Τρίτη 19 Οκτωβρίου 2010

My way


Θα διατηρούσα ποτέ ένα blog που κανείς δεν θα το διάβαζε;
Το πολιτικά ορθό είναι να απαντήσω... «μα ασφαλώς...»
Αλλά έλα μου ντε, που εγώ από τα μικράτα μου, τους ιππότες λάτρευα πάντα. Έλα μου ντε, που εγώ τους υποκριτές και τους πουριτανούς τους απεχθανόμουν πάντα . Κι έτσι το ομολογώ. Δεν θα διατηρούσα ποτέ ένα δημόσιο ημερολόγιο αν αυτό δεν διαβαζόταν.

Μίλησα. Αν δεν με ακούγατε...πιθανότατα δεν θα είχα μιλήσει.



Μίλησα. Έτσι σε αυτό το ιδιωτικό ημερολόγιο το εκτεθειμένο σε δημόσια θέα, πέταξα τις κάθε λογής σκέψεις μου. Πολύ συχνά και …ασύνδετες. Και όχι δεν επεδίωξα ποτέ να τις βάλω σε μια σειρά. Αν έβγαινε…. Αλλιώς θα ήταν μάταιος κόπος. Δεν θα ήταν ...δικό μου.
Όσοι ...κατάλαβαν, θα κατάλαβαν ότι το μυαλό μου είναι μια χαοτική αποθήκη που μαζεύει χρώματα, αρώματα, εικόνες, αισθήματα, συναισθήματα, συνεπαγωγές, λογικές, «λογικές», και αν βγει, τις κάνει ...λέξεις.
Και αυτές τις λέξεις τις αφήνει να βγάλουν τις δικές τους λογικές συνεπαγωγές, τις αφήνει να βρουν τις δικές τους εκλεκτικές συγγένειες, τις αφήνει να βρουν την δική τους εγκοπή στο puzzle. Και ας μην ταιριάζουν τα κομμάτια. Κι ας ζορίζονται, κι ας σπάνε οι άκρες τους για να χωρέσουν.
Άλλωστε τι να είναι το συναίσθημα μας; Ίσως να είναι αυτή η ενέργεια, που εκλύεται από το σπάσιμο της άκριας των λέξεων.

Μίλησα. Έτσι …για όλα. Έτσι χωρίς πρόγραμμα, για ότι μου ερχόταν, για ότι μου κατέβαινε, για ότι με ενθουσίασε, για ότι με προβλημάτισε, για ότι με πίκρανε, για ότι με στεναχώρησε, για ότι με θύμωσε, για ότι με παρηγόρησε, για ότι με εξόργισε.
Ίσως δεν μίλησα ποτέ για ότι με ...απογοήτευσε. Η έννοια της λέξης «από-γοητεύω» σημαίνει την απώλεια της ...γοητείας. Αλλά εγώ για να ...γοητεύομαι, ζω. Ποτέ δεν θα ασχοληθώ με ότι έχει πάψει να έχει πια γοητεία. Αυτό, θα το παραχώσω στην αποθήκη με τα άχρηστα και θα τρέξω να σκαρφαλώσω στο επόμενο...γοητευτικό.

Μίλησα και ...ξαλάφρωσα. Αυτές οι εικόνες, που γίνονται σκέψεις, που γίνονται λέξεις, που εκτοξεύονται. Και τι ανακούφιση, τι μοίρασμα, τι αγκαλιά, να ξέρεις ότι οι άλλοι κράτησαν στα δάχτυλα τους, τις λέξεις σου, έτσι για δευτερόλεπτα πριν τις αφήσουν να πέσουν κάτω. Κράτησαν εσένα.

Μίλησα. Πανηγυρτζού είμαι από κούνια, δώσε μου πλατεία, δώσε μου ρούγα, δώσε μου δρόμο, δώσε μου ανθρώπους και πάρε μου την ψυχή. Το έχω πει τόσες φορές: η μόνη ...φύση που με γοητεύει είναι η ανθρώπινη.

