Παρασκευή 22 Απριλίου 2011

Ανθρωπίλα....

Η Ανθρωπίλα δεν είναι όμορφη, δεν είναι κομψή, δεν είναι λογοτεχνίζουσα λέξη. Μια λέξη που υιοθέτησα ...παίζοντας, κόντρα στην υποτιθέμενη ...συνώνυμη της, την ...ανθρωπιά.

Και μοιάζει θαρρείς η λέξη μου, να προβοκάρει , τα υψιπετή του Ουρανού. Αν μύρο αναβλύζει από τα υψιπετή της ...ανθρωπιάς, μυρωδιά εκκρίσεων, ιδρώτα, σπέρματος, αίματος λες και μυρίζει η ...ανθρωπίλα. Ένας Ουρανός...κόντρα σε μια Γη.

Κι ίσως επειδή πολύ φοβήθηκα, φοβάμαι και ...φοβάμαι ότι θα συνεχίσω να φοβάμαι τους μεσίτες του...Ουρανούς και τους απολογητές των Εξουσιών τους, που δεν φτάνει μαθές ο νους μου να κατανοήσω, τη νομολαγνική βία τους, τα ...υψιπετή, τα εχθρεύτηκα. Κι ίσως επειδή το βλέμμα στα ...υψυπετή, δεν ακούμπησε τίποτα στέρεο, παρά μόνο την σάπια υποκρισία της ηθικολογίας, στα γήινα σκάλωσε και σε αυτά απόμεινε να ταξιδεύει, με μεγάλο σεβασμό και ευλάβεια περισσή. Η δική μου θρησκεία ήταν πάντα ο Άνθρωπος. Όπως ακριβώς Είναι.

Και η Ανθρωπίλα είναι ο δικός μου, ο Γήινος ο Ουρανός. Είναι η μυρωδιά του φόβου του κάθε Χριστού που φωνάζει «Ηλί, Ηλί λαμά σαβαχθανί», είναι ο πόνος της κάθε Παναγιάς που θρηνεί σπαραχτικά «Ω γλυκύ μου έαρ, γλυκύτατόν μου Τέκνον, πού έδυ σου το κάλλος;», είναι οι Πέτροι που σκιάζονται και λιποτακτούν, είναι οι Ιούδες που προδίδουν, είναι οι Θωμάδες που ψάχνουν να ακουμπήσουν τον τύπο των ήλων, είναι οι Μαγδαληνές που ταπεινές ερωμένες, γονατίζουν.

Όλοι αυτοί οι αιώνιοι πρωταγωνιστές του Δράματος, ενός Δράματος, τόσο Ανθρώπινου που μετουσιώνεται σε Θείο, τόσο γήινου που μετουσιώνεται σε ουράνιο. Όλοι όσοι θα έχουν πάντα, εις τον αιώνα των αιώνων, απέναντι τους, τους Εκατόνταρχους, τους Πόντιους Πιλάτους, τους γραμματείς και τους Φαρισαίους, τους Άννες και τους Καϊάφες, γιατί αμφισβήτησαν την Εξουσία, την Τάξη και τους Νόμους τους. Και ίσως ακόμα χειρότερο, όλοι αυτοι που θα έχουν το πλήθος το απρόσωπο, να απαντά Βαραββά... στο αιώνια κάλπικο ερώτημα των Αρχιερέων «Ιησού ή Βαραββά»... Αν μάλιστα σκηνοθετούσα αυτή τη σκηνή στα ...καθ’ ημάς, θα ζητούσα από τον κ. Προβόπουλο να υποδυθεί τον ρόλο του ...απελευθερωθέντος ληστή.

Κι όσων οι φωνές απο το πληθος για Ιησού υψώνονται, είναι αυτοί που έχουν να κάνουν εικόνισμα, την ελπίδα της γήινης Ανάστασης, δοξάζοντας το πιο μεγάλο έργο τέχνης που πλάστηκε ποτέ. Τον κάθε Άνθρωπο. Δοξάζοντας το μόνο μεγαλείο του, όχι την τελειότητα, αλλά την απόλυτη ΜΟΝΑΔΙΚΟΤΗΤΑ του, λουσμένη στις πολλές αδυναμίες του... Δοξάζοντας την μόνη σωτηρία του, τη θαλπωρή της ...Ανθρωπίλας που ανακουφίζει μοιραζόμενη το βάρος του Σταυρού.

Οι ...άλλοι, στο fan club του ...απελευθερωθέντος, θα ελπίζουν στην Ανάσταση που τάζουν οι ...Αρχιερείς που εμπορεύονται τον Νόμο, την Τάξη, και την Εξουσία με μεσίτη το ....Βαραββά.

Σε όποια Ανάσταση κι αν προσβλέπετε συχωριανοί μου, σας την εύχομαι. Απλά, όπως αρμόζει στις μέρες που διαβαίνουμε, σας εξομολογήθηκα και τη δική μου. Την Ανάσταση της ...Ανθρωπίλας. Με τον προσήκοντα σεβασμό...στη Γη.

7 σχόλια:

ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΣΤΕΡΓΙΟΣ είπε...

ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ...

ΚΑΙ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΚΑΤΩ ΕΠΙ ΤΕΛΟΥΣ...

katerina είπε...

Στέργιε Καλό Πάσχα.

Άλλωστε η παραδοση απαιτεί η Ανασταση να έπεται ανηφορικου Γολγοθά. Αν κάτι τρεμω ειναι οι ...κατηφορικοι Γολγοθάδες που οδηγούν στα ταρταρα. Εκει που Ανασταση...δεν προβλέπεται.

Να περάσεις ...ανοιξιατικα. Τα λέμε.

kanaliotis είπε...

Πανέμορφο κείμενο. Τρισδιάστατο. Σχεδόν το ακουμπάς, σχεδόν το μυρίζεις.

Κορυφαίος συνδυασμός ο προβοκάτορας τίτλος με την φωτογραφία του Ρόμπερτ Πάουελ που ερμηνεύει τον Χρτιστό στην ταινία του Φράνκο Τζεφιρέλι “Ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ”.

Χρόνια Καλά.

katerina είπε...

Χρόνια και πολλά και καλά Καναλιώτη μου. Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Όντως ...ήταν μια κλασική "προβοκάτσια",ο τιτλος να υπονομεύει την εικόνα και ... αντίστροφα,αλλά να πω την αλήθεια, δεν περιμενα να προσεγγισει κανείς την προκληση της ...διαστροφής μου.

LeftG700 είπε...

Φίλη Κατερίνα,


Καλή Ανάσταση (απ' την "άλλη", τη δικιά μας ;-) Χρόνια Πολλά με Υγεία!


Τα λέμε

katerina είπε...

Χρόνια πολλά Λέφτηδες μου. Και ναι πάνω απο όλαμε Υγεία, να ειναι γερό το σανίδι που μας κρατάει,εκει που όλοι μας, δινουμε την πιο ομορφη παρασταση,την παρασταση της Ζωής.

Ανώνυμος είπε...

δηλαδη ερωτας ειναι σεξ και εκρισεις?
Δεν ειναι ο ασπασμος των αγγελω, στα αστρα?
πωπωπωπω
ανθρωπιλα...:Ρ