Σάββατο 22 Μαΐου 2010

Σαν σήμερα; Όχι, σαν ...πάντα.

Παιδί ακόμα, όταν σε παρελάσεις και γιορτές επεδείκνυα τα αριστεία μου, αυτά που μου πρόσφεραν την θέση της σημαιοφόρου, όταν έκανα πρόβες στα ποιήματα και στους πρωταγωνιστικούς ρόλους που είχα στα σχολικά θεατρικά σκετς, η μητέρα μου καμάρωνε και με την σειρά της τηλεφωνούσε σε φίλους και συγγενείς να παραστούν για να με καμαρώσουν σε παρελάσεις και εκδηλώσεις.
Ο πατέρας μου, απόλυτα αποστασιοποιημένος από αυτήν την οικογενειακή ...χαρά και την μητρική, φιλική και συγγενική περηφάνια, με ξεμονάχιαζε, με έχωνε στο γραφείο του, έκλεινε την πόρτα, και σε αυτό το πάντα μισοσκότεινο δωμάτιο, μου έλεγε: Πρόσεχε τις σημαίες που θα κρατήσεις, τις πατρίδες που θα υπερασπιστείς, τα εμβατήρια που θα ψιθυρίσεις, τις επετείους που θα γιορτάσεις. Πρόσεχε, το Κράτος ΤΟΥΣ. Να θυμάσαι, δεν είναι αυτό η Πατρίδα ΣΟΥ.

Πέρασαν πολλά χρόνια για να καταλάβω τι εννοούσε. Κι ίσως ακόμα ακόμα, λόγω της απόλυτα διαφορετικής ιδιοσυγκρασίας με τον πατέρα μου, να μην μπορώ ...όχι να καταλάβω, αλλά να νοιώσω, την αλήθεια ΤΟΥ, που όμως πια συμμερίζομαι ΑΠΟΛΥΤΑ, τουλάχιστον νοητικά.
Με το γονίδιο του πάθους ισχυρά ανιχνευμένο στο δικό μου DNA, πανηγυρτζού από κούνια, θα επιλέγω πάντα να λυπάμαι για ότι δεν έκανα, παρά για ότι έστω και απόλυτα και αποδεδειγμένα εσφαλμένα έκανα. Θα προτιμησω να ρισκάρω το λάθος, παρά να σπαταληθώ αποστασιοποιημένη. Στην ζυγαριά μου το «πραττειν», θα ειναι πάντα πιο βαρύ από το «μέτρα». Τον αποδέχομαι, με αποδέχεται, λατρευόμαστε.

Ο πατέρας μου λοιπόν, που σε αυτόν ειναι αφιερωμένη ...και αυτή η ανάρτηση, έχει πάθος, ένα απύθμενο πάθος με την υπόθεση Λαμπράκη. Θεωρούσε από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου και θεωρεί ακόμη, ότι η υπόθεση Λαμπράκη είναι η καλύτερη ανατομία της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας. Για όποιο πολιτικό θέμα κι αν ανοίξει η συζήτηση, θα σου βρει πάντα τον αντίστοιχο πρωταγωνιστή ή την ανάλογη κατάσταση, εκείνου του δράματος.
Άλλωστε ποτέ δεν «αγάπησε» τον Ανδρέα Παπανδρέου, αλλά ίσως για το μόνο που τον επιβράβευσε με την ψήφο του, ήταν όταν ο Ανδρέας Παπανδρέου, επέλεξε τον Σαρτζετάκη για Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Μάλιστα όταν όλοι λοιδορούσαν τον Σαρτζετάκη για την μεγαλομανία του και τις περίφημες κιτς συμπεριφορές του, ο πατέρας μου φουρκισμένος για την ελληνική έλλειψη ιστορικής μνήμης, ξεκρέμασε έναν από τους αγαπημένες πίνακες του βασιλείου του γραφείου του, κορνιζάρισε και κρέμασε μια φωτογραφία του Σαρτζετάκη. Ομολογουμένως, δεν τόλμησε να τα βάλει με την συζυγική εξουσία και να κρεμάσει την φωτογραφία του Σαρτζετάκη, στο οικογενειακό σαλόνι. Καμιά φορά οι γυναίκες σύζυγοι είναι τρομακτικότεροι και από την εξουσία Καραμανλή του 63.

Ο πατέρας μου, υποστήριζε και υποστηρίζει πάντα, ότι όταν θέλεις να σκοτώσεις την μνήμη κάποιου, όταν θέλεις να συγκαλύψεις την πραγματική ιστορία και αυτή, να χάσει την παιδαγωγικό της ρόλο, τις απόλυτες αντιστοιχήσεις και αναλογίες στην σημερινή πολιτική σκηνή, το πιο «βολικό» όπλο είναι οι εύκολες «αγιοποιήσεις» οι στείρες επετειακές εκδηλώσεις, τα τσιτάτα, τα χειροκροτήματα, και το πιο σημαντικό, η σιωπή για την πραγματική ιστορία, για τους ...δευτεραγωνιστές του δράματος.

Και έτσι, μπορεί για τον Γρήγορη Λαμπράκη να ήξερα απλά ότι ήταν ένας γιατρός, με μεγάλο ενδιαφέρον για το Kίνημα Eιρήνης την εποχή του Ψυχρού πολέμου. Εκείνη την εποχή που οι Αμερικανοί εμπλέκονται στην κόλαση του Βιετνάμ και οι Σοβιετικοί τάσσονται υπέρ της Ειρήνης. Και κάπως έτσι οι ειρηνιστές χαρακτηρίζονται κομουνιστές. Και κάπως έτσι ο αντιπρόεδρος της «Eλληνικής Eπιτροπής διά την Διεθνήν Ύφεσιν και Eιρήνην» με χαρισματική και πολύ ισχυρή προσωπικότητα, αναδεικνύεται σε ανερχόμενο αστέρι της ελληνικής Aριστεράς.

Ο Γρηγόρης Λαμπράκης, είναι το μεγάλο θύμα, που έχει όλα τα χαρακτηριστικά του ήρωα. Ωραίος άντρας, πρώην βαλκανιονίκης, γεννημένος πρωταθλητής, αυτοδημιούργητος γιατρός γυναικολόγος, με εξαιρετικές για την εποχή δημοσιευσεις στην γυναικολογική ενδοκρινολογία, καταφέρνει να παραγκωνίσει τα τότε και τελικά ...πάντα πανεπιστημιακά τζάκια της Ιατρικής, να γίνει υφηγητής, να αποκτήσει τη δική του κλινική όπου "οι φτωχοί εξετάζονται, παρακολουθούνται, χειρουργούνται απολύτως δωρεάν".
Ο Γρηγόρης Λαμπράκης που μέχρι το ‘61 δεν έχει ενεργό συμμετοχή στην πολιτική, αποφασίζει να κατέβει ως συνεργαζόμενος βουλευτής με την EΔA, και βέβαια μέσα στην ΕΔΑ κυριαρχεί το τότε παράνομο ΚΚΕ.
Ο υπέροχος πρωταγωνιστής του δράματος, είναι το μοιραίο θύμα του παντοτινού ελληνικού παρακρατους;
Όχι, ο Γρήγορης Λαμπράκης είναι το θύμα του Κράτους ΤΟΥΣ, που χρησιμοποιεί πάντα για τα πρόστυχα, τα χυδαία, τα ...αναγκαία του, τον αιώνιο συνεργάτη του. Το παρακράτος.
Είτε το τόσο άκομψο, το παρακράτος της καρφίτσας, είτε το πιο κομψευόμενο, το πιο trendy, αυτό της ενημέρωσης-προπαγάνδας του σήμερα, είτε ακόμα και αυτό το ντυμένο με τη λεοντή του «αναρχοαυτόνομου» υποτιθέμενου Εξαρχιώτη κουκουλοφόρου που πεταει την μολότοφ σε κάθε μαζικό συλλαλητηριο στις μέρες μας.

Έλα εδώ, κάτσε στην πολυθρόνα απέναντι μου, μου έλεγε στα παιδιαστικά μου ο πατερας μου, και έλα να δούμε τους πραγματικούς «πρωταγωνιστές», αυτούς που θα πρέπει να μάθεις να αναγνωρίζεις με όποια μορφή κι αν εμφανίζονται, με ότι «ιδεολογικό» μανδύα και αν ντυνει το Κράτος το παρακράτος του, με ότι προβοκατόρικο παραμύθι κι αν χρειάζεται να πουλάνε. Θα είναι πάντα το παρακράτος, που πάνω του θα γέρνει το Κράτος τους για να ξαποστάσει. Αλλά ΠΟΤΕ το Κράτος τους, δεν θα πρέπει να το λογαριάζεις για Πατρίδα σου.

Κι έτσι, από παιδί μέσα σε εκείνο τα πάντα μισοσκότεινο γραφείο του πατέρα μου, κάποια ονόματα μπήκαν, χαράχθηκαν λες στην μνήμη μου, και έγιναν η προσωποποίηση του κακού. Που όμως αυτό το κακό ...δεν θα τελείωνε ποτέ, σύμφωνα με τις προφητείες, τις «προφητείες» ή τις προφητείες (;) του πατέρα μου.

Ο οδηγός λοιπόν του τρίκυκλου, ο Σπύρος Kοτζαμάνης , είχε αγοράσει το τρίκυκλο με δάνειο. Πως να το ξεπληρώσει όμως; Με κούρσες και εκτός Θεσσαλονίκης. Και αυτό τότε, ήταν αδιανόητο χωρίς την άδεια της τότε χωροφυλακής. Ο Σπύρος Γκοτζαμάνης, ήταν κλεφτοκοτάς τις ελεύθερες ώρες του, πολλές φορές στο τμήμα κατηγορούμενος για κάθε είδους παραβάσεις, αλλά πάντα να αφήνεται ελεύθερος από τον εκάστοτε διοικητή του τμήματος.

O συνεπιβάτης του τρίκυκλου Μανώλης Eμμανουηλίδης, αυτός που έδωσε το δολοφονικό χτύπημα στον Λαμπράκη, είχε ένα εξαιρετικά πλούσιο ποινικό μητρώο, βιασμοί, κλοπές και το ...κερασάκι, μια αποπλάνηση ανηλίκου το 1961.

Ο Ξενοφών Γιοσμάς, πρόεδρος της παρακρατικής οργάνωσης «Σύνδεσμος Aγωνιστών και Θυμάτων Eθνικής Aντιστάσεως», ....αξιωματικός του Γ’ Pάιχ, είχε ορκιστεί και υπουργός στην κυβέρνηση Tσιρονίκου, μια κυβέρνησης φάντασμα που ακολούθησε τους Γερμανούς, όταν αποχώρησαν από την Eλλάδα... Ο φον Γιοσμάς, είχε καταδικαστεί σε θάνατο για δωσιλογισμό, αλλά είχε αποφύγει την εκτέλεση της ποινής, έχοντας τα γνωστά και πάντα ανταποδοτικά κολλητηλίκια με το Κράτος και την ...αστυνομία Του

O υπομοίραρχος Δημήτρης Kατσούλης, το δεξί χέρι τότε του διευθυντή Aσφάλειας Θεσσαλονίκης, συνέχισε την ...δράση του, βρέθηκε μάλιστα επικεφαλής των γνωστών προβοκατόρων στο Πολυτεχνείο.

Ο ιατροδικαστής Kαψάσκης από την ...Αθήνα, στον οποίο ανατιθεται η ιατροδικαστική εξέταση και βγάζει το πόρισμα ότι το θανατηφόρο χτύπημα στον Λαμπράκη προέρχεται απο την πρόσκρουση στην άσφαλτο και όχι από το χτύπημα με λοστό.

