Μου έχουν πει χιλιάδες φορές ότι η γραφή μου είναι ασαφής.
Και αυτό δεν έχει ίσως έννοια, αν τα πράγματα αναφέρονται σε καταστάσεις ανώδυνες.
Και αυτό δεν έχει ίσως έννοια, αν τα πράγματα αναφέρονται σε καταστάσεις ανώδυνες.
Στην προηγούμενη ανάρτηση μου, φαίνεται ότι ξαναέκανα το ίδιο λάθος αλλά για πολύ σημαντικά πράγματα.
Ζητάω συγνώμη, από όλους όσους από ανόητες γλαφυρότητες τάραξα.
Προσπαθώντας να επανορθώσω λέω, ότι ασφαλώς και δεν θεωρώ ότι το βραδυνό εμπόριο είτε σάρκας, είτε ακόμα χειρότερα θανάτου, είναι ....κινηματογραφικό.
Είναι τραγικό, είναι απάνθρωπο, αλλά ακόμα πιο απάνθρωπο θα ήταν να δώσουμε στα σκυλιά αυτούς τους ανθρώπους που είναι τα πιο ευαίσθητα θύματα όλης αυτής της ιστορίας. Να τσακίσουμε τα θύματα και όχι τους θύτες.
Αν αντί να βγάλω αυτό, έβγαλα οτιδήποτε άλλο, ζητάω συγνώμη από όλους.
Αν προσπαθώντας να κατακρίνω μια οπτική των πραγμάτων, έδωσα μια πολύ χειρότερη, αν έγινα και εγώ θύτης, ζητάω ταπεινά συγνώμη.
Και ελπίζω στην συγνώμη και στην επιείκεια σας
23 σχόλια:
Bασικά πέρασα να σου πω πως είμαι εδώ.
Εδώ.
Μεγάλο πράγμα να ζητάς συγγνώμη Κατερινιώ. Ειδικά όταν μάλιστα δεν την οφείλεις. Δεν πειράζει.
Απλά μου θυμίζεις όλους αυτούς που με βοήθησαν να σηκώσω τη βαλίτσα μου τις τελευταίες μέρες κι ας μην με ήξεραν. Τους ευχαρίστησα, μην νομίζεις.
Σε αγαπώ, μην νομίζεις.
Να προσέχεις, το νου σου.
Να, λοιπόν, γιατί σ' αγάπησα!!!!
Δεν με πειράζει να ζητάμε για κάτι συγγνώμη για τον πόνο που ίσως προξενήσαμε σε κάποιον..με στεναχωρεί όμως όταν κάποιοι δεν υπολογίζουν οτι γιαυτό που είναι σήμερα οι "Πατρίδες" μας, έχουμε όλοι μας το μερίδιο ευθύνης που μας αναλογεί γιατί αφήσαμε,αφήνουμε τα σαρκοβόρα θηρία να την λυμαίνονται.Κατερίνα μου πιστεύω οτι σαυτό ήσουν αληθινή..αν θέλει κάποιος το διαβάζει.Γιατί να "σηκώσεις" εσύ τις "αμαρτίες" όλων μας?Την αγάπη σου για τους ανθρώπους την μετράμε και την "βιώνουμε" συνεχώς..Είμαι και εγώ ένας απo αυτούς.
Περικλής real friend forever
Το να ζητάς συγνώμη για κάτι που δεν έκανες είναι παράλογο. Δεν νομίζω να προξένησες κανένα πόνο. Ήταν μια άλλη, διαφορετική, οπτική γωνιά.Είτε συμφωνεί κανείς , είτε όχι.
Cindy μου, εδώ θα πω μόνο ότι ξαναείπα...αγάπη μου, κοριτσάρα μου, καρδια μου....
Τα υπόλοιπα.....
Ρε τσουλοφόπαιδο, θα σταματήσεις να με συγκινείς τόσο;;;;
Σε απειλώ ευθέως...θα γράψω για το Πασοκ, και όχι...όχι δεν θα μου ξεφύγεις, να μου πεις ...καλά μωρέ τα διάβασα.... Θα στα διαβάσω εγώ προσωπικά, τρώγοντας παγωτό στο Κεφαλάρι.....
