων ισορροπιών το μπαλάκι πετιέται σε ΕΜΑΣ απέναντι στον ιστορικά ...αειθαλή γερμανικό ιμπεριαλισμό. Οι Γάλλοι ξέρουν από ...γραμμές Μαζινό και πως τις διαβαίνουν τα γερμανικά πάντσερ. Γιατί σε ΕΜΑΣ;

Γιατί ΕΜΕΙΣ κρατούσαμε τη χειροβομβίδα στα χέρια μας, πριν από την ακόμη συντριπτικότερη της Ιταλίας, κι γιατί ΕΜΕΙΣ πια δεν έχουμε τίποτα άλλο να χάσουμε.

Γιατί η χειροβομβίδα που θα ΑΠΑΣΦΑΛΙΣΤΕΙ με απροσμέτρητο κίνδυνο για το «νόμισμα», μπορεί να λειτουργήσει σαν ένα από τα διαπραγματευτικά του ατού στην καινούργια ...αναδιανομή εξουσίας στην Ευρώπη. Και ασφαλώς ο Σαρκοζυ γνωρίζει ότι ο Παπανδρέου και το αυτιστικό πολιτικό προσωπικό του τοπου, υπάλληλων πολλών και ποικιλων συμφερόντων, του είναι απολύτως άχρηστο πλέον.

Κυριακή 16 Οκτωβρίου 2011

“And , If we should fail?”.

Στο απόγειο της καριέρας του ως Σαιξπηρικός ηθοποιός ο sir Αλεκ Γκίνες, εκεί στα τέλη της δεκαετίας του 60, αποφασίζει να ανεβάσει Μάκβεθ.

Κι αυτό το θεατρικό γεγονός από μόνο του, ίσως θα ήταν ένα ακόμη διαμάντι στο στέμμα του, αν δεν αποφάσιζε να προτείνει το ρόλο της Λαίδης Μάκβεθ στη Σιμόν Σινιορέ. Σε μια Σινιορέ, που τότε κάνει χολυγουντινή καριέρα, και που οι θεατρικές της εμπειρίες είναι λιγοστές, οι δε Σαιξπηρικές της είναι ...ανυπαρκτες. Κι ακόμα χειρότερα μια Σινιορέ που δεν μιλάει καν αγγλικά αλλά αναμασάει τα στοιχειώδη αμερικάνικα των κινηματογραφικών της ρόλων.

Πρεμιέρα. Κατάμεστο το Royal Court Theatre, από ένα κοινό, τόσο καλά εκπαιδευμένο που γνωρίζει τους Σαιξπηρικους διάλογους ... «από καρδιάς».

Κάπου στη μέση της Πρεμιέρας εκείνης της τόσο πολυδιαφημισμένης παράστασης, του θεατρικού ...γεγονότος της εποχής, η Σιμον Σινιορέ, η Λαίδη Μάκβεθ ...χάνει τα λόγια της. Μπερδεύεται, παγώνει και μένει άλαλη πάνω στη σκηνή. Σε αυτά τα δευτερόλεπτα που ο χρόνος διαστέλλεται, ματώνει και καθορίζει τα ...χρόνια.

Ο sir Αλεκ Γκινες, μέσα στο βροντερό βουητό της σιωπής του κοινού, την πλησιάζει, πιάνει τα χέρια της, την κοιτάζει στα μάτια ... «πηδάει» όλη την επόμενη σκηνή, όλο τον επόμενο διάλογο, όλη την επόμενη στιχομυθία και ...απαγγέλλει... And , If we should fail?”.

Η Σινιορε εξακολουθεί να τον κοιτάζει στα μάτια παγωμένη και άλαλη. Κι ο Γκινες ...συνεχίζει. Συνεχίζει λέγοντας την ατάκα που πρέπει να πει η Λαίδη Μάκβεθ: “We fail”.

Και η Σινιορέ ...ξεκοκαλώνει και συνεχίζει...

Κάποιοι από το κοινό σηκώνονται όρθιοι και χειροκροτούν αλλόφρονες, απο ενθουσιασμό. Κάποιοι άλλοι από το κοινό, σηκώνονται και αποχωρούν επιδεικτικά από την αίθουσα του Royal Court Theatre.