Ο Κώστας Μήτσου υποστράτηγος και ο Εύθυμης Καμούτσης συνταγματάρχης, παλιοί ταγματαλήτες που διενεργούν την ...προανάκριση και αφήνουν ελεύθερο τον Εμμανουηλίδη, γιατί «τι ευθύνη μπορεί να έχει ένας συνεπιβάτης τρίκυκλου σε ένα τροχαίο δυστύχημα;»

Και πόσοι άλλοι...

Αλλά θυμήσου τον Τίγρη, τον Μανώλη Χατζηαποστόλου, παλιό σαλταδόρο, που κάνει το μοιραίο πήδημα και αρχίζει έναν αγώνα ζωής και θανάτου με τον κουρνιασμένο στην καρότσα Eμμανουηλίδη. «Πούστη, φάγατε τον Λαμπράκη, θα πεθάνεις» ουρλιάζει. Ο Τίγρης ...καταδικάζεται από το Κράτος τους, για ...συκοφαντική δυσφήμηση.

Και όχι μόνο ο Τίγρης, αλλά και ο Γιώργος Σωτηρχόπουλος, λουστραδόρος, που ανυποψίαστος πηγαίνει αυτοβούλως στην Ασφάλεια Θεσσαλονίκης και καταθέτει ο Kοτζαμάνης αρνήθηκε το πρωί της δολοφονίας του Λαμπράκη, να του μεταφέρει κάποια έπιπλα. Του είχε πει «όχι σήμερα, το βράδυ έχω δουλειά». Γέλασε λέει ο Σωτηρχοπουλος και τον ρώτησε «μωρέ τι δουλειά έχεις βραδιάτικα;»
Θύμωσε τότε λέει ο Γκοτζαμάνης και του απάντησε «αει γαμήσου ρε μπατίρη, εγώ το βράδυ θα σκοτώσω τον πούστη τον κομουνιστή».
Την ώρα που πάει να καταθέσει ο Σωτηρχόπουλος, ...κάποιοι ... άγνωστοι (αυτοί οι πάντα γνωστοί...άγνωστοι) τον τραβάνε μέσα σε ένα ημιφορτηγό, τον χτυπάνε στο κεφάλι και τον στέλνουν αναίσθητο στο νοσοκομείο. Και ο Σωτηρχόπουλος καταδικάζεται για ...συκοφαντική δυσφήμηση από το Κράτος τους.

Αλλά να θυμάσαι και τον Γιώργο Ρωμαίο, τότε δημοσιογράφο στο συγκρότημα Λαμπράκη, και τις αφόρητες ...«πιέσεις» που ο ίδιος περιγράφει ότι υπέστη απο τα αφεντικά του να μην γράψει, να μη δημοσιεύσει τίποτα...
Θυμήσου τον Γιάννη Βούλτεψη τότε δημοσιογράφο της "Αυγής», τον Γιώργο Μπέρτσο της εφημερίδας «Ελευθερία» που κάνουν το ιερό ρεπορταζ, αυτό που είναι ο πυρήνας της δημοσιογραφίας και βρίσκουν τις φωτογραφίες της αντισυγκέντρωσης και μέσα από αυτές ο χτυπημένος βουλευτής Τσαρουχάς αναγνωρίζει τον θηριώδη Πιτσιώκο. Τον Πιτσιώκο , που ανταλλάσσει την άδεια του πάγκου του μικροπωλητή στο Μοδιάνο, με την συμμετοχή του στους τραμπουκισμούς του παρακράτους. Του παρακράτους του ...Κράτους τους.

Και πάνω από όλα να θυμάσαι τον τότε ανακριτή Σαρτζετάκη. Έναν ...γραφειοκράτη, «σπαστικό» θα τον λέγαμε σήμερα, ...αναποτελεσματικό θα τον χαρακτήριζαν σήμερα οι πάντα πληρωμένοι από το Κράτος τους, επαγγελματίες της ενημέρωσης-προπαγάνδας. «Ήταν τόσο τυπικός, ώστε κάθε φορά που μπαίναμε για να καταθέσουμε κάτι καινούργιο, μας άρχιζε από την αρχή», γράφει ο Mπέρτσος. «Όνομα πατρός, έτος γεννήσεως κ.λπ. Aφού ο γραμματέας, που είχε μάθει τα στοιχεία μας απ’ έξω, κρυφογελούσε. Aλλά αυτός έλεγε: “Tα στοιχεία του κυρίου”».

Έναν ...ενοχλητικό «γραφειοκράτη», που μέσα σε χιλιάδες σελίδες, σε δεκάδες πληρωμένους ψευδομάρτυρες, σε εκατοντάδες χαφιέδες, αρνήθηκε να συγκαλύψει το έγκλημα του Κρατους τους. Ο Δελαπόρτας όταν επισκέφθηκαν με την κόρη του τον Σαρτζετάκη στο σπίτι του και ...τρόμαξαν από τις χιλιάδες σελίδες τις απλωμένες σε όλο το πάτωμα του σπιτιού του, της είπε: «Κάποτε θα τον κάνουν γραμματόσημο». Δεν ξέρω αν έγινε ποτέ γραμματόσημο ο Σαρτζετάκης. Το πιθανότερο είναι να μην άντεξε και αυτός, την τρομερή πανούκλα της εξουσίας.

Ζει σήμερα ο Λαμπράκης; Όχι.
Το σύστημα έγινε πολύ πιο ...συστηματικό, απείρως προσεκτικότερο, πολύ πιο επαγγελματικό από τους πριν 50 χρόνια ερασιτεχνισμούς του.
Σήμερα δεν σκοτώνεις τον ...Λαμπράκη. Απλά δεν αφήνεις κανέναν να γίνει ...Γρήγορης Λαμπράκης. Τον απομονώνεις, τον βγάζεις από την ...εικόνα, τον πετσοκόβεις, τον απαξιώνεις όσο είναι καιρός, όσο ο κόσμος δεν τον γνωρίζει και δεν τον αναγνωρίζει. Το παρακράτος τους δεν διαθέτει πια μόνο τρίκυκλα, Γκοτζαμάνηδες και Εμμανουηλιδηδες, φον Γιασμάδες και Ασπιωτηδες. Σήμερα το Κράτος τους, διαθέτει το παρακράτος του γυαλιού, το παρακράτος των εφημερίδων του, και άμα λάχει τους κουκουλοφόρους του.

Σήμερα δεν χρειάζεται να χτυπήσει το Κρατος τους, με λοστό τον Λαμπράκη, δεν χρειάζεται να θανατώσει με βασανιστήρια τον Τσαρουχά, τέτοιους βουλευτές, ούτως ή άλλως δεν αφήνει να υπάρξουν και έτσι δεν έχει να αντιπαλέψει τετοιους το Κράτος τους. Τους...σκοτώνει, πριν γίνουν...
Οι σημερινοί ΠΑΡΑΚΡΑΤΙΚΟΙ είναι δύο ειδών.
Οι πολυτελείς, οι Πρετεντερηδες, οι Τρέμες, οι Χατζηνικολάου, οι Αναστασιαδηδες, οι Χουκλες, οι Τριαναταφυλοπουλοι, οι Σόμπολοι, οι Τέλλογλου, οι Καμπουράκηδες, οι Θοδωρακηδες, οι Παπαχελάδες, και ...θεέ μου πόσους ακόμα να μνημονευσω!!!

Και οι ...λούμπεν. Η μετεξέλιξη των Γκοτζαμάνηδων και των Εμμανουηλιδηδων. Οι μικροπαραβατικοί του κοινού ποινικού δικαίου, ναρκωτικά, trafficking,κλοπές, μικροληστείες, που η αστυνομία τους ντύνει με κουκούλες για να καίνε εργαζόμενους σε τράπεζες, εξαργυρώνοντας έτσι την ελευθερία τους για τα ποινικά τους αδικήματα.

Το χρυσοφόρο μαφιόζικο παρακράτος τους, το παντοτινό δεκανίκι του Κράτους τους, δίνει την τροφή στα παπαγαλάκια του για να ενοχοποιεί και να αφοπλίζει οποιαδήποτε κίνηση γίνει από τα κάτω. Και μάλιστα με πολύ ισχυρούς συμβολισμούς. Με ανάλογους του Λαμπράκη συμβολισμούς...
Οι σημερινοί εργαζόμενοι με συνθήκες σκλαβιάς, που τους χώνουν τα αφεντικά και οι τσάτσοι των αφεντικών, κάτω από τα γραφεία όταν περνάει μπροστά από το «μαγαζί» το συλλαλητήριο, αυτοί του πιο ανάλγητου αφεντικού, θα καούν. Και όποιος κουνηθεί, συμμετέχει, δραστηριοποιηθεί, κατεβεί στο όποιο συλλαλητήριο ή θα κινδυνεύσει η σωματική του ακεραιότητα ή/και θα είναι εν δυνάμει δολοφόνος ή ηθικός αυτουργός δολοφονίας.

-Μου είπαν ότι 3 κουκουλοφοροι που το πλήθος τους έκραξε στο Σύνταγμα στο συλαλλητηριο στις 20 Μαΐου , φοβούμενοι το λαϊκό λιντσάρισμα, χώθηκαν μέσα στο λόμπι της Μ. Βρετανίας. Οι πόρτες βέβαια, κλειστές και αμπαρωμένες εκείνη την ώρα για το ...κοινό. Αλλά εκεινους τους άφησαν.

- Πιθανά. Όλοι αυτοί οι παρακρατικοί, είναι χαμηλών νοητικών προσόντων, όσο χρήσιμοι για το Κράτος τους, άλλο τόσο επικίνδυνοι να γίνουν οι ανόητοι Εμμανουηληδιδες, ο αδύναμος κρίκος. Μπορεί να τους φυγάδευσαν, ακόμα και στην Μ. Βρετανία, ακόμα και μπροστά στα μάτια 100 ανθρώπων. Άλλωστε έχουν την ενημέρωση και την επικοινωνία, το άλλο παρακράτος, το επίσημο, δικό τους. Γιατί να ρισκάρουν;

Προχθές όλα αυτά τα χιλιάδες οργισμένα πρόσωπα, που βροντοφώναζαν έξω από τη Βουλή «κλέφτες», είναι αυτοί που θα περιθωριοποιηθούν επικοινωνιακά ως οι ολίγοι υβριστές των θεσμών της Δημοκρατίας. Ότι ακριβώς έγινε, όταν η Αμπατιέλου χαστούκισε την Φρειδερίκη στο Λονδίνο. Και τότε, ο Τύπος φρικάρισε με την ύβρη στους ...θεσμούς. Παρών τότε και ο Λαμπράκης.

Ζει ο Λαμπράκης; Όχι, τον Λαμπράκη τον δολοφόνησαν.
Αυτό που ζει είναι το παρακράτος. Το παντοτινό βολικό δεκανίκι του Κράτους τους. Πιο έξυπνο, πιο αποτελεσματικό, πιο ακριβό, πιο επικίνδυνο.
Και να προσεχεις. Και να θυμάσαι. Το Κρατος ΤΟΥΣ δεν είναι η Πατρίδα ΣΟΥ.

65 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Δεν μπορεσα να το διαβασω ολοκληρο... βουρκωσα!
Μπραβο για τον τροπο παρουσιασης και να το δημοσιευεις καθε χρονο τετοια μερα να μαθαινουν και οι νεοτεροι!

katerina είπε...

Σε ευχαριστώ Ανωνυμε. Και είναι η αλήθεια ότι και εγώ βουρκωσα απο το σχόλιο σου.

Αυτός ο τόπος, αυτή η Πατρίδα, έχει παραξει τόση ιστορία, που φαινεται ότι αρνουμαστε να την καταναλώσουμε. Σαν...πάντα.

