Κυριακή 30 Μαΐου 2010

Ο έρωτας δεν κάνει διακρίσεις. Κάνει τη διαφορά.

Θεωρώ ότι το πιο συγκλονιστικό ερωτικό βιβλίο που γράφτηκε ποτέ, είναι ένα βιβλίο ...επιστολή. Ένα βιβλίο που ο συγγραφέας του, δεν το εξέδωσε ποτέ ο ίδιος, και από το 1897 που γράφτηκε κατόρθωσε τελικά να εκδοθεί ολόκληρο το 1962. Ακόμα και σήμερα δεν κυκλοφορεί σε όλες τις χώρες του κόσμου και σε πολλές, θεωρείται ταμπού.

Το βιβλίο–επιστολή είναι γνωστό με τον τίτλο de profundis (εκ βαθέων) και ο συγγραφέας βέβαια είναι ο Όσκαρ Ουάιλντ. Ο «παραλήπτης» της ...επιστολής, του Οσκαρ Ουάιλντ ήταν ο Άλφρεντ Ντάγκλας, πιο γνωστός σαν Bossie. Ο Όσκαρ Ουάιλντ πέθανε λίγο μετά την αποφυλάκιση του απο τις φυλακές του Reading στις οποίες εξέτισε ποινή με την κατηγορία της ομοφυλοφιλίας.

Κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι για να αποδεχτούμε την ομοφυλοφιλία σαν επιλογή. Και όσο περνούσε από το χέρι μας προσπαθήσαμε να την περιθωριοποιήσουμε κοινωνικά, να την χωρέσουμε στα πρότυπα του κομμωτή αδελφής, και της νταλικιερισας λεσβίας. Αν θυμάμαι καλά, πρόσφατα, το ΕΣΡ έβαλε πρόστιμο γιατί δυο άνδρες φιλήθηκαν σε κάποιο σήριαλ στην τηλεόραση. Το ΕΣΡ, δηλαδή η ανεξάρτητη αρχή που το Κράτος εμπιστεύτηκε για να μας προστατεύει απο τον οχετό του εισβολέα στα σπιτια μας, ε, λοιπόν...ο προστάτης μας, το ΕΣΡ, εκτιμά ότι ντάλα μεσημέρι που συνηθως τα παιδιά ειναι απροστάτευτα μπροστά στο τέρας, κάθε απίθανη ανθυποσταρ μπορεί να μας εξηγησει το concept των ...επιτυχιών της, αλλά δυο άντρες ειναι ΠΑΡΑΝΟΜΟ να φιληθούν δημόσια.

Δεν ξέρω και δεν με ενδιαφέρει αν οι ομοφυλόφιλοι ειναι όντως το 10% του πληθυσμού. Και ένας να είναι, η Πολιτεία είναι υποχρεωμένη να διαφυλάξει ως κόρη οφθαλμού όλα του τα δικαιώματα.

Ουδέποτε κατάλαβα με ποια λογική, με ποια αίσθηση δικαιοσύνης αποκλείουμε, εξοστρακίζουμε επιλεκτικά, φορολογούμενους πολίτες από τους νόμους που διέπουν το οικογενειακό δίκαιο. Θα κατανοήσω ότι το όποιο δόγμα της όποιας Εκκλησίας, δεν αποδέχεται να παντρεύει δυο άτομα του δυο φίλου.
Αλλά η Πολιτεία; Από που και ως που, μπορεί να χρησιμοποιεί επιλεκτικά τους Νόμους και το Δίκαιο; Με ποια λογική αρνείται πολιτικούς γάμους μεταξύ ομόφυλων;

Μουγκα στην στρούγκα βέβαια η Πολιτεία. Ακριβώς κατά τον ίδιο τρόπο που η Πολιτεία μουγκαίνεται όταν πρόκειται για τόπους λατρείας αλλόθρησκων. Ακριβώς με τον ίδιο τρόπο που δεν θεωρεί τους τοξικοεξαρτημένους, ασθενείς, όπως οι διαβητικοι, ή οι υπερτασικοί, αλλά τους περιθωριοποιεί, τους ποινικοποιεί, και στο τέλος μέσα από τον ιλιγγιώδη τζιρο που διακινείται με την ανοχή της και την συναινεση της, τους σκοτώνει.
Αυτή η υποκριτική και ηθικολάγνα Πολιτεία του Κρατους ΤΟΥΣ, που ...εκπλήσσεται και πέφτει από τα σύννεφα με τους Μαντεληδες. Η Πολιτεία του Κράτους ΤΟΥΣ που χτυπάει παλαμάκια στο γκρέμισμα του κουφαριού της Φαντασίας, αλλά δεν διανοείται το γκρέμισμα του παράνομου Mall. Η Πολιτεία της παρθενορραφής.

Και η Κοινωνία; Η κοινωνία είναι ομοφοβική. Και ότι δεν μπορεί να ελέγξει, ότι δεν μπορεί να τιμωρήσει, ότι την ξεπερνάει, απλά το κράζει, το περιθωριοποιεί, το στιγματίζει, το φτύνει, εφαρμόζοντας τους πιο σκληρούς και τρομοκρατικούς νόμους, αυτούς τους άγραφους νόμους της διαπόμπευσης. Κι όσο περνούσε και από το χέρι της και της περιθωριοποίησης.

Στους ομοφυλόφιλους φίλους μου λέω πάντα, μην εστιάζετε εσείς σε αυτήν την επιλογή σας. Δεν είναι αυτή η παντιέρα σας, είναι απλά ένα από τα δεκάδες άλλα χαρακτηριστικά σας, μια ακόμα από τις πολλές επιλογές σας. Επιλογές θρησκείας, ιδεολογίας, αισθητικής, κουλτούρας ή ...ότι. Καταλαβαίνω όμως πολύ καλά ότι απλά είμαι έξω από τον χορό. Καταλαβαίνω ότι η δική μας διάθεση να τους περιθωριοποιήσουμε τους βάζει στο τριπάκι να βγουν στους δρόμους φωνάζοντας «Είμαστε περήφανοι και είμαστε παντού»

Δεν μου αρέσει το πανηγύρι του Athens Pride. Και δεν μου αρέσει για ένα και μόνο λόγο. Οι ομοφυλόφιλοι δεν είναι μόνο ομοφυλόφιλοι. Είναι ομοφυλόφιλοι αλλά και χιλιάδες άλλα πράγματα. Και αυτό πρέπει να διατρανώσουν. Εκει ακριβώς πρέπει να χαστουκίσουν όλους τους μίζερους, που παλεύουν να τους χωρέσουν στα κουτάκια και στα συρταρακια του μυαλού τους. Αρσενικό-θηλυκό. On-Off.

Στο πανηγυρι του Athens Pride, στην γιορτή της περηφανιας τους, θα συμμετάσχω. Αν και όχι για να τραγουδήσω στον ρυθμό της Παπαρίζου, αλλά στον ρυθμό του πιο βαριου ζεϊμπέκικου. Αυτό που χορεύουν μόνο οι Άντρες και μόνο οι Γυναίκες. Ποτέ όμως τα ...θηλυκά και τα ...αρσενικά.

Αρσενικά και θηλυκά μπορεί να είναι ...όλοι. Άντρες και Γυναίκες όμως μπορούν να είναι ...λίγοι. Πολύ λίγοι. Αυτό ναι...δεν χαριζεται απο τη φυση, δεν κληροδοτείται απο το φύλλο, αυτό κατακτιεται. Με περηφάνια. Σε όποιο φύλο κι αν επιλέξει κάποιος να ανήκει.

Υ.Γ. Στον φίλο μου τον Φώτη. Τον πιο Άντρα από τους άντρες που γνώρισα στην ζωή μου. Σε αυτόν που 12 χρόνια πριν, τότε που ακόμα το aids σκότωνε, 2 μέρες πριν πεθάνει, με ρώτησε «φοβάσαι να μ’ αγκαλιάσεις;».

52 σχόλια:

monahikoslikos είπε...

Νυστάζω και πέφτω για ύπνο επιφυλασσόμενος να σχολιάσω αύριο υπό καλύτερους όρους αντοχής.

katerina είπε...

Λυκε νωρίς δεν ειναι για ύπνο;
Τι έγινε, ...χωνευεις τωρα την Κοκινοσκουφιτσα;

katerina είπε...

Εκλεισα τα ανωνυμα σχόλια, εκτιμώντας ότι όποιος θέλει να με βρισει, ε, ας μπει στον κόπο τουλάχιστον να ανοιξει ένα λογαριασμό.

Δεν έχω όμως αυταπάτες ότι κάποιοι μπορεί σε αυτό το θέμα, να θέλουν να σχολιασουν,χωρίς να χρησιμοποιησουν τον λογαριασμό τους. Και έτσι τα ξαναανοιξα

Δεν με πολυαφορά αν κάποιοι θα εξασκησουν πάνω μου, το προσφιλές τους άθλημα της χυδαιότητας. Εχω πει ότι όταν θα αναγκαστώ να βάλω μονιμως moderation, ε, τότε ίσως θα ειναι η ώρα να το κλεισω.

Παρακαλώ όμως για κοσμιοτητα και ευαισθησία μόνο όσον φορά στο θέμα.

dimitris είπε...

Καλησπερα Κατερινα, ''δυσκολο''θεμα ανοιξες, δεν ξερω για τους αλλους αλλα ο δικος μου ''κυκλος''... Ενω κανουμε πλακες μεταξυ μας ''τ'αγορια'', ντυνομασταν πιο παλια, ισως και ''αυριο''τις αποκριες με γυναικεια ρουχα, οποτε μιλαμε για τα παιδια μας ''μας'' βλεπω ολους κουμπωμενους και το ''περιεργο'' ειναι τα ''κοριτσια'' μας[οι μαμαδες] ειναι πολυ ανετες και με σχεδον καθολου ταμπου, δεν ξερω απο που πηγαζει αυτη η διαφορα, η παρεα και ειμαστε αρκετοι, δεν εχει τρομερες ηλικιακες διαφορες και ιδεολογικα βρισκομαστε απο την ''αριστερα'' του πασοκ και ''κειθε'', αλλα και σε συζητησεις στο νησι κατω απο το φεγγαρι και χαλαροι αφου εχουμε πιει το αλκοολ μας οταν η συζητηση ''ξεστρατισει'' και μετα την αρχικη ''αμηχανη'' πλακα, αρχιζουμε το φτυσιμο στον ''κορφο'' μας, τωρα ισως να ειναι οτι μεγαλωσαμε με ''αλλα'' μοντελα μεσα στο σπιτι, δεν ξερω, ενω εχω αποψη σχεδον για τα ''παντα'', ασχετο σωστη η λαθος, στο θεμα της ομοφυλοφιλιας παω με πολυ αργα βηματα και σ'εμενα εχει πεθανει παιδικος μου φιλος και γειτονοπουλο απο τους πρωτους ασθενεις του aids και μεχρι τελος ειμαστε κοντα του, δεν ξερω ειναι απο τα κορυφαια θεματα των ανθρωπινων σχεσεων, αν καταφερουν ανθρωποι σαν και εμενα και την παρεα μου να το ''καταλαβουμε''και να νοιωσουμε τους συνανθρωπους μας ισως να ''ξημερωσει'' μια καλυτερη ημερα σε αυτον τον τοπο, το παλευω τσακωνομαι με τον εαυτο μου, μιλαμε πολλες ωρες με το κατινακι[την γυναικα μου], παταω σε δυο βαρκες, θα μπορουσα να σου γραψω οτι συμφωνω και τι ''προοδευτικοι'' ειμαστε και εκεινο και το αλλο, ισως αν φυγουν καποιες γενιες ν'αλλαξουν τα πραγματα προς το καλυτερο.

katerina είπε...

