Σάββατο 3 Μαΐου 2008

Και τι ζητάω, τι ζητάω, μια ευκαιρία στον Παράδεισο να πάω.....

Τι δράμα και τούτο, να θες να γράψεις και να μην έχεις θέμα.
Δεν έχω θέμα, δεν έχω τίποτα να πω, "έτσι κι αλλοιώς τα ξέρουν όλα" που λέει κι ο Σαβόπουλος, αλλά έχω ανάγκη να σας ξαναβρώ, εσάς τους συχωριανούς μου (συχωριανοί, θα επιμείνω phototherapy, το «συγχωριανοί» κάτι μου κάνει σε πολύ επίσημη προσφώνηση), να ξαναβρώ όλους εσάς που βγάλαμε έναν χειμώνα παρέα, όλους εσάς που δεν κοιταχτήκαμε στα μάτια, που δεν γνωρίζουμε ο ένας την γλώσσα του σώματος του άλλου, που δεν μοιραστήκαμε μαζί χαρές, επιτυχίες, πανικούς, απογοητεύσεις, απελπισίες, που μπορούμε χωρίς συναισθηματικό κόστος να αγνοήσουμε ο ένας τον άλλο, που με κάνατε χαρούμενη με ένα «γεια» σας, που με κάνατε θηρίο όταν ……αναποδογυρίσατε αυτό που θεωρούσα σαν τεκμηριωμένη γνώμη, και που τελικά τυχαία ή επί τούτου εισπράξατε το απόλυτο ....μέσα μου.

Και θα σας εξομολογηθώ και κάτι- και ρε γαμώτο, πρέπει να με κατατάξετε στους πιο γενναίους του χωριού- μιας που απερίφραστα, χωρίς την παραμικρή ....αιδώ, σας το λέω φόρα παρτίδα, .....σας χρειάζομαι.

Λοιπόν, δεν έχω θέμα για σήμερα.
Σκέφτηκα να πούμε για την Άνοιξη.

Αλλά τι να σας πω εγώ;;;;;

Ανήκω σε μια γενιά γυναικών που δεν έμαθε να χαϊδεύει και να χαϊδεύεται και που νοιώθει πάντα αμήχανη και ρωτάει γιατί, τις όσες φορές που της προσφέρανε λουλούδια, της μιλήσανε για φεγγάρια, της περιγράψανε ηλιοβασιλέματα ή της ζωγραφίσανε τον οργασμό ...της φύσης.

Να πούμε για την Πρωτομαγιά, εργατική ή εκδρομική;;;
Νομίζω ότι το θέμα εξαντλείται στην μεν εργατική, στην υπερδραστηριότητα του Πρωτάρη (Αλέξη μου, μανάρι μου, οι γραφές λένε ότι και το Πασοκ κάποτε 17% είχε , αλλά …..ο γαμπρός ήταν .....η Σαραντάρα, όχι ο Πρωτάρης) και όσο για την εκδρομική ....να σας πω ότι την κατάλαβα θα σας πω ψέματα, όταν .....συνήλθα είχε ήδη περάσει.

Να πούμε για τα ...τα βιοκαύσιμα και ότι τώρα ούτε κότες ούτε κόκκινα αυγά δεν μπορούμε να έχουμε, καλύτερα να αγοράσετε κόσμημα στην κοτούλα σας, αν διαθέτετε τέτοιο pet, παρά καλαμπόκι;;; Α, παπαπαπα, πολύ βαρύ για ανοιξιάτικα μεσάνυχτα....

Να πούμε για το άγχος, την κατάθλιψη, την ανικανότητα, την αϋπνία, την βουλιμία για άχρηστα προϊόντα και ακόμα πιο άχρηστες σχέσεις;;;; όχι, όχι σήμερα, σας αγαπώ πολύ και σας χρειάζομαι ακόμα περισσότερο

Να σας πω για το πως πέρασα το Πάσχα;;; Γρήγορο θέμα….Όσο άθλια και ...επετειακά το περίμενα. Τελικά το μόνο που δεν μου επιφυλάσσει ποτέ εκπλήξεις σε αυτή τη ζωή, είναι το Πάσχα.

Ε, δεν έχω θέμα. Αλλά θέλω να έχω εσάς. Και έτσι.....

