Προχθές «αναρωτιόμουνα». Ποτίζεται η έρημος;
Ε, τώρα να το πω. Είχα και το «φόβο» ότι μπορεί τελικά να βρισκόμασταν 5 άτομα, καταμεσής της πλατείας Συντάγματος, alien, φρικιά, γραφικοί, εκτός τόπου και χρόνου, φορώντας μπλουζάκια και κρατώντας πικέτες. Και πως να σταθείς 2 ώρες καταμεσής της πλατείας, εκτεθειμένη στα περίεργα βλέμματα, περαστικών που εξορμούν στην Ερμού, Παρασκευή απόγευμα; Κολοκύθια, θα έρθει κόσμος...
Στην Β. Σοφίας, εκεί στο ύψος του Εθνικού Κήπου... αστυνομικό stop. Τηλεφώνημα για βόμβα στην Βουλή... Κύκλος, μήπως να χαζέψω τα ανοιξιάτικα στις βιτρίνες του Κολωνακίου, στέλνοντας sms... «αρχίστε την επανάσταση χωρίς εμένα». Προχώρα Κατερίνα. Πριν και πάνω από όλα, είσαι ένοχη. Όχι να ψωνίσεις, αλλά ούτε να κοιτάξεις. Δες σε τι χάλια έφτασες αυτήν την χώρα;
Η συνέπεια στα ραντεβού μου, δεν είναι από τα ...δυνατά μου σημεία, αλλά 5.30’ ακριβώς βρίσκομαι έξω από το Υπουργείο Οικονομικών. Ναι στις 5.30 είναι εκεί μόνο η Cynical και η Πεντανόστιμη. Ίσως λίγο σφιγμένες... Στο πάνω μέρος της πλατείας, οι φίλοι του gamato, λίγο παραπέρα το zeitgeist, και...
...Και... αρχίζει να έρχεται κόσμος. Από τις σακούλες βγαίνουν μπλουζάκια, κράτα το μπουφάν να το φορέσω, δώστε και εμένα μια πικέτα, γέλια, πειράγματα, ανθρωπους που γνωρίζεις, ανθρώπους τους γνωρίζεις από τις λέξεις τους, αλλά βλέπεις και το πρόσωπο τους, και ...κόσμος.
Στην Β. Σοφίας, εκεί στο ύψος του Εθνικού Κήπου... αστυνομικό stop. Τηλεφώνημα για βόμβα στην Βουλή... Κύκλος, μήπως να χαζέψω τα ανοιξιάτικα στις βιτρίνες του Κολωνακίου, στέλνοντας sms... «αρχίστε την επανάσταση χωρίς εμένα». Προχώρα Κατερίνα. Πριν και πάνω από όλα, είσαι ένοχη. Όχι να ψωνίσεις, αλλά ούτε να κοιτάξεις. Δες σε τι χάλια έφτασες αυτήν την χώρα;
Η συνέπεια στα ραντεβού μου, δεν είναι από τα ...δυνατά μου σημεία, αλλά 5.30’ ακριβώς βρίσκομαι έξω από το Υπουργείο Οικονομικών. Ναι στις 5.30 είναι εκεί μόνο η Cynical και η Πεντανόστιμη. Ίσως λίγο σφιγμένες... Στο πάνω μέρος της πλατείας, οι φίλοι του gamato, λίγο παραπέρα το zeitgeist, και...
...Και... αρχίζει να έρχεται κόσμος. Από τις σακούλες βγαίνουν μπλουζάκια, κράτα το μπουφάν να το φορέσω, δώστε και εμένα μια πικέτα, γέλια, πειράγματα, ανθρωπους που γνωρίζεις, ανθρώπους τους γνωρίζεις από τις λέξεις τους, αλλά βλέπεις και το πρόσωπο τους, και ...κόσμος.
Στα 30-35 άτομα ...ξεθαρευει η ομάδα και περνάει απεναντι καταμεσής της πλατείας. Και έρχεται κι άλλος κόσμος.
