Η ιερή κότα

Οι ευαγγελιστές μιλούν απο τηλεοράσεως και όχι μόνον, για την ιερή αγελάδα της ελληνικής επιχειρηματικότητας. Αυτή η αγελάδα που θα ταΐζεται μεν (με χαμηλή φορολογία, με φτηνό εργατικό δυναμικό, με επιχορηγήσεις μέσα από τον αναπτυξιακό και το ΕΣΠΑ), αλλά βρε παιδί μου, αυτή θα γεννά, θα παράγει θέσεις εργασίας, απασχόληση, πλούτο, και ότι άλλο βάλει ο νους του ...ανθρώπου. Το λένε και ...ανάπτυξη, οι πολιτικοί κλισαδόροι.

Στην Ελλάδα λοιπόν, το 98% των επιχειρήσεων απασχολούν λιγότερο από 10 εργαζόμενους και μόλις το 2,5% των ελληνικών επιχειρήσεων έχει τα ¾ του πελατολογίου του εκτός συνόρων. Τα στοιχεία είναι από την μόλις εκδοθείσα μελέτη του ΙΟΒΕ, δηλαδή του think tank του ΣΕΒ.

Στην πράξη η ελληνική επιχειρηματικότητα κινείται γύρω απο δυο άξονες.

Είτε γύρω απο την κλασική εσωστρεφή και κρατικοδίαιτη επιχειρηματικότητα, που «επιχειρεί» με τα σίγουρα λεφτά του χουβαρντάδικου Κράτους (συνεπικουρούμενα από τα γνωστά πολιτικά κονέ), είτε γύρω από την μικρή επιχειρηματικότητα ανάγκης, αυτή που είναι συνήθως οικογενειακή (ο μπαμπάς, η μαμά, τα παιδιά, άντε και κανένας Αλβανός ανασφάλιστος).

Η τελευταία, αφορά στην συντριπτική πλειοψηφία, σε υπηρεσίες σε πελάτες ή σε υπηρεσίες σε άλλες εταιρίες. Στην Ελλάδα άλλωστε έχουμε και το μεγαλύτερο ποσοστό αυτο-απασχόλησης από όλη την ΕΕ.
Οι επιχειρήσεις έντασης γνώσης συμφωνα με το GEM, δεν αποτελούν ούτε καν το 0,6% και σε συνολικό τζίρο και σε κεφάλαια και σε ανθρώπινο δυναμικό. Και το βασικό τοςυ προβλημα είναι η ανυπαρξία κεφαλαιών σποράς.

Επιχειρώ σημαίνει στη πράξη ΡΙΣΚΑΡΩ.

Βέβαια σε τούτα εδώ τα χώματα, ο Πρόεδρος του ΣΕΒ, είναι ...εισοδηματίας. Αυτό πέρα από τραγικό είναι και αφόρητα γελοίο.

Ο Πρόεδρος του ΕΒΕΑ, είναι ο γιος του γνωστού Χρήστου Μίχαλου, γγ γεωργίας, υφυπουργού εμπορίου και τελος υφυπουργού παρά τω Πρωθυπουργώ (παρά τω ..Παπαδοπούλω δηλαδή) της Χούντας, που ανακάλυψε και αυτός στη Χούντα το ...επιχειρηματικό του δαιμόνιο.

Πρόσφατα ο κ. Κορκίδης, πρόεδρος της ΕΣΕΕ (Έμποροι) συνομιλώντας δημόσια με Πρωθυπουργό είπε ότι ...οι έμποροι, αναγκάζονται να μην αποδίδουν το ΦΠΑ, γιατί έχουν άλλες ανάγκες να καλύψουν. Ο μεγάλος Στοχαστής χαμογέλασε. Τα κανάλια αποθανάτισαν την κουβέντα. Η νοικοκυρά που μετράει να αγοράσει το δευτερο κουτί γάλα και ΠΛΗΡΩΝΕΙ στον έμπορο το ΦΠΑ, ανταριαστηκε. Ο εισαγγελέας έβλεπε τις ειδήσεις στο Mega. Η συνομιλία δεν τον ...σόκαρε.