Δήμητρη μου, όχι.
Δεν θα αλλάξουν ευκολα τα πραγματα. Τα στερεοτυπα είναι πολύ ισχυρά. Ο καθένας θα αμυνθεί ...επιτιθέμενος.

Ξέρεις είναι σαν το ΚΚΕ, που λέει ο Πάγκαλος ότι καταλυει το συνταγμα. Οι άλλοι Πάγκαλοι θα πουν ότι καταλυεται ο θεσμός της οικογένειας. Και δη της ελληνικής αγίας οικογένειας.

Από την άλλη ειναι λογικό και οι gay να αμυνονται επιτιθέμενοι.

Μα εμένα δεν με αφορούν όσοι την επιλογή τους μπορόυν να την υποστηρίξουν και δημοσίως. Με αφορουν όσοι όλο αυτό το κουβαλουν σαν βάρος. Σαν μυστικό. Σε αυτήν την άγια οικογενεια, που "εγκρινει" τα παιδία της μόνο όσο ακολουθούν τα όποια στερεοτυπα. Που επιβραβευει τον μέσο όρο, την πεπετημένη, την ομοιοτητα. Που τρέμει την διαφορά. Που αποστασιοποιείται απο την διαφορά.
Δεν νομιζω ότι υπάρχει πιο όμορφο πραγμα απο την ελληνική οικογένεια και ταυτοχρονα πιο δραματικό, πιο ξεσκιστικό, ποιο άγριο.

Εχω κλαψει έλαχιστες φορές στο διαδικτυο. Μια απο τις αυτές ελάχιστες ειναι σε μια αναρτηση κάποιου, ένα γραμμα που δεν σταλθηκε στην μητερα του. Που το κουβαλουσε, που θα ήθελε όπως θέλουμε όλοι μας να απαγκιασουμε σε αυτήν την αγκαλια και να εξομολογηθούμε, αλλά που δνε αντεχε να την πληγώσει. Τι βάρος!
Τι απιστευτο βάρος!

Ανώνυμος είπε...

Μακάρι όλο και περισσότερος κόσμος
να πάψει να ξεσκίζει τον εσωτερικό του κόσμο για να τον προσαρμώσει στα καλούπια που του έμαθαν να φοράει.

Να μην πέφτουμε στην παγίδα πως θα πληγώσουμε τους οικείους μας. Αν μας αγαπάνε, δεν θα θέλουν την ευτυχία μας; Και όχι αυτήν που εκείνοι φαντάζονταν;

Πόσο δύσκολο είναι να μάθεις ποιος είσαι.
Και πόσο ακόμη πιο δύσκολο να αποδεχτείς
ό,τι είσαι...

Μερικές σκέψεις, έτσι...ξώφαλτσες

Unknown είπε...

Άκουσε Κατερίνα...
Πρέπει να ομολογήσω ότι έμεινα αποσβολωμένος όταν διάβασα στην ανάρτησή σας ότι η ομοφυλοφιλία είναι "επιλογή". Κάθε άλλο είναι εκτός επιλογή. Κάθε άλλο. Όπως ο ετεροφυλόφιλος δεν επιλέγει να είναι όπως είναι, έτσι κι ο ομοφυλόφιλος δεν επιλέγει να είναι όπως είναι αυτός. Γεννιέται έτσι.
Δηλαδή, η ομοφυλοφυλία είναι κατάσταση ΓΕΝΕΤΙΚΗ και όχι επιλογή τρόπου ζωής, και είναι επιτέλους ώρα να παύσει αυτός ο μύθος και αυτή η άγνοια που λένε ότι η ομοφυλοφυλία είναι επιλογή.
Και ειλικρινά εκπλήττομαι και θλίβομαι που ακόμη διαβάζω τέτοια πράγματα, προ παντός όταν εκφράζονται από άνθρωπο σαν κι εσένα που φαίνεται να έχει πνεύμα ανοικτό και ανεκτικό.
Η ομοφυλοφιλία ΔΕΝ είναι επιλογή ταυτότητας, είναι η ίδια η ταυτότητά!
ΥΓ - Το παρατσούκλι του Lord Alfred Douglas που αναφέρεις γράφεται Bosie (με ένα 's') και προφέρεται 'Μπώουζι').
Γεια και χαρά.

Swell είπε...

Kαλημέρα και καλή βδομάδα Κατερίνα,
έχουμε περισσότερες πιθανότητες να κερδίσουμε το Τζόγκερ, παρά να δούμε τη πολιτεία να σταματήσει να υποκρίνεται ότι δεν κολυμπά μέσα στη λάσπη. Λάσπη που της επιτρέπει να χρησιμοποιεί τους νόμους κατά το δοκούν.

Δεν μ' ενδιαφέρει αν κάποιος είναι ομοφυλόφυλος από επιλογή ή γεννήθηκε έτσι, επειδή κάποιες ορμόνες αποφάσισαν να κάνουν επανάσταση. Μ' ενδιαφέρει ότι είναι άνθρωπος. Και ως τέτοιο τον αντιμετωπίζω.

Nαι, η κοινωνία είναι εχθρική στο διαφορετικό. Γι' αυτό μ' αρέσει το επικούρειο "φτιάξε τη δική σου πολιτεία, που θα σου δίνει όσα δεν μπορεί να σου δώσει η επίσημη."

monahikoslikos είπε...

Κατερίνα θα συμφωνήσω μαζί σου πως ο έρωτας κάνει τη διαφορά και δεν κάνει διακρίσεις, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι θα συμμετάσχω και στο πανηγυράκι που στήνουν κάθε χρόνο οι επώνυμοι της ομοφυλοφιλίας εκμεταλευόμενοι τους φόβους και τις αγωνίες των φοβισμένων και καταπιεσμένων κοινωνικά που κουβαλούν τον σεξουαλικό τους προσανατολισμό σαν βάρος.
Δεν ξέρω (και άλλωστε δεν με απασχολεί) αν ομοφυλόφιλος γεννιέσαι, γίνεσαι η ...καταντάς αλλά οποσδήποτε συμφωνώ ότι σε κάθε περίπτωση δεν μπορεί να στερούνται κοινωνικών και αστικών δικαιωμάτων που απολαμβάνουν οι υπόλοιποι πολίτες.
Κατερίνα όσο αλήθεια είναι ότι υπάρχει ρατσιστική αντιμετώπιση της ομοφυλοφιλίας από την πλειοψηφία των ετερόφυλων άλλο τόσο αλήθεια είναι ότι εσχάτως τείνει να διαμορφωθεί μια εξίσου ρατσιστική συμπεριφορά κι αντιμετώπιση των ετερόφυλων από τους επώνυμους της ομοφυλοφιλίας που έχουν κάνει το σεξουαλικό τους προσανατολισμό προσοδοφόρο επάγγελμα.
Και για να ρίξω λάδι στη φωτιά θα σημειώσω ότι όπως σέβομαι τις πουτάνες αλλά δεν αντέχω τις πόρνες, το ίδιο ενώ σέβομαι τους ομοφυλόφιλους δεν αντέχω τους πούστηδες.

b|a|s|n\i/a είπε...

η ομοφυλοφιλία μοιάζει να είναι επιλογή ως προς τον τρόπο που την βιώνει κανείς. γιατί ίσως ναι γεννιόμαστε ομοφυλόφιλοι ή ετεροφυλόφιλοι ή ότι άλλο και το καταλαβαίνουμε από τα πρώτα πρώτα παιδικά μας χρόνια όταν ανακαλύπτουμε την σεξουαλικότητά μας. το πώς θα την διαχειριστούμε, από ένα σημείο και μετά, είναι θέμα επιλογής δική μας.
θα έπρεπε να είμαστε όλοι μας είτε ομοφυλόφιλοι είτε ετεροφυλόφιλοι πολύ πιο ανεκτικοί ίσως σε συμπεριφορές εκτός της λογικής μας και της νοοτροπίας μας μα από την άλλη ποιος καθορίζει την λογική και την νοοτροπία μας. και είναι ένα συναίσθημα, όσο αφορά την ομοφυλοφιλία, που ποτέ ίσως δεν πρόκειται να κατανοήσουν οι ετεροφυλόφιλοι.
είναι απλά τραγικό και απελπιστικά ψυχοφθόρο να πρέπει να αποδεικνύεις σε κάθε σου βήμα τα αυτονόητα για σένα.
ότι είναι λογικό να μην σου αρέσει πχ το καρπούζι και να σου αρέσει το πεπόνι. ή να συγκινείσαι περισσότερο με την ανατολή και όχι με την δύση. ή να είσαι παναθηναϊκός και όχι ολυμπιακός. μία διαδικασία που ποτέ οι ετεροφυλόφιλοι δεν ένοιωσαν για τον απλό λόγο και για κάποιο μυστήριο λόγο όλα είναι (περισσότερο για αυτούς) λογικά και αυτονόητα.
βήματα έχουν γίνει πολλά. σταθερά. καμία ίσως σχέση η δεκαετία του 70, 80 με την σημερινή. όσο όμως υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που υποκριτικά επιβάλουν πρόστιμα στο περιβόητο φιλί του παπακαλιάτη ή και ακόμα και πιο αισχρά στην κωμωδία στρέιτ στόρυ! τα βήματα μπροστά ακυρώνονται και μας τραβάνε πίσω.
και ακόμα και στην ομοφυλοφιλία μοιάζει να υπάρχει διαφορά και ρατσισμός όταν μιλάμε για αντρική και γυναικεία.
και ο μυστήριος λόγος δεν είναι και τόσο μυστήριος τελικά μιας και ζούμε σε απελπιστικά σεξιστικές και δη ανδροκρατούμενες κοινωνίες.
βρες μου μία στρέιτ τσόντα που δεν έχει μία σκηνή γυναικείας ομοφυλοφιλίας και βρες μου μία στρέιτ τσόντα που να έχει μία αντίστοιχη σκηνή αντρική. όταν απαλλαχτούμε από τις νοοτροπίες και όταν σταματήσουμε να μεταδίδουμε και στα παιδιά μας νοοτροπίες του τύπου αγόρι μου με όσες πιο πολλές γυναίκες πας τόσο πιο άντρας και γαμώ τα παιδιά είσαι ενώ κορίτσι μου με όσους πιο πολλούς άντρες πας τόσο πιο πολύ πόρνη είσαι, θα γίνουμε καλύτεροι και πιο αληθινοί άνθρωποι.
είναι τεράστιο και ανεξάντλητο θέμα. μα η ουσία είναι να συνειδητοποιήσουμε όλοι μας πως όλοι μας είμαστε τόσο ίδιοι και τόσο διαφορετικοί μεταξύ μας.
καλημέρα σου!

Ανώνυμος είπε...

Νομίζω ότι το πρόβλημα της ομοφυλοφιλίας έχει δύο πλευρές: Η πρώτη, το πως αντιμετωπίζει η κοινωνία τους ομοφυλόφυλους. Το δεύτερο πως οι ομοφυλόφιλοι αντιμετωπίζουν το εαυτό τους μέσα στην κοινωνία.

Κανείς δεν μπορεί να αγνοήσει δύο αλληλοσυγκρουόμενες αλήθειες: Η πρώτη, η απόλυτη ελευθερία του κάθε ανθρώπου να επιλέγει ελεύθερα την σεξουαλική του συμπεριφορά. Η δεύτερη, η "κρατούσα" άποψη για την ομοφυλοφιλία μέσα στην κοινωνία.

Είναι προφανώς μεγάλος πειρασμός να αγνοήσεις το δεύτερο, να χρησιμοποιήσεις προκλητικές ή ακραίες συμπεριφορές για να "σπάσεις" την καθεστυκία άποψη. Εδώ όμως έρχεται το πρόβλημα της αντιμετώπισης του εαυτού τους (ομοφυλοφίλων) μέσα στην κοινωνία.

Οπως δεν πιστευω ότι ο ετεροφυλόφιλος πρέπει να έχει σαν παντιέρα την ξεξουαλική του συμπεριφορά, το ίδιο πιστεύω ότι πρέπει να κάνει και ο ομοφυλόφιλος. Η κοινωνία έχει κάνει ασφαλώς προόδους στο θέμα αυτό, εν τούτοις έχει πολύ δρόμο ακόμα μπροστά της. Και ΟΛΟΙ μας, ομοφυλόφιλοι ή ετεροφυλόφιλοι, οφείλουμε να βρισκόμαστε ένα ΜΙΚΡΟ βήμα μπροστά: Προκλητικές συμπεριφορές μας στέλνουν ΠΟΛΛΑ βήματα πίσω.

Πιστεύω ότι οι ομοφυλόφιλοι θα πρέπει να μην αναδεικνύουν την σξουαλική τους συμπεριφορά σαν το "πρωτεύον" χαρακτηριστικό της ύπαρξής τους. Κανείς δεν ενδιαφέρεται πλέον τι κάνουν πίσω από τις κλειστές πόρτες, όπως δεν ενδιαφέρονται για τις σεξουαλικές συνήθειες -"βίτσια" κάποτε!- των ετερόφυλων. Οπως επίσης, η κοινωνία ανέχεται ήπιες δημόσιες ομοφυλοφιλικές συμπεριφορές. Δεν μπορεί να αποδεχθεί ακόμα συμπεριφορές που απέχουν πολύ από την "αποδεκτή" συμπεριφορά. Κάποτε θα γίνει και αυτό. Με μικρά όμως βήματα. Ο σεβασμός των απόψεων του συνόλου που λέγεται κοινωνία, και μέσα στο οποίο ζούμε, ειναι απαραίτητος, έστω και αν οι απόψεις αυτές είναι "οπισθοδρομικές."

sirena είπε...

Κατερίνα καλημέρα! Όντως άνοιξες ένα τεράστιο ζήτημα. Μεγαλώσαμε σε ένα περιβάλλον που το θέμα των ομοφυλοφίλων ήταν είναι και θα είναι άκρως απαγορευτικό. Άντε και εμείς είμαστε προοδευτικοί και δεν το πιστέψαμε,είδαμε όμως προχωρώντας στην ζωή και τι περνάει ένας ομοφυλόφιλος και όλοι ξέρουμε πως δεν είναι εύκολο καθόλου. Θα προσπαθήσω να περιγράψω πως αισθάνομαι απέναντι στο θέμα για όλους τους ρόλους των ανθρώπων γύρω μου.
1. Φίλοι. Για έναν φίλο ή μία φίλη μου είμαι προοδευτικός άνθρωπος, νιώθω πως περνάει πολύ δύσκολα, συμπάσχω και προσπαθώ ουσιαστικά να είμαι κοντά του και να τον βοηθώ, αν πρωτίστως όμως ξέρω πως δεν τρέφω καμία επικινδυνότητα από εκείνον ή εκείνη και επιπλέον γνωρίζω πως οι φίλοι μου δεν είναι ούτε ο πατέρας μου, η μάνα μου ούτε ο αδερφός μου ή η αδερφή μου.

2.Στον αδερφό μου/αδερφή μου, ειλικρινά δεν ξέρω αν θα μπορούσα να ήμουν τόσο προοδευτική γιατί θα είχε επηρεάσει αυτή τους η επιλογή τις διαπροσωπικές σχέσεις της οικογένειας μας. Φυσικά και θα τους υποστήριζα στην επιλογή τους γιατί θέλω να είναι ευτυχισμένοι σεξουαλικά αν μη τι άλλο, όμως θα ήμουν αρνητική στο να το δημοσιοποιήσουν. Και αν φτου φτου έφταναν στο σημείο να χάσουν την ζωή τους από αυτή τους την επιλογή, δεν ξέρω αν θα τους το συγχωρούσα.

3. Ο γιός μου/κόρη μου. Όλοι θέλουμε τα παιδιά μας να είναι ευτυχισμένα και εδώ μπαίνει ένα μεγάλο δίλημμα. Θα είναι ευτυχισμένο το παιδί μου αν ακολουθήσει την επιλογή του και ζήσει σε μια κοινωνία που θα το θεωρεί όπου κι αν βρίσκεται, ότι κι αν έχει δημιουργήσει, μίασμα? Καμία μάνα στον κόσμο δεν δέχεται να πεθάνει είτε ψυχικά είτε σωματικά κατά αυτόν τον τρόπο το παιδί της .
Το θέμα γάμου μεταξύ τους, δεν με βρίσκει αντίθετη αν και σαν θεσμός εμένα δεν μου λέει κάτι. Είμαι αρνητική όμως με την υιοθεσία παιδιών από ομοφυλόφυλους. Και τώρα θα με ρωτήσεις πολύ εύστοχα, γιατί δηλαδή ένα ζευγάρι ναρκομανών ή αλκοολικών επιτρέπεται να γεννούν και να μεγαλώνουν παιδιά? θεωρούνται καλύτερο περιβάλλον οι πατέρες που στην προηγούμενη γενιά ξυλοκοπούσαν ή άφηναν αμόρφωτα τα παιδιά τους από των ομοφυλοφίλων? όχι ούτε το ένα ούτε το άλλο.

Επιπλέον θα ήθελα να διευκρινίσουμε πως πλέον το θέμα του aids δεν αφορά μόνο ομοφυλόφιλους, αλλά και ετερόφυλους στον ίδιο ίσως σε μεγαλύτερο βαθμό τους δεύτερους.

ΈΤΣΙ νιώθω απέναντι στο θέμα χωρίς να είμαι αμετακίνητη. Ίσως αν ζούσα σε διαφορετικές κοινωνικές συνθήκες όλα να ήταν τελείως διαφορετικά και φυσιολογικά.

sirena είπε...

Να συμπληρώσω κάτι ως προς το θέμα επιλογής. Είχα την τύχη να γνωρίσω κάποιες κοπέλες αραβίδες τις οποίες αναρωτήθηκα ειλικρινά αν θα μπορούσα να τις έχω ερωτευθεί για το υπέροχο δέρμα τους ή το απίστευτο ήθος τους. Και είμαι σίγουρη πως αν δεν ήταν αυτά τα δύο, για κάτι άλλο που είχαν μπορεί να τις θαύμαζα και μάλιστα σε τέτοιο βαθμό ώστε να τις ερωτευθώ με την πνευματική έννοια του έρωτα. Αμέσως αμέσως μου δημιουργήθηκε η απορία πόσο θα μπορούσα να αφεθώ αν συνέβαινε το ίδιο και από την απέναντι μεριά να επεκτείνω την επικοινωνία μου με τις κοπέλες αυτές και κάτω από ορισμένες συνθήκες δεν το βρήκα καθόλου άσχημο. Αυτό δεν με κάνει εκ γενετής ομοφυλόφιλη μιας και είμαι ετεροφυλόφιλη μια ζωή ερωτεύομαι άνδρες είμαι ερωτευμένη με τον άνδρα μου και έχω και οικογένεια.

LeftG700 είπε...

Φίλη Katerina και λοιποί φίλοι,


Το ποστ και ο διάλογος τροφοδότησε κάποιες σκέψεις μας σε σχετικό (εν μέρει) δικό μας ποστ. Ενημερώνουμε όχι φυσικά για λόγους διαφήμισης, αλλά για την προαγωγή της ανταλλαγής απόψεων κι από σεβασμό στη στοιχειώδη δεοντολογία.


Τα λέμε :-)

celin είπε...

Eγω πανω στο ζητημα της ομοφυλοφιλιας,πιστευω οτι
ο καθενας εχει δικαιωμα να κοιμαται με οποιον θελει,
κ σιγα να μη ρωταει προηγουμενως τη κυρα-Κατινα της γειτονιας,η τον κυρ-Θαναση,για τις σεξουαλικες του επιλογες.
Απλα,αυτη η επιλογη,οπως κ καθε επιλογη που κανουμε,εχει καποιο κοστος,
ας ειναι λοιπον ο καθενας δυνατος για να αντεξει τις συνεπειες των επιλογων του.
Μακαρι να υπηρχε ενας τροπος να αρπαζαμε τη κυρα Κατινα κ τον κυρ-Θαναση,κ να τους μεταγγιζαμε προοδευτικοτητα κ ανεκτικοτητα,με το ζορι.
Αλλα δεν υπαρχει.Η πλειοψηφια ειναι σκληρη κ ημιμαθης.
Αυτα για τον κοινωνικο περιγυρο.

Οσον αφορα τις διωξεις στην εργασια,η την ανισοτητα στην αντιμετωπιση απο το Κρατος,κ τη μη αναγνωριση των θεσμοθετημενων δικαιωματων που απολαμβανουν οι ετεροφυλοφιλοι,εκει ειμαι καθετος,
επειγοντως η Πολιτεια να ξεπερασει τον σκοταδισμο,να αγνοησει χριστιανοφονταμενταλισμους κ να επιβαλλει ισα δικαιωματα κ υποχρεωσεις απεναντι στους πολιτες της.

Η κυρα Κατινα κ ο κυρ Θανασης δικαιουνται να εχουν οποια γνωμη θελουν για τους παντες κ τα παντα.
Ομως η Πολιτεια ειναι ασυγχωρητο κ απαραδεκτο να προβαινει σε διακρισεις μεταξυ των πολιτων,διασπωντας την ισονομια

Melia είπε...

Συμφωνώ απόλυτα με τον Λύκο ("ενώ σέβομαι τους ομοφυλόφιλους δεν αντέχω τους πούστηδες").

Πιστεύω ότι ένας λόγος που ήταν κινητήρια δύναμη για να αποδεχτεί (έστω και επιφανειακά) η κοινωνία την ομοφυλοφιλία, είναι απλά η τεράστια αγοραστική δύναμη που έχουν οι γκέι (dual income, no kids)..

Melia είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Unknown είπε...

Αγαπητοί Κατερίνα και Συσχολιαστές

Όταν είπα στο προηγούμενο μου σχόλιο ότι η ομοφυλοφιλία είνα γενετική κατάσταση κι όχι επιλογή δεν αναφερόμουν στον εν γένει τρόπο ζωής ή στους φίλους, συντρόφους και εραστές με τους οποίους συναναστρέφεται ο ομοφυλόφιλος, και είναι μάλλον επιπόλαιο να υποθέσει κανείς ότι σε αυτό αναφερόμουν. Φυσικά οι φιλίες, παρέες και συναναστροφές που κάνουμε είναι επιλογές, δεν αντιλέγω. Αλλά εκεί δεν είναι η ουσία του θέματος που μας βασανίζει εδώ.

Αναφερόμουν φυσικά στο εκ γενετής βιολογικό γεγονός της ομοφυλοφιλίας, το οποίο δεν είναι ουδόλως επιλογή αλλά η ίδια η φύση του ανθρώπου. Όπως ο ετεροφυλόφιλος (κι όχι ετερόφιλος όπως λανθασμένα χρησιμοποιείται μερικές φορές) δεν επέλεξε να είναι όπως είναι, το ίδιο και ο ομοφυλόφιλος δεν επέλεξε να είναι έτσι.
Και επαλαμβάνω... η καθεαυτή ομοφυλοφιλία δεν είναι επιλογή, είναι βιολογική εκ γενετής κατάσταση ή προδιάθεση. Έτσι παρακαλώ να παύσουμε να λέμε ασυναρτησίες και επιπολαιότητες ότι είναι επιλογή η ομοφυλοφιλία, οι οποίες μόνο την άγνοια μας προδίδουν σε μια εποχή επιστημονικής εξέλιξης που θα έπρεπε να ξέρουμε καλύτερα ως σκεπτόμενοι και ενήμεροι άνθρωποι.

Διότι με το να λέμε ότι η ομοφυλοφυλία είναι απλώς μια επιλογή ζωής ενισχύουμε το οπλοστάσιο εκείνων που μόνο αφορμή γυρεύουν να καταδικάσουν και καταδιώξουν τους ομοφυλόφιλους ακόμη περισσότερο και από πάνω να αισθάνονται δικαιωμένοι!

Ευχαριστώ για τη φιλοξενία.

katerina είπε...

Χψz καλως ήρθες,

Είναι πολύ ευκολο να κοινωνικοποιουμε τις ευθυνες, να λέμε…η κοινωνια, αλλά αυτές για το συγκεκριμένο θέμα εστιαζουν πριν και πάνω από όλα, στην οικογενεια.

Ο μέσος όρος των ελληνικών οικογενειών προσφερουν τα πάντα, συχνά περισσοτερα από όσα αντεχουν στα παιδιά τους, αλλά …απαιτουν.

Φίλη εκπαιδευτικός μου έλεγε ότι οι γονείς ναι μεν, επικοινωνουν συχνά με τους εκπαιδευτικους των παιδιών τους, ρωτούν συχνοτατα για την προοδο τους αλλά σπάνια έως ποτέ δεν κάνουν την πιο απλή ερωτηση «βλεπετε να είναι ευτυχισμένο το παιδί μου; Έχει φίλους; Περνάει καλά στα διαλείμματα;». Η ελληνική οικογενεια ΑΠΑΙΤΕΙ.

Όταν ο έφηβος καταλάβει ότι η οικογενεια του αποδεχεται την ιδιατεροτητα του, όποια κι να είναι αυτή, όταν εισπρατει την ασφαλεια –προσεξε όχι απαραιτηττα την συμφωνία, αλλά την αποδοχή- έχει μια βάση, έχει ένα πρμητηριο, έχει ένα λιμάνι.

Θεωρώ ότι δεν υπάρχει μεγαλυτερη βαναυσότητα που μπορεί να υποστεί ένα παιδί ή ένας έφηβος, ακόμα και ένας ενηλικας, όταν δεν εχει την ΒΕΒΑΙΟΤΗΤΑ, ότι ανεξαρτητα συμφωνίας ή διαφωνίας, οι γονείς του, η οικογενεια του, το άμεσο περιβάλλον του, είναι μαζί του. Τον αποδεχονται. Και μπορεί ακόμα και να τσακωνονται ή να γκρινιαζουν για την όποια επιλογή του, αλλά δεν αποστασιοποιούντια. Να νοιωθει ότι θα τον προστατεψουν, ΠΑΣΗ ΘΥΣΙΑ.

Μετά νομιζω ότι μπορεί με το σωσιβιο τον ανθρώπων που τον αγαπούν και του το εκφραζουν έμπρακτα, να αντιμετωπισει …το όποιο θηρίο, για όποιο θέμα.

katerina είπε...

Chris …ακουω.

Και πιστεψε με, αν κάτι ξέρω στην ζωή μου πολύ καλά, είναι να ακούω.

Να ξεκαθαρισουμε κάτι. Ουδεποτε τεκμηριωθηκε ότι η ομοφυλοφιλική σεξουαλικότητα , έχει κάποια σχεση με βιοχημικές παραμετρους. Δηλαδή είναι πια κοινός τόπος ότι κατά μέσο όρο, δεν παρατηρουνται υψηλές συγκεντρωσεις οιστρογόνων σε δειγματα ομοφυλοφίλων. Αρα από καθαρά επιστημονική άποψη, η ομοφυλοφιλια δεν είναι «ταυτοτητα» με την σκληρή έννοια του όρου. Κατα την επιστημη (όχι την ψυχιατρική) αλλά την νευροβιολογία, είναι επιλογή.

Τώρα, αυτό είναι το δευτερευον. Θεωρω ότι κάποιος περα από επιστημοσυνες μπορεί να το θεωρεί ταυτοτητα και κάποιος άλλος να το θεωρεί επιλογή.

Κατά τον ίδιο τρόπο που κάποιος μπορεί να θεωρεί ταυτοτητα το ότι είναι μουσουλμάνος και κάποιος άλλος να το θεωρεί επιλογή.

Το ότι αν το ορισουμε σαν ταυτοτητα δικαιολογεί και ιερους πολέμους ακτιβισμου πιο ευκολα, και αυτό επισης είναι κάτι στο οποιο και δεν έχω θέση, αλλά και δεν θα ήθελα να αποκτησω. Γενικώς με του …ιερους πολέμους, έχω προβλημα.

katerina είπε...

Swell, όλοι μας έχουμε την δική μας πολιτεία, αλλά πολύ συχνά, υποχρωνομαστε να ζουμε και στην πολιτεια των άλλων.

Και κακά τα ψέμματα (καλά όχι πάντα και όχι de facto …κακα), αλλα η κοινωνια είναι αυτή που σε μεγάλο βαθμό προσδιοριζει τις …αναγκες μας. Αν το καλοσκεφτείς θηλαστικά ειμαστε. Τι πραγματικές αναγκες έχουμε; Κάπου να κοιμηθούμε, λιγη ή περισσότερη τροφή να φάμε, όλιγον( ή και περισσότερο sex) και ολίγο χώμα για να αφοδευσουμε. Ε, δεν βλέπω κανέναν να ζει έτσι, τουλάχιστον απο επιλογή.
Με πλασματικές αναγκες πορευομαστε Swell. Συχνά και με πλασματικά "θέλω". Και σιγουρα με πλασματικά "πρέπει".

katerina είπε...

Λυκε κατ’ αρχάς να σου πω ότι μου άρεσε εξαιρετικά ο διαχωρισμός πουτάνες-πόρνες και ομοφυλοφιλοι –πουστηδες. Γιατί και τα δυο ζευγη των λεξεων είναι κατ’ αντιδιαστολή.

Εγώ το έβαλα σαν αρσενικο-θηλυκό, Αντρας- Γυναικά, απλά δεν ειχα σκεφτεί ...αυτη την αντιδιαστολή.

Τωρα, το είπα και εγώ, ότι το πανηγυρι του Athens Pride δεν μου αρεσει. Όπως δεν μου αρεσει αισθητικά και η κάθε προκληση που εστιάζει στην όποια σεξουαλική προτιμηση.
Δεν μου αρεσουν οι μπρατσαράδες με τους κοιλιακους φέες και τα λευκά κολλητά μακώ, δεν μου αρεσουν τα γυναικεία στριγκ που χαμογελάνε μεσα από κατ’ επιφαση τζιν, και δεν μου αρεσουν και τα φτερά και πουπουλα που κραυγάζουν.

Αλλά όσον αφορά τον «αντι[ρατσισμό» ή το lobbying που υπαινίσσεσαι, είναι απλό βρε Λυκο μου, ο ρατσισμός μοιραία θα φέρει και τον αντιρατσισμό. Η ακροτητα θα φέρει ακροτητα. Λογικό δεν είναι;

katerina είπε...

Βασίλη βάζεις το θέμα στις σωστές του διαστασεις. Δηλαδή ωραία είναι να μιλάμε
»περι διαγραμμάτου», ωραίες είναι οι κοινωνιολογικές αναλυσεις, αλλά αναφερονται σε μέσους όρους. Και ο μέσος όρος είναι ανυπαρκτος.

Λες, «και είναι ένα συναίσθημα, όσο αφορά την ομοφυλοφιλία, που ποτέ ίσως δεν πρόκειται να κατανοήσουν οι ετεροφυλόφιλοι.»
Και εγώ αφελής ουσα, μπορεί να σκεφτομαι; Μα τι είναι το διαφορετικό; Δυο άνθρωποι ερωτευονται. Πόσο ενοχικό μπορεί να είναι αυτό; Και είναι όσο ενοχικός μπορεί να είναι ο έρωτας που αναπτυσεται έξω από την συζυγική ή συντροφική σχεση;
Είανι ενοχικός όσο μπορεί να είναι έιναι ερωτας μεταξυ ανθρώπων με πολύ μεγάλες ηλικιακές διαφορές; Είναι τόσο ενοχικός όσο ο έρωτας μεταξυ προϊστάμενου και υφιστάμενου; Ή …ότι.

Ναι κάθε περιπτωση είναι απολυτα διαφορετική, κάθε σχεση έχει την απολυτα δικη της δυναμική, τις δικές της συντεταγμένες, τον δικό της χωροχρονο, τις δικές της αντοχές.
Αλλά είναι τελικά …ενοχικό;

Όσον αφορά τον λεσβιακό ερωτα, ας προσπαθησω μια προσεγγιση. Δεν ειμαι καθόλου βέβαια, απλά την ρίχνω στο τραπέζι. Ενώ για τοςυ άνδρες οι κοινωνικές μεταβολές προχωρουν αρκετά αργά, για τις γυναικες είναι ραγδαίες. Σε αυτή την φάση …τα πάντα επιτρεπονται στις γυναικες. Η ισορροπια είναι απολυτα ασταθής αυτή τη στιγμη. Ναι, συντομα θα ισορροπησει, αλλά όχι ακόμα.
Μπορεί βέβαια η απαντηση για τον λεσβιακό έρωτα να κινείται περισσότερο στο πλαισιο της αισθαντικότητας του sex και να είναι λιγωτερο κοινωνιολογική.

Οφείλω όμως να ομολογήσω ότι είναι κοινός τόπος ότι οι ετεροφυφιλοι άνδρες, επιδιώκουν να απολαυσουν έστω και σαν οφθαλμολουτρο λεσβιακό sex, ενώ κάνουν σαματα αν τοςυ πεις για τον έρωτα μεταξυ ανδρών.

Αυτό που θέλω όμως να πω, και τελικά ανακάλυψα ότι δεν βγηκε στην αναρτηση όπως και σε καμμία μου απαντηση, είναι ότι σεβομαι απεριοριστα τοςυ ανθ΄ρωπους που γνωριζοντας το ρίσκο, έχοντας επιγνωση του κόστους, αποφασίζουν να διαβούν τον δρόμο που ειτε επιλέγουν, είτε είναι η ταυτοτητα τους. Το θεωρουσα και το θεωρώ σαν μια καυθαρα επαναστατική πράξη.

katerina είπε...

Ανωνυμε,
Εδώ όμως έρχεται και η ερωτηση. Και εγώ θεωρώ ότι η ομοφυλοφιλία είναι επιλογή. Και έτσι την αντιμετωπιζω σαν μερος και εγώ της κοινωνίας. Λίγο παραπανω, ο chris το θεωρησε εντελώς απαραδεκτο, τονιζοντας ότι είναι μυθος η επιλογή. Η αλήθεια είναι η ταυτοτητα.

Για την νευροβιολογία, δεν τιθεται θέμα, είναι ζητμα επιλογής. Για την ψυχιατρική δεν έχω την παραμικρή ιδέα. Αλλά και τι σημασία έχει; Το ζητημα είναι πως το νοιωθει, πως το εισπ΄ρατει και πως το αποδίδει ο καθένας. ο καθένας.

Ας μου επιτρεπεί το αδοκιμο, απλά για το παραδειγμα, να θεωρήσω τους ομοφυλοφιλους σαν μια εθνότητα. Είναι τελειως διαφορετικό πραγμα να ζητάει μια εθνότητα να έχει μια επιλογή και τελειως διαφορετικό να ζητάει…»ανεξαρτησία» που απορεει από την όποια ταυτοτητα.

katerina είπε...

Sirena μου το είπα ευθυς εξ αρχής. Όλο το θέμα το βλέπω απέξω. Και αυτό έχει την σημασία του. Νομιζω καθοριστική.

Είναι πολύ δυσκολο να βγάλεις ανυπαρκτους μέσους όρους σε καθαρα προσωπικές, μια προς μία περιπτωσεις και σχέσεις.
Εγώ θα το έκανα, ειναι η κρισιμη ερωτηση. Απάντω με το χέρι στην καρδιά. Δεν ξέρω.

Και δεν εννοώ την αμφισεξουαλική συμπεριφορά. Και δεν εννοώ την περιστασιακή λεσβιακή σχέση. Εκει δεν νομίζω ότι θα ειχα τον παραμιρκό ενδοιασμό, αν με αφορουσε.

Εννοώ ότι δεν γνωριζω αν θα ειχα τα κότσια να αποδεχτώ μέσα μου, στον κοινωνικό μου περιγυρο, στην οικογένεια μου και ασφαλώς στο παιδί μου, την ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ της λεσβίας. Πιθανότατα θα το έκρυβα. Ή όχι; Από τον εαυτό μου ή από τους άλλους; Ειλικρινά δεν ξέρω.
Με το χέρι στην καρδια δεν ξέρω.

katerina είπε...

Καλως τους left
Έρριξα μια ματιά στο post σας, αλλά δεν πρόλαβα να το απολαυσω με την ησυχία μου. Οπότε ελπίζω ότι κερνάτε καφέ και θα έρθω να τα πουμε από εκει.
Και ναι εσείς βάζετε μια άλλη εξαιρετικά ενδιαφερουσα διάσταση

katerina είπε...

Celin ότι ο καθένας μπορεί να κάνει ότι θέλει, εφόσον δεν εινια βλαβερό για το συνολο ή για τον συμπολιτη, είναι αναμφιβολο.
Αλλά μόνο στα λόγια και στις διακηρυξεις. Στην πράξη όμως;

Λίγο πιο πανω ανεφερα πολλες περιπτωσεις …ενοχικών ερωτων, ή μαλλον αυτών που συνηθιζουμε να θεωρουμε ενοχικούς. Είναι όμως έτσι τα πραγματα και με τοςυ ομοφιλοφυλους;

Και γιατί θα πρέπει να τους αντιμετωπιζουμε σαν ριζοσπάστες που θα πρέπει να αναλάβουν και το κόστος της επιλογής τους;
Και γιατί κάτι που είναι αυτονοητο σε όλο τον κόσμο των θηλαστικών, στα δικά μας κοινωνικά καλουπια, θα πρέπει να έχει κόστος;

Ναι, η απαντηση είναι η οικογένεια. Εκει νομιζω ότι αρχιζουν και τελειωνουν όλα. Η ομοφυλοφιλία αν σε κάτι δινει γροθιά είναι στην εικόνα και στο ρόλο που οι κοινωνίες μας αποδίδουν στην οικογένεια. Εδώ δεν τοποθετουμαι για το σωστό ή τολάθος. Για την οικογένεια σε άλλη αναρτηση. Εδώ κάνω απλή διαπιστωση.


Έτυχε ή μάλλον επεδιωξα να δουλέψω πριν λίγα χρόνια σε ένα ευρωπαικό project για την κοινωνική ένταξη των τσιγγάνων. Ήταν από τις πιο δυσκολες επαγγελματικά περιοδους της ζωής μου, αλλά και τις πιο ενδιαφερουσες. Εκει λοιπόν ειδα ότι η ομοφυλοφιλια είναι κάτι απολυτα αποδεκτό, ή μάλλον όχι τόσο η ομοφυλοφιλια όσο η αμφιφυλοφιλία, μιας που αποκλειστικά ομοφυλοφιλους δεν γνωρισα. Τι συνεπερανα; Οι οικογενειακές δομές τους είναι τελειως διαφορετικές από τις δικές μας. Οι οικογένειες δεν έχουν την αποκλειστικοτητα των παιδιων, υπάρχει πολύ έντονη η κοινοβιακή σχεση, η κοινοκτημοσύνη, είναι σε γενικές γραμμες, δνε θα πω άθεεοι, θα πω μη θρησκοι, υπάρχει παρα πολύ έντονη αιμομιξία, που μπορεί να μη συζητιεται, αλλά είναι απενοχοποιημένη και μεταξυ κορης πατερα, αλλά πολύ περισσότερο μεταξυ αδελφών. Εκει αν λοιπόν συζητησεις για την ομοφυλοφιλια, την θεωρουν και αποδεκτη, και απενοχοποιημένη. Οι άνδρες τουλάχιστον. Γιατί για τις γυναικες οι κανόνες είναι και άλλοι και πολύ διαφορετικοι, και πολύ σκληροι. Το βάζω και αυτό στην συζητηση.

katerina είπε...

Γεια σου Μελια, αναφερεσαι στο πειφημο DINK. Μπορέι, ειχα διαβάσει παλιοτερα ότι όπως οι Βιετκογκ νικησαν τοςυ Αμερικανους αλλά αλώθηκαν απο το αμερικάνικο χρημα, πιθανότατα και οι δικές μας που έχουν σαν πυρηνα της δομής τοςυ την οικογένεια, τελικά να ενδωσουν στο περισσότερο χρημα που διαθέτουν οι γκει. Κια διαθέτουν περι΄σσότερο χρημα γιατί επιτυγχάνουν κατα τεκμηριο σε δουλειες και καινοτομες και που έχουν σχεση με την τεχνη και κατ' επεκταση με μεγάλο εισοδημα.

Αλλά τουλαχιστον στην Ελλαδα, που η οικογενεια ειναι ισχυρή και εν πολλοις απαραβιαστη, νομιζω ότι η αγορά θα επιλέγει πάντα να αυξησει τις αναγκες των παιδιών πλασματικά, παρα να επενδυσει σε κάτι ...λίγο πιο αμφιβολο.

Αλλά πραγματικα δεν ξερω.

katerina είπε...