Σε ευχαριστώ Περικλή.
Και είμαι πάντα εδώ να ακούω, κι όχι να συμβουλευω....εκεί Περικλη ...άσε να πάει στο διάολο. Το έχω ξαναπεί, ποιος πάει να βάψει τα μαλλιά του σε φαλακρή κομώτρια;;;;
Υ.Γ.Διάβασα το άρθρο σου. Πάρα πολύ καλό.
Νίκο άφησα τις ευχές μου και στο blog σου στις δίνω και εδώ. Στην υγειά σας!!!
όσο για το συγκεκριμένο σου αντιγράφω αυτό που μόλις απάντησα και στον Λύκο
"έχω πονέσει, φοβηθεί και τρομοκρατηθεί στην ζωή μου πολύ. Πάρα πολύ.
Αν κάτι ξέρω να αναγνωρίζω είναι τον ανθρώπινο πόνο. Και να τον σέβομαι απεριόριστα.
Όταν έγραφα αυτό το post, αυτόν και άλλους πόνους είχα στο μυαλό μου. Δεν βγήκε. Ή βγήκε λάθος.
Εδώ δεν συζητούσαμε αν μας αρέσει το κοκκινο ή το κίτρινο χρώμα. Εδώ δεν μπήκε το θέμα σαν αντιπαράθεση σε μια θέση.
Χθες το βράδυ τάραξα ένα άνθρωπο που πονούσε. Ο πόνος Νίκο, δεν σηκώνει αντιπαράθεση. Ο πόνος θέλει στοργή, τρυφεράδα, κατανόηση και όπου χρειάζεται συγνώμη. Ελπίζω να την είδε ο άνθρωπος που ταράχτηκε από το λάθος της ασάφειας μου και να την εισέπραξε."
Γεια σου Κατερίνα
Εγραψα και έσβησα πολλά σχόλια και στα δύο κείμενα. Ημουν και στη δουλειά και δεν είχα χρόνο να γράψω κάτι ολοκληρωμένο.
Κατερίνα το κείμενο το διάβασα όταν είχε 4 σχόλια. Μετά όταν είχε 8 και μετά τα παρακολούθησα ένα-ένα. Θα μπορούσα να πω πάρα πολλά, αλλά δεν είμαι σε διάθεση κουβέντας.
Αν θέλεις να ζητήσεις συγγνώμη καλά κάνεις. Απλά θα αντιγράψω κάτι που μου είχε αφήσει ο apos
"Καλημέρα,
Τον τελευταίο καιρό βλέπω σε διάφορα blogs να απολογείται ο γράφων για το περιεχόμενό του. Δικό σου δεν είναι, αγόρι μου; Σε όποιον δεν αρέσει, ας μην σε ξαναδιαβάσει. Μην απολογείσαι σε κανέναν. Υπάρχουν χιλιάδες blogs. Αυτό ισχύει για όλους μας."
Ο καθένας έχει την οπτική του σε κάποια θέματα. Οποιος καταλαβαίνει τι γράφουμε καλά κάνει και μας διαβάζει. Οι υπόλοιποι ας πούνε "α το μαλάκα τι γράφει..." και ας φυγουν να διαβάσουν κάτι άλλο.
Σε όποιον αρέσουν αυτά που γραφουμε, για τους άλλους δεν μπορούμε ούτε στην κανονική μας ζωή, πόσο μάλλον στην ιντερνετική.
Το ότι δεν είχες πρόθεση να θίξεις κανέναν είναι δεδομένο. Οποιος δεν το καταλαβαίνει δεν έχει θέση στην κουβέντα μας. Τοσο απλά.
Καλό βράδυ.
Please....πάμε για όσο παγωτό θες στο Κεφαλάρι, αλλά όχι συζήτηση για το ΠΑΣΟΚ. Θα σταματήσω να σε συγκινώ. Deal!!!!
