Η δημοκρατία σε σχήμα brioche

«Οι καιροί της πιο σκληρής καταπίεσης είναι τις πιο πολλές φορές καιροί όπου γίνεται πολύς λόγος για μεγάλα και υψηλά πράγματα. Χρειάζεται θάρρος για να μιλάς σε τέτοιους καιρούς για πράγματα τόσο χαμηλά και τόσο φτηνά, όπως το φαγητό και το σπίτι του εργαζόμενου, μέσα σε μια βοή από ξεφωνητά, ότι το βασικό είναι το πνεύμα της θυσίας.»

Αυτά έγραφε ο Μπρεχτ το 1935, στο Συνέδριο για την υπεράσπιση της Κουλτούρας, περιγράφοντας τις δυσκολίες να ειπωθεί η αλήθεια.

Για άλλη μια φορά, σε καιρούς σκληρής καταπίεσης, στους ...νεωτερικούς μας μεσαίωνες, οι ιεροεξεταστές επικαιροποιούν το Malleus Maleficarum και τσακίζουν το όλο, τεμαχίζοντας το σε μικρές επικοινωνιακά διαχειρίσιμες αλήθειες. Η προσπάθεια εμφανής, να ανάγουν τα αφελή ερωτήματα σε θεολογίες. Η πολιτική μετατρέπεται σε θρησκευτικά. Από το ποιος αμφισβητεί την ύπαρξη του Θεού, στο ποιος αμφισβητεί την ύπαρξη της «δημοκρατίας»; Η αναλογία δε ακριβώς η ίδια. Ο μεσαιωνικός ιεροεξεταστής ονομάτιζε Θεό, αυτό που οι σύγχρονοι ιεροεξεταστές ονοματίζουν «δημοκρατία».

Μόνο που οι μεσαιωνικοί ιεροεξεταστές ήταν απείρως ευφυέστεροι των σύγχρονων έμμισθων αρουραίων και άμισθων αφελών παπαγάλων. Οι ιεροεξεταστές είχαν να τάξουν την ...άλλη ζωή, είχαν να φοβίσουν με την Κόλαση και να χαϊδέψουν με τον Παράδεισο. Οι σύγχρονοι;

Η επίφαση της δημοκρατίας των σύγχρονων ιεροεξεταστών ανάγεται σε αυτοσκοπό. Το «πίστευε και μη ερεύνα», μετατρέπεται σε σενάρια ειδημόνων, τεχνοκρατών, ειδικών. Η Κόλαση είναι η φτώχεια, η πείνα, η βία. Ο Παράδεισος; Εδώ τα πράγματα ζορίζουν λίγο, το πιο κοντινό σε ...Παράδεισο σενάριο, που διαχειρίζονται τα επικοινωνιακά στρατηγεία είναι η θυσία,κι ίσως τότε να αποκτήσεις -με λοβοτομή- το ευφυές βλέμμα της αγελάδας του Κυβερνήτη. O κ. Τσανς ήταν εκεί...

Μόνο που παραβλέπουν οι ιεροεξεταστές, αυτοί οι μπάτσοι του νου, ότι για όλο και αυξανόμενο ποσοστό του πληθυσμού η Κόλαση είναι ήδη εδώ. Όταν η επίσημη ανεργία είναι 15% και η πραγματική γύρω στο 22%, όταν η ανεργία των νέων υπολογίζεται στο 35%, όταν οι εργαζόμενοι είναι πια λιγότεροι από τους ανέργους, όταν η ύφεση είναι στο 6%, όταν ο πληθωρισμός τρέχει με 5,5%, όταν το κοινωνικό κράτος εναποθέτει τις ελπίδες του στην φιλανθρωπία, αυτό σημαίνει ότι η δημοκρατία ΤΟΥΣ είναι ένα πουκάμισο αδειανό.

Ακόμα και η αυθεντική Δημοκρατία ουδέποτε ήταν αυτοσκοπός. Ο μόνος ουσιαστικός αυτοσκοπός της πολιτικής είναι η ευζωία των πολιτών. Η Δημοκρατία είναι το μέσον για αυτό τον σκοπό. Η Δημοκρατία δεν είναι κάποια θεολογική δύναμη ή μεταφυσική οντότητα. Αντίθετα, η Δημοκρατία είναι ένα αυστηρά διαδραστικό σύστημα. Αφορά όσους μπορεί να προστατεύσει. Όσοι ζουν στις παρυφές της, όσοι ζουν, ετοιμάζονται ή και φοβούνται ότι θα ζήσουν στο περιθώριο της, τους αφορά, όσο αφορά τον φάντη το ρετσινόλαδο.