Οι http://dosepasa.wordpress.com/ έρχονται με τις ντουντουκες, το http://www.dikaioma.gr/, με τις μικροφωνικές και τα πανώ τους, κόσμος, που πια δεν στεκεται και σε μια μεριά να μετρηθούν, αλλά πεταρίζει, ξεθαρευει, συζητάει. Η Cynical λεει γυρω στους 100, εγώ πιστευω ότι ειναι αρκετοι παραπανω, κόσμος περνάει, ανακατευεται, σφυριζει, χαιρετιεται, γελάει και χαμογελάει, γιαπωνέζοι ενθουσιάζονται και οι φωτογραφικές μηχανές βγάζουν φωτιές, τουριστες ρωτάνε. Η Πεντανόστιμη, διαβάζει το ιδρυτικό κείμενο της πρωτοβουλίας του και πετυχαίνω την Cynical να δίνει συνέντευξη.
Επιβεβαιώνω για άλλη μια φορά ότι αυτή η πόλη είναι τόσο όμορφη. Αυτή η πόλη πάνω από όλα έχει τους ανθρώπους της, που μάγοι την ακουμπάνε με το ραβδάκι τους, και την κάνουν τόσο φωτεινή, τόσο ζεστή, τόσο γλυκεία, τόσο πολύχρωμη.
Και ...ξεκινάμε το tour. Κατηφορίζοντας την Ερμού, οι δυο ντουντούκες, βγάζουν τον κόσμο απο τα καταστήματα, με ένα χιούμορ που σπάει κόκαλα, σφυρίχτρες, χειροκροτήματα, κουβεντούλα με τον κόσμο, ζεστασιά... Και γέλιο, πολύ γέλιο. Αυτό το λυτρωτικό γέλιο, οι ατακες, το χιουμορ των ανθρώπων που μοιραζονται βλέμματα κατανοησης, που σπάνε τα μοναχικά ενοχικά συνδρομα που παλευει να μας φορτωσει η διατεταγμένη υπηρεσία των ...επικοινωνιολόγων, και πια κανένας δεν ειναι βουβός. Οι άνθρωποι στον δρόμο...ΜΙΛΑΝΕ, και πάνω απο όλα γελάνε και μοιράζονται.
Μοναστηράκι, Ηφαιστου, Αδριανού, Θησείο. Πυροσβέστες, που περιμένουν να βαριεστημένα να περάσει η βάρδια, ξεμυτούν απο το μεγάλο κόκκινο τερατώδες αυτοκίνητο της Πυροσβεστικής και χειροκροτούν γελώντας και αυτοί.
Η ώρα σχεδόν 8.30, η «πορεία» καταλήγει στον σταθμό του Ηλεκτρικού στο Θησείο. Πηγαδάκια, ενθουσιασμός, χαμογέλα, γέλια, πειράγματα, πονεμένα ποδια...αποφάσεις. Για ποιο πράγμα επείγει να παρθεί απόφαση; Μα που θα συνεχιστεί το πανηγύρι, με φαγάκι, κρασάκι και μπυριτσα.
Μια παρέα 18χρονων, φοιτητές στο ΟΠΑ, που απλά περνούσαν από την πλατεία, ανακατεύτηκαν και ακολουθησαν σε όλη την διαδρομή, ρωτάνε... μα γιατί να το διαλύσουμε από τώρα γαμώτο, είναι τόσο όμορφα, ας πάμε τουλάχιστον μέχρι την Ηρακλειδών. Ρε παιδιά, δεν είμαστε πια 18 σαν και εσάς. Θα το ξανακάνουμε όμως, έτσι; Ε, βέβαια, την άλλη Παρασκευή... Σιγουρα έτσι; ρωτάει μια κοπελιά που μόλις έγινε φοιτήτρια...
Στο Σάββα, στο Μοναστηράκι, το πανηγύρι συνεχίζεται με κρασιά, μπύρες, γιαουρτλού, πιτουλες, και σουβλάκια. Μια παρέα πια, που λιγώνεται απο τα γέλια, και ζεσταινεται απο το ...ρε εσυ, ειμαστε πολλοι!!! Ρε εσυ.. ήταν τόσο όμορφα, μα τόσο όμορφα.
Η ώρα σχεδόν 8.30, η «πορεία» καταλήγει στον σταθμό του Ηλεκτρικού στο Θησείο. Πηγαδάκια, ενθουσιασμός, χαμογέλα, γέλια, πειράγματα, πονεμένα ποδια...αποφάσεις. Για ποιο πράγμα επείγει να παρθεί απόφαση; Μα που θα συνεχιστεί το πανηγύρι, με φαγάκι, κρασάκι και μπυριτσα.