Και στο παγκάκι που κατέλαβα, σε αυτό το μεγάλο το χωριό, που ...κτηματολόγιο ποτέ δεν θα γνωρίσει, ήρθατε και καθίσατε στην άκρη ή στη μέση του, χαιρετήσατε, προσπεράσατε, αράξατε, ξαπλώσατε έτσι αραχτά, εκεί μαζί μου. Και στο δικό σας το παγκάκι σας σε αυτό το χωριό, ήρθα, και στρογγυλόκατσα. Και ξέρω, ότι να ...μια φωνή να βάλω, μια σιωπή να ...αρθρώσω, είσαστε εκεί συχωριανοί μου να πείτε «λέγε, σε ακούω». Το ένοιωσα. Και ω Θεοί, τι όμορφο, τι ανακουφιστικό, τι αγκαλιά, αυτό το «είμαι εδώ»!!!!

Ένοιωσα περίεργα σήμερα που κοιτώντας το ημερολόγιο συνειδητοποίησα ότι ...ρε εσύ Κατερίνα, πέρασαν τρία χρόνια που μιλάς, έκλεισες τρία χρόνια που στέλνεις γράμματα σε άγνωστους παραλήπτες.

Μίλησα. Και με ακούσατε. Κι αν πάψετε κάποτε να με ακούτε ...ΣΥΧΩΡΙΑΝΟΙ μου, παρακαλώ σας να...μην μου το πείτε. Αφήστε με να ...μιλάω. My way...







Και τι θα πει οικονομική κρίση; Σαμπανια! Ποτήρια συχωριανοι...Και εβιβα, στις λέξεις μας!!!!









29 σχόλια:

Θανασης Ξ. είπε...

Και πολύ καλά έκανες που μίλησες γιατί ο τρόπος σου είναι καταπληκτικός..

Να συνεχίσεις να σε απολαμβάνουμε Κατερίνα...

Χαρ. Αλβερτος είπε...

ΝΑΙ,ΝΑΙ!
ΣΥΜΦΩΝΩ ΜΕ ΤΟΝ ΘΑΝΑΣΗ!

aldebaran είπε...

Να τα εκατοστήσεις σου εύχομαι.
Είθε η ηλεκτρονική σου πένα να μας στντροφεύει !!

Aldebaran είπε...

Με ανησυχει ο αόριστος "μίλησα". Θα προτιμούσα τον ενεστώτα "μιλώ" κι ακόμα καλύτερα τον μέλλοντα διαρκείας "θα μιλώ".

Sisyfina είπε...

Κατερίνα είσαι φίνα!

grsail είπε...

Να τα εκατοστήσεις !

το τελευταίο θρανίο είπε...

Είμαι εδώ για να σε ακούω.

monahikoslikos είπε...

Έλα να 'ρχονται τα ρακόμελα...
να ευχηθούμε να συνεχίσεις να μιλάς κι ενίοτε να κραυγάζεις για ότι σου σκιάζει τον ήλιο...
Το έχουμε, σε έχουμε, ανάγκη φιλενάδα...

Ανώνυμος είπε...

Oμολογώ οτι κι η αφεντιά μου ανησύχησε διαβάζοντας το ποστάκιον.
Σας ανακάλυψα τελευταία και έγινα φανατικός αναγνώστης σας. Ευχαριστώ σας που μας χαρίζετε τα κείμενά σας.
Πρεσβύωψ

cinderella είπε...

Χρόνια Πολλά! Μόνο. Καλά θα είναι ούτως ή άλλως και πόση αγκαλιά να χωρέσει πια σε ένα σχόλιο! :)

Matrix είπε...

Χρόνια Πολλά!

Kος Μηδενικός είπε...

Στην αρχή λέω το κλείνει το μαγαζί...αλλά μετά κατάλαβα ότι έχουμε γιορτή! Τι να πεις μωρέ; Ο γνωστός Μηδενικός με τις αναλαμπές και τις χρονοκαθυστερήσεις του!

Δεν θα πω τα γνωστά. Θα ανάψω ένα τσιγάρο (δόξα τω Θεώ δεν υπάρχει ιντερνετικό παθητικό κάπνισμα ακόμα..χαχα!), θα πάρω ένα ποτηράκι σαμπάνια και θα πω μόνο ένα γνωστό...ΣΕ ΑΓΑΠΩ! Όχι πάντα για ό,τι γράφεις, αλλά πάνω από όλα για σένα!

celin είπε...