Είμαι πάλι εδώ, καθόλου σοφότερη, και περιμένω το «γεια» σας, περιμένω για ότι έχετε ευχαρίστηση, και τι ζητάω, τι σας ζητάω μωρέ;;;

Μια ευκαιρία στον Παράδεισο να πάω........

Βοηθάτε συχωριανοί, ζόρικη η Ανοιξη...

35 σχόλια:

αντωνης είπε...

επειδη και για μενα η ανοιξη, οπως και το καλοκαιρι ειναι ζορικες εποχες (εκτος των 10-15 ημερων των διακοπων) περνωντας απο εδω ας αφησω μια γλυκια καληνυχτα.

:)
Φιλια Κατερινακι!

katerina είπε...

Αχ, βρε Αντώνη, είδες οι φίλοι σε μυρίζονται ...στα ζόρικα. Και σε βρίσκουν. Και σε καληνυχτίζουν.
Καλη νυχτα Αντώνη.

tzonakos είπε...

Εκπληκτικό το άνοιγμα του θέματος με αυτο το τραγούδι για τον Παράδεισο.
Μέ έκανες να το τραγουδάω νυχτιάτικα δυνατά. Βλέπεω διαδήλωση στο Σύνταγμα με κεντρικό σύνθημα :
"Κάτω οι μπλόγκερς οι φάλτσοι"
Λοιπόν το απόγευμα αυτο σκεφτόμουν, οτι δεν εχω τι να πώ, επειδή εχω τόσα πολλά που δεν φτάνει ενα μπλόγκ.
Γι αυτο εχω κι άλλο άλλωστε, κι όχι μόνο ενα. Αλλα εγω ΕΝΑΣ είμαι, εσυ ΜΙΑ, όλοι μας απο ένας/μία και κανείς ίσως δεν θα ηταν ίδιος χωρίς τους άλλους.
Γι αυτό μείνε, γράφε όταν νιώθεις ΟΚ γιατι εχεις δυνατή γραφή και καθαρή σκέψη. Αυτο μου βγάζεις τουλάχιστον. Το θέμα δεν το κηνυγάς, έρχεται μόνο του ή στρώνεις ενα πλάνο θεμάτων για τις επόμενες 20 μέρες.
Πολλά λέω νυχτιάτικα ενω θα θελα να μαι σε μιά παραλία με σιγανή μουσική να λέει : "... στον παράδεισο να πάω".
Καληνύχτα :)

αντωνης είπε...

"γιατι εχεις δυνατή γραφή και καθαρή σκέψη"

ΣΥΜΦΩΝΩ με το Τζονακο.

Κατερινα, δεν γραφουμε γιατι πρεπει αλλά γιατι γουσταρουμε. Οποτε και αν εχουμε ορεξη.

:)

Ανώνυμος είπε...

Καλημερα και καλο μηνα.Ωραιο το κειμενο σου.
Εαν θέλεις κάνε μια βόλτα απο το site μας.

tractatus είπε...

Ωπα! Πέσαμε πάνω στις προσκλήσεις Κατερίνα μου! Καλώστηνε την πέρδικα ξανά στα λημέρια....Μα αφού ε! δεν ήταν τόσο εξαιρετικά όλα χμ γιατί δεν είχες ένα laptop να μας γράφεις...εμείς δεν σταματήσαμε πάντως...κι ακόμα κι αν μπήκες σε θέμα που δε πολυγουστάρεις, υπήραν κι άλλα πιο πριν για σχολιασμό...πάντως εγω σου απάντησα και στο τρέχον και πολύ θέλω να ακούσω τα επιχειρήματά σου επι του θέματος....οσο για τον συγγραφέα...μη ταυτίζεις πάντα τα επιχειρήματα ενός κειμένου με το πρόσωπο...

cinderella είπε...

Εγώ θα κάτσω εδώ. Σε μια γωνιά με τσιγάρο και καφέ (γιατί άραγε τα πιο ωραία πράγματα είναι και τα πιο βλαβερά; Δεν θέλω απάντηση, ρητορική η ερώτησή μου) και θα ακούσω τη σιωπή σου Κατερινιώ μου. Δε με τρομάζουν οι άνθρωποι που δεν έχουν τι να πουν. Με τρομάζουν αυτοί που ΠΑΝΤΑ βρίσκουν να πουν. Ακούω τη σιωπή σου Κατερινιώ. Κι ας μην έχουμε κοιταχτεί στα μάτια. Αρκεί που αυτά τα μαγικά μηχανήματα μας έφεραν κοντά. Άτιμη τεχνολογία...!!

blogger είπε...