Μια παρέα 18χρονων, φοιτητές στο ΟΠΑ, που απλά περνούσαν από την πλατεία, ανακατεύτηκαν και ακολουθησαν σε όλη την διαδρομή, ρωτάνε... μα γιατί να το διαλύσουμε από τώρα γαμώτο, είναι τόσο όμορφα, ας πάμε τουλάχιστον μέχρι την Ηρακλειδών. Ρε παιδιά, δεν είμαστε πια 18 σαν και εσάς. Θα το ξανακάνουμε όμως, έτσι; Ε, βέβαια, την άλλη Παρασκευή... Σιγουρα έτσι; ρωτάει μια κοπελιά που μόλις έγινε φοιτήτρια...
Στο Σάββα, στο Μοναστηράκι, το πανηγύρι συνεχίζεται με κρασιά, μπύρες, γιαουρτλού, πιτουλες, και σουβλάκια. Μια παρέα πια, που λιγώνεται απο τα γέλια, και ζεσταινεται απο το ...ρε εσυ, ειμαστε πολλοι!!! Ρε εσυ.. ήταν τόσο όμορφα, μα τόσο όμορφα.
Υ.Γ. Γράφω που γραφω στο πόδι, ε, αυτό ...παραγραφτηκε. Τι να κάνω που ξεπερασα το ενοχικό μου συνδρομο και βιαζομαι να πάω να καταναλώσω...
Μην ξεχνιομαστε.... http://youpayyourcrisis.blogspot.com/
25 σχόλια:
Δυστυχώς αυτό που περιγράφεις δεν είναι/δείχνει κάποια αντίδραση αλλά σχολική εκδρομή.
Αναφέρεις πολλές φορές για χιούμορ, πολύ γέλιο, πειράγματα, χαμόγελα, αναμνηστικές φωτογραφίες με κινέζους, συζητήσεις για το εάν είμασταν/είσασταν πολλοί ή λίγοι και το αποκωρύφωμα το φαγοπότι στο τέλος. Ακόμα και η φράση "άρχισε το tour" που είπες δείχνει την ελαφρότητα που επικρατούσε. Έτσι δεν αρχίζουν επαναστάσεις αλλά πανηγύρια.
Η όλη κατάσταση που περιέγραψες θυμίζει έντονα πενταήμερη εκδρομή.
Ακόμα μπορώ να την παρομοιάσω με την υποκριτική αναμονή κατα τη διάρκεια της μεγάλης εβδομάδας για το φαγοπότι της Κυριακής του πάσχα.
Μην αρχίσει κανείς να λέει βλακείες εναντίον μου γιατί εδώ μιλάω σοβαρά/κυνικά/ρεαλιστικά.
Αυτό που περιέγραψες ήταν ένας παρασκευιάτικος χαβαλές του στιλ "του νοου ας μπετα" (to know us better).:)
Το ενθαρυντικό της υπόθεσης είναι οτι το ίδιο θα επαναλαμβάνεται για τις επόμενες Παρασκευές, άρα υπάρχουν περιθώρια για βελτίωση και για κατανόηση της σοβαρής κατάστασης στην οποία έχει περιέλθει η χώρα.
Όλοι μαζί ενωμένοι και σοβαροί (όχι σοβαροφανείς) μπορούμε να καταφέρουμε ανατροπές. Και φυσικά ο κόσμος να μην ξεχνάει οτι "οτι χρειάστηκε 30 χρόνια για να καταστραφεί δεν μπορει να ξαναφτιαχτεί σε 1-2-3 χρόνια.
Θέλει χρόνο, κόπο και σοβαρότητα (οχι γελάκια, σουβλάκια και μαλακίες)
Προφανώς το σχόλιό μου δεν είναι ενάντια στην Κατερίνα, το αντίθετο θα έλεγα.
Γεια σου καλύτερε!
Και ποιος ειπε οτι η πολιτική είναι μουρτζούφλα, είναι καταθλιπτικη, ειναι κατσούφα; Ετσι καταντησε!