Kατερινα,συνεχισε να μιλας κ εγω -οπως κ πολλοι αλλοι-θα συνεχισω να σε ακουω!

Yannis Zabetakis είπε...

3 εεε?

εγώ μέσα στην αναμπουμπούλα ...του Σεπτέμβρη...τα ξέχασα τα γενέθλιά του!

3 κλείσαμε κι εμείς (με το ιστολογιάκι μου)...

στην ίδια τάξη θα πάμε!

θες να καθόμαστε στο ίδιο θρανίο και να πετάμε "βασιλικό ύδωρ" στα σπασικλάκια?

Υ.Γ.

Βασιλικό ύδωρ (στα Λατινικά aqua regia ή aqua regis)

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CE%B1%CF%83%CE%B9%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CF%8C_%CE%BD%CE%B5%CF%81%CF%8C

katerina είπε...

Σας ευχαριστώ πολύ πολύ και για τις ευχές και ακόμα περισσότερο για τα καλά λόγια.
Κάποτε όλη αυτην την επαφή και την επικοινωνία την έλεγα…"από μέσα προς τα έξω".
Δηλαδή στην προσωπική μας ζωή πρώτα γνωρίζουμε έναν άνθρωπο κατ’ όψη, και μετά "μπαίνουμε" μέσα στο μυαλό του. Στο blogging τα πράγματα γίνονται ανάποδα. Εδώ ειμαστε οι φίλοι από μέσα προς τα έξω.
Μέσα έξω φίλοι μου και πάλι σας ευχαριστώ πολύ πολύ

dimitris είπε...

Κατερινα χαιρεται, μερικες φορες δεν συμφωνω με τα γραφομενα σου, αλλα, απο τοτε που σε ''ανακαλυψα'', απο το ιστολογιο της Γυριστρουλας2, ειμαι αναγνωστης σου και δεν σου κρυβω οτι εχω σκεφτει καποια θεματα πιο πολυ, μετα απο καποια δικη σου τοποθετηση, μαλλον καλα τα πας, ωραιος ο λογος σου......να τα χιλιασεις - σε αναρτησεις - και ακομα παρα περα...

mahler76 είπε...

κακά τα ψέματα όλοι θέλουμε να ακουγόμαστε όταν μιλάμε έστω κι αν αυτό δεν αποτελεί το βασικό κίνητρο για να μιλήσουμε. Χρόνια πολλά στο μπλόγκ σου λοιπόν and keep talking :)

Ανώνυμος είπε...

Κατερίνα μου, γειά σου.
Περαστική, τυχαία, ήμουν και κόλλησα, επειδή μου άρεσαν τα χρώματα και τα αρώματα στο...παγκάκι σου.
Μου αρέσει όπως μιλάς και εύχομαι να μας μιλάς και να σου απαντάμε για πολλά χρόνια. Μαίρη.

Ανώνυμος είπε...

Χμμμ... Τρία χρόνια, ε???

ΜΟΝΟ 3 ΧΡΟΝΙΑ ΕΧΟΥΝ ΠΕΡΑΣΕΙ?????

Μάλλον... πολλά δεν είναι? Στα πόσα η ...σύνταξη?

Αστειεύομαι... ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΤΟ BLOGGING, και σε εσένα προσωπικά!

gyristroula2 είπε...

Αχ, Κατερίνα, παιχνιδιάρα,με τρόμαξες με τον πρόλογό σου. Άντε πάντα τέτοια, ωραία, ανατρεπτικά... ψυχοβγαλτικά. Πιστή αναγνώστρια...

Green Z είπε...

Κατερίνα...είσαι τρέλλα με τα παζλ,που στήνεις σαν μερακλής μάστορας!!!!Τα ξέρεις καλά τα παιχνίδια με τις λέξεις...Και σχεδόν πάντα είσαι μεστή και...επικίνδυνα εύστοχη!!!!Να τα χιλιάσετε παρεούλα-εσύ και το ιστολόγιό σου...

Ανώνυμος είπε...

