Πέμπτη 26 Ιουνίου 2008

"Ένας απο τους δυο μας πρέπει να φύγει...." είπε ο Oscar Wilde στην ...ταπετσαρία του

Η τάξη δεν συγκαταλέγεται στις ....πολυπληθείς αρετές μου.

Μια ζωή πανηγυρτζού, μια ζωή να χαζεύω το χάος που δημιουργούν οι άλλοι και που εγώ επιτείνω με απαράμιλλη τέχνη.


Από παιδί με θυμάμαι να ζητάω, να παρακαλώ, να εκλιπαρώ να με πάνε ...στον κόσμο... στην ...οχλαγωγή, στις ...πλατείες, στα ...πανηγύρια, στις ...λαϊκές, στα ....παζάρια.


Από παιδί με θυμάμαι να κοιτάω να την κοπανήσω από το εξαιρετικά περιποιημένο χέρι της μαμάς μου, να ξεφύγω από το αποτροπιασμένο βλέμμα της, να χαθώ, να γυρίσω, να δω, να ακούσω, να μυρίσω, να ...ζήσω.


Την πρώτη μου φορά στην Ομόνοια, τεσσάρων ετών, χαζεύοντας το ... θαύμα των κυλιόμενων, ...ξέφυγα, και ...χάθηκα.

Και γύρισα όλη την υπέροχη υπόγεια Πολιτεία μου, μαγεμένη από τον ...έξω κόσμο, με ύφος απόλυτης ηδονής και εξωφρενικής σιγουριάς, μέχρι που κάποιος .... ανόητος με ...στολή, όπως ανόητοι είναι όλοι όσοι ...φοράνε στολή...ακόμα κι αν δεν φαίνεται η στολή τους ....δια γυμνού οφθαλμού, με βούτηξε και με επανέφερε στον κόσμο που ...θεωρητικά, σύμφωνα με τις γραφές, ανήκα.


Τιμωρήθηκα παραδειγματικά..... Ξαναείδα την Ομόνοια, 8 χρόνια μετά, αλλά ακόμα ...την λατρεύω.


Η πρώτη μου φυγή. Την ακολούθησαν......πάρα πολλές.

Σας είπα αλλάζω.....χρώμα.... Και όχι μόνο.....

Όπου γυρίσω, όπου κοιτάξω, βλέπω πόδια κρεμασμένα από σκαλωσιές, κεφάλια να βγαίνουν από ζαρντινιέρες, χέρια να μπαίνουν από παράθυρα, κόφτες να κόβουν τοίχους.


Αν κάποιοι θυμάστε αυτό το βιβλιαράκι που μπορούσες να συναρμολογήσεις όποιο κεφάλι, σε όποιο κορμό και να κοτσάρεις και ότι πόδια ήθελες, ε, εγώ το ζω, είναι πια η καθημερινότητα μου.


Από τις 7 το πρωί, το τσίρκο, με τους ακροβάτες, τους θηριοδαμαστές, τους νάνους και τους γίγαντες, ακροβολίζεται στο σπίτι μου με μουσικές από γλώσσες, από εργαλεία, από ραδιόφωνα, στην διαπασών.


Και η καλή σου, το γλεντάω τρελά.

Ξαναζώ την Ομόνοια.

Ξαναφτιάχνω την δική μου Ομόνοια.

Όπως μόνο εγώ ξέρω να φτιάχνω τις δικές μου Πλατείες.

Τις δικές μου Πολιτείες.

Τις δικές μου Αλήθειες.

Κάποτε θεωρούσα ότι το μεγαλύτερο λάθος της ζωής μου είναι ότι δεν έγινα ταξιτζής.

Να οδηγώ όλη νύχτα στην πόλη!!!!!!!!!!

Όνειρο ζωής, που ακόμα το πιπιλάω, σαν πανακριβη καραμέλα και που κάθε άλλο παρά το έχω αποκλείσει.

Τώρα κατάλαβα, ότι το μεγαλύτερο μου λάθος είναι ότι δεν έγινα .....μάστορας. Ότι εγώ αυτό το πανηγύρι, θα το ζήσω μόνο για λίγες μέρες και όχι για πάντα......

