Περί Λουλουδιών, Αριστεράς, Ανδρών, Ferrari, και Χαρίλαου Τρικούπη (του... όχι της....)

Η Υπέροχη Μαλβίνα, το είχε καρατσεκάρει, και εγώ η καθόλου υπέροχη, επίσης, ότι οι πάσης φύσεως συμβουλές, λειτουργούν απολύτως αντίστροφα πάνω μας.

Αν τώρα είναι οι συνήθεις γονικές, και ιδιαιτέρως ...μητρικές συμβουλές, σε Κυριακάτικο τραπέζι, εκεί ή θα συγχυστούμε ο ένας με τον άλλον και όλοι μαζί αντάμα, ή θα πιω το κόκκινο κρασί του μπαμπά μου, κουνώντας .... καρτερικά το κεφάλι μου και πλήρως αποδεχόμενη τα μητρικά όνειρα.

Επειδή το πρώτο ενδεχόμενο το έχω εξαντλήσει, σε όλες τις versions του, προτίμησα το σιωπηλό, αλκοολούχο δεύτερο.

Ντίρλα, και αφού είχα κανονίσει τα ακριβή 567 τον αριθμό, βήματα που χρειάζονταν μέχρι το σπίτι μου και την στόχευση στο κρεβάτι μου, είδα ότι στον κήπο μου, άνθισαν οι Πασχαλιές. Μωβ-μωβ, μυρωδάτες, και πλουμιστές. Να πω ότι μου λένε τίποτα τα λουλούδια;;; Ψέμα θαναι.

Θες η αλκοολική ζύμωση που συνεχιζόταν στο στομάχι μου, θες κάτι απωθημένοι ρομαντισμοί της εφηβείας μου, μην τρομοκρατείστε, καλά πατικωμένοι, θες ότι φοβήθηκα τον χρόνο που τρέχει - καλέ πότε είχε ανθίσει η μυγδαλιά - ας πούμε ...... κάτι μου έβγαλε. Τώρα το ....συγκινήθηκα;; Ε, καλά μην τρελαινόμαστε.

Έχω την τύχη, ο κήπος μου να συνορεύει με τον κήπο της εξοχικής κατοικίας του Χαρίλαου Τρικούπη. Αυτού του έρημου Έλληνα, που πέθανε στο Παρίσι, και η από τότε μίζερη ελληνική δημόσια διοίκηση, εσκέφθη, εσυσκέφθη και απεφάσισε, ότι .....κοστίζει πολύ να σταλεί Ελληνικό πλοίο, να μεταφέρει τη σωρό του.

Αυτού του έρημου Έλληνα, που συμπύκνωσε όλη την Ελληνική μοίρα και μιζέρια σε τρεις λέξεις «ανθ’ ημών Γουλιμής»

Αυτού του έρημου Έλληνα, αδελφού της Υπέροχης Σοφίας, που ερωτεύτηκε τρελά, παράφορα, και απόλυτα σιωπηλά, τον Δηληγιάννη, του οποίου το σπίτι, δύο τετράγωνα παραπάνω, ρημάζει μεγαλοπρεπώς κάτω από την Δημοτική προστασία.

Κατι οι πασχαλιές, κατι το παστιτσιο που μαλλον δεν επέτρεπε, στο κρασάκι μου, να απορροφηθει ευκόλως, ας δούμε και το τελος απο το grand prix του Μπαχρειν.
Και ναι, ρε γαμώτο, ΝΑΙ!!!!!!! Ο θρασύς, επιθετικός Φελίπε τους τα χωσε.
Και ναι, ο Μάσσα, που πήρε πριν κανα πεντάρι χρόνια την F2000, και την πρώτη μέρα εκανε καλύτερο χρόνο από τον Σουμάχερ. Και τον βάλανε ....πόσα; κανα δυο χρόνια δοκιμαστή να ....ηρεμήσει - άκου να ηρεμήσει;;;;
Και ναι τους πήρε τα ...σώβρακα ο Φελίπε μου (τώρα για το «μου», μεθυσμένη είμαι, ότι θέλω σκέφτομαι).
Και με τι διάολο σαμπάνιες, χωρίς αλκοόλ, καταβρέχουνε τον εμίρη;;;;

Άντε τώρα για siesta... Ούτε λόγος…..

Και πάντα προνοητική για τις αϋπνίες, δυσπεψίες, και άλλες ...ιες, όλο και έχω γράψει κανένα επεισόδιο από τα υπέροχα «υπέροχα πλάσματα». Και πάντα υπάρχει η ώρα τους...

Και ναι ο Υπέροχος Πυρπασόπουλος, ο πιο άνδρας των ανδρών, που όπως γαμώτο, όλοι οι όμορφοι, ευαίσθητοι, τρυφεροί, αισθησιακοί, προστατευτικοί, γαλαντόμοι, ευφυείς, χιουμορίστες, άνδρες είναι ....gay.

Εμ, βέβαια, αν διαθέτεις όλα αυτά, τρελός είσαι να φας την ζωή σου με γυναίκες;;;; Εγώ, χεχε, θα το κανα;;;;;

Και η ατάκα: «για μερικούς από εμάς η Αριστερά είναι σαν τα παλιά σινεμά. Δεν πολυπηγαίνεις αλλά δεν θες και να κλείσουν. Και πάντα ελπίζεις ότι κάποια στιγμή θα φέρουν μια καινουργια ταινία και θα μαζέψουν όλο τον κόσμο απο τα multiplex»