Γεια σου βρε Κατερίνα και χρόνια πολλά σε όλους!

Homo Sapiens είπε...

Καλημέρα Κατερίνα,

Λίγο πιο πάνω η αγαπητή Σταχτοπούτα λέει κάτι υπέροχο "Δε με τρομάζουν οι άνθρωποι που δεν έχουν τι να πουν. Με τρομάζουν αυτοί που ΠΑΝΤΑ βρίσκουν να πουν".
Να, λοιπόν, μία φράση όμορφη, δροσερή, σχεδόν ανοιξιάτικη! :)

katerina είπε...

Και ανοίγω τα μάτια, και ανοίγω το παράθυρο, ξέρετε αυτό που βλέπει στην πλατεία του χωριού μας, και να μαστε....

Τζονάκο, πάμε μαζί, ελα φάλτσα, ΚΑΙ ΤΙ ΖΗΤΑΩ;;; ΤΙ ΖΗΤΆΩ;;;
και ναι γαμώτο, το κατάλαβες!!!
Και εγώ σε μια παραλία, βράδυ, ξεκίνησα να σιγοψιθυρίζω "το μια ευκαιρία στον Παράδεισο να πάω..." και ξαφνικά έγινε φωνή, κραυγή, μότο, σύνθημα, και βγήκε....
Και αυτό ήρθα να μοιραστώ μαζί σας, ελα πάμε...."και τι ζητάω; και τι ζητάω; μια ευκαιρία στον Παράδεισο να πάω...."

katerina είπε...

radiopoint, παιξτο το κομμάτι....

katerina είπε...

Λενιώ μου καλημέρα.
Πρόκληση, πρόσκληση, για τους φίλους.
Και ναι,έχεις δίκιο, σκληρή η άνοιξη χωρίς τους φίλους.
Σας είδα ότι συνεχίσατε, και είδα και τα άλλα σου τα θέματα, αλλά δεν ξέρω μου κακοκάθεται να μπαίνω σε μια κουβέντα που ....τελειωσε, και ναι ο Κοτζιάς μου κάνει τα νευρα ...κρόσια, αλλά θα το κάνω. Θα έρθω να κάνω την προβοκάτσια μου, με γλύκα για σένα και θυμό για εκείνον...

aerostatik είπε...

"Ανήκω σε μια γενιά γυναικών που δεν έμαθε να χαϊδεύει και να χαϊδεύεται "

μου έκανε μεγάλη εντύπωση η φράση σου,,,
Δεν είναι θέμα για ανάρτηση ?

katerina είπε...

Σταχτοπούτα έχεις φωτιά;;;

Θα ανάψουμε το τσιγαράκι μας (όλα τα ωραία σε αυτή τη ζωή ή βλάπτουν την υγεία ή είναι ....αμαρτίες), θα αράξουμε στον καφενέ της πλατείας και θα πούμε όλα όσα δεν λέγονται. Όλα όσα είναι πίσω από αυτά που λέμε. Συντρόφισα της ηχηρής σιωπής, πάμε να ...ψιθυρίσουμε....και τι ζητάω, τι ζητάω;;

katerina είπε...

Αχ Γιωργη μου, καλώς τον. Μου έλειψε το καπελάκι σου, μου έλειψε το μισό σου πρόσωπο, μου έλειψε το ...γεια σου.

katerina είπε...

homo sapiens, οι Σταχτοπούτες πάντα τα λένε όλα.
Αλλωστε οι Σταχτοπουτες είναι απλά βαριεστημένες Πριγκήπισες, που κάποια στιγμή, παραχωρούν την εκτελεστική εξουσία σε ... Αυτόν με το κληρονομικό δικαίωμα στον ...θρόνο. Και τον κάνουν Πρίγκηπα.

katerina είπε...

aerostatik, καλώς ήρθες.
Ναι, ίσως να είναι η επόμενη ανάρτηση. Αλλά, ίσως να ήταν και όλες οι προηγούμενες...

tzonakos είπε...

Επέτρεψέ μου να απαντήσω @ aerostatik οτι θέλει πολύ θάρρος για να πει κανεις κατι τέτοιο όπως η Κατερίνα.
Σαφώς και ειναι θέμα απο μόνο του.
Πολύς κόσμος αυτο δεν το λέει και δεν το παραδέχεται.

SUN W KNIGHT είπε...

