Δευτέρα 29 Σεπτεμβρίου 2008

Ίσως.....

Όταν εγώ ξεκίνησα τις σπουδές μου για να διαδεχτώ την .....Μαρί Κιουρί, -ναι, στα δεκαοχτώ μου, δεν συμβιβαζόμουν με τίποτα λιγότερο, οι καθηγητικές Έδρες ήταν πια μακρινό παρελθόν......

Εκείνος όμως αρνιόταν κατηγορηματικά να αποδεχτεί την όποια αλλαγή από εποχής....Φαραώ.
Εκείνος παρέμενε, απίστευτα σκληρός, αδιανόητα αυταρχικός, ...σκυλί τον λέγαμε, εξαιρετικά χλευαστικός, ειρωνικός που προκαλούσε τους πάντες και το πιο σημαντικό .....απόλυτα κουφός στις δικές μας ειρωνείες, χαρακτηρισμούς, διαμαρτυρίες, αντιδράσεις, καταλήψεις ή ότι.....

Διάβασα, τα διάβασα πολύ τα τρία μαθήματα του, κατέβαινα να τα δώσω ....με αξιώσεις όπως θα έλεγα σήμερα, ....φυτούκλιασμα όπως έλεγα ....τότε. Στα μόνα μαθήματα που κατέβηκα πάνω από δύο φορές. Και με έκοβε. Πάντα.

Ένα μεσημέρι, ήρθε στο εργαστήριο, σπάνιες ευτυχώς οι επισκέψεις του, και πάντα ...ψαρωτικές. Κάποιους τους ειρωνεύτηκε, κάποιους τους προσπέρασε, κάποιους τους αγνόησε επιδεικτικά, σε κάποιους είπε ένα ξερό «ωραία», και εμένα μου είπε, «μόλις τελειώσεις την άσκηση, σε θέλω στο γραφείο μου».
Νομίζω ότι αυτή η μία, μιάμιση ώρα μέχρι να την τελειώσω την ρημάδα την άσκηση....κρατάει ακόμα....

Ψευτομαγκιές στους συμφοιτητές μου για να μην δείξω τον τρόμο μου, χαβαλέδες από αυτούς που είχανε τρελαθεί από την χαρά τους γιατί δεν ήταν αυτοί, τα .....εκλεκτά θύματα, το επόμενο κολατσιό του ...σκυλιού, απορία στον διδακτορικό φοιτητή που μας βοηθούσε στο εργαστήριο.

Θυμάμαι ότι δανείστηκα μια άσπρη ποδιά από ένα συμφοιτητή μου (20 πόντους ψηλότερου και 30 κιλά βαρύτερου από εμένα, αλλά ήταν τουλάχιστον καθαρή .....ιδεολογικά, μόνο λεκέδες από κάποια αντιδραστήρια είχε), μιας και η δική μου είχε ζωγραφισμένα πάνω της έτσι αχταρμά.....κάτι σφυροδρέπανα, στοίχους του Άσιμου, ένα καλοζωγραφισμένο άστρο των Brigate Rosse, και ...στο καπάκι μια αρκετά ....sexy αφιέρωση από τον καλό μου. Κοινώς ότι .... άλεθε το μυαλό, η μαγκιά και ο ρομαντισμός μου των 20 χρόνων μου.


Και βέβαια δεν διανοήθηκα να πάω να τον δω χωρίς την άσπρη μου, την εργαστηριακή μου ποδιά. Μάλλον φορώντας την ποδιά , ήθελα να του πω, να του δείξω με την σημειολογία της ....μα κοιτάξτε, πόσο μου πηγαίνει, κοιτάξτε πόσο την αγαπάω, αυτήν θέλω να φοράω όλη μου την ζωή, μην μου στερείτε την δυνατότητα και το πιο σημαντικό μην με καθυστερείτε.....