Η παράσταση κατέβηκε μετά από δυο μέρες. Οι κριτικές τους ξέσκισαν.

O sir Αλεκ Γκινες δεν ξανάπαιξε ποτέ πια Σαιξπηρικό ρόλο. Η Σινιορέ δεν ξανάπαιξε ποτέ στο θέατρο.

Ο Γκίνες στα απομνημόνευματα του έγραψε ότι αυτή η παράσταση ήταν η πιο μεγάλη στιγμή της καριέρας του. «Κατάλαβα τότε, έγραψε, τι σημαίνει τελικά να είμαι Ηθοποιός. Τελικά ναι, υπήρξα ...καλλιτέχνης»

Η Σιμον Σινιορε περιγράφοντας τη σκηνή στο ‘La nostalgie n'est plus ce qu'elle était’, λέει ότι έζησε ελάχιστα τον προορισμό του Ηθοποιού, το Θέατρο. Ναι, Απέτυχε. Αλλά το Έζησε...

Υ.Γ. “All of old. Nothing else ever. Ever tried. Ever failed. No matter. Try gain. Fail again. Fail better”


Σάββατο 15 Οκτωβρίου 2011

Η Μαντάμ Σουσού κάνει καριέρα στο Ελντοράντο

Παρατηρώ με ...τρόμο, όχι μόνο τους κοινωνικούς σαλτιμπάγκους, όχι μόνο τα κυβερνοδίαιτα junkies, όχι μόνο τους νεόπτωχους της τ. μεσαίας τάξης που η αδράνεια στο φρενάρισμα της ζωής τους, λειτουργεί ακόμα...αυτιστικά, αλλά και ...αριστερούς, να ταμπουρώνονται πίσω απο το mainstream, πίσω απο το politically correct, πίσω από αυτήν την πολιτική ορθότητα του συρμού.

Ο εχθρός ανερυθρίαστα πυροβολεί στο ψαχνό για το...καλό μας, ποδοπατάει ανθρώπους, ζωές, δικαιώματα, τελατινιαζει τον πολιτισμό της εργασίας, καταρρακώνει κάθε έννοια δημοκρατικής νομιμότητας, κάθε ψήγμα λαϊκής βούλησης, και η συζήτηση περιστρέφεται σε επίπεδα κατηχητικού 5ης διαλογής.

Να καταλάβουν οι εργαζόμενοι τα δικά τους εργαλεία παραγωγής; Τς,τς,τς ανακράζει ο Μπιθουλας του μικροαστισμού. Ο αριστερός πρέπει να είναι καλός χριστιανός. Να δίνει το παράδειγμα του οσιομάρτυρα. Να σταυρώνεται χαμογελώντας. Άντε κι ο γαλαντόμος ο Παπαχελάς στις κουβαρντοσυνες του, του παρέχει τη δυνατότητα να κάνει «2-3 συνταγμένες διαδηλώσεις» να ...ξεχαρμανιάσει. Πως λένε οι παπάδες; Κάνε και 40 μετάνοιες κι άντε στο καλό. Θα ανταμειφθείς στην...άλλη ζωή.

Μόνο που η Αριστερά γνωρίζει ότι η ...σωτηρία της ψυχής, είναι ...άλλου παπα ευαγγέλιο ή ...άλλου ψυχαναλυτή ντιβάνι. Η σωτηρία όμως της τιμής και της αξίας της Εργασίας, είναι το παραδοσιακό δικό της Βιλαέτι. Κι αυτό πρέπει να το υπερασπιστεί, με κάθε μέσο, με κάθε τρόπο, με κάθε κόστος, και μακριά από αυτήν την βόμβα ναπάλμ της political correctness που διαλύει τα κοινωνικά αντανακλαστικά. Αλλά με αμέριστο σεβασμό στο κοινωνικό ένστικτο επιβίωσης μιας κοινωνίας που ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ έχει ριζοσπαστικοποιηθεί.