Ανθρωποι ειμαστε που δεν θελουμε να χασουμε την ανθρωπια μας, το χαμογελο το χιουμορ, τη σατιρα. Δεν κανουμε διακηρυξεις. Δεν ακουγονται πια τα στριφνα και κενα λογια. Η πολιτκη ειναι ζωη, ειναι καθημερινοτητα, ειναι δρομος, ειναι συνενωση με τους αλλους, ειναι πανηγυρι!
Αλλο σοβαροτητα, αλλο σοβαροφανεια. Υπαρχουν πολλοι τροποι να μεταφερεις τη σοβαροτητα. Η σοβαροφανεια ειναι η χειροτερη. Πιστεψε με!
Μα ...καλυτερε, ακριβώς εκδρομή ειναι ολο αυτό. Που δεν ξέρεις, αλλά το πιο σημαντικό, δεν θέλεις να ελεγξεις που θα φτασει. Είναι απο τις κινητοποιησεις που γινονται απο κάτω. Και αυτή ειναι και η διαφορά του, και η ομορφιά του και το κέφι του. Δεν καπελώνεται, γλεντιεται. Και πάνω απο όλα ΒΙΩΝΕΤΑΙ.
Γινεται πανηγυρι συμμετοχής. Κόσμος που έχει βγει να ψωνίσει, να πιει καφέ, ενοχικός, βουβός, μόνος του, μπαινει μεσα στο πολυχρωμο, κουβεντιαζει, σατυριζει, απελευθερώνεται. Κόσμος στεκεται στα πεζοδρόμια, ξεπροβάλει απο τα μαγαζιά και δεν κάνει δευτερες σκεψεις, δεν αναρωτιεται, σκεφτεται. Ακόμα και διαφωνει.
Και ναι, ειχε και το στοιχείο to know us better, ειχε και το στοιχείο του πανηγυριού, μα πάνω απο όλα ειχε το στοιχείο, του...ΔΙΑΦΩΝΏ με την κρατουσα λογική, και βγαινω στο δρόμο, να το φωνάξω, να το τραγουδισω, να το μοιραστώ.
Μπορεί να ξεφουσκώσει, μπορεί και να "ανδρωθεί". Προσωπικά στοιχηματίζω για το δευτερο. Που στηριζω το στοιχημα μου; Μα σε εκεινο το βλέμμα της παρεας των πρωτοετών φοιτητών, εφήβων που ενηλικιωνονται, ξεροντας μονο το κομματι της "πολιτικής" της σοβαροφάνειας, και της τηλεοπτικής επικοινωνίας, που τυχαια βρεθηκαν και ρωτουσαν "σιγουρα παιδιά θα ξαναγίνει την επομενη Παρασκευή;"
Αχ, αυτή η βαρυγδουπη κενη περιεχομένου σοβαροφάνεια, ρε Cynical. Αυτή που πια φαινεται ότι κάποιοι συνηθισαν τόσο πολύ, όσο ο άρρωστος συνηθίζει την αρωστια του.
Υ.Γ.Cynical χθες το βραδυ, μου κολησε στο μυαλό το "ώσπου η σύναξις αυτή
σαν χωριό αυτόνομο να ξεδιπλωθεί"
"Kaliteros" καλησπέρα ,
δεν θα διαφωνήσω μαζί σου στο σύνολο του σχολίου σου , όμως θα πρέπει να λάβεις υπ' όψιν σου , ότι η κίνηση αυτή , στην οποία εγώ λόγω άλλης υποχρέωσης δεν συμμετείχα , ήταν μια αυθόρμητη κινητοποίηση (ακτιβισμό το λένε τώρα ) που είχε όλα τα χαρακτηριστικά αυθόρμητης συγκέντρωσης πολιτών που δεν γνωρίζονται , που πέρα από οποιαδήποτε (μάλλον) ιδεολογική τοποθέτηση , αποφασίζουν και με αυτόν τον τρόπο να δηλώσουν την όποια τους αντίθεση σ' ότι συμβαίνει και από κει θα πρέπει να ξεκινήσεις . Αλλο είναι το ζητούμενο νομίζω , μπορούμε να , έχουμε την διάθεση να χρησιμοποιήσουμε όλα τα μέσα που έχουμε , για να ακουστεί η φωνή μας , μια ακόμα φωνή ; ή θα περιοριστούμε στις αποφάσεις για κινητοποιήσεις που έρχονται από τα πάνω με όλα τα χαρακτηριστικά της δυσκαμψίας που έχουν ;
Νομίζω ναι και πρέπει .