Όταν χτύπησα την πόρτα και μπήκα στο γραφείο του, χαμογέλασε. Δεν μου χαμογέλασε, απλά .....χαμογέλασε.
-Εκλαμβάνω την μεταμφίεση σου, ως δείγμα σεβασμού, αν και αυτόν τον σεβασμό θα έπρεπε να τον επιδεικνύεις και στο εργαστήριο μου, και όχι μόνο σε εμένα προσωπικά.
-Μάλιστα
-Λοιπόν, άσκημη ώρα διάλεξες να κατεβάσεις τα μάτια, κοίτα με, γιατί δεν έχω πολύ χρόνο.
-Μάλιστα


Μπορούσα να παραλύσω, να τρομοκρατηθώ με την ησυχία μου, χωρίς μάρτυρες, ότι κι αν μου έλεγε, όσο κι αν έλεγα «μάλιστα», εγώ όταν θα ξαναπέρναγα αυτήν την αναθεματισμένη πόρτα....γιατί δεν μπορεί...θα τελείωνε το μαρτύριο....ότι και να μου έσουρνε, όσο και να με πρόσβαλλε, όσο και να με ειρωνευόταν....θα τελείωνε...κάποια στιγμή θα έβγαινα έξω....στους φίλους μου, στους δικούς μου, ε, τότε θα μπορούσα να ισχυριστώ ότι του.... τα είπα ένα χεράκι.
Μάρτυρες δεν είχαμε, η πόρτα του γραφείου του κλειστή, εμένα θα πίστευαν οι συμφοιτητές μου, εμένα θα πίστευε η παρέα, εμένα θα πίστευε ο καλός μου. Ή μάλλον και να μην με πίστευαν....ε, δεν θα μου λέγανε και κατάμουτρα πόσο..... χεσμένη ήμουνα...

-Επίδοξη συνάδελφε, σε παρακαλώ πέρασε τα μαθήματα μου
-Μα.....
-Σταμάτα. Είσαι αθλίως χαοτική και ταυτόχρονα αθλίως φιλόδοξη.....αν περιμένω να καταλάβεις, αυτό που εσύ θέλεις να καταλάβεις, δεν θα προλάβουμε. Εγώ σε λίγα χρόνια βγαίνω στην σύνταξη, και εσύ είσαι ανυπόμονη και φιλόδοξη....προπαντός φιλόδοξη.
-Μα....
-Μην αρχίσεις σε παρακαλώ. Όχι, ασφαλώς και δεν σε κάλεσα για να συζητήσουμε, Εγώ, έχω να σου μιλήσω..

Και αμέσως μετά...μου χαμογελάει. Ναι σε εμένα, σε εμένα προσωπικά. ΜΟΥ χαμογελάει!!!

-Παιδί μου, η κβαντική θεώρηση των πραγμάτων είναι εργαλείο, δεν είναι μάθημα, δεν είναι γνώση. Ξέρω, ότι διάβασες, ότι διάβασες πολύ, ....αλλά δεν είδες. Μελέτησες ...αδιάφορα. Ξέρω ότι σου πάει πολύ, είναι στην φύση σου, αλλά είσαι παιδί ακόμα. Πίστεψα ότι θα τα καταφέρεις, δεν έγινε. Εγώ δεν μπορώ να σε βοηθήσω άλλο, προσπάθησα, αλλά δεν μπορώ. Είσαι όσο χαοτική χρειάζεται, αλλά όσο φιλόδοξη δεν χρειάζεται. Βιάζεσαι παιδί μου ...για την κβαντική. Ασχολήσου με κάτι άλλο. Άνοιξε τα φτερά σου, σπάστα, κάνε την πορεία σου με οδηγό τις βεβαιότητες σου, τσάκισε τις, και έλα να με βρεις.
Και αμέσως μετά
-Λοιπόν τελειώσαμε. Πήγαινε. Και βγάλε αυτό το μασκαριλίκι απο πάνω σου, και προ πάντων ΠΕΡΑΣΕ τα μαθήματα μου.
Και πιο σιγά..... με τα μάτια πια, κατεβασμένα στα χαρτιά του....
-Με όποιον τρόπο.....

Πέρασα τα μαθήματα του. Στην επόμενη περίοδο.

