Κυριακή 12 Ιουνίου 2011

Μαγειρεύοντας…

Στις σύνθετες ονομασίες δεν ξέρω ποτέ, πια από τις δυο είναι η σημαντική, το …ουσιαστικό. Στενοί μανδύες σε ανύπαρκτα σώματα είναι τα επίθετα. Τα …επίθετα χωρίς τα …ουσιαστικά.

Φούρνος μικροκυμάτων.

Ο Φούρνος. Ο Φούρνος που τοποθετείς στο χαοτικό στόμα του μια δοσολογία, μια συνταγή υλικών, σε ένα ταψί, σε ένα χώρο περιορισμένο, οροθετημένο, προσδιορισμένο, και αυτός, με τη φωτιά του, αναδεικνύει αυτό που προκαλεί την μαγεία των αισθήσεων. Αυτό που μεταφέρεται σε μερίδες σε πιάτα, αυτό που καταναλώνεται σε μερίδες χρόνου, σε στιγμές, αυτό που αφήνει πίσω του την …επιγευση.

Δεν αγαπώ τα στερεά. Δεν αγαπώ τα …στέρεα. Αγαπώ τα αέρια, αυτά με τους πολλούς βαθμούς ελευθερίας ,αυτά που καταλαμβάνουν όλους τους χώρους, αυτά που η παρουσία τους δεν αισθητή, δεν έχει ..βάρος. Αλλά έχει όγκο. Αυτά που ξεφεύγουν, αυτά που διαφεύγουν.

Αγαπώ την ευκαμψία του σχήματος των υγρών. Αγαπώ μόνο την στερεότητα του φαγητού, μόνο και μόνο, γιατί κρατάει ελάχιστα. Γιατί …καταναλώνεται. Γιατί εξαφανίζεται… Γιατί κρατάει ώρες η προετοιμασία, η αναμονή, ίσα για να τελειώσει σε χρόνους ελάχιστους. Γιατί η κάθε σχέση όπως και ο ουρανίσκος, εξερευνούν την πίκρα, τη γλυκά, τη αρμυρά, την αψάδα αλλά δεν αντέχουν την ανία της αθανασίας.

Τα μικροκύματα ζεσταίνουν από μέσα προς τα έξω. Ένα σπαθί που ξεκινά απο το ουσιαστικό του «είναι» για να φτάσει να τρυπήσει το …επίθετο του «φαίνεσθαι». Τα μικροκύματα ΔΕΝ ψήνουν… Παίρνουν το ήδη κατασκευασμένο, αυτό το παγωμένο, αυτό το χωρίς άρωμα και γεύση κατασκεύασμα και το κάνουν …καταναλώσιμο. Αναλώσιμο. Του επιστρέφουν τις αισθήσεις του. Το ξυπνούν από την κωματώδη του κατάσταση. Αυτή του …συντηρημένου στα μίζερα λευκά -θαρρείς και είναι νεκροτομικά κρεβάτια- ψυγεία. Η ακτινοβολία τους το αναζωογονεί. Το ξαναζωντανεύει.

Περίεργες για μένα ηχούσαν πάντα μαγειρικές. Τι δόσεις, τις συνταγές, τις τακτικές, τους προγραμματισμούς τους, δεν τις σεβάστηκα ποτέ. Κι έτσι ποτέ δεν έφαγα αυτό που οι δελεαστικές φωτογραφίες των τσελεμεντέδων υπόσχονταν. Και μαζί μου, κι όλοι όσοι καλόπιστα ή κακόπιστα εμπιστεύτηκαν ότι θα μπορούσα να …μαγειρέψω. Οι νόρμες κι οι κανόνες, τα υλικά και οι δοσολογίες ίσως να είναι και ιερά. Το αποτέλεσμα ίσως και να είναι ιερό. Η γεύση που …αναμένεται ίσως και να είναι ιερή. Για κάποιους.

Αλλά εγώ ποτέ δεν κατάφερα να ασπαστώ …ιερούς προορισμούς. Τους κατανάλωνα πριν τους φτάσω. Ότι ιερό είχα, ήταν τα ταξίδια προς αυτούς. Αυτά που τελικά άλλαζαν και τους προορισμούς. Ίσως γιατί ποτέ δεν τους έφταναν. Ίσως γιατί οι αισθήσεις μαγεύονταν τόσο πολύ από τα μέσα, που ξεχνούσαν τους σκοπούς. Ίσως γιατί ποτέ μου δεν σεβάστηκα ΚΑΜΜΙΑ συνταγή. Ίσως γιατί η αφοσίωση στον προορισμό ήταν πιο στέρεη από την πίστη μου σε αυτόν. Ή ίσως ...αέρια. Καταλάμβανε τα πάντα. Κι ύστερα έβρισκε πάντα την χαραμάδα σαν οδό διαφυγής.

Τιμωρήθηκα. Εγώ η ασεβής των γοητευτικών αντικειμένων, παθιάστηκα με ένα φούρνο μικροκυμάτων. Ποιο στο διάβολο είναι το ουσιαστικό και ποιο το επίθετο στο …φούρνο μικροκυμάτων; Κολοκύθια! Η γραμματική είναι ανάπηρη, στερεή γιατί και αυτή έχει …συνταγές. Η γλώσσα είναι ζωντανή, αέρια, γιατί έχει την δυνατότητα να τους κατακρεουργεί. Μια λέξη. φουρνοςμικροκυμAτων . Μια λέξη. Όσο και μια στιγμή. Μετά η μνήμη των αισθήσεων κάνει τη στιγμή αέρια. Και αυτή καταλαμβάνει το όλο.

4 σχόλια:

de profundis είπε...

Νοστιμότατο ,αλλά η μαγεία κρύβεται στο πλυντήριο πιάτων

katerina είπε...

Καλώς τον μου,
Μη μου βάζεις ιδέες de profundis, ας αφησουμε να μεινει για λίγο κάτι απο τα ...άπλυτα πιατα. Ετσι να έχουν τα ...πειστηρια της γιορτής οι βετεράνοι της.

Ανώνυμος είπε...

xaxaxa
επι τελους με τον φουρνο μικροκυματων θα προλαβαινεις να ψησεις και κατι για την οικογενεια, μια καιδεν εχεις και πολύ χρονο σουλατσαροντας στις "πλατειες"

ΥΓ Ωχ, τι θα ακουσω παλι:ΡΡΡΡ

kanaliotis είπε...

το παράδοξο προέρχεται απο την ομορφιά τής συνάντησης μιάς γυναίκας και ενός φούρνου μικροκυμάτων πάνω στο τραπέζι της κουζίνας