Κυριακή 21 Μαρτίου 2010

Υπάρχει ένας άλλος κόσμος, αλλά ...ειναι μέσα σε αυτόν

Μια περίεργη, άνοιξη.
Ένας ήλιος που θαρρείς ότι φωτίζει τις σκιές περισσότερο για να τις αναδείξει παρά για να τις διαλύσει.
Μικρές αποσπασματικές εικόνες να προσπαθούν να μεγεθυνθούν για να συλληφθεί το όλο, κι αυτό γελώντας σαρκαστικά μονίμως να μας διαφεύγει.

Η πολιτική βαθιά λαβωμένη από την μικροπολιτική και το κυβερνητικό κουτσομπολιό, έχει αποσυρθεί στην σπηλιά της, παραχωρώντας όλη την σκηνή στην επικοινωνία. Οι «σοφοί» της επικοινωνίας να έχουν πέσει με τα μούτρα στο γυαλί, στο ραδιόφωνο, στις φυλλάδες της συμφοράς, να ξεπουλάνε αποκωδικοποιώντας μαθές, το βλέμμα του Μπαρόζο, το νεύμα του Ρεν, το χαμόγελο του Σαρκοζί, την απάντηση της Μερκελ στην ...«ελληνική μπλόφα», τις παλινωδίες στις κουβέντες του Πρωθυπουργού, που ανεβοκατεβάζουν –μαθές- τα spreads.
Συμβόλαια καναλαρχών και μεγαλοεκδοτών μεγαλοεργολάβων να εκτελούνται χυδαία, χωρίς την παραμικρή αιδώ, ηθικολογίες να σφυροκοπάνε σαν μαστίγια στον αέρα, λαϊκίστικες προσεγγίσεις του συρμού να συσκοτίζουν βρωμίζοντας τα πάντα. Όπου σταθείς και όπου γυρίσεις, η κατήφεια, η μιζέρια, η οργή, η ανησυχία, ο φόβος να αφήνει το λιγδερό αποτύπωμα του. Περίεργη Άνοιξη...


Η πλατεία να αναπαύεται μέσα στο Κυριακάτικο σούρουπο, που αργεί πια να έρθει.
Μια οθόνη στημένη στο κέντρο της πλατείας και ξύλινες καρέκλες των κατοίκων που παλεύουν να ξανακάνουν τα Εξάρχεια γειτονιά. Μια γυναίκα καθισμένη στο παγκάκι, τυλιγμένη στα χέρια και το μπουφάν του συντρόφου της, έγκυος σε μια ηλικία που πριν κάποια χρόνια θα την έλεγαν γιαγιά. Μια κοπελια όρθια να παλευει να σηκωσει έναν χρηστη με χωμένο το κεφαλι μέσα στα γόνατα, λες και ξέμειναν μόνοι τους, σε μια περιοχή που οι αντιεξουσιαστές του γλυκού νερού πήραν την εξουσία στα χέρια τους, χτυπώντας τους πιο αδύναμους κρίκους, αυτού του φαύλου κύκλου της καταστροφής.

Τα μάτια του Λάμπρου Φούντα να με κοιτάζουν από τους τοίχους της πλατείας. Είναι δικός μας, λένε οι αφίσες. Κανείς δεν ξέρει ...ποιανού ή τι ήταν, ένας 35χρονος που πυροβολήθηκε από την αστυνομία πισώπλατα. Οι πληρωμένες φωνές, αναμάσησαν την άποψη του Υπουργού Προστασίας του Πολίτη -πόσο πια γκραν γκινιολ ακούγεται αυτός ο τίτλος!!! Περίεργη Άνοιξη ...φαίνεται ότι πια συνηθίσαμε να πυροβολούνται πισώπλατα, «35χρονοι βιολόγοι», κάποιος να λέει ...μα ήταν τρομοκράτης, και κανείς μας, να μην μιλάει....

