Πέρσι, ανήμερα στην γιορτή του Αγίου, χιόνιζε. Χιόνιζε πολύ.Φέτος...ίσως να χιονίσει στα βουνά.... ίσως απλά να κάνει κρύο. Πολύ κρύο...
Κοιτάζω την περσινή μου ανάρτηση. Και φέτος ..πάλι, ξανά, το ίδιο τραγούδι, θέλω να θυμηθώ. Ίσως το πιο μελαγχολικό τραγούδι, το πιο πικρό, το πιο ρεαλιστικό, το πιο ...ανθεκτικό τραγούδι, για την χάρη του....
Και ακριβώς όπως πέρσι, θέλω να το αφιερώσω στις ...Παναγίες, των ...Πατησίων, των ...Παρισίων, ή όπου αλλού.
Και ακριβώς όπως πέρσι, θέλω να ευχηθώ , να γιορτάσουν, να θυμηθούν, να αποθεώσουν, τους έρωτες που ...πέρασαν, τους έρωτες που ...είναι, τους έρωτες που ...θα έρθουν. Και ας ειναι οι ερωτες τόσο θνητοί, κι ας λήγουν ...φτιαχνοντας Παναγίες Πατησίων.
Μεγάλη η χάρη σου Άγιε μας, δώσε μας...
Τη μέρα που γεννήθηκα
με πήρανε τρεις γύφτοι
και στράτα- στράτα μ’ έφεραν εδώ στον Ποδονίφτη
τα σπίτια τότε φτωχικά
Ξεσκέπαστο το ρέμα
το γάλα ήταν όνειρο
και παραμύθι η κρέμα
Μα εμένα μου έδωσε η ζωή
λαχταριστές καμπύλες
που για τους άντρες άνοιγαν
των ουρανών τις πύλες
και μουλεγαν στενάζοντας
καθώς με παίρναν πρέφα
Εσύ κερδίζεις μάνα μου
και Κύπελλο ΟΥΕΦΑ
Απ΄ αριθμούς και γράμματα
δεν σκάμπαζα ούτε λέξη
κι ένα παιδί της γειτονιάς
που ΄χα μαζί του μπλέξει
έπαιζε με τ’ ακορντεόν
σε μια μικρή ορχήστρα
και με το ζόρι μ’ έβαλε
να γίνω τραγουδίστρα.
Βγήκα στο πάλκο μια βραδυά
κι ω θαύμα των θαυμάτων
πάψαν των σκύλων οι φωνές
κι οι τσαχπινιές των γάτων
και μου ‘λέγαν κι οι φίλοι μου
παιδιά του εργοταξίου
Εσύ μασάς την Μοσχολιού και τρως την Αλεξίου
Με τον καιρό βαρέθηκα
τον ακορντεονίστα
τα λόγια του μου
φέρανε και κούραση και νύστα
Έτσι λοιπόν παντρεύτηκα
κάποιο συνταξιούχο
κι είχα σπιτάκι καθαρό
σιδερωμένο ρούχο
Κι έμαθα σα λησμόνησα
του τραγουδιού τα φάλτσα
να κάνω φίνο μουσακά
και μακαρόνια σάλτσα
κι όλοι μου λέγανσε γιορτές,
σε γάμους, σε βαφτίσια
Εσύ θα γίνεις Παναγιά μια μέρα στα Πατήσια
«Η Παναγία των Πατησίων»
Μάνος Χατζιδάκις Πορνογραφία
Στίχοι: Νίκος Γκάτσος
9 σχόλια:
Αγαπημένη μου, λατρεμένη μου, σοφή μου (ναι ναι, ό,τι και να λες), συνεταιράκι μου.
Θα περάσει το σημερινό, το δήθεν, το πολύ κόκκινο και πολύ πλαστικό Και αύριο θα αμολυθώ για το τάμα στην Παναγία των Πατησίων.
Να σε έχει καλά.
Και του χρόνου.
Katerina said:(πέρυσι)
"Χρόνια πολλά σε όλους σας.
Και ε, φίλοι, σήμερα και πάντα δεν γιορτάζουμε μόνο τους τωρινούς έρωτες ή τους μελλούμενους, αλλά τιμάμε τους παρελθόντες."
Νίκος says (φέτος):
"Χρόνια πολλά, για το τώρα, το πριν, το μετά και το πάντα..."
