Μια φορά και έναν καιρό επαγγελματίες αυλικοί….Αλήθεια ποια είναι τα στοιχεία που κάνουν έναν αυλικό... επιτυχημένο;
Ας πούμε να πείθουν το Βασιλιά ότι είσαι οι άνθρωποι Του, ότι αυτοί ...ξέρουν, ότι αυτοί Τον στηρίζουν, ότι μόνο αυτοί μπορούν να Του προσφέρουν ασφάλεια.
Να τον κάνεις να εθίζεται σε εσένα.
Επιτυχημένος αυλικός γίνεσαι όταν ο ηλίθιος αφέντης νοιώθει εξαρτημένος από εσένα.
Οι αυλικοί δεν παίζουν ποτέ τυχερά παιχνίδια. Οι αυλικοί παίζουν πάντα παιχνίδια με σημαδεμένη τράπουλα...
Επιτυχημένος αυλικός γίνεσαι όταν ο ηλίθιος αφέντης νοιώθει εξαρτημένος από εσένα.
Οι αυλικοί δεν παίζουν ποτέ τυχερά παιχνίδια. Οι αυλικοί παίζουν πάντα παιχνίδια με σημαδεμένη τράπουλα...
Πείθεις τον αφέντη να προστατέψει τις επιλογές σου τον πείθεις ότι είναι δικές Του. Πείθεις τον αφέντη να πάρει το ρίσκο σου, γιατί τον πείθεις ότι είναι …δικό Του.
Αν του βγει, θα είσαι ο άνθρωπος Του, εσύ που τον συμβούλεψες το σωστό την ώρα της κρίσης. Αν του βγει θα είσαι και εσύ νικητής.
Αν δεν Του βγει, θα είσαι έτοιμος να φωνάξεις «ο Βασιλεύς απέθανε, ζήτω ο Βασιλεύς».
Στα παιχνίδια των ...καλών αυλικών το επόμενο χαρτί θα είναι πάντα...καλό. Άλλωστε… «τον κόσμο τον κατοικούσαν πάντοτε ανθρώπινες υπάρξεις που είχαν πάντοτε τα ίδια πάθη»
Αν του βγει, θα είσαι ο άνθρωπος Του, εσύ που τον συμβούλεψες το σωστό την ώρα της κρίσης. Αν του βγει θα είσαι και εσύ νικητής.
Αν δεν Του βγει, θα είσαι έτοιμος να φωνάξεις «ο Βασιλεύς απέθανε, ζήτω ο Βασιλεύς».
Στα παιχνίδια των ...καλών αυλικών το επόμενο χαρτί θα είναι πάντα...καλό. Άλλωστε… «τον κόσμο τον κατοικούσαν πάντοτε ανθρώπινες υπάρξεις που είχαν πάντοτε τα ίδια πάθη»
Υ.Γ. Οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα και καταστάσεις είναι απολύτως ...συμπτωματική.
12 σχόλια:
Πόκα; ΟΚ! Ποιος μοιράζει;
το πόκερ των αυλικών και των spreads είναι προφανώς στημένο!
αλλά πώς μπορούμε να ξεσημαδέψουμε την τράπουλα στις 7.11.2010?
μήπως να πούμε όχι στους βλάκες?
http://environmentfood.blogspot.com/2010/10/blog-post_193.html
Σε βρίσκω ολίγον depressed...
Kαλημερουδια και από εδώ.
Μα ένα απέραντο καζίνο είναι λέφτηδες μου. Πολλά τα τραπέζια, άλλα τραπέζια παίζουν χοντρό παιχνίδι, και άλλα παίζουν ψιλικοκό.
Εμείς είμαστε απλά το ...έπαθλο. Μας πιέζουν στο κουτί, στην συσκευασία δώρου, να μας ...πάρει αυτός που θα φτάσει στο ταμείο για να εξαργυρώσει τις μάρκες του.
Καλημερούδια Γιάννη,
Μα και εμείς δεν μπορούμε παρά να παίξουμε με αυτή τη σημαδεμένη τράπουλα. Εκτός κι αν.... η οργή σηκώσει την τσοχα και την πετάξει απο το παραθυρο. Προσωπικά δεν στοιχηματίζω σε αυτό το ενδεχομενο. Οι μπάτσοι αυτης λέσχης, δεν ειναι απλοι ματατζηδες, ειναι μπάτσοι «μυαλου».
Αλλά πια ακόμα και αυτοί ξέρουν ότι εμείς ξέρουμε τα σημάδια. Μόνο που αυτοί δεν κατανοούν ότι εμείς ξέρουμε ότι η τράπουλα έχει και ...άλλα φύλλα, και όχι απαραίτητα άσσους.