Αυτό το απίστευτο τουρλουμπουκι, όπου τίποτα δεν είναι στην θέση του, όπου η ...θέση του ...είναι το απόλυτα σχετικό ...μέγεθος, όπου όλα μπορεί να γκρεμιστούν με την ίδια ευκολία που χτίστηκαν, όλα μπορεί να ξαναχτιστούν με την ίδια ευκολία που γκρεμίστηκαν, είμαι εγώ!!!!!!!!

Ο ...κ. Α., που .....υποτίθεται έκανε τα σχέδια των ...κάποιων ....αλλαγών, που υποτίθεται επιβλέπει, που ξεκίνησε με τη γνωστή γιαπικη καλλιτεχνική υπεροψία του, που με το ζόρι τον έσωσε ο μαστρο-Φλωρίν από το εγκεφαλικό, ακόμα το βλέπω να περνάει από το μάτι του, ε, ...ξυστά τώρα, (Κατερίνα μου, σύνελθε, μου λέει ο καινούργιος κολλητός μου, 40 χρονών είναι ο άνθρωπος, μην τον στείλουμε....), από το εσπρεσάκι του, το έχει ρίξει .... στο κανένα ουισκάκι έχουμε, και σύντομα τον βλέπω να μοιράζεται μαζί μας τις ρακές.

Μέσα από αυτό τον απίστευτο χαμό, με νάιλον που ανεμίζουν, με τρύπες που χάσκουν, με πόρτες που εξαφανίστηκαν, με πεδιάδες που απλόχωρα ανοίγονται, με σεντόνια που χορευουν, με χρώματα που περιμένουν ανυπόμονα να απλωθούν, έχοντας απέναντι μου, τους φίλους μου, τους γελαστούς καινούργιους κολλητούς μου, σας γράφω για να μοιραστώ μαζί σας την χαρά μου.


Πιστεύω ότι όλα θα πάνε καλά, ότι δεν θα μου πέσει ...... ο ουρανός στο κεφάλι, ότι δεν θα βρεθώ θαμμένη κάτω από τα μπάζα της αρχιτεκτονικής μου μαεστρίας, με μόνο το κεφάλι μου έξω και από πάνω μου τον .....κ. Α. να μου λέει ουρλιάζοντας-όσο δηλαδή, θα μπορεί να ουρλιάξει κι αυτός ο έρημος από τις ρακές...- «Δεν στο έλεγα εγώ ότι είσαι θεόμουρλη;;;;;; Δεν στο έλεγα εγώ ότι αυτό ....δεν πρέπει να το γκρεμίσουμε;;;;;;»

23 σχόλια:

monahikoslikos είπε...

Τι έγινε ρε Κατερίνα που πήγαν ο Καμύ κι ο Σίσυφος;
Το «Δεν στο έλεγα εγώ ότι είσαι θεόμουρλη;;;;;;" - ο Καμύ στο είπε ή ο Σίσυφος;

Ανώνυμος είπε...

Τι κάνεις Κατερίνα μου, ανακαίνιση το σπίτι κι έχεις τέτοια χαρά;
Αν είναι αυτό που κατάλαβα, τότε όντως είναι θεόμουρλη!!!
Εγώ θα χα πάθει 3 εγκεφαλικά και 2 καρδιακά επεισόδια αν ζούσα σε γιαπί.
Μ΄ αρέσει όμως που το διασκεδάζεις. Μου φτιάχνεις και μένα τη διάθεση. Μπράβο στην αντίληψη που έχεις για τα πράγματα. Τι να πω. Έχω σηκώσει τα χέρια ψηλά!
Καλά ξεμπερδέματα..

katerina είπε...

Μα όλοι είναι εδώ Λυκε.
Ο Καμύ, γκόμενος όπως πάντα, χαλάρωσε την γραβάτα και ...περιφρόνησε την μοίρα του, ο Σισυφος βοηθάει να ανεβάσουμε τις πέτρες,ε, ενίοτε αραζει κι αυτός λίγο, να κάνει ένα στριφτό, κι ο Οσκαρ Ουάιλντ παράτησε τον Αλφρεντ Ντάγκλας, την κοπάνησε απο την φυλακή ....de profundis μας διηγείται τον πόνο του, και καθισμένος στον καναπέ που τον ξεσκονησα για χάρη του, με καμαρώνει.