Κατερίνα μου,
όπως τα λες...κρύο πολύ κρύο στα βουνά!
Δέξου τα χρόνια πολλά,από μένα,που δηλώνω ερωτευμένη με τον Έρωτα πάντα!
Καλημέρα...
μα αυτά τα μάτια όπου χαθώ
κι όπου βρεθώ
τα έχω πίσω μου
και μέσα και μπροστά μου
ΧΟΡΕΥΟΝΤΑΣ ΜΕ ΤΗΝ ΠΟΛΥΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΟΤΗΤΑ
Αγαπήστε γιατί χανόμαστε
Όσοι αγαπούν….ξέρουν πώς να ζήσουν…..
…..η ζωή είναι μπροστά μας.
Χριστιανοί και Μουσουλμάνοι, Ρωμιόγυφτοι και Αθίγγανοι, Θρακιώτες και Πόντιοι, Σαρακατσαναίοι και Βλάχοι, Ηπειρώτες και Μικρασιάτες, Κρήτες και Εβρίτες, ας πιασθούμε χέρι-χέρι, σε χορούς κυκλωτικούς, (ας αρχίσουν οι χοροί που τραγουδάει και ο Διονύσης Σαββόπουλος), να αγαπηθούμε να ερωτευθούμε, να δοξάσουμε, τους θεούς της γονιμότητας.
«Εγώ Χριστός, εσύ Allah».
Η αληθινή αγάπη μέσα στην ψυχή ενός ανθρώπου είναι σαν ένα δέντρο που σιγά – σιγά μεγαλώνει, και σκεπάζει όλο και περισσότερους ανθρώπους κάτω από την δροσερή σκιά του. Από εμάς το μόνο που απαιτείται είναι να φροντίσουμε λίγο για την καλλιέργειά της, καθώς επίσης να την προστατεύσουμε από αυτά που θα μπορούσαν να την ξεριζώσουν από την καρδιά
El juego de las sensaciónes ….y Amargalita dulce
To παιχνίδι των αισθήσεων και η γλυκιά Amargalita
Μέσα από ένα παιχνίδι αισθήσεων και λέξεων, γεννήθηκε η Amargalita! Μητέρα της, η «Amarga sensación» αυτή η πικρή αίσθηση που μας αφήνει το παθιασμένο ταγκό που δεν χορέψαμε, ένα ποτήρι Margarita που φτάνει στο τέλος του, το ταξίδι που δεν έγινε, το φιλί που δε δόθηκε, η μουσική που ακούγεται στο βάθος, το βιβλίο που τέλειωσε απότομα, το λουλούδι στο βάζο που μαράθηκε,…η απουσία του αγαπημένου προσώπου…,
Ausencia, una poema de Pablo Neruda Απουσία,
Apenas te he dejado,
vas en mí, cristalina
o temblorosa,
o inquieta,
herida por mí mismo
o colmada de amor,
como cuando tus ojos
se cierran sobre el don de la vida
que sin cesar te entrego.
Amor mío,
nos hemos encontrado
sedientos y nos hemos
bebido todo el agua y la sangre,
nos encontramos con hambre
y nos mordimos como el fuego muerde,
dejándonos heridas.
Pero espérame,
guárdame tu dulzura.
Yo te daré
también una rosa.
..........
Μόλις σε άφησα,
έρχεσαι μαζί μου, κρυστάλλινη,
ή τρεμάμενη,
ή ανήσυχη, πληγωμένη από μένα
ή ξέχειλη από έρωτα, καθώς τα μάτια σου
σφαλίζονται πάνω στο δώρο της ζωής,
που αδιάκοπα σου αφήνω.
Αγάπη μου,
συναντηθήκαμε,
διψασμένοι και,
ήπιαμε όλο το νερό και το αίμα,
βρεθήκαμε,
με πείνα,
και δαγκωθήκαμε,
όπως δαγκώνει η φωτιά,
κι αφήνει πίσω της πληγές.
Αλλά περίμενέ με,
κράτα μου τη γλύκα σου,
κι εγώ θα σου δώσω,
ένα τριαντάφυλλο.
…το κομμάτι της μαύρης σοκολάτας, που ζητάει απεγνωσμένα ο ουρανίσκος,… αλλά περιμένετέ με, δε θ’ αφήσω να χαθεί η γλύκα μου…θα την κρατήσω και θα μυρίζει τόσο έντονα όπως αυτό το άγριο τριαντάφυλλο!