Πέρασαν αρκετά χρόνια, όταν ξαναγύρισα στο παλιό μου Πανεπιστήμιο, είχε πια φύγει.....

Η κβαντική θεώρηση των πραγμάτων πολιτικά, κοινωνικά, συναισθηματικά έγινε πολύ της μόδας και πολύ του συρμού. Έχω διαβάσει δεκάδες διαμάντια και εκατοντάδες αμπελοφιλοσοφίες για αυτήν την έρημη την ....γάτα. Όλοι πια δείχνουν σαν η περίφημη γάτα να ήταν το δικό τους κατοικίδιο, και συχωριανοί μου, σαν να τον βλέπω τον ....μάγκα τον Schrodinger να κάνει πλάκα στον σεμνό, αγοραφοβικό Dirac.
Σου είπα, θα του λέει, την γάτα μου θα την θυμούνται όλοι, την εξίσωση σου ποιος θα την θυμάται ρε;;;
Και ο Heisenberg αν δεν είναι απασχολημένος να .....τεκνοποιεί και εκεί στον παράδεισο, θα με παρακολουθεί, έκπληκτος να διαχειρίζομαι το ......Ίσως μου. Την αρχή της δικής μου Απροσδιοριστίας, της δικής μου Αβεβαιότητας, που χαοτικά, προσπαθώ, παλεύω να χωρέσω στον κόσμο που ζω, σε ένα κόσμο με απόλυτες Βεβαιότητες.


Αυτό το Ίσως, αυτό το ..... «και το ένα και το άλλο», αυτό το «η γάτα είναι ισοπίθανα ζωντανή και νεκρή», αυτό το «είναι σωστό και ισοπίθανα λάθος», αυτό το «η αλήθεια μου ισοπιθανη με την δική σου αλήθεια», αυτό το «το δίκιο μου ισοπιθανο με το δίκιο σου» που αναδύθηκε με τα χρόνια μέσα μου, που εγκαταστάθηκε και λεηλάτησε και πυρπολεί το μυαλό και τις αισθήσεις μου, που ισοπέδωσε τις βεβαιότητες μου, που δεν αποδέχεται πια τις βεβαιότητες των άλλων, πως να το διαχειριστώ;;;;;


Τον είδα κάποια στιγμή σε κάποιες εκλογές του συνδικαλιστικού μας οργάνου. Το ίδιο σκληρός, το ίδιο άτεγκτος, το ίδιο είρων, το ίδιο απόμακρος, το ίδιο .....σκυλί.
Πήγα να τον χαιρετίσω. Δεν έδειξε να θυμάται. Τον κοίταξα στα μάτια, είπα και κάποιο ευφυολόγημα. Δεν χαμογέλασε.
«Συνάδελφος πια», είπε και προχώρησε να πάει να ψηφίσει.

Πως θα περάσω το μάθημα τώρα κ. Καθηγητά;;;;;
Κάποτε έσκυψες στα χαρτιά σου, και μου είπες....πέρασε το, με όποιον τρόπο.....
Δεν έχω τρόπο.....κ. Καθηγητά.
Πως διαβάζεις χωρίς να δείς στην πραγματική ζωή;;;
Πως κάνεις σκονάκια στην πραγματική ζωή;;;
Σε αυτήν την ζωή που ...... «είμαστε ζωντανοί, γιατί κάποιος μας παρατηρεί»........


24 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Ειμαστε ακομα ζωντανοι γιατι παρατηρουμε τους αλλους (απαντησα κβαντικα)


Παρατηρουμε τους αλλους οχι τισ ζωες των αλλων.


Μεταξεταστεοι θα μεινουμε γιατι δεν ξερουμε να φτιαξουμε το σκονακι.

Matrix είπε...

Τα κβαντικά δεν τα γνωρίζω από κοντά, η τελευταία επαφή ήταν στο Λύκειο σε ένα Πανελλήνιο Διαγωνισμός Χημείας. :)

Για την πραγματική ζωή (προσωπική υποκειμενική άποψη πάντα) δεν υπάρχουν οδηγίες.