Αυτό το τραπέζι, που επιχειρούν να παίξουν, θα καεί Γιάννη. Το πιστεύω ακράδαντα. Το έχω γραψει τόσες φορές. Το πιστεύω από τότε που είδα τις αγωνιώδεις προσπάθειες του Κυβερνήτη να φτάσει σε αδυναμία δανεισμού. Και μετά... επιτέλους, εξεδήλωσαν «πολλοί» και «διάφοροι» την προθυμία τους. Βιάζονται τόσο πολύ να σηκώσουν το ...τραπέζι που στην τράπουλα δεν τα ...κέντησαν τα σημάδια, τα ζωγράφισαν σαν μεγάλες μουτζούρες.
Υ.Γ. Θυμάσαι ρε Γιάννη το πείραμα του Cannon με τις ενεσεις επινεφρίνης στις γάτες; Fight or flee;
Στέφανε μου, προσωπικά το τελευταίο που θα με χαρακτήριζα είναι ...depressed. Αντίθετα, χαίρομαι πάρα πολύ. Φοβόμουν ότι το ιερατείο και η αυλή θα έβαζαν για λίγο τα μαχαίρια στο θηκάρι, θα αρκουνταν σε μικρές αμυχές, θα καθυστερουσαν και άλλο αυτήν την απίστευτη σαπίλα, κι ας βρώμαγε πια η γάγγραινα. Αλλά ...βιάζονται. Δεν κρατιούνται για να πούμε την αλήθεια.
Υ.Γ. Διάβασα τη δική σου αναρτηση πριν απο λίγο. Και μα τον Τουτάτη, γελασα. Λέμε το ίδιο πραγμα, μόνο που εσυ θέλεις ακόμα να βλέπεις την επιφάνεια και όχι την ουσία. Κοιταξε την, την ουσία καταματα Στεφανε. Μην αναλώνεσαι σε ασπιρινες για θανατικές ασθένειες. Το ιωδιο σου δεν μπορεί να συγκαλυψει την θανατηφορα αιμοραγία. Όποιο κι αν ειναι το αποτελεσμα, το παιχνίδι, τελείωσε. Αυτό το παιχνίδι τουλάχιστον. Το φύλλο θα ξαναμοιραστεί. Ναι με την ίδια σημαδεμένη τραπουλα. Αλλά θα ξαναμοιραστεί.
Μόνο μια ερωτηση εχω για σένα, σε εσένα προσωπικά. Πως αντεχεις όλη αυτη τη μποχα όλης αυτής της σαπιλας; Εκτός κι αν εθιστηκες στην μποχα της σαπιλας... Μην το κάνεις αυτο στον εαυτό σου.
"Βιάζονται τόσο πολύ να σηκώσουν το ...τραπέζι που στην τράπουλα δεν τα ...κέντησαν τα σημάδια, τα ζωγράφισαν σαν μεγάλες μουτζούρες".
Μόνο τυφλοί και εθελότυφλοι δεν το βλέπουν αυτό Κατερίνα....
Και φεύγοντας θα πάρουν και την κάσα με τα όβολα μαζί.
Εμένα προσωπικά με γοητεύει το μέγεθος της ανοησίας (για την ασυνειδησία και του περίγυρου και του Γιωργάκη δεν έχει νόημα να μιλήσει κανείς).
Βρήκα ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΗ την ιδέα: Πρώτη φορά μας λέει κάποιος Πρωθυπουργός ότι "αν με μαυρίσετε στις πρώτες εκλογές, θα κάνω και ... άλλες για να με μαυρίσετε περισσότερο!"
Γιατί εδώ δεν μιλάμε για δημοσκοπήσεις... μιλάμε για αποτέλεσμα κάλπης! Ψάχνω για το δίλημα, για τον ...εκβιασμό, και δεν τον βρίσκω πουθενά! Γιατί -προφανώς- λέει ψάμματα! Οσο τον μαυρίσουμε περισσότερο, τόσο πιό απίθανο είναι να κάνει εκλογές!
Συμπέρασμα: όποιος θέλει να ...παραμείνει ο (κατά Γιανναρά) ολίγιστος, δεν έχει παρά να ...μαυρίσει τους ΠΑΣΟΚους υποψήφιους στις εκλογές!
Το άλλο καταπληκτικό, είναι ο πτωχός Καλλικράτης... που έγινε ώστε η τοπική αυτοδιοίκηση ... (εδώ βάλτε μεγάλες κουβέντες)... κλπ. κλπ. Αλλά που έγινε ΚΑΙ για να μπορεί η Περιφέρεια να έχει εκλεγμένο περιφερειάρχη άλλου ...προσανατολισμού από αυτού της κυβέρνησης. ΚΑΝΕΙΣ δεν τους ανάγκασε να φτιάξουν τον Καλλικράτη. Και έρχονται τώρα και λένε "αν δεν έχω δικούς μου περιφερειάρχες και ...λοιπούς δημοκρατικούς άρχοντες, πως να κυβερνήσω???!!!"