.........Η όμορφη αυτή ανάρτηση είναι της επίσης όμορφης Αmargalitas
ΑΝΑΡΤΗΘΗΚΕ ΑΠΟ PERLA
ΔΙΑΖΕΤΑΙ ΚΟΡΗ ΔΙΑΖΕΤΑΙ
Διάζεται κόρη διάζεται,
διάζεται το βλαντίν ντης,
διάζεται το βλαντίν ντης,
κι όλ' η χαρά δικήν ντης
Ενα μικρό αρχοντόπουλο
το φέσι του δε βγάζει,
το φέσι του δέ βγάζει
και σεγίρι δεν την κάνει.
Στους ουρανούς το διάζεται,
στους κάμπους το ξεφαίνει,
στους κάμπους το ξεφαίνει,
o νους της δεν προφταίνει.
Το άτι του νεσέλλωσε,
στη μάνα του πηγαίνει,
στη μάνα του πηγαίνει,
και της μάνας του το λέγει
Παρασκευίτσα τό 'βαλε,
Σάββατο το ξεφαίνει,
Σάββατο το ξεφαίνει,
και ο νους της δεν προφταίνει
Μάνα μ', το θάμα πού δα 'γώ
εψές στο πανηγύρι,
εψές στο πανηγύρι,
μάλαμα ήταν και ζαφείρι.
Την Κυριακίτσα τό 'βαλε
να πάγ' στο πανηγύρι,
να πάγ' στο πανηγύρι,
μάλαμα ήταν και ζαφείρι.
Μια μοιροπούλα κοίταξα
στραβά φόρειε το φέσι,
στραβά φόρειε το φέσι,
τρέμ' ο ουρανός να πέση.
Οσ' αφεντάδες ήτανε,
όλοι τα φέσια βγάζουν,
όλοι τα φέσια βγάζουν,
και σεγίρι να την κάνουν.
Νυγιέ μου, σαν την άρεσες
στέλνεις προξενητάδες,
στέλνεις προξενητάδες,
τους μεγάλους αφεντάδες.
Στέλνεις της Προύσας τον αγά,
της Σμύρνης τον αφέντη,
της Σμύρνης τον αφέντη,
στέλνεις και σε την φέρνει.
«Ερωτικό Ανατολικής Θράκης»
Σεβντας Λόγια
Θα εφταγω σιδερεν καρδεα
γεραδες να μην φερει,
σα ντερτεα σα παραπονα μ'
ολεα να υπομένει.
Τα τραγωδιας στειλω σε
γοματα σεβντας λογια
κι απες σα τραγωδιας ημ
ειναι τα ντερτεα μ' ολεα.
Ασιν σεβνταν ερρωστεσα
νυχταν ημεραν κλαιγω
το ντερτ ντο εχω σην καρδεα μ'
καναν κ' εχω να λεγω.
Την νυχταν οντες τραγωδω
εβγα σο παραθυρισ'
ορεασον παιρνεσε χαμπαρ'
η μανας και ο κυρης.
«Ερωτικό Ποντιακό Τραγούδι»
ΤΣΙΓΓΑΝΙΚΟ
Lil lil lil
lil lil lil
Εεεεεεεεεεε
Έλεος κανένα
έλεος δεν έχει
κανένα έλεος
Βγάζει αίμα απ' το φιλί
το σκοτάδι προκαλεί
συλλαβίζει ξαν' ατονεί
το σκοτάδι το προκαλεί
Ωωωωωωωωω
Έλεος
δεν υπάρχει έλεος
έλεος
δεν υπάρχει έλεος
μόνο λόγια μόνο λόγια
ωωωωωωωωωωωωωω
Βγάζει αίμα απ' το φιλί
το σκοτάδι προκαλεί
συλλαβίζει ξαν' ατονεί
το σκοτάδι το προκαλεί
«Τσιγγάνικο Ερωτικό Τραγούδι»
To “Bekledim De Gelmedin” είναι ένα βαλσάκι με ανατολίτικο χρώμα.
Πρωτοτραγουδισμένο από τον Νίκο Ξανθόπουλο με ελληνοτουρκικό στίχο στην ασπρόμαυρη ταινία -ποντιακό έπος- “η Οδύσσεια ενός ξεριζωμένου”. H ελληνοτουρκική συνύπαρξη, στριμωγμένη σε λίγα στιχάκια!!!!!!!! Είτε το θέλουν είτε δεν το θέλουν, αυτή είναι η πραγματικότητα.
