Θυμάμαι ότι μου έλεγε ότι άνθρωποι ξεχωρίζουν μόνο από το πώς δίνουν. Δεν …ελεούν. Προσφέρουν.Θυμάμαι παιδί, ότι μου έδινε το ταληρο και με έβαζε να γονατίσω για να το δώσω. Και …θυμάμαι πόσο ντρεπόμουν.
H εκκλησία, η Αγία Τριάδα, μεσοτοιχία με πολυκατοικία.
Αυτές τις παλιές πολυκατοικίες, της Καραμανλικής αντιπαροχής.
Κατεβαίνει τα λίγα σκαλιά της εισόδου κρατημένη στη κουπαστή. Στο άλλο χέρι κρατάει όρθια μια σακούλα πλαστική και άλλη μία κρεμασμένη.
Ακόμα και από τα 10-15 μέτρα, ακόμα και από μέσα από το τζάμι του αυτοκινήτου, ακόμα και στο κακοφωτισμένο πεζοδρόμιο, μπορείς να καταλάβεις ότι κάθε βήμα, κάθε σκαλοπάτι περιέχει μέσα του πόνο, για τα υπέργηρα κόκαλα.
Τα σκαλιά της εκκλησίας δεν έχουν κουπαστή. Στέκεται κάτω από τα σκαλιά. Απευθύνει τον λόγο σε κάθε βιαστικό περαστικό. Ο τρίτος ή ο τέταρτος την κρατάει να ανέβει τα σκαλιά. Η πόρτα της εκκλησίας είναι κλειστή. Στις δυο γωνίες στο απάγκιο υπάρχουν κάτι μεγάλα, τεράστια λες δέματα, τυλιγμένα με κουβέρτες.
Η υπεργηρη κυρία βγάζει μέσα από τη σακούλα δυο λευκές πετσέτες φαγητού, σκύβει εντυπωσιακά πολύ, για την ηλικία της και τις στρώνει πάνω στο μάρμαρο. Τα δέματα ανασηκώνονται…είναι άνθρωποι. Στο χέρι της εμφανίζονται γυάλινα …ποτήρια.
Ο ένας πάει να της πάρει το ταπερ μέσα από τα χέρια. Στον άλλον σκύβει και το ακουμπάει πάνω στην πετσέτα.
Πίσω μου κορνάρουν και ξανακορνάρουν! Τα νεύρα όλων είναι στην τσίτα. Σήμερα απεργεί ότι … κινείται. Η Κηφισίας ένα απέραντο parking αυτοκινήτων, ένα απέραντο parking μοναχικών, εξαντλημένων, κουρασμένων και απηυδισμένων οδηγών, που είναι πανετοιμοι να δαγκώσουν ο ένας την καρωτίδα του άλλου.
Αργώ να βάλω ταχύτητα, είμαι μαγνητισμένη θαρρείς από την σκηνή. Ο κύριος, που έχει παραμείνει πάνω στο πλατύσκαλο της εκκλησίας, κοιτάζει αμήχανα γυρω του. ίσως περιμένει να την ξανακατεβάσει στα σκαλιά.
Δεν μπορώ να κάνω αλλιώς, τα κορναρίσματα γινονται πια λυσασμένα, ξεκινάω.
Στο πρώτο στενό κάνω δεξιά και το γύρο του τετραγώνου. Όταν κατορθώνω να ξαναφτάσω μπροστά στην Αγία Τριάδα, η γιαγιά είναι ακόμα εκεί, ο κύριος είναι ακόμα εκεί, και τα …δέματα, καθισμένα ανακούρκουδα τρώνε, πάνω στις τοποθετημένες στο μάρμαρο πετσέτες.
Μέσα στην σημερινή παραφροσύνη μιας τρελαμένης, πληγωμένης, σακατεμένης πόλης, αν ζούσε Εκείνη, θα έλεγε «Αγια μου Τριάδα, μ’ αξίωσες και σήμερα να δω ομορφιά»
Εγώ πάλι αρκούμαι να πω «Άγιο μποτιλιάρισμα! Μ’ αξιώσες να επιβεβαιώσω για μία ακόμα φορά ότι η Ζωή είναι πολύ Ωραία. Η Ζωή που προσφέρεται και μοιράζεται πάνω σε δύο λευκές πετσέτες φαγητού»
21 σχόλια:
Συγκινητικό…
Ακόμα κι αν δεν τους κρατάνε τα πόδια
Άνθρωποι που δίνουν
Κι όχι από το ‘περίσσευμα’ τους…
Καλησπέρα Αθηναικό Κορίτσι. Δεν έχω την παραμικρή ιδέα αν ήταν απο περισσευμα ή υστερημα. Αλλά αυτό που σε συγκλονισε ήταν το πως προσφερθηκε.
Ο σεβασμός στην αξιοπρέπεια του ...Άλλου.