Μα γιατί τότε δεν γύριζαν πίσω στους διορισμένους: Διορισμένους Νομάρχες, που εφάρμοζαν την πολιτική της κυβέρνησης!
Πλάκα-πλάκα, αυτό είναι το ΚΑΛΥΤΕΡΟ συστημα για την μπανανία που ζούμε... η πολλή δημοκρατία θέλει και δημοκράτες, αλλά κυρίως επίπεδο...
Ο αυλικός χρειάζεται Κατερίνα και ευλύγιστη μέση. Να πσραδίδει τα πάντα στον αφέντη του.Γλώσσα μεγάλη με σπάτουλα καλή για να γλείφει.
Το κάρφωμα και η ρουφιανιά είναι μεγάλη αρετή του.
Οταν έρχονται τα δύσκολα να τρυπώνει στην φωλειά του και να ξεπροβάλλει μετά.
Λαοί που απόκτησαν αυτήν νοοτροπία όμως έσβησαν από τον χάρτη.
Λύκε αυτό δεν είναι πόκα, είναι οι παπατζήδες σε cult υπερπαραγωγή.
Κοίτα τον Άνθιμο, μην κοιτάς τον Ερντογάν, κοίτα τον Προβόπουλο μην κοιτάς τον Ντόρα, κοίτα τον Άγιο Παντελεήμονα μην κοιτάς τον Κουβέλη, κοίτα την Ακρόπολη μην κοιτάς την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, κοίτα τους προμηθευτές των νοσοκομείων μην κοιτάς ότι εκχωρήσαμε την προμήθεια των νοσοκομείων στους ιδιώτες που θα αμείβονται σύμφωνα με τις «εκπτώσεις» που θα επιτυγχάνουν.
Αλλά υπάρχει κάτι που αναδειχτηκε ως σημαντικό. Ο καρκινοπαθής του ΙΚΑ που για να σωθει η Πατρίς, του κόβουν το φάρμακο, δεν μπορεί πια να δει τίποτα άλλο πέρα από αυτό, κι ας λέει η τηλεόραση ότι θέλει. Κι ας λέει ότι τα φάγαμε μαζί. Εκείνος ξέρει ότι δεν έφαγε.
Και ο μικρομεσαίος επιχειρηματίας που θα προτιμήσει να μην μπει στον Τειρεσία, αλλά να καθυστερήσει το ΦΠΑ, ξέρει ότι ο εφοριακός που τα πιάνει είναι ο ταμίας του μεγάλου «αφεντικού». Αυτού που αφήνει ΕΠΙ ΤΟΥΤΟΥ να λειτουργήσει έτσι το σύστημα για να λαδωθεί ολόκληρη η μηχανή-στις σχολές πολιτικής θα διδασκεται η ερωτηση του Παπανδρέου "μου υποσχεστε όλοι ότι θα πληρωνετε τους φόρους σας;"
Και εκείνος που γονατισε και δεν βλέπει ουρανό, το μόνο που μπορεί πια να δει ειναι τα αιματα στα γονατα του.
Κια όλοι αυτοι οι «εκεινοι», ξέρουν ότι η τράπουλα είναι σημαδεμένη και ο βουρκος θα τους καταπιεί. Και σημερα κουνάνε τα χερια και τα πόδια έτσι άτσαλα, αλλά... κανείς δεν πρέπει να κάνει την κίνηση να βουτήξει την τσόχα και να την πετάξει από το παράθυρο. Αν το κάνει, θα ακολουθήσουν πολλοί. Χρόνος δεν υπάρχει πια.
Και ο ανοητος Ηγεμών, ξαναμοιράζει χαρτί δίνοντας τον άσσο στους αυλικούς. 21 Νοέμβρη θα κάνει κόμμα η Ντορα. Ο εφιάλτης αποψύχθηκε και κυκλοφορεί ελευθερος στις τηλεοπτικές συχνότητες. Ο Κουβέλης μαζευει τις Σωτες και τους Καμινηδες. Για όλα τα γουστα έχει το καταστημα. Και ο Καρατζαφέρης πάει στο Καστελοριζο. Θα προλάβει ο Γιάννης να φάει τους αντιδικουντες αυλικούς για τον μανδύα; Χρόνος, δεν έχουμε άλλο χρόνο.... φωνάζουν οι αυλικοί απο τις κουΐντες. Και επιτρέπουν στον Ηγεμόνα να βγει επί δυο ώρες διακαναλικά να πει...σας παρακαλώ μην με χειροκροτάτε ιθαγενείς, νοιώθω άσχημα. Ναι, τελικά ήταν όντως περισσότερο ηλίθιος, απο εφιάλτης. Αυτό το ερωτηματικό το έχω επί ένα περίπου χρόνο. Προχθές με την υποθεση του Αστακού, το έλυσα. Αλλωστε πιστευω ακραδαντα, ότι η διακαναλική το τελευταίο που έκρυβε ήταν την αγωνία για την εκλογική τυχη του Σγουρού...