Βekledim de gelmedin
sevdiğimi bilmedin
Σε περίμενα να ρθείς
πως σε λάτρευα να δείς
gözyaşımı silmedin
hiç mi beni sevmedin
Με το δάκρυ μ’ άφησες
διόλου δεν μ΄αγάπησες
söyle,söyle
hiç mi beni sevmedin
πες μου πες μου
γιατί δεν μ’ αγάπησες.
Αργότερα το τραγούδι, τραγουδήθηκε με τη φωνή του Στέλιου Καζαντζίδη. Το ερωτικό παράπονο των τούρκικων στίχων του τραγουδιού, ξεπροβάλλει μέσα από το παράπονο της φωνής του Στέλιου και καταλαβαίνεις το νόημα του τραγουδιού ακόμα κι αν δεν ξέρεις την………..
ΚΡΗΤΙΚΗ ΜΑΝΤΙΝΑΔΑ
Μάθια που εύκολα γελούν
κι εύκολα πάλι κλαίνε
αυτά μ' αρέσει ν' αγαπώ
γιατί κακό δε θένε.
Δώσε μου Χάρε δυο λεπτά
δώρο να τση χαρίσω
θα 'χει μοναχα την καρδιά
και τ' άλλα θα στ' αφήσω...
ΧΟΡΕΥΟΝΤΑΣ ΜΕ ΤΗΝ ΠΟΛΥΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΟΤΗΤΑ
Σ.Σ. Η πολύπολιτισμικότητα υποστηρίζει ότι διαφορετικοί πολιτισμοί μπορούν να συνυπάρχουν στις κοινωνίες σε συνθήκες δημοκρατίας και πλήρους σεβασμού των μειονοτικών δικαιωμάτων.
Η πολύπολιτισμικότητα υποθέτει ότι διαφορετικοί πολιτισμοί – ή μάλλον διαφορετικοί πληθυσμοί-φορείς διαφορετικών πολιτισμών – μπορούν να αναμιχθούν αρμονικά μέσα σε μια κοινωνία, σε συνθήκες δημοκρατίας.
Χορεύοντας με την πολυπολιτισμικότητα
Η πολυπολιτισμικότητα της Ροδόπης
Μουσικοχορευτικά δείγματα της πολυπολιτισμικότητας της Ροδόπης παρουσιάζονται σε cd που εκδόθηκαν από το Δήμο Σαπών. Συζητάμε με το δήμαρχο Σαπών Ντίνο Χαριτόπουλο.
- Πολύς λόγος γίνεται τα τελευταία χρόνια για το πώς μπορεί η πολυπολιτισμικότητα ν' αποτελέσει πόλο ανάπτυξης αντί συγκρούσεων...
«Στην περιοχή της Ροδόπης ανθοφορούν γηγενείς πολιτιστικές δυνάμεις και παράγονται πολιτιστικά γεγονότα υψηλής αισθητικής. Στο Δήμο Σαπών ζουν αρμονικά ντόπιοι χριστιανοί και μουσουλμάνοι, ενώ έχουν εγκατασταθεί και Πόντιοι πρόσφυγες από την πρώην Σοβιετική Ενωση. Ολα αυτά συνθέτουν την πολυπολιτισμικότητα της κοινωνίας μας, που μπορεί και αναπτύσσεται μέσα από τις διαφορετικές κουλτούρες, δημιουργώντας ένα πολύπλοκο παζλ ανθρώπων και πολιτισμών, που προέρχονται από τον κοινό πυρήνα των παραδόσεων του χώρου μας. Αυτή είναι εν τέλει η ομορφιά της Ροδόπης, το πολύπτυχο των υποπολιτισμών που τη συνθέτουν»
Ο Δήμος Σαπών έχει επενδύσει πόρους και οράματα στον πολιτισμό και έχει εγκαθιδρύσει μια μόνιμη πολυπολιτισμική-εκπαιδευτική πολιτική τοπικής αναφοράς, με χαρακτηριστικά γνωρίσματα τη γνησιότητα. "Τα παιδιά του Ορφέα" περιλαμβάνουν 14 τραγούδια, τσιγγάνικα, ελληνικά, τουρκικά, γεωργιανά κ.ά. και παράλληλα ανοίγουν νέους ορίζοντες για τις κοινωνικές επιστήμες και τη μουσικολογία, για τη μελέτη της περιοχής μας»
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 21/02/2002
Laternaci Sefer usta –dansor Kara Fatme
Emilio Salvatore e Dolores Ibaruri (Pasionaria)-
Ernest Hemingay e Maria Flores
Το έχει η μοίρα αυτής της ανάρτησης να γράφεται και να απαντιέται με άρωμα ...αλκοόλ...
