Τρίτη 23 Σεπτεμβρίου 2008

Κοριτσάρα μου.....





Κοριτσάρα μου, καρδιά μου, αγάπη μου……

Λοιπόν, σκέψου ότι είχα ετοιμάσει και την ανάρτηση για το ταξίδι σου… Εγώ που έχω αρχή ζωής "μην κάνεις ποτέ σήμερα αυτό που μπορείς να κάνεις αυριο", χρειαζόμουνα να την γράψω. Χρεαζόμουνα όπως πάντα, να γράψω. Γράφω όταν ζορίζομαι, και ζορίστηκα πολύ όταν πλησιάζαν οι μέρες για να φύγεις. Έγραψα, έτσι για να το ...χωνέψω, έτσι για να το πάρω πιο ελαφριά, έτσι για να μην αποχαιρετηθούμε.... Θυμάσαι;;;; Εκενο το βράδυ μέσα στο αυτοκίνητο στο parking, άντε άλλο ένα τσιγάρο....


Ξέρεις τώρα, την έγραψα, την έζησα, συγκινήθηκα, θα την κρατήσω στο συρτάρι μου, αλλά σιγά που μπορώ να την βάλω…
Σήμερα που την ξαναδιάβασα μου φάνηκε πολύ ….προκατεψυγμένη, πολύ …correct, πολύ …..λίγη. Καλη για ....blog, αλλά......όχι για σένα


Αφού σε ξέρω, αφού με ξέρεις…τι τα θέλω εγώ αυτά….
Αν δεν το γράψω κατευθείαν, δεν βγαίνει ρε αδελφέ. Τώρα κι όταν το γράφω κατευθείαν, …είδαμε τι βγαίνει, από ανάρτηση σε συγνώμη το πήγαμε, …αλλά εντάξει τώρα κάθε …καλλιτέχνης έχει και τις αποτυχίες του.

Ναι κοριτσάρα μου, το πάθος η στιγμή, τρώγονται της ώρας. Και στο λέει μια Κατερίνα, που μόνο η ταμίας του super market ξέρει τι προκατεψυγμένο έχω φάει, …..αλλά το πάθος, η στιγμή …πάντα της ώρας….
Έτσι να ….καίει, έτσι να μην έχει καν ψηθεί, έτσι να έχει όλους τους χυμούς του…
Σαν και εσένα κοριτσάρα μου, καρδιά μου, αγάπη μου…..

Σαν και σένα είναι το πάθος, σαν και εσένα λαμπερό, σαν και εσένα όμορφο, σαν και εσένα γοητευτικό, σαν και σένα γενναίο, σαν και σένα τρυφερό, σαν και σένα έγνοια, σαν και εσένα ψυχή, σαν και σένα γλυκό, σαν και σένα ΑΓΚΑΛΙΑ.

Είσαι πολύ, πάρα πολύ όμορφη Cinderella μας, Cindy μου, είσαι πολύ λαμπερή, είσαι πολύ γενναιόδωρη, είσαι πολύ γενναία, είσαι πολύ τρυφερή, είσαι πολύ γλυκιά.
Έχεις αστερόσκονη Cinderella μας, Cindy μου, έχεις τσαγανό, έχεις κότσια, έχεις πάθος, έχεις έγνοια, μα πάνω από όλα έχεις ψυχή. Είσαι μια αγκαλιά Cindy μου Αυτό είσαι, μια αγκαλιά…..


Μια αγκαλιά που με έχωσε μέσα, όταν ....μονο εγώ ξέρω πόσο χρειαζόμουνα αυτήν την αγκαλιά. Ένα γράμμα, μια φωνή, ένα χέρι, ....πολύ λίγο γνωστό τότε, σχεδόν άγνωστο τότε, που έσπασε τα ταμπου του καθωσπρεπισμού και των κοινωνικών συμπεριφορών, που γκρέμισε τα τείχη, που εκανε κατορθωτό τα ακατόρθωτο, που δεν έκανε δευτερη σκέψη παρά μονο να δώσει, που μου είπες τόσο σίγουρη, τόσο γενναιοδωρη, τόσο γενναία "μα τι φοβάσαι Κατερίνα μου, αφου εγώ ειμαι εδώ".
Παράλογο;;; μεταφυσικό;;; όχι συνηθισμένο;;;; Ε, και....αυτή είναι η Cindy μου.