Ανώνυμε, συμφωνώ και επαυξάνω σε όσα γράφεις.
Αυτό που εμείς προσπαθούμε «λογικά» να κατανοήσουμε ως πολίτες, είναι απλά η σκηνή. Εντελώς ακατανόητη. Όσο και εντελώς ΑΝΟΗΤΗ. Το κυρίως έργο όμως, παίζεται στο παρασκήνιο.
Οι πρόβες έχουν επιταχυνθεί, η παράσταση ετοιμάζεται πυρετωδώς, και όπως σε κάθε παράσταση γίνεται μάχη για το ...casting
Ο Βασιλιάς περιφέρει την τρύπια πορφύρα του και ακουμπάει με αυτή τους αυλικούς. Τι να κάνουν και αυτοί οι έρημοι, τον έχουν και αυτόν να μπερδεύεται μέσα στα πόδια τους...
Εμεις δεν καλούμαστε να καταλάβουμε. Εμεις καλούμαστε να κάτσουμε ηρεμοι στην πλατεία του θεάτρου και να δούμε την παράσταση. Στα διαλλειματα, έχουν αναλάβει ρόλο "μεταφραστή", κονφερασιε, ότι κάτσει, οι δημοσιογραφοι. Να μας «εξηγούν» τα ακατανόητα.
Μα τον Τουτάτη, κάποτε θύμωνα, τώρα ειλικρινά το διασκεδάζω. Σαν παιδί που ρωτάει βιαστικά, και μετά, και μετά;
Αλλωστε η ιστορία είναι σαν την μάντισα. Αν την κοιτάξεις βαθιά στα μάτια, σου προλέγει τα μελλούμενα. Και όχι, δεν είμαι αισιόδοξη για τα μελλούμενα. Αλλά και αρνούμαι να κρατηθώ και απο όποιο μαδέρι απαισιοδοξίας. Είναι ο πολεμος της δικης μου της γενιάς. Αυτής που όλοι βιαστηκαν να πουν ότι ήταν χαμένη. Ε, δεν ήταν. Ακόμα κι αν τουτος ο πόλεμος είναι χαμένος...
Στέλιο,ποτέ δεν υπηρξα ελληνολάτρης όπως και ποτέ δεν υπηρξα ελληνομάχος.
Εκτιμώ κάθε λαό,κάθε φυλή, κάθε κουλτουρα, με τα καλά της και τα κακά της. Με τους ηρωισμούς και τις μικροπρέπειες, με τα πάθη, με τα λάθη και με τα μεγάλα της.
Αγαπώ την Ελλαδα, γιατί τα χρωματα, οι μυρωδιές, τα ήθη, τα έθιμα μου ειναι οικεία. Με αυτά μεγάλωσα. Συνειδητοποιησα μάλιστα ότι μακρυά τοςυ μου έλειπαν.
Δεν σημαινει απαραιτητως ότι ειναι ουτε καλά, ουτε κακά. Απλά ειναι πιο δικά μου απο τα γερμανικά, ή τα νιγηριανά ή τα αμερικάνικα, ή τα κινεζικα.
Να το πω κι αλλιώς. Συναισθηματικά σκεφτομαι πάντα στα ελληνικά. Αυτή ειναι η μητρική μου γλώσσα.
Η γεμόνας λοιπόν ειναι αυτός που μπορεί να κατανοήσει αυτό που λέμε εθνική κουλτουρα, εθνικός ψυχισμός. Δεν σημαινει ότι πρέπει να την κολακέψει. Σε καμία περιπτωση. Αλλά οφειλει να την λαμβάνει υποψη του.
Ξέρεις στην Αμερική,αυτή το συνταγματικό προαπαιτουμενο για αν μπορείς να διεκδικείς την Προεδρία, να έχεις γεννηθεί εκεί, δεν προσεγγιζεται με κανεναν άλλο τρόπο, παρα σαν προστασία του νομοθέτη απεναντι στον μελλοντα Κυβερνητη. Να αναγνωριζεις αυτους που θα κυβερνησεις.
Γιατί όλος αυτός ο προλογος; Μόνο για ένα λόγο. Ας σταματησουμε και να κολακευουμε και να υπετιμούμε αλλά και οικτιρουμε και να υποτιμούμε αυτό το λαό, εμάς.
Ένας μεσα σε εκατονταδες. Απλά έτυχε ειτε απο επιλογή ειτε απο γεννα, να ειμαστε κομματι του.
Δημοσίευση σχολίου