Μπορούμε λοιπόν να καταλάβουμε τι εννοούν αυτοί οι θεσμικοί εκπροσωποι των Ελληνων επιχειρηματιών, όταν μιλούν για την ελληνική επιχειρηματικότητα και τα ...εμπόδια που βρισκει στο δρόμο της.

Ας μην κοροϊδευόμαστε, όσα μαγαζιά ή βιοτεχνίες με ρούχα, με σαπούνια, με ποτά, με τυριά, με κωλόχαρτα, με υπηρεσίες ή ...ότι άλλο, και να υπάρχουν, όταν απευθύνονται στην εσωτερική αγορά, μια συγκεκριμένη αγοραστική δύναμη έχει ο καταναλωτής.
Όλα αυτές οι μικρές επιχειρήσεις, ούτε πλούτο παράγουν, ούτε θέσεις εργασίας δημιουργούν. Στη πραγματικότητα διασπείρουν τις δυνάμεις τους, είναι κλασικά θύματα του ανταγωνισμού (εν πολλοίς και αθέμιτου) και φυτοζωούν βγάζοντας ένα μεροκάματο σαν «επιχειρηματίες» αντί να δουλεύουν υπάλληλοι στο διπλανό παπουτσάδικο.

Η πλειοψηφία αυτών για να ζήσουν ή έστω να φυτοζωήσουν, απαιτεί ...μεγάλη αγοραστική δύναμη των καταναλωτών. Η εσωτερική υποτίμηση θα τους βάλει να κονταροχτυπηθούν πρώτα μεταξύ τους και μετά με ανεμόμυλους. Μετά αφού πουλήσουν είτε το οικοπεδάκι προικώο της συζυγου στο Μαυρολιθάρι της Κάτω Παναγιάς ή το ψευτοσαλέ στην Αράχοβα, αφού βάλουν και υποθήκη το σπίτι τους... θα βάλουν λουκέτο

Η άλλη επιχειρηματικότητα ...είναι αυτή που εκχωρεί το Κράτος. Η σίγουρη. Γιατί οι Κυβερνήσεις, στους πολίτες τους είναι χουβαρντάδικες μόνο στην ...επικοινωνία. Στους επιχειρηματίες- συνεταίρους τους, είναι ...γενναιόδωροι σε είδος. Παραδοσιακά .

Σε προηγούμενη ανάρτηση έγραφα για την άνθιση της επιχειρηματικότητας των συνεργείων καθαρισμού των δημόσιων χώρων. Αποτέλεσμα... Κούνεβες.

Διαβάζω στην Καθημερινή τον τελευταίο καιρό, άρθρα επί άρθρων «για την ανάγκη ιδιωτικοποίησης της συλλογής και διαχείρισης των σκουπιδιών». Αυτόματα καταλαβαίνω ότι ο Αλαφούζος ή κάποιος από το club της παρέας, ενδιαφέρεται, ετοιμάζεται για αυτή τη μπιζνα. Γιατί συχωριανέ μου, τι θα τα κάνεις τα σκουπίδια σου; Σε αυτόν θα τα δώσεις, μεσα απο τα δημοτικά τέλη. Είσαι ο σίγουρος πελάτης του.

Και ρωτώ η αφελής; Προτίθεται κάποιος από όλους αυτούς τους ...«επιχειρηματίες» της συμφοράς, να βάλει χρήμα, να αγοράσει ιδέα, να επενδύσει σε καινοτομία, να την κάνει προϊόν, το προϊόν του να είναι εξωστρεφές, να έχει προστιθέμενη αξία, να δημιουργησει πλούτο, φόρους, θέσεις εργασίας; Ή θα αρκεστεί στο ΈΝΑΝ σίγουρο πελάτη. Το Κράτος.