Τα σκονάκια του κάθε ανθρώπου είναι διαφορετικά.

Αλλά ξέρεις το ευτύχημα είναι ότι υπάρχουν, αρκεί να ζοριστείς άλλοτε πολύ άλλοτε λίγο για να τα βρείς...

Spy είπε...

Το "ρούφηξα" το κείμενό σας, σα τελευταία τζούρα βραδυνού τσιγάρου. Είστε τυχερή που τον γνωρίσατε, δε νομίζετε;

(κάτι σε δρ.House μου φέρνει εμένα πάντως = Θεός!)

Unknown είπε...

Έλα μου ντε...
Πάντως εγώ την αβεβαιότητα μου δεν την αλλάζω με τίποτα!

Και ας μην περάσω το μάθημα!

katerina είπε...

Μου έβαλες πολλά θέματα στο τραπέζι de profundis, και με πετυχαίνεις και σε φάση δύσκολη...

Κάτι που μου γκρεμίζονται οι βεβαιότητες, κάτι που δεν έχω βρει ...ακόμα τα σχέδια για να ...ΧΤΙΣΩ στις αβεβαιότητες (ακριβώς ίδιες με τις βεβαιότητες)... μεσοπέλαγα η βάρκα, και να η άπνοια, και να οι θύελλες...

Ή μήπως τελικά είμαστε ζωντανοί μόνο όταν εμείς, ΜΑΣ παρατηρούμε να βολοδέρνουμε;;;

Σε παρακαλώ ή συμφώνησε με αυτό το τελευταίο ερώτημα ή άσε με στην ...ευτυχή νιρβάνα της επιβεβαίωσης μου.

katerina είπε...

Matrix μου, πολύ ...βέβαιο σε βλέπω..

Αλλά κόιτα τώρα τι κράτησα εγώ από το σχόλιο σου....
Είναι δυνατόν, ένας μαθητής Λυκείου που συμμετέχει στον Πανελλήνιο Διαγωνισμό Χημείας (άρα το έχει...), να μην την ερωτευτει, να μην την επιλέξει, και να ασχοληθεί με κάτι άλλο.
Ναι μωρέ μηχανικός ....ξέρω…αλλά...

Όπως βλέπεις...δεν μπορώ να απεμπλακώ από τις βεβαιότητες μου, δεν τις χωράει το μυαλό μου....απλά τις αποδέχομαι (σάμπως μπορώ να κάνω και αλλιώς;;;)

katerina είπε...

Ρε spy, κάτι μου λέει ότι αυτήν την βραδινή τζούρα του τελευταίου τσιγάρου....μάλλον πρέπει να την κόψουμε....και εσύ και εγώ...

Έτσι ηδονικά την ρουφάμε, και το πρωί...άντε να δικαιολογείς, να απολογείσαι για την...ηδονή της.

Πάντως ναι, ήταν ...Θεός.

Αλλά ξέρεις ρε spy, …γνώρισα και άλλους …Θεούς...μόνο που όταν τους γνώρισα δεν τους ...αναγνώρισα.

katerina είπε...

Λίλλυ,
μια κουβέντα ναι να μην το περάσεις το μάθημα....

SDRyche είπε...

Είναι σημαντικό να γνωρίζεις ένα τέτοιο καθηγητή. Αλλάζουν πολλά πράγματα χωρίς να το καταλάβεις. Έναν τέτοιο παρόμοιο τύπο γνώρισα κι εγώ στο μεταπτυχιακό κι αυτή τη στιγμή δεν ξέρω τι μου γίνεται στη διπλωματική. Αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία.

Θα σταθώ όμως στο τέλος της ανάρτησής σου. Γιατί να πρέπει να υπάρχουν σκονάκια στην πραγματική ζωή; Που σημαίνει ότι υπάρχουν κι εξετάσεις; Δε μπορούμε απλά να τη διαβάζουμε-παρατηρούμε, έτσι, για την ευχαρίστηση;

Ανώνυμος είπε...