Σε ευχαριστώ.

Swell είπε...

Ενα τεράστιο φιλί για την υπέροχη και εξαιρετικά χρήσιμη και διδακτική ανάρτηση. Κι ένα μεγάλο μπράβο στον πατέρα σου.

Αν δεν κάνω λάθος, ο "επιστήμων" Καψάσκης ήταν αυτός που έκανε τη νεκροψία και στον Αλ. Παναγούλη. Kι έβγαλε λάδι το Στέφα.

katerina είπε...

Swell μου, ο Ιατροδικαστής Καψασκης, έχει στην ιστορία του πραγματα και θαυματα. Και για τον Παναγουλη, και για τον Μανδηλαρά και για ...-δεν θυμαμαι το όνομα του- που σκοτωθηκε την βραδιά του Πολυτεχνείου απο σφαιρες και ...ο Καψασκης γνωματευσε ότι πεθανε απο πρωση στο έδαφος. Και βέβαια και πόσα άλλα

Θυμάμαι επίσης τον Βαρώνο, καθηγητή Χημικής Φαρμακολογίας στο Καποδιστριακό, που ...αρθρογραφουσε μάλιστα λίγο πριν πεθάνει και στην Ελευθεροτυπία- τοτε την έκοψα - που τον χρησιμοποιουσαν όχι σαν ...ιατροδικαστή βέβαια, αλλά σαν "γιατρό" και γνωματευε στην Χουντα...αιτιες θανάτων. Τον γνωρισα γέρο πια, σε κάποιο συνεδριο, και ιστορουσε σε πολυπληθες ακροατηριο πόσο περηφανος ήταν που έγινε καθηγητής στην Χουντα χωρίς να έχει καν διδακτορικό, και περιεγραφε δημοσίως και τις ...γνωματευσεις θαάντων που ειχε κάνει. Και δωστου χειροκροτημα απο κάτω. Αναγουλιασα.. Μετα τον έβαλαν νομιζω και στον ΕΦΕΤ. Τον χρησιμοποιησε και ο Μητσοτακης, και ο Σημιτης και ο Καραμανλής.

Αυτοι οι εκαστοτε εκλεκτοι της εξουσία. Οι βολικοι...

Υπάρχουν φορές που με πιανει τόση απελπισία. Όπως όταν εγραφα αυτή την αναρτηση.

Το βλεπεις, το νοιωθεις είναι πάντα τόσο παντοδυναμοι. Καμμια φορά νοιωθω τόσο τσακισμένη απο όλα αυτά, και τα τότε, και τα μετά, και τα σημερινά, φοβάμαι και τα επομενα.

Δεν ξέρω βρε Swell μου, παραπαιω αναμεσα στην πληρη απελπισία και στην πληρη αποστασιοποιηση απο όλους και απο όλα και την άλλη στιγμή νοιωθω τόσο αφορητα θυμωμένη. Και μετά νοιωθω σιχασιά, και μετά....

Είμαι πολύ σοβαρά γιατρέ μου;

dimitris είπε...

Κατερινα καλησπερα, ξερεις κατι, μπορει [σιγουρα] να γραφεις ωραια, αλλα το μεγαλο ΜΠΡΑΒΟ ειναι για τον μπαμπα σου και για τον ''σπορο'' που φυτεψε μεσα στον νου σου, θαυμασια περιγραφη και το ''δεσιμο'' με τα σημερινα.

sombraluz είπε...

Γεια σου, "δίδυμη"!

katerina είπε...

Γεια σου Δημητρη μου, σε ευχαριστώ αλλά ξερεις δεν ειναι σχεδόν ποτέ τα πραγματα άσπρα μαυρα. Συνηθως κινουνται στις αποχρωσεις του γκρι.

Δεν ειναι ευκολο για ένα παιδί, να νοιωθει ότι ο ΗΡΩΑΣ του- και που μεγαλωσα βεβαια, ο έρωτας δεν λιγοστεψε- να μην καμαρώνει συμφωνα με τον μεσο ...όρο.

Δεν ειναι ευκολο ή μάλλον ειναι πολύ τραυματικό για ένα παιδί, το μπραβο να έχει πάντα ένα ..."αλλά" στο τέλος.

Δεν ειναι ευκολο, ειναι σκληρό για ένα παιδί να μην το αφήνεις ποτε να επαναπαυθεί στα κλισέ για την Πατριδα, για την Σημαια, για την Θρησκεία, για τους "καλους" ή τους "κακούς" ανθρώπους, για τα ...πάντα.

Δεν ειναι ευκολο, ειναι βάρβαρο, να μην το αφήνεις να αποδεχτεί ΤΙΠΟΤΑ. Να το βάζεις πάντα να ταρακουνησει τις βεβαιοτητες και τις σιγουριές.

Θα γελάσεις, αλλά εγώ μικρή νομιζα ότι η λέξη βεβαιοτητα ειναι ένα γλυκο ροζ ζαχαρενιο σπιτάκι και η λέξη αμφισβητηση κάτι σαν τυφώνας που ξεχερσωνει τα πάντα.
Καταλαβαινεις βέβαια, που ηθελα να κρυψω το κεφαλακι μου, στο ροζ σπιτακι.

Στα γραφω όλα αυτά, γιατί νομιζω ότι έχεις κόρη. Έτσι δεν ειναι;

katerina είπε...

Soblaluz, στο έγραψα και στο σπιτι σου. Με συγκινησε τόσο πολύ το γραφτό σου.

Το έβαλα καραμελα στον ουρανισκο του μυαλού, και το πιπιλισα, το εξαντλησα, να λειωσει μεσα μου. Να μου αφησει αυτήν την επιγευση... Την γλυκοπικρη επιγευση, του μυαλου, της καρδιάς, της ψυχής.
Να εισαι καλά φιλενάδα.

habilis είπε...

Mπράβο !!!
Είμαι πολύ τυχερός που διάβασα αυτό το τέλειο post.

monahikoslikos είπε...

Είχα την τιμή να γνωρίσω από κοντά το Γρηγόρη Λαμπράκη όταν από το σύνδεσμο Φίλων του Μπερντραντ Ράσελ, πιστσιρικά τότε, βρέθηκα κάποιο απόγευμα στα γραφεία της Eπιτροπής διά την Διεθνήν Ύφεσιν και Eιρήνην, (επί της Πατησίων 14), λίγο πριν την πρώτη πορεία Ειρήνης.
Το ρεπορτάζ σου για τη σημερινή επέτειο της δολοφονίας του Γρηγόρη Λαμπράκη με συγκλόνησε όσο ποτέ δεν πίστευα ότι μπορεί να με συγκλονήσει η περιγραφή ενός γεγονότος που έζησα από κοντά.
Έχεις όμως πολύ δυνατή πένα, Κατερίνα μου, που ως προέκταση ενός μυαλού ανοικτού κι ανυπότακτου γίνεται επικίνδυνο όπλο για τους λογής λογής υπηρέτες του κράτους και του παρακράτους γι αυτό και προκαλείς το μένος των διάφορων ανώνυμων και ψευδώνυμων σχολιαστών σου.

Ανώνυμος είπε...

τελικα το ποιο σημαντικο πανεπιστημιο που βγαζει ο ανθρωπος στη ζωη του , ειναι το πανεπιστημιο που βγαζει στο σπιτι του , στην ηλικια απο 5 εως 15 αν αποτυχη , οσα πτυχια και να παρει... εσυ εισαι τυχερη . τωρα οσο για το "κρατος"...απο την αρχη ετσι φτιασθηκε , σαν παρακρατος καλο βραδυ γιωργος -λευκαδα

katerina είπε...

Σε ευχαριστώ πολύ habilis.

Κι ειναι τόσο θλιβερό να μην ειναι τελικά σήμερα επικαιρος ο Γρηγορης Λάμπρακης, αλλά να ειναι τόσο επικαιρο, τόσο ...άλλο και ταυτοχρονα τόσο ίδιο, το παρακρατος που τον δολοφονησε.

Ο Λαμπρακης δολοφονηθηκε τόσο νέος, ας μεινει τουλάχιστον μεσα μας, και πριν και πάνω απο ολα μπροστά μας, ότι το παρακρατος τους ειναι πάντα εδω.

celin είπε...

Κατερινα,το κειμενο αυτο συγκαταλεγεται στα καλυτερα που εχω διαβασει τους 3 μηνες που σεργιανιζω στη μολογκοσφαιρα.Μπραβο.

katerina είπε...

Λύκε μου, νομιζω ή τουλάχιστον ελπιζω μεσα απο την καρδιά μου, να ξέρεις πόσο ξεχωριστός εισαι για μένα, και τα λόγια σου μεγάλη τιμή.

Ειλικρινά δεν με ενδιαφερουν στο ελαχιστο όλοι αυτοι οι ανωνυμοι και ψευδωνυμοι που χυνουν όλό αυτό το περισσευμα της χυδαιότητας τους, εδώ μεσα.
Και ξέρεις γιατί δεν με νοιαζει; Γιατί έχω ...φίλους, φίλους ξεχωριστους. Τόσο ξεχωριστους!!!

Γιαγιά Αντιγόνη είπε...

Ξαναμπήκα στα γραφεία της ΕΔΑ στην φτωχογειτονιά, του Πειραιά.
Περπάτησα στις πορείες, ξανάζησα τον καιρό που ονειρευόμουν άλλη πατρίδα....
Για το δάκρυ που κύλησε ευχαριστώ!

E[BLOG]HMENOΣ (a.k.a kaliteros) είπε...

Ουδέν σχόλιον.
Υ.Γ. Τα σέβη/θαυμασμό μου στο μπαμπά

katerina είπε...

Χα Γιωργο, εμεις τα έχουμε ξαναπει αυτά. Είναι επικινδυνη η "εκπαιδευση" τους. Ευνουχιζει, καναλιζάρει, αποδιοργανωνει και πάνω απο όλα εκχυδαιζει.

Τα σχολειά τους, θελημενα ή αθελητα, ειναι τα βολικά σχολειά των βολικών πολιτών που επιζητουν να κατασκευασουν.

Ακόμα όμως στο ελληνικό σχολείο, εχει πολλούς ...ανταρτες δασκάλους, που τιμάνε και με το παραπάνω και μάλιστα στις πιο αντιξοες συνθηκες, αυτό που κάνουν.

Θα τους βρεις στις πολυπολιτισμικές τάξεις, στα νυχτερινά σχολεία, στις υποβαθμισμένες γειτονιές, στις πιο ζορικες συνθηκες, να κάταθέτουν την ψυχουλα τους στα ...παιδια τους.

katerina είπε...

Σε ευχαριστώ Celin, το ξερεις ότι με κολακευουν πολύ τα λόγια σου.

katerina είπε...

Αχ, Αντιγονάκι μου, ταξιδεψε με.

Θα ξαναβρεθεί άραγε ποτέ, εκεινο το όνειρο, εκεινη η εντιμότητα των πολλών, εκεινη η αγωνιστικότητα, εκεινη η ελπιδα, εκεινη η ζεστασιά του ονειρου.

Εκεινο το ΟΝΕΙΡΕΥΤΕΙΤΕ, ΠΙΣΤΕΨΤΕ, ΘΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΟΥΜΕ που η Αριστερά βροντοφωναζε και ...κάποτε μπορουσε, ειχε την δυνατότητα να ταξιδεψει τον κόσμο της.

Υ.Γ.Αυτή η απελπισια, που γινεται θυμός, που γινεται οργή, που γινεται ελπιδα, που ξαναγινεται ...απελπισια, θα με τσακίσει γιαγιά Αντιγόνη.

katerina είπε...

