Κοριτσάρα μου.....

Κοριτσάρα μου, καρδιά μου, αγάπη μου……

Λοιπόν, σκέψου ότι είχα ετοιμάσει και την ανάρτηση για το ταξίδι σου… Εγώ που έχω αρχή ζωής "μην κάνεις ποτέ σήμερα αυτό που μπορείς να κάνεις αυριο", χρειαζόμουνα να την γράψω. Χρεαζόμουνα όπως πάντα, να γράψω. Γράφω όταν ζορίζομαι, και ζορίστηκα πολύ όταν πλησιάζαν οι μέρες για να φύγεις. Έγραψα, έτσι για να το ...χωνέψω, έτσι για να το πάρω πιο ελαφριά, έτσι για να μην αποχαιρετηθούμε.... Θυμάσαι;;;; Εκενο το βράδυ μέσα στο αυτοκίνητο στο parking, άντε άλλο ένα τσιγάρο....

Ξέρεις τώρα, την έγραψα, την έζησα, συγκινήθηκα, θα την κρατήσω στο συρτάρι μου, αλλά σιγά που μπορώ να την βάλω…
Σήμερα που την ξαναδιάβασα μου φάνηκε πολύ ….προκατεψυγμένη, πολύ …correct, πολύ …..λίγη. Καλη για ....blog, αλλά......όχι για σένα

Αφού σε ξέρω, αφού με ξέρεις…τι τα θέλω εγώ αυτά….
Αν δεν το γράψω κατευθείαν, δεν βγαίνει ρε αδελφέ. Τώρα κι όταν το γράφω κατευθείαν, …είδαμε τι βγαίνει, από ανάρτηση σε συγνώμη το πήγαμε, …αλλά εντάξει τώρα κάθε …καλλιτέχνης έχει και τις αποτυχίες του.

Ναι κοριτσάρα μου, το πάθος η στιγμή, τρώγονται της ώρας. Και στο λέει μια Κατερίνα, που μόνο η ταμίας του super market ξέρει τι προκατεψυγμένο έχω φάει, …..αλλά το πάθος, η στιγμή …πάντα της ώρας….
Έτσι να ….καίει, έτσι να μην έχει καν ψηθεί, έτσι να έχει όλους τους χυμούς του…
Σαν και εσένα κοριτσάρα μου, καρδιά μου, αγάπη μου…..

Σαν και σένα είναι το πάθος, σαν και εσένα λαμπερό, σαν και εσένα όμορφο, σαν και εσένα γοητευτικό, σαν και σένα γενναίο, σαν και σένα τρυφερό, σαν και σένα έγνοια, σαν και εσένα ψυχή, σαν και σένα γλυκό, σαν και σένα ΑΓΚΑΛΙΑ.

Είσαι πολύ, πάρα πολύ όμορφη Cinderella μας, Cindy μου, είσαι πολύ λαμπερή, είσαι πολύ γενναιόδωρη, είσαι πολύ γενναία, είσαι πολύ τρυφερή, είσαι πολύ γλυκιά.
Έχεις αστερόσκονη Cinderella μας, Cindy μου, έχεις τσαγανό, έχεις κότσια, έχεις πάθος, έχεις έγνοια, μα πάνω από όλα έχεις ψυχή. Είσαι μια αγκαλιά Cindy μου Αυτό είσαι, μια αγκαλιά…..

Μια αγκαλιά που με έχωσε μέσα, όταν ....μονο εγώ ξέρω πόσο χρειαζόμουνα αυτήν την αγκαλιά. Ένα γράμμα, μια φωνή, ένα χέρι, ....πολύ λίγο γνωστό τότε, σχεδόν άγνωστο τότε, που έσπασε τα ταμπου του καθωσπρεπισμού και των κοινωνικών συμπεριφορών, που γκρέμισε τα τείχη, που εκανε κατορθωτό τα ακατόρθωτο, που δεν έκανε δευτερη σκέψη παρά μονο να δώσει, που μου είπες τόσο σίγουρη, τόσο γενναιοδωρη, τόσο γενναία "μα τι φοβάσαι Κατερίνα μου, αφου εγώ ειμαι εδώ".

Παράλογο;;; μεταφυσικό;;; όχι συνηθισμένο;;;; Ε, και....αυτή είναι η Cindy μου.

Κοριτσάρα μου, θα πω στους συχωριανούς ότι, αν ο δρόμος τους, τους πάει κατά Λονδίνο μεριά, να μην πάρουν μαζί τους ομπρέλα, να μην πάρουν μαζί τους αδιάβροχο, άδικα θα τα κουβαλάνε, δεν θα βρέχει. Έναν ήλιο ναααααααααα, θα έχει εκεί, ………. γιατί εκεί είναι η κοριτσάρα μου


Υ.Γ. …….κάποτε μου είπες…. «Fingers still crossed. (fill the gap pls)»
Μαζί μου το έχω, πάνω μου το έχω, μέσα μου το έχω ….. κοριτσάρα μου, καρδιά μου, αγάπη μου……

Σε φιλω

Να προσέχεις

Η Κατερίνα σου