Θα χαρώ λοιπόν , την ερχόμενη Παρασκευή , που θα συμμετέχω κι εγώ , να σε δω εκεί , να κουβεντιάσουμε , να γνωριστούμε και γιατί όχι , να φάμε και το σουβλάκι μας .
Cynic μου και Κατερίνα , διάβασα το σχόλιό σας αφού είχα ήδη γράψει , σχολιάζοντας τις απόψεις του "Kaliteros" . Συμφωνώ ΑΠΟΛΥΤΩΣ μαζί σας , όχι στην μουρτζούφλα !!!!
Κατερίνα, cynical και κύριε"αμ", καταρχήν χαίρομαι που το σχόλιό μου αντιμετωπίστηκε (έτσι κατάλαβα τουλάχιστον) θετικά (αν και γραμμένο κάπως επιθετικά).
Ξέρω οτι για μερικούς απο εμάς η "παντρειά" αντίστασης/αντίδρασης και ευδιάθετης-παρείστικης συμπεριφοράς, είναι εφικτή.
Φοβάμαι για εκέινους που θα το δουν σαν έναν ακόμα χαβαλέ. Που θα κολήσουν στα γελάκια και στα σουβλάκια και θα ξεχάσουν το σκοπό.
Πιστέυω πως η "ποιότητα" (ως προς την σοβαρότητα που θα αντιμετωπίσουν τον αγώνα) αυτών που θα παρευρίσκονται στις συγκεντρώσεις, θα πρέπει να είναι συμαντικότερη του μεγέθους (αριθμού συμμετεχώντων) της συγκέντρωσης.
Δεν ξέρω πάλι εαν έγινα κατανοητός. Πάντως όπως θα καταλάβατε είμαι υπέρμαχος των όποιων αντιδράσεων.
Δεν διαφωνώ με τα σχόλια που κάνατε στο σχόλιο μου.
Μακάρι "κύριε ΑΜ" όλοι όσοι βρεθούμε εκεί να έχουμε στο μυαλό μας και το σκοπό της συγκέντρωσης, να κουβεντιάσουμε, να γνωριστούμε και όχι μόνο τα σουβλάκια που θα ακολουθήσουν ή το χαβαλέ που θα γίνεται.
Πάω να πιω ένα ποτήρι κόκκινο κρασί τώρα. Στην υγεία σας!
Kaliteros my ass.
Κάντο όπως μπορείς!
Η επανάσταση ακόμη δεν έδωσε διαπιστευτήρια μόνο στη σοβαρότητα. Και επανάσταση ή αντίσταση στο άδικο και στον ισχυρό χωρίς χιούμορ είναι μάχη χωρίς ελπίδα.
Η ιστορία το έχει επιβεβαιώσει από την το ΟΧΙ και την Εθνική αντίσταση μέχρι τη χούντα.
Ήταν μια λυτρωτική έκσταση! Και το λέει ένας..παλαιοκομμουνιστής, ουδόλως αρνηθείς τα ιδανικά του – το αντίθετο- που μέρες τώρα ετοιμάζει κινητοποιήσεις και σήμερα ήταν σε ένα βαρύ συνέδριο μικρομεσαίων όπου η θεωρία και η πρακτική είχαν τη τιμητική τους, αύριο σε γενική συνέλευση σωματείου και από Δευτέρα στην οργάνωση μια απεργίας. Ε, να μη μετατρέπονται όλα αυτά και σε μια χιουμοριστική εκδοχή; Ποτέ ο κόσμος δεν είναι μονόχρωμος.
Τελικά μιλάμε για γλέντι αντίστασης στα μέτρα με μεγάλη επίδραση σε όσους το πήραν μυρωδιά. Ακούγοντας τις βαρύγδουπες ανακοινώσει των υπουργών και των αναλυτών να λένε ότι τα μέτρα καρατόμησης της οικονομίας και του λαϊκού εισοδήματος είναι σε… σωστή κατεύθυνση έχει πάθει αποπληξία. Το χιούμορ τους ελευθερώνει!