Γεια σου kallitere. Να είσαι καλά.

ELvA είπε...

Σαρανταεφτά χρόνια μετά και τοσο επικαιρος οσο ποτε ο Λαμπρακης και οι αγωνες του. Σ ευχαριστουμε Κατερινα για το πολυ καλο κειμενο που μας θυμισε τι σημαινει να εισαι ανθρωπος και αγωνιστης!

Καλο βραδυ στο Νοτο!

katerina είπε...

Εδω στο Νότο Ελβα μου, έχει ένα ελαφρώς υπουλο καιρό που σε ξεγελάει. Εγω παιδί του ήλιου δεν ειμαι, λατρευω τις μουνταδες και τις βροχουλες, και έτσι είπα σημερα το πρωί να πεταχτώ για μια βουτιά. Αλλά άρπαξα ένα απιστευτο βρωμοκρυο.

Χουχουλιαζω λοιπόν σπίτι και χαζευω τα σημερινά ..νέα.
Και δεν ξέρω αν γνωριζεις τι απασχολεί σημερα τα ελληνικά media, τον Τυπο αλλά και πάρα πολλά blogs. Ποια ειναι τα καυτά πολιτικά νέα σημερα που κάποιοι νομιζουν ότι απασχολούν την ελληνική κοινωνία.

Διορισε η Τζακρη όλο το χωριό της και όλους τους συγγενείς της μεχρι 46ου βαθμού συγγενειας σε κάτι Μουσεία; Ή μηπως ο ΑΣΕΠ παραπλανηθηκε;

Προσωπικά με αφήνει παγερα αδιαφορη όταν... ως πολιτης εχω ΗΔΗ αντιμετωπισει το φοβερο γεγονός ότι η Θεοδωρα Τζακρη ειναι υφυπουργός.

Πιθανοτατα η αισθητική μου ειναι ισχυροτερη της ...ηθικής μου. Αν δεν εχεις την τιμή να γνωριζεις αυτό το πουλέν του Πρωθυπουργού μας...γκουγλαρισε την. Αξιζει τον κόπο. Θα νοιωσεις περηφανη που ζεις μακρυα.

Και Ελβα μου, να σου εξομολογηθω την αμαρτια μου, εγώ θεωρώ τον Βοσκοπουλο εθνικό ευεργετη μιας που η φοροδιαφυγή του εγινε η αιτία να μην έχουμε ως ηγερια του ελληυνικου πολιτισμου και του τουρισμου την κ. Γκερεκου.

Όπως λοιπόν καταλαβαινεις, σημερα επετειο της δολοφονίας του Γρηγορη Λαμπρακη, απο το πάντα επικαιρο και αποτελεσματικό ΠΑΡΑΚΡΑΤΟΣ, η Ελλαδα, ασχολειται συμφωνα με τα media και τον Τυπο(δηλαδή το σημερινο παρακρατος της), με την κ. Τζακρη και την κ. Γκερεκου, ...πολιτικους, υπουργους αυτής της Κυβερνησης.

Πάω να δω μήπως μου ανεβηκε και άλλο ο πυρετός.

αντωνης είπε...

Δεν ξερω τι ακριβως ειναι αυτο που ξαναβγαλε στις οθονες μας αυτα τα τοσο εμπνευσμενα κειμενα σου (οργη νομιζω οτι ειναι), το ταλεντο σου στη γραφή ειμαι πολυ μικρος για να το κρινω.
Μπραβο ρε Κατερινα, μπραβο. Τον τελευταιο καιρο τα κειμενα σου μου θυμιζουν την ορμη που ειχες οταν πρωτοξεκινησες.

Η προταση του πατερα σου περι κρατους και πατριδας, απλα συγκλονιστικη.

:)

Ανώνυμος είπε...

Εξαιρετικό για μία ακόμα φορά!

katerina είπε...

Καλησπέρα Αντωνη. Σε ευχαριστω.
Δεν ξέρω, άλλοτε περνάω τις πιο εσωστρεφείς εποχές μου και άλλοτε τις πιο ...οργισμένες.

Το τι ειναι η Πατριδα πάντως, με έχει απασχολήσει πάρα πολύ στη ζωή μου. Και πάρα πολλές φορές σε αυτό το blog. Αλυτο το προβλημα. Κια έτσι μιας που αρνηθηκα κατηγορηματικά να πω με σιγουριά τι ειναι, ...έχω καταγραψει τι μετά βεβαιοτητας δεν ειναι. Κια σιγουρα Πατριδα μου, δεν ειναι το Κρατος τους. Το οποιο μάλιστα και αρνουμαι κατηγορηματικά να ...διασωσω.

Όσο για τις σημαιες...
Μαρτυς μου ...το blog, πόσο πολύ τις φοβάμαι. Πόσο πολύ με τρομοκρατουν.
Το έχω ξαναγραψει, στο όνομ α...κάποιας Πατρίδας, κάποιας σημαιας, εθνικής, ιδεολογικής, θρησκευτικής ή ...ότι, έχουν διαπραχθεί τα χειροτερα εγκληματα της ιστορίας.

katerina είπε...

Σε ευχαριστώ πολύ Kyan.

Ρήγας είπε...

Ααα ευχαριστώ! Είναι τόσο τσιγγούνης ο καιρός στην ομορφιά, κι είναι τόσο απλόχερη η ομορφιά του κειμένου σου... Γιατί ναι, ομορφιά είναι η μνήμη ακόμα και των πιο δύσκολων, στην εποχή του δεν άκουσα, δεν είδα, δεν ξέρω. Στην εποχή της καθεστωτικής αμνησίας.
Κι όσο για την καταπληκτική στάση του πατέρα... Καταλαβαίνω αυτό που λες κάπου παραπάνω στα σχόλια για το γκρι της πραγματικότητας. Μα έλα που εκείνος ο σπόρος του σε σένα, άνθισε τόσα "εμείς" εδώ στα σχόλια. Βλέπεις; Άξιζε!
Να είσαι καλά, ευχαριστώ και εκείνον και σένα!

Χάρη, θέλω χάρη! Πες μου ναι! Άσε με να βάλω αυτό το υπέροχο κείμενο και στο δικό μου blog. Θα το βρίσκεις πολύ εύκολα κι εκεί. Πατώντας στις λέξεις κλειδιά την ετικέτα "blogομορφιές"...

celin είπε...

Kατερινα συμφωνω απολυτως οτι στο ονομα μιας ιδεολογιας,πατριδας,σημαιας εχουν διαπραχθει τα χειροτερα εγκληματα.

Η γνωμη μου ειναι οτι δε πρεπει ομως τα εγκληματα του παρελθοντος να μας αποτρεψουν απο το να εχουμε μια ιδεα.Σημερα το καπιταλιστικο προταγμα ειναι "ΖΗΣΤΕ ΧΩΡΙΣ ΙΔΕΑ"
ας πειστουμε,οπως λεει κ ο Μπαντιου,οτι δεν ειναι ουτε γελοιο ουτε εγκληματικο να πιστευουμε σε μια ιδεα.Χρειαζομαστε το θαρρος να εχουμε μια ιδεα.

Αλοιμονο αν μισησουμε τη χωρα,τους συμπολιτες μας-κ κατ'επεκταση τους εαυτους μας-επειδη οι κυβερνωντες απεδειχθησαν κλεφτες κ απατεωνες,
αλοιμονο αν μισησουμε τους εαυτους μας επειδη τους ψηφισαμε.

Αλοιμονο αν πιστεψουμε οτι επειδη η ιδεα της ισοτητας καποτε οδηγησε στον Σταλιν,για αυτο τον λογο
εγκαταλειψουμε την ιδεα της ισοτητας

agrampelli είπε...

Κατερίνα μου,
Συγκλονιστική η πέννα σου!Πόσο περήφανος θα είναι για σένα ο πατέρας σου,(και άλλο τόσο εσύ για κείνον)...Ευχαριστώ που υπάρχεις και μπορώ να σε διαβάζω.Μάθημα ιστορίας και κοινωνίας η σημερινή σου ανάρτηση...

katerina είπε...

Ρήγα σε ευχαριστώ πολύ και για τα τόσο όμορφα λόγια σου και για την τιμή της αναδημοσιευσης.

Και με την ευκαρία του τόσο κολακευτικου σχολιου σου, θα πω δυο λόγια.. Ασχετα αλλά επικαιρα, όπως λέει και το κλισεδάκι.

Εζησα και τα παιδιαστικά μου και την εφηβεία μου, νυχοπατώντας σε δυο παραλληλους κόσμους που αργησα πολύ να καταλάβω που στο καλό τεμνονται.

Ζουσα σε ένα σπίτι και πηγαινα σε ένα απο αυτά που ΚΑΚΩΣ λέμε «καλά» σχολεία, και όπου ανεξαρτητα με το τι γινόταν γυρω μας στην κοινωνία, πως αυτή προχωρουσε, ποιες ήταν οι νορμες της συμπεριφοράς, εμεις μαθαιναμε , εκπαιδευομαστε μαζί με άλλους, για το πως θα αποδεχομαστε τα «κοπλιμέντα», που οι γονείς και οι «δάσκαλοι» ήταν απολυτα βεβαοι ότι θα έρχονταννα μας συναπαντησουν.

Μας εκπαιδευαν λοιπόν, ότι το κοπλιμέντο το εισπρατεις με σταθερό βλέμμα (προφανώς βέβαια ο λόγος για τις δια ζωσης επαφές), δεν χαμηλώνεις το βλέμμα, δεν κοκινιζεις γιατί ειναι σαν να εκπλησεσαι που στο κάνουν, σαν να δηλώνεις ότι ...ε, έχεις και τις αμφιβολίες σου ότι το αξίζεις, σαν να μην δικαιωνεις αυτόν που στο κάνει. Λες λοιπόν, ένα μικρό «ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια», στο στυλ...ασφαλώς και το αξιζω, απλά σας ευχαριστώ που το επισημαινετε, αλλά σε καμια περιπτωση δεν κάθεσαι να στολισεις αυτό το ευχαριστώ με περιτες φιοριτουρες. Δηλαδή με λίγα λόγια, το προσπερνάς σαν κάτι πολύ φυσικό που σου ανηκει, και αφου σου ανηκει...σου προσφερεται.

Εξω απο τους τοιχους του σπιτιου μου και πολύ περισσότερο έξω από τους τοιχους του σχολείου μου, η μεταπολιτευση άλλαζε τους κανόνες. Και τις συμπεριφορές της. Κια μπορεί να μιλάμε σημερα για την πολιτική αλλαγή της μεταπολιτευσης, αλλά οι πιο σημαντικές αλλαγές εκει στην δεκαετία του 80, ήταν οι κοινωνικές αλλάγές. Ενας κυνισμός που βαφτιστηκε...αλήθεια, έσπαγε τα ταμπου της αβροφροσύνης, και γινόταν εξαιρετικά αισθητός με την βαρβαρότητα του.

Τελικά, για να μην πολυλογώ, νοιωθω πάντα αμηχανη με τα κοπλιμένατα. Συνηθως κοκινιζω απο χαρά, γιατί κάποιος ειναι τόσο ευγενής, παταει τόσο πολυ καλά στα πόδια του, που θα μου αναγνωρισει ή θα μου ΧΑΡΙΣΕΙ (καμια σημασία δεν εχουν εν προκειμένω τα κριτηρια της ...αξιολογηση) την καλή του κουβέντα.

