Η Γκλόρια έρχεται από την Περδικούλα και έχει hobby την Αστροφυσική...

Ο τίτλος της αναρτησης μου, ...υποσκάπτει συνειδητά το περιεχόμενο της .

Πράγμα που σημαίνει σε απλά Ελληνικά, ότι ξεκινώ να αγγίξω ένα θέμα στο οποίο δεν έχω κατανοήσει ή μπορεί να έχω κατανοήσει στο ελάχιστο ή και απόλυτα λανθασμένα, το μέγεθος, τις παραμέτρους ή και την ουσία, αυτού που συμβαίνει. Και ναι, ξέρω πολύ καλά ότι η ημιμάθεια, ειναι ολέθρια και πολύ συχνά καταστροφικότερη, ευνουχιστικότερη απο την αμάθεια. Αλλά σας επιτρέπω να το χαρακτηρίσετε ως ...θράσος ή ως απόλυτη άγνοια κινδύνου.

Οι γραφές λοιπόν λένε ότι το πραγματικό χρήμα που υπάρχει είναι κοντά στο 5% που χρήματος που κυκλοφορεί. Εγώ καταλαβαίνω, κι όρκο δεν παιρνω για το πόσο σωστά εχω καταλάβει, ότι ...νομίζαμε ότι είχαμε χρήματα, δανειζόμασταν ο ένας απο τον άλλο, το ένα ευρώ το γυρνάγαμε γύρω γύρω και ...θεωρούσαμε ότι ειχαμε 20 ευρώ, δηλαδή από ένα, μισό ή ...ότι ευρώ ...ο καθένας μας.

Τώρα... αυτός που ειχε το ευρώ στο χέρι... το έβαλε στην τσέπη... και οι υπόλοιποι μείναμε άφραγκοι.

Μια λύση είναι να πεθάνουμε από την πείνα και την αφραγκία μέχρι να αποφασίσει, αυτός που εχει το ευρώ στην τσέπη να το ξανακυκλοφορήσει. Και στην Ευρώπη ...μέχρι τώρα αντιλαμβάνομαι ότι αυτή είναι η λύση προκρίνεται χοντρικά.

Αλλά αν... λέω...αν πούμε ότι το παραμύθι με το ένα ευρώ τέλειωσε, και για να ζήσουμε όλοι χρειαζόμαστε ...είκοσι ευρώ, ή έστω ...λιγώτερα....από είκοσι, αλλά πάντως με το ένα ρε παιδια....δεν...

Ναι ξέρω ότι στην οικονομική επιστήμη το τύπωμα χρήματος είναι πολύ κακή πρακτική. Αλλά εντάξει...αν δεν τυπωθούν 20, αν τυπωθούν ...3-5-7, ίσα να ανακουφιστεί η κατάσταση, ίσα να κινηθεί η αγορά, ίσα να μην εκραγεί η χύτρα.

Ούτως ή άλλως τα δεκαενιά ευρώ που κυκλοφορούσαν πλασματικά ήταν, οι οικονομίες με είκοσι ευρώ ζούσαν και πριν, απλώς τα δεκαεννέα ήταν μουσαντένια, ψεύτικα, λογιστικά.

Αν τυπώσουμε λοιπόν λίγα ακόμη πραγματικά, η κρίση δεν θα εξομαλυνθεί, δεν θα στρογυλλέψει;

Ο ασθενής που αιμορραγεί δεν θα πάρει μία ανάσα ζωής;

Προφανώς θα μου πείτε ότι έτσι το χρήμα θα χάσει την αξία του. Αυτός που έχει το ένα ευρώ στην τσέπη, θα ....αγριέψει... όχι ότι τον αδικώ κιόλας. Αυτός δηλαδή μ@λ@κ@ς ήταν, τους ...κανόνες εφάρμοσε και κέρδισε.

Ναι αλλά ακόμα και αυτός, πόσο δεδομένο είναι ότι από μια κρίση που τα κοινωνικά φαινόμενα, οι κοινωνικές εκρήξεις θα ενταθούν, τελικά θα ειναι ο πραγματικά κερδισμένος;

Πάντα εντυπωσιαζόμουνα από τον χαμηλό δείκτη επιχειρηματικότητας στην Αλβανία. Σε μια χώρα που είναι επενδυτικός παράδεισος, γιατί στον διάβολο δεν πήγαιναν οι επενδυτές για άμεσες επενδύσεις;

Και μετά έπεφτε το μάτι μου ...στον δείκτη προστασίας του επενδυτή... και ...καταλάβαινα... αν και εγώ συχωριανοί να σας εξομολογηθώ την αμαρτία μου, μόνο στον Χόντο ...ε, τελευταίως και στο Sephora, επενδύω. Μόνο στο εμπόριο ελπίδας εναποθέτω τις ...ελπίδες μου και το ανύπαρκτο κομπόδεμα μου.