Ένας όμορφος Νιγηριανός, που απορείς πως τα χέρια του καταφέρνουν να χωρέσουν όλα αυτά τα CD και DVD, μπαίνει στο Φλοράλ. Δεν επιδεικνύει απλά το εμπόρευμα του, αλλά με μια εκπληκτική επιδεξιότητα, σαν χαρτοκλέφτης σε παλιό γουέστερν, αφήνει μπροστά στον κάθε θαμώνα από ένα DVD. Οι περιπέτειες της Τζούλιας στην χώρα της κλειδαρότρυπας να εναλλάσσονται με τις περιπέτειες της Αλίκης στην χώρα των θαυμάτων.
Τραπέζια με παρέες άγνωστες μεταξύ τους μέχρι εκείνη την στιγμή, γυρνάνε το βλέμμα στο διπλανό τραπέζι και παρακολουθούν τις επιλογές του αυτοσχέδιου ψυχολόγου μας. Μέσα σε 10 λεπτά, όλοι μιλάνε με όλους, γελάνε, πειράζονται, ανταλλάσσουν ατάκες. Τα τραπέζια γίνονται βαρκούλες που πλησιάζουν μεταξύ τους, ανταλλάσσουν επιβάτες και ατάκες, τα βλέμματα απελευθερώνουν, οι λέξεις γίνονται μικρές άγκυρες.
Αναθαρρεύει ο Νιγηριανός, νοιώθει λιμενάρχης μέσα στο μικρό λιμάνι του Φλοράλ, ανακατεύει την «τράπουλα» και γελώντας δείχνει την Τζούλια και λέει ...η Άνοιξη.

Και εκείνη την μικρή στιγμή, σε εκείνο το χαμόγελο του γλυκού πωλητή με τα κατάλευκα αστραφτερα δόντια, κατορθώνω λες να συλλάβω την αλήθεια.
Την αλήθεια της στιγμής.

Γιατί η αλήθεια, έχει συντεταγμένες, και μια από αυτές είναι ο χρόνος, η στιγμή. Ξαφνικά η κουνελοτρυπα ανοίγεται μπροστά μου, και η Wonderland, μου γνέφει χαρωπά. Τα κομμάτια της καρδιάς, του μυαλού και του σώματος μου, ενώνονται λες και ορμάνε εκεί που τα κλισέ των καθιερωμένων αντιλήψεων ανατρέπονται. Ο πωλητής DVD, ο ξένος, που παλεύει να αποκωδικοποιήσει το παραμύθι του καθενός, λειτουργεί σαν τον μαγνήτη που μας ξυπνάει από τον λήθαργο μας. Αυτός ο ξένος, που μόνο όπλο έχει το πάθος και την ελπίδα του καλύτερου αύριο, μου δείχνει ποια είναι η Άνοιξη. Και όχι δεν είναι η Τζούλια και η ηδονή της κλειδαρότρυπας που αναπαράγει.

Άνοιξη είναι να ακουμπάς στο γέλιο των άγνωστων που ξάφνου κάτι τους κάνει γνωστούς. Άνοιξη είναι η λαμπερή αναμονή που φωτίζει τα μάτια της 50αρας εγκύου. Ανοιξη είναι οι νέες συλλογικότητες που χτιζουν οι κατοικοι των Εξαρχείων. Ανοιξη ειναι τα μάτια του δολοφονημενου Λάμπρου Φουντα που σου φωναζουν απο τον τοιχο «μίλα». Άνοιξη είναι η κοπελιά, που παλευει να σηκωσει το πρεζονι στα πόδια του. Άνοιξη είναι να μην φοβάσαι τις σκιές, αλλά να χώνεσαι στην ομίχλη τους, για να βρεις τα κομματάκια της εικόνας. Άνοιξη είναι ο Νιγηριανός «παράνομος» μικροπωλητής που έχει το κουράγιο, το θάρρος, τα κότσια να διασχιζει ωκεανούς γελώντας και κυνηγώντας το όνειρο.

