«…η ηλικία μου δεν μου δίνει την ατομική δυνατότητα δυναμικής αντίδρασης…»
Είναι τόσο γλυκά διακριτική η μομφή του για όλους Εμάς.
Ξέρουμε.... Γνώριζε.... Δεν χαρίζονται τα πραγματα.... Διεκδικούνται....
Με συνθλίβει αυτη η μικρή του προταση. Τοσο προσεκτικά διατυπωμένη. Όπως αυτές τις γονικές συγκαλυμμένες …παρατηρήσεις που ξεφτίζει θαρρείς η μομφή τους γιατί ξεστομίζονται τόσο τρυφερά, τόσο αγαπησιάρικα, τόσο πατρικά… Μια τόση δα φρασούλα για εμάς.
5 σχόλια:
Την ίδια στιγμή το αναιρεί Κατερίνα μου, "...(χωρίς βέβαια να αποκλείω αν ένας Έλληνας έπαιρνε το καλάζνικωφ ο δεύτερος θα ήμουν εγώ)..."
Τελικά σκέφτομαι ότι είχε πολύ ζωή μέσα του. Έκανε την μεγαλύτερη πολιτική πράξη που θα μπορούσε να κάνει κάποιος αυτή τη στιγμή...
Δεν ήταν πράξη απελπισίας. Ήταν προμελετημένη και πολιτικά μεθοδευμένη.
- Έγραψε δύο φορές το κείμενο.
- Βρήκε όπλο.
- Έφτασε μέχρι το Σύνταγμα.
- Πήγε κάτω από το δέντρο που είχε από πριν επιλέξει.
Κοιτάω το κείμενό του. Τις λέξεις. Τον σκέφτομαι να τις γράφει.
Ιδιόχειρο Σημείωμα ή Διακήρυξη;
κατερινα μου δεν ειναι ο μονος, εχουν αυτοκτονησει πολλοι αυτα τα 2 χρονια, πολλοι που δε τους μαθαμε καν, το ξερει μονο η γειτονια τους, η κωμοπολη τους...
δυστυχως
Είναι πολύ σημαντικό σέ τέτοιες έποχές πού υπερισχύει ή δημοσιογραφική καί ή κρατική ίδεολογία νά διαβάζουμε τέτοια πράγματα . μπράβο ρε κατερίνα
γιώργος
Χρειαζόμαστε
κάτι διαφορετικότερο
από την κραυγή του Μούνκ
και των ματιών το γούρλωμα
από φόβο και τρόμο.
Έχουμε μετά τον πυροβολισμό
ανάγκη για κάτι πιο ελπιδοφόρο.
Να γίνουν πρέπει τα χαρτάκια
τα καρφιτσωμένα πάνω στον κορμό
του δέντρου της πλατείας,
ευχές, ευχαριστίες
κι αποφάσεις.
Και οιωνός ελπίδας,
πως υπάρχει ακόμη ψυχή.
Πως η σφαίρα δεν ήταν από απελπισία,
αλλά πως στάλθηκε ένα μήνυμα
καταδίκης για κείνους
και ένα πρόσταγμα για μας.
Να, κοιτάξτε...
η φίλη μας η Έμμυ
– η κόρη του «77χρονου φαρμακοποιού» –
πολιτικό μνημόσυνο παραγγέλνει
και όχι κηδεία…
Δημοσίευση σχολίου