ελα ρε κατερινακι , να εισαι παντα καλα και ευχομαι να γιορτασεις καμια 10αρια ντουζινες γεννεθλια ακομα , γιατι εκτος απο ωραιο ατομο εισαι και επικινδυνα ευστοχη οπως πολυ σωστα γραφει και ο green z καλο βραδυ γιωργος-λευκαδα

cinderella είπε...

Διαβάζω ξανά και ξανά την ανάρτηση. Διαβάζω και τα σχόλια. Για να επιβεβαιώσω πως χρώμα εν τέλει δεν αλλάζουνε τα μάτια...αλλά ούτε και τρόπο να κοιτάνε.
Δηλαδή πόσο; Τελικά τόσο...πολύ.

ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΣΤΕΡΓΙΟΣ είπε...

Πάντα πίστευα ότι γράφουμε για να επικοινωνήσουμε, να κοινοποιήσουμε, να επηρεάσουμε , να απολογηθούμε, νε ξεσηκώσουμε, να επαναστατήσουμε αλλά ποτέ για να τα αποκρύψουμε από τον εαυτό μας και τους άλλους.

Είχα κατά καιρούς πολλές διαμάχες με όσους έλεγαν ότι «εγώ γράφω για τον εαυτό μου». Στο βάθος ήξερα ότι έγραφαν για να βάλουν τον εαυτό τους στους άλλους. Με τον ένα ή τον άλλον τρόπο αυτό έκαναν αλλά φοβόταν τη κριτική γι αυτό ταμπουρώνονταν πίσω από την απόκρουση κάθε κρίσης τρίτων.

Βλέποντας πόσο εκτίθεται η Κατερίνα, μάλλον θεωρώ ότι ξεπέρασε και τα εσκαμμένα αποκαλύπτοντας πτυχές δικές της με τρόπο που κάποιοι νόμισαν ότι βρήκαν το αδύνατο σημείο της να κτυπήσουν με κακεντρέχεια. Αντί δλδ να εκτιμήσουν τις σκέψεις, τις ειλικρίνειες και τις αλλαγές που στο μεταξύ έχει κάνει, επιτέθηκαν.

Στο τέλος η Κατερίνα κέρδισε, πολύ δε περισσότερο όταν φαρδιά πλατιά παραδέχεται τα λάθη, τις αλλαγές της, τις νέες επιλογές της, μη φοβούμενη το κόστος που τόσοι και τόσοι φοβούνται με αποτέλεσμα ή να μη κάνουν τις αλλαγές η να τις κρύβουν.

Οι αλήθειες έχουν πάντα κόστος αλλά είναι η καλύτερη επένδυση. Όταν μάλιστα δημοσιοποιούνται πλατιά είναι οι μόνες που μένουν στην ιστορία.

«Μίλησες»! Καλή συνέχεια Κατερίνα.

Στέργιος

Κοντολάμπρος Ηλίας είπε...

Με γοητεύεις.....
εξακολούθησε.....χρόνια πολλά!!!

Ευάγγελος είπε...

Συναντηθήκαμε πολύ πρόσφατα, κάπου εκεί στην πλατεία Μαβίλη ή λίγο πριν και μ' άρεσε ο νοσταλγικός σου ψίθυρος. 'Εστησα καλύτερα αυτί κι είδα ότι κι άλλα μου αρέσουν, μπορεί όχι όλα, μα τ' ακούω μ' ενδιαφέρον, γιατί έχουν χρώμα και συναίσθημα και νεύρο. Είναι αυθεντικά κι όσο τα λες έτσι, εμένα κάτι θα έχουν να μου λένε! Πάντα τέτοια!

nikos__alfa είπε...

Χρόνια πολλά και πάντα "μιλημένα"
στα λόγια σου τα οργισμένα
που όμως είναι μυρωμένα,
αν και φτωχός χωρίς παγκάκι
σου έστειλα κιεγώ ένα στιχάκι!

Nikos Lioliopoulos είπε...

Ειτε συμφωνουμε ειτε διαφωνουμε με αυτα που γραφεις, σε ακουμε...
Παντα σε ακουμε .Μίλα!!!

ikor είπε...

Δε μιλάς μόνο. Ρίχνεις ματιές! Γι' αυτό σε διαβάζουμε ανελλιπώς!