Αυτοι λοιπόν οι παραλληλοι κόσμοι της παιδικής και εφηβικής μου ηλικιας- αυτόν τον υπερπροστατευμενο της οικογενειας και του σχολειού σε αντιπαραθεση με την κοινωνια έξω απο τους τότε τοιχους μου- μπορεί να αργησα λίγο αλλά καταλαβα που τεμνονται. Τεμνονται στην ευγενεια του κάθε ανθρώπου, που χαριζει την καλή του κουβέντα.

Επισης έμαθα ποιοι άνθρωποι μου αρεσουν. Οι ευγενεις. Και όχι με την αστική λέξη του ορου «ευγενεια», αλλά με την καθ’ αυτή εννοια της λέξης.

katerina είπε...

Celin καλη σου μέρα και μακρυά απο εμενα αυτου του ειδους οι προσεγγισεις.

Αυτός ο δίπλα, ειναι για μένα πάντα ιερός. Κια όχι με την καλβινιστική έννοια του ορου, αλλά με την πιο παθιασμένη που μπορεί κανεις να φανταστεί.

Αν κάτι ξέρω ότι ΛΑΤΡΕΥΩ (το «λατρευω» με την θρησκευτική του σημασία) είναι ο άνθρωπος. Ο ξένος και ο δικός. Περα απο φυλές, κουλτουρες, γενη, αιματα, πατριδες, θρησκειες, πολιτισμούς, κουλτουρες ή ότι άλλο.

Δεν ειχα ΠΟΤΕ την παραμικρή αυτάπατη, ότι ο κόσμος, οι άνθρωποι, ειναι η δική μου Πατριδα. Οι καλοί και οι κακοί. Όλοι.

Μάλιστα νομιζω ότι η φραση, το τσιτατο του Μπακουνιν «Από την ελευθερία δεν μπορείς να κόψεις ούτε ένα κομματάκι, γιατί αμέσως όλη η ελευθερία συγκεντρώνεται μέσα σ’ αυτό το κομματάκι» με εκφραζει απολυτα.

Αν σε κάτι αναφερομαι εδώ, ειναι στην κρατική βια, που πολύ συχνά, και πολύ βολικά, συμψηφιζεται με την τρομοκρατική βία.

Ε, θα λέω μεχρι να βγει η ψυχή μου, ότι εγώ δεν θα αποδεχτώ ΠΟΤΕ, δνε θα δικαιολογησω ΠΟΤΕ , δεν θα προμοταρω ΠΟΤΕ , κανενός ειδους βία, απο όπου κι αν αυτή προερχεται, όπου κι αν αυτή κατευθυνεται, ότι ιερα και όσια και πρεσβευει.

Στην ερωτηση για το αν ο οποιοσδηποτε σκοπός εξαγιαζει τα οποιαδηποτε μέσα, την απαντηση την έχω πολύ ξεκαθαρη στο μυαλό μου. Και πάνω απο όλα στην καρδιά μου. ΟΧΙ.

Και τίποτα και κανείς δεν θα μου αλλάξει αυτό που για μένα ειναι αξιωμα.. όποιο θεωρημα κι αν κληθώ να ασπαστώ ή να χτισω θα ειναι πάντα πάνω σε αυτό το λατευρικό για την κάθε ανθρωπινη υποσταση αξιωμα.

Ναι, καλά το φανταστηκες, φανατική του Καμύ.

katerina είπε...

Αγραμπελή μου καλή σου μερα. Γλυκεια μου σε ευχαριστώ απο καρδιάς.

Να απολαμβάνεις πάντα με όλες σου τις αισθησεις, τα όμορφα τριανταφυλλα.

celin είπε...

Κατερινα καλημερα!συμφωνω με οσα λες για τη βια,αλλα για ποιες προσεγγισεις λες "μακρυα απο μενα"?

προφανως δεν εννοεις τις δικες μου,γιατι εγω δε μιλησα για βια,μιλησα για ιδεες!

Κ επειδη απαντας/απευθυνεσαι σε μενα,αναρωτιεμαι μηπως εννοεις οτι ειδες καπου στα λεγομενα να υμνω τη βια[εκτος αν παρερμηνευσα κ πρεπει να πιω τον καφε μου για να ξυπνησω καλυτερα!!]

Ναι,φαινεται ο Καμυ στα λογια σου.Εχω διαβασει κ τον επαναστατημενο ανθρωπο,κ τον μυθο του Σισσυφου κ τη πτωση κ τον ξενο.Εκπληκτικος λογοτεχνης/δοκιμιογραφος/φιλοσοφος!
Προσωπικα προτιμω τον Σαρτρ για το αδαμαστο κ πρωτοποριακο του πνευμα,αλλα ξερω βαθια μεσα μου οτι οι ιδεες του Καμυ,αντεχουν περισσοτερο στον χρονο κ ειναι πιο ψυχραιμες κ μεστες.

Ξεφυγα ομως λιγο απο το θεμα!
Επαναλαμβανω λοιπον οτι εγω πουθενα εδω δε μιλησα για βια,μιλησα για ιδεες,για πιστη σε αυτες τις ιδεες κ θελω να επισημανω οτι η πιστη δε πρεπει να οδηγησει σε ιδεολογικη τυφλωση.
Την ιδεα που θελει να πιστεψει ο καθενας,ας την ορισει ο ιδιος,νομιζω οτι οι περισσοτεροι απο εμας τα ιδια θελουμε,δηλαδη ισοτητα,ελευθερια,δικαιοσυνη,αξιοκρατια κ να μας σεβονται οι κυβερνωντες.
Χαιρετω!

katerina είπε...

Celin προφανώς δεν εννοώ, ότι κάπου στα δικά σου γρπατά, αφήνεις να εννοηθεί, ουτε καν σαν περαστική αντιληψη τη αποδοχή της όποιας βίας. Το αντιθετο μάλιστα.

Πιθανα δεν ήμουν σαφής, αλλά το δικό μου σχόλιο, αφορά στο ότι η οποια ιδέολογια πρέπει μέσα της να ε΄χει βαθεια ριζωμένη την ηθική μόνο με μια έννοια. Την λατρεια στον "άνθρωπο", με ότι κι αν αυτό σημαινει, όπως κι αν αυτό προσεγγιζεται. Δηλαδή για μένα η όποια ιδεολογία, ΟΦΕΙΛΕΙ να ειναι αποκλειστικά και μόνο ΑΝΘΡΩΠΟΚΕΝΤΡΙΚΗ. Και αυτό σημαινει και αποδοχή της ανθρωπινης φυσης, και του θηλαστικού και της φιλοδοξίας και της περιεργειας, και πάνω απο όλα της ελευθερίας.

Δεν το έγραψα το σχολιο μου σε αντιπαραθεση με το δικό σου, αντιθετα το εγραψα υποστηριζοντας το δικό σου. Σου λέω, μην φανταστείς ότι και εγώ δεν σκεφτομαι ή δεν λειτουργώ έτσι.

Τωρα για τον Σαρτρ και τον Καμυ.
Απο τα πιο αγαπημένα μου θέματα. Ο Σαρτρ στρατευεται και στρατευει και τον υπάρξισμό στην μεγάλη ιδεα του υπάρκτου σοσιαλισμού, έστω κι αν στο τελος αποστασιοποιείται και κάνει την μεγαλη του αυτοκριτική, αντιθετα ο Καμύ παραμενει λάτρης της ελευθερίας σαν απολυτο ζητουμενο, ακόμα και αυτοσκοπό, και παλευει να "εστιασει" την οπτική του αναμεσα στον Προμηθέα και τον Σισυφο.
Ειναι λάθος βέβαια να μην εκξεταζουμε τον καθένα συμφωνα με τα βιωματα του. όποιος δει τον Καμύ παραγωνριζοντας την "ΓαλλοΑλγερινή" του υποσταση της εποχής του πολεμου στην Αλγερία, το "μαυροποδαρο" του όπως λεει ο ίδιος χαρακτηριστικά, δεν νομιζω ότι θα κατανοησει τίποτα.

Celin, πολλοι ειπαν ότι αναμεσα στην ιδεολογική τους κοντρα, και όχι μόνο ιδεολογική, αλλά και βαθεια προσωπική, και οι δυο έκαναν ..."εκπτωσεις". Δηλαδή, κανείς απο τους δυο δεν μπορουσε να λειτουργησει αυτονομα, προσπαθώντας τότε να επιβαλλουν ο καθένας την άποψη του στην ελιτ της παρισινής φιλοσοφίας και κουλτουρας. Μάλιστα μετα τον τραγικό θάνατο του Καμύ, ειναι εμφανης και η αλλαγή του Σαρτρ.

Αν ειχα χρονο, κουραγιο και απολυτα λυμενο και το βιοποριστικό μου προβλημα, αλλά και το ότι σε αυτή την φάση για οικογενειακούς λόγους πρέπει να μένω εδώ, το πιο όμορφο hobby μου, ειναι το ξεψαχνισμα και των γραπτών και των λεχθεντων και των δύο, αλλά και οι μαρτυρίες και αναλυσεις εκατονταδων άλλων για αυτους. Ειτε συγχρονων τους, ειτε μεταγενεστερων τους.

Αλλά ναι ο Καμύ για μένα, ειναι αυτό που εκείνος μισουσε περισσότερο απο ότιδηποτε άλλο. Ειναι η δική μου θρησκεία.
Ενταξει, ας ειμαι πολιτικά ορθή. Είναι ο δικός μου ηρωας.

http://agauch-katerina.blogspot.com/2008/11/charm-is-way-of-getting-answer-yes.html

Kος Μηδενικός είπε...

Πάντα πίστευα ότι η παιδεία είναι έξω από το σχολείο...είναι πάμπολες τελικά οι φορές που με έχεις δικαιώσει!

agrampelli είπε...

Να είσαι σίγουρη Κατερίνα μου,πως μπορώ και απολαμβάνω τα τριαντάφυλλά μου (που ανήκουν και αυτά στα όσα με κάνουν να νοιώθω όμορφα σε τούτο τον ντουνιά)...


Και ξέρω καλά και τούτο:Παρ όλα αυτά....η ζωή πάντα είναι ωραία

Marina είπε...

Εξαιρετικό και ενδιαφέρον. Εμαθα πράγματα. Μπράβο σου!

katerina είπε...

Μηδενικέ μου, δεν εχει καμμια σημασία αν σε δικαιωνω εγώ. Το ζητημα ειναι να με δικαιωσεις ...εσύ.

Ποια θα ειναι η δική μου δικαιωση; Μα να εισαι ευτυχισμένος. Κια μην ξεχνάς, το έχουμε πει πολλές φορές. Η ευτυχία ειναι ΑΠΟΦΑΣΗ.
Ποτέ των άλλων. Πάντα δικής σου...

katerina είπε...

Αγραμπελλη μου, τι υπέροχη ταινία. La vita es bella.
Ξέρεις την ειχα δει σε μια απο τις πολύ ζορικες μου εποχές. Κια θυμάμαι εκεινο το υπέροχο τέλος. Το σιδεροφρακτο τερας που φερνει τον ...καλό. Τον προστατη, την αγκαλιά.

Το έζησα κάπως παραλληλα εκεινο το τέλος της ταινίας, και ειναι πάντα απο αυτά που κρατάω φυλακτά.
Οι καλοι της ιστορίας. Αν πιστεψεις ότι υπάρχουν...θα ερθουν να σε σωσουν.

Φιλια καλή μου.

katerina είπε...

Γεια σου Μαρίνα, καλώς μας ήρθες.

Ήμουν κακή μαθητρια στην ...ιστορία, και την αγαπησα πολύ μετα απο τα μαθητικά μου χρονια. Την αγαπησα σαν μια κρυσταλλινη σφαιρα απο αυτές που κρατουν οι μαγισες και μεσα απο το παρελθόν, βλέπουν και καμια φορα προβλέπουν το μέλλον.