αν και αρκετα απαισιοδοξο,θα συμφωνγσω μαζι σου ,οχι επειδη το ζητησες αλλα επειδη οι πιθανοτητες να εχεις δικιο ειναι πολυ μεγαλες

cynical είπε...

Καλημέρα Κατερίνα. Γραφεις για τις βεβαιοτητες που χανεις σαν να επροκειτο η ζωή να στηριζόταν οντως σε βεβαιοτητες. Θα ελεγα το αντιθετο: ότι σαφεις διαχωρισμοι ουτε ποτε υπηρξαν ούτε θα υπάρξουν ωστε να οικοδομούν βεβαιοτητες. Η σταθερά είναι μαλλον η αβεβαιοτητα των πραγμάτων, την οποία καθε φορα προσπαθούμε να τη διαχειριστούμε με τον καλυτερο τρόπο. Μηπως ψαχωουμε ματαια και απογοητευομαστε χωρις λόγο; (Το παρόν να το εκλάβεις σαν ενα μάθημα θετικής σκέψης!)

L' Aesthete Soleil είπε...

Παναγιά μου λίγο κομπλεξάρας ο κος καθηγητής. Θεός φυλάξοι!

OnWine είπε...

Κατερίνα,

Πριν από λίγο χτύπησε το τηλέφωνο...
Το σήκωσα... ήταν ο καθηγητής σου... ναι, αυτός που αναφέρεις... ακουγόταν λίγο μακρυά, η φωνή του αδύνατη αλλά σταθερή... και τι μου είπε, νομίζεις?

"Εδώ που είμαι δεν έχουμε Internet... Σε παρακαλώ λοιπόν, διαβίβασέ στην Κατερίνα ότι η γάτα δεν είναι ισοπίθανα ζωντανή και νεκρή αλλά ταυτόχρονα ζωντανή και νεκρή"

Τα έχασα... δεν το πίστευα... "μην είστε τόσο αυστηρός" του είπα, "ένα φραστικό λαθάκι έκανε..."

Γέλασε σαρδόνια... "Μπορεί", μου απάντησε... "μπορεί... Αλλά δες που οδηγεί αυτό το μικρό φραστικό λαθάκι...".

Και μετά, λίγο απελπισμένος "Αχ, αυτή η κοπέλα... πάντα λάτρης του Heidegger... " και μου έκλεισε το τηλέφωνο, πριν προλάβω να του πω πόσο άδικο και δίκιο είχε ταυτόχρονα...

katerina είπε...

SDRyche ελπίζω να ....αξιοποιήσεις τον καθηγητή σου περισσότερο από εμένα.
Τώρα αν εσένα δεν σου έτυχε να δώσεις ακόμα εξετάσεις σε αυτήν την ζωή...... αχ σε παρακαλώ...κατέβα να γράψεις κάποιες από τις δικές μου.... ή έστω βγάλε μου τις μικροφωτοτυπίες, γιατί εγώ δεν προλαβαίνω, εγώ....γράφω διαρκώς το όνομα μου στην κόλα...

katerina είπε...

Καλά, μην βασίζεσαι και πολύ πάνω στις δικές μου πιθανότητες...de profundis.
Συνήθως έχω τους άσσους ...αλλά .... χάνω τις μάρκες...

katerina είπε...

Cynical μπα που τέτοια τύχη, με βεβαιότητες δεν πορεύτηκα, δεν γινόταν άλλωστε, το...ταυτόχρονο(που λέει ο σχολιαστής παρακάτω) είναι που δεν μπορώ να διαχειριστώ, όταν όλοι είναι τόσο βέβαιοι ή για το ένα ή για το άλλο....

katerina είπε...

Aesthete Soleil, αν έδωσα τέτοια εντύπωση, για το Καθηγητή μου, put the blame on me.

Ήταν Θεός, όπως είπε και ο Spy, Ιερό Τέρας.