Υ.Γ. Και επειδή όλα αυτά τα ζητήματα είναι λυμένα απο την Ιστορία, στην πρώτη μεγάλη -στη Ναζιστική Ευρωπη- απεργία των Δ/Υ και ΚΑΤΑΛΗΨΗ ολων των κρατικών κτιρίων τον Απρίλη του 1942, η...διαταγή της δοτής Κυβέρνησης περιεγραφε πως «οποιαδήποτε κατάληψη δημόσιων κτιρίων θα θεωρείται ως ΣΑΜΠΟΤΑΖ παρά των στρατευμάτων κατοχής και θα υπόκειται στους στρατιωτικούς ποινικούς νόμους»

Και επειδή η ...ΓΣΕΕ, με όποιο όνομα κι αν έκανε ...καριέρα σε αυτό το τόπο, πάντα ξεπουλημένη ήταν, ας θυμηθούμε την ανακοίνωση της ΕΣΕΕ (τότε ΓΣΕΕ: «Καλούμε όλα τα εργατικά στελέχη και όλους τους μισθωτούς να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων και να καταδικάσουν και να αποφύγουν επιμελώς κάθε ενέργεια που τείνει στη παρανομία(sic!) κι πειθαρχημένα κάτω από αυτήν να επιλύσουν κάθε ζήτημα που τυχόν προέκυπτε ή θα προκύψει γιατί έχουμε απτά δείγματα του ενδιαφέροντος τόσον της Κυβερνήσεως όσον και των Αρχών Κατοχής για την ευμενή λύση κάθε ζητήματος που απασχολεί τον εργατικό κόσμο».

Ευτυχώς το ΕΑΜ τότε, δεν ...υπάκουσε στα κελεύσματα του κάθε Παναγόπουλου, πολύ δε περισσότερο στους Καστανίδηδες και τους Μόσιαλους της εποχής..

Υ.Γ.2.Ο Ηλίας Μανουσαρίδης, Προεδρος εργαζομένων στην καθαριότητα του Δήμου Θεσ/κης, απάντησε στους Καμινομπουτάρηδες που αλαλιασμένοι πετάνε το προσωπείο:"Αν στειλουν τα ΜΑΤ και χρησιμοποιήσουν βία, θα απαντήσουμε με βία. Αυτός που θα κάνει την οικογενεια μου να πεινάσει και να μην ζεσταθεί, δεν μπορει να περπατάει ασφαλής"

Κι ήταν τοσο παρηγορη η βροντερή όσο και σθεναρή αυτη φωνή, αυτη η κραυγή που δηλώνει ότι το κοινωνικό ένστικο επιβιωσης των εργαζομένων ξυπνησε απο το ληθαργο και βρυχαται. Και αυτή η φωνη ειναι ο μόνος ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ όσο και ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ μονοδρομος.

Κυριακή 9 Οκτωβρίου 2011

Όταν οι ..θεοί κάνουν real estate

Πως διαβάζεις την Ιστορία; Με τα μάτια καρφωμένα στο χάρτη... Σε αυτό το τόπο παράγουμε πάντα πολλή περισσότερη Ιστορία από αυτή που μπορούμε να καταναλώσουμε. Γονιδιακή πρόνοια των...θεών για τη φυλή; Όχι. Απλά, πολύ μικρό το...οικόπεδο, σπαρμένο στην πιο ενδιαφέρουσα θέση του πλανήτη.

Χαζεύω τα κυριακάτικα φύλλα του ελληνικού Τύπου κι είναι σαν να ακούω τους βρυχηθμούς από τις καμπάνες της εκκλησίας της γειτονιας μου. Τα περί χρέους μας, ευρώ μας, ελλειμμάτων μας και λοιπών ...δαιμονίων να παραπέμπουν σε συζητήσεις μεσαιωνικών θεολόγων περί του φύλλου των αγγέλων. Λες κι αυτός ο τόπος βρίσκεται ...εν κενω. Λες κι αυτός ο τόπος είναι ένα οικόπεδο κάπου στο Σύμπαν, κάπου στον Άρη, κάπου στη Νεφελοκοκκυγία, κάπου στον Ουρανό. Ε, δεν είναι... Ε, δεν ήταν ...ποτέ.