Η γραφή σου δεν είναι ασαφής. Είναι η γραφή σου. Είναι εσύ. Ο κόσμος σου. Για αυτό εμείς σε αγαπάμε και κάναμε μπίζνες μαζί σου, για αυτό ίσως κάποιοι άλλοι απορούν, για αυτό κάποιοι άλλοι οργίζονται. Ακόμα και αυτό το τελευταίο όταν συμβαίνει, η κουβέντα πάει πιο μακριά. Οι άνθρωποι γίνονται καλύτεροι. Εγώ έτσι πιστεύω. Και επειδή εσύ ποτέ δεν έχεις θίξει προσωπικά άνθρωπο, νομίζω ότι πας την κουβέντα πιο μακριά, μας κάνεις όλους καλύτερους, κάνεις την ίδια την Κατερίνα καλύτερη.
Και για αυτό, να με συμπαθάς, δεν έχεις κανένα λόγο να ζητάς συγγνώμη.
Και επιτέλους, VK, ΣΤΑΜΑΤΑ ΝΑ ΤΡΩΣ ΠΑΓΩΤΑ!! ΟΠΟΙΟ BLOG ΑΝΟΙΞΩ ME KAΠΟΙΟΝ ΠΑΣ ΓΙΑ ΠΑΓΩΤΟ ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΑΡΙ. ΠΡΟΣΕΞΕ ΓΙΑΤΙ ΤΑ ΞΕΡΩ ΕΚΕΙ ΤΑ ΣΤΕΚΙΑ. ΑΛΛΟΙΜΟΝΟ ΣΟΥ ΑΝ ΣΕ ΠΕΤΥΧΩ. ΜΕ ΤΗΝ ΨΙΛΗ ΘΑ ΣΤΟ ΦΑΩ ΤΟ ΤΣΟΥΛΟΥΦΙ...
NdN, σε ευχαριστώ πάρα πολύ για το σχόλιο σου.
Αλλά το blog μου, που θα ήταν ψέμα να μην πω ότι το αγαπώ πολύ, ότι το θεωρώ ένα κομμάτι μου, κάτι πολύ .....Κατερίνα, το άφησα πάντα ανοιχτό, θεώρησα πάντα ότι όσο ανήκει σε εμένα ανήκει σε όλους. Όχι αναλογικά, αλλά απόλυτα. Σε όλους μας, το όλον.
Δεν βάζω καν agenda, εισπράττω τα πάντα, ακούω τα πάντα, νοιάζομαι για τα πάντα. Δεν έχω νόρμες σαν άνθρωπος, δεν έχω πολύ περισσότερο νόρμες σαν blogger.
Έθιξα κάποιον έστω και αθέλητα, του ζητάω από καρδιάς συγνώμη.
Λυπάμαι VK μου, δεν υπάρχει περίπτωση να μην με συγκινείς. Έχασες!!!! Είναι ένα deal, που εκ των πραγμάτων δεν μπορείς να υποστηρίξεις.
Apos, σε ευχαριστώ πολύ.
Θα ήταν ψέμα να μην πω ότι δεν ταράχτηκα πολύ από το σχόλιο του Ανώνυμου. Όχι γιατί ένοιωσα ότι με έθιξε, αλλά γιατί ένοιωσα ότι, ειλικρινά αθέλητα, τον έθιξα, τον στεναχώρησα, τον τάραξα.
Δεν είπα ποτέ στην ζωή μου «αυτή είμαι και σε όποιον αρέσω». Και δεν είπα ποτέ μου «ωχ, αδερφέ». Το κάθετι, από το πιο μικρό, μέχρι το πιο μεγάλο, το παίρνω πάνω μου, μέσα μου, το κουβαλάω και πολύ συχνά του δίνω διαστάσεις και βάρος που μπορεί να μην έχει ...αντικειμενικά.
Και πίστεψε με, δεν μπορείς να φανταστείς πόσα προβλήματα, πόσα ζόρια, πόσα βάσανα μου έχει δημιουργήσει αυτή η προσέγγιση των πραγμάτων. Αλλά δυστυχώς ......αυτή είμαι, έμαθα πολύ επώδυνα την αδυναμία μου, να την κάνω ...ιδεολογία.