Και ξέρεις μετά από ...τόσους πολλούς καθηγητές που γνώρισα.......αν κάποιους ελάχιστους θα ξεχωρίζω, θα σέβομαι, θα θυμάμαι, θα εκτιμώ, σίγουρα αυτός, θα είναι ένας από αυτούς.

katerina είπε...

Σχολιαστή, ....ποιητικά κατοικεί ο άνθρωπος.....

Και βέβαια έχει απόλυτο δίκιο ο Καθηγητής μου, ταυτόχρονα είναι η σωστή λέξη και όχι ισοπιθανα. Οι ίδιες πιθανότητες, ασφαλώς χωρούν πολύ εύκολα στην κοινή λογική μας, το ταυτόχρονο...μας ζορίζει.

Πάντως Sxoliasti, όσο κι αν απαξιώνεις το blogging, να, εγώ σήμερα αίφνης μέσα από το blogging, επιβεβαίωσα κάτι που υποψιαζόμουνα.
Ο Υπέροχος Καθηγητής μου, βαρέθηκε, με προσπέρασε, αγανάκτησε, και δεν πήρε ....εμένα τηλέφωνο.
Ελπίζω τουλάχιστον, ότι τον άκουσες να είναι καλά.

Πάντως σε ευχαριστώ για την προσπάθεια σου να με δικαιολογήσεις στα μάτια του.

cinderella είπε...

Βασικά επειδή αισθάνομαι οτι είμαι στο τσιφλίκι μου, έστω στο τσιφλίκι σου, το ίδιο κάνει και επειδή θα ήθελα να το γράψω όπως θα σου το έλεγα, ε ναι λοιπόν κάθε φορά λέω αυτό είναι μακράν το καλύτερό της πόστ. Μα σήμερα θα σου πω οτι αυτο το ποστ γαμάει.
Ντροπή το ξέρω.
Αλλά είναι αλήθεια.

Ξέρεις όμως ποιο είναι το ζήτημα Κατερινιώ μου;
Πως δεν περνούν παντού τα σκονάκια, παντού οι πασπαρτού απαντήσεις και δεν πέφτουν πάντα τα sos.
Υπάρχουν κάποιες στιγμές που το κωλομάθημα δεν περνιέται και έτσι σου γίνεται μάθημα. Έχω μάλιστα την υποψία πως δεν ξεπερνιέται κιόλας.
Είναι μια από τις λίγες φορές που δεν είσαι απλά ζωντανός γιατί σε παρατηρούν. Αναπνέεις για να ακούσει την ανάσα σου. Αναπνέει και ανακουφίζεσαι.

Ανέκαθεν σιχαινόμουνα τη Φυσική. (Μηχανικός σου λέει μετά ο άλλος) και πάντα λάτρευα τη Χημεία.
Τελικά ένα πράγμα θα σας πω συντρόφια απόψε από το Λονδίνο: Προσοχή στο χλωριούχο νάτριο γιατί είναι το αλάτι της ζωής. Παντα πίστευα όμως πως αυτή η μαγική ένωση παράγει έρωτα...και αλμύρα.

katerina είπε...

Κοριτσάρα, να ....και η δημόσια καλημέρα μου,
Μμμμμμμμ, όντως Σταχτοπούτα, καμιά φορά το κωλομάθημα δεν περνιέται....αλλά....αυτό δεν θα με αποτρέψει ποτέ, ....μάθημα δεν θα μου γίνει ποτέ.

Το να είμαι παρατηρητής και όχι δράστης...με τρομάζει.
Το party δεν μου λέει τίποτα να το δω από το τζάμι, την διαδήλωση δεν μου λέει τίποτα, να την δω από το πεζοδρόμιο.

Και έτσι ...θα κατεβαίνω πάντα στις εξετάσεις (μάλλον κατεβαίνω και στις εξετάσεις άλλων Σχολών, μην δω εγώ εξέταση και μου ....ξεφύγει), θα γράφω πάντα το όνομα μου στην κόλα, θα το ζω πάντα ...για να το ζήσω, έτσι, ακόμα και μόνο για το αλκολίκι της αδρεναλίνης.

Ανάμεσα στο ξόδεμα και στην αποταμίευση, ανάμεσα στην σπατάλη και στην τσιγγουνιά..... θα κατατάσσω πάντα την τσιγκουνιά στα ...θανάσιμα αμαρτήματα. Στην κυριολεξία ...ΘΑΝΑΣΙΜΑ.
Φιλιά κοριτσάρα.

Υ.Γ.Ξόδευε τους ηλεκτρολύτες σου αβέρτα, ...λίγο νερό, στα πολύ ..ζορικα και μια coca cola ....και πάλι...έτοιμοι για ξόδεμα θα είναι.

Yannis Petsas είπε...

Σαλτιμπάγκε, το 'χεις περάσει το μάθημα... αλλά είσαι ακόμα τόσο φιλόδοξη που δεν μπορείς να το δεις.
Λίγες φορές ζηλεύω αναρτήσεις άλλων, όχι ότι δεν είναι καλές, αυτή μου έκανε κλικ όμως, θα ήθελα να την είχα γράψει εγώ... αλλά δεν θα μπορούσα να βάλω μια τέτοια ποδιά... όλα έχουν ένα αντίτιμο.
Φιλιά σαλτιμπάγκε.

katerina είπε...

Γιάννη μου, σε ευχαριστώ, αλλά ....δεν τελειωνουν τα μαθηματα....το ξαναείπα....να είμαστε καλά να ....δίνουμε εξετάσεις. Και να κοβόμαστε...ρε Γιάννη... και να κοβόμαστε.

Κάποιος χθες με είπε Μοργκάνα, μου άρεσε ....αλλά το σαλτιμπάγκος ...μάλλον το νοιώθω πιο ...ευκολοφόρετο για μένα.

Ανώνυμος είπε...

Μα τελικά Κατερίνα μου ο "καθηγητής" σου εκείνο που προσπαθούσε να σας περάσει είναι η διττή σχέση "περί νόμου και ηθικής" έστω και με το δικό του στεγνό και αγέρωχο ύφος.Το μάθημά του ήταν μόνο ένα μέσον για να σας περάσει τα "μηνύματά" του...
Εν πάσει περιπτώσει εγώ έτσι "διαβάζω" τα λεγόμενά του και την εν γένει συμπεριφορά του.
Κορίτσι μου η ανάρτησή σου αυτή κάπου παραπέρα θέλει να μας πάει και εγώ βρίσκω ότι κάποια κείμενα είναι κρυπτογραφικά και κάτι υπάρχει "ανάμεσα από τις προτάσεις"..παράδειγμα η καταληκτική πρόταση.."Σε αυτήν τη ζωή που..είμαστε ζωντανοί, γιατί κάποιος μας παρατηρεί" Συγκλονιστική φράση..!!!!
Έχω την εντύπωση ότι δηλώνουν μια τάση φυγής..από που..από σένα την ίδια..από την χώρα?? Δεν ξέρω..αλλά Κοριτσάρα σε προειδοποιώ,έμαθα ότι έχουν μαζευτεί ήδη υπογραφές από τα γνωστά και μη εξαιρετέα real φιλαράκια σου,του real χωριού σου,που σου απαγορεύουν την έξοδο από την χώρα για χρονικό διάστημα πάνω από μία εβδομάδα.Για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα,θα υποστείς δημόσιο λιθοβολισμό στη real πλατεία του real χωριού σου.
Περικλής real friend for ever

ολα θα πανε καλα... είπε...

Καλημέρα.
Μεγαλώνοντας,κάποιος εκδικείται τις βεβαιότητές μας και όλα αυτά που τα θεωρούσαμε απίθανα μας βγαίνουν πιθανά.Είναι σα να μας αφήνουν το χέρι αυτές οι βεβαιότητες,μόνο και μόνο για να μεγαλώσουμε,κι εμείς αιωρούμαστε στο σκοτεινό σύμπαν χωρίς παλτό,ίσως και χωρίς εφόδια μερικοί.Είναι το τίμημα της γνώσης.