Αντίθετα ήταν ένα οικόπεδο που οι κτηματομεσίτες ...θεοί θα το πάσαραν στον κάθε ...επενδύτη ως ««perfect location but too ...noisy». Σε όλες τις περιόδους που η Ιστορία ανακλαδίζεται απο τον χρυσοποίκιλτο και κατακόκκινο- όχι απο βελουδο, αλλά από αίμα- καναπέ της, σε κάθε περίοδο που η τράπουλα ξαναμοιράζεται, που οι ισορροπίες μεταβάλλονται, που οι επιρροές και οι χάρτες ξαναζωγραφίζονται, χαζεύουν οι θεοί κτηματομεσίτες το οικόπεδο- μπαρουταποθήκη. Οι γεωπολιτικές επιδιώξεις των Μεγάλων καθόρισαν πάντα αυτό το φασαριοζικο τόπο. Απο την ..."Ανεξαρτησία", απο το Ναβαρίνο, από το φόβητρο του -έτοιμου να αποσυνθέσει την οθωμανική αυτοκρατορία- Τσάρου, απο την Αγγλία που ηθελε απεγνωσμένα να έχει πρόσβαση στη Διώρυγα του Σουέζ, από μια Γαλλία ηττημένη στους Ναπολεόντειους πολέμους, αυτός ο τόπος αναπαράγει ΣΤΑΘΕΡΑ Μαυροκορδάτους, Καποδίστριες και Κωλέτηδες σε κάθε είδος κι σε κάθε version

Δημοκρατικοί Μύθοι, Παραμύθια «δημοκρατίας», που καλούνταν πάντα να εξυπηρετηθούν σε ένα άθλια ξεπουλημένο παιχνίδι. Αίμα ηρώων να κυλάει πάνω στο πράσινο τραπέζι της τσόχας. Αυτή είναι η πραγματική ιστορία της Αριστεράς σε τούτο εδώ το οικόπεδο. Γραμμένη πισω από τις σελιδες ιστορικου κυνισμού ...Ημερολογίων (the diary of G. Dimitrov). Κυνική από τη φύση της η Ιστορία.

Κι ύστερα...Κι ύστερα μια ..Μεταπολίτευση που δεν τόλμησε καν να ακουμπήσει τη Χούντα, μιας που θα έπρεπε να χώσει τα χέρια της μέσα στα σκατά της προχουντικής περιόδου. Μια Μεταπολίτευση, μια ...μετα-χουντα, που συνέχισε ακάθεκτη την προχουντική κτηνωδία, απλά ευφυέστεροι οι...απόγονοι των ...οικων, χρησιμοποιούν τις «τεχνολογίες» της εποχής.

Φιλλέλην ο Χελμουτ Σμιτ... Ε, ρε και πόσοι φιλέλληνες και Φιλελληνικά Κομιτάτα πέρασαν απο τούτο το οικοπεδο. Ε, ρε και πόσα ...δάνεια «ανεξαρτησίας» πέσανε πάνω του.

Γερμανός ο Χέλμουτ Σμιτ. Πολύ Γερμανός. Γερμανός που γνωρίζει ότι σήμερα σε αυτόν τον τόπο βρίσκεται η πυρηνική βόμβα που δεν έχει απλά την δυνατότητα να ανατινάξει το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα, αλλά όλες, τις ούτως ή άλλως εύθραυστες γεωπολιτικές ισορροπίες. Γερμανός ο Σμιτ, απο αυτούς τους Γερμανούς που γνωρίζουν αυτό που κάτι τυπάκια σαν τον γενίτσαρο Ρέσλερ, τη Μέρκελ, τον Σόιμπλε, τον Άκερμαν, παραβλέπουν για μια ακόμα φορά μέσα σε δύο αιώνες. Γερμανός που γνωρίζει ότι όποτε οι Γερμανοί...απαρνήθηκαν την Realpolitik, όποτε διάβασαν λάθος τον ιμπεριαλισμό του κοινωνικού Δαρβινισμού, όποτε ματοκύλισαν τον πλανήτη, ΕΧΑΣΑΝ..

Κευνσιανός ο Γκάιτνερ; Σερίφης του Μεγάλου Μπάτσου που κάνει αισθητή την παρουσία του. Προς αποφυγήν ...παρεξηγησεων.