Εσύ ακομα ψάχνεις για βουνοκορφή ή θα κατηφορήσεις θάλασσα;;;

katerina είπε...

Αχ zanzibar μου, όποτε νοιωσεις και εσύ την ανάγκη ...να σηκώσεις τα χέρια ψηλά, την ανάγκη....αλλαγής, κανένα τοίχο για γκρεμισμα, κανένα παραθυρο για άνοιγμα, έχω την καλύτερη παρέα. Θαρθούμε, και ....μα τω Θεω, θα ανοιξουμε ...τα πάντα.
Και ναι ...είμαι θεόμουρλη.

Nomad είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Nomad είπε...

Οταν λες θεόμουρλη, εννοείς ότι πιστεύεις στο θεό σε συνδυασμό με τη μουρλα;

katerina είπε...

Πιστευω Νομάδα μου.
Πιστευω στον Θεό, δεν φαντάζομαι να σε πειράζει που συχνά, συνήθως μια φορά τον μήνα, ...αλλάζω τον Θεό που πιστευω;;;
Και επειδή, κι αυτοί οι ...Θεοί πιστευουν σε μένα, διεκδικώντας με ....με μουρλάνανε.

Η μαμά μου, καθ' όλα αξιοσέβαστη κυρία, ρωτάει καθημερινά, άπαξ τουλάχιστον, "παιδί μου, είσαι τελειως τρελή;" και απαντάει πριν προλάβω να επιχειρηματολογήσω "μα τι ρωτάω και εγώ τώρα;;"
Ε, Νομάδα μου, αμα το λεει και η μανούλα!!!!!!!!!!!

Ανώνυμος είπε...

Δεν το είχα σκεφτεί έτσι.
Ο Γιώργος, τελικά, ταπετσαρία αλλάζει;
Άλλοι προσπαθούν να αλλάξουν ζωή και άλλοι ταπετσαρίες.
Είναι και μερικοί που θέλουν να αλλάξουν κόμμα, να αλλάξουν το κόμμα τους ή να μας αλλάξουν τα φώτα.
Όλοι είμαστε μια αλλαγή. Mια ωραία ατμόσφαιρα υπό ανακαίνιση. Μια ζωή ανακαίνιση.

Ανώνυμος είπε...

Eκτός κι αν είναι το επάγγελμά σου, οπότε, καλά να πάθεις!!!
Φιλιά κοραλένια!

spyros1000 είπε...

perasa gia mia kalhspera....

Nikos Lioliopoulos είπε...

και η μικρη Κατερίνα , η κόρη ρου μάστορα; Δεν ξανάρθε;

katerina είπε...

Οδυσσέα καμμιά φορά οι λέξεις λένε πολύ περισσότερα απο όσα αντέχουμε να πουμε.
Και κοιτα δυο λέξεις που ....συγκρούονται μετωπικά.
Η λέξη "αλλαγή" και η λέξη "ανακαίνιση".
Η ανακαίνιση, είναι αυτή που εμποδίζει ....την αλλαγή. Ή την αναβάλλει....

katerina είπε...

Σπύρο 1000, κάποτε το ρολόι του τσαντηριού μου, έδειχνε ώρα ....Καλιφόρνιας.
Το άλλαξα, την έκανα ώρα ...πατρίδας, γιατί τελικά εχει σημασία η ώρα που σου λέει ο συχωριανός την καλησπέρα του.
Καλημέρα Σπύρο.

katerina είπε...

Νίκο, η Κατερίνα, η κόρη του ...γίγαντα, είναι πάντα εδώ. Της αρέσει ή όχι, είναι υποχρεωμένη να με ακολουθεί παντού.
Πολυ απλά γιατί είναι ΕΓΚΛΩΒΙΣΜΕΝΗ ...μέσα μου.

Homo Sapiens είπε...

Τόσες εσωτερικές αναζητήσεις, τόσα νοήματα, τόσα συναισθήματα...Μελαγχολία, αγωνία, θλίψη, χαρά, νοσταλγία...Κατερίνα, μήπως να φωνάξω κάποιον να μου γκρεμίσει το ...σπίτι?