Άνοιξη είναι η αγκαλιά του συντρόφου σου.... Πάρε με αγκαλιά. Είναι Άνοιξη... Και ναι, σου λέω.... ΑΛΗΘΕΙΑ, ο άλλος κόσμος, ειναι μέσα σε αυτόν.


21 σχόλια:

monahikoslikos είπε...

Τα είπες όλα δεν έχω κάτι να προσθέσω ή να σχολιάσω...
(Για μια καλησπέρα πέρασα)

vague είπε...

Αυτό είναι η Άνοιξη.
Έχεις δίκιο.

Είναι ωραία όταν συνεννοούμαστε οι άνθρωποι. Στο τέλος θα τα καταφέρουμε, θα δεις.

Swell είπε...

Η αστυνομία πάντα είχε μια έφεση να πυροβολεί πισώπλατα. Φούντας τώρα, Καλτεζάς παλιότερα και πόσοι άλλοι. Κι εμείς έχουμε την τάση να ξεχνάμε, να κλείνουμε τα μάτια, ψάχνοντας την άνοιξη.

Heliotypon είπε...

'Ανοιξη είναι η αλήθεια. Κι αυτή είναι τόσο φευγαλέα, τόσο συχνά αλλάζει αμφίεση! Κάποτε π.χ. νομίσαμε ότι είναι ο σοσιαλισμός. Κι αυτός πέταξε τη μάσκα κι έγινε κάτι άλλο. Μετά έβαλε άλλη μάσκα, κι άλλη, κι άλλη! Σήμερα κανείς δεν ξέρει πιά τι είναι ο σοσιαλισμός, ο καπιταλισμός, ο φιλελευθερισμός, ο υπαρξισμός, ο ..."χιππισμός" κι ένα σωρό άλλοι "¨-ισμοί". 'Ισως η μόνη αλήθεια, η μόνη άνοιξη, είναι αυτή που κάθε στιγμή νοιώθει ο καθείς. Άπιαστη, φευγαλέα, αλλά που τη νοιώθεις μόνο αλλά δεν μπορείς να την περιγράψεις, ούτε να την ορίσεις!

Heliotypon είπε...

'Ανοιξη είναι η αλήθεια. Κι αυτή είναι τόσο φευγαλέα, τόσο συχνά αλλάζει αμφίεση! Κάποτε π.χ. νομίσαμε ότι είναι ο σοσιαλισμός. Κι αυτός πέταξε τη μάσκα κι έγινε κάτι άλλο. Μετά έβαλε άλλη μάσκα, κι άλλη, κι άλλη! Σήμερα κανείς δεν ξέρει πιά τι είναι ο σοσιαλισμός, ο καπιταλισμός, ο φιλελευθερισμός, ο υπαρξισμός, ο ..."χιππισμός" κι ένα σωρό άλλοι "¨-ισμοί". 'Ισως η μόνη αλήθεια, η μόνη άνοιξη, είναι αυτή που κάθε στιγμή νοιώθει ο καθείς. Άπιαστη, φευγαλέα, αλλά που τη νοιώθεις μόνο αλλά δεν μπορείς να την περιγράψεις, ούτε να την ορίσεις!

Heliotypon είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Γκιωνης είπε...

. Άνοιξη είναι και ένα αεράκι που καθαρίζει για λίγο την Αραχώβης και την Στουρνάρη, ενώ ταυτόχρονα ο ήλιος διεισδύει πιό βαθειά στούς στενούς δρόμους για πρώτη φορά μετά από πολύ καιρό. Και φωτίζει δυό παιδιά που από την Νομική κατηφορίζουν την Μεταξά για να πάνε στην "πλατεία". Δεν κοιτάνε τις αφίσσες, ούτε τούς βρώμικους δρόμους τής γειτονιάς . Δεν βλέπουν αυτόν τον κόσμο. Τους νοιάζει τώρα, μόνο ο εαυτός τους. Άνοιξη ναί, είναι η αγκαλιά τους. Και ναι, αυτός είναι ο κόσμος τους.

