Πως να γνωρίσεις το ...άσπρο;

Τι κρύβεται πίσω από ένα λυγμό;

Πίσω από τον λυγμό που, καμία τεχνική και τεχνολογική υποστήριξη, δεν θα κατορθώσει ποτέ να αλλοιώσει... Ένα λυγμό που τον παίρνεις Δώρο και ντύνεις τους τοίχους που κρύβεται το ...black Αφίσα αυθεντική, όχι ρέπλικα, στην κατάδυση στο κάθε είδους ...black. Στα δισεκατομμύρια ...black, στα κάθε λογής Υπόγεια, όποιου είχε την ατυχία ή την τύχη να τα εισπράξει, να τα ξορκίσει, να τα αποδεχτεί, κάποιες φορές να τα υποδεχτεί, να τα βιώσει. Να το ζήσει. Να Ζήσει.

O Λάζαρος λένε οι Γραφές ότι δεν μίλησε ποτέ. Κολοκύθια. Και τι ξέρουν οι Γραφές; I died a hundred times and I go back to black

Μόνο η διαδρομή της κατάδυσης, μπορεί να ζωγραφίσει τα χρώματα της Ανάστασης. Αυτής της τεράστιας στιγμής που σηκώνεις το κεφάλι, ξέροντας ότι την επόμενη στιγμή θα ξαναβυθιστείς. Μαύρο- Άσπρο. Ε, και; Ποιος μετράει; Ποιος σταθμίζει; Ποιο είναι το ζύγι το...ορθό; Ποιο ζύγι δεν έκλεψε; Τα ...ζύγια είναι πάντα πειραγμένα. Τα ζύγια έχουν πολύ ...γκρι.

Κι εκει, στην εποχή της πλαστικής performance, στα φώτα, στις κάμερες, στα πλαστικά διωρα «πάθη», στα πλαστικά πλήθη, στους μέσους όρους, στο μέσο «θέλω», όλα ...στο μέσο ανύπαρκτο στατιστικό, ήσουν τόσο…καλή. Άφησε με να πιστεύω ότι εκεί δεν ...έκλεψες τον εαυτό σου.

Εκεί ήσουν τόσο αφόρητα ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ!!!!

Πέθανε. Ε, και; Ήξερε όμως πολύ καλά τι είναι η Ανάσταση. Cry baby…

Tears… Τα δάκρυα στεγνώνουν μόνα τους... Αρκεί να υπάρξουν. Τα άλλα είναι εύκολα. Γιατί πως να ξεχωρίσεις το άσπρο, αν δεν έχεις χαϊδέψει με όλες σου τις αισθησεις το ...black;

Αλίμονο στο άθλιο γκρίζο. Τα συνηθισμένα, μίζερα, αφόρητα γκρι. Αυτά που αλλοιώνουν το λυγμό γιατί είναι τα μόνα που δεν τον αντέχουν. Τα γκρι...τα ψευτικα ..άσπρα. Τα γκρι τα ερζατς... black.