Αν δεν μάθεις να χαϊδεύεις, δύσκολα θα πας στον Παράδεισο...
Ούτως ή άλλως, ο δανδής φύλακας του παραδείσου των ρομαντικών σπάνια επιτρέπει την είσοδο σε γυναίκες...

katerina είπε...

ναι, sun w knight, μάλλον δεν θα πάω στον Παράδεισο. Μάλλον οι πύλες είναι κλειδωμένες για μένα. Και εγώ ανισχυρη, ποιώντας την αναπηρία μου, ιδεολογία, κρεμασμένη στα κάγκελα κοροιδευω ειρωνικά τους έγκλειστους του Παραδείσου.
Και μιας που παραιτήθηκα από τις σταυροφορίες πολύ νωρίς, παλευω να διαχειριστώ την κόλαση πασπαλίζοντας την με λίγη χρυσόσκονη. Τζαμπα κόπος....

cynical είπε...

Γειά σου Κατερίνα, είχες δεν είχες την ανάρτηση την έκανες και καλά μάλιστα. Άστα καλή μου1 Δύσκολη δουλειά το blogging!

katerina είπε...

cynical, εμεις οι δύο αγαπάμε τα ίδια πράγματα και τα προβοκάρουμε ξορκίζοντας τα. Έτσι δεν είναι καλή μου;;;

Ανώνυμος είπε...

η ανοιξη ειναι γεματη αλεργιες και φταιει ο καπιταλισμος.
η πρωτομαγια ειναι γεματη παπαρουνες, αρα ειναι καλη.
εδω ειναι ο παραδεισος και η κολαση εδω. αμα δε θελεις δεν τα βλεπεις. ειναι να τοχεις μεσα σου. χοντρη ακακια να λες ανοιξη και να σκεφτεσαι αλεργιες. μαρεσε ο μαης της νιοτης μου. αλλα αργα καταλαβα την αξια του.
κι ο τσιπρας αργα θα το καταλαβει,οτιδεν ριχνουν ντοματες μαζι με λοιπα αντικειμενα σε συναγωνιστες, οταν κοστιζουν 2,60.πολυτελεια ασυγχωρητη.

Meropi είπε...

Κατερινάκι μου,
παριστάνεις τη δύσκολη, αλλά τελικά το μόνο που επιζητάς για να πας στον Παράδεισο είναι λίγη επικοινωνία με τους συνανθρώπους σου.
Πώς δεν έχεις θέμα...Εσύ μέσα σε λίγες γραμμές ανέλυσες πολλά θέματα. Την ανάγκη για επικοινωνία, τη μελαγχολία των γιορτών, την Πρωτομαγιά (εργατική και λουλουδιασμένη) κ.ά.
Άντε και του χρόνου Κατερίνα μου.

pentanostimi είπε...

''ανηκω σε μια γενια γυναικων που δεν εχει μαθει να χαιδευει και να χαιδευεται''??
καλημερα,τωρα σας ανακαλυψα και εμεινα στη φραση αυτη
με μια πικρη γευση-[η γραφουσα ανηκει σε αααλλη γενιά που τα εκανε ολα αυτα και άλλα πολλά,και ειναι στενάχωρο να ''βλεπει'',γιατί βλεπει πραγματικά, τη γενια σας μετέωρη,μοναχική
φυσει αισιοδοξη λεω και στα παιδια μου ''ανοιχτητε,φτιαξτε δικους σας δρόμους,με τσαμπουκα,απεναντι στον κοσμο που σας φτιάξαμε.Συγνωμη αν σας μελαγχολησα

katerina είπε...

Οδυσσέα, εμένα δεν με παραμυθιάζεις. Ο Μάης και εσύ, μια φτιαξιά. Πάντα.....

katerina είπε...

Μερόπη μου, και εγώ έτσι σαν τον γυιό σου, εκτίω ...θητεία. Βαριά. Λοκατζίδικη.....
Υ.Γ. Άσε που εγώ δεν μπορώ να μετρήσω κι ανάποδα....

katerina είπε...

