Νύχτα. Φωτισμένη. Υγρή. Από μια βροχή που …μετάνιωσε. Από τα νερά των οδοκαθαριστών που ξεπλένουν την αχλύ από χιλιάδες ανάσες.
Η Πλατεία, με αυτή την λαμπερή φιλαρέσκεια που έχουν στα μάτια της χορτασμένης από τον έρωτα γυναίκας, ξεβάφεται στα γρήγορα, ξεπλένει το κορμί της, και ξαποσταινει. Για λίγο. Να προλάβει να αποκοιμηθεί, ίσα πριν υποδεχτεί ξανά τους χιλιάδες εραστές της.
Το «ψιτ» δεν ήταν του ...Μορφέα, ήταν του Δρόμου. Την πλησίασε ο Δρόμος, στάθηκε δίπλα της, παλιός νικητής αυτός, με παλιά παράσημα, άλλα γυαλιστερά κι άλλα σκονισμένα. Χαμογέλασε νυσταγμένα η Πλατεία….
«Να σου μιλήσω λίγο;» την ρώτησε δειλά.
«Πες μου», του χαμογελάει εκείνη
«Λένε για μένα» της είπε…
Γέλασε η Πλατεία… Άνοιξε τα μάτια της, του έσκασε ένα φιλί στο μάγουλο. Ξεκαρδισμένη στα γέλια του απάντησε…
-Δρόμε, εδώ, εμένα, με χαρακτήρισαν …καλόκαρδη. Καλόκαρδη …για αυτούς.. .Είδες Δρόμε, σε έκανα και γέλασες... Ελα, έλα να κοιμηθούμε μαζί. Αστους να λένε. Εμείς πάντα θα …συναντιόμαστε. Εμείς …πάντα εδώ. Εμείς πάντα γωνία. Γωνία Αγανάκτησης και Διεκδίκησης.
Αγκάλιασε ο Δρόμος την Πλατεία, σφίχτηκε αυτή πάνω του και έκλεισαν τα μάτια. Για λίγο. Μέχρι το ξημέρωμα. Άλλωστε πάντα, τα …ξημερώματα τους έβρισκαν ΜΑΖΙ.
7 σχόλια:
sms:
Και μετά απο το παθιασμένο σεξ ξύπνησαν και θέλησαν να φάνε.
Ωχ, δεν φτάναν γαμωτο οι δραχμές για ενα χαρμπουργκερ (και δεν ήταν και λιτοδίαιτοι σαν και μένα τον, εκπαιδευμένο στην πείνα, μαγκουφη:Ρ)
Γιαννης Σιδερης
Λενε για μενα οι ομορφες που ζησαμε μαζι, πως ειμαι ενα αδιορθωτο ρεμαλι τελειωμενο, πως μια καταρα εχω μεσα μου βαρια να με κρατα στη μοναξια σκληρα φυλακισμενο
Α ρε Κατερινα τι μου θυμησες τωρα, με πηγες πολυ πισω..ημουν πιτσιρικας και ανοητος και νομιζα οτι τα ηξερα ολα.
Και διαπιστωνω οτι τιποτα δεν εχει αλλαξει πλην του οτι δεν ειμαι πια πιτσιρικας.
Και οι Δρόμοι αλλά και οι Πλατείες, ψυχανεμιζεστε πολύ καλά, ποιους θα φάνε... Για χαμπουργκερ δεν ξέρω, αλλά …σουβλάκι θα φάνε σιγουρα.
Θα το καταπιουν αμασητο όλο αυτό το μαφιοζικο κουβάρι, του ξεφωνημένου πολιτικου συστηματος, των κρατικοδιατων εργολάβων, των εργολάβων της "ενημέρωσης". Ακόμα είναι στη φάση του φτυσιματος. Μπας και φιλοτιμηθεί κανένας να ξεκουμπιστεί μονος του… Αλλά ενώ τα πάντα …πουλιουνται, η τσιπα είναι εξαιρετικά δυσευρετη στις μέρες μας.
Αλλά ρε Σιδέρη, εγώ τα πονάω τα αφεντικά σου, τους κόπους τους, τις …δραχμές τους. Τζαμπα ρε πληρωνεσαι; Τη γραμμη «δραχμή», την επαιζαν τα φερεφωνα μεχρι προχθές, ήταν της προηγουμενης βδομάδας το σηριαλ. Ενημερώσου για την ...καινουργια γραμμή και παιξε μας το επικαιρο σηριαλ...
Ρε φίλε ουτε τα βραζιλιανικα τόσες επαναλήψεις το ίδιο επεισόδιο…...
Υ.Γ. Σημερα ο Μανδραβέλης είναι όλα τα λεφτά. Αφου αναρωτηθηκε επι μακρόν, επι μήνες για την χρησιμοτητα του Συνταγματος, αφου υπερασπίστηκε ότι λαμογιά και παρανομία μπορεί να συλλάβει ανθρωπου νους, αφου υπερασπίστηκε Μνημονια και αψηφιστες Δανειακές Συμβάσεις, σημερα …επαναστατεί, αγανακτεί, ανησυχεί ο καλός μου, για το αν τηρουνται οι «δημοκρατικές» …διαδικασίες για τα ψηφιματα της συνελευσης στο Συνταγμα. Γιατι δεν κοπιάζει να ελεγξει εκ του συστάδην τις …διαδικασιες; Να κάνει …ας μπετε, που έλεγε και ο Εξαρχάκος με το κινημα. Στο Συνταγμα μοιραζεται παντεσπάνι…
Γειά σου Celin!
Μη φοβάσαι τιποτα, όσο δνε ωριμάζουμε για να σαπισουμε ..πιτσιρικάδες ειμαστε. Εκει γυρω στα 16...στο σας γαμώ τα Λυκεια...
Υ.Γ.Σε αυτό το τραγουδι, ο στιχος που το αποθεώνει, ο ίδιος που αποθεώνει τον Δρόμο, ειναι το "απ' το ...Θεό παιδεύεται και το ...Θεό παιδεύει". Και αυτό για μένα ειναι ο Δρόμος, η Διεκδικηση. Να μην έχει ...Θεούς. Αλλά να τους ...παιδευει και να παιδευεται απο ...αυτους. Και ξέρεις βρε Celin, αν κάτι με στενοχωρεί ειναιόχι που αμφισβητειται η ...αποτελεσματικότητα του ...Δρόμου, αλλά που απο τοςυ ανοητους τιθεται εν αμφιβολω η γοητεία του. Πάντα να φωνάζουμε ...σε Δρόμους και Πλατείες. Δεν υπάρχει Εξουσια, που μπορεί να λειτουργησει χωρίς να την αμφισβητεί ο Δρόμος. Αυτός ειναι το μέτρο.
Δεν γίνεται να σου στειλω ουτε sms. Τα παντα τα αναγάγεις σε γραμμή των αφεντικών μου.
Σταματώ, δεν έχει νόημα. Δεν απαντας σε μενα. Απαντας στα αφεντικά μου.Ευκολη καταφυγη!
Μα όλα τα αναγάγεις στο έρωτα;
... μη μιλάς άλλο γι' αγάπη ...
.
Kατερινα, ο Δρομος παντα θα εχει τη δικη του ιστορια και τη γοητεια, ο καναπες ειναι αυτος που ουτε ιστορια ειχε ποτε, ουτε κ γοητεια.
Καθε φορα που ο Στοκας τραγουδουσε τον στιχο που λες, πεφταν θαλασσα οι τεκιλες
(Για να θυμηθουμε κ λιγο τους Κατσιμιχαιους:)
Δημοσίευση σχολίου