Η κοινωνική αναταραχή, η κοινωνική οργή, η κοινωνική ένταση, η έλλειψη κοινωνικής συνοχής, η τρομοκρατία που ανθεί πάντα σε αυτές τις συνθήκες, είναι από τα φαινόμενα που οι επενδυτές υπολογίζουν με πολύ μεγάλο συντελεστή βαρύτητας στην απόφαση τους για την όποια επένδυση, έμμεση ή άμεση.

Άρα... ακόμα και αυτός που το ...κέρδισε και το κρατάει στην τσέπη του το ευρώ... για να το ξανακυκλοφορήσει...όταν... και να ξανακερδίσει....στο παιχνίδι... μήπως λέω...μήπως πια οι «κανόνες» , ούτε καν αυτόν δεν τον εξυπηρετούν;

Το έλλειμμα της Ευρωπαϊκής πολιτικής φάνηκε τον τελευταίο καιρό απο χίλιες μεριές. Φάνηκε και με την έλλειψη κοινής εξωτερικής πολιτικής, με πιο πρόσφατο παράδειγμα το δράμα της Γάζας, φάνηκε με την έλλειψη κοινής αμυντικής πολιτικής, φάνηκε με την μη ύπαρξη κοινής ευρωπαϊκής ενεργειακής πολιτικής όταν η Ρωσία έκοψε την παροχή φυσικού αερίου για να τιμωρήσει την Ουκρανία, αλλά εκει που φάνηκε πολύ περισσότερο ήταν με την οικονομική κρίση.

Το Ευρωπαϊκό όνειρο δείχνει να ξεφτίζει, δείχνει να ξεθωριάζει, και η Ευρώπη ...δεν φαίνεται να έχει λύση.

Ο Μπράουν πετάει το μπαλάκι στον Σαρκοζύ, που φαίνεται να τα καταφέρνει καλύτερα με την Άγκελα, όπως και με όλες τις γυναίκες άλλωστε...Εδώ έριξε στα πατώματα την θεά Καρλα... η Άγκελα θα του ξεφευγε...που όπως και να το πεις ...θεά πάλι δεν την λες...

Βέβαια στην Ελλάδα ουδέποτε συζητήθηκε σοβαρά και ουσιαστικά το θέμα της άλλης Ευρωπιακής Ένωσης σε δημόσιο επίπεδο.

Όσο μας τα «στάζουν» οι Κουτόγραγκοι, όσο καταφέρνουμε να είμαστε ...επιλέξιμα φτωχοί, όσο μπορούμε να συμψηφίσουμε τις δικές μας λαμογιές με τις δικές τους, ...φούρνος μην καπνίσει.

Διότι βέβαια η λαμογιά είναι λοιμώδης ασθένεια, που εξαπλώνεται με τρελούς ρυθμούς ευρωπαικώς, αλλά εμείς έχουμε μια σημαντική και ουσιώδη διαφορά από τους Κουτοφραγκους...είμεθα ΥΠΕΡΗΦΑΝΟΙ ..λαμογοασθενεις...

Και άμα μας παρακολλήσουν ...τους λέμε και γραφειοκράτες, τους λέμε και συντηρητικούς, τους λέμε και μ@λ@κες.

Και τώρα; Για πολύ καλή μας τύχη, τρέμουν ότι αν μας ξωπετάξουν ως όφειλαν από την ζώνη του ευρω, απο την οποία ουσιαστικά είμαστε έξω (και είναι αφελές να λέμε ότι δεν προβλέπεται από την Συνθήκη), θα είναι ακόμα μεγαλύτερο το πλήγμα στο ευρώ, το τουβλάκι που και αυτό στηριζει την πυραμίδα ειναι επικινδυνο να το τραβήξεις, και κάτι ο Γιουνκερ, κάτι ο Άγιος Τρισε («η Ελλάδα δεν είναι για το ΔΝΤ»), θα κουρνιάσουμε, θα πούμε τα γνωστά μεγαλόστομα, θα καταναλώνουμε εσωτερικά τα εθνικοπερήφανα τσιτάτα, και μάλλον θα την σκαπουλάρουμε κρυμμένοι στα αμπάρια του μεγάλου καραβιού...που μπατάρει επικίνδυνα.

Και συχωριανοί μου, μιας που σήμερα υπερέβην εαυτόν, οικονομολόγος έγινα, expert επί των Ευρωπαϊκών έγινα, σιγά που θα μου γλιτώσει η ναυπηγική.

Φοβάμαι λοιπόν ότι εκεί στα αμπάρια, μάλλον κινδυνεύουμε περισσότερο από όλους τους ...πιο στον αφρό να τους πω; Ή κάνω λάθος;

Ε, με τον ...πληθωρισμό πάντως...τα καταφέραμε....