Και πάλι καλώς ήρθες.

celin είπε...

"ή θα είσαι ευτυχισμένη ή θα έχεις δίκιο»."

Kαταπληκτικη φραση!οπως κ το κειμενο βεβαια,λογικο μου φαινεται να εχεις δεθει τοσο πολυ με τα γραπτα του Καμυ.
Αν θες να διαβασεις ενα βιβλιο που απεικονιζει αριστα κ διεισδυτικα το αντιπαλο του δεος,σου προτεινω το "Ο ΑΙΩΝΑΣ ΤΟΥ ΣΑΡΤΡ".του Μπερναρ Ανρι Λεβι.Θα βρεις εκει κ τις ιδεολογικες αντιπαραθεσεις του Σαρτρ με τον Καμυ,του Σαρτρ με τον Χαιντεγκερ κτλ,οι οποιες σημαδεψαν κ τον εικοστο αιωνα.

Κ μιας που το θεμα μας ειναι ο Ανθρωπος[ΛΙΓΟ ΣΟΛΟΙΚΟ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΛΕΩ,ΑΛΛΩΣΤΕ ΠΑΝΤΑ ΤΟ ΘΕΜΑ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ!],να σου προτεινω κ εγω δυο κειμενα μου,που ελπιζω να μη βαρεθεις αν θελησεις να τα διαβασεις

http://celinathens.blogspot.com/2010/03/blog-post_27.html

http://celinathens.blogspot.com/2010/03/blog-post_24.html

Νομιζω οτι σχετιζονται με αυτο που συζηταμε,δεν ειναι τοσο πεσσιμιστικα οσο ο βαρυγδουπος τιτλος τους δηλωνει,αλλα στοχος μου ηταν το ακριβως αντιθετο,να αντλησω ελπιδα μεσα απο αυτο το Χαος.

katerina είπε...

Τον έχω διαβάσει τον "αιωνα του Σαρτρ", την μια φορά γρηγορα, βολιμικά, όπως κάνω κάφε φορα που οι ερωτησεις καινε το κεφάλι μου και θέλω τις απαντησεις "εδω και τώρα", και την δευτερη αργά, νωχελικά, για να βρω τα πατηματα να ...διαφωνησω, για να μην αποδεχτώ αμασητα.

Κια τα posts σου τα διαβασα, εξαιρετικά ενδιαφεροντα και εξαιρετικά συμπυκνωμένα. Απλωσε τα λίγο, άστα λίγο να αναπνευσουν, να πάρουν εκεινη την δική τοςυ την ζωή που παιρνουν τα κειμενα, όταν ξαφνικά πάυουν να ειναι δικά σου, και ...γινονται αυθαδικα, σου βγαζουν την γλώσσα, σε προκαλουν. Δεν ξέρω αν γινομαι κατανοητή. Αυτού του ειδους η επαφή που στερειται παντελώς όλων των άλλων εκφραστικών μεσων, πολλές φορές αλλοιώνει την ουσια, την διαστρεβλωνει.

Πραγματικά τα απολαυσα παρα πολύ.

Ανώνυμος είπε...

πατριδα ειναι ο ελληνικος πολιτισμος και τιποτε αλλο . που δεν περικλειεται σε συνορα , ειναι εκεινο το υπεροχο αρθρο που εγραψες για την ακροπολη και που πιθανον γι΄αυτο δεχθηκες σφοδρη επιθεση απο καποιους που θελουν την πατριδα συρικνωμενη και για παρτη τους καλο μεσημερι γιωργος-λευκαδα

celin είπε...

Xαιρομαι πολυ που σου αρεσαν!κ σε ευχαριστω για τις συμβουλες σου!Νομιζω οτι καταλαβα τι λες,οταν τα εγραφα τα συγκεκριμενα,ειχα λιγο αγχος γιατι καταπιανομουν με δυσκολα θεματα-ενω οταν μιλαω για πολιτικη ας πουμε η γλωσσα τρεχει ροδανι!-
κ "μετρουσα" τη καθε μου λεξη.
Ειναι δηλαδη λιγο "μαζεμενα",ηθελαν λιγο παραπανω αυθορμητισμο,αλλα
πεσαν πολλοι Φουκω/Μπαντιου/Στιρνερ μαζι κ με αγχωσαν!
Χαιρετω!

not_me είπε...

καλησπερα,
μερικα σχολια επιγραμματικα:

1.γραφεις για τον πατερα σου...εσυ να δεις τι κληρονομια αφηνεις στην κορη σου....

2.ευχαριστω που με κανεις να ψαξω για ολα αυτα.ντρεπομαι που δεν τα γνωριζω αλλα θα τα μαθω....

3.το σημαντικο (πιστευω) σε ενα μπλογκ ειναι να μπορεις το προσωπικο να το μετατρεπεις σε κατι που να ενδιαφερει και να συγκινει πολλους...τα σχολια δειχνουν αν εσυ το καταφερνεις και σε ποιο βαθμο

4. αν η μπλογκοσφερα ηταν στιβος και αγωνας αντοχης (αγωνας ταχυτητας δεν ειναι σιγουρα) εσυ θα ειχες "ριξει γυρο" σε παρα παρα πολλους...

καλο απογευμα

marianaonice είπε...

To αναδημοσίευσα στο

http://enomenoiblogers.blogspot.com/2010/05/blog-post_1573.html

Είναι απίστευτο ποστ και πρέπει να το δουν όσο γίνεται περισσότεροι!!
Οι αλήθειες σου ζεματάνε!!!

aldebaran είπε...

Κατερίνα διάβασα την συγκλονιστική σου ανάρτηση , μια υπενθύμιση και επανάληψη για αυτούς που γνωρίζουν τα γεγονότα αλλά και ένα μάθημα για όσους τα αγνοούν.
Πως να τα μάθουν άλλωστε μέσα από αυτό το εκπαιδευτικό σύστημα της επιλεκτικής ιστορικής αμνησίας και του συλλογικού Εθνικού Αλτσχάϊμερ;

Με τα όσα είπες θυμήθηκα και τον Διονύση Χαριτόπουλο που έλεγε :

"Γιατί το κράτος δεν είναι πατρίδα.

Το κράτος είναι απλώς ένα σύστημα διαχείρισης της κοινωνίας που αλλάζει ανάλογα με τα πρόσωπα τα οποία εντελώς πρόσκαιρα και συγκυριακά το στελεχώνουν. Το κράτος πιθανόν να είναι δίκαιο ή άδικο, ικανό ή ανίκανο, αφερέγγυο, αυταρχικό και σπανίως στοργικό να δέρνει τους συνταξιούχους, να μη σέβεται ζώντες και τεθνεώτες, να μεροληπτεί, να ψεύδεται, να εξαπατά, να χρηματίζεται, να τρομοκρατεί.

Η πατρίδα είναι κάτι ακλόνητο, βαθύ και καθοριστικό για τον άνθρωπο.

Η πατρίδα είναι η πανάρχαιη γειτονιά μας στον κόσμο.

Αυτή μας προσδιορίζει και νοηματοδοτεί την ύπαρξή μας. Επειδή είμαστε πρόσωπα, και όχι τυχαία άτομα, υπάρχουμε εν χώρω και χρόνω με δικό μας ήθος και έθος. Άλλωστε η ανθρώπινη ποικιλία τρόπων, αισθημάτων, εμπειριών και έκφρασης συνιστά τη διαφορετικότητα, που είναι ζωή και ευλογία, δίνει μορφή και περιεχόμενο στον κάθε άνθρωπο ξεχωριστά."

Δεν είχα υπόψη το ιστολόγιό σου .Μπήκες στα αγαπημένα μου .
Με την άδεια σου θα επαναδημοσιεύσω την ανάρτησή σου.

Να είσαι καλά

katerina είπε...

George μου, σε χαιρετω.

1.Αν εγώ ρωτουσα τον πατερα μου για to μετεμφυλιακό κλίμα, για το πριν και το πως της χουντας, φανταζομαι ότι το παιδί μου μου θα με ρωτάει για το πριν και το πως του ΔΝΤ. Ως προς το παρόν της φαινεται αδιανόητο,ότι στην ηλικια της δεν ειχαμε κινητό τηλεφωνο και δεν επικοινωνουσαμε με sms. Δεν έχω τολμησει να της ομολογησω ότι δεν ειχαμε και playstation όταν ειμαστε παιδιά. Νομιζει ότι οι ανθρωποι γεννιουντια με δυο χερια, δυο πόδια και ένα κινητό. Και εμενα βεβαια μου φαινόταν αδιανοητο ότι οι γονείς μου δεν ειχαν τηλεόραση στην δική τους παιδική τους ηλικία.

2.το έγραψα και παραπάνω, η ιστορία ειναι σαν μια κρυσταλινη σφαιρα που αν της βάλλεις το παρελθόν θα σου βγάλλει τα μελουμενα.

3.Δεν ειδα ποτέ τον εαυτό μου σαν δημοσιογραφο George, δεν ξέρω και δνε εχω την δυνατότητα να κανω ρεπορταζ, και ασφαλώς δεν ειμαι αρθρoγράφος. Σαν οικοδεσποινα σε ένα σπίτι τον ειδα, σε αυτό το μπλογκοσπιτο, στο τσαντηρι μου όπως λέω. Σε ένα σπίτι που άραζουμε στους καναπέδες, πινουμε καφε, μπυρες, κρασί, ρακομελο ή ουισκυ, και τα λέμε. Όποιος θέλει να διαβάσει ένα αρθρο ή ένα ρεπορταζ, θα το κάνει στου... επαγγελματία, εδώ στα σπίτια του καθενός μας, απλά γνωριζουμε ο ένας τον άλλο, απο τα ...μεσα προς τα έξω.

4.η μπλογκοσφαιρα, δεν ειναι στιβος. Η μπλογκοσφαιρα είναι επικοινωνία. Ανθρωπινη επικοινωνία. Αν ποτε γινει στιβος... θα χάσει όλη της την γοητεία. Εγώ πάντως δεν προκειται να την δω ποτε έτσι. Αν με συλλάβω να συνηθιζω το ...τέρας, απλά θα το κλεισω. Με τρελαινουν, με εξαντλούν ψυχικά οι πάσης φυσεως σκοπιμότητες.

(synexizetai)

katerina είπε...

George, eδώ θέλω να πω και κάτι, που δνε το έχω εξομολογηθεί.

Πριν περίπου 1 χρόνο το blog αυτό μπηκε στην 100αδα του sync. Ξαφνικά οι αναγνωισμότητες έγιναν απιστευτες, τα σχολια πολλά και εξωφρενικά, και οι απαιτησεις...

Λάμβανα τουλάχιστον 25-30 mails την μερα, συχνά και περισσότερα, με ...αιτηματα. Γραψε για αυτό, γραψε για το άλλο, μου εστελναν διαφορα αποκαλυπτικά εγγραφα να τα δημοσιευσω, ΦΕΚ διορισμών, σκάνδαλα σε υπηρεσίες. Και Θυμάμαι μια μητερα μιας εφηβης που μου εστειλε ένα συγκλονιστικό mail παρακαλώντας με, να γραψω για το ότι η εκτρωση, ειναι μια απλή επεμβαση.

Τρομαξα. Ενιωθα ότι δεν μπορουσα να το διαχειριστώ όλο αυτό. Και ...άνοιξα άλλο blog με άλλο όνομα, σταματωντας να γραφω σε αυτό. Πολλοι με αναγνωρισαν, ενοιωθα σαν να κάνω πλαστοπροσωπεια. Αφησα να περασουν κάποιοι μήνες και ξαναεπεστρεψα ηρεμη πια σε αυτό εδώ το σπίτι.

katerina είπε...