Όταν ο γκουρού των Συνταγματολόγων αυτού του τόπου, καταγγέλλει ότι η Κυβέρνηση αλλά και ο νέος Βασιλεύς, ο ...«Πάρεδρος» της Δημοκρατίας, είναι υπόλογοι Συνταγματικού πραξικοπήματος, είναι επιεικώς ηλίθιο επί της ουσίας, και εξωφρενικά πονηρό επί της επικοινωνίας, το να συζητάς με αυτόν τον από άμβωνος στόμφο, αν είναι ...δημοκρατικό, να πετάξει ο Χ έναν κεσέ γιαούρτι στον όποιον Ψ.

Ακόμα και σε εκείνες τις λεπτεπίλεπτες και αειπάρθενες δεσποινίδες του προπερασμένου αιώνα, αυτές που στο ...υπονοούμενο κοκκίνιζαν κομψά, κάτω από τα πέπλα και τα κρινολίνα τους, αν έθετες αυτό το ερώτημα, θα σου απαντούσαν ευθέως, ανερυθρίαστα και χωρίς περιστροφές «δε μας γαμάς ρε μάγκα»

Διαφωνώ με τα γιαούρτια, με τα καδρόνια, και με τις ...γρήγορες ξανάστροφες , όχι για λόγους πολιτικής ορθότητας. Αλλά για λόγους αποτελεσματικότητας. Εκτονώνει το θυμικό του Χ και ασφαλώς το δικό μου-και δεν είναι καθόλου μικρό το κόστος της ψυχοθεραπείας-, αλλά δίνει τη δυνατότητα στους ιεροεξεταστές και το πολυπληθές επικοινωνιακό επιτελείο του Ψ, να στρέψει τον προβολέα της μεγάλης σκηνής στον 3458^ο κομπάρσο του μεγάλου έργου. Αυτό άλλωστε σημαινει και ... επικοινωνία, να αλλοιώνεις το σύμπτωμα κουκουλώνοντας την αρρώστια που το προκαλεί.

Άλλωστε ο πονηρός επικοινωνιολόγος, δεν απευθύνεται σε όλους, γνωρίζει πολύ καλά σε πιο target group απευθύνεται. Γιατί αν η Δημοκρατία οφείλει να προστατεύει το ΟΛΟΝ, ο διαφημιστής έχει βρει το target group του 20% του πληθυσμού, που θα δώσει την δυνατότητα στον πελάτη του να συνεχίσει να διαχειρίζεται το ...Όλον εις βάρος ...όλων, προς όφελος των πραγματικών αφεντικών.

Όσο για το σύνδρομο του πολιτικού αυτισμού, είναι το σπυρί, της όλο και πιο εμφανούς πανούκλας, του σημερινού πολιτικού συστήματος. Άλλωστε και η Μαρία Αντουανέτα δεν κατανόησε ποτέ γιατί οδηγήθηκε στην γκιλοτίνα. Πίστευε ότι στις αποθήκες υπήρχαν ...brioches για όλους. Πιθανότατα και ο εξάδελφος της Αντουανέτας, ο Γεώργιος Β’ Παπανδρέου Γ’, έχει πεισθεί από τους αυλικούς, ότι η ...αποθήκη του Ανακτόρου είναι γεμάτη δημοκρατία σε σχήμα brioche, επίσης για ...όλους.

Όσο για τα μαγαζιά του Αλαφούζου, του Μπόμπολα, του Ψυχάρη, καθώς και τις φυλλάδες των gourmet της νεωτερικότητας, αυτή τη ...μπριοσένια δημοκρατία, τη μοιράζουν απλόχερα. Το αναγκαίο 20% που τους ενδιαφέρει ...την αγοράζει

Και συνεχίζει ο Μπρεχτ...

«Θέλουν να φάνε το κρέας, να μη δουν όμως τα αίματα. Αυτοί θα ικανοποιηθούν αν ο χασάπης πλύνει τα χέρια του προτού φέρει το κρέας στο τραπέζι.»