Αυτοί που δεν ήταν εκεί φυσικά δεν αντιλήφθησαν και τα πολύ σοβαρά στο τέλος της εκδήλωσης, στη μίνι ανοικτή συνέλευση που έγινε επί τόπου στο Θησείο. Εκεί έπεσαν και οι σοβαρές εκτιμήσεις και οι σοβαρές κουβέντες. Για το τι έγινε, πως έγινε, τι απήχηση είχε και κυρίως «μετά τι;». Το «μετά τι» ήταν όλα τα λεφτά αφού οι περισσότεροι συμμετέχοντες μάλλον κουβαλούσαν πολλά χρόνια οργάνωσης μαχών. Και το συμπέρασμα ήταν ένα: οργάνωση και νέα προσπάθεια με καλυτέρους όρους! Όχι, το χιούμορ δεν τα απαγορεύει, τα φουντώνει!
Και αν είναι και ο Kaliteros θα είμαστε kaliteri ….
Αρχίσατε την επανάσταση χωρίς εμένα κι έτσι εκ του ασφαλούς πια θα ρθω την επόμενη Παρασκευή να δρέψω τις δάφνες σας.
Πάλι στην τράκα Λύκε;
Καλημερουδια κ. Α.Μ. Δεν θα συμπηρώσω τίποτα άλλο στο σχολιο σου, περα απο την χαρά μου, να εισαι εκει. Αλλά και την πολύ προσωπική μου χαρά, να σε ξαναδω και να τα ξαναπουμε απο κοντά.
Φιλια.
Πολύ καλημερα σας κ Swell μας.
...Παλαιοκομουνιστή φίλε μου, γελάω. Ειδες τελικά ότι η ...προπαγανδα μου πιανει. Το λες και εσυ πια. Το ...ομολογείς, και όχι ενοχικά.
Μα το άλλο όνομα Στεργιε, αυτής που χαριτωμένα αποκαλουμε "επικοινωνια" απενοχοποιώντας την, είναι ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ.
Λυκε μου, το πόσο χαιρομαι, δεν γραφεται. Ε, τι να κάνουμε οι αδυναμιες... ειναι και δημόσια εκφρασμένες.
κατερίνα, cynical, μου αρέσει ο τρόπος που σκέπτεσθε για την πολιτική. Μόνο αν ξεφύγει από τη μουρτζουφλίαση των κομματόσκυλων έχει ελπίδα να γίνει ανατρεπτική και συλλογική. Δεσμεύομαι να έρθω να σας βρω την πρώτη Παρασκευή που θα βρεθώ Αθήνα. Να έχετε σε εμφανή θέση στα μπλογκ σας, χρόνο, τόπο και περιεχόμενο κάθε επόμενης συνάντησης.
http://environmentfood.blogspot.com/2010/03/blog-post_14.html
με τέτοιο αντιπρόεδρο...καλύτερη η εικονική πραγματικότητα των ...bloggers...
Απλά υπέροχο! Και το ήξερα ότι έπρεπε να κάτσω ρε γαμώτο! Μας φάγανε τα κωλοραντεβού στις παρακμιακές καφετηρίες των Εξαρχείων! Ας είναι...Αίσθημα θαυμασμού εκφρασμένο με μικρό σχολιάκι!
Εσείς του 10 οι εκδρομείς.
Επιτέλους!
Να ένας αγώνας που σίγουρα θα διαρκέσει.
Γυριστρούλα μου καλή σου μέρα.
Μαγικός τόπος η Ανδρος, αλλά και η Αθηνα ...όμορφη. Ε, ένα Σ/Κ, ανοιξιατικο στην Αθηνα, είναι ότι πρέπει.
Είμεθα και σεμνό blog Γιάννη, και έτσι θα αποφυγω να τοποθετηθώ για τον ...Αντιπροεδρο.
Στην επομενη φιλαράκι μου, 25αρικο.
Πολλά φιλιά.
Οδυσσεα την καλημέρα μου.
Ρε σεις δεν είναι σωστό! Θέλω κι εγώ...
Αλλά, το νυχτοκάματο αρχίζει στις 7, κοινώς σκατά... :-(
ΥΓ: Δε θα βρω καμιά δουλειά ημέρας πριν περάσει η κρίση (ναι σιγά) να κατεβώ και σε καμιά μάζωξη, που θα πάει;
φυσικά ! είναι λίγο κουραστικό στην εποχή μας (και σε ποιά δεν ήταν) αλλά ποτίζεται :-)
Δημοσίευση σχολίου