Κοριτσάρα μου, θα πω στους συχωριανούς ότι, αν ο δρόμος τους, τους πάει κατά Λονδίνο μεριά, να μην πάρουν μαζί τους ομπρέλα, να μην πάρουν μαζί τους αδιάβροχο, άδικα θα τα κουβαλάνε, δεν θα βρέχει. Έναν ήλιο ναααααααααα, θα έχει εκεί, ………. γιατί εκεί είναι η κοριτσάρα μου


Υ.Γ. …….κάποτε μου είπες…. «Fingers still crossed. (fill the gap pls
Μαζί μου το έχω, πάνω μου το έχω, μέσα μου το έχω ….. κοριτσάρα μου, καρδιά μου, αγάπη μου……


Σε φιλω
Να προσέχεις


Η Κατερίνα σου

16 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Τυχερή η cindy ,μα τυχερή και συ.

cinderella είπε...

Γιατί μου το κάνεις αυτό;
Όταν χαιρέτησα τις παλιές μου συμμαθήτριες κρατήθηκα. όταν χαιρέτησα το φοιτητικό μου παρεάκι κρατήθηκα.
Όταν χαιρέτησα τους δικούς μου στο αεροδρόμιο κρατήθηκα.
Τώρα σε ένα δωμάτιο εστίας, τώρα σε μια πόλη αρκετά μακριά, δεν μπορώ απλά να συγκρατήσω τα δάκρυα μου.
Αυτή η ανάρτηση δεν θα έπρεπε να βγει.
Γιατί πολύ απλά με κάνει να νιώθω πόσο μου λείπουν άνθρωποι και καταστάσεις.
Πόσο μου λείπεις εσύ.
Χωρισμένη στα δυό. Το έγραψα άλλωστε.
Να προσέχεις. Εξάλλου το ξέρεις οτι είμαι δίπλα σου.
Σου κρατάω το χέρι.
Χαμογέλα ρε, τι σου ζητάω;;;

P.S.Fingers still crossed...for different reasons, for the same person, for you.

monahikoslikos είπε...

Στους δύο τρίτος δεν χωράει...
Καλησπέρα και στις δυό σας

Ανώνυμος είπε...

Να της πάνε όλα καλά της Cindy..!!Πρέπει νάναι πολύ ξεχωριστός άνθρωπος,εγώ τη γνωρίζω μόνο μέσα από τον όμορφο ευαίσθητο γραπτό της λόγο και τις εύστοχες επισημάνσεις της στην.."αυλή της Κατερίνας"
Όπως όμως και νάχει συγκινήθηκα από τέτοια εκδήλωση αγάπης "πολλών μεγατόνων" ή μήπως πάλι..ζήλεψα λιγάκι;
Ρε Κατερίνα μας μήπως να ξενητευθώ καιγώ οσονούπω για να με "περιλούσεις" με τέτοια μπόρα αγάπης;
Περικλής real παραπονιάρης και ζηλιάρης του real χωριού σου..

Ανώνυμος είπε...

Τι όμορφο να σ’ αγαπούν…

Κι εγώ που καταλαβαίνω όσα είναι τα ελάχιστα απαραίτητα, ψάξτε, θα με βρείτε σε μια απάνεμη γωνιά να σας κοιτάζω με χαμόγελο ευτυχίας , σιωπηλά, κατανοητά….

Κατερίνα μου, είσαι χείμαρρος αλλά να ξέρεις ότι το μόνο ποτάμι που κάνει καλό όταν υπερχειλίζει είναι το ποτάμι της αγάπης. Ποτίζεται κάθε διψασμένη ψυχή!