Μαριαννα μου καλησπέρα.

Σε ευχαριστώ πολύ.
Δεν ξερω αν οι αληθειες μου ζεματανε, αλλά ξερω ότι τα εργα τους εσταζαν, σταζουν και φοβαμαι ότι θα συνεχιζουν να σταζουν ΑΙΜΑ.

Το Κρατος Κοκκινοσκουφιτσα που κάτω απο την χαριτωμένη φουστιτσα της, κρυβει τον πιο ακραιο Λυκο, το παρακρατος τους.

Και πάλι σε ευχαριστώ.

marianaonice είπε...

Εμείς σ' ευχαριστούμε Κατερίνα
που μας δίνεις την απίστευτη απόλαυση των μοναδικών σου κειμένων!
:))

katerina είπε...

Aldebaran καλώς σε βρισκω.

Με τον Χαριτοπουλο ..έτυχε να γνωριζομαστε. Ξερω πολύ καλά το κειμενο στο οποιο αναφερεσαι απο το «ημων των ιδίων». Αυτό ειναι ένα απο τα ελαχιστα που μπορώ να πω ...ότι πάνω κάτω συμφωνω, και πάλι αν το αποκοψουμε απο την όλη λογική, αισθητική και εν γενει σταση, συγγραφή, οπτική, προσεγγιση και συμπεριφορά του.

Τέλος πάντων δεν ειναι της παρουσης, αλλά με τον Χαριτοπουλο διαφωνώ σε παρα πολλά, ή μάλλον διαφωνώ σε όλα. Σιχαινομαι τους λαικιστικους εθνικισμούς και πατριωτισμούς του, σιχαινομαι την άθλια οπτική του, την συγγραφική και σκηνοθετική επιδειξη των δηθεν αντριλικιών που όλοι ξερουμε τι κομπλεξ παλευουν να κρυψουν πίσω τους, και βέβαια ειναι ο μόνος που καταφερε το ακατορθωτο. Να δολοφονησει στην κυριολεξία τον Αρη, κάνοντας του αισχρες αγιογραφίες.

Ελα με έπιασε ο οιστρος για τους αθλίους σαν τον Διονυση τον Χαριτοπουλο, και εσυ πρωτη φορά στο σπίτι μου. Λοιπόν, πιασε ένα ποτηρι να βάλουμε ένα ρακομελο για το καλως βρεθηκαμε.

Σε ευχαριστώ πολύ για την αναδημοσιευση.

katerina είπε...

Μαριανακι μου το blog απο μαυρο, βαφτηκε κοκκινο απο το κοπλιμεντο σου.

Ευχαριστώ.

marianaonice είπε...

Δεν έχει ανάγκη το δικό σου μπλογκ από δικά μου κοπλιμέντα... που δεν είναι κοπλιμέντα και το ξέρουν όλοι όσοι σε διαβάζουν...
:)))))))

Unknown είπε...

Διάβασα πως τα "μπράβο" κάπως σε ... απορυθμίζουν.
Μια λέξη λοιπόν και πάλι χωρίς να σ'έχω διαβάσει πολύ από τα πριν και χωρίς να χρειάζεται να το κάνω. Είσαι "εξαιρετική".

Διάβαζα και δεν ήθελα να τελειώσει, μέσα μου έλεγα: πες κι άλλα, κι άλλα, κι άλλα, έτσι όπως μπορείς να το κάνεις, κι άλλα γμτ, κι άλλα ....

Aνεμος είπε...

Ζει ο Λαμπράκης; Όχι, τον Λαμπράκη τον δολοφόνησαν.
Αυτό που ζει είναι το παρακράτος. Το παντοτινό βολικό δεκανίκι του Κράτους τους. Πιο έξυπνο, πιο αποτελεσματικό, πιο ακριβό, πιο επικίνδυνο.
Και να προσεχεις. Και να θυμάσαι. Το Κρατος ΤΟΥΣ δεν είναι η Πατρίδα ΣΟΥ.

gyristroula2 είπε...

Κατερίνα, έχεις πει ότι δεν είχες αξιόλογους δασκάλους. Είχες τον καλύτερο μέσα στο σπίτι σου, δεν τους χρειαζόσουν. Ουσιαστικά οι δάσκαλοι αναπληρώνουμε τα κενά που αφήνει η κατ' οίκον παιδεία ή τουλάχιστον οφείλουμε να το κάνουμε.
Ως προς την υπόθεση Λαμπράκη, ακόμα κι αν κατάφερνε κάποιος σήμερα να φτάσει μέχρι εκεί, ακόμα κι αν τον φοβόταν τόσο το παρακράτος και τον εξόντωνε, κάτι μου λέει ότι ο κυνισμός μας και η καχυποψία μας δεν θα μας επέτρεπαν ούτε να τον θρηνήσουμε...

Χαρ. Αλβερτος είπε...

ΘΑ ΕΛΕΓΑ ΟΤΙ ΔΕΝ ΦΤΑΙΕΙ Ο ΚΥΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ Η ΚΑΧΥΠΟΨΙΑ. ΚΑΙ ΤΑ ΔΥΟ ΑΥΤΑ ΠΟΙΟΤΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΕΙΝΑΙ ΕΜΦΥΤΑ ΣΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ. ΥΠΗΡΧΑΝ ΚΑΙ ΠΑΝΤΟΤΕ ΘΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ.
ΤΟ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ, ΤΟ ΠΡΩΤΟΕΜΦΑΝΙΖΟΜΕΝΟ ΕΙΝΑΙ Η Α Λ Λ Ο Τ Ρ Ι Ω Σ Η! ΤΟ ΕΠΕΔΙΩΞΕ Η ΕΞΟΥΣΙΑ ΜΕ ΚΥΡΙΟ ΜΟΧΛΟ ΤΗΝ "ΠΑΙΔΕΙΑ" ΚΑΙ ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΤΕΣ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΦΟΡΕΙΣ ΤΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ!
ΚΑΙ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΑΠ' Ο,ΤΙ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΤΟ ΕΠΕΤΥΧΕ.
ΟΙ ΕΛΑΧΙΣΤΟΙ ΑΡΝΗΣΙΕΣ ΜΙΑΣ ΤΕΤΟΙΑΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΕΤΕΘΗΣΑΝ/ΤΙΘΕΝΤΑΙ ΣΥΣΤΗΜΑΤΙΚΑ ΣΤΟ ΠΕΡΙΘΩΡΙΟ ΑΠ' ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΙΔΙΟΥΣ ΤΟΥΣ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΥΣ ΤΟΥΣ, ΤΟΥΣ ΣΥΝΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΤΟΥΣ, ΣΑΝ ΑΙΡΕΤΙΚΟΙ.
ΣΤΙΓΜΑΤΙΖΟΝΤΑΙ ΜΕ ΤΗ ΡΕΤΣΙΝΙΑ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΥ Η ΔΙΕΘΝΙΣΜΟΥ-ΑΝΑΛΟΓΑ ΤΙ ΣΥΜΦΕΡΕΙ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ, ΡΑΤΣΙΣΜΟΥ, ΠΟΛΕΜΟΚΑΠΗΛΕΙΑΣ, ΓΡΑΦΙΚΟΤΗΤΑΣ, ΣΥΝΤΗΡΗΤΙΣΜΟΥ, ΑΝΤΙΑΝΘΡΩΠΙΣΜΟΥ, ΑΝΤΙΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΟΤΗΤΑΣ... ΚΑΙ... ΚΑΙ...
ΕΤΣΙ ΚΥΡΙΑΡΧΗΣΕ Η ΚΟΥΛΤΟΥΡΑ ΤΗΣ ΑΠΕΘΝΟΠΟΙΗΣΗΣ, ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΟΙΟ- ΠΟΙΗΣΗΣ, ΤΟΥ Π Α Σ Ι Φ Ι Σ Μ Ο Υ, ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗΣ "ΕΦΕΥΡΕΣΗΣ" ΤΗΣ ΛΕΓΟΜΕΝΗΣ ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ, ΤΗΣ ΑΝΕΥ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟΥ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ, ΤΗΣ "ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΟΤΗΤΑΣ" ΚΑΙ ΤΟΥ "ΝΕΩΤΕΡΙΣΜΟΥ", ΤΟΥ "ΑΝΘΡΩΠΟΚΕΝΤΡΙΣΜΟΥ", ΤΗΣ
Α Π Α Θ Ε Ι Α Σ, ΤΟΥ ΚΑΝΑΠΕ, ΤΗΣ ΑΤΟΜΙΚΗΣ ΚΑΛΟΠΕΡΑΣΗΣ, ΤΟΥ ΜΕΓΙΣΤΟΥ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΟΣ - ΜΕ ΤΗ ΣΥΜΒΟΛΗ ΚΑΙ ΤΗΣ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑΣ - ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΑΧΙΣΤΗ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ, ΤΟΥ LIFE STYLE, ΤΟΥ... ΤΟΥ...
ΟΠΩΣ ΠΟΛΥ ΟΡΘΑ ΛΕΕΙ Ο ΝΤΙΝΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΠΟΥΛΟΣ, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΜΦΙΒΟΛΙΑ ΟΤΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΑ Σ Κ Ο Υ Π Ι Δ Ι Α!

ΕΝΑΣ ΒΑΡΥΣ... Χ Ε Ι Μ Ω Ν Α Σ... ΜΕΓΑΛΗΣ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ ΠΡΟΒΑΛΛΕΙ ΣΤΟΝ ΟΡΙΖΟΝΤΑ...

- ΠΕΣ ΜΟΥ ΠΟΙΗΤΗ, ΤΙ ΒΛΕΠΕΙΣ ΣΤΟΝ ΑΙΩΝΑ ΣΟΥ;

Χαρ. Αλβερτος είπε...

... " ΕΙΧΕ ΒΥΖΙΑ ΑΣΠΡΑ ΣΑ ΤΑ ΓΑΛΑΤΑ ΚΑΙ ΜΟΥ 'ΛΕΓΕ ΓΑΡΓΑΛΑΤΑ."

katerina είπε...

Καλημέρα Meggie, η βαρβαροτητα ειναι παντα πηγή εμπνευσης. Και σημερα, όπως και τότε την ζουμε σε όλη της την μεγαλοπρέπεια.

katerina είπε...

Τι μαρτυριο να πληρωνεις και για το Κρατος τους και για το παρακρατος τους.

Και κοιτα να δεις Ανεμε τι περιεργο, όσο ...φτηναινει το Κράτος, τόσο πιο ακριβό γινεται το παρακρατος.

Κάποια στιγμή θα μας το χρεωνουν και στο λογαριασμό της ΔΕΗ, όπως την ΕΡΤ. Φορος υπέρ παρακρατους. Ακριβηνε λεει ο κάθε Πρετεντερης. Ο κάθε Μπομπολας δεν βολευεται πια με ένα δρόμο, και ο Αλαφουζος απειλει να βγαλει τον Παπαχελά στα κεραμιδια.

Ευτυχώς να λέμε που ακόμα ειναι φτηνοι οι ..."αναρχοαυτονομοι" κουκουλοφοροι τους.

katerina είπε...

Ασε με Γυριστρουλα μου να ειμαι αισιοδοξη. Το πιο μεγάλο σκοταδι είναι πριν την αυγή.

Και θα το λέω πάντα. Εσεις θα γυρισετε τον τροχό. Εσείς οι εκπαιδευτικοι. Εσείς όχι μόνο σαν δάσκαλοι, αλλά και σαν παραδειγματα προσωπικά για τους μαθητές σας. Κάποια στιγμή το δικό σας μηνυμα θα ειναι πιο γοητευτικό απο το μηνυμα του γυαλιου. Το πιστευω. Μπορώ να σου πω και ακραδαντα.