Chris, δεν ειμαι ειδική και δνε παρακολουθώ ανελιπως ότι paper μπορείν να δημοσιευεται κάθε μέρα. Μπορώ όμως με μια βεβαιοτητα σχετικά μεγάλη να σου πω ότι απο βιοχημική άποψη, δεν τεκμηριώνεται αυτό που λες. Αν εσύ εχεις κάποιες τοσο νεες δημοσιευσεις, κάποια τόσο φρεσκα στοιχέια που καταριπτουν όλα ta προηγουμενα, πραγματικά θα με ενδιεφερε απλά να χαζέψω λίγο, έστω τα abstracts.

Δεν έχω όμως την παραμικρη ιδέα για την άποψη της ψυχιατρικής επι του θεματος, αν και δεν μπορώ να φανταστω ότι μπορεί να ειναι αποκομένη και ξεκομένη απο την νευροβιολογία.

Αλλά όπως κι άν έχει το θέμα, το ξαναεγραψα το θεωρώ ΔΕΥΤΕΡΕΥΟΝ. Θεωρώ ότι ο καθένας ΔΙΚΑΙΟΥΤΑΙ να πιστευει για τον εαυτό του ότι θέλει. Είτε ότι ειναι επιλογή, είτε ότι ειναι ταυτοτητα.

όπως επισης για τοςυ ετεροφυλοφίλους, δεν νομιζω ότι έχει οποιαδηποτε σημασία. Οφείλουν να το σεβαστουν και όχι μόνο. Μεσα στο πλαισιο της κοινωνίας να επιδειξουν και αυτό το απαραιτητο υλικό, αυτή την συγκολητική ουσία, που μπορεί να κάνει τις κοινωνιες να πηγαινουν μπροστά, την αλληλεγγυη.

celin είπε...

Katerινα,λες
"Και γιατί θα πρέπει να τους αντιμετωπιζουμε σαν ριζοσπάστες που θα πρέπει να αναλάβουν και το κόστος της επιλογής τους;
Και γιατί κάτι που είναι αυτονοητο σε όλο τον κόσμο των θηλαστικών, στα δικά μας κοινωνικά καλουπια, θα πρέπει να έχει κόστος; "

Εγω δεν αναφερθηκα προηγουμενως στο δεον πραττεσθαι,
μιλησα για την ωμη πραγματικοτητα,
μιλησα δηλαδη ψυχρα κ πρακτικα.
Εννοειται οτι σε μια τελεια κοινωνια,κανεις δε θα ειναι αναγκασμενος να αναλαμβανει το κοστος των προσωπκων του επιλογων,απο τη στιγμη που δε βλαπτουν κανεναν.
Συμφωνω με αυτο.
Λεω ομως οτι απο τη στιγμη που οι προκαταληψεις κ η μισαλλοδοξια ειναι βαθια ριζωμενες στη ψυχοσυνθεση-οχι μονο-του Ελληνα,
η συγκεκριμενη επιλογη ενεχει προσωπικο κοστος.
Μακαρι να μην ενειχε,
αλλα ενεχει,
ειναι μια απτη κ μη διαψευσιμη πραγματικοτητα.
Επ'ουδενι αυτη η διαπιστωση δεν αθωωνει τους μισαλλοδοξους,τους κομπλεξικους κ τους χριστιανοφονταμενταλιστες του ψευδεπιγραφου "ΤΑΞΙΣ Κ ΗΘΙΚΗ"

katerina είπε...

Δεν διαφωνώ Celin. Το αντιθετο μάλιστα. Απλά έβαλα στο τραπέζι, μια εξηγηση για όλο αυτο το ρατσισμό που υφιστανται οι ομοφυλοφιλοι. Και λιγο παλιοτερα, ήτνα και ποιονικό το αδικημα.

Η δική μου εξηγηση -όχι βέβαια η μοναδική, αλλά νομιζω απο τις πιο ουσιαστικές- ειναι ότι η ομοφυλοφιλία χτυπάει με τον πιο ισχυρό τρόπο, τον πυρηνα της οικογένειας. Όπως τελεος πάντων την εννουμε με τον τρεχοντα όρο την οικογένεια.

celin είπε...

Katerινα,να πω κ εγω μια απλοικη εξηγηση για τον ρατσισμο εναντιον των ομοφυλοφιλων?
περα απο τη μιμητικη αναπαραγωγη των κυριαρχων προτυπων κ τη προσκολληση σε αυτα σε σημειο ψυχαναγκασμου[μπηχαβιοριστικη θεωρια],
περα απο το φθονο μπροστα στην απολαυση του Αλλου[Τι ειναι αυτο που απολαμβανει ο ομοφυλοφιλος τοσο φιληδονα κ ακραια που εγω ο ετεροφυλοφιλος δε μπορω να απολαυσω?][Ζακ Λακαν],

υπαρχει κ το εξης απλοικο,
ο φοβος του ετεροφυλοφιλου μηπως ειναι κ αυτος κατα βαθος ομοφυλοφιλος,
μπροστα σε κατι τετοιο,θα γκρεμιζονταν ολες οι σταθερες του,
οποτε μοιραια καταληγει να απωθει
κ την ομοφυλοφιλια
κ τους εκφραστες της.

b|a|s|n\i/a είπε...

ένα διαφορετικό είναι ότι σε κάθε "ενοχικό" έρωτα που αναφέρεις, εκτός ίσως από τον έρωτα με την πολύ μεγάλη διαφορά ηλικίας που και πάλι θεωρείται περισσότερο κοινωνικά αποδεκτό, είναι ότι δεν μπορεί να εκφραστεί ελεύθερα.
πολύ περισσότερο παλαιότερα, λιγότερο πλέον στην εποχή μας μα και πάλι υπάρχει πολύς δρόμος να διανυθεί.
πόσοι από εσάς από εμάς θα ενοχληθούν και αν δεν ενοχληθούν θα μειδιάσουν βλέποντας το διπλανό τους ζευγάρι αντρών στο σινεμά, στον δρόμο, στην ταβέρνα, στο μπαρ, παντού, να ανταλλάξουν έστω ένα τρυφερό φιλί, μία αγκαλιά όπως όλοι οι ετεροφυλόφιλοι;
είναι τραγικό και απάνθρωπο άνθρωποι ερωτευμένοι με κοινή ζωή χρόνων μα και μηνών ακόμα και ημερών, να μην μπορούν να είναι μαζί με τον άνθρωπό τους πχ στην εντατική ενός νοσοκομείου απλά επειδή η πολιτεία τους θεωρεί ποιας κατηγορίας αλήθεια πολίτες;
έχει δώσει κανείς αίμα; έχει διαβάσει ποιοι δεν πρέπει να δίνουν αίμα; ανάμεσα σε όλα δεν μπορείς να δώσεις αν έχεις έστω και μία ομοφυλοφιλική εμπειρία από το 1980 και μετά αν θυμάμαι καλά. με ποια λογική ένας ομοφυλόφιλος είναι πιο "επικίνδυνος" που στην πλειοψηφία τους είναι πιο συνειδητοποιημένοι με ετήσιες εξετάσεις, έχοντας πχ σταθερή σχέση από έναν ετεροφυλόφιλο που αλλάζει κάθε δίμηνο ερωτικό σύντροφο;
μιλήσαμε και εδώ για τον ρόλο της οικογένειας. και ότι όλοι συμφωνούμε πως είναι αυτονόητο πως όλοι μας είμαστε ίσοι μα δεν θα θέλαμε τα παιδιά (μας) να είναι ομοφυλόφιλα λόγω της κοινωνίας, λόγω της ενδεχόμενης περιθωριοποίησης κλπ.
ξεχνώντας πως η ίδια η οικογένεια είναι που διαμορφώνει τις κοινωνίες. και πως όταν το παιδί έχει την αποδοχή και την αγάπη της οικογένειάς του και για την σεξουαλικότητά του δεν φοβάται το παραμικρό. και οι πιθανότητες να περάσει ότι ένα παιδί που δεν την έχει είναι συντριπτικά λιγότερες.
θα μπορούσαμε να μιλάμε με τις ώρες.
καλησπέρα σου!

katerina είπε...

Celin, ασφαλώς υπάρχουν πολλές εξηγησεις, ακόμ ακαι η αναπαραγωγή των στερεοτυπων ή η κουλτουρα μας μεταφερεται και κληρονομικά, αν και επικτητη ιδιοτητα.

Και ναι, πολυ συχνά οι έντονες αντιδρασεις ξορκιζουν φόβους. Αυτό ειναι σχεδόν βέβαιο.

katerina είπε...

Βασίλη καταλαβαινω ΑΠΟΛΥΤΑ τι λες.

Και θεωρώ τόσο μα τόσο άδικο, όλο αυτό, με θυμώνει τόσο όλο αυτό, που πολύ συχνά δεν καταλαβαινω απο καμια πολιτική ορθοτητα και ορμάω σαν ταυρος σε υπαλοπωλείο.

Θέλω όμως να απαντησω, τι θα σκεφτομουν εγώ για το παιδί μου. Το έχω συζητησει τόσες πολλές φορές με φίλους, το έχω σκεφτεί τόσες πολλες φορές, που νομιζω (λέω και πάλι νομιζω) ότι την ξέρω την απαντηση.

όχι, δνε θα ήθελα να γίνει το παιδί μου λεσβια. ή άν ειχα γιο ομοφυλοφιλος. Για ένα και μόνο λόγο. Αλλά ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΈΝΑΝ. Για να μην νοιωσει όλα αυτά που περιεγραψες, για να μην μπορεί κανένας κερατας να το πληγωσει, να το πονέσει.

Θα μου πεις και έχεις την ικανότητα να το προστατεψεις απο όποιον άλλο πόνο; Ή ακόμα περισσότερο, πρέπει να το προστατεψεις απο καθέ τι;

όχι, και στις δυο περιπτβσεις η απαντηση ειναι κατηγορηματικά ΟΧΙ.

Αλλωστε το μόνο που μπορώ να του προσφερω ειναι την αποδοχή μου για την οποια επιλογή. Κια την ασφάλεια ότι ότι κι αν επιλεξει, εγώ θα ειμαι εκει. Απλά ελπιζω παντα να επιλέξει αυτό που ΠΟΝΑΕΙ λιγωτερο.

Υ.Γ. Ξερεις Βασίλη, όλοι θέλουμε να αλλαξουν τα πραγματα, να γεννηθούν τα νέα, να τσακισουν τα βρωμικα, τα χυδαια, τα άδικα. Αλλά ο καθένας μας προτιμάει να περάσει ο άλλος τις ωδυνες της γέννας. Το ξαναπα. Μπορεί αν ειναι ταυτοτητα μπορεί επιλογή. Αλλά αν ειναι επιλογή, εγώ θα βγαζω το καπέλο, θα υποκλινομαι, σε όσους έχουν τα κότσια, να βροντοφωνάζουν... εγώ αυτό θέλω, θα παλαιψω για αυτό, θα ξεσκιστώ για αυτό. Ειναι οι μικροι ηρωες της καθημερινοτητας. Οι μεγάλοι ηρωες της ζωής.

mahler76 είπε...