. Όμως πιό σημαντικό είναι οτι ναί, είναι "ΑΛΗΘΕΙΑ, ο άλλος κόσμος, είναι μέσα σε αυτόν". Άν αρνηθούμε ή κάνουμε πως δεν βλέπουμε τον ένα, δεν θα μπορούμε να βρούμε τον άλλο. Άν καταστρέψουμε ή αφήσουμε να καταστραφεί τον ένα, δεν θα μπορέσουμε να κτίσουμε τον άλλο.
. Καλημέρα ( που και γι αυτό πρέπει να αγωνισθούμε ... )

Στέργιος είπε...

Παρακμιακή εικόνα μιας παρακμιακής κοινωνίας ενός παρηκμασμένου συστήματος! Αυτή δεν είναι η χαλεπή άνοιξη. Είναι η δύση ενός συστήματος που κανείς δεν ξέρει ακόμη πόσες ακόμη άγριες και επικίνδυνες κλωτσιές θα μας δώσει πριν ξεψυχήσει.

Το μόνο παρήγορο, ότι μέσα σ αυτόν τον κόσμο εκκολάπτεται ο νέος. Αυτή θα είναι πράγματι η Άνοιξη. Οι χριστιανοί το είπαν, από τα Πάθη στην Ανάσταση. Οι αρχαίοι είχαν πολύ πιο σπουδαίους μύθους.

Και εμείς το μύθο μας ψάχνουμε.

Είμαι κάθε μέρα δίπλα από τη πλατεία… ποιος ξέρει τι κρύβει μέσα της…

Καλημέρα Κατερίνα, εύχομαι να σε πάρουμε όλοι σε μια μεγάλη αγκαλιά σαν σε Άνοιξη!

Στέργιος είπε...

Είπα για παρακμή του συστήματος.

Βλέπω στο ΜΕΓΚΑ μια υπόθεση απόλυσης καθαρίστριας από εργολάβο καθαριότητας δημόσιου κτηρίου (όπως η Κούνεβα) γιατί δεν κάθονταν η δημοσιογράφος κόρης της «στα αυγά της» και ερευνούσε τις παραβάσεις αυτών των εταιρειών.

Αφού στο κανάλι είπαν, είπαν, είπαν και κατάγγειλαν το ανάλγητο κράτος, τους ανάλγητους εργολάβους, τις παραβιάσεις κάθε έννοιας εργατικού δικαίου, ο εργατολόγος καθηγητής κουκιάδης που βέβαια δεν απειλείται από ανεργία, κατέληξε στις αιτίες του κακού: δεν καταγγέλλουν οι παθούσες τις παραβιάσεις και δεν υπάρχει προσωπικό στο ΣΕΠΕ (Επιθεώρηση Εργασίας) για να ελέγξει!!! Αυτό είναι το πρόβλημα!!!

Όλοι κάνουν ότι δεν ξέρουν ούτε τις πολιτικές που επικρατούν τυπικώς ή ατύπως, ούτε γιατί δεν τολμούν οι εργαζόμενοι να καταγγείλουν, ούτε γιατί «δεν υπάρχει» ΣΕΠΕ. Ούτε καν ξέρουν γιατί ποτέ κανείς εργολάβος δεν τιμωρήθηκε, ούτε καμία σύμβαση δουλείας προς τους εργαζόμενους και ρουσφετομίζας με τις δημόσιες υπηρεσίες καταγγέλθηκε!

Παρακμιακή χώρα, πώς να έρθει η Άνοιξη;

Λευκιππος είπε...