Τι όμορφο να σ’ αγαπούν…

Στέργιος

κάκος είπε...

Δημοσιεύοντας , περιμένεις ένα σχόλιο !
Μα τι να πείς ?
Μερικές στιγμές τις ζούμε δυνατά . Περνάει όμως ο καιρός και περνούν κι αυτές σττην ιστορία .
Κάποιες όμως μας σημαδεύουν . Ελπίχω αυτή σου η στιγμή να μην ήταν τέτοια . Απ΄την άλλη όμως ....

katerina είπε...

de profundis...τυχερή εγώ....

katerina είπε...

Κοριτσάρα μου, αγάπη μου, καρδιά μου....

Χαμογελάω βρε....ιδιαίτερα σε κάθε επικοινωνία μας...πασης τεχνολογικής φύσεως.

Με ...τα μεταξωτά θα έρθω στα Λονδίνα.... ένας ήλιος ναααααααααα

katerina είπε...

Ένας λύκος πάντα χρειάζεται και ....δεν ξεχνάω τα δικά σου αναμένα, ορθανοιχτα φώτα..., δεν ξεχνάω τις ποτισμένες γλάστρες....

Αλλά σε έναν Λύκο...όχι πολλά πολλά, καλά μωρέ ....όχι ότι πίστεψα και ποτέ ότι "ο Λυκος δεν δαγκώνει, ο Λυκος σκοτώνει". Τουλάχιστον όχι ο Λύκος που ξέρω εγώ.

katerina είπε...

Ρε Περικλή ....πάλι παράπονα;;; Την Παρασκευή δεν τα είπαμε;;;;

Να δω real συχωριανέ, παραπονιάρη real φίλε όταν ....ξενιτευτώ εγώ με τι θα με περιλούσεις....

katerina είπε...

Ναι Στέργιε...είναι πόλύ όμορφο να σε αγαπουν ...και να στο λένε...

Τώρα ε, εσύ ξέρεις, εγώ όλα τα ποτάμια, και δυστυχώς όχι μόνο της αγάπης έχω την τάση να τα υπερχειλίζω ....κι όποιον πάρει το ...ποταμι.

katerina είπε...

Δημοσιευεις για πολλους λόγους κάκο.
Συνήθως δημοσιευεις για να μοιραστείς....

Όσο για την στιγμή...μπορεί κάποιες στιγμές η ιστορία να τις θάβει, σπάνια μου συμβαίνει αυτό, αλλά και έτσι να είναι....δεν ζουμε για την ιστορία...για την στιγμή ζούμε κάκο. Τουλάχιστον εγώ.

κάκος είπε...

Μάλλον δεν με κατάλαβες , αλλά δεν πειράζει , δεν είναι πάντα εύκολο σε μένα τουλάχιστον , να μεταφέρω στο "χαρτί" αυτά που σκέπτομαι .

katerina είπε...

Εγώ να δεις κάκο τι δυσκολία έχω να μεταφέρω την σκέψη μου στο "χαρτί".

Ασε τώρα τι να σου λέω....
Πρόσφατα ....έγραφα ότι πρέπει να μου απαγορευτεί επί ποινή φυλακίσεως να γράφω. Τραγική....
Τραγικη σου λέω...

PN είπε...

Όταν Όργιο μια Κατερίνα σου κάνει ανάρτηση μόνο για σένα, τότε πρέπει να πετάς από τη χαρά σου.

Δεν λέω τίποτα άλλο. Ξέρω ότι είστε και οι δύο πολύ τυχερές. Τυχερός βέβαια και εγώ μαζί...!!!!

katerina είπε...

Τσουλοφοπαιδο μου, καλη σου μέρα.

Α, και χθες περνώντας απο Κεφαλάρι, είδα και κάτι καινούργιες γευσεις παγωτού...