θα διαφωνίσω μόνο στο εξής καλή μου Κατερίνα. Στο ότι οι ομοφυλόφιλοι είμαστε πρωτίστως άλλα πράγματα και μετά αυτό. Νομίζω πως στην κοινωνία που ζούμε αυτό που μας καθορίζει περισσότερο από οτιδήποτε άλλο τους ομοφυλόφιλους άνδρες και γυναίκες είναι ακριβώς αυτό. Αυτό (που δεν είναι καθόλου επιλογή μας αλλά μια γενετήσια τυχαιότητα), είναι που διαμορφώνει τις προσωπικότητές μας, τα άγχη μας, τα θέλω μας τις επιδιώξεις, μας τις φοβίες. Κι αν εγώ δεν τα λέω ίσως εδώ τόσο καλά όσο τα σκέφτομαι το έκανε εδώ http://xomeritis.blogspot.com/2010/05/cv.html ένας καλός φίλος.
Μια μεγάλη καλησπέρα και ευχαριστούμε για το υπέροχο τραγούδι του υπέροχου Μαρίνου. Να είσαι καλά.

katerina είπε...

Mahler, καλώς τον.
Ναι την είδα την αναρτηση και σχολιάσα.

Πιθανότατα Mahler,εμένα που δεν με απασχόλησε ποτέ το φύλο μου, που το θεωρησα δεδομένο και πορευτηκα με αυτό, να μην μπορώ να καταλάβω ή ακομα και να αποδεχτώ ότι ειναι αυτό που καθορίζει την ζωή μου, εξαιρουμένης της μητροτητας.
ΟπΌτε να θεωρώ ότι εκτός απο γυναικα ειμαι και χίλια άλλα δυο, που πολύ συχνά στο κυνηγι του μικρού ή του μεγάλου, να μου φαινονται και πολύ πολύ σημαντικότερα, απο το φύλο μου.

Έχεις απολυτο δίκιο,στο ότι ο κάθε ετεροφυλοφιλος, δεν χρειαζεται να διεκδικησει τίποτα. Όλα χαριζονται, άρα τα δεδομένα πόλύ συχνά και να μην εκτιμουνται όσο τους αξιζει.

Πολλά φιλια.

sirena είπε...

όσο κι αν έψαξα δεν βρήκα καμία έρευνα που να τεκμηριώνει πως η ομοφυλοφυλία είναι ασθένεια και όχι τρόπος ζωής. Αν κάποιος έχει την σχετική έρευνα τεκμηριωμένη θα παρακαλούσα να μου προτείνει να την διαβάσω στέλνοντας μου το αντίστοιχο link.

Έχω όμως μία μεγάλη απορία ακόμα και αν πρόκειται για ασθένεια εκ γενετής η μη και κάποια στιγμή εμφανιζόταν και η θεραπεία της θα σπεύδαν όλοι να θεραπευθούν?

sirena είπε...

και να διευκρινίσω μιας και σαν μαμά παθαίνω το εξής: για να μην παρεξηγηθώ, προσπαθώ να περιγράψω ότι λέω σαν να το περιγράφω στον γιο μου. Εγώ λοιπόν πάσχω από διαταραχές πανικού, άλλες ισχυρές άλλες όχι τόσο. Γνωρίζω πως αυτό που έχω έχει να κάνει με μια δυσλειτουργία στην απορρόφηση της σεροτονίνης μιας νεροδιαβιβαστικής ουσίας στο κουφιοκέφαλό μου. Αυτό συμβαίνει όχι σε μένα μόνο αλλά και σε ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού. Όλοι μιας και μας δυσκολεύει την ζωή μας και πραγματικά όταν συμβαίνει υποφέρουμε είτε το προσπερνούμε με κάποια θεραπεία είτε μόνοι μας. Αν αυτή τη στιγμή κάποιος μου έλεγε πως θα πάρω κάτι και δεν θα μου ξανασυμβεί θα ήμουν πανευτυχής. Μπορεί το ερώτημά μου να είναι επιπόλαιο, αλλά επειδή το ζήτημα φέρεται σαν ασθένεια και όχι ως επιλογή μου δημιουργείται αυτόματα το ερώτημα.

Ανώνυμος είπε...

Και γω που νομζα αρχικα οτι θα ηταν μια αναρτηση αφιερβμένη σε μεςνα χαχαχα


Κατά τα αλλα συμφωνώ και επαυξάνω ασε ποθ η ομοφυλοφιλία ειναι διαδεδομένη σε ολο το ζωικό βασίλειο ,και δεν το λεω μόνο απο τα ντοκυμαντερ του ΣΚΑΙ εχω δυο θυληκα σκυλιά και ξέρω.

de profundis είπε...

το παραπανω ο de profundis που μπερδευτηκε με την τεχνολογια

Θανασης Ξ. είπε...

Κατερίνα μου, εγώ θα συμφωνήσω 100% με όλη την ανάρτησή σου, την προσυπογράφω..

Όσο για την 'συζήτηση' περί ταυτότητος-επιλογής, να με συγχωρήσουν οι φίλοι μου, αλλά ΔΕΝ ΥΠΗΡΞΕ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΛΑΘΟΣ ΤΩΝ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΩΝ απ' το να αναζητήσουν την βιολογική βάση της επιλογής τους.

1. Όταν λες 'δεν επέλεξα-γεννήθηκα' είναι τόσο κοντά στο 'δεν φταίω-γεννήθηκα'. Φταίω=Ενοχή, άντε γειά...

2. Η βιολογία -που πας να θυσιάσεις- θεωρεί όλους τους οργανισμούς -πιθανώς ορθά- σαν μηχανισμούς διαιώνισης γονιδίων. Πέφτεις δηλαδή με τρακόσια στο ντουβάρι 'παρα φύσιν', 'διαιώνιση' και τα ρέστα, δι ευχών των αγίων πατέρων ημών, αμήν !...

3. Εάν φίλε μου 'γεννήθηκες', χέστηκα. Η μαγκιά είναι να 'επέλεξες'! Κι εσύ πάς και μου το σκοτώνεις μόνος σου (αυτοκτονία)..

4. Εάν 'γεννηθηκες' γιατί pride';;;;; Κι εγώ γεννήθηκα με πράσινα μάτια....

Τέλος, να σημειώσω πως γενικώς εκνευρίζομαι όταν διαβάζω φράσεις του τύπου 'έχω φίλους ομοφυλόφιλους', 'έχω φίλο Αλβανό', 'έχω φίλο ..καμπούρη'.
Φαντάζομαι πως κι εγώ θα έχω φίλους ομοφυλόφιλους, αλλά δεν τους διάλεξα γι αυτό...

Ανώνυμος είπε...

Πρέπει να είμαι και πολύ μαζόχας για να έχω "επιλέξει" να ζήσω τη μισή ζωή μου μέσα στην άρνηση, τη μοναχικότητα και την κατάθλιψη. Προσπαθήστε απλώς να φανταστείτε πώς θα ήταν να ξυπνάς κάθε μέρα ξέροντας ότι θεωρείσαι μίασμα από την οικογένειά σου και την κοινωνία όχι για αυτό που "επέλεξες" αλλά για αυτό που είσαι! Αν είναι δυνατόν να έχεις περάσει τόσο δύσκολα εξαιτίας του ομοφοβικού κοινωνικού περίγυρου (μιλάω προσωπικά) και να επιμένεις να "επιλέγεις" το "ανώμαλο"!!!

Από την άλλη,προφανώς και δεν είναι γενετικό το θέμα, ή τουλάχιστον, δεν υπάρχει καμία επιστημονική απόδειξη για αυτό (δεν έχει επιβεβαιωθεί "γκέι γονίδιο" μέχρι τώρα). Οι επιστημονικές ενδείξεις είναι ότι υπάρχει (ίσως;) μία γενετική προδιάθεση η οποία διαμορφώνεται από το περιβάλλον (ίσως;) στα πρώτα χρόνια του παιδιού, όπως συμβαίνει και με άλλα ανθρώπινα χαρακτηριστικά. Γιατί πρέπει να μας ενδιαφέρει όμως αυτό;;;

Σας παρακαλώ λοιπόν κι εγώ, αντί για το "επιλογή", υπάρχουν πιο δίκαιοι όροι, όπως το "προτίμηση", το "προσανατολισμός", το "ταυτότητα"...

Εππίσης, μία πάγια σύγχυση που υπάρχει στο μυαλό των περισσότερων, κυρίως των ετεροφυλόφιλων, αλλά και αρκετών ομοφυλόφιλων και αμφί (γιατί όλοι στην ίδια κοινωνία μεγαλώνουμε), είναι τρία πράγματα που είναι ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΑ μεταξύ τους, και όχι "πακέτο":
1. βιολογικό φύλο
2. κοινωνικό φύλο (τι αναμένεται ως παραδοσιακός κοινωνικός "αντρικός" και "γυναικείος" ρόλος
3. σεξουαλικός προσανατολισμός.

Οι ομοφυλόφιλοι λοιπόν δεν "επιλέγουν" να είναι "άλλο φύλο", όπως πολύ συχνά ακούγεται από αμόρφωτους δημοσιογράφους, αλλά είναι εντελώς ευχαριστημένοι με το βιολογικό τους φύλο, έχοντας απλώς διαφορετικό σεξουαλικό προσανατολισμό (3). Κάποιοι από αυτούς ΕΠΙΛΕΓΟΥΝ (εδώ πρόκειται για επιλογή) να αμφισβητούν το (2), δηλ. την αναμενόμενη από αυτούς κοινωνική συμπεριφορά, κάποιοι άλλοι όχι. Όσοι, έχουν πρόβλημα με το (1), δηλ. το βιολογικό τους φύλο, όπως π.χ. οι Τρανς, είναι κάτι εντελώς διαφορετικό. Αυτό είναι και πάλι ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ από το (3). Π.χ. μπορεί κάποια να είναι trans γυναίκα αλλά να προτιμά σεξουαλικά γυναίκες και όχι άντρες.

gyristroula2 είπε...