Καλησπέρα!

cynical είπε...

Καλημέρα Κατερίνα, Απ' ότι βλέπω καλό φαινεται το συνεργειο των Πολωνών. Επίσης σε πληροφορώ ότι εγώ ήθελα να γινω νταλικέρισσα...
Οχι οτι μου εχει φυγει τελειως.

Yannis Petsas είπε...

Θα 'λεγε κανείς πως είσαι στη χώρα των θαυμάτων αλλά δεν θυμάμαι, έπαιζαν σαλτιμπάγκοι στην Αλίκη;
Καλό απόγευμα

katerina είπε...

Homo, από όσο μπορώ να σε ψυχολογήσω, αν τα φαινόμενα ...δεν απατούν (εμένα βέβαια με ...απατούν διαρκώς, άρα μην σε πάρω και στο λαιμό μου να βλέπεις τα άστρα), θα σου έλεγα ..ΓΚΡΕΜΙΣΕ.
Ξαφνικά βλέπεις πίσω από τον τοίχο και λες....ε, ας το διαολο, κοιτα τι θέα έχανα, τόσα χρόνια!!!!

katerina είπε...

Το συνεργείο cynical μου...άπαιχτο.

Έχουνε πέσει στα πατώματα απο τις μπύρες και τις ρακές και με έχουν αφήσει στην ησυχία μου να βαράω κατα βούληση.

Μόνο ο κ. Α. εχει αγκαλιάσει ένα δοκάρι και φωνάζει ...πάνω απο το πτωμα μου, και εγω κραδαίνοντας την βαριά φωνάζω ..πίσω και σε έφαγα....

Και μιας που απο ότι καταλαβαίνω και εσένα ο ...δρόμος είναι που σε εξιτάρει, πάμε μαζί να βγάλουμε επαγγελματικό δίπλωμα;;;

Αν πάλι δεν βρώ παρέα για να περασω την ...μηχανολογία, θα συνεχίσω να ασχολούμαι με τις κατεδαφίσεις

katerina είπε...

Καλως ήρθες στο τσαντήρι μου Γιάννη Πέτσα.
Έχω μια ιδιαίτερη σχέση με τους σαλτιμπάγκους, τους αγαπάω και με τιμουν με την παρουσία τους στην ....χώρα μου.

Yannis Petsas είπε...

Φεύγω σε μερικές μέρες, λόγω κατεδαφίσεως. Είναι δική μου επιλογή, είπα ν’ αλλάξω το ισόγειο, τοίχοι, μπάνια, τι χρειάζονται όλα αυτά; Είπα να μετακομίσω κιόλας γιατί θα πάρει μήνες αυτή η δουλειά και δεν θα γινόταν να έμενα εδώ... τώρα ο Θεός να βάλει το χέρι του τι θα γίνει... φλυαρώ. Ήθελα να σου πω πως σε νοιώθω.
Γιατί δεν παίζεις κι εσύ στο θεατρικό με τον Σπύρο; Παίζουμε το έπος της Τιμοξένης... αγνώστου.

katerina είπε...

Γιάννη, ασφαλώς και δεν χρειάζονται ...όλα αυτα.
Ανοιχτοί ορίζοντες Γιάννη. Ανοιχτοί...
Καλά, κράτα και μια γωνίτσα, κλειστή, σφαλιστή για τα πολύ δύσκολα, αλλά ασε τους ....σαλτιμπάγκους να κυκλοφορούν ελευθεροι.
Και μην φύγεις απο το πανηγύρι Γιάννη.
Μείνε εκει, πάρε και εσύ την βαρειά και .....φουρνέλο...
Τα όμορφα σπίτια....όμορφα καίγονται...
Ιδιαίτερα τα ...σπιτια του μυαλου.

cynical είπε...

Κατερίνα, ξερεις κανενα φροντιστήριο για νταλίκες; Τωρα που λες για μηχανολογια, λιγο τρομαζω. Δε μου λες, πρέπει να αλλάζουμε λάστιχο εμεις;;;