Βολευτείτε και ...έρχομαι....

Όχι μωρέ δεν πάω διακοπές....
Μπα .... επαγγελματικό ταξίδι είναι.

Λοιπόν, το κλειδί θα το αφήσω στην γλάστρα, ξέρετε εσείς, το ψυγείο είναι γεμάτο μπύρες, ουισκάκια, κρασί, ούζα, ρακές και τα τοιαύτα έχει στο μπαρ, και κάτι λικεράκια επίσης, αλλά τα έχουμε πολύ καιρό, μάλλον σιρόπια θα είναι πια, α, ένα σπιτικό τσέρυ, μου το δώσανε το καλοκαίρι, να το πιείτε άφοβα.
Κάτι άλλα ....περίεργα, δώρα τα φέρανε...ανάθεμα και ξέρω τι είναι...αν εσείς τα ξέρετε ...πιείτε τα.
Το αμοργιανό ρακόμελο, ναι μωρέ ψημένη, είναι σε μια νταμιτζάνα στον πάγκο της κουζίνας.

Έχω πάρει και εκλεράκια, σου και κάτι κώκ, φρεσκότατα. Μην τα αφήσετε να μπαγιατέψουν.

Cindy, ξέρεις τώρα εσύ, τα προκατεψυγμένα, βάλτα 5 λεπτά στα μικροκύματα, α, και τα προσπέκτους απο πιτσαρίες, στο γραφείο μου.

Καθίστε, αράξτε, ....δεν θέλω ανόητες ερωτήσεις, βεβαίως και καπνίζουμε, τόσα τασάκια .....δεν τα βλέπετε;;; Καλά όχι σε εκείνο το ασημένιο, μου το είχε φέρει δώρο μια θεία, ξέρετε από αυτές που βλέπεις σε γάμους, βαφτίσια, και συνηθέστερα σε κηδείες, και μνημόσυνα και σου λένε «αχ Κατερίνα μου, μεγάλωσες, ψήλωσες....»
Λοιπόν, φεύγω....
Τα λέμε σε λίγες μέρες.... Ε, ναι, αρκετούτσικες....

Α, ο σκύλος δεν δαγκώνει. Και όχι δεν θα ανεμίζετε χαλαρά την μπουκιά μεταξύ πιάτου και στόματος. Δεν θα φτάσει ποτέ στο στάμα σας...... Όχι, .... μπύρα δεν πίνει, τουλάχιστον μπροστά μου....