Κατερίνα,
Η δική μου η συμβολή στην ενδιαφέρουσα συζήτηση είναι η...αμφιβολία. Από τη στιγμή που η ερωτική συμπεριφορά είναι η πλέον αχαρτογράφητη και λανθάνουσα πλευρά των ανθρώπινων όντων και που γι' αυτήν ακόμη η επιστήμη ψελλίζει την αλφαβήτα, ας μην βιαζόμαστε να βάλουμε ταμπέλες: "γενετικά ή κοινωνικά καθορισμένη", "ετερό ή ομο ή αμφι", "κατά φύση ή παρά φύση", " κοινωνικώς πρέπουσα ή κοινωνικώς απάδουσα" "αισθητικώς αποδεκτή ή...ανορθόγραφη" κλπ κλπ.
Το μόνο που αξίζει να ευχηθούμε είναι να βρίσκουν όλοι οι άνθρωποι την ερωτική πληρότητα, μπας και γίνει λίγο λιγότερο απάνθρωπη η ζωή μας...

Στέργιος είπε...

1) Κάποιος φίλος μου έδειξε ένα πρόσωπο – ήρωα από αυτούς που έδωσαν τη μάχη με τους Ισραηλινούς ανοιχτά της Γάζας, καθώς επέστρεφε περήφανος για τη πραγματικά σπουδαία μάχη που έδωσε. Τον παραδέχτηκε και σχολίασε τσατισμένος: «Τώρα έχει σημασία που είναι ομοφυλόφιλος; Δηλαδή αυτοί που τον απαξιώνουν έχουν κώλο να κάνουν το 1/10 από αυτά που κάνει αυτός;»

Ξαφνικά μου ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι καθώς θυμήθηκα τη καθωσπρέπει καθεστηκυία τάξη που απ’ όπου τη πιάσεις λερώνεσαι, να κάνει τον τιμητή των πάντων. Απίστευτη η υποκρισία που κυριαρχεί!

(2) Και μια και μιλάμε για υποκρισία, σε ανοιχτή παρέα στη θάλασσα πέρσι έλεγα ότι με βάση μετρήσεις το 70-80% των ζευγαριών έχουν κάνει παράλληλες σχέσεις μια ή πολλές φορές. ΑΑΑΑΑ!!!!! Όλοι εκεί οι ηθικοφανείς! Αμέσως άρχισαν οι αμφισβητήσεις… και που το ξέρεις, και αν είναι δυνατόν, και σιγά μη σκέφτονται όλοι ίδια με σένα κλπ, κλπ!

Είπαμε και άλλα περί ομοφυλοφίλων ανδρών και γυναικών και εκεί τα ΑΑΑΑΑ!!!!! Ήταν εντονότερα! Και οι αμφισβητήσεις κάργα.

Ύστερα, μια εξ απορρήτων φίλη που κρυφογελούσε στα ΑΑΑ με πήρε παράμερα και άρχισε να μου εξηγεί με κατινιά τα… «φωνήεντα»! Η τάδε δεν άφησε όρθιο παλούκι μετά το γάμο. Ο τάδε δεν έχει αγγίξει την γυναίκα του 2 χρόνια ε, τι κάνει δηλαδή; Η γυναίκα του είναι «ηθική», το κάνει μόνο με έναν γκόμενο. Η τάδε δεν είναι να ξεμοναχιάσει γυναίκα και ας λέει…, αυτός που φαίνεται σαν αρχαίος Λεωνίδας το πάει το γράμμα, 20 χρόνια και ούτε μια φορά έφερε γυναίκα εδώ ενώ μόλις βλέπει άντρα… η άλλη λέει «και τι να κάνω αφού ο άντρας μου βγαίνει όλο με τον φίλο του…

Ήταν και μια φίλη αρραβωνιασμένη εκεί για την οποία μόνο εγώ ήξερα τα ανομήματα αλλά αυτή δεν πιάνεται γιατί δεν παρίστανε την ηθικοπαρθενόπη.

(3) Όταν ήμουν σε μια επιτροπή παράρτημα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής κατά των διακρίσεων στην εργασία, οι καυγάδες μεταξύ εκπροσώπων των ομοφυλοφιλικών οργανώσεων και της ορθόδοξης εκκλησίας ήταν ατελείωτοι. Η εκκλησία που «όλους τους αγαπά», αρνιόταν να παραδεχτεί ότι οι… αμαρτωλοί ομοφυλόφιλοι είναι ίσοι με τους άλλους, δεν είναι μίασμα και χαίρουν ίσου σεβασμού κλπ εν όσο «κολυμπούσαν στην αμαρτία» όπως είχε πει και ο αείμνηστος Χριστόδουλος… Σαν να έλεγαν έξω οι πού@δες από τον Παράδεισο αν και δεν είναι βέβαιο τι πληθυσμό θα είχε τότε ο Παράδεισος.... Ωστόσο δεν τους επέτρεπαν ούτε στον επίγειο παράδεισο κάποιο δικαίωμα ύπαρξης! Και μου έλεγε ο τότε ΓΓ των ομοφυλοφίλων: «μα τι υποκριτές άνθρωποι είναι αυτοί που δεν βλέπου ούτε την αυλή τους; Είναι άραγε άνθρωποι;». Έλα μου ντε!

Μετά από όλα αυτά εγώ ξέρω ότι ζω σε κοινωνία αγγέλων. Και απλά η Κατερίνα χάνει τα λόγια της μ΄ αυτήν.

Στέργιος

katerina είπε...

Σιρενα καλη μέρα,
δεν θέλω να κρυφτώ πίσω απο το δαχτυλο μου. Εδω θίγουμε πολύ λεπτες και εξαιρετικά ευαισΘητες έννοιες. Και όχι για κάποιο ιδιατερο λόγο, αλλά γιατί κάτι που υπάρχει μαζί με την ανθρωπινη φυση, τελικά σημερα ζητάει την κοινωνικοποιηση του.

Αρα η έννοια της "ασθενειας" με το βαρύ φορτίο που αυτη κουβαλάει ειναι μάλλον αδοκιμη.

Η πιο σωστή προσεγγιση ειναι η προσεγγιση της μειοψηφίας.

Ναι και μετά απο την θέση΄πολλών που τοποθετηθηκαν, καταλαβαινω την έννοια της ταυτοτητας που δίνουν. Ως κοινωνικά "κατατρεγμένοι", προσεγγιζουν πολύ περισσότερο και πολύ πιο έντονα απο ότι οι πλειοψηφιες καταλαβαινουμε,την επιλογή ή ταυτοτητα ή ότι.

Αυτό που στην πραγματικότητα ζητάει αν μπορώ να καταλάβω καλά το ομοφυλοφιλικό κινημα, ειναι η αποδοχή της ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ, στον όποιο σεξουαλικό προσανατολισμό.

katerina είπε...

Αγαπημενε de profundis ανεξαρτητως θέματος, όλες μας οι αναρτησεις,ανεξαρτητως θέματος, μιλουν σε εσάς και για εσάς.

Φιλια

katerina είπε...

Ναι Ανωνυμε καταλαβαινω, ή τουλάχιστον νομιζω ότι καταλαβαινω τι λες.

όσο κι αν η λογική και ο δυτικός ορθολογισμός με τον οποίο μάθαμε (εκπαιδευτηκαμε) να αντιμετωπιζουμε το όποιο θέμα,ταυτοχρονα το προσεγγιζουμε και εμπειρικά. Καταλαβαινω πολύ καλά, ότι όσο κι αν η λογική μου αποδεχεται ΠΛΗΡΩΣ αυτά που περιγραφεις, εκ των πραγματων δεν μπορώ να τα νοιωσω στο πετσί μου. Αρα διατρεχω τον κινδυνο η προσεγγιση μου να ειναι πολιτικά ορθή...αλλά αδιαφορη.

Όμως προσπαθώ, παλευω η προσεγγιση μου να ειναι απο καρδιάς. Αυτό που θέλω να πω, σωστό ή λάθος ειναι ότι ...ΚΑΤΑΝΟΩ, ακόμα κι αν κάνω λάθος. Εκφραστικό ή και βαθυτερης κατανοησης. Αλλωστε blog ειναι, δεν ειναι εφημεριδα, να υποχρεουμαι να έχω πολιτικά ορθή άποψη.

katerina είπε...

Γυριστρουλα, περαν της προσωπικής απολαυσης, ικανοποιησης και πληροτητας, ένα μεγάλο κομματι μας αποζητά την αποδοχή απο την κοινωνία.

Οι ομοφυλοφιλοι δεν ειναι ευκολα αποδεκτοι απο τον μεσο κοινωικό όρο. Και αυτό ειναι μια αλήθεια, και μια πραγματικότητα. Ας αρχισουμε τουλαχιστον να απαιτουμε όλοι τα αστικά διακιωματα, που η Πολιτεία τοςυ οφειλει.

katerina είπε...

Θανάση, νομιζω ότι την έννοια της ταυτοτητας την θέτουν όχι γονιδιακά, αλλά...

Είναι λογικό αν εισαι μια κοινωνικά καταπιεσμένη μειοψηφία, να εστιαζεις στο χαρακτηριστικό σου που και αδικειται κοινωνικά και καταπιεζεται.

Μια ελαχιστη αναλογία. Ας πουμε ότι αυριο, οι λογιστες καταδικάζονται κοινωνικά συλληβδην. Αυτοματα προτασεις την ιδιοτητα σου σαν λογιστής και μετά όλες τις άλλες. Δηλαδή κάτι που ειναι απλό, μια εκ των πολλών, ξαφνικά γινεται πολύ σημαντικό να το προβάλεις και να το υποστηρίξεις.

katerina είπε...

Στεργιε διαβασε αυτό.

Νομιζω ότι βάζει τα πραγαματ στις σωστες τοςυ διαστασεις, στις πραγματικές τοςυ διαστασεις.

Blog Skepseon είπε...

Γεια σε όλους,
Εγραψες:.... "Δεν ξέρω και δεν με ενδιαφέρει αν οι ομοφυλόφιλοι ειναι όντως το 10% του πληθυσμού. Και ένας να είναι, η Πολιτεία είναι υποχρεωμένη να διαφυλάξει ως κόρη οφθαλμού όλα του τα δικαιώματα.".....

Σκευτομαι πως αν υπήρχε απλα ένας ομοφυλόφιλος άνθρωπος, το πιο απλό ήταν να τον/την δολοφονήσουν, να τελειώνει η ιστορία! Ειμαστε 10% και ήδη ακούγονται δολοφονίες και περιστατικά χρήσης βίας, προς το προσωπο μας! Μήπως όντως σκευτονται πως είμαστε μικρό ποσοστό που έυκολα μπορουν να εξαφανίσουν, παρά να παραχωρήσουν δικαιώματα και να συνυπάρξουμε όλοι?
Ακουγεται τραγικό, όταν συμβαινει όμως είναι κάτι περισσότερο απο τραγικό..!!!