Ἐσεῖς ποὺ βρήκατε τὸν ἄνθρωπό σας
κι ἔχετε ἕνα χέρι νὰ σᾶς σφίγγει τρυφερά,
ἕναν ὦμο ν᾿ ἀκουμπᾶτε τὴν πίκρα σας,
ἕνα κορμὶ νὰ ὑπερασπίζει τὴν ἔξαψή σας,
κοκκινίσατε ἄραγε γιὰ τὴν τόση εὐτυχία σας,
ἔστω καὶ μία φορά;
Εἴπατε νὰ κρατήσετε ἑνὸς λεπτοῦ σιγή
γιὰ τοὺς ἀπεγνωσμένους;
Αλήθεια Τάσο, χωραει άραγε η ...δημοκρατία τους ...τσαλακωμένους;
μα ..και η κ. μαριανα ετσι διακριτικα δεν προσφερει?
γιωργος
να εσαι καλα και να μαλακωνεις τις ψυχες μας...καλο βραδυ!!!
δυστυχως αυτη η ομορφια που ειδες, χανεται μαυτην την γενια
ειναι η τελευταια ομορφη αθωα γενια,
με συγκινησες
το βλεπω στην μανα μου που ειναι 80,μια γενια αητητη που εζησε τα παντα και της δινουν ενα χαστουκι με 320 ευρω συνταξη, και παλι λεει ηρεμα
δε πειραζει να χουμε την υγεια μας, παιδι μ
Πολύ όμορφη σκηνή, Κατερίνα. Με συγκίνησες. Πριν πολλά χρόνια, σ' αυτήν την αγία τριάδα με βάφτισαν.
Για καποιες αναρτησεις σαν αυτη αξιζει να ανοιγεις τον υπολογιστη σου.
Υπεροχο!!!!!!!
Γιωργο καλημέρα,
η κ. Μαριαννα και η κάθε κ. Μαριάννα, ΕΛΕΕΙ ως διαχειριστρια επιχορηγησεων. Είπαμε υπάρχουν "ΜΚΟ" με Chanel και ΜΚΟ με σταράκια. Οι διαφορε΄ς ειναι απλά ενδυματολογικές.
Η ελεημοσύνη είναι κάτι που το κατατασσω στα φρικιαστικά. όπως και τις πάσης φυσεως οργανωμένες φιλανθρωπιες. Να στο πω διαφορετικά ο Ανθρωπος και ο Φιλανθρωπος είναι για μένα έννοιες ευθέως αντιθετες.
Αυτό όμως που ΠΑΝΤΑ με ΓΟΗΤΕΥΕΙ σε βαθμό ανεξελεγκτο είναι ο σεβασμός της αξιοπρέπειας του ...Άλλου. Και τα δικά μου μάτια αυτο εισεπραξαν χθες το βραδυ. Και το εισεπραξαν σε όλο του το ΜΕΓΑΛΕΙΟ
Καλημέρα Ασωτε.
Δεν πιστευω στα χαρισματα γενεών. Τα βιωματα του καθενός είναι αυτά που διαμορφώνουν την σταση ζωής του.
Οι προηγουμενες γενιές έζησαν ξεριζωμούς, έζησαν πολέους, έζησαν φτωχεια, έζησαν εξορίες... έμαθαν ότι η Ηθική δεν ειναι κάτι θεσταλτο, ουρανιο, νομιμο ή παρανομο. Εζησαν βιωματικά ότι η Ηθική της Αλληλεγγυη, δεν ειναι ...πνευματική. Πάνω απο όλα ειναι χρηστική και απολυτως χρησιμη. ...Έρχεται η γνωση, η βιωματική γνωση και στις μέρες μας!!!
Βουβό μου Κυμα, πες μου τι βλέπεις; Είμαι εγώ αλαφροισκιωτη ή ακους και εσύ την υποκωφη βουή του; ,
Αναρχογατουλη καλη σου μέρα. Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.
«Αγια μου Τριάδα, μ’ αξίωσες και σήμερα να δω ΟΜΟΡΦΙΑ!»
Καλησπέρα Κατερίνα...!
Ακούς , των άστρων τις φωνές ακόμα
ή πατάς κι εσύ γερά στο χώμα;
Δες , αδειάσαν του ουρανού οι δρόμοι........
καθ υπερβασιν
Καλώς μου την!
Καλησπέρα Αγραμπελλη!
καθ' υπέρβασιν;;;;
Καλά, είπαμε δεν ρωτάω.
Όποιος προσφέρει πραγματικά το κάνει για τον εαυτό του και γιατί το πιστεύει και όχι γιατί περιμένει βραβεία ή επαίνους.
Από την ηλικιωμένη κυρία που ταΐζει γατάκια και την κυρία της αγίας Τριάδας -και οι δυο από το υστέρημά τους- ως το show off των γκαλά της Μαριάννας υπάρχει απόσταση από εδώ ως τον Ήλιο.
Καταπληκτικό!
Aldebaran καλη σου μέρα,
πιστευω ότι όποιος προσφερει,αν θέλεις προτιμώ την λέξη όποιος ...κερνάει, το κάνει γιατί νοιωθει μέρος, κρικος μιας μεγάλης αλυσιδας. Κρικος που σεβεται, και πάνω απο όλα αποθεώνει την αξιοπρέπεια των άλλων κρικων της ...αλυσίδας.
Κάπως έτσι, εισπαρατω εγώ προσωπικά την έννοια της αλληλεγγυης.
Καλημερα Κωσταντινε!
Δημοσίευση σχολίου