Ένα Κράτος που ξεπουλάει την περιουσία μας, το σίγουρο πελατολόγιο του -που ειναι όλοι οι πολίτες-, αφού προηγουμένως εξασφαλίσει στον επιχειρηματία-σιγουράντζα, το ελάχιστο μισθοδοτικό κόστος, χρησιμοποιώντας το άλλο του ατού, την νομοθετική εξουσία. Ένα παιχνίδι βρώμικο. Ένα παιχνίδι σικέ. Ένα παιχνίδι που πρέπει να σταματήσει.

«Αν δεν πετύχει η εξυγίανση(sic!!!) οι συγκοινωνίες, θα ιδιωτικοποιηθούν».

Αν η Κυβέρνηση, δηλώνει αδύναμη να διαχειριστεί την Εκτελεστική Εξουσία, να μας το πει. Να της την αφαιρέσουμε.

Γιατί εγώ δεν μπορώ να φανταστώ ότι δεν μπορεί να εξορθολογισει τα δρομολόγια, το προσωπικό, τις προμήθειες(ιδιατερα αυτές), αλλά μπορεί να διαχειριστεί τις τύχες μιας χώρας. Να διαχειριστεί τη ζωή μας.

Ας δώσει την διαχείριση στους εργαζόμενους. Όχι στον κάθε ντόπιο ή ξένο Βγενόπουλο, με αντάλλαγμα μίζες, κομματικό και πολιτικό χρήμα, και την εύνοια εφημερίδων και καναλιών.
Που στο διαβολο, βρίσκεται δημοσιευμένη η οικονομοτεχνική μελέτη για την ΕΘΕΛ, που να μας ενημερώνει, εμάς τους πολίτες αλλά και τους εργαζόμενους, τι, πως, ποιος, πότε, γιατί.

Ας σκεφτούμε, αν τα λεφτά των ασφαλιστικών ταμείων έφτιαχναν το «Ελ. Βενιζέλος», αν έφτιαχναν την Αττική οδό, αν επενδύονταν στις τηλεπικοινωνίες, σε ακτοπλοικές γραμμές, αν δεν παιζόντουσαν σε χρηματιστηριακές φούσκες -με κέρδη δισεκατομμύριων κάποιων(εαυτών και αλλήλων)- και σε τοξικά ομόλογα.

Η ελληνική επιχειρηματικότητα, είτε η «επιχειρηματικότητα» του Μπόμπολα, είτε του μαγαζάτορα στη γωνία του σπιτιού μου, δεν είναι ...αγελάδα. Για διαφορετικους λόγους η κάθε μία, είναι μια απλή ...κότα. Στην πρώτη περίπτωση της κρατικοδιατης επιχειρηματικότητας, κότα ...λυράτη.

Υ.Γ. Ο Κυβερνήτης Στοχαστής που μας κουνάει το δάχτυλο και μας λέει ότι θα μας θεραπεύσει από την γονιδιακή μας κλίση προς την διαφθορά, στο περίφημο πολυνομοσχέδιο, πέραν της διάταξης παραγραφής των χρεών(που αποσύρθηκε και θα ...ξανάρθει), υπάρχει και άλλη μια διάταξη που προάγει επίσης την ...διαφάνεια και που αυτή ψηφίστηκε.

Η αύξηση της απ’ ευθείας ανάθεσης στο δημόσιο, από τις 20.000 στις 73.800 (με ΦΠΑ) και του πρόχειρου διαγωνισμού (με τρεις προσφορές), από τις 60.000 στις 100.000.

Ομολογώ ότι δεν γνωρίζω πόσο μπορεί να κοστίζει η κατασκευή ενός ελικοδρομίου στην ταράτσα της βουλής, και μου φαίνονται λίγα τα 100.000 ευρω. Μπορεί βέβαια, η κατασκευή του έργου να είναι μία ευγενική χορηγία, του κ Βαρδινογιάννη, του κ. Μπόμπολα, του κ. Μυτιληναίου, του κ. Αλαφούζου, του κ. Ψυχάρη, του κ. Κόκαλη, του ...
Πληθώρα οι προσφορές ...χορηγίας