Δεν λέω ότι είναι σωστό, αντίθετα λέω σε όλους ΕΙΝΑΙ ΛΑΘΟΣ, ...δεν αντέχεται μην το κάνετε, αλλά γαμώτο εγώ πια αποδέχτηκα ότι αυτή είμαι.
Ίσως για αυτό ...αν και ξέρεις ότι η Ρομίλντα μας, είναι όνειρο ζωής...μάλλον φίλε δεν είμαι το καταλληλότερο άτομο για business.
Α, και υπερπροστατευτική από κούνια, το τσουλουφοπαιδο μου και τα μάτια σου. Τον αγαπάω πολύ.
Δεν νομίζω οτι φταίει η γραφή σου φταίει το θέμα της ανάρτησης που στον καθένα από μας ,ανάλογα με τις προσλαμβάνουσες και τα βιώματά του ξύπνησε και διαφορετικά πράγματα.
Κανείς δεν έμεινε σε αυτά που έγραψες και κυρίως δεν σχολίασε την ανάρτησή σου,έχω την αίσθηση ότι όλοι σχολιάσαν τις εικόνες που ανέσυρε το μυαλό τους και κατέγραψαν τα συναισθήματα που τους γέννησαν αυτές οι εικόνες οι δικές τους εικόνες ,οι δικές μας εικόνες.
Μάλλον έχεις δίκιο de profundis, γιατί αυτό που δεν είπα, είναι ότι όταν έγραφα την ανάρτηση, για την ευκολια μου, και την βιασύνη μου....πήγα και έκανα copy paste, και ένα παλιο κομμάτι που είχα γράψει για μια ανάρτηση που ποτέ δεν ανέβασα, και αφορούσε την έννοια "Πατρίδα". Την δική μου Πατρίδα. Μια έννοια, αυτής της Πατρίδας, που πολύ με βασάνισε ....απο πάντα και ακόμα με βασανίζει πάρα πολύ.
Πως είναι δυνατόν όλοι να έχουν Πατρίδα και πως στο διαβολο εγώ δεν νοιωθω ότι έχω......
Αλλά η ευκολία και η βιασύνη....πληρώνονται.
Και τώρα το μεγάλο ερώτημα, ή άλλη μεγάλη απορία μου.... "Αμαρτία εξομολογημένη είναι ακόμα αμαρτία...."
Η Θρησκεία λέει όχι....
Αλλοι ισχυρίζονται ότι είναι....
Οπότε πάω στο άλλο μεγάλο μου ζητούμενο....Ποια είναι η θρησκεία μου, Ποιος είναι ο Θεός μου....
Οπότε μήπως να το κλείσω το ρημαδι...να τελειωνουμε;;;;
Άραγε τι σημαίνει Πατρίδα η Θεός και πόσο ανάγκη τα έχουμε?
Μήπως αυτό που στη ουσία αναζητούμε είναι μια μήτρα να κρυφτούμε και να μας προστατέψει αφού ακόμα δεν έχουμε καταφέρει να κόψουμε τον ομφάλιο λώρο?
Με λίγα λόγια όταν ψάχνουμε για Πατρίδα και Θεούς (ίσως και δαίμονες) στην ουσία αναζητούμε ακόμα εκείνο το χέρι της γιαγιάς και τον παρηγορητικό της λόγο?
Την παρουσία που ως δια μαγείας θα της εναποθέσουμε όλα μας τα υπαρξιακά προβλήματα.?
Μήπως το ζητούμενο μας πρέπει να είναι ,όχι η αναζήτηση της Πατρίδας αλλά η αναζήτηση του πως να μην έχουμε ανάγκη από Πατρίδες?
Με άλλα λόγια το ζητούμενο είναι να καταφέρουμε να σταθούμε όρθιοι μόνοι μας ,χωρίς δεκανίκια.
Θα μεταφέρω εδώ ένα διάλογο από το θεατρικό του Μπρεχτ Γαλιλαίο Γαλιλαίοι
Ιεροεξεταστής Αλίμονο στους λαούς που δεν έχουν ήρωες
Γαλιλαίος Αλίμονο στους λαούς που έχουν ανάγκη από ήρωες.