Στο οικόπεδο «Ελλάδα» με μια ...κατά Πούτιν μετασοβιετική «Ευρω-Ασιατική Ένωση», με μια Αραβική αναδιανομή εξουσιών, με μια μετα-οθωμανική Τουρκία, με μια Κίνα με τεράστιο εμπορικό πλεόνασμα, που αγοράζει χρέη αλλά ενώ ο πελάτης εχει πάντα αεροπλανοφόρα και πεζοναύτες, ο αγοραστής δεν εχει μπάτσους για να στείλει τους ...δικαστικούς κλητήρες, το τομάρι μας αξίζει πολλά. Όσο μια ανεξέλεγκτη πυρηνική βόμβα.

Στη τρίτη γενιά Παπανδρέου, ο Γιωργάκης ο Γ’, με την διάνοια των ηλιθίων, κατορθωσε να χάσει ακόμα και την εύνοια των παραδοσιακών αφεντικών των προγονών του. Των παπουδοπατεράδων του. Τώρα πια όλοι τον δείχνουν με το δάχτυλο. Με χειρότερα αντανακλαστικά ακόμα και από τον γερμανοφιλο Ιωάννη Μεταξά. Η συμμορία του, παλεύει να ...συνομιλήσει με τη Μέρκελ. Ανθύπατοι έρχονται να επιθεωρήσουν τα ...στρατεύματα τους.

Μόνο που ακόμα και οι λογής λογής Βαν Φλητ πίσω τους είχαν την Γιάλτα και το Πότσδαμ και μπροστά τους το δόγμα Τρούμαν. Οι συμφωνίες είχαν ήδη υπογραφεί. Οι ...Αγγλο-Αμερικάνοι, απλά έκαναν αλλαξοκωλιες στις συμφωνημένες αποικίες και προτεκτοράτα. Αντιθετα τώρα ...όλοι ετοιμάζουν τα στρατεύματα τους.

Ναι, η μόνη μας διέξοδος είναι το τράβηγμα της περόνης της ...χειροβομβίδας. Το ...Κούγκι. Αλλά... όποιος πιστέψει ότι αυτό μπορεί να γίνει χωρίς ...συμμάχους, θα πρέπει να ξαναδιαβάσει καλά τον Θουκυδίδη. Να ξαναδεί, το πιο...αμοραλιστικό κείμενο της Ιστορίας, τον διάλογο Αθηναίων-Μηλίων.

Το ευρω, η δραχμή, η ...μνα, ειναι απλά στιγμές της Ιστορίας. Μικρές όσο μια αναπνοή. Λεπτομέρειες, όπως η δολοφονία του Φραγκίσκου Φερδινάνδου, ως...αφορμή .

Η πτωχή πλην τιμία Ελλας, δεν υπήρξε ποτέ ιστορικά. Όποιος φαντάζεται ότι θα πετάξει την βόμβα έχοντας τινάξει στον αέρα τα πάντα, έχοντας δώσει μια σπρωξιά να γυρίσει η ράθυμη ρόδα της Ιστορίας, και την επόμενη μέρα θα ζήσει πτωχός πλην τίμιος και πάνω από όλα ανεξάρτητος, ίσως να είναι και ιστορικά νυχτωμένος. Όσο λογιστικό είναι το χρέος τόσο οι γεωγραφικές συντεταγμένες του οικοπέδου είναι ...συγκεκριμένες. Τόσο συγκεκριμένες όσο μια καταραμένη ...Ευχή.

Οι θεοί κάνουν real estate, οι Μαυροκορδάτοι, οι Καποδίστριες και οι Κωλέτηδες, διορισμένοι...έπαρχοι, εκπροσωπούν τα συμφέροντα των κτηματομεσιτών Αφεντικών τους. Όσο για τους Λαούς...

Υ.Γ. Κυριακή σήμερα.... ας βάλω και λίγη μουσική, έτσι για να σκεπασω τα αυτιά μου απο τη βουή. Βουη απο καμπάνες "Ναων" και κηρύγματα "Παπαδων" κάθε λογής... πίστης