Ίσως και ο Άγιος να το απαιτεί.
Έτσι για να στανιάρεις, έτσι για να έχεις τα κότσια να του βγάλεις την γλώσσα.
Λοιπόν, δεν απαντώ σε αυτήν την ανάρτηση στον καθένα ξεχωριστά, ίσως γιατί είναι τόσο προσωπικό το θέμα και τόσο προσωπικές οι ...οπτικές του ...που τι να συζητήσεις;
Κι άλλωστε συχωριανοί...ποιο είναι το αντίδοτο του έρωτα;
Ποιος είναι ο σίγουρος τρόπος για να τον πολεμήσεις, για να τον νικήσεις, για να τον εξολοθρεύσεις;;;;
Να εντάσεις το προσωπικό σου ηφαίστειο στα ...συνήθη φυσικά φαινόμενα. Κι ας είναι. ένα ...σύνηθες φυσικό φαινόμενο...
Του πρέπει, πρέπει στην Μεγαλειότητα του, αποκλειστικότητα.
Μόνο να θυμίσω, εγώ η ....σοφή (αχ, Άπος, θα επιμείνω ότι είσαι απόλυτα ...παραπλανημένος) αυτόν τον στοίχο της Δημουλά από το ... «Μεταφερθήκαμε παραπλεύρως» για όσους έχουν το κουράγιο ή ΔΕΝ το έχουν να ...μεταφέρονται παραπλεύρως...
«Κάθε φιλί που δίνεται,
μα κάθε ανεξαιρέτως
ένα τοις εκατό αποτελείται
από αιωνιότητα
κι όλο το άλλο
...από τον κίνδυνο
να ΄ναι το τελευταίο»
Υ.Γ. Aγαπητέ/η Los Decamisados, έχω ακόμα το δικαίωμα να ΑΠΑΙΤΩ από την ζωή μου, τα απόλυτα προσωπικά συναισθηματα, παρατηρήσεις, λέξεις. Και να ΑΠΑΙΤΩ να απευθύνονται μόνο σε εμένα.
Ακόμα μπορώ να ...πληρώνω για αποκλειστικότητες.
Ακόμα μπορώ να απορρίπτω ...τα πολλαπλώς απευθυνόμενα, ακόμα μπορώ να μην την βρίσκω με τα ΕΤΟΙΜΑΤΖΙΔΙΚΑ.
Όταν ...και ΑΝ, καταφύγω στο να μαζευω ...τα ψιχουλα ...για τους πολλούς...τα ξαναλέμε.
Μέχρι τότε...σε χαιρετώ ελπίζοντας ...να μην καταλήξω ποτέ σε αυτήν την ξεφτίλα....
Σιγά τον ξενέρωτο Άγιο των γιαλαντζί ερωτευμένων, βρε Κατερίνα!
Λευτεριά στον Άη Γιάννη το Λαμπαδάρη.
Λευτεριά στον Έρωτα θεό.
Λευτεριά στον έρωτα, γενικώς.
Στους Πραγματικούς θεούς και Αγίους του.
http://www-ithacanet-gr.pblogs.gr/2008/05/ah-giannhs-lampadarhs-ths-fwtias-kai-toy-erwta.html
Σύμβωνα με όσα κατέγραψε η απάνθρωπη cynical, φιλιά μόνο πεταχτά, διαδικτυακά και γενικώς από απόσταση.
Φιλάκια, λοιπόν.
Αντισταθείτε
Εσύ μασάς τη... Δημουλά και τρως την ( Έλλη) Αλεξίου!
Εκ των υστέρων: Να χαίρεσαι του έρωτες που δεν έζησες….
Κατερινάκι μου
συν τω Αγίω και συ την χείρα κίνει, για να γιορτάζεις ανήμερα του Αγίου Βαλεντίνου.
Την καλησπέρα μου
Δημοσίευση σχολίου