Αν παρόλα αυτά νοιώθεις την ανάγκη κάποιας Πατρίδας τότε δεν έχεις παρά να κοιτάξεις δίπλα σου γιατί νομίζω ότι Πατρίδα σου είναι η κόρη σου, η σχέση σου ,οι φίλοι σου, οι άνθρωποι που αγαπάς.
Υ.Γ 1. ΣΥΓΝΩΜΗ για το προσωπικό ύφος
2. Δεν μιλάω από καθέδρας και γω και συ και όλοι μας θεωρώ ότι είμαστε σε μια συνεχή αναζήτηση ,ίσως αυτό είναι και το τίμημα που πληρώνουμε ,δεν ξέρω και γω για ποιο αμάρτημα.
3. Έτσι και κλείσεις το blog θα σου κάνω μάγια.
Ναι αυτό είναι de profundis, τουλάχιστον για μένα.Μια μητρα, να χωθώ, κι όταν ξεμυτάω εκει εξώ, όταν έρθει ο ....εχθρός, να ξέρω ότι μπορώ να πάω να χωθώ πάλι εκει μέσα.
Αλλά μάλλον έχω παραιτηθεί απο το να μην αναζητώ δεκανίκια. Λιγο τα κρατάω, λίγο τα αφήνω, παραπατάω, πέφτω, ξαναστηρίζομαι, συνεχίζω.
Υ.Γ.1. σε ευχαριστώ για το προσωπικο ύφος. Δεν αρθρογραφώ, μιλάω και ακουω. Επικοινωνώ.
Υ.Γ.2. ....μα το δικό μου αμάρτημα ....του κόσμου όλα τα δάχτυλα ...που λέει και ο Καζαντζίδης
Υ.Γ.3. Ειμαι Σμυρνιά, μην ξεχνιόμαστε
Λυπάμαι γιατί μου είναι αδύνατον να διαβάσω όλα τα σχόλια που γράφτηκαν κι εδώ και στην προηγούμενη ανάρτησή σου . Γέμισε και το mailbox και ήταν η αιτία να κολλήσει το διαβολομηχάνημα .
Ομως τρόμαξα με τα τόσα μηνύματα που είδα . Δεν μπορούσα να καταλάβω , ώσπου διάβασα τον "ανώνυμο" . Αλήθεια , γιατί νάμαστε ανώνυμοι ή ψευδώνυμοι ?
Φοβάμαι πως σε αδίκησε και μαζί με σένα όλους όσους συμφώνησαν με τα γραφόμενά σου .
Τις πονάμε αυτές τις ψυχές . Σιχαινόμαστε όμως αυτούς που εμπορεύονται τον πόνο τους για να βγάλουν μιά δραχμή παραπάνω .
Τίποτα άλλο.
Καλησπέρα Κατερίνα .
Σε κατάλαβα , σένοιωσα.!
Τώρα λοιπόν κατάλαβα έναν από τους λόγους που σ'αγαπώ τόσο πολύ..Είσαι ΣΜΥΡΝΙΑ..Με όλον αυτό τον ατέλειωτο πολιτισμικό πλούτο που έφεραν μαζί τους οι Πρόσφυγες..και η μάνα μου η Σμυρνιά που "βιάστηκε" να μου το "σκάσει" στα 40της και..κάτι..καιγώ 'μουνα 10 και..κάτι..
Περικλής ο συγχωριανός σου
Ναι κάκο γράψαμε πολλά.
Αλλά ξέρεις, ίσως για μας να ήταν απλά λόγια, για κάποιον πόνος.
Ανώνυμος ή όχι, τι σημασία έχει, οι ανώνυμοι δεν πονάνε;;;
Και στο μέτρημα, στο ζύγισμα...δεν μετράει η συζήτηση, η γνώμη των πολλών αλλά η ...έννοια του ενός.
Περικλή αυτό δεν το θυμόμουνα.
Πολύ Γερμανός, πολύ διανοουμενος...φίλε μου...την κρύβεις εκείνη τη φύτρα της Σμυρνεικης τρέλας.
Ρε θα φύγεις απο τα blogs να δουλέψεις, να γράψεις τίποτα;;;
Δημοσίευση σχολίου