Πεντανόστιμη, καλώς την...
Κανείς δεν ξεπερνάει την γενιά του, κανείς δεν ξεπερνάει τις μνήμες του, κανείς δεν αλλάζει. Καμμιά φορά αποφασίζει να ξεμυτίσει, αντε και στα πολύ θαραλέα του κάνει την μεγάλη έξοδο, αλλά οι ρόλοι άμα δεν ξέρεις και τα λόγια ....δεν τραβάνε, η παράσταση φυλλοροεί
Κι έτσι μένεις εκει, στην μόνη σταθερά σου, στην μονη ασφάλεια σου, στην μεγάλη ανατριχίλα.
Καλή μου, δεν είναι εποχές για ηρωισμούς.....

leondokardos είπε...

Γλυκιά μου Κατερίνα,που ζητάς εθκαιρίες για Παραδείσους?
Καλύτερα να απολαμβάνουμε τους καθημερινούς,έστω και στιγμιαίους παραδείσους της ζωής,σ΄αυτούς που μας "πάει" ενα άγγιγμα,ενα χαμόγελο,ενα βλέμμα,δυό λέξεις...
Αυτοί οι παράδεισοι που δεν χρειάζονται κάν άδεια για να "μπούμε",που αποτελούν το "χώρο" του καθενός μας,πόσο μα πόσο πολύ αξίζουν!!Φτάνουν μόνο οι αισθήσεις μας...

katerina είπε...

Και το χω πει εγώ, να μην λεω μλκ, όλο και κάποιος θα τις θυμηθεί να μου τις ....εκσφενδονήσει κάποια στιγμή, και συνήθως την στιγμή που δεν πρέπει.
Καλά λεοντόκαρδε, αυτό λέει η θεωρία. Θεωρία την οποια, ναι έχεις δίκιο, εγώ εχω διαδώσει σε φίλους και αρνητές σαν τον Απόστολο Πέτρο.
Αλλά, έλα που καμιά φορά και τα εργαστηριακά data την διαψευδουν....
Ασε που κι ο Πέτρος, άκουγε τα κοκορια και σφύριζε αδιάφορος....

leondokardos είπε...

Κατερίνα μου,μη με αδικείς.Φιλοσοφικές σκέψεις,έστω και απλοϊκές? 'Ισως.Μιά προσωπική θέση ζωής?Ίσως.
Καμία 'ομως διάθεση...εξεσφενδόνησης έναντίον σου,πίστεψέ με.

OnWine είπε...

Μπερδεύτηκα....

"παλευω να διαχειριστώ την κόλαση πασπαλίζοντας την με λίγη χρυσόσκονη. Τζαμπα κόπος...."

Τζάπα κόπος, Κατερίνα???
Χρυσόσκονη, Κατερίνα?...

...και... "κόλαση", Κατερίνα?...

Θα είχα να πώ πάρα πολλά, αλλά αποδεχόμενος το απόφθεγμα της cinderella... δεν θα πω τίποτα... αρα δεν σας τρομάζω...

Εσείς με τρομάζετε...

Καλή συνέχεια - και καλό Μάη, οτι και αν λες...

Swell είπε...

Καλησπέρα, για να παραφράσω τον Επίκουρο: Γιατί Κατερίνα μου δε φτιάχνεις το δικό σου Παράδεισο, που θα σου δίνει ό,τι θέλεις κι έχεις ανάγκη; Που θα είναι ο δικός σου Παράδεισος;

marianaonice είπε...

"...Τελικά το μόνο που δεν μου επιφυλάσσει ποτέ εκπλήξεις σε αυτή τη ζωή, είναι το Πάσχα...".
Και όχι μόνο, αλλά κάθε γιορτή Κατερίνα μου για μένα είναι χειρότερα!! Κάποτε σκάρωσα κάποιους στίχους:

...Τέτοιες μέρες, τέτοιες ώρες
η λαχτάρα για κάτι άλλο
αγγίζει κατάβαθα την ψυχή μας!
κι ο πόνος της μοναξιάς γίνεται
αβάσταχτος μεσ΄ τη χαρά της γιορτής!!...

Έτσι την αισθάνθηκα τότε τη γιορτή!
Φιλάκια, και καλό ξημέρωμα.

Matrix είπε...

Καλημέρα, επέστρεψα χτες και εγώ.

Πέρασα να πω ένα γεια και μα θυμίσω 26 & σήμερα για το καλοκαίρι.

PS. Χτες που έτυχε να περνάω από τον Μαραθώνα, οι παραλίες είχαν αρκετό κόσμο (δεν το περίμενα), αρά το προτείνω ως αγχολυτικό από την επόμενο σκ, εκτός αν ακολουθήσεις την Κυριακή στο Γύρο της Αθήνας.