Κατερινα , Καλη Ανοιξη !!!Την υποδεχθηκα κι εγω με ...δυο σκηνικα...Το κλασσικο με την χρωματισμενη απο λουλουδια εξοχη μας να γιορταζει και να μας κλεινει σε καθε ευκαιρια.... πονηρα το ματι αλλα και το μελαγχολικο , σε ατμοσφαιρα Μ.Εβδομαδας να πενθη....Για τις κοινωνικες αδικιες, τις ...υπερβασεις καθηκοντος, τα εξιλαστηρια θυματα, τις αδιεξοδες επιλογες, που ματωνουν...Ως ποτε????Γιατι να μην μπορει η Ανοιξη να απαντα λυτρωτικα στο παραπονο των αδικοχαμενων και αδικημενων < για δες καιρο ,που διαλεξε .....>

Madame de la Luna είπε...

Οι στιγμές είναι, ναι. Ο άνθρωποι, οι εικόνες, τα συναισθήματα. Κι είναι παρήγορο, που παρά τα γεγονότα, δεν το βάζουμε κάτω κι έχουμε ανοιχτη την καρδιά μας.. σ' ότι μας φέρνει η κάθε μέρα.

Κι εσύ αυτό νομίζω κάνεις. :)

Kαλό σου βράδυ, Katerina.

katerina είπε...

Καλη σου μέρα Λυκε. Βράζει βουβά αυτή η άνοιξη... Θα χυθεί εξω απο την κατσαρόλα ή θα εξατμιζεται σιγά σιγά όλη αυτή η θερμότητα; Δεν ξέρω...

katerina είπε...

Riski μου καλη σου μέρα, αποπροσανατολιζομαστε διαρκώς. Κια μα τον Τουτατη, δεν ξέρω τι θα καταφερουμε τελικά.

katerina είπε...

Swell, συνολικά μας πυροβολούν πισωπλατα. Απλά η αστυνομία το κάνει πιο χυδαια, απο ότι όλοι οι άλλοι.

katerina είπε...

Τι άλλο να συμπληρωσω Heliotypon. Μονο μια καλημέρα...

katerina είπε...

Γκιωνη, νεες συλλογικότητες. Σημερα βιωνουμε «λυσεις» στο προβλημα, ακριβως ίδιες με το προβλημα.

katerina είπε...

Στεργιε, τα συνεργεία καθαρισμου και οι εργολαβίες, ειναι το πιο ενδεικτικό αυτής της σαπίλας. Το δημόσιο που συνυπογραφει και ανεχεται αυτες τις μεσαιωνικές συνθήκες εργασίας των καθαριστριών, ειναι αυτό που θα έπρεπε να τις προστατευει.

Τι θα περιμενα εγώ; Αντι των ανουσιων κλαυθμών και οδυρμων ΠΕΙΘΑΡΧΙΚΕΣ ΠΟΙΝΕΣ, για όσους δημοσίους υπάλληλους υπογραφουν τα πρωτοκολλα παραλαβής του εργου των εργολάβων, χωρίς να ελεγξουν αυτο που υποχρεουνται να κάνουν. Δηλαδή να ελεγξουν τις συνθηκες με τις οποιες αυτές οι γυναικες δουλευουν (ωραρια, ασφαλιστικές εισφορές, συνθηκες).

katerina είπε...

Την σταυρωση την βλέπουμε όλοι Λευκιππε. Για την Ανασταση διατηρώ τις επιφυλάξεις μου....

katerina είπε...

Καλη σου μερα madame de la luna

Meropi είπε...

Κατερινάκι μου,
θαυμάζω τον ποιητικό σου οίστρο! Την καλημέρα μου από μια ωραία ανοιξιάτικη Ανατολική Αττική. Κάτι τέτοιες μέρες ξεχνά κανείς την ελληνική μιζέρια.

katerina είπε...

Καλη σου μέρα Μερόπη μου. Να είσαι καλά γλυκειά μου.