Κια δεν ειναι μόνο τα παιδιά. Τα παιδια, οι μαθητές ειναι και οι καλυτεροι πολλαπλασιαστες για μαι κοινωνία. Ο κάθε έφηβος έχει πισω του γονιους που το αδιεξοδο όσο κι αν κλεινουν τα μάτια, το βλέπουν. Ο τοιχος έρχεται πια με φορα καταπάνω τους.

katerina είπε...

"Η επανασταση του αυτονοητου"...

Βολική παιδεία για βολικους πολίτες. Το καλυτερο για μια δημοκρατία a la carte.

Στέργιος είπε...

Θαυμάσια περιγραφή και σύνδεση με το σήμερα. Ούτε… Λαμπράκισα να ήσουν!

Έτσι ήταν τότε, έτσι είναι και τώρα, τηρούμενων των αναλογιών. Το παρακράτος ποτέ δεν πεθαίνει και οι αφελείς σταδιακά το καταλαβαίνουν. Σε λίγο θα το ξαναβλέπουν ξανά γυμνό και προκλητικό.

Η δολοφονία τότε μας συγκλόνισε όλους και αυτούς που δεν ήταν αριστεροί. Ήταν φανερό τι ήθελαν να κάνουν μετά από τα όργια της «βίας και νοθείας». Σήμερα όλοι το ξέρουν.

Παρακολουθούσαμε τις εξελίξεις κάθε μέρα από τις εφημερίδες. Βουβαμάρα στην αρχή. Τον σκότωσαν αριστεροί για να τον κάνουν ήρωα είπαν!!! Λίγο μετά όταν άρχισαν να διαρρέουν οι πληροφορίες άρχισε να ανατρέπεται το σκηνικό. Οι λεπτομέρειες ανατριχιαστικές.

«Έτσι θα πάθεις αν γίνεις κομμουνιστής» ήταν τα λόγια του εθνικόφρονα αφεντικού μου στις οικοδομές. Ήταν η μετάδοση του γενικού φόβου ένας από τους σκοπούς της δολοφονίας. Δεν απάντησα. Ένα χρόνο μετά τη δολοφονία ήμουν στέλεχος της Νεολαίας Λαμπράκη!

Το ’64 διαβάζαμε ομαδικά οι Λαμπράκηδες τα ρεπορτάζ και τα άρθρα της Αυγής σε ένα μεγάλο αφιέρωμα για την υπόθεση. Όλα μου είναι ζωντανά. Τα πρόσωπα, οι κινήσεις, τα γεγονότα… Βλέπαμε τρικυκλά και λέγαμε « ο Κοτζαμάνης»!

Κάποια από τα πρόσωπα του δράματος τα έζησα και από κοντά. Κάποια δίπλα μου σαν συναγωνιστές, κάποια άλλα βλέποντάς τα από πάνω μου στο θάλαμο βασανιστηρίων της ασφάλειας της Θεσσαλονίκης.

Φυσικά πέτυχαν το ακριβώς αντίθετο απ ότι σκόπευαν. Θυμάμαι τη τελευταία Πορεία Ειρήνης, το ’66, πριν τη δικτατορία. 600.000 άνθρωποι! Κάτι απίστευτο. 42 χιλιόμετρα οι «πρωινοί», ξεκινήσαμε από τον Τύμβο. Η Αθήνα 24 ώρες υπό κατάληψη.

Το ίδιο μήνυμα φόβου με τότε ήθελαν να στείλουν και τώρα για τους υποψήφιους διαδηλωτές με τις δολοφονίες της Μαρφίν. Την απάντηση θα την πάρουν, ας μη χαίρονται. Όπως αυτοί έχουν περισσότερα μέσα, ο λαός έχει περισσότερη πείρα και περισσότερη γνώση.

Σήμερα για την ώρα έχουν «εξευγενισμένα» μέσα αλλά όχι αλλαγμένους σκοπούς. Να μη ξεχνιόμαστε, αύριο αν τα μέσα με το γάντι και το μικρόφωνο δεν αρκούν, θα βάλουν μπρος και τα «ξεχασμένα» μέσα.

Δεν ξέρω αν ο Λαμπράκης «ζει». Νομίζω ότι ζει μέσα μας μαζί με όλους τους ήρωες που έγραψαν με τη στάση τους την ιστορία μας.

Χαρ. Αλβερτος είπε...

ΝΑΙ, ΝΑΙ!
"ΒΟΛΙΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ ΓΙΑ ΒΟΛΙΚΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ"
...ΠΟΥ ΠΗΓΑΙΝΟΥΝ ΚΙ ΕΚΤΕΛΟΥΝ... ΤΟ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΤΟΥΣ ΚΑΘΗΚΟΝ ΚΑΘΕ 4 ΧΡΟΝΙΑ... ΕΥΤΥΧΕΙΣ ΚΑΙ ΠΑΝΗΓΥΡΙΖΟΝΤΕΣ ΠΟΥ ΕΚΛΕΓΟΥΝ ΠΑΝΤΑ ΤΟΥΣ ΙΔΙΟΥΣ ΕΚΕΙΝΟΥΣ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΘΕΩΡΟΥΝ ΒΛΑΚΕΣ (ΓΙΑΤΙ ΟΧΙ; ΕΚΕΙ ΚΑΤΑΝΤΗΣΕ Η ΠΑΙΔΕΙΑ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ ΚΑΙ ΘΑ ΤΟΥΣ ΚΑΤΑΝΤΗΣΕΙ ΑΚΟΜΗ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΜΕ ΤΙΣ... ΑΓΑΠΗΜΕΝΕΣ ΥΠΟΥΡΓΟΥΣ ΤΗΣ ΛΕΣΧΗΣ ΜΠΙΛΝΤΕΡΜΠΕΡΓΚ, ΤΙΣ... ΠΡΩΗΝ ΚΑΙ ΤΙΣ ΝΥΝ) ΚΑΙ... ΤΟΥΣ ΤΑΙΖΟΥΝ ΟΛΟ ΚΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΚΟΥΤΟΧΟΡΤΟ!
ΠΟΥ ΑΚΟΥΝ ΤΟΝ (ΕΚΑΣΤΟΤΕ) ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟ(;!) ΝΑ ΔΙΑΤΥΜΠΑΝΙΖΕΙ OTI ΣΥΜΦΩΝΕΙ ΜΑΖΙ ΤΟΥΣ, ΑΛΛΑ ΟΙ "ΠΕΤΡΕΣ" ΔΕΝ ΔΙΝΟΥΝ ΤΗ ΛΥΣΗ, ΓΙΑΤΙ ΟΙ "Α Γ Ο Ρ Ε Σ" ΓΙΑ ΝΑ (ΜΑΣ) ΕΜΠΙΣΤΕΥΤΟΥΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΟΥΝ... ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΤΩΝ ΚΟΠΩΝ (ΜΑΣ)... ΤΙ ΩΡΑΙΟ ΑΥΤΟ ΤΟ (ΜΑΣ), ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΜΑΣ ΚΙ ΑΥΤΟΣ... ΕΞΥΠΟΝΟΕΙΤΑΙ -ΠΟΥ ΛΕΕΙ ΚΙ Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΠΟΥΛΟΣ- ΜΕ ΤΟ ΥΒΡΙΔΙΚΟ ΤΟΥ ΛΕΞΟΥΣ [ΘΕΕ ΜΟΥ, ΤΙ ΛΕΩ, ΤΙ... ΛΑΙΚΙΣΤΗΣ ΠΟΥ ΓΙΝΟΜΑΙ:)] KAI TA KANO TOY, ΜΕ... ΠΡΟΙΚΑ... ΤΟ ΕΠΩΝΥΜΟ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ ΤΟΥ [ΠΟΥ ΠΗΓΕ 3 ΦΟΡΕΣ ΕΞΟΡΙΑ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΑΠΠΟΥ ΤΟΥ ΠΟΥ ΠΗΓΕ 6... ΚΑΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΔΙΑΛΕΞΕ ΑΥΤΟΣ ΤΟ ΤΟΠΟ ΤΗΣ ΓΕΝΝΗΣΗΣ ΤΟΥ... ΕΝΩ ΟΛΟΙ ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΑΛΛΟΙ, ΟΙ ΧΑΖΟΙ, ΤΟΝ... ΔΙΑΛΕΞΑΜΕ :))] Η ΤΟΥ... ΘΕΙΟΥ ΤΟΥ!

ΚΑΙ ΟΙ ΒΟΛΙΚΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ ΧΕΙΡΟΚΡΟΤΟΥΝ (ΚΑΙ ΜΕΤΑΞΥ ΑΥΤΩΝ ΚΑΙ ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΕΚΕΙΝΟΙ ΠΟΥ, ΟΤΑΝ Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΤΟΥ ΤΟΝ ΕΚΑΝΕ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΥΠΟΥΡΓΟ ΠΑΙΔΕΙΑΣ, ΞΕΝΥΧΤΟΥΣΑΝ ΣΤΗ ΠΛΑΤ. ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΦΩΝΑΖΑΝ... ΠΑΡ' ΤΗ ΠΡΟΙΚΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΦΥΓΕ ΚΙ ΕΤΣΙ ΤΟΤΕ ΕΓΙΝΕ, ΣΕ ΛΙΓΟ ) ΚΑΙ... ΘΑΥΜΑΖΟΥΝ ΤΗ ΣΟΦΙΑ ΤΟΥ... ΠΟΥ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΙΔΙΟΥΣ ΛΕΙΠΕΙ...

ΑΛΙ, ΑΛΙ!

ΘΑ ΤΟ ΞΑΝΑΠΩ ΚΙ ΑΣ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΦΑΙΔΡΟ:
"ΚΙ ΕΙΧΕ ΒΥΖΙΑ ΑΣΠΡΑ ΣΑ ΤΑ ΓΑΛΑΤΑ ΚΑΙ ΜΟΥ 'ΛΕΓΕ ΓΑΡΓΑΛΑΤΑ."
ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΠΑΙΔΕΙΑ ΤΩΝ ΠΑΣΗΣ ΦΥΣΕΩΣ... ΝΤΕΡΜΠΕΝΤΕΡΗΔΩΝ!

ΥΓ. ΑΚΟΜΗ ΚΙ ΑΝ ΔΙΑΦΩΝΩ ΣΕ ΟΡΙΣΜΕΝΑ ΜΕ ΤΗ ΚΑΤΕΡΙΝΑ (ΑΛΛΩΣΤΕ Η ΔΙΑΦΩΝΙΑ ΕΙΝΑΙ ΚΙ ΑΥΤΗ ΕΝΑ ΚΙΝΗΤΡΟ ΠΡΟΣ ΔΙΑΛΟΓΟ) ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΜΠΡΑΒΟ ΤΗΣ ΑΞΙΖΕΙ (ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΤΗ ΓΝΩΡΙΖΩ), ΟΤΙ ΕΧΕΙ ΤΟ ΘΑΡΡΟΣ ΝΑ ΑΛΛΑΖΕΙ ΓΝΩΜΗ, ΑΠΟΨΗ, ΟΤΑΝ ΒΛΕΠΕΙ ΟΤΙ ΕΣΦΑΛΛΕ ΚΑΙ Ν' ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΙ (ΤΙ ΣΠΟΥΔΑΙΟ ΠΡΟΤΕΡΗΜΑ ΑΛΗΘΕΙΑ!) ΤΟ ΣΦΑΛΜΑ ΤΗΣ ΜΕ